Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Νά χαίρεσαι, ἀγαπητέ, μαζί μέ τήν Θεοτόκο, ὅπως χαίρεται μαζί της καί ὅλη ἡ ἄλογη καί ἀναίσθητη κτίση καί πανηγυρίζει στήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της καί τήν δωροφορεῖ μέ ὅλα τά κάλλιστα καί ἐξαίρετα δῶρα καί χάριτες τοῦ ἔαρος καί τῆς γλυκυτάτης ἀνοίξεως. Δέν βλέπεις καί μόνος μέ τά μάτια σου ὅτι τώρα ὁ οὐρανός εἶναι διαυγέστερος; ὅτι ὁ δίσκος τῆς σελήνης εἶναι λαμπρότερος καί ἀργυροειδέστερος κι ὅλος ὁ χορός τῶν ἀστέρων φαίνεται καθαρότερος;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ἡ γῆ εἶναι στεφανωμένη μέ τά πολυποίκιλά της χορτάρια, μέ τά ἀνοιγμένα διάφορα δένδρα της καί μέ τά ποικιλόχρωμα καί εὐωδέστατα ἄνθη καί ρόδα της, πού ἄλλα μέν βγῆκαν τελείως ἀπό τούς κάλυκές τους καί φανερώνουν σέ ὅσους τά βλέπουν τήν ροδόπνοη χάρη τους, ἐνῶ ἄλλα βγῆκαν λίγο καί ἄλλα εἶναι κλεισμένα ἀκόμη στούς κάλυκές τους σάν σέ νυφικό θάλαμο;
Δέν ἀκοῦς μέ τά αὐτιά σου τήν συμφωνία καί τήν παναρμόνια μουσική πού τώρα μελωδοῦν μέ τίς γλυκύτατες φωνές τους πάνω στά χρυσοπράσινα καί πυκνόφυλλα δένδρα τά ἀηδόνια, τά χελιδόνια, τά τρυγόνια, τά κοτσύφια, οἱ κοῦκοι, οἱ πέρδικες, οἱ κίσσες, τά ἀγριοπερίστερα, οἱ σπίνοι καί ὅλα τά ὠδικά πτηνά καί πουλιά; Ὅτι συναγωνίζονται νά νικήσουν τό ἕνα τό ἄλλο μέ τά ποικιλόφθογγα καί γοργογλυκόστροφα κελαηδήματά τους; Καί ὅτι κατασκευάζουν μέ τόση τέχνη τίς φωλιές τους; Ὅτι τά θηλυκά κάθονται καί ζεσταίνουν τά αὐγά μέσα σέ αὐτές, ἐνῶ τά ἀρσενικά πετοῦν τριγύρω καί κελαηδοῦν γλυκύτατα;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα οἱ βρύσες τρέχουν καθαρότερα; Ὅτι οἱ ποταμοί ἐλεύθεροι ἀπό τούς χειμωνιάτικους πάγους, ρέουν πλουσιότερα καί ποτίζουν, ἀπ᾿ ὅπου περνοῦν, τῆς γῆς τό πρόσωπο; Ὅτι τά περιβόλια εὐωδιάζουν; Ὅτι τό χορτάρι κορφολογεῖται; Ὅτι τά μικρά καί τρυφερά ἀρνάκια πηδοῦν καί χορεύουν πάνω στούς χλοηφόρους κάμπους καί τά χωράφια;
Δέν βλέπεις ὅτι οἱ φιλόπονες μέλισσες βγαίνοντας τώρα ἀπό τίς κυψέλες τους, βομβοῦν γλυκύτατα καί πετοῦν τριγύρω στούς λειμῶνες καί τά περιβόλια, κουρσεύουν τά ἄνθη καί πλάθουν τίς κηρῆθρες τους, τοποθετώντας τίς εὐθεῖες γραμμές ἀπέναντι στίς γωνίες γιά περισσότερη ἀσφάλεια καί ὀμορφιά συγχρόνως τοῦ ἔργου τους καί κατασκευάζουν τό γλυκύτατο μέλι;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ἡσυχάζουν οἱ ἄνεμοι; Ὅτι πνέουν οἱ γλυκιές αὖρες τοῦ ζέφυρου; Ὅτι ἡ θάλασσα εἶναι γαλήνια καί ἤρεμη; ὅτι οἱ ναῦτες ταξιδεύουν ἄφοβα καί ὅτι τά δελφίνια συνταξιδεύουν μέ τά πλοῖα φυσώντας καί κολυμπώντας χαριτωμένα καί ξεπροβοδίζουν τούς ναῦτες χαρούμενα;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα οἱ γεωργοί, ἀφοῦ ἔζεψαν τά βόδια ὀργώνουν τήν γῆ μέ τό ἄροτρο καί μέ τίς καλές ἐλπίδες τῶν καρπῶν εἶναι ὅλοι γεμάτοι χαρά; Ὅτι οἱ ποιμένες καί οἱ βουκόλοι, κατασκευάζοντας φλογέρες καί σουραύλια, περνοῦν τήν ἄνοιξη μέσα στά δένδρα καί ὅτι οἱ ψαράδες ρίχνοντας τά δίχτυα καί τούς γρίπους στήν θάλασσα τά βγάζουν τώρα γεμάτα ψάρια;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ὅλα τά ὁρατά κτίσματα, ὅπου καί ἄν γυρίσεις νά δεῖς, εἶναι τερπνά, εὐωδιαστά, δροσερά, ὁλόχαρα καί πανευφρόσυνα καί εὐχαριστοῦν τίς πέντε αἰσθήσεις τοῦ σώματος; Καί ὅτι φαίνονται σάν νά συναναστήθηκαν καί αὐτά μαζί μέ τόν Χριστό καί νά ζωντάνεψαν, ἐνῶ προηγουμένως ἦταν σάν νεκρωμένα καί πεθαμένα ἀπό τήν παγωνιά καί τή δριμύτητα τοῦ χειμώνα;...
(Ἀπό τόν Ἐπετειακό Τόμο «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ», πενταετίας 2015-2019)
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ἡ γῆ εἶναι στεφανωμένη μέ τά πολυποίκιλά της χορτάρια, μέ τά ἀνοιγμένα διάφορα δένδρα της καί μέ τά ποικιλόχρωμα καί εὐωδέστατα ἄνθη καί ρόδα της, πού ἄλλα μέν βγῆκαν τελείως ἀπό τούς κάλυκές τους καί φανερώνουν σέ ὅσους τά βλέπουν τήν ροδόπνοη χάρη τους, ἐνῶ ἄλλα βγῆκαν λίγο καί ἄλλα εἶναι κλεισμένα ἀκόμη στούς κάλυκές τους σάν σέ νυφικό θάλαμο;
Δέν ἀκοῦς μέ τά αὐτιά σου τήν συμφωνία καί τήν παναρμόνια μουσική πού τώρα μελωδοῦν μέ τίς γλυκύτατες φωνές τους πάνω στά χρυσοπράσινα καί πυκνόφυλλα δένδρα τά ἀηδόνια, τά χελιδόνια, τά τρυγόνια, τά κοτσύφια, οἱ κοῦκοι, οἱ πέρδικες, οἱ κίσσες, τά ἀγριοπερίστερα, οἱ σπίνοι καί ὅλα τά ὠδικά πτηνά καί πουλιά; Ὅτι συναγωνίζονται νά νικήσουν τό ἕνα τό ἄλλο μέ τά ποικιλόφθογγα καί γοργογλυκόστροφα κελαηδήματά τους; Καί ὅτι κατασκευάζουν μέ τόση τέχνη τίς φωλιές τους; Ὅτι τά θηλυκά κάθονται καί ζεσταίνουν τά αὐγά μέσα σέ αὐτές, ἐνῶ τά ἀρσενικά πετοῦν τριγύρω καί κελαηδοῦν γλυκύτατα;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα οἱ βρύσες τρέχουν καθαρότερα; Ὅτι οἱ ποταμοί ἐλεύθεροι ἀπό τούς χειμωνιάτικους πάγους, ρέουν πλουσιότερα καί ποτίζουν, ἀπ᾿ ὅπου περνοῦν, τῆς γῆς τό πρόσωπο; Ὅτι τά περιβόλια εὐωδιάζουν; Ὅτι τό χορτάρι κορφολογεῖται; Ὅτι τά μικρά καί τρυφερά ἀρνάκια πηδοῦν καί χορεύουν πάνω στούς χλοηφόρους κάμπους καί τά χωράφια;
Δέν βλέπεις ὅτι οἱ φιλόπονες μέλισσες βγαίνοντας τώρα ἀπό τίς κυψέλες τους, βομβοῦν γλυκύτατα καί πετοῦν τριγύρω στούς λειμῶνες καί τά περιβόλια, κουρσεύουν τά ἄνθη καί πλάθουν τίς κηρῆθρες τους, τοποθετώντας τίς εὐθεῖες γραμμές ἀπέναντι στίς γωνίες γιά περισσότερη ἀσφάλεια καί ὀμορφιά συγχρόνως τοῦ ἔργου τους καί κατασκευάζουν τό γλυκύτατο μέλι;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ἡσυχάζουν οἱ ἄνεμοι; Ὅτι πνέουν οἱ γλυκιές αὖρες τοῦ ζέφυρου; Ὅτι ἡ θάλασσα εἶναι γαλήνια καί ἤρεμη; ὅτι οἱ ναῦτες ταξιδεύουν ἄφοβα καί ὅτι τά δελφίνια συνταξιδεύουν μέ τά πλοῖα φυσώντας καί κολυμπώντας χαριτωμένα καί ξεπροβοδίζουν τούς ναῦτες χαρούμενα;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα οἱ γεωργοί, ἀφοῦ ἔζεψαν τά βόδια ὀργώνουν τήν γῆ μέ τό ἄροτρο καί μέ τίς καλές ἐλπίδες τῶν καρπῶν εἶναι ὅλοι γεμάτοι χαρά; Ὅτι οἱ ποιμένες καί οἱ βουκόλοι, κατασκευάζοντας φλογέρες καί σουραύλια, περνοῦν τήν ἄνοιξη μέσα στά δένδρα καί ὅτι οἱ ψαράδες ρίχνοντας τά δίχτυα καί τούς γρίπους στήν θάλασσα τά βγάζουν τώρα γεμάτα ψάρια;
Δέν βλέπεις ὅτι τώρα ὅλα τά ὁρατά κτίσματα, ὅπου καί ἄν γυρίσεις νά δεῖς, εἶναι τερπνά, εὐωδιαστά, δροσερά, ὁλόχαρα καί πανευφρόσυνα καί εὐχαριστοῦν τίς πέντε αἰσθήσεις τοῦ σώματος; Καί ὅτι φαίνονται σάν νά συναναστήθηκαν καί αὐτά μαζί μέ τόν Χριστό καί νά ζωντάνεψαν, ἐνῶ προηγουμένως ἦταν σάν νεκρωμένα καί πεθαμένα ἀπό τήν παγωνιά καί τή δριμύτητα τοῦ χειμώνα;...
(Ἀπό τόν Ἐπετειακό Τόμο «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ», πενταετίας 2015-2019)
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου