Ομολογία

ΝΑ ΔΙΚΑΣΘῌ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Τοῦ Αἰδεσ. Πρωτοπρ. π. Ἰωάννου Κ. Διώτη

Ἡ ἀσυδοσία ἐκκλησιαστικῶν Ἡγετῶν

Ἔναντι τῆς Ἀληθείας, τῆς Δικαιοσύνης, τῶν ἱερῶν Κανόνων, τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τάξεως καὶ τῶν Νόμων, ὅλοι οἱ Ἱερωμένοι, παντὸς βαθμοῦ καὶ ἀξιώματος, εἶναι ἴσοι.

Αὐτὴν τὴν δικαιοτάτην, ἀδιατάρακτον καὶ θεοθέλητον ἰσότητα κατήργησαν ἐν παντὶ διὰ τὸν ἑαυτόν των ἐκκλησιαστικοί τινες Ἡγέται μὲ προκλητικὴν θρασύτητα, ἐμπαίζοντες Θεὸν καὶ Λαὸν καὶ πράττοντες κατ’ ἀπόλυτον προσωπικὴν βούλησιν, ἄνευ φραγμοῦ τινος ὑπὸ οἱουδήποτε Κανόνος Δικαίου, θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου. Τοιοῦτον ἀναταρακτικὸν ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας παράδειγμα εἶναι ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος δὲν ἐδίστασεν ἀκόμη καὶ νὰ ψευδολογήσῃ ἀσυστόλως καὶ νὰ ἐξαπατήσῃ καταφώρως. Πατριαρχικὴ ἀσυδοσία!!!

Εἰς προηγούμενον δημοσίευμά μου ὑπὸ τὸν τίτλον  «ΑΘΕΟΦΟΒΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ, ΔΕΝ ΕΝΤΡΕΠΕΣΑΙ;»  ἤλεγξα τὸν Πατριάρχην  διὰ τὴν χονδροειδεστάτην ψευδολογίαν του ὅτι ἡ χορηγηθεῖσα ὑπ’  αὐτοῦ ψευδοαυτοκεφαλία εἰς τὴν ψευδοεκκλησίαν του τῆς Οὐκρανίας ἀπὸ καθῃρημένους, αὐτοχειροτονήτους, ἀναθεματισμένους καὶ σχισματικοὺς εἶναι ὁμοία μὲ τὰς ἄλλας, κατὰ καιρούς, δοθείσας ἐκκλησιαστικὰς αὐτοκεφαλίας. Ἀπέδειξα ὅτι ὑπάρχουν δώδεκα (12) σχετικαὶ οὐσιαστικαὶ διαφοραί, κατὰ τὰς ὁποίας ἐποδοπατήθησαν ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἀνετράπη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Τάξις. Τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα εἶναι ἕν πρωτοφανὲς ἐκκλησιολογικὸν κακούργημα. Πράγματι ὑπάρχει ἀθεοφοβία καὶ μεγάλη ἐντροπή. Αὐτὸ τὸ κακούργημα εἶναι ἄκρως συγκλονιστικὸν καὶ συνταρακτικόν, διότι ἐπὶ πλέον διεπράχθη ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ δι’ αὐτὸ πρέπει νὰ καταδικασθῇ κατὰ τὸν πλέον αὐστηρὸν τρόπον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνὰ τὸν πλανήτην Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Ἐπίσης, ἤλεγξα γραπτῶς τὸν Πατριάρχην καὶ διὰ τὴν πραγματικὴν ἐξαπάτησίν του ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἰσχυρισθεὶς ὅτι ἀποκατέστησεν ἐκκλησιολογικῶς καὶ δικαστικῶς ὅλους τοὺς τιμωρηθέντας καὶ καταδικασθέντας ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθὼς καὶ τοὺς σχισματικοὺς καὶ αὐτοχειροτονήτους. Ψεῦδος καὶ ἀπάτη αὐτὸς ὁ Πατριαρχικὸς ἰσχυρισμός. Οὐδεμία ἀποκατάστασις ἐγένετο (ψευδοαποκατάστασις ναὶ). Οὐδεμίαν τοιαύτην ἁρμοδιότητα εἶχεν ὁ Πατριάρχης, ἀλλ’ οὔτε καὶ τὴν σχετικὴν δυνατότητα, ὡς ἔγραψα. Προεκλήθη, κατ’ ἐπανάληψιν, ὁ Πατριάρχης νὰ δώσῃ εἰς τὴν δημοσιότητα, ὡς ἔχει ἀδήριτον ὑποχρέωσιν, ὅλην τὴν ἀποκαταστατικὴν αὐτὴν διαδικασίαν καὶ ἀρνεῖται συνεχῶς, διὰ νὰ μὴ ἀποκαλυφθῇ ἡ εὐτελιστικὴ γυμνότης του.

Φιλικὴ γνωριμία μὲ τὸν Πατριάρχην

Θεωρῶ σκόπιμον νὰ δηλώσω, κατὰ τὸν πλέον κατηγορηματικὸν τρόπον, ὅτι εἰς ὅσα ἔγραψα καὶ γράφω εἰς βάρος τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου δὲν ὑπάρχει οὔτε ἴχνος ἐκδικητικότητος, μίσους καὶ ἐμπαθείας. Ἐνεργῶ κατὰ συνείδησιν, χωρὶς νὰ διεκδικῶ τὸ ἀλάθητον. Ἔχω μεγάλην εὐαισθησίαν εἰς τὴν τήρησιν τῆς Ἱεροκανονικῆς Τάξεως καὶ εἰς τὴν διαφύλαξιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, ἡ ὁποία συνεχῶς πολυδιασπᾶται πανορθοδόξως, ὑπαιτιότητι τοῦ Πατριάρχου. Εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνος ἡ πρωτοφανὴς σεισμικὴ ἀναταραχὴ ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ ἐνῷ βλέπει αὐτὸ ὁ Πατριάρχης, ἐν τούτοις, ἐπιμένει σκανδαλωδῶς εἰς τὴν ἐπιδείνωσιν αὐτῆς τῆς καταστάσεως. Ἡ δραστηριότης του ἐξαντλεῖται εἰς τὴν ἐπίμονον προσπάθειάν του νὰ παρασύρῃ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας εἰς σχισματικὰς πράξεις. Οὐαί !  Οὐαί !  Οὐαί !  Ὅμως, ἡ σύνεσις, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἀρχιερατικὴ συνείδησις καὶ τὸ καλὸν ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπιβάλλουν εἰς τὸν π. Βαρθολομαῖον νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν δαιμονοαυτοκεφαλίαν τῆς ψευδοεκκλησίας του καὶ νὰ ἀποσυρθῇ πάραυτα ἀπὸ τὸ κανονικὸν ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Τότε τὰ πάντα θὰ εἰρηνεύσουν αὐτομάτως.

Παρέχω καὶ ἐνταῦθα τὴν πληροφορίαν ὅτι ἡ γνωριμία μου ἀμοιβαίας ἐκτιμήσεως με τὸν Πατριάρχην π. Βαρθολομαῖον ἀνέρχεται εἰς δεκαετίας. Πολλάκις ἔχει ἐκφρασθῆ ἐπαινετικῶς διὰ τὰ κείμενά μου. Ἀλλά, «φίλος μὲν ὁ Πλάτων, φιλτέρα δὲ ἡ ἀλήθεια» (τὸ «φιλτάτη» = λάθος).

Θεομπαικτικὸς Πατριαρχικὸς ἰσχυρισμὸς

Ἔγραψα καὶ ἐσχολίασα ἐπιγραμματικῶς ὅτι ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, κατὰ τὴν λεγομένην θρονικὴν ἑορτὴν (30-11-2019), ἰσχυρίσθη εἰς ὁμιλίαν του ὅτι ὁ Θεός, μεταξὺ καὶ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἔδωκεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατὰ τὸ προηγούμενον ἔτος 2019, ἔδωκε καὶ τὸ «ἀγαθὸν» τοῦ «ἱστορικοῦ γεγονότος» τῆς Οὐκρανικῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτοκεφαλίας. Εἶναι ἀφροσύνη καὶ παραφροσύνη τοῦ Πατριάρχου νὰ ἐκφράζηται κατ’ αὐτὸν τὸν ἀνίερον καὶ θεομπαικτικὸν τρόπον, ὅταν, ἕνεκα αὐτῆς τῆς θεοκαταράτου αὐτοκεφαλίας, συνταράσσεται καὶ ἀναταράσσεται σεισμικῶς ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία καὶ δημιουργοῦνται συνεχῶς ὀδυνηρὰ καὶ σκανδαλώδη ἐκκλησιαστικὰ σχίσματα.

Ὁ Θεός, ὡς παντογνώστης, ἐγνώριζεν ὅτι αὐτὴ ἡ ἀθλιωτάτη αὐτοκεφαλία θὰ εἶχεν αὐτὰ τὰ καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, κατὰ ποίαν ἔννοιαν ἐτόλμησεν ὁ Πατριάρχης νὰ πληροφορήσῃ ὅτι ὁ Θεὸς ἐχάρισεν αὐτὴν τὴν αὐτοκεφαλίαν ὡς θεῖον «ἀγαθὸν» εἰς τὸ Πατριαρχεῖον; Συνευδοκεῖ καὶ συνεργεῖ ὁ Θεὸς εἰς τὴν πολυδιάσπασιν τῆς ἑνότητος ἐν τῇ Ἐκκλησία; Συμπράττει ὁ Θεὸς εἰς τὴν δημιουργίαν πολλαπλῶν σχισμάτων εἰς τὸν πανορθόδοξον χῶρον; Ὁ Πατριάρχης εἶναι δραματικῶς ἐκτεθειμένος, ἀνεπανορθώτως.

Ὁ Θεὸς ἐγνώριζεν ὅτι ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησία ὑπάγεται, ἀναντιρρήτως, εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Λοιπὸν τί συνέβη; Ὁ Θεὸς εἰσεπήδεσεν, ἀντικανονικῶς, εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν  δικαιοδοσίαν διὰ τοῦ π. Βαρθολομαίου; Τί ἀπαντᾷ ὁ Πατριάρχης;

Ὁ Θεὸς ἐγνώριζεν ὅτι εἰς τὴν Οὐκρανίαν ὑπάρχει ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν Μητροπολίτην Ὀνούφριον τοῦ Κιέβου. Ἐγνώριζεν ἀκόμη ὁ Θεὸς ὅτι οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τὴν συνύπαρξιν δύο Ἐπισκόπων εἰς τὸν αὐτὸν τόπον. Πῶς ἦτο δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ ὁδηγήσῃ τὸν Πατριάρχην εἰς τὴν τοποθέτησιν τοῦ Ἐπιφανίου ὡς δευτέρου Μητροπολίτου τοῦ Κιέβου; Ὁ Πατριάρχης παρουσιάζει τὸν Θεὸν ὡς παραβάτην ἱερῶν Κανόνων. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας !

Ὁ Θεὸς ἐγνώριζεν ὅτι ὁ Ἐπιφάνιος δὲν ἔχει Ἀρχιερωσύνην, διότι ψευδοεχειροτονήθη ἀπὸ τὸν καθῃρημένον Φιλάρετον. Πῶς ἐδέχθη ὁ Θεὸς αὐτὸν τὸν ψευδοεπίσκοπον ὡς δεύτερον Μητροπολίτην Κιέβου; Θὰ ἀπαντήσῃ ὁ π. Βαρθολομαῖος;

Ὁ Θεὸς ἐγνώριζεν ὅτι οὐδεμία ἀποκατάστασις ἐπραγματοποιήθη ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου, ὡς ἐγράφη. Διατί τότε ὁ Θεὸς ἔδειξε τὴν προτίμησίν του νὰ δοθῇ ἡ ἐλεεινὴ αὐτοκεφαλία εἰς τοὺς καθῃρημένους, ἀναθεματισμένους, αὐτοχειροτονήτους καὶ σχισματικοὺς καὶ ὄχι εἰς τὴν κανονικὴν Ἐκκλησίαν ὑπὸ τὸν κανονικὸν Μητροπολίτην Ὀνούφριον; Δέσποτα τοῦ Βοσπόρου, ποῖος θὰ ἀπαντήσῃ;

Θεομπαιξία, ἀλλὰ καὶ λαομπαιξία, εἰς τοιοῦτον βαθμὸν οὐδέποτε παρετηρήθησαν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Εἶναι βαρυτάτη ἡ ἐνοχὴ τοῦ Πατριάρχου.

Πραξικοπηματικὸν ἀνοσιούργημα

Εἰς τὴν ἱστορικὴν ἀδοξίαν τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου (καὶ ὄχι δόξαν, ὅπως ἐπεδίωξε) τῆς ψευδοαγίας Συνόδου τῆς Κρήτης (2016) καὶ τοῦ προδοτικοῦ τῆς ἀποστολῆς του Οὐκρανικοῦ ζητήματος προσέθεσεν ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης καὶ τὸ πραξικοπηματικὸν ἀνοσιούργημα νὰ ἁγιοκατατάξῃ τὸν ἱερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ, ἐν γνώσει του ὅτι τὸ ἀμφιλεγόμενον καὶ ἀντιλεγόμενον αὐτὸ πρόσωπον βαρύνεται μὲ προκλητικὴν παράβασιν ἱερῶν Κανόνων, μὲ ἀθέτησιν τῶν ἱερῶν Κανόνων (ἡ τοιαύτη ἀθέτησις = αἵρεσις), μὲ σοβαρὰς Τριαδολογικὰς κακοδοξίας, μὲ περιφρόνησιν χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ Πατερικῶν κειμένων, μὲ μωρολογήματα καὶ μὲ ἄλλα θεολογικὰ ἄτοπα, τὰ ὁποῖα, ὡς θεωρεῖται βέβαιον, εὑρίσκονται εἰς τὰ βιβλία τοῦ λίαν προβληματικοῦ αὐτοῦ κληρικοῦ, χωρὶς νὰ ἔχουν ἐρευνηθῆ ἀκόμη. Ὁ Πατριάρχης μὲ αὐτὴν τὴν ἁγιοκατάταξιν περιφρονεῖ καὶ ὁ ἴδιος τοὺς ἱεροὺς Κανόνας, τὴν Ἁγίαν Γραφήν, τὴν Δογματικὴν Διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, τὰ Πατερικὰ κείμενα καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Τάξιν.

Ἡ ἁγιοκατάταξις αὐτὴ εἶχε προγραμματισθῆ ἐπισήμως νὰ πραγματοποιηθῇ πρὶν ἀπὸ 4 ἔτη καὶ ἀνεστάλη μετὰ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ βιβλίου μου «ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ». Πρὸ τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶχον ὑποβάλει καὶ ὑπόμνημα εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐξετίθεντο 14 λόγοι, ἕνεκα τῶν ὁποίων οὐδαμῶς ἔπρεπε νὰ ἁγιοκαταταχθῇ ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Τότε ἀπεκλείσθη ἡ ἁγιοκατάταξις αὐτὴ ὡς ἀπαράδεκτος. Ἔκτοτε τί συνέβη μετὰ ἀπὸ 4 ἔτη; Εἰς τὸ πρῶτον ἐκ τῶν δύο προηγουμένων ἄρθρων μου «ΣΚΟΠΙΜΟΣ Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ» ἔγραψα ὅτι ἡ ἁγιοκατάταξις αὐτὴ ἐγένετο νὰ ἀμοιφθῇ ὁ βιογράφος τοῦ Σωφρονίου καὶ προτείνας τὴν ἁγιοκατάταξίν του Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, διότι οὗτος ἀγωνίζεται ἐξευτελιστικῶς διὰ τὴν πλήρη ἀναγνώρισιν τῆς Οὐκρανικῆς κακοαυτοκεφαλίας, καθὼς νὰ ἱκανοποιηθῇ καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου π. Ἐφραὶμ (ἄγνωστον μὲ ποῖα ἀνταλλάγματα), ἐπειδὴ πρὸ ἐτῶν διωργάνωσε διεθνὲς Συνέδριον πρὸς τιμὴν τοῦ Σαχάρωφ καὶ ἔχει ἁγιογραφήσει αὐτὸν ἐν μέσῳ πραγματικῶν ἁγίων.

Εἶναι σκανδαλωδεστάτη ἡ ἀσυνειδησία τοῦ π. Βαρθολομαίου. Ἡ ἐγγραφὴ εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ εἶναι μεγάλη ἀτιμία καὶ προσβολὴ ὅλων τῶν Ἁγίων. Τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ ἁγιότης τῶν Ἁγίων. Ὁπλίζονται δὲ καὶ οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας. Γενικῶς, αἱ ἀθρόαι ἁγιοκατατάξεις ἀμβλύνουν τὸ ἱερὸν δέος τῶν πιστῶν πρὸς τοὺς Ἁγίους. Ὄχι παπικὴ βιομηχανία παραγωγῆς «ἁγίων».

Ὁ τίτλος τοῦ ἄνω πρώτου ἄρθρου μου κατὰ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ εἰς τὸν «Ο.Τ.» ἔγινεν «Ο ΨΕΥΔΟΑΓΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ» εἰς τὸν ἡμερήσιον Τύπον. Ὁ τίτλος τοῦ δευτέρου ἄρθρου, ὡς εἶδον οἱ ἀναγνῶσται τοῦ «Ο.Τ.» εἶναι «ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΣΥΝΕΙΣΑΚΤΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ Ο ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ». Ἔχω προγραμματίσει τρία (3) ἀκόμη ἄρθρα μου (πρὸς τὸ παρὸν) διὰ τὴν ἐν λόγῳ ἐκτρωματικὴν ἁγιοκατάταξιν: «ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΙ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ», «ΜΩΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ» καὶ «ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ».

Ὅλα τὰ προαναφερθέντα ἄρθρα θὰ ἀξιοποιηθοῦν μὲ ὅλα τὰ μέσα ἐπικοινωνίας διὰ νὰ ἀναγκασθῇ ὁ π. Βαρθολομαῖος νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν τοιαύτην ἁγιοκατάταξιν. Ἐὰν αὐτὸς δὲν πράξῃ τοῦτο, τότε ὁ πιστὸς Λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ ἐξεγερθῇ καὶ δὲν θὰ δεχθῇ ὡς ἅγιον τὸν ψευδοάγιον τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, ἡ ἁγιότης τοῦ ὁποίου εἶναι ἄγνωστος εἰς τὴν κοινὴν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ πρώτην φορὰν ἐπιβάλλεται ἁγιοκατάταξις ἐκ τῶν ἄνω, ἀπὸ καιροσκόπους ἐκκλησιαστικοὺς ἀξιωματούχους καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν Λαόν.

Νὰ δικασθῇ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος

Ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ π. Βαρθολομαῖος εἶναι ἐπιζήμιος καὶ ἐπικίνδυνος διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ διὰ τὴν ἐν γένει Ὀρθόδοξον Χριστιανικὴν Διδασκαλίαν. Πρὸ δύο ἐτῶν περίπου ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Πῆχος ἐμήνυσε κανονικῶς τὸν Πατριάρχηνν τοῦτον διὰ πολλὰ καὶ σοβαρὰ κανονικὰ παραπτώματά του. Ἡ μηνυτήριος αὐτὴ ἀναφορὰ ἐναντίον τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου δὲν ἔχει ἀκόμη ἐκδικασθῆ. Εἰς τὰς κατηγορίας τῆς καταγγελίας αὐτῆς προστίθενται τώρα ἡ ὡς ἄνω Πατριαρχικὴ θεομπαιξία καὶ ὅλα τὰ ἄλλα σχτικὰ μὲ τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα ἀνομήματα τοῦ Πατριάρχου, ἡ αὐθαίρετος καὶ ἀντεκκλησιαστικὴ ἁγιοκατάταξις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἡ δήλωσις τοῦ Πατριάρχου ὅτι δὲν ὑπάρχουν δογματικαὶ διαφοραὶ μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ (ἀσπάζεται ὅλας τὰς παπικὰς αἱρέσεις), ἡ γραπτὴ πρότασις τοῦ Πατριάρχου νὰ τροποποιηθοῦν ἤ νὰ καταργηθοῦν ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἄλλα. Ἐρωτᾶται ὁ Πατριάρχης· διατί δὲν ἔχει ἀκόμη ἐκδικασθῆ ἡ ὡς ἄνω ἐναντίον του καταγγελία, μετὰ ἀπὸ ἔτη; Εἰς τὴν μέλλουσαν νὰ συγκληθῇ Πανορθόδοξον Σύνοδον νὰ τεθῇ καὶ αὐτὸ τὸ σκανδαλῶδες ζήτημα. Ἐπιβάλλεται νὰ δικασθῇ ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος.

Ὑπάρχουν ἐκκλησιαστικοὶ Ἡγέται, οἱ ὁποῖοι ἐνῷ αὐτοὶ τίθενται ἀυθαιρέτως εἰς τὸ ἀπυρόβλητον, ἐν τούτοις, ἐνεργοῦν εἰς βάρος τῶν ὑφισταμένων των ἀκαριαίως, ἀντικανονικῶς, παρανόμως, ἀναλγήτως καὶ ἐκδικητικῶς. Τοιαύτη ἐκρηκτικὴ ἐμπειρία μου εἶναι ἡ πολυετὴς καὶ ἄδικος πολεμικὴ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου π. Ἱεροθέου Βλάχου κατὰ τῆς εὐφήμως γνωστῆς καὶ πέραν τῶν ὁρίων τῆς Ἑλλάδος περιφήμου Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου μὲ ἀξιόλογον πολυμελῆ Ἀδελφότητα δέκα θεολόγων καὶ ἄλλων ἐπιστημόνων.

Ὑπάρχουν τρεῖς (3) καταγγελίαι πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον κατὰ τοῦ Ναυπάκτου μὲ πολλὰς καὶ σοβαρὰς κατηγορίας καὶ παραμένουν ἀνεκδίκαστοι ἐπὶ πολλὰ ἔτη. Ὅμως, ὅλαι αἱ σχετικαὶ μὲ τὸν ἄδικον διωγμὸν τοῦ Μητροπολίτου αὐτοῦ κατὰ τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως καταγγελίαι του υἱοθετοῦνται, ἀμέσως καὶ ἀνεξετάστως, ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἅμα τῇ ἀναγνώσει τῶν καταγγελιῶν αὐτῶν καὶ ἐν τῇ αὐτῇ Συνεδρίᾳ. Φρίκη καὶ ἀποτροπιασμός. Ἔχει ἐκθέσει πολὺ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ὁ Ναυπάκτου, τὴν ὁποίαν παρασύρει μὲ παραπλανητικὰς ἐνεργείας του. Ἔφθασα εἰς τὸ σημεῖον νὰ δημοσιεύσω κείμενόν μου μὲ τὸν πρωτοφανῆ καὶ συνταρακτικὸν τίτλον «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΗ». Ἡ δίκη αὐτὴ εἶναι δημιούργημα τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου μὲ παραπλανητικὴν ἐμπλοκὴν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

Μὲ τὸ ἀναταράσσον τὴν Ὀρθοδοξίαν Οὐκρανικὸν ζήτημα, μὲ τὴν ἀνίερον ἁγιοκατάταξιν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ καὶ μὲ τὰς τόσας ἄλλας αὐθαιρεσίας, παρανομίας, ἀντικανονικότητας καὶ φρικιαστικὰς καταχρήσεις ἐξουσιῶν εἰς τοὺς χώρους τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ἡγεσιῶν, σκέπτομαι καὶ διερωτῶμαι μήπως εἰς τὴν ἐποχήν μας πρέπει νὰ ἀναζητηθῇ ὀρθόδοξός τις Λούθηρος;