Ομολογία

Καλησπέρα Συμεών, 

ο Χριστός είμαι…

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr

---

Τ΄ Αη Συμιού σήμερα, έτσι τον αποκαλούμε εδώ στον τόπο μου, εδώ που ο Θεοδόχος Συμεών έχει για σπιτικό του το ιστορικό μοναστήρι που το ηρωικό Μεσολόγγι, η κολυμβήθρα του γένους μας σήμερα το τιμά και το γιορτάζει με κάθε λαμπρότητα.

Μα τι απλός που είναι ο Θεός; ''Καταδέχτηκε'' να «κουρνιάσει» έστω και για λίγο στην αγκαλιά του Δικαίου Συμεών, ενός απλοϊκού γεράκου που περίμενε επί δεκάδες χρόνια να δει το πολυπόθητο, να αγγίξει την σωτηρία και μετά να φύγει...

Ο Θεός ο ένας και μοναδικός, ο Χριστός μας έλκεται από την απλότητα της καρδίας και όχι από πολυτέλειες και μεγαλεία, τα κατά ανθρώπων μεγαλεία είναι κατάπτυστα από τον Θεό γιατί εκεί σ αυτά τα μεγαλεία δύσκολα βρίσκεις ζεστές καρδιές, γι αυτό ας σταματήσουν κάποιοι να κηρύττουν εν ονόματι του κήρυκα της αγάπης, αδυσώπητο μίσος κεκαλυμμένο διότι η εμμονή τους να υβρίζουν κάτι δείχνει προσωπικά τους κατάλοιπα...

Σήμερα μου ήρθε στο μυαλό ένεκα και εορτής μάλλον μια ιστορία ενός άλλου απλοϊκού γεράκου, μια ιστορία που μας την μετέφερε ένας αγιορείτης μοναχός κάτω από τον πλάτανο του μοναστηριού που σήμερα έχει την τιμητική του εδώ στο Μεσολόγγι.

Κάπου εκεί λίγες μέρες μετά την μικρασιάτικη καταστροφή του '22, ένα ορφανό αγοράκι ονόματι Συμεών κατέφθασε μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία μου έφυγαν από τις αλησμόνητες πατρίδες μας στο λιμάνι του Πειραιά.

Οι γονείς του τι απόγιναν και πότε και που χάθηκαν δεν έγινε γνωστό, εξάλλου βίωμα κάθε χριστιανού είναι να ''διαγράφει'' τα κακά και τις στεναχώριες που πέρασαν και να προχωρά μπροστά..!!!

Εγκαταστάθηκε σε μια μικρή παράγκα από εκείνες που σήμερα δεν υπάρχουν πλησίον του λιμανιού του Πειραιά και μη έχοντας γνώσεις, ολιγογράμματος δε, να κάνει κάτι άλλο ξεκίνησε να κάνει την δουλειά του αχθοφόρου.

Κάθε πρωί πριν πάει στο λιμάνι έπαιρνε το καροτσάκι του περνούσε από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, το τοποθετούσε δίπλα στα σκαλάκια, τα ανέβαινε, έμπαινε μέσα στον ναό και πήγαινε μπροστά στην εικόνα του Χριστού.

Έβγαζε το καπελάκι του και κοιτώντας Τον, Του μιλούσε!!! Ναι Του μιλούσε. «Καλημέρα Χριστούλη μου είμαι ο Συμεών σε παρακαλώ βοήθησε με να βγάλω το ψωμάκι μου σήμερα» έκανε μια μικρή υπόκλιση φορούσε το καπελάκι του και έφευγε. Κατέβαινε τα σκαλάκια έπαιρνε το καροτσάκι και πήγαινε στο λιμάνι.

Κουβαλούσε μέχρι αργά το απόγευμα τις αποσκευές των ταξιδιωτών, άλλοι του έδιναν ένα χαρτζιλίκι για τον κόπο του κι άλλοι όχι μα τον μικρό Συμεών δεν τον ένοιαζε αυτό, πάντοτε ευγενικός και καλόκαρδος συνέχιζε με πολύ κέφι και χαρά που πήγαζε από μέσα του.

Όταν τελείωνε ξαναπερνούσε από την εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα και πάλι με τον ίδιο τρόπο έφθανε μπρος την εικόνα το Χριστού και του ξαναμιλούσε «Καλησπέρα Χριστούλη μου είμαι ο Συμεών, σε ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα να βγάλω το ψωμάκι μου» κι έφευγε κάνοντας την καθιερωμένη υπόκλιση του.

Τα χρόνια περνούσαν, ο μικρός Συμεών μεγάλωσε και έφτασε σε ηλικία γάμου, νυμφεύτηκε μια απλή και ταπεινή σύζυγο και μαζί απέκτησαν παιδιά.

Εκεί γύρω στο 1950 όλα τα μέλη της οικογένειας που απέκτησε αρρώστησαν από φυματίωση και δεν κατάφεραν να την ξεπεράσουν με αποτέλεσμα να τους χάσει όλους.

Μα ο Συμεών εκεί αγόγγυστα κάθε μέρα το ίδιο δρομολόγιο. Ξυπνούσε έπαιρνε το καροτσάκι του περνούσε από τον ναό, καλημέριζε τον Χριστό, πήγαινε στο λιμάνι φορώντας πάντοτε το καπελάκι του και όταν τελείωνε την δουλειά του περνούσε πάλι από τον ναό, καλησπέριζε και ευχαριστούσε τον Χριστό και γυρνούσε στο σπίτι του να ξεκουραστεί.

Έφτασε όμως η εποχή που ο Συμεών γέρασε και κάποια στιγμή αρρώστησε και κατέληξε να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

Εκεί πέρασε περίπου ένας μήνας και μια προϊσταμένη νοσοκόμα καταγόμενη από την Πάτρα παρατήρησε τον απλοϊκό γεράκο Συμεών να είναι τόσο καιρό μόνος του στο κρεβάτι του δωματίου και να μην τον έχει επισκεφθεί κανείς, αλλά αυτός ήταν πάντα χαρούμενος και ευδιάθετος.

Κάποια στιγμή τον πλησίασε και του λέγει «Εεεε παππού τόσες μέρες εδώ δεν έχει έρθει κανείς να σε δει, δεν έχεις κανέναν στον κόσμο ή μήπως δεν ξέρουν ότι είσαι εδώ;»

- «Μα καλή μου γυναίκα έρχεται πως δεν έρχεται. Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα έρχεται ο Χριστούλης και με βλέπει.»

Να το έχασε άραγε ο παππούς; Να μην είναι και τόσο στα καλά του; Αναρωτήθηκε η νοσοκόμα και τον ρωτάει:

- «ε παππού κι όταν έρχεται τι κάνει, τι σου λέει;»

«Το πρωί μου λέγει Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι κάνε λίγο ακόμη υπομονή» και το απόγευμα που ξανά έρχεται μου λέγει «Καλησπέρα Συμεών ο Χριστός είμαι κάνε υπομονή, λίγο ακόμη»

Η νοσοκόμα εκεί τα έχασε λίγο κι επειδή διέκρινε αγαθότητα, ειλικρίνεια και απλότητα στον παππού ζήτησε από τον πνευματικό της, τον π. Χριστόδουλο Φάσο να έρθει να δεί τον παππού στο νοσοκομείο.

Πράγματι ο ιερέας ήρθε κάθισε δίπλα στο κρεβάτι του παππού και όταν τον ρώτησε κι αυτός έλαβε τις ίδιες απαντήσεις με αυτές που έδωσε στην νοσοκόμα.

- «Βρε παππούλη του λέγει μήπως το φαντάζεσαι όλο αυτό;» ρώτησε τον γεράκο Συμεών.

- «Όχι παπά μου, δεν είμαι φαντασμένος, κάθε μέρα έρχεται τις ίδιες ώρες και μου δίνει παρηγοριά, ήρθε και σήμερα» απάντησε ο γεράκος Συμεών.

- «Ήρθε και σήμερα; Και τι σου είπε παππού;»

- «Ήρθε και μου είπε να κάνω υπομονή και ότι σε 3 μέρες θα με πάρει κοντά Του πρωί πρωί»

Ο ιερέας κάθε μέρα για αυτές που απέμειναν πήγαινε εκεί και συζητούσε με του γεράκο Συμεών και έμαθε για την ζωή του.

Την Τρίτη ημέρα πήγε από νωρίς ώστε να δει αν όντως θα επαληθευόταν η προόραση αυτή διότι είχε καταλάβει πως ο παππούλης είχε την απλότητα που κάνει τον Χριστό να έλκεται και να χαριτώνει.

Πραγματικά εκεί που καθόταν δίπλα του στο κρεβατάκι είδε τον Συμεών να λάμπει και να κοιτάζει προς ένα σημείο λέγοντας ήρθε ο Χριστός και ευθύς αμέσως κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο.

Μια μικρή ιστορία που ξεκίνησε από την Μικρά Ασία, πέρασε από τον Πειραιά για να φτάσει στο Άγιο Όρος κι από εκεί στα αυτιά μιας παρέα δια στόματος αγιορείτη κάτω από το πλατάνι του Αη Συμιού.

Η απλότητα κερδίζει, η απλότητα σώζει, η απλότητα χαριτώνει, η απλότητα φέρνει χαρά, η απλότητα φέρνει αγάπη, η απλότητα καλεί Χριστό.

Αχ γεράκο μου Συμεών πρέσβευε να αποκτήσουμε κι εμείς απλότητα και σίγουρα αλλάζοντας το μέσα μας θα αλλάξει και ο κόσμος γύρω μας...

Να κάνουμε την καρδιά μας δοχείο χάριτος και απλότητος, όπως κι εσύ, όπως και ο Άγιος σου...

Συμεών ο αχθοφόρος της απλότητος..!!!

Αμην