Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΕΠΙ ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ

του Αγωνιστου ιατρου 

Λυκουργου ΝΑΝΗ

Όπως είναι γνωστό σχετικώς προσφάτως το Γραφείο επί των αιρέσεων και παραθησκειών της μητροπόλεως Πειραιώς προέβη σε κριτική οικουμενιστικών θέσεων του αρχιεπισκόπου Αλβανίας δημοσίως διατυπωθεισών. Ακολούθησε σχετικώς καθυστερημένη απάντηση του γραφείου τύπου της Αρχιεπσικοπής Αλβανίας που προκάλεσε ανταπάντηση τόσο του προμνημονευθέντος γραφείου του Πειραιά όσο και του π.Αγγέλου Αγγελακόπουλου. Ειδικά το εκτεταμένο κείμενο του δευτέρου περιείχε πολλά οικουμενιστικής υφής λεχθέντα και πραχθέντα του αρχιεπισκόπου Αλβανίας γεγονός που προκάλεσε την "ανταπάντηση" της αρχιεπισκοπής Αλβανίας. Μελετώντας κανείς την εν θέματι "ανταπάντηση" θα μπορούσε να παρατηρήσει τα εξής:

Για τα θλιβερά γεγονότα της Ασίζης, της Ραβένας, της Καμπέρας για τα οποία  υφίσταται διά  τους τυχόν αμφιβάλλοντας το σχετικό αποδεικτικό υλικό, ως επί το πλείστον διαδικτυακό, για το θεσμικό ρόλο του αρχιεπισκόπου Αλβανίας στο δυσώνυμο ΠΣΕ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ), για τις οικουμενιστικές συγγραφές του, καταλυτική κριτική των οποίων έχουν ασκήσει οι μακαριστοί  Ιωάννης Κορναράκης και Νικόλαος Σωτηρόπουλος αλλά και ο π.Ιωάννης Φωτόπουλος (αλήθεια, μήπως γνωρίζει κανείς επαίων εάν έχουν ανασκευασθεί αρμοδίως οι προαναφερθείσες κριτικές;), καθώς και για τη θλιβερή πρωτοτυπία από την πλευρά της Εκκλησίας της Αλβανίας να δημιουργήση από κοινού με τους αιρετικούς παπικούς "ενιαία βιβλική εταιρεία"!!!, τι έχει να απαντήση, το κατά τα άλλα λαλίστατο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Τιράνων; Και με την ευκαιρία: ποια είναι  η άποψη των συντακτών της θλιβερής "ανταπαντήσεως" αναφορικά με την αιρετική υπόσταση των παπικών; ΕΙΝΑΙ Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ, κύριοι συντάκτες της "ανταπαντήσεως"; Και είναι νοητό ορθόδοξοι χριστιανοί, και δη ανώτεροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι, να συστήνουν μαζί με αιρετικούς "βιβλικές εταιρείες";;;

Ο ευθαρσής κληρικός π.Άγγελος Αγγελακόπουλος κατέθεσε στην εκκλησιαστική παρεμβολή συγκεκριμένες δηλώσεις και εκδηλώσεις του ρηθέντος πρωθιεράρχου, με τις αντίστοιχες διαδικτυακές παραπομπές, που όζουν οικουμενισμού και προκαλούν το δεινό σκανδαλισμό των ορθοφρονούντων πιστών. Και πολύ καλά έκανε. Ο έντιμος κλήρος και ο πιστός λαός οφείλει διαρκώς και ανεμποδίστως να ενημερώνεται και να γνωρίζει τις θέσεις, απόψεις, αντιλήψεις αλλά και πρακτικές των εκκλησιαστικών ηγετών που τους κατατάσσουν στους υπηρέτες και διακόνους του οικουμενιστικού συγκρητισμού και να τοποθετείται αναλόγως. 
Δεν είδαμε,όμως, κάποια ουσιώδη ανασκευή από τη μεριά του υποστάντος την επιβαλλόμενη κριτική  ανωτέρου εκκλησιαστικού αξιωματούχου. Αντιθέτως είδαμε για μία ακόμη φορά ένα "αλληθώρισμα" των συντακτών της "ανταπαντήσεως" στο ιεραποστολικό και λοιπό φιλανθρωπικό και κοινωνικό του έργο το οποίο, όμως, δεν παραθεωρεί ο π.Άγγελος όπως σαφώς καταδεικνύεται από το κείμενό του. Επίσης διαφαίνεται, κατά τη γνώμη μου, από το γλωσσικό ύφος της "ανταπαντήσεως" κλασσική  έλλειψη ψυχραιμίας από την πλευρά των συντακτών της.

Η γνώμη μου είναι ότι  καλό θα προέκυπτε εάν οι συντάκτες του κειμένου της Αρχιεπισκοπής Τιράνων χρησιμοποιούσαν διαφορετική γλώσσα, μετριοπαθέστερη, νηφαλιότερη, προσεκτικότερη  και ηπιότερη. Δεν είναι νομίζω αυτό, το ενδεδειγμένο γλωσσικό ύφος που είθισται και ενδείκνυται να επενδύει ένα κείμενο επισήμου εκκλησιαστικής εκκλησιαστικής αρχής, που ποιμαίνεται μάλιστα από έναν ιεράρχη που διαθέτει τη φήμη του "νηφάλιου" και "μετριοπαθούς"...

Δεν τυγχάνει υπεράνω κριτικής ουδείς εκκλησιαστικός αξιωματούχος, όσο υψηλή αναγνωρισιμότητα και αποδοχή έχουν τόσο το πρόσωπό του όσο και το έργο του. Κάτι τέτοιο τυγχάνει άντικρυς αντίθετο με το κατ εξοχήν φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αρκεί η ασκούμενη κριτική να βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, διαδικτυακώς προσιτά στον καθένα, και όχι σε φημολογίες.

Ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας τυγχάνει, ΔΥΣΤΥΧΩΣ,  το "αγαπημένο παιδί" των συστημικών ΜΜΕ και του ψευτοπροοδευτικού κατεστημένου γενικότερα προφανώς λόγω του οικουμενιστικού και "κοσμοπολίτικου" προφίλ του.  Για αυτό και του επιφυλάσσονται από αυτό  οι κλασσικοί, "πολιτικά ορθοί" χαρακτηρισμοί "ο άνθρωπος των ανοιχτών οριζόντων", το "ευρύ πνεύμα", το "ανοιχτό μυαλό", ο "φωτισμένος ηγέτης" κ.τ.ό.

Ο δημόσιος λόγος του εν πολλοίς τυγχάνει ανώδυνος και "βολικός" για το προαναφερθέν, "πολιτικά ορθό", κατεστημένο. Κυριαρχούν σε αυτόν η αγαπολογία (αλήθεια, γιατί τους κακοφαίνεται όταν τους το επισημαίνουν;), η ειρηνολογία, η"συνυπαρξιολογία"  και απουσιάζει ο λόγος ο πολεμικός των αιρέσεων, της πλάνης, της νοθεύσεως και παραχαράξεως του πατρώου Δόγματος, κατά τα πατερικά πρότυπα.  Πώς μετά να γίνει δυσάρεστος στους προαναφερθέντες κύκλους και να στοχοποιηθή κατά τρόπο ελεεινό και τρισάθλιο όπως άλλοι ευθαρσείς συνεπίσκοποί του για τους οποίους ισχύει και εφαρμόζεται το βιβλικό χωρίο "οι οινειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ"; Πώς να "ελκύσει"  τα σκώμματα, τη χλεύη, το διασυρμό, την απαξίωση, την περιθωριοποίηση, την περιφρόνηση και καταφρόνηση όπως οι εκφέροντες πεπαρρησιασμένο αντιοικουμενιστικό, φιλοπαραδοσιακό, αντι-"παγκοσμιοποιητικό " λόγο συνιεράρχες του, αυτοί που χαρακτηρίζονται "φοβικοί", "μισαλόδοξοι", "γραφικοί", "επαρχιώτες", "στενόμυαλοι" από τον μακράν του Θεού κόσμο με τα διεστραμμένα και στρεβλά αξιολογικά του κριτήρια;

Πώς να παραθεωρήση κανείς το γεγονός ότι το πλέον διεστραμμένο ιδεολογικά κόμμα που εμφανίσθηκε ποτέ στην ελληνική πολιτική σκηνή και που για τις πολλές και φρικτές μας αμαρτίες έγινε κυβέρνηση, το κόμμα των αθέων, χριστιανομάχων και εκκλησιομάχων, ανατροπέων και κρημνιστών των πάντων, επέλεξε το συγκεκριμένο πρόσωπο προκειμένου να τον προτείνη ως πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Χωρίς να παραθεωρούμε την επικοινωνιακή διάσταση του όλου θέματος και χωρίς να παραγνωρίζουμε την ορθή απάντηση που έδωσε, προς τιμήν του, ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος στους αδίστακτους συριζαίους δεν μπορούμε να αποφύγουμε εν προκειμένω τον αρνητικό συνειρμό και προβληματισμό και ο νοών νοείτω...

Αναντιλέκτως, ο ρηθείς αρχιεπίσκοπος τυγχάνει συμπαθής σε ικανή μερίδα συνανθρώπων μας και συμπατριωτών μας λόγω της φυσιογνωμίας του, της ου τυχούσης πολυπλεύρου μορφώσεώς του, της πρωτοτύπου επιστημονικής του παραγωγής,της μετά πολλών και λίαν δυσκόλων  εμποδίων, αυταπαρνήσεως και επαινετέου ζήλου πορείας που διέγραψε στο χώρο της εξωτερικής Ιεραποστολής, την οποία ουδείς καλοπροαίρετος παρατηρητής δύναται και πρέπει να παραθεωρήση.

Κάτι τέτοιο όμως επ ουδενί μπορεί να υποσκελίση και  απαμβλύνη την αρνητικότατη εντύπωση και το δεινό σκανδαλισμό που προξενούν εδώ και δεκαετίες στον ορθοφρονούντα κλήρο και λαό  οι διάφορες οικουμενιστικές "επιδόσεις" του εν θέματι εκκλησιαστικού αξιωματούχου.

Τελευταία, τέτοιου είδους "επίδοση" δύναται να θεωρηθή η στάση του απέναντι στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου. Μία οικουμενιστικών προδιαγραφών "σύνοδο" που ευτέλισε κάθε έννοια συνοδικότητος, που στραγγάλισε αναφαίρετα κανονικά δικαιώματα των επισκόπων, που κουρέλιασε την ισοτιμία τους, που τους μετέβαλλε σε "γλάστρες", κατά την προσφυά παρατήρηση του μητροπολίτου Φλωρίνης. Μία "σύναξη προκαθημένων", όπως λίαν ορθώς χαρακτηρίσθηκε. Μια "σύνοδος" διχαστική και καταλυτική της πανορθοδόξου ενότητος για την οποία, κατά τα άλλα, εκόπτοντο οι συγκαλέσαντες αυτή και οι υποστηρικτές της! Μία "σύνοδος" που κάθε άλλο παρά απολαύει της εγκρίσεως και αποδοκιμασίας του ορθοδόξου πληρώματος! 

Ε λοιπόν, αυτού του "συνοδικού" εκτρώματος κατέστη απολογητής ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας! Και εξ όσων εγράφη, χωρίς το παράπαν να διαψευσθή αρμοδίως και καθηκόντως, πρότεινε να καταδικασθή ο επαινετέος και άξιος εξάρσεως, αντι- οικουμενισμός ως "αίρεση"!!! Και διατύπωσε την "πρωτότυπη" άποψη ότι η μεγαλύτερη αίρεση είναι ο εγωκεντρισμός, συγχέοντας την αιτία, τη ρίζα και την πηγή της αιρέσεως με την ίδια την αίρεση και,ανεπιγνώστως όπως θέλω να πιστεύω, αμβλύνοντας την έναντι των αιρέσεων ευαισθησία και ακατάλλακτη πολεμική διάθεση του ορθοδόξου εκκλησιαστικού πληρώματος.

Ο μακαριστός, χαλκέντερος θεολόγος και μέγας ομολογητής Νικόλαος Σωτηρόπουλος κατακλείων τη μνημειώδη κριτική που κατά χρέος άσκησε σε προβληματικές απόψεις του αρχιεπισκόπου Αλβανίας έγραψε τα εξής: 

"᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αλβανίας κ. ᾿Αναστάσιε! Εἶσθε ἕνα ἀπὸ τὰ πολὺ σπουδαῖα καὶ ὑπολογίσιμα ἡγετικὰ ἀναστήματα στὴν ᾿Εκκλησία. ᾿Αλλ᾿ὁ ὀρθολογισμὸς καὶ ἡ παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σᾶς ἔχουν ἐπηρεάσει. Καὶ κινδυνεύετε νὰ ἀπολέσετε ὅσα ἐργασθήκατε. Λυπεῖτε τοὺς συνειδητοὺς ᾿Ορθοδόξους χριστιανούς. Καὶ ὑπεράνω πάντων λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο. Σᾶς παρακαλοῦμε, δώσετε ἀπόλυτη σημασία καὶ προσοχὴ στὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ἰδίως στὰ λόγια περὶ πίστεως, ἀπιστίας καὶ αἱρέσεων. ᾿Εγκαταλείψετε τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Καὶ γίνετε ἀκραιφνὴς ᾿Ορθόδοξος ῾Ιεράρχης. Τότε θὰ χαρῇ γιὰ σᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, θὰ χαροῦν καὶ οἱ πιστοὶ καὶ θὰ δοξάσουν ἐξ αἰτίας σας τὸ Θεό. Μέχρι τώρα δὲν εἴδαμε οὔτε ἕνα Οἰκουμενιστὴ ῾Ιεράρχη ν᾿ ἀποβάλῃ τὸ Οἰκουμενιστικὸ φρόνημα. ῍Ας δοῦμε πρῶτον ἐσᾶς, τὸν λογιώτατο καὶ ἀκάματο ἐργάτη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῍Αν δώσετε παράδειγμα, ἐλπίζουμε καὶ ἄλλοι νὰ ἀκολουθήσουν".

Γενοιτο.