Ομολογία

«Ορθοδοξία ή Χριστιανικός 

διαλογισμός;»

(Προς George Ber, 29 Σεπτ. 2018 – 5.56 μ.μ.)

Είναι αλήθεια, ότι μέσα σε ένα όνομα κορυφώνεται η ολότητα του νοήματος. Σήμερα, όμως, οι γενικές εκφράσεις «Εκκλησία» ή «Χριστιανισμός» ή «Ευαγγέλιο», χρησιμοποιούνται από τον Οικουμενισμό ως εκτατική ολότητα για να τις εξισώσουν με τα οικουμενιστικά νοήματα – δόγματα. Για παράδειγμα, με τον όρο «Χριστιανισμός» οι οικουμενιστές εννοούν το σύνολο  εκείνων που ασπάζονται το κήρυγμα του Χριστού, ανεξαρτήτως Δόγματος.

Στο κεντρικό πεδίο εναντίον των αιρέσεων, οι Πατέρες χρησιμοποιούν τον όρο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ως κυρίαρχο πυρήνα του Χριστιανισμού, ως κατάφαση στην αλήθεια του Χριστού. Για παράδειγμα ο Μ. Βασίλειος στην επιστολή του (265) (προς εξόριστους Αιγυπτίους επισκόπους), γράφει: «αλλά και πολλούς έχετε της εαυτών μερίδος, οι των Πατέρων εκδικούσιν Ορθοδοξίαν των κατά Νίκαιαν το ευσεβές δόγμα της πίστεως εκθεμένων» δηλ. «αλλ’ έχετε πολλούς εις την μερίδαν σας, οι οποίοι υπερασπίζονται την Ορθοδοξίαν των Πατέρων που εις την Νίκαιαν διετύπωσαν το ευσεβές δόγμα της πίστεως». Οι όροι «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ή «ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» σε ασφαλίζουν (περισσότερο)  από την στρατηγική παγιδεύσεως εκ του οικουμενισμού. Αυτό έπρεπε να προσέξει ιδιαίτερα ως καθηγητής ο μακαριστός Τρεμπέλας, ο οποίος γνώριζε άριστα τον Οικουμενισμό. Απορώ πως δεν το καταλαβαίνεις (;). Στην ορθόδοξη θεολογία εντός της Αληθείας (Χριστός) υπάρχει η περιεκτικότητα και όχι το αντίστροφο που φρονείς. «Οι της αληθείας της Εκκλησίας εισίν», τονίζει ο αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Εάν ο Τρεμπέλας χρησιμοποιούσε (ειδικότερα) τους όρους «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ή «ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» στις εισαγωγές των κεφ. 19 και 20 της Αποκαλύψεως, θα δημιουργούσε μία υψίστη πνευματική σφαίρα ερμηνειών.

Στον βίο του Αγίου Ανδρέα (κατά Χριστόν σαλός), υπάρχει Θεϊκή χαρισματική έκφραση εμπειρικής αποκαλύψεως περί Αντιχρίστου, η οποία συμπίπτει με την διδασκαλία των αρχαίων αγίων Πατέρων, αντιθετική του Τρεμπέλα. Στο φως αυτής της γνώσης, της αποκαλύψεως του Θεού στον Άγιο Ανδρέα, επιμένεις σε «προφορικές» μαρτυρίες των αγίων Παϊσίου και Πορφυρίου;

Γιατί οι άγιοι αυτοί δεν έδωσαν μια γραπτή καθαρή (μορφική) μορφή στη θέση τους, προσφέροντας έτσι αποκεκαλυμμένη αλήθεια; Δεν θα ήταν μια πνευματική προσφορά στο Εκκλησιαστικό πλήρωμα;

Οι σύγχρονοι άγιοι Πορφύριος και Παΐσιος, ανταποκρίθηκαν στην κλήση τους ως μάρτυρες του μοναχισμού και χαριτώθηκαν από το Χριστό. Η σταθερότητά τους στην πίστη εκφράσθηκε στον επίπονο βίο της ασκήσεως και όχι στην Ομολογία – μαρτύριο, όπως οι αγ. Θεόδωρος Στουδίτης, αγ. Μάξιμος Ομολογητής, αγ. Γρηγόριος Παλαμάς και αγ. Μάρκος Ευγενικός. Οι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος ουδέποτε (δημόσια) αντέκρουσαν τις οικουμενιστικές – αντορθόδοξες ενέργειες του Πατριαρχείου και των δορυφόρων του για να προστατεύσουν το Ορθόδοξο ποίμνιο.

Ερώτημα (που το αποφεύγεις): Ο άγ. Παΐσιος στις (27/11/93 – Καθημερινή) δήλωσε: «ο Θεός οικονόμησε αυτά τα δύσκολα χρόνια τον καλύτερον Πατριάρχην (Βαρθολομαίος)». Συμφωνείς; Η εκτίμηση αυτή ήταν «εξ ανθρώπου ή εκ Θεού»;

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, ευαίσθητος αγιοπατερικά στην προσβολή του Δόγματος, είχε διαφορετική (αγωνιστική) Εκκλησιολογική έκφραση δηλ. στα ίχνη των μεγάλων Πατέρων.

Τέλος σου συνιστώ, ως διάβαση από τον «χριστιανικό διαλογισμό» στην Θεολογία των Πατέρων, να μελετήσεις τις Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων (περί Δευτέρας Παρουσίας και Αντιχρίστου) καθώς και την περί «Χιλιετίας» μελέτη του π. Κλεόπα Ηλιέ.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ