Οι εννιά λόγοι πίσω από την τεράστια αποχή στα Σκόπια

Οι εννιά λόγοι πίσω από την τεράστια αποχή στα Σκόπια

Γιατί δεν πήγαν στις κάλπες για το δημοψήφισμα

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο

Ασφαλώς η τεράστια αποχή στο σκοπιανό δημοψήφισμα συνιστά ήττα του διδύμου Ζάεφ και Ντιμιτρόφ, συνιστά όμως ήττα και για τις ΗΠΑ και για το ΝΑΤΟ και για τη Μέρκελ και για τον Μακρόν, που όλοι αυτοί αποτέλεσαν έναν τεράστιο χορό υποστηρικτών του «Ναι», λες και επρόκειτο για δικό τους εσωτερικό ζήτημα. Συνιστά όμως ήττα για τον πολυπράγμονα κ. Τσίπρα αλλά και για τον πολυμεττερνίχο του ημέτερου υπουργείου των Εξωτερικών. Και όμως είχαν προειδοποιηθεί. 

Η ταπεινότητά μου, με άρθρα στην «Εστία» και στη «δημοκρατία», είχε με έμφαση τονίσει ότι η διαβόητη συμφωνία θα κολλήσει στη λάσπη των Πρεσπών. Και κόλλησε... Το τι θα επακολουθήσει είναι στα «προσεχώς».
Ας δούμε όμως τώρα, με όση ακρίβεια επιτρέπουν οι πληροφορίες μας, ποιοι παράγοντες δημιούργησαν αυτό το τεράστιο ρεύμα της αποχής. Οι παράγοντες αυτοί είναι ποικίλοι και μεταξύ τους αντιθετικοί, κάτι που εξηγεί και την αντιφατικότητα της σκοπιανής πολιτικής. Κάνουμε μια συνοπτική καταγραφή:

Πρώτον, η επιρροή του εξωευρωπαϊκού σκοπιανού λόμπι (λόμπι Αυστραλίας, Καναδά, ΗΠΑ), που συντηρεί εν πολλοίς ιδεολογικά και οικονομικά το σκοπιανό κρατικό μόρφωμα. Τα λόμπι αυτά θέλουν το αποκλειστικό μονοπώλιο του ονόματος της Μακεδονίας, την οποία δεν βλέπουν αποκλειστικά μέσα στα όρια της FYROM αλλά με προεκτάσεις μέχρι Θεσσαλονίκης. Αυτά είναι οι κύριοι υπέρμαχοι του σκοπιανού αλυτρωτισμού. Με τα λόμπι αυτά συντάσσονται και οι μικροί πυρήνες «μακεδονιζόντων» που δρουν στην Ελλάδα.

Δεύτερον, στην αντίδραση πολλών σλαβοφρόνων Σκοπιανών προς μια συμφωνία που φαινόταν ευνοϊκή για το σύνοικο αλβανικό στοιχείο. Αλλά, όπως φάνηκε, ούτε και οι Αλβανοί πείσθηκαν για τα ευεργετήματα της συμφωνίας.

Τρίτον, στην αντίδραση του μεγαλύτερου τμήματος του σκοπιανού πληθυσμού στην εξαπατητική τακτική του Ζάεφ, που το κάλεσε να πει το «ναι» σε ένα παραπλανητικό ερώτημα.

Τέταρτον, στην προσβολή ενός κάποιου εθνικού συναισθήματος λόγω των πολλαπλών επισκέψεων, παρεμβάσεων και επεμβάσεων. Προς μεγάλη ενόχληση του κ. Γαβρόγλου ίσχυε στο όποιο εθνικό συναίσθημα των κατοίκων της FYROM το του Βιργιλίου: «Timeo Danaos et dona ferentes» (Αινειάς II, 49). Δηλαδή, φοβάμαι τους Δαναούς, ακόμη κι αν φέρουν δώρα. Γενικά οι Σκοπιανοί, στον βαθμό που τους έχω γνωρίσει, είναι εξαιρετικά καχύποπτος λαός.

Πέμπτον, στο γεγονός ότι εδώ και καιρό σε ένα τμήμα των Σκοπιανών έχει αρχίσει να εδραιώνεται η πεποίθηση ότι ο επιζητούμενος «μακεδονισμός» τους οδηγεί σε αδιέξοδα και γι’ αυτό στρέφονται προς μια επανασύνδεση με τις σλαβικές καταβολές τους. Εχουν -όχι όλοι- συναισθανθεί ότι η αποκοπή από τις σλαβικές φυλετικές και γλωσσικές τους ρίζες τούς κρατεί επί δεκαετίες ιστορικά και πολιτικά μετέωρους.

Έκτον, στην άμεση και έμμεση επέμβαση της Βουλγαρίας, που δεν θέλει να πάρουν υπόσταση κρατική τα εδάφη που κάποτε διεκδικούσε αυτή. Κατά βάθος εθνικιστικοί κύκλοι της Βουλγαρίας επιθυμούν τη διάλυση της FYROM.

Έβδομον, και πολύ αναμενόμενο: στις πολλαπλές και παντοειδείς παρεμβάσεις της Ρωσίας, εμφανείς και αφανείς, η οποία Ρωσία δεν επιθυμεί ένα ομόγλωσσο και ομόφυλο προς αυτή πληθυσμιακό μάγμα να πάρει νόθα εθνικά και γλωσσικά χαρακτηριστικά. Επ’ αυτού και κάτι άλλο: H Ρωσία, λένε, φοβόταν μήπως με την ένταξη των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ η εναντίον της απειλή θα γινόταν πιο έντονη. Oπως έγραψε ο ελλόγιμος κ. Γ. Γιαννόπουλος από την Πάτρα, σε όλες τις περιπτώσεις ισχύει το ναπολεόντειο δόγμα «O κυκλώνων κυκλώνεται». Με τα καινούργια όπλα, που τα «βέλη» του κάνουν τον γύρο του πλανήτη, τι έχει το ΝΑΤΟ να κερδίσει, αν προωθήσει τους πυραύλους του κατά μία εκατοντάδα χιλιομέτρων; Κάτι άλλο σκοπείται, που θα το αναλύσουμε προσεχώς.

Όγδοον, στο γεγονός ότι πολλοί Σκοπιανοί με ήπιο φρόνημα πιστεύουν ότι είχαν βολευτεί με το FYROM, που το αναγνώριζε και η Ελλάδα. Αυτοί δεν θέλουν νέες τριβές με τον ελληνικό λαό, που ξεσηκώθηκε λόγω της νέας συμφωνίας.

Ένατον: Γενικά έχει διαπιστωθεί απ’ όσους έχουν επισκεφθεί τη χώρα των Σκοπίων κατά τα τελευταία χρόνια ότι σε μεγάλο τμήμα λαού υπάρχει μια διάχυτη μελαγχολία και μια έντονη απέχθεια προς την πολιτική. Οπως δεν πήγαν στο δημοψήφισμα να ψηφίσουν, περίπου το ίδιο θα πράξουν και στις προσεχείς εκλογές. Οι Ζάεφ και Ντιμιτρόφ είναι γι’ αυτούς καμένα χαρτιά. Τούτο ευνοεί τον κ. Καμμένο, που εις το εξής θα προσπαθήσει να χορέψει τον κ. Τσίπρα στο... ταψί!