Φεστιβάλ Ελληνικής Πυρκαϊάς

Φεστιβάλ Ελληνικής Πυρκαϊάς

Μετά τις δοκιμασίες που έχουν υποστεί τα δάση της Αττικής θα έπρεπε να περιφρουρούνται καλύτερα και από το Μέγαρο Μαξίμου

Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο, ιστορικό, συγγραφέα

Καί ἡ φωτιά/ἀνάμεσα στά δυό μας βήματα» ἔγραφε τό 1975 ὁ κ. Φώτης Κουβέλης στή συλλογή «Τό μαῦρο ἠχεῖο», ὅταν ἀσκοῦσε ἀκόμη καί τό εὐγενές ἔργο τοῦ ποιητῆ. Εἶναι πράγματι γεγονός ὅτι ἡ φωτιά «ἀείποτε σύντροφος τοῖς Ἕλλησίν ἐστιν». 

Μᾶς παρακολουθεῖ ἀπό τά πρῶτα ἱστορικά μας βήματα ὥς τά βήματα τά τωρινά, ὅπου ὑποτίθεται ὅτι ἔχουμε ὅλα τά μέσα ὥστε ἀνεμωλίως, δηλαδή βλακωδῶς, νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι νικήσαμε τή φύση! Ἐδῶ δέν κατορθώσαμε νά νικήσουμε τόν κακό ἑαυτό μας πού εἶναι ὑπεύθυνος γιά ὅλες τίς συμφορές πού μᾶς πλήττουν. Ἀνάμεσα σέ αὐτές καί οἱ πυρκαϊές πού ἔχουν στόν τόπο μας προσλάβει μορφή ἐθιμικοῦ φαινομένου. Κάθε χρόνο, ἀνάμεσα στίς ποικίλες πολιτιστικές καί ὑπο-πολιτιστικές ἐκδηλώσεις μας, ἔχουμε καί τό ἀπαραίτητο «Φεστιβάλ Ἑλληνικῆς πυρκαϊᾶς». Ποιοί εἶναι οἱ ὀργανωτές, εἶναι δύσκολο νά τό βρεῖ ἤ νά τό πεῖ κανείς.

Φυσικά τήν πρώτη εὐθύνη ἔχει τό κράτος πού ἔκανε φέουδο τῶν κάθε λογῆς καταπατητῶν ἤ τῶν μέ κάλπικα χαρτιά δικαιούχων. Ἀλλά πέραν τούτου ἡ φύλαξη τῶν δασῶν εἶναι ἀτελής, γιά νά μήν πῶ ἀνύπαρκτη. Μετά τίς τόσες δοκιμασίες πού ἔχουν ὑποστεῖ τά δάση τῆς Ἀττικῆς θά ἔπρεπε νά περιφρουροῦνται καλύτερα καί ἀπό τό Μέγαρο Μαξίμου. Θά ἔπρεπε νά ὑπάρχει ἔφιππη δασοφυλακή πού νά περιέρχεται τά δάση σπιθαμή πρός σπιθαμή. Θά ἔπρεπε ἀπό τήν ἄνοιξη νά γίνεται συστηματικός καθαρισμός τῶν δασῶν ἀπό τά φρύγανα πού θά μποροῦσαν νά γίνουν πολτός γιά χαρτί. Συχνά ἔχω ἀναρωτηθεῖ: 

Οἱ νεολαῖες τῶν κομμάτων τί κάνουν; Γιατί δέν ἀναλαμβάνει ἡ μία τόν καθαρισμό τῆς Πάρνηθας, ἡ ἄλλη τῆς Πεντέλης καί μιά ἄλλη τοῦ Ὑμηττοῦ καί τοῦ Αἰγάλεω; Ἡ καλύτερη πολιτικοποίηση ξεκινᾶ ἀπό τήν προστασία τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους ὄχι μόνο ἀπό τούς ἐξωτερικούς ἐχθρούς ἀλλά καί ἀπό τίς πυρκαϊές πού οὐδείς ἀποκλείει καί στήν περίπτωσή τους τόν ξενικό δάκτυλο. Μία ἄλλη σοβαρή αἰτία τῶν συχνῶν πυρκαϊῶν στήν Ἀττική εἶναι ἡ ἀτιμωρησία.

Οὐδείς τιμωρεῖται γιά κακή συμπεριφορά ἔναντι τῶν δασῶν, ἀπό τόν ἀσυνείδητο ὁδηγό πού πετᾶ τό τσιγάρο του στά χόρτα μέχρι τόν «μερακλῆ» πού θά ἀνάψει μέσα στά δέντρα φωτιά γιά νά ψήσει τίς μπριζόλες του νά ...φάει! Ἔτσι οἱ φλόγες κάθε χρόνο τρῶνε τήν Ἀττική πού οἱ βουνοσειρές της θυμίζουν φαλακρό βουνό ἤ βουνό πού ἔχει ὑποστεῖ βομβαρδισμό μέ βόμβες Ναπάλμ. Οὔτε μποροῦμε νά ἀποκλείσουμε περιπτώσεις ἐμπρησμοῦ ἀπό χασισοκαλλιεργητές πού ἔχουν πληροφορηθεῖ ὅτι ἡ ἀστυνομία προτίθεται νά διενεργήσει ἐπιδρομή στή συγκεκριμένη περιοχή τῶν φυτειῶν. Προσωπικά γιά τό ζήτημα αὐτό ἔχω δεχθεῖ διπλή στό παρελθόν ἀπειλή, ἐπειδή τό ὑπαινίχθηκα σέ μιά ἐκπομπή.

Οἱ ἀδυναμίες καί οἱ παραλείψεις τοῦ κράτους εἶναι πολλές. Οἱ εὐθύνες τῶν πολιτῶν περισσότερες. Τό ζήτημα δέν εἶναι νά λέμε κάθε χρονιά τό τίς πταίει ἤ τί πταίει, τό ζήτημα εἶναι νά σκεφθοῦμε τό τί δέον πράττειν. Τό τί πρέπει νά πράττουμε. Οἱ πυρκαϊές δέν εἶναι καινούργιο φαινόμενο στόν ἀττικό χῶρο. Ἤδη ἀπό τόν προπερασμένο αἰῶνα οἱ ἐμπρησμοί ἦσαν συχνοί γιά τήν καταπάτηση τῆς γῆς ἀπό κάποιους, οἱ ὁποῖοι κομματικῶ ἐλέω βαφτίστηκαν ...ἰδιοκτῆτες! 

Τότε ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐμμ. Ροΐδης μέ ἕνα ἄρθρο του εἶχε προτείνει τό ἑξῆς: ὁ ἐμπρησμός καί πᾶσα κάκωση τῶν δασῶν νά χαρακτηρισθοῦν ἰδιώνυμο ἀδίκημα. Τήν ἄποψη αὐτή ἔχω προτείνει στή διάρκεια τῆς δημοσιογραφικῆς μου πορείας τουλάχιστον δέκα φορές. Διερωτῶμαι: Tί ἐμπόδιζε ἤ τί ἐμποδίζει τούς βουλευτές νά τό ψηφίσουν; Ἕνας φίλος μου εἶπε: «Κάνε τόν κόπο νά δεῖς πόσες ἐπαύλεις πολιτικῶν βρίσκονται ἐντός ἄλλοτε δασικῶν περιοχῶν». Γι’ αὐτό ἡ φωτιά εἶναι ἀνάμεσα στά δυό μας βήματα, ὅπως ἔλεγε ὁ κ. Κουβέλης. Ὅσο γιά τά καλώδια τῆς ΔΕΗ, εἶναι μία ἄλλη ἱστορία, θλιβερή.