Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

Ιερώνυμος Α΄και εκλογές Αρχιερέων Υπό αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη


Αποτέλεσμα εικόνας για Ιερώνυμος Α΄και εκλογές Αρχιερέων


Ὑπηρέτησε (ὁ Ἱερώνυμος Α΄) ὡς Ἀρχιεπίσκοπος σέ μιά δύσκολη περίοδο γιά τό Ἔθνος μας: Στήν περίοδο τῆς ἑπτάχρονης δικτατορίας (1967-1974). Μερικοί, κρίνοντας προφανῶς ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, τόν κατηγοροῦν πώς κατήργησε τή «νομιμότητα» στήν Ἐκκλησία. Ὅμως, τό θέμα εἶναι, ἄν μποροῦσε νά ὑπάρξει «νομιμότητα» σέ περίοδο Δικτατορίας. Ἀλήθεια. Ποιός κατ’οὐσία ἐκλέγει τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη, ἡ Ἱ. Σύνοδος ἤ ὁ Δήμαρχος τῆς Πόλεως; Τολμᾶ κανείς νά ἀμφισβήσει πώς ὁ Πατριάρχης μας δέν εἶναι νόμιμα ἐκλεγμένος; Καί «ὁ νοῶν, νοείτω».
Ὁ ἀοίδιμος Ἱερώνυμος Α΄ εἶχε ὅραμα γιά τήν Ἐκκλησία. Ξέροντας πώς τό «ψάρι βρωμάει ἀπό τό κεφάλι», ἔκανε τά πάντα, ὥστε σέ καίριες θέσεις τῆς Ἐκκλησίας (θέσεις Μητροπολιτῶν), νά ἐκλέγονται, ὄχι ἁπλά οἱ ἄξιοι, ἀλλά οἱ πλέον ἄξιοι. Στόν ἐνθρονιστήριο λόγο εἶπε: «Θά ἀποκλείεται ἐκ τῆς ἐκλογῆς πᾶς κληρικός, ὁ ὁποῖος εἴτε μόνος του ἀπευθύνεται πρός τούς ἐκλέκτορας ζητῶν νά ἐκλεγῇ, εἴτε ἀποστέλλει πρός αὐτούς μεσάζοντας. Οἱ ἐκλέκτορες θά ἀναζητήσουν τούς ἀξίους μέν κατά πάντα, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν σπεύδουν πρός τήν ἀρχιερωσύνην. 
Θά εἶναι οὗτοι οἱ ἀφανεῖς ἄξιοι (...), θά εἶναι ὡσαύτως καί ἐκ τῶν ἐπιφανῶν ἐκείνων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι μέχρι τοῦδε παρηγκωνίζοντο, διότι ἀπό ἀξιοπρέπειαν καί ἀπό σεβασμόν πρός τήν ἀρχιερωσύνην δέν ἔσπευδον νά ἱκετεύουν τούς ἐκλέκτορας, διά νά ἐπιτύχουν τήν εἰς Ἀρχιερέα προαγωγήν των» (Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, Ἱερώνυμος Κοτσώνης, σελ. 294).



Ὅμως, δέν εἶναι εὔκολο νά «καταφρονεῖς» φίλους, κόλακες, γλείφτες, μεσάζοντες, καί νά «προωθεῖς» τούς ξένους...! Χρειάζεται λεβεντιά. Καί ὁ ἀοίδιμος εἶχε αὐτή τή λεβεντιά. «Κάλεσε γιά ποιμένες καί ἐπισκόπους ἐργάτες τιμίους τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἔπεσαν γονυπετεῖς στά πόδια του. Παρακαλοῦσαν ὄχι γιά νά γίνουν, ἀλλά γιά νά μή γίνουν ἐπίσκοποι! Θά ξαναζήσει ἆραγε τέτοιο μεγαλεῖο ἡ Ἐκκλησία μας; Ἀπό τούς πρώτους, πού ἐπεστράτευσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἦταν ὁ τότε κήρυξ Σάμου καί Ἰκαρίας ἀρχιμ. Ἰωάννης Παπάλης (...). «Περιόδευε σέ χωριό τῆς ἐπαρχίας του ὁ π. Ἰωάννης στίς 7 Ἰουνίου 1967. Στήν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ τόν σταματᾶ ἕνας χωρικός πιστός χριστιανός. «Πάτερ Ἰωάννη, ἔγινες δεσπότης!». «Ἐγώ; ἔκανε μ’ἀπορία ὁ σεβάσμιος λευίτης. «Ναί ἐσύ. Ἐσὐ δέν εἶσαι ὁ ἀρχιμ. Ἰωάννης Παπάλης; Ἀκούσαμε στό ραδιόφωνο ὅτι ἡ Σύνοδος ἐξέλεξε Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου τόν ἀρχιμ. Ἰωάννη Παπάλη. Σέ κάνουν δεσπότη παππούλη... «Κάποιο λάθος ἔχει γίνει, ἀγαπητέ. Ἐγώ δέν ξέρω τίποτε...». Τό ἀπόγευμα ἕνα τηλεγράφημα καλοῦσε τόν ἐργάτη τοῦ Θεοῦ νά μεταβῆ ἐκτάκτως στήν Ἀθήνα. Ὄντως εἶχε ἐκλεγῆ ἐπίσκοπος. Τί εὐλογία!» (Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη. « Ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό», τ. 2ος σελ. 41-42).
Τό 1972 ὑπέβαλε στήν Ἱεραρχία «ἔκθεση τῶν πεπραγμένων», μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε: «Οὐδέν σύστημα ἐκλογῆς τῶν Ἐπισκόπων εἶναι τέλειον. Πάντα τά συστήματα ἔχουν τάς ἐλλείψεις των καί τά ἐλαττώματά των. Ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ πλήρη καί τελείαν διασφάλισιν διά τήν ἀνάδειξιν τῶν ἀρίστων εἰς τό ὕπατον τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα, εἶναι ἡ βαθυτάτη συναίσθησις τῶν ἐκλεκτόρων, ὅτι διά τῆς ψήφου των εἶναι δυνατόν εἴτε νά εὐεργετήσουν τήν Ἐκκλησίαν, εἴτε νά κακουργήσουν κατ΄αὐτῆς καί τοῦ πληρώματός της, καί νά γίνουν αἴτιοι εἴτε νά δοξάζηται εἴτε νά βλασφημῆται τό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Κατά ταῦτα, πρῶτον, οἱ πρός ἀρχιερατείαν ἐκλόγιμοι δέν θά προβάλλουν οἱ ἴδιοι τήν ὑποψηφιότητά των. Ἐάν ἡ Ἱεραρχία δέν γνωρίζη τούς κληρικούς τούτους, σημαίνει, ὅτι οὗτοι δέν εἶναι ἐξ ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζουν δρᾶσιν τοιαύτην, ὥστε νά εἶναι ἀρκετή νά τούς δείξει Μητροπολίτας» (Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος..., σελ. 294-295).
Εἶχε τέτοια εὐαισθησία σ’ αὐτό τό κορυφαῖο θέμα τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε καί ἐχθρός του νά ἦταν ὁ ἄλλος, ἄν εἶχε τά προσόντα, ἔβαζε στήν ἄκρη τά «προσωπικά» του, καί τόν πρότεινε στή Σύνοδο ὡς Μητροπολίτη! (Ποιός κάνει τέτοιες ὑπερβάσεις γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας; Ποιός;). «Κορύφωμα τῆς πνευματικῆς του ἔξαρσης, ἦταν ἡ ἐπιμονή του νά ἐκλεγεῖ στόν Μητροπολιτικό θρόνο τῆς Φλώρινας ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Ὁ ἄνθρωπος πού στό παρελθόν τόν πολέμησε μέ μανία. (...) Κι ὅταν κάποια ἀπό τά μέλη τῆς Συνόδου πρόβαλαν ἀντίσταση, ἐκεῖνος τούς παρακάλεσε ἀδερφικά νά βραβεύσουν τόν ἀγωνιστή Αὐγουστῖνο μέ τήν ἐπισκοπική τιμή». Καί ὁ Μητροπολίτης Αὐγουστῖνος στόν ἐνθρονιστήριο λόγο του (16.7.1967) μεταξύ τῶν ἄλλων, εἶπε «Εὐχαριστῶ τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον διά τήν ἐπιμονήν ἥν ἐπεδείξατο ὑπέρ ἐμοῦ, κατανικῶν πᾶν ἐμπόδιον καί διαλύων πᾶσαν κατ’ ἐμοῦ προκατάληψιν» (Μητροπολίτου Ἀττικῆς..., σελ. 297-298). 
Ἐν ἔτει 1969 ὁ τότε ἀρχιμ. Μελέτιος Καλαμαρᾶς, πού πηρετοῦσε στά Γραφεῖα τῆς Ἱ. Συνόδου, ἀνέφερε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο Α’: «Διάβασα σέ ξενόγλωσσο περιοδικό, πώς ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς, «γραμμή» τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, θά εἶναι ἡ αποδυνάμωση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὥστε νά μποροῦν πιό εὔκολα νά περνοῦν τά σχέδιά τους». Καί ὁ Ἱερώνυμος τοῦ ἀπάντησε: «Τό ξέρω, παιδί μου, τό ξέρω. Καί περιμένω νά ἔρθει τό τέλος μου». Καί τό τέλος του ἦρθε. «Ἀπομακρύνομαι τέλος ἐκ τῆς ἐνεργοῦς ὑπηρεσίας, διότι ἕνεκα τῶν συνεχῶν κατ’ἐμοῦ ἐπιθέσεων, μοῦ ἦτο ἀδύνατον νά ἀπασχολοῦμαι δημιουργικῶς», ἀνέφερε μέ νόημα στήν παραίτησή του (Δεκέμβριος 1973).ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

16 σχόλια:

  1. Αγαπητοί, μην λησμονώμεν την Ιστορίαν... Οι αρχιμανδρίται Ιωάννης Παπάλης και Αυγουστίνος Καντιώτης αντικατέστησαν τον Ιούνιο του 1967 εις τους θρόνους του Σιδηροκάστρου ο πρώτος και της Φλωρίνης ο δεύτερος τους ζώντας Μητροπολίτας Σιδηροκάστρου Βασίλειο (Μαγκριώτη) και Φλωρίνης Βασίλειο (Παπαδόπουλο), οι οποίοι δεν είχον παραιτηθεί οικειοθελώς, αλλά τους ..."παραίτησε" ..."αυτοδικαίως" η δικτατορία του Παπαδόπουλου, με το αντικανονικόν μέτρον του "ορίου ηλικίας". Αι Μητροπόλεις δεν ήσαν κανονικώς κεναί! Αυτά (τα οποία παραλείπει στο άρθρο του ο π. Μπακογιάννης) δια την Ιστορίαν..

    ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το όριο ηλικίας είχε θεσπισθεί προ της δικτατορίας το 1966 με το νόμο Αλαμανή. Αυτά για την Ιστορία.

      Διαγραφή
    2. Βρε "ΦΑΡΜΑΚΙΔΗ": διάβασε πρώτα καλά την Ιστορία και μετά πιάσε το πληκτρολόγιο...

      Διαγραφή
    3. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...

      Aγαπητοί, υπήρξα σαφής:
      "Αι Μητροπόλεις δεν ήσαν κ α ν ο ν ι κ ώ ς κεναί!".
      Η αναφορά μου εις την Ιστορίαν - εν σχέσει με την κατάστασιν των αντικανονικώς χηρευσασών αυτών Μητροπόλεων - εις ότι με αφορά δεν σχετίζεται με τον νόμον Αλαμανή του 1966 (τον οποίο σείς επικαλείσθε), αλλά με την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν και τον Κανονικόν Δίκαιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, βάσει του οποίου ρητώς απαγορεύεται η απομάκρυνσις Επισκόπου εν ζωή, καθώς ο 23ος της εν Αντιοχεία (341 μ.Χ. - 17 αιώνες προ Αλαμανή...) ορίζει μετά πάσης σαφηνείας: "Επίσκοπον μη εξείναι αντ΄αυτού καθιστάν έτερον εαυτού διάδοχον, καν προς τη τελευτή του βίου τυγχάνη. Ει δε τι, τοιούτον γίγνοιτο, ά κ υ ρ ο ν είναι την κατάστασιν". Τι έτερον τούτο σημαίνει πλην της απογορεύσεως, εξ επόψεως Κανονικού Δικαίου, θεσπίσεως ορίου ηλικίας δια τους Επισκόπους; Ποίος ήτο ο Αλαμανής- ο κάθε "Αλαμανής" - που ενόμιζε ότι δύναται να μας αλλάξει την πίστιν;...
      Δέχεται ο π. Μπακογιάννης ότι μπορεί ένας περιστασιακός κοσμικός άρχων να εισβάλει εις τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας και να τους καταργεί (!!!), ορίζοντας όρια ηλικίας και τα τοιαύτα;... Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;

      Επιτρέψατέ μοι, παρακαλώ, να θεωρώ ότι ως αγωνιζόμενος δια μιαν ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία πιστός, θεωρώ ότι τοιαύτη (ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία) να υπάρξει ου δύναται (;) με Αλαμανήδες και τα τοιαύτα...

      ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

      Διαγραφή
  2. Οἱ κανόνες δὲν εἶναι γιὰ νὰ τηροῦνται "τυπικῶς" καὶ φαινομενικῶς καὶ στὴν οὐσία νὰ παραβιάζονται, οὔτε ἔγινε ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸν Νόμον ἀλλὰ ὁ Νόμος ἔγινε διὰ τὸν ἄνθρωπον. Δὲν θὰ ἔπρεπε λοιπὸν νὰ ψάχνετε νὰ "ἀνακαλύψετε" κάτι τὸ "μεμπτὸ" στὴν ἐκλογὴ τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀλλὰ ὠφείλατε νὰ εἶστε εὐχαριστημένος διότι ἐπιτέλους ἐξελέγη καὶ ἕνας ἄξιος ἐπίσκοπος, Ὀρθόδοξος, ἀφιλοχρήματος, ἡθικότατος, εὐαγγελικός, λιτοδίαιτος, πατερικός, χρυσοστομικός, ἅγιος πραγματικὀς, ἡ μεγαλύτερη προφητικὴ μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 20οῦ αἰῶνος.

    Λόγῳ καὶ τοῦ ἐπωνύμου (ἢ ψευδωνύμου) σας, γνωρίζετε ὅτι ὁ μακαριστὸς Θεόκλητος Φαρμακίδης ἐπὶ Ὄθωνος καὶ ἀντιβασιλέως Μάουζερ ὑπῆρξε σύμβουλος τῶν Ἀνακτόρων καὶ ἐπέτυχε ὥστε τὸ 1823 ἐξεδόθη τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως μὲ τὸ (σωστὸ) ἐπιχείρημα ὅτι "δὲν μπορεῖ τὸ Ἐλεύθερο Ἑλληνικὸ Κράτος νὰ ἐξαρτᾶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ του Διοίκησι ἀπὸ ἕναν πατριάρχη δέσμιο τοῦ Τούρκου Σουλτάνου". Φαινομενικῶς ἔπραξε ἀντικανονικῶς, ἀλλὰ πόσο προφητικὸς ὑπῆρξε! Ἀκόμη καὶ τὰ πρόσφατα γεγονότα καὶ ἐξελίξεις (Ψευδοσύνοδος, οἰκουμενισμός, Νέες Χῶρες, προχθεσινὴ ἐπιστολὴ ὑποστηρίξεως στὸν Τούρκο ἡγέτη) τὸν δικαιώνουν. Ἀπεδείχθη δὲ ἱστορικῶς ὅτι καλῶς ἔπραξε καὶ διότι τότε ἐπικρατοῦσε ἡ δυναμικὴ τοῦ Πανσλαυϊσμοῦ καὶ ἄλλοι κύκλοι, τὸ Ρωσικὸ Κόμμα, ἐπεδίωκαν τὴν ὑπαγωγὴ ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ βεβαίως τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα ἑνιαῖο ἐκκλησιαστικὸ κέντρο, αὐτὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ρωσίας καὶ μετέπειτα ἡ Ἐκκλησία τ[ςη Ρωσίας ὑπήγετο σὲ ἀθεϊστικὸ καθεστώς, μὲ συμπέρασμα ὅτι... καλῶς δὲν ὑφἰσταται Ἕνα κέντρο Διοικήσεως καὶ Ἕνας Πρῶτος καὶ... οἰκουμενικὸς στὴ διαποίμανσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησἰας. Ὅπως ὁ Θ. Φαρμακίδης, ἔτσι καὶ ὁ μακαριστὸς Ἱερώνυμος Κοτσώνης ὑπῆρξε ἱερεύς τῶν ἀνακτόρων καὶ ὅταν ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀριστίνδην Συνόδου ἐπὶ Ἐπταετίας "ἔλυνε καὶ ἔδενε" φανερά περὶ ἐκλογῆς ἀρχιερέων (καὶ ὄχι ὑπογείως ὅπως θρυλλεῖται ὅτι μεγειρεύοντο πρὸ καὶ μαγειρεύονται μετέπειτα τῆς "Ἀριστίνδην" οἱ ἐκλογὲς ἀρχιερέων). Έξέλεξε ἀξίους ἐπισκόπους ὁ Ἱερώνυμος; Ἡθικούς, ἐντίμους, Ὀρθοφρονοῦντας; Ναί. Ἐξέλεγον μὲ μαγειρέματα καὶ παρεμβάσεις πολιτικῶν καὶ ἄλλων παραγόντων τοὺς ἐπισκόπους προηγουμένως; Ναί. Ἐπενέβαινε ὁ πατριάρχης, πρὸ τῆς κηρύξεως τῆς Αὐτοκεφαλίας στὶς ἐκλογὲς τῶν ἐπισκόπων; Ναί. Παρενέβαινε ὁ Τοῦρκος Σουλτᾶνος στὶς τοποθετήσεις πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, τουλάχιστον μέχρι τὸ 1823 καὶ μάλιστα σὲ κάποιες περιπτώσεις "πωλοῦσε" τὸν πατριαρχικὸ θρόνο σὲ ὅποιον ἔδινε τὸ μεγαλύτερο "μπαξίσι"; Ναί.

    Ἰσχυρίζεστε ὅτι οἱ ἐπίσκοποι δὲν ἐκθρονίζονται ζῶντες. Λάθος κάμετε. Καθαιροῦνται γιὰ παραπτώματα. Ἐκθρονίζονται καὶ ἄνευ παραπτωμάτων. Δὲν ἐπιδεικνύετ τὴν ἴδια "κανονικὴ" εὐαισθησία γιὰ τοὺς ὄντως ἀξίους 12 ἀναπολογήτως ἐκθρονισθέντες μητροπολῖτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὅμως δὲν ἦταν ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος! Γιατί; Μήπως διότι ἡ ἐπιλογὴ του ὡς ἐπισκόπου, ὑπῆρξε δεδικαιωμένη ὑπὸ λαοῦ καὶ κλήρου, ἢ μήπως ἐπιπλέον διότι πιθανῶς ὑπῆρχε κάποιο σκάνδαλο ὑπὸ τοῦ προκατόχου του, γνωστὸ στὴν Ἀριστίνδην Σύνοδο καὶ σὲ ὅλη τὴν Έκκλησία καὶ πιθανῶς νὰ προὐτιμήθηκε ἡ σιωπηρὴ ἀντικατάστασι του προκατόχου του, παρὰ ἡ ἐκθρόνιση καὶ καθαίρεσί του λόγω σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν, ὅπως καθηρέθη "γιὰ ἐνοχὴ βαρυτάτου σκανδαλισμοῦ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας" ὁ μητροπολίτης Πρεβέζης τὸ 1978. Τὰ ἑξής ἀναφερόμενα εἶναι ὑποθετικά: Ἄν ὑπῆρχε κάποιος σκανδαλισμὸς γιὰ θέματα ἡθικῆς ἢ γιά, ἂς ποῦμε συμμετοχὴ σὲ ὀργανώσεις ἀσύμβατες μὲ τὴν ἐκκλησία (δημοσιεύεται στὸ διαδίκτυο ὅτι ἦτο τέκτων http://www.eoellas.org/2013/07/06/masoniaorthodoxia/ ) μήπως καλῶς παρητήθη λόγω ὁρίου ἡλικίας παρὰ νὰ διαπομπευθῆ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aγαπητέ, με υποψίες και υποθέσεις ("μήπως ήτο τέκτων; (...) και άρα καλώς παρητήθη") δεν γράφεται Ιστορία...

    1) Επιμένω ότι οι Επίσκοποι δεν εκθρονίζονται ζώντες - βάσει του 23ου της Αντιοχείας - υπό την αυτονόητο πρόβλεψη ότι δεν εκατηγορήθησαν και κατεδικάσθησαν, υπό κανονικού Δικαστηρίου, για παραπτώματα που αντιβαίνουν εις τους Ιερούς Κανόνας. Ο απομακρυνθείς από τον θρόνον του Φλωρίνης Βασίλειος Μαγκριώτης δια ποία κανονικά παραπτώματα ή αδικήματα εκατηγορήθη;... Αρα πως δυνάμεθα να δεχθούμε ότι τότε (Ιούνιος 1967) η Μητρόπολις Φλωρίνης ήτο κανονικώς κενή;

    2) Ο Πρεβέζης Στυλιανός Κορνάρος (ο διατελέσας και μέλος της "Αριστίνδην" (!!!) Συνόδου 1969 - 1972 του Ιερωνύμου Α΄) δεν καθηρέθη το 1978, όπως γράφετε, αλλά παρητήθη για να αποφύγη τον περαιτέρω δεδομένο σκανδαλισμό που προκάλεσε με τις πράξεις του, αλλά και δια να μην απωλέση τον τίτλο του πρώην και τα εξ αυτού δικαιώματα. Παρητήθη και παρέμεινε με τον τίτλο του Μητροπολίτου πρώην Πρεβέζης.

    ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Βασ. Μαγκριώτης ήταν ο Σιδηροκάστρου αγαπητέ. Ο Φλωρίνης προ του Αυγουστίνου ήταν ο υπέργηρος Βασίλειος Παπαδὀπουλος. Δεν επιτρέπεται η προσβολή μνήμης νεκρού, μάλιστα είναι ποινικό αδίκημα προ της παρελεύσεως 50 ετών από το θάνατό του. Τα "μήπως", οι υποψίες και οι υποθέσεις λοιπόν επιβάλλονται για να μην πάμε φυλακή αν γράψουμε αυτά που ακούσαμε ως διαδόσεις (ή συκοφαντίες) προ 40 ετών. Στην ιστοσελίδα http://www.eoellas.org/2013/07/06/masoniaorthodoxia/ υπάρχουν αναφορές ονομάτων, μπορείτε να διαβάσετε. Αν εσείς θα επιλέγατε ο υπέργηρος μητροπολίτης να καθαιρεθή για σκάνδαλα, ο ίδιος πιθανώς να επέλεξε να παραιτηθή για λόγους ηλικίας και για να μη διαπομπευθή η εκκλησία. Υποθέσεις κάνουμε. Κανονικώς κενή κατ΄ εσάς δεν θα ήταν ούτε η μητρόπολη Αττικής ζώντος του γνωστού ανά το πανελλήνιον "βαρβάτου" Παντελεήμονος Μπεζενίτη όταν είχε αποκατασταθεί (!!!) δεν θα παραδέχεστε όμως, υποθέτω, ότι δέν ήταν κανονικώς κενές οι μητροπόλεις των δώδεκα (12) αναπολογήτως σφαγιασθέντων Μητροπολιτών, Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνου (Πούλου), Πολυανής και Κιλκισίου Χαρίτωνος (Συμεωνίδη), Αλεξανδρουπόλεως Κωνσταντίου (Χρόνη), Θεσσαλονίκης Λεωνίδα (Παρασκευόπουλου), Δημητριάδος Ηλία (Τσακογιάννη), Λαρίσης, Πλαταμώνος και Τυρνάβου Θεολόγου (Πασχαλίδη), Παραμυθίας Παύλου (Καρβέλη), Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη), Τρίκκης και Σταγών Σεραφείμ (Στεφάνου), ούτε η μητρόπολις του Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνου (Καντιώτη) όταν αντικαταστάθηκε ζων από τον νυν επίσκοπο Θεόκλητο.

      Εκπλήττεσθε για την "Αριστίνδην"! Μα έκανε κάτι άλλο η Εκκλησία μας; Ξεχνάτε ότι, και προ των Σουλτάνων οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ήσαν που διώριζαν τους πατριάρχες Κων/λεως κ.α.; Υποθέτω ότι θα ρίχνατε τον λίθο του αναθέματος στον Μ. Αθανάσιο, στον ιερό Χρυσόστομο και ιδίως στον Μέγα Φώτιο, για ... αντικανονική εκλογή τους στους επισκοπικούς -πατριαρχικούς θρόνους! Ξεχνάτε την επιρροή των πολιτικών στον Εκκλησία με αποκορύφωμα το κατάπτυστο "Ανάθεμα" στον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο, με πρωτεργάτη τον Θεόκλητο Μηνόπουλο (1916); Αριστίνδην Συνόδους είχαμε, και το 1918, 1923, 1938, 1941.

      Και για να μην πολυλογούμε χωρίς αντίκρυσμα για τους "κανόνες", Κανών κανόνων είναι το ιερό Ευαγγέλιο που επιβάλλει και επιτρέπει την εκλογή εγγάμων επισκόπων. Δεν σας βλέπω να διαμαρτύρεστε για την αντικανονική καταπάτηση του ιερού Ευαγγελίου.

      Διαγραφή
    2. Nαί, ήτο Σιδηροκάστρου ο Βασ. Μαγκριώτης, όπως εξ άλλου το ανέφερα στο πρώτο των ημετέρων σχολίων, το άλλο (η αναφορά του ως Φλωρίνης) ήτο εκ παραδρομής. Ημαρτον, αγαπητέ.
      Περί της Αττικής και του ήδη μακαριστού Μητρ/του Παντελεήμονος Μπεζενίτου, το γελοιοποιείτε και δεν μου αρέσει. Υπήρξα σαφής, ότι ο 23ος της Αντιοχείας λέει ότι δεν εκθρονίζονται ζώντες αρχιερείς άνευ λόγου ή μη μόνον δια κανονικά παραπτώματα. Και ο μακαριστός Παντ. Μπεζενίτης καθηρέθη δι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο (επί κανονικοίς παραπτώμασι).

      Για τους "12": ως γνωστόν υπό της Εκκλησίας εξ αιτίας της αντικανονικής εκλογής των και της μη αποδοχής εκ μέρους των της νέας - υπό τον Αρχιεπ. Σεραφείμ - καταστάσεως τον Ιανουάριο του 1974, οι "αντάρται" αυτοί εκηρύχθησαν έκπτωτοι. Εις τους 10 "ιερωνυμικούς" τοιούτους ανεγνωρίσθη οικονομικώς μόνον η αρχιερωσύνη των δοθέντων εις αυτούς τίτλους πάλαι ποτέ διαλαμψασών Μητροπόλεων, εις τους δε ετέρους 2 (τους "αντάρτας" που είχον εκλογή εκ της παλαιάς - προ της δικτατορίας - κανονικής Ιεραρχίας, ήτοι τον Διδυμοτείχου Κων. Πούλον και τον Κιλκισίου Χαριτ. Συμεωνίδην) εδόθη ο τίτλος του "πρώην".

      Η Μητρόπολις Φλωρίνης το 1999 κατέστη κενή ένεκα της παραιτήσεως δια λόγους υγείας του υπεργήρου τότε, ήδη μακαριστού Μητρ/του κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη.

      ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

      Διαγραφή
  4. Ο Φλωρίνης, όπως όλοι οι 19 εκ των 29 εκλεγέντων επί αρχιεπ. Ι. Κοτσώνη,"κανονικοποιήθηκαν" αφού (σε αντίθεση με τους 12) αναγνώρισαν τον Σεραφείμ ως νέο Αρχιεπίσκοπο. Μετά 17ετίαν (1991) αποκαταστάθηκαν και άλλοι 3 (οι πρώην Ζακύνθου Απ. Παπακωνσταντίνου, πρώην Παραμυθίας Παυλ. Καρβέλης και πρώην Τρίκκης Σερ.Στεφάνου), αφού έδωσαν τα χέρια με τον Σεραφείμ. π. Γιώργης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζω (Μητροπολίτου Ἀττικῆς..., σελ. 297-298): "Κορύφωμα τῆς πνευματικῆς του ἔξαρσης (του Ἱερωνύμου (Κοτσώνη) ἦταν ἡ ἐπιμονή του νά ἐκλεγεῖ στόν Μητροπολιτικό θρόνο τῆς Φλώρινας ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστῖνος Καντιώτης. Ὁ ἄνθρωπος πού στό παρελθόν τόν πολέμησε μέ μανία".

    Ας μας επιτρέψει τόσο ο σεβαστός π. Βασίλειος (Μπακογιάννης) όσο και η αγία ψυχή του μακαρίτη Νικοδήμου (Γκατζιρούλη) να έχουμε τη διαίσθηση ότι, αν ο μακαρίτης Ιερώνυμος (Κοτσώνης) όντως ήθελε τον Γίγαντα Αυγουστίνο Καντιώτη με ουσιαστικὀ ρόλο στην Εκκλησία, ρόλο αντίστοιχο του μεγέθους της αξίας του (Καντιώτηδες αναδεικνύονται μια φορά στα 100 χρόνια και πάντως ο ήταν επιφανέστερος των 19) θα του έδινε μια από τις μητροπόλεις: Αττικής και Μεγαρίδος, Θεσσαλονίκης, Λαρίσης ή άλλης τινος μεγάλης πόλεως και όχι την τότε ασημότερη, πτωχότερη και την πλέον απομακρυσμένη από την Αθήνα μητρόπολη Φλωρίνης, που υποθέτω ότι τότε δεν την επιθυμούσε κανένας ἀλλος. Το 1967 δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις και τα άλλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, δεν υπήρχαν οι σύγχρονοι δρόμοι, οι συγκοινωνίες ήσαν αργές, το τραίνο (ο Καρβουνιάρης και οι ντιζελάμαξες) αγκομαχούσαν, οι οδικές συγκοινωνίες αργούσαν, η Φλώρινα ήταν εντελώς απομακρυσμένη τόσο από την Αθήνα όσο και από τη Θεσσαλονίκη. Εμείς νομίζουμε ότι ο Ιερώνυμος μάλλον έτρεμε στην ιδέα να τον έχει αντίπαλο στα πόδια του τον μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη, τόσο ως αρχιμανδρίτη στην Αθήνα, όσο και ως επίσκοπο Θεσσαλονίκης, Λαρίσης Αττικής και Μεγαρίδος, ή ἀλλων μεγάλων πόλεων. Και έμμεσα, τον "ευνούχισε" αγωνιστικώς, στέλνοντάς τον στην απομακρυσμένη Φλώρινα, μεταλλάσσοντάς τον από αγωνιστή και διαμαρτυρόμενο για κάθαρση και επιστροφή στην Ευαγγελική Τάξι σε μέρος (συνένοχο ή συμμέτοχο) της εν τη πράξει εκκλησιαστικής εξουσίας, κάνοντας μακροπρόθεσμα κακό στην Εκκλησία, στην Ελευθέρα και Ζώσα που παρέμεινε Σκλάβα και Νεκρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...ίσως δι΄ αυτό ο Φλωρίνης ήτο ο σκληρότερος πολέμιος του Ι. Κοτσώνη. Ο Αυγ. Καντιώτης μετά του Ελευθερουπόλεως Αμβ. Νικολάου τον πολέμησαν σκληρά, τον Ιερ. Κοτσώνη, τον αποδόμησαν και, εν τέλει, τον Μάιο του 1973, μετά και την προηγηθείσα ακυρωτική, εις βάρος του Ι. Κοτσώνη, απόφαση του ΣτΕ, κατόπιν προσφυγής των Καντιώτη - Νικολάου) τον γκρέμισαν από τον θρόνο του - οδηγώντας τον εις την παραίτησιν, η οποία υπήρξε μονόδρομος...

      ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

      Διαγραφή
    2. Νομίζω ὅτι τότε ἦταν ὁ Κορίνθου μὲ τὸν Ἐλευθερουπόλεως. Πλῆθος ἐκ τῶν ἱεραρχῶν ἑτερόκλητων ὁμάδων εἶχαν στραφεῖ ἐναντίον τοῦ Ἱερωνύμου. Εἴτε οἱ "χουντικοί" (ὁ Ἱερ. ἦταν Βασιλικός), εἴτε οἱ "κ" (ἀνήθικοι), εἴτε οἱ "ἀντιοργανωσιακοί", εἴτε οἱ ταλαίπωροι "φιλοπατριαρχικοί" ποὺ ἔπαιρναν τὸ μέρος τῆς ἐξουσίας τοῦ Πατριαρχείου ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἴτε ... εἴτε... Εἶναι δυνατὸν ὑπάρχοντος Ἁρχιεπισκόπου νὰ ὁρκίσῃ τὸν νέο Κυβερνήτη (Δικτάτορα Ίωαννίδη) ὁπλοφορῶν μητροπολίτης (Ἄρτης Σεραφείμ Τίκας) καὶ νὰ νομίζετε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσῃ στὸ θρόνο του ὁ Ἰερώνυμος Κοτσώνης;

      Παρὰ ταῦτα, οὔτε ὁ Ἱερώνυμος ὑποστήριξε τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη ἔναντι τῆς ἐπιτροπῆς ψυχιάτρων τὴν ὁποία εἶχε ἀποστείλει τὸ Καθεστώς τῆς Ἑπταετίας γιὰ νὰ τὸν ἐκθρονίσῃ.

      Διαγραφή
  6. Ἱερωνύμου Α΄ Κοτσώνη: "Τὸ δρᾶμα ἑνὸς Ἀρχιεπισκόπου"

    «Eἰς ὅλας τάς κατηγορίας τῶν ἀνθρώπων, ἐναντίον τῶν ὁποίων εἶχα νά ἀντιπαλαίσω, ἐκτός ἀπό τούς συγγενεῖς, τούς φίλους καί τούς γνωστούς των, θά πρέπη νά προστεθοῦν καί ὅσοι ἔχουν τάς ἰδίας ἀντιλήψεις καί συνηθείας ζωῆς μέ τούς κληρικούς ἐκείνους, πού ἔχουν σκανδαλώδη καί ἀνώμαλον βίον. Tί ἐσήμαινε καί τί ἐξακολουθεῖ νά σημαίνη τοῦτο, θά μοῦ ἐπιτραπῆ νά τό διατυπώσω μέ τάς λέξεις, πού εἶπε κάποτε ὁ ἀείμνηστος καί σεβάσμιος προκάτοχός μου Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων:
    “Σέ ὅλη μου τή ζωή πάλαιψα μέ πολλούς· δέν φοβήθηκα ποτέ μου καί κανέναν. Tούς κ... ὅμως τούς φοβήθηκα”.
    Πόσον εἶχε δίκαιον ὁ ἀτρόμητος ἐκεῖνος ἀγωνιστής τῶν ἐκκλησιαστικκῶν καί ἐθνικῶν μας ἀγώνων φαίνεται καί ἀπό τά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα ἐπέτυχαν καί ἐξακολουθοῦν νά ἐπιτυγχάνουν οἱ κληρικοί αὐτοί καί οἱ ὁμοϊδεάται των. Ἀδίστακτοι εἰς τά μέσα, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦν, κατώρθωσαν νά ἁλώσουν (μέ ποίου εἴδους λόγχας μή ἐρωτᾶτε) ἱκανόν ἀριθμόν στηλῶν ἐφημερίδων, ὥστε τό μαῦρο νά παρουσιάζεται εἰς τό κοινόν ὡς ἄσπρον καί τό ἄσπρον ὡς μαῦρο. Ἕνας ἀπό αὐτούς λέγεται, ὅτι κάποτε εἶπεν, ὅτι ἀπό τά πολλά διαμερίσματα, πού εἶχεν ἀποκτήσει “μέ τόν τίμιον ἱδρώτα του», θά διαθέση τά ἕξ, διά νά ἐξοντώση τόν Ἱερώνυμον! Ἔτσι καί αἱ στῆλαι μιᾶς καθημερινῆς ἐφημερίδος, ἡ ὁποία θέλει νά ἐμφανίζεται ὡς σοβαρά, ἐνηγκαλίσθησαν τόσον περιπαθῶς τούς 300 καταδικασθέντας ὑπό τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων δι᾽ ἀκατανομάστους πράξεις, ὥστε νά τούς παρουσιάσουν εἰς τό ἀναγνωστικόν της κοινόν ὡς ...“ὁσιομάρτυρας”. Ὡς “μεγαλομάρτυρα” δέ νά στέψουν πρόσωπον, τό ὁποῖον ἤδη ἀπό τοῦ 1943, δηλαδή εἰκοσιπέντε ἔτη προτοῦ ἐγώ ἀναλάβω τό πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐλάμπρυνεν ἐπανειλημμένως... τά ἐδώλια τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων.
    Aὐτά ἰσχυρίζεται ὁ συντάκτης τῆς ἐφημερίδος.
    ᾽Iδού ὅμως τί περί αὐτοῦ ἔγραφε κατά τόν Mάϊον τοῦ 1961 ἕνας Mητροπολίτης πρός ἕνα ἄλλον συνάδελφόν του, πού οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος, οὐδέ μακρόθεν μποροῦν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς... “Ἱερωνυμικοί”. “Oὐδέν ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον ἐπέδειξα διά τόν γνωστόν ρασποῦτιν, ὅστις ὄντως ἐξηυτέλισεν ἔν τε τῇ ἀλλοδαπῇ καί ἐνταῦθα τόν κλῆρον τῆς Ἑλλάδος. Γνωρίζω ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ τόν βίον καί τήν πολιτείαν τοῦ εἰρημένου ρασοφόρου, ἴσως κάλλιον παντός ἄλλου, διότι ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Δωρόθεος μοῦ ἀπεκάλυψεν, ὅτι ἔφθανε μέχρι τοῦ σημείου νά ἐκδίδῃ καί γυναῖκας”. Aὐτά ἐγράφοντο ἐν ἔτει 1961, μάλιστα, σημειώσατέ το καλῶς, τό 1961.
    Kαί ὁ “μεγαλομάρτυς” αὐτός ρασοφόρος κατεδικάσθη ἐπί τέλους τελεσιδίκως εἰς καθαίρεσιν ἐπί τῆς ἀρχιερατείας μου, ἐπί τῇ βάσει τοῦ Nόμου 214/1967, μόλις εἰς τάς 15 Mαΐου 1968. Ἤτοι ἐπί ἑπτά ἀκριβῶς ἔτη ἐκυκλοφόρει ὡς κληρικός καί ἀσφαλῶς ἐξηκολούθει... νά δοξάζη ὄχι μόνον τό `“τιμημένον ράσο”, ἀλλά καί τά... “Ἐκκλησιαστικά Δικαστήρια”. Διότι ὁ ἐν λόγῳ ρασοφόρος εἶχε μέν τήν 1ην Mαρτίου τοῦ 1961 ὑπό τοῦ Πρωτοβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου καταδικασθῆ εἰς καθαίρεσιν, πλήν ὅμως ἡ ἀπόφασις τῆς καθαιρέσεως εἰς τάς 15 ᾽Iουνίου τοῦ 1961 μετετράπη ὑπό τοῦ Δευτεροβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου εἰς... διετῆ ἀργίαν!!!»

    Περισσότερα: http://anastasiosk.blogspot.gr/2016/06/1967.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ, εναντίον του Ιερωνύμου Κοτσώνη εστράφησαν δικαστικώς δύο Μητροπολίται, ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος Νικολάου και ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Επέτυχον τον Απρίλιον του ΄73 εις το Συμβούλιο της Επικρατείας την ακύρωσιν της Συνόδου του Κοτσώνη και η συγκληθείσα τον Μαϊον του ιδίου έτους (1973) Ιεραρχία δια την εκλογήν νέας Συνόδου (ΔΙΣ) απεδοκίμασε το σύστημα Ιερωνύμου (συγκρότησις ΔΙΣ δια διορισμού, ότι επιθυμεί δηλ. ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος) επιβάλλοντας το αντικειμενικόν σύστημα των πρεσβείων (περιοδική ανάληψις καθηκόντων εις την ΔΙΣ απάντων των ιεραρχών βάσει των πρεσβείων της αρχιερωσύνης των). Ηττήθη εις τας εκλογάς εκείνης της Ιεραρχίας ο Κοτσώνης και εις την σχηματισθείσαν 10μελή ΔΙΣ μόλις οι τρείς (3) ήταν δικοί του, οι άλλοι επτά (7) απέναντι... Από εκείνην την στιγμήν ήρξατο η αντίστροφη πορεία δια τον Ιερ. Κοτσώνη, καθώς απώλεσε πλήρως το λεγόμενον "κουμάντο"... Δια την ήτταν αυτή του Ιερωνύμου δύο Μητροπολίται επανηγύρισαν εντονότερα έναντι όλων των άλλων (quiz: ποίοι;...)

    Ο από Ιωαννίνων Σεραφείμ, κληθείς υπό της νέας "ιωαννιδικής" αυτή τη φορά δικτατορικής ηγεσίας, ώρκισε τον "πρόεδρον" Φαιδ. Γκιζίκην και τον "πρωθυπουργόν" Ανδρουτσόπουλον, εμβαίνων, πράγματι, αντικανονικώς εις την Αρχιεπισκοπήν Αθηνών, πλην η νέα ΔΙΣ τον εκάλυψε πλήρως, λέγοντας ότι ενήργησε κατ΄οικονομίαν. Ακόμη και οι τρείς "ιερωνυμικοί" Μητροπολίται (οι Μυτιλήνης Ιακ. Κλεόμβροτος, Ναυπακτίας Δαμασκ. Κοτζιάς και Πρεβέζης Στυλ. Κορνάρος) έσκυψαν την κεφαλήν και συγκατένευσαν, αντιλαμβανόμενοι προφανώς ότι η παράταξίς των είχε απωλέσει το παιγχίδι της εξουσίας...

    ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εὐχαριστῶ γιὰ τὸν διάλογο ἀξιότιμε ΦΑΡΜΑΚΙΔΗ. Τὸ θέμα εἶναι ἀνεξάντλητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ, αγαπητέ. Ομοίως, σας ευχαριστώ δια τον ευπρεπήν διάλογον ευχόμενος εις Υμάς Καλήν Τεσσαρακοστήν.

    ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου