Στοιχεια Πατερικα δεν μας ζητουν καποιοι αμελετητοι, σχετικα με την διακοπη ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ;
Ιδου ο άγ. Σωφρόνιος που γιορταζει σημερα τι λεει, γιὰ τὴ Διακοπὴ Μνημοσύνου
Εορτή του Αγίου Σωφρονίου του Πατριάρχου Ιεροσολύμων (11 Μαρτίου)
Ο Άγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε στην Δαμασκό της Συρίας περί το έτος 580
μ.Χ. και ήταν υιός ευσεβών και ενάρετων γονέων, του Πλινθά και της
Μυρούς. Λόγω της καταγωγής του αποκαλείται και Δαμασκηνός. Κατά την νεαρή του ηλικία επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και εκάρη
μοναχός στη μονή του αββά Θεοδοσίου, όπου συνδέθηκε πνευματικά με τον
εκεί ασκούμενο Ιωάννη τον Μόσχο, από τον οποίο διδάχθηκε πολλά.
Με την συνοδεία αυτού επισκέφθηκε την Αίγυπτο, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος και τη Ρώμη. Τότε πέθανε και ο Ιωάννης ο Μόσχος (620 μ.Χ.).
Ο Σωφρόνιος μετακόμισε το λείψανο αυτού στα Ιεροσόλυμα και, αφού τα ενταφίασε στη μονή του Οσίου Θεοδοσίου, επανέκαμψε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί προσβλήθηκε τότε από ανίατη ασθένεια των οφθαλμών. Επισκέφθηκε τότε το ναό των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου στο Αμπουκίρ και θεραπεύθηκε. Το θαύμα αυτό περιέλαβε σε εγκώμιό του προς τους Αγίους αυτούς.
Στην συνέχεια επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη με την ελπίδα να προσεταιρισθεί τον Πατριάρχη Σέργιο Α' (610 - 638 μ.Χ.) στις θέσεις του κατά των Μονοφυσιτών και να εκφράσει τις διαφωνίες του κατά του ενωτικού σχεδίου, το οποίο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος ο από Φάσιδος (630 - 643 μ.Χ.) ετοίμαζε για να σιγάσει την διαμάχη μεταξύ Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών. Αλλά απέτυχε και απογοητευμένος επανήλθε στα Ιεροσόλυμα.
Όταν πέθανε ο Άγιος Μόδεστος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο Άγιος Σωφρόνιος, για την υπερβάλλουσα αρετή του, ανήλθε το έτος 634 μ.Χ. στον πατριαρχικό θρόνο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Η κατάσταση ήταν θλιβερή. Εσωτερικά η Ορθοδοξία υπέφερε από την αίρεση του μονοφυσιτισμού.
Εξωτερικά οι Άραβες περιέσφιγγαν την πόλη των Ιεροσολύμων. Ήδη κατείχαν τη Βηθλεέμ και ο Άγιος Σωφρόνιος μη δυνάμενος, κατά τον Δεκέμβριο του έτους 634 μ.Χ., να μεταβεί εκεί για να γιορτάσει την γέννηση του Θεανθρώπου, θρηνεί. Για την αποκατάσταση κάποιας ηρεμίας στο ποίμνιό του, συγκαλεί Σύνοδο και καταδικάζει τον Μονοφυσιτισμό.
Για την απόκρουση των Αράβων οργανώνει την άμυνα της πόλεως. Το έτος 637 μ.Χ. όμως αναγκάζεται να παραδώσει την πόλη των Ιεροσολύμων στον χαλίφη Ομάρ.
Ο Άγιος Σωφρόνιος κοιμήθηκε με ειρήνη το επόμενο έτος, 638 μ.Χ.
______________________________________________________________________________________
Με την συνοδεία αυτού επισκέφθηκε την Αίγυπτο, όπου συνδέθηκε με τον κύκλο του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος και τη Ρώμη. Τότε πέθανε και ο Ιωάννης ο Μόσχος (620 μ.Χ.).
Ο Σωφρόνιος μετακόμισε το λείψανο αυτού στα Ιεροσόλυμα και, αφού τα ενταφίασε στη μονή του Οσίου Θεοδοσίου, επανέκαμψε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί προσβλήθηκε τότε από ανίατη ασθένεια των οφθαλμών. Επισκέφθηκε τότε το ναό των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου στο Αμπουκίρ και θεραπεύθηκε. Το θαύμα αυτό περιέλαβε σε εγκώμιό του προς τους Αγίους αυτούς.
Στην συνέχεια επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη με την ελπίδα να προσεταιρισθεί τον Πατριάρχη Σέργιο Α' (610 - 638 μ.Χ.) στις θέσεις του κατά των Μονοφυσιτών και να εκφράσει τις διαφωνίες του κατά του ενωτικού σχεδίου, το οποίο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος ο από Φάσιδος (630 - 643 μ.Χ.) ετοίμαζε για να σιγάσει την διαμάχη μεταξύ Ορθοδόξων και Μονοφυσιτών. Αλλά απέτυχε και απογοητευμένος επανήλθε στα Ιεροσόλυμα.
Όταν πέθανε ο Άγιος Μόδεστος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ο Άγιος Σωφρόνιος, για την υπερβάλλουσα αρετή του, ανήλθε το έτος 634 μ.Χ. στον πατριαρχικό θρόνο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Η κατάσταση ήταν θλιβερή. Εσωτερικά η Ορθοδοξία υπέφερε από την αίρεση του μονοφυσιτισμού.
Εξωτερικά οι Άραβες περιέσφιγγαν την πόλη των Ιεροσολύμων. Ήδη κατείχαν τη Βηθλεέμ και ο Άγιος Σωφρόνιος μη δυνάμενος, κατά τον Δεκέμβριο του έτους 634 μ.Χ., να μεταβεί εκεί για να γιορτάσει την γέννηση του Θεανθρώπου, θρηνεί. Για την αποκατάσταση κάποιας ηρεμίας στο ποίμνιό του, συγκαλεί Σύνοδο και καταδικάζει τον Μονοφυσιτισμό.
Για την απόκρουση των Αράβων οργανώνει την άμυνα της πόλεως. Το έτος 637 μ.Χ. όμως αναγκάζεται να παραδώσει την πόλη των Ιεροσολύμων στον χαλίφη Ομάρ.
Ο Άγιος Σωφρόνιος κοιμήθηκε με ειρήνη το επόμενο έτος, 638 μ.Χ.
______________________________________________________________________________________
Τί
λέγει ὁ ἅγιος Σωφρόνιος
γιὰ τὴ Διακοπὴ Μνημοσύνου
Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ
Σύμφωνος
μέ τόν ὅσιο
Μάξιμο τόν ὁμολογητή
εἶναι
καί ὁ ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος ἔζησε
τήν ἴδια
ἐποχή
μέ τόν ἅγιο
Μάξιμο καί ἀγωνίσθηκε
γιά τήν ἴδια
αἵρεσι
τοῦ
Μονοθελητισμοῦ.
Θά κάνωμε λοιπόν καί σ’ αὐτόν
τόν Ἄγιο
μία μικρή ἀναφορά,
διά τόν λόγο ὅτι ἀναφέρει στή διδασκαλία του σχεδόν αὐτούσιο τό δεύτερο μέρος του ὑπό ἐξέτασιν ΙΕ΄ ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ἀναφέρει λοιπόν ὁ Ἅγιος
στό κεφάλαιο τό λεγόμενο «Περί
ἐξαγγελιῶν» τά ἑξῆς:
Τοῖς δίδουσι χρήματα πρός τό διαφυγεῖν βασάνους, οὐκ ἔστιν ἔγκλημα· εἵλοντο γάρ χρήματα ζημιωθῆναι ἤ ψυχήν· καί λύτρον ἀνδρός ὁ ἴδιος πλοῦτος. Οὐδέ τοῖς τῇ φυγῇ τήν σωτηρίαν πορισαμένοις ἔστιν ἐγκαλεῖν, κἄν ἀντ’ αὐτῶν ἕτεροι κατασχέθησαν· ἠδύναντο γάρ κἀκεῖνοι φυγεῖν. Εἴ τις πρεσβύτερος ἤ διάκονος ὡς δῆθεν ἐπ’ ἐγκλήματι τοῦ οἰκείου κατεγνωκώς ἐπισκόπου πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἀποστῇ τῆς αὐτοῦ κοινωνίας, καί μή ἀναφέρῃ τό ὄνομα αὐτοῦ, καθαιρείσθω. Καί εἴ τις ἐπίσκοπος αὐτό τοῦτο τολμήσει κατά τοῦ ἰδίου μητροπολίτου, καθαιρείσθω. Ὡσαύτως καί εἴ τις ἐπίσκοπος ἤ μητροπολίτης κατά τοῦ πατριάρχου ταῦτα τολμήσει, τῆς ἱερωσύνης παυέτωσαν. Εἴ δε τινες ἀποσταῖέν τινος οὐ διά πρόφασιν ἐγκλήματος, ἀλλά δι’ αἵρεσιν ὑπό συνόδου ἤ ἁγίων Πατέρων κατεγνωσμένην τιμῆς καί ἀποδοχῆς ἄξιοι, ὡς οἱ ὀρθόδοξοι» (P.G. 87Γ, 3369D).
Εἶναι ἀξιοθαύμαστο τό σημεῖο αὐτό τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Σωφρονίου, διότι ταυτίζεται, κατά γράμμα θά λέγαμε, μέ τόν ὑπό ἐξέτασι ἱερό Κανόνα. Ἴσως δέν θά ἦταν ὑπερβολικό νά ποῦμε ὅτι, κατά τήν διατύπωσι τοῦ ἐν
λόγῳ
Κανόνος, οἱ
Πατέρες τῆς
Πρωτοδευτέρας Συνόδου εἶχαν
ὑπ’ ὄψιν τους τήν διδασκαλία αὐτή τοῦ Ἁγίου,
μέ τήν ὁποία
βεβαίως ταυτίστηκαν πλήρως.
Αναλύει τον κανόνα, ακριβώς όπως τον αναλύει και ο άγιος Νικόδημος, μόνο που παραλείπει να πει, πως ο Επίσκοπος μπορεί να είναι αιρετικός, αρκεί να μην διδάσκει την αίρεση που πιστεύει! (Πηδάλιο, σελ. 358).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ειναι αυτα που λες;
ΔιαγραφήΕνας που ειναι αιρετικος, ειναι γνωστος αιρετικος,δεν τον καταλαβαμε μυριζοντας τα δαχτυλα του, καπου εκφρασθηκε και εγινε γνωστος αιρετικος.
Τον καλεις εσυ που ελαβες γνωσι να αρνηθη ή να ομολογηση ορθοδοξια.
Και επομενως, αν το αρνηθη ή το αποσιωπηση, ισχυουν ολα τα χωρια που μιλουν για τον αιρετικο, φευγουμε απο αυτον και δεν επικοινωνουμε καθολου μαζι του και για παντα.
Δεν αναλυει κανενα Κανονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβες οτι ειναι αγιος Σωφρνιος ειναι ο πρωτος που κατεγραψε αυτα τα σπουδαια και μαλλον απο εδω πηρε ο Μεγας Φωτιος και οι αλλοι Πατερες και περιεληφθηκαν στον ΚΑΝΟΝΑ.
Ο άγιος Σωφρόνιος είναι ο πρώτος που προσδιόρισε τα της διακοπής μνημοσύνου και μετά θεσπίσθηκε από την ΑΒ΄ Σύνοδο και μετά τον ανέλυσαν οι άλλοι Πατέρες και τελευταίος ο άγιος Νικόδημος.
ΔιαγραφήΔηλαδη ο επισκοπος μπορει να ειναι αιρετικος αρκει να μη διδασκει την αιρεση;;;;;πρεπει ομως να αντιδρουν οι αλλοι; παρακαλω απαντηστε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την πληροφορία μας δίνει ο άγιος Νικόδημος, παρμένει από τον Βαλσαμώνα, την οποίαν και εστερνίζεται. Δηλ. μπορεί ο Επίσκοπος, που πιστεύει σε μια αίρεση, αλλά να μην τη διδάσκει και να είναι εις τύπον και τόπον Χριστού!
ΔιαγραφήΠοιοί να αντιδράσουν, όταν ο Επίσκοπος δεν διδάσκει την αίρεση, αλλά την κρατάει μέσα του;
Εξ άλλου έχουμε και άλλες περιπτώσεις παρόμοιες:
Π.χ. όταν το 409 πέθανε ο επίσκοπος Πτολεμαΐδας, ο λαός ήθελε σαν διάδοχο τον Συνέσιο. Ο Συνέσιος μάταια διαμαρτύρονταν, ότι ήταν ανάξιος λόγω των απείρων προσόντων που απαιτούνταν. Διεμήνυσε μάλιστα εις τον Θεόφιλο, ότι επ’ ουδέν λόγο ήταν διατεθειμένος να αφήσει την σύζυγό που ο Θεός, ο νόμος και το ιερό χέρι του Θεόφιλου του έδωσαν, ώστε να αποδεχθεί Χριστιανικά δόγματα που αντίκειται εις τα φιλοσοφικά του περί προϋπάρξεως ψυχών, αιωνιότητας κόσμου και μη ανάστασης σαρκός διότι θεωρούσε δύσκολα, αν όχι αδύνατον, «τα δ’ επιστήμης εις απόδειξιν ελθόντα δόγματα σαλευθήναι». Ναι μεν αναγνώριζε ότι η πλήρης αλήθεια θα ήταν δυνατό να βλάψει τα πλήθη όπως το απόλυτο φως τυφλώνει τον ασθενή οφθαλμό και γι' αυτό θα σέβονταν τις πεποιθήσεις των πολλών «τα μεν οίκει φιλοσόφων, τα δ΄ έξω φιλομύθων» αλλά δεν θα δίδασκε θεωρίες στασιάζοντας την γλώσσα του έναντι στην γνώση του. Παρ’ ταύτα ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος, προς τον οποίο ο Συνέσιος διεμήνυσε τις παραπάνω επιφυλάξεις του, ακούγοντας τις παρακλήσεις του λαού καθώς «προς την άλλην του ανδρός καλοκαγαθίαν και του καθαρού του βίου» χειροτόνησε επίσκοπο Πτολεμαΐδας και μητροπολίτη Πενταπόλεως το 410 μ.Χ., αν και ήταν... αβάπτιστος! Τότε λίγο αργότερα από την χειροτονία του βαπτίσθηκε Χριστιανός!
Ειναι αληθεια οτι παρα πολλα στοιχεια που καταγραφουν διαφοροι ακομα και ιστορικοι δεν αληθευουν, ή ειναι παρμενα απο ..κουτσομποληδες, καταγραφηκαν απαξ και αντε να ξεγραφουν.
ΔιαγραφήΕμειναν ετσι και δεν θα φυγουν ποτε.
Βριθει η ιστορια απο παραμυθια και απο παραμυθαδες.
Εδω εχουμε γεροντες σημερα πολλους ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ, πολλοι χαριν αργυριου και χρυσιου....
Τα λάθη δεν είναι ο κανόνας της Εκκλησίας, και από λάθη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κανόνας γράφει επίσημα να κηρύξει αίρεση ο επίσκοπος ... επειδή απο που γνωρίζουμε τι πιστεύει επ ακριβώς ο κάθε ένας;
και απο που γνωρίζουμε πως και γιατί χειροτονήθηκε ο τάδε... κ.ο.κ.
ο Θεός ενεργεί απο όλους, αλλά δεν τους χειροτονεί όλους
Υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις εκλογής Επισκόπων, οι οποίοι δεν ήταν Χριστιανοί και οι οποίοι βαπτίσθηκαν αφού είχαν κατασταθεί ως Επίσκοποι:
ΔιαγραφήΈχουμε την περίπτωση του αρχιεπισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου και την περίπτωση του ΚΠόλεως Νεκταρίου, οι οποίοι, μετά την κοίμησή τους, αγιοποιήθηκαν.
Μαθαμε τωρα να βλεπουμε καποιες εξαιρεσεις και θελουμε να τα κανουμε κανονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ οχι ρε φιλε, δεν στεκεσαι καλα.
Οταν γινη κατι στραβο αυτο δεν το κανουμε Κανονα ΠΟΤΕ.
Μερικα στραβά που εγιναν κανόνας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις εκκλησίες του Βορά υιοθετήθηκε το Παπικό ράντισμα εδω και 300 χρόνια, στην διοικούσα εκκλησία το ποδόλουτρο εδω και 50 χρόνια
Το 1993 δεχθηκαν τους Μονοφυσίτες ως ορθοδόξους κλπ.κλπ.κλπ.