«Ζητεῖται σκύλος νοήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν γαβγίζει» Ποιοὶ, πόσο καὶ γιατὶ μιλοῦν (ἤ δὲν μιλοῦν) στὴ Σύνοδο

«Ζητεῖται σκύλος νοήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν γαβγίζει» Ποιοὶ, πόσο καὶ γιατὶ μιλοῦν (ἤ δὲν μιλοῦν) στὴ Σύνοδο

του κ. Γεωργιου Τζανάκη, Ἀκρωτήρι Χανίων

 

Συνεχίζουμε νὰ ψηλαφοῦμε τὰ τῆς Συνόδου στηριζόμενοι στὴν μαρτυρία ἑνὸς ἐκ τῶν κυριωτέρων συντελεστῶν της, τοῦ καθηγητοῦ κ. Βλασσίου Φειδᾶ, ἄρα γνώστου καὶ ἀξιόπιστου διερμηνευτοῦ γεγονότων καὶ κειμένων. (Μὲ πλάγια γράμματα τὰ λόγια τοῦ κ.καθηγητοῦ ἀπομαγνητοφωνημένα ἀπὸ τὴν ὁμιλία του στὴν θεολογικὴ σχολὴ Ἀθηνῶν στὶς 22/12/2016, μὲ τὴν ἐπισήμανση κ.ΒΦ)

Οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ἦταν, κατὰ τὸν κ. καθηγητή, Συνάξεις προκαθημένων ( βλέπε κείμενο: Εἴμαστε δυὸ, εἴμαστε τρεῖς) ἤ τῶν ἐκπροσώπων τους οἱ ὁποῖοι μιλοῦσαν καὶ ἀποφάσιζαν, καὶ πολλῶν ἄλλων ἀρχιερέων, κυρίως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ποὺ ἀπλῶς γέμιζαν τὴν αἴθουσα καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν λόγο:

Ὅλες οἱ Σύνοδοι μετὰ τὴν 4η ἦταν Σύναξις τῶν Προκαθημένων καὶ τίποτα ἄλλο, 5η, 6η, 7η εἶναι Σύναξις Προκαθημένων μὲ 2 ἤ 3 ἐκπροσώπους καὶ μιὰ παρέα, ὅπως εἴσαστε ἐσεῖς ἐδώ, καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν λόγο. «Μόνο ἐγὼ ἔχω λόγο, ποὺ ἐκπροσωπῶ τὴν ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως» ἄς ποῦμε. « Ἤ ἐγὼ τὴν Ἀλεξάνδρεια». Ἀπλῶς ὁλιγομελεῖς 3 ἔως 5 ἐκπρόσωποι ἀπὸ κάθε Πατριαρχεῖο καὶ ἡ αἴθουσα νἄνε γεμάτη, οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, γιατὶ νὰ κουβαλλήσουμε ἀπὸ ἀλλοῦ; Ἀφοῦ δὲν ἔχουν λόγο; Ὅτι ποῦμε ἐμεῖς.(κ.ΒΦ)

Βέβαια ζοῦμε στὸ σήμερα. Ὅλα εἶναι καιρικὰ, ἐπίκαιρα. Ὅπως στὸ ἐρώτημα:

Ποιὸς θὰ δίδει τὸ λόγο; Ὁ Πρόεδρος δίδει παντοῦ τὸ λόγο, σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ τὸν άφαιρεῖ. (Πρόεδρος τῆς συνόδου ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) (κ.ΒΦ)

ἡ ἀπάντησις τοῦ κ. καθηγητοῦ ἐδράζεται στὸ τί γίνεται σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ Πρόεδρος δίδει τὸν λόγο. Ἄρα κάποιοι θὰ πρέπει νὰ μιλήσουν.  Ἀλλὰ ἄν κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα λόγου, πῶς θὰ μιλήσουν; Νὰ μιλοῦν μόνον οἱ προκαθήμενοι; Τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος; Δὲν γίνεται. Καὶ ἀποφασίζει ὁ κ. καθηγητὴς νἄχουν λόγο, ἄρα νἄχουν καὶ χρόνο.

Πόσο χρόνο θἄχουν; Ὄχι παραπάνω ἀπὸ 10 λεπτὰ καὶ ἄν δευτερολογήσει, καὶ ἐπιτρέπεται νὰ δευτερολογήσει, ἄντε 5 λεπτὰ σὲ ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις. (κ.ΒΦ)

Ἐνῷ λοιπὸν κατὰ τὴν συνοδικὴν παράδοσιν -κατὰ τὸν κ.καθηγητὴ-, κανεὶς δὲν ἔχει λόγο πλὴν τῶν προκαθημένων ἤ τῶν ἐκπροσώπων τους ὁ κ. καθηγητὴς καὶ λόγο τοὺς δίνει καὶ τὸν χρόνο προσδιορίζει: 10 ὁλόκληρα λεπτά.

Καὶ ὅμως, λύσαξε ὁ κόσμος νὰ μὴν γίνει ἡ Σύνοδος... γίνεται ὁλόκληρη φασαρία, γράφτηκαν ἀηδίες ἀτέλειωτες… (κ.ΒΦ) Τί τὰ θές; Ἀχάριστοι, ἀγνώμωνες καὶ κυρίως ἀγνοῦντες τὴν συνοδικὴ καὶ κανονικὴ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας μας.

1.Ἕνα, σχολαστικὸ δυστυχῶς, παράδειγμα γιὰ τὸ ποιοὶ ἔχουν δικαίωμα λόγου:

(Ὅποιος ἔχει πρόσβαση σὲ Πρακτικὰ δὲν χρειάζεται νὰ διαβάσει τὰ παρακάτω, νὰ μὴν χάνει καὶ τὸν χρόνο του, ἄς ἀνοίξει ὅποια σελίδα θέλει, σὲ ἀντίστοιχο σημεῖο, καὶ θὰ δεῖ  ποιοί μιλοῦν  καὶ πόσο μιλοῦν. Ὅλοι καὶ ὅσο χρειάζεται)

 

Ἔκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος Πράξις Η΄ σελῖδες Πρακτικῶν ἀπὸ 61 ἔως 67

Σὲ μία ὁλόκληρη συνεδρίαση, τὴν ὀγδόη, ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεώργιος μιλάει δύο (2) φορές (Προκαθήμενος τῆς Κωνσταντινουπόλεως) καὶ οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ πάπα Ρώμης πρεσβύτεροι Θεόδωρος καὶ Γεώργιος καὶ διάκονος Ἰωάννης μία (1) φορά.

Ἀναφέρονται νὰ ἔχουν τοποθετηθεῖ ὀνομαστικῶς 19 ἐπίσκοποι καὶ ἕνας Πρεσβύτερος πολλὲς φορὲς μιλῶντας ὄχι μόνον μία φορὰ ἀλλά περισσότερες.

Πάμπολλες φορὲς ἀναγράφεται: «ἡ ἀγία σύνοδος εἶπεν» ἤ «ἡ ἁγία σύνοδος ἐξεβόησεν» ἤ «Κωνσταντῖνος καὶ ἡ ἁγία σύνοδος εἶπον»

Φυσικὰ ὁ Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος ἐπειδὴ διευθύνει τὴν συζήτηση δίδει τὸν λόγο, ἰκανοποιεῖ τὰ αἰτήματα τῶν παρόντων, ἀλλὰ καὶ ζητάει τὴν ἔγκριση τῆς συνόδου γιὰ διάφορες ἐνέργειες, ὁ Κωνσταντῖνος λοιπὸν μιλάει πάρα πολλὲς φορές.

Τὸ ἵδιο καὶ ὁ Πατριάρχης Μακάριος (προκαθήμενος Ἀντιοχείας), μιλάει πολλὲς φορές εἴτε ἀπολογούμενος εἴτε διασαφίζων τὶς ἀπόψεις του, ὄχι ὅμως ἐπειδὴ εἶναι προκαθήμενος ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐλέγχετο γιὰ αἵρεση.

Ἡ συμμετοχὴ τῶν προκαθημένων στὴν ὅλη διαδικασία εἶναι, ποσοτικῶς, ἐλαχίστη.

Ὁ Αὐτοκράτωρ ζητάει τὴν ἔγκριση τῆς συνόδου, ὄχι τῶν προκαθημένων:

 «Ἄν συμφωνεῖ ἡ ἁγία σύνοδός σας...» «εἰ δοκεῖ τῇ ἁγίᾳ ὑμῶν  συνόδῳ» σελ 64

Δὲν λέει: Ἄν συμφωνοῦν οἱ προκαθήμενοι καὶ οἱ ἐκπρόσωποί τους...

Πῶς ὁ κ. καθηγητὴς ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ἔχουν λόγο οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἔχουν μόνον οἱ προκαθήμενοι;

2. Στὴν Β΄ Πράξη τῆς Ἐβδόμης Οἰκουμενικῆς:

Ἀναγινώσκεται ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Πάπα Ρώμης. Οἱ τοποτηρητὲς τοῦ πάπα Ρώμης Πέτρος καὶ Πέτρος ἐρωτοῦν τὸν Πατριάρχη Ταράσιο :

 «εἰ στοιχεῖ γράμμασι τοῦ ἁγιωτάτου πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης , ἤ οὔ» (σελ249,2)

Ἀπαντᾶ ὁ πατριάρχης Ταράσιος θετικὰ.

Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπε: «Πᾶσα ἡ ἱερὰ σύνοδος οὔτως δογματίζει» (σελ 250,1)

Οἱ τοποτηρητὲς τοῦ Ρώμης ξαναρωτοῦν:

«Λεγέτω ἡμῖν ἡ ἁγία σύνοδος, εἰ παραδέχεται τὰ γράμματα τοῦ ἁγιωτάτου πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης»

Βλέπει κανεὶς ὅτι δὲν τοὺς ἔφτανε ἡ γνώμη τοῦ προκαθημένου. Δὲν γνώριζαν τὴν κανονικὴ συνοδικὴ παράδοσιν ποὺ γνωρίζει ὁ κ. καθηγητής.  Ἠθελαν τὴν γνώμη τῆς συνόδου. ΟΛΩΝ δηλαδή. Καὶ ἐνῷ ὅπως φαίνεται παραπάνω ἡ Σύνοδος εἶπε ὅτι «Ὅλη ἡ ἱερὰ σύνοδος οὔτως δογματίζει» οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ πάπα ξαναρώτησαν καὶ ζήτησαν προσωπικὴ ἀπάντησι ἀπὸ ὅλους, ὅπως φαίνεται στὴ συνέχεια.

Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπεν: «Ἀκολουθουμε καὶ δεχόμαστε καὶ ἐπιδοκιμάζουμε» «Ἐπόμεθα, καὶ δεχόμεθα καὶ προσιέμεθα.»

Καὶ ἀρχίζουν ἕνας ἕνας πλέον οἱ ἐπίσκοποι νὰ τοποθετοῦνται καὶ νὰ δηλώνουν τὴν συμφωνία τους ὀνομαστικῶς καὶ νὰ καταγράφεται καὶ ἡ δήλωσίς τους ποὺ δὲν εἶναι πάντα ἴδια , ἀντιθέτως εἶναι τελείως διαφορετικὲς οἱ διάφορες δηλώσεις. Καταγράφονται 30 ὀνομαστικὲς ἀπαντήσεις ἐπισκόπων (μέχρι σελ 252) καὶ μετὰ ἀναγράφονται ὀνομαστικῶς καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι ἤ ἐκπρόσωποί τους καὶ τί εἶπαν. (μέχρι σελ 256)

Παρὰ ταῦτα ὁ κ. καθηγητής ἐπιμένει ὅτι πλὴν τῶν προκαθημένων οἱ ἄλλοι «δὲν εἶχαν λόγο».

3. Στὴν ἴδια σύνοδο καὶ στὴν ἴδια πράξη βλέπει κανεὶς ὅτι ζητήθηκε ἀπὸ τὴ σύνοδο ἡ γνώμη-ψῆφος ἀκόμη καὶ τῶν μοναχῶν, καὶ μάλιστα καὶ οἱ ἴδιοι ἀπόρησαν ἄν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Καὶ ἀπάντησε ὁ προκαθήμενος, ἅγιος Ταράσιος:

 « Ἡ τάξις εἶναι κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εὐρίσκονται στὴν σύνοδο νὰ λέγει (ἐκφωνεῖν) τὴν δίκή του ὁμολογία» : «Ἡ τάξις ἐστὶν ἑκάστῳ τῶν εὐρισκομένων εἰς σύνοδον, ἐκφωνεῖν τὴν ἑαυτοῦ ὁμολογίαν» (Πράξις Β᾿ σελ 256,2)

Ὁ κάθε ἕνας. «Ἑκάστῳ τῶν εὐρισκομένων εἰς σύνοδον». Αὐτὴ εἶναι ἡ τάξις. Κατὰ τὸν ἅγιον Ταράσιον βέβαια. Ὁ κ. καθηγητὴς ἔχει ἄλλη γνώμη ὅπως βλέπωμε.

Θέλει καὶ αὐτὸς ἡ αἴθουσα νἄνε γεμάτη ἀλλὰ νὰ μὴν ἔχουν λόγο. Θυμίζει τὸ «ζητεῖται σκύλος νοήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν γαυγίζει».

Γιατὶ ὅμως φοβοῦνται τὴν γνώμη τῶν μετεχόντων στὴν σύνοδο καὶ μεθοδεύουν τὰ πάντα μὲ τέτοιο τρόπο ὥστε ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν νὰ μὴν καλοῦνται ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, ὥστε νὰ εἶναι τελεία ἡ σύνοδος- καὶ μάλιστα στὴν ἐποχή μας ποὺ οἱ μετακινήσεις εἶναι πανεύκολες- ἀφ᾿ ἐτέρου δὲ νὰ ἀφαιρεῖται οὐσιαστικῶς τὸ δικαίωμα τους νὰ συναποφασίζουν; Ὁ ἅγιος Ταράσιος γιατὶ ἤθελε ὅλοι νὰ ἔχουν καὶ νὰ ἐκφράζουν ἐλευθέρως τὴν γνώμη τους; Ἑδὼ καλοῦνται ἀπλῶς νὰ ὑπογράψουν προαποφασισμένα κείμενα, ποὺ πρακτικῶς εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀλλάξουν...

Μᾶλλον ἄλλο πνεῦμα πνέει, ἄλλο ἀεράκι φυσᾶ, «νὰ μᾶς πάει μακρυά, νὰ μᾶς πάει στὰ πέρα μέρη»... στὴν ἐσπερία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ ἀνθρώπου... νὰ βυθιστοῦμε στὸ νέο, στὴ νέα ἐποχὴ, ἀκολουθῶντας τὴν «διεθνὴ κοινότητα», τὴν νέα θεολογία, χωρὶς πατρίδα, χωρὶς ταυτότητα, χωρὶς γλῶσσα, χωρὶς φύλο, χωρὶς πίστη, «γυμνοὶ καὶ τετραχηλισμένοι, καὶ ὡς ἐξ ὀργίων καὶ φραγκικῶν χορῶν ἐξερχόμενοι, γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὸ ὄμμα τοῦ Κριτοῦ, τοῦ Παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν, τοῦ Τρισαγίου» (γιὰ νὰ παραφράσουμε τὸν κύρ Ἀλέξανδρο, ποὺ ἄν ζοῦσε σήμερα θὰ ἦταν δαχτυλοδεικτούμενος φανατικὸς καὶ ἀνυπάκουος προτεσταντίζων)

(ΥΓ. Αὐτὰ τὰ κείμενα φυσικὰ δὲν ἀπευθύνονται σὲ θεολόγους καὶ γνῶστες τῶν πραγμάτων. Αὐτοὶ τὰ γνωρίζουν, καὶ ἔχουν διατυπωθεῖ οἱ σχετικὲς ἀπόψεις ἀπὸ ἀνθρώπους ἀξιολόγους καὶ σοβαρούς. Ἀπλὰ ἐγὼ, ὡς ἄσχετος, «ἀνακαλύπτοντας» ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεία, ποὺ οἱ ἄλλοι τὰ ξέρουν, ἔ!, λέω, ἄς τὰ μοιραστῶ μὲ ὅποιον ἔχει τὴν ἰδιοτροπία νὰ θέλει νὰ γνωρίζει λεπτομέρειες γιὰ τὸ βάθος τῶν πραγμάτων, ὅσο βάθος μπορεῖ νὰ ὑπάρχει, ἀρκεῖ φυσικὰ νὰ τοῦ ταιριάζει τὸ ὕφος μὲ τὸ ὁποῖο παρουσιάζονται. Καμμία ἄλλη ἀξίωση δὲν ἔχουν τὰ κείμενα αὐτά. Μακάριοι ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ πράγματι, κατὰ Θεόν, μεγάλα τοῦ βίου. Ζητῶ τὴν ἐπιείκια, τὴν κατανόησή τους καὶ τὴν συμβουλή τους ὅπου σφάλω ἤ ὑπερβάλλω).