Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ Δημοσιεύθηκε : 04 Οκτώβριος 2016 του Δρ. Κωνσταντινου Σιαμακη

     Τὸ 45 π.Χ. ὁ Ἕλληνας εἰδωλολάτρης ἀστρονόμος Σωσιγένης ἔκανε τὸ ἰουλιανὸ (= παλιὸ) ἡμερολόγιο, κι ὁ Ῥωμαῖος εἰδωλολάτρης αὐτοκράτορας Ἰούλιος Καῖσαρ τὸ καθιέρωσε ὡς νόμο τοῦ εἰδωλολατρικοῦ ῾Ρωμαϊκοῦ κράτους, τοῦ κράτους ἐκείνου ποὺ ἐπὶ τρεῖς αἰῶνες δίωκε καὶ ἔσφαζε τοὺς Χριστιανούς.

     Οἱ ἀρχαῖοι ποιμένες τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας στὴ χρῆσι τοῦ ὁποιουδήποτε ἡμερολογίου ἦταν τόσο οὐδέτεροι, ὅσο οἱ Χριστιανοὶ σήμερα εἶναι οὐδέτεροι στὴ χρῆσι ὁποιασδήποτε μάρκας αὐτοκινήτου. καὶ χρησιμοποιοῦσαν κατὰ τόπους τρία πολὺ διαφορετικὰ ἡμερολόγια, ὅλα σχεδιασμένα ἀπὸ μὴ Χριστιανούς· ἑλληνικό, ῥωμαϊκό, αἰγυπτιακό. 
στὰ ἑλληνικὰ ἢ ἑλληνόγλωσσα μέρη χρησιμοποιοῦσαν τὸ μακεδονικὸ ἑλληνικὸ ἡμερολόγιο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου τοὐλάχιστον μέχρι τὰ χρόνια τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (610 - 641 μ.Χ.). γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (345 - 407) στὴν ὁμιλία του Εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Χριστοῦ (§ 4-5 PG 49,358) μετράει τοὺς δώδεκα μῆνες τοῦ ἔτους μὲ τὰ ἑλληνικὰ - μακεδονικὰ ὀνόματά τους Δῖος Ἀπελλαῖος Αὐδηναῖος Περίτιος Δύστρος Ξανθικὸς Ἀρτεμίσιος Δαίσιος Πάνεμος Λώιος Γορπιαῖος Ὑπερβερεταῖος, οἱ ὁποῖοι δὲν συνέπιπταν ἀκριβῶς μὲ τοὺς μῆνες ἄλλων ἡμερολογίων. λ.χ. στὸ μακεδονικὸ ἑλληνικὸ ἡμερολόγιο οἱ 11 μῆνες εἶχαν ἀπὸ 30 μέρες κι ὁ τελευταῖος Ὑπερβερεταῖος εἶχε 35 μέρες· γι᾽ αὐτὸ καὶ λεγόταν Ὑπερβερεταῖος ἤτοι Ὑπερφερεταῖος = ὁ μήνας ποὺ ὑπερφέρει, δηλαδὴ τὸ παρατραβάει. τὸ ἡμερολόγιο αὐτὸ σ᾽ 120 χρόνια ἔχανε ἕνα μῆνα. τὸ ἴδιο μακεδονικὸ ἡμερολόγιο χρησιμοποιοῦν κι ἄλλοι πατέρες καὶ μάλιστα κι ὁ συντάκτης τοῦ Πασχαλίου Χρονικοῦ, ποὺ γράφτηκε γύρω στὸ 600. 
ἡ ἑλληνόγλωσση ἐκκλησία χρησιμοποιοῦσε τὸ μακεδονικὸ αὐτὸ ἡμερολόγιο περίπου μέχρι τὰ χρόνια τοῦ Φωτίου (9ος αἰώνας), ἀλλὰ μετὰ τὸ 641 μερικοὶ χρησιμοποιοῦσαν καὶ τὸ ῥωμαϊκὸ ἡμερολόγιο (τὸ ἰουλιανὸ ἢ παλιὸ) μὲ τὰ λατινικὰ ὀνόματα μηνῶν Ἰανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Ἀπρίλιος Μάιος Ἰούνιος Ἰούλιος Αὔγουστος Σεπτέμβριος Ὀκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος, χωρὶς κανεὶς νὰ δημιουργῇ ζήτημα ἢ νὰ παριστάνῃ τὸν ὀρθοδοξαρᾶ παλαιοημερολογίτη. γύρω στὸ 900 ἐπικράτησε σιωπηρῶς ὡς μοναδικὸ τὸ λατινικὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο (τὸ παλιό).


     Δὲν ἀληθεύει ὅτι ἡ Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος (325) θέσπισε νὰ ἑορτάζεται τὸ πάσχα μόνο μὲ τὸ ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο (τὸ παλιό). αὐτὸ εἶναι φαντασίωσι καὶ ψέμμα μερικῶν ἀμαθῶν καὶ φανατικῶν γαυγισταρίων· σημερινὸς παραταξιακὸς μῦθος· καὶ ὡς ἐπιχείρημά τους εἶναι ἀπάτη· τσαρλατανικὴ ἀπατεωνία. 

ὁ Μ. Ἀθανάσιος, σύνεδρος τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου, στὰς Ἑορταστικὰς Ἐπιτολάς του, μὲ τὶς ὁποῖες ἐπὶ 45 χρόνια (328 - 373) κατ᾿ ἐντολὴν τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου ἐνημέρωνε κάθε χρόνο ὅλη τὴ χριστιανικὴ οἰκουμένη γιὰ τὸ ποιά εἶναι ἡ ἡμερομηνία τοῦ πάσχα τοῦ ἑπομένου ἔτους, πάντοτε γράφει· 

«Ἐσεῖς ποὺ εἶστε σ᾿ ἐκεῖνες κι ἐκεῖνες τὶς χῶρες, θὰ τὸ ἑορτάσετε στὶς τόσες τοῦ τάδε μηνὸς τοῦ δικοῦ σας ἡμερολογίου, κι ἐσεῖς ποὺ εἶστε σ᾿ ἐκεῖνες κι ἐκεῖνες τὶς χῶρες, θὰ τὸ ἑορτάσετε στὶς τόσες τοῦ τάδε μηνὸς τοῦ ἡμερολογίου σας, κι ἐσεῖς ποὺ εἶστε σ᾿ ἐκεῖνες κι ἐκεῖνες τὶς χῶρες, θὰ τὸ ἑορτάσετε στὶς τόσες τοῦ τάδε μηνός σας». 

κι ὁ ἴδιος, ὅταν ἦταν ἐλεύθερος στὴν ἕδρα του, τὸ ἑώρταζε στὶς τόσες τοῦ μηνὸς Φαρμοῦθι τοῦ αἰγυπτιακοῦ ἡμερολογίου, ἐνῷ, ὅταν ἦταν ἐξόριστος στὴ Γαλλία, τὸ ἑώρταζε στὶς τόσες Ἀπριλίου τοῦ λατινικοῦ ἡμερολογίου. διέφεραν δὲ τὰ ἡμερολόγια πολὺ ἀκόμη καὶ στὸν ἀριθμὸ τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔτους καὶ τῶν μηνῶν. 
τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ ἀπόστολοι. ὁ Παῦλος λ.χ. πήγαινε κατὰ τόπους καὶ κατὰ καιροὺς μὲ τέσσερα ἡμερολόγια. ὅσες φορὲς ἦταν στὰ Ἰεροσόλυμα, πήγαινε μὲ τὸ ἰουδαϊκό· ὅταν ἦταν στὴν Ἀντιόχεια ἢ στὴν Ἑλλάδα, πήγαινε μὲ τὸ ἑλληνικὸ μὲ τὸ ὁποῖο πήγαινε ἀργότερα κι ὁ Ἀντιοχεὺς Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· ὅταν ἦταν γιὰ δυὸ χρόνια στὴ Ῥώμη, πήγαινε μὲ τὸ ἰουλιανό· κι ὅταν ἐπικοινωνοῦσε μὲ τοὺς ἀποστόλους Πέτρο Ἰωάννη Ἱούδα, ποὺ ἦταν στὴν αἰγυπτιακὴ Βαβυλῶνα τὴ μικρὴ (= Μέμφις - Κάιρο) (Α΄ Πε 5,12-13), συνεννοοῦνταν μαζί τους μὲ τὸ αἰγυπτιακό. αὐτὸ μπορεῖ νὰ μὴ μαρτυρεῖται στὴν Κ. Διαθήκη, ἀλλ᾽ εἶναι αὐτονόητο· διότι δὲν μαρτυρεῖται καμμία συζήτησι γιὰ τέτοια τεχνικὰ θέματα. καὶ στὸ μωσαϊκὸ Νόμο λέει· 

«Ὅσοι γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο δὲν μπορεῖτε νὰ ἑορτάσετε τὸ πάσχα στὶς τόσες τοῦ τάδε μηνός, θὰ τὸ ἑορτάζετε τὴν ἴδια μέρα τοῦ ἑπομένου μηνός» (Ἀρ 9,6-11). 
καὶ μιὰ φορὰ ἐπὶ Ἐζεκίου καὶ Ἠσαΐου, ἐπειδὴ δὲν πρόλαβαν νὰ ὁλοκληρώσουν τὶς προετοιμασίες γιὰ τὸν ἑορτασμό, τὸ ἀνέβαλαν γιὰ τὴν ἴδια μέρα τοῦ ἑπομένου μηνὸς γιὰ ὅλο τὸ ἔθνος· κι ὅταν τὸ ἑώρτασαν, τοὺς ἄρεσε τόσο πολύ, ποὺ τὸ ξαναεώρτασαν καὶ τὴν ἑπομένη ἑβδομάδα (Β΄ Πα 30,13-27). καὶ οὔτε ἐπὶ Ἠσαΐου οὔτε ἐπὶ Μ. Ἀθανασίου βρέθηκε κανεὶς ποὺ νὰ ἔχῃ ἀντίρρησι σὰν παλαιοημερολογίτης.


     Τὸ 1582 ὁ Ἰταλὸς μὴ Χριστιανὸς ἀστρονόμος Λήλιος (Lelius) σχεδίασε τὸ νέο ἡμερολόγιο, τὸ σημερινό, ποὺ εἶναι τὸ ἀκριβέστερο ἀπ᾿ ὅλα. κι ὁ τότε πάπας Ῥώμης Γρηγόριος 13ος (1572 - 85), ἕνα πολὺ ἀνήθικο ἄτομο, τὸ χρησιμοποίησε. μὲ διαταγή του τὸ δέχτηκαν κι ὅλες οἱ παπικὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης. καὶ λίγο ἔπειτα τὸ δέχτηκαν καὶ οἱ ἄσπονδοι ἐχθροὶ τοῦ πάπα Ῥώμης, οἱ προτεστάντες (λουθηρανοί, σβιγγλιανοί, καλβινισταί, κι ἀγγλικανοί), ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὸν παπισμὸ 70 χρόνια πιὸ μπροστά, ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸ (1582) τρώγονταν μὲ τοὺς παπικοὺς σὰν τὶς κεραμιδόγατες. 

ἡ Ἑλλάδα τὸ πῆρε τὸ 1923 ἀπὸ τὸ ἀγγλικὸ ἀστεροσκοπεῖο τοῦ Γκρήνουϊτς (Λονδῖνο), καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀγγλικανικὴ αἵρεσι, οὔτε φυσικὰ ἀπὸ κανέναν πάπα ἢ ἄλλον αἱρετικό. καὶ ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ποὺ τὸ πῆρε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ἐφαρμόσῃ μεσοχρονιά (Μάρτιο), ἄρχισε νὰ τὸ ἐφαρμόζῃ μετὰ 9 μῆνες ἀπὸ τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ 1924. 
τὸ ἡμερολόγιο, ὅπως μᾶς ἔδωσαν σιωπηρὸ παράδειγμα καὶ οἱ πατέρες τῶν 9 πρώτων αἰώνων, εἶναι πρᾶγμα ἐπιστημονικό, ἀστρονομικό, τεχνικό, καὶ δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστι κι ἐκκλησία καὶ λατρεία. 
κι ὅμως τὸ 1924, τότε καὶ γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή, ἔκαναν οἱ ὀρθοδοξαρᾶδες παλαιοημερολογῖτες τὸ σχίσμα τους κι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. σὰ νὰ ἔκανε κάποιος σχίσμα τὸ 1948, ἐπειδὴ τότε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἄγγλους πήραμε τ᾿ ἀντιβιωτικά (τὴν πενικιλλίνη), ἢ τὸ 1970, ἐπειδὴ τότε πήραμε τὸ ἠλεκτρικὸ ψυγεῖο ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Γερμανοὺς καὶ πετάξαμε τὶς παγωνιέρες! παίχτηκαν δὲ τότε κι ἄλλα πράγματα ἀνομολόγητα τὸ 1924 κατὰ τὴν ἀπόσχισι κι ἀποστασία τῶν παλαιοημερολογιτῶν. 

ἦταν κάποιοι μητροπολῖτες ποὺ ἤθελαν πάρα πολὺ νὰ γίνουν ἀρχιεπίσκοποι ἢ τοὺλάχιστον νὰ μετατεθοῦν σὲ πλουσιώτερες μητροπόλεις, ἀλλὰ καταλάβαιναν ὅτι δὲν θὰ τοὺς γίνῃ ἡ ἐπιθυμία τους· 
ἦταν κάποιοι ἀρχιμανδρῖτες ποὺ καίγονταν νὰ γίνουν μητροπολῖτες, ἀλλ᾿ ἔβλεπαν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα νὰ γίνουν· 
ἦταν κάποιοι λαϊκοὶ ποὺ εἶχαν μανία νὰ γίνουν παπᾶδες γιὰ τὰ τυχερὰ ποὺ λιγουρεύονταν, ἀλλ᾿ ἦταν κατάφορτοι ἀπὸ κωλύματα γιὰ ἱερωσύνη· 
ἦταν καὶ κάποιοι καλόγεροι καὶ λοιποὶ καιροσκόποι, ποὺ ξηρογλείφονταν κι ἔκαναν ὄρεξι ν᾿ ἁρπάξουν ἀπὸ γυναικεῖα μοναστήρια τὶς μισὲς τοὐλάχιστο καλόγριες, γιὰ νὰ τὶς νέμωνται αὐτοὶ σὰν εἰσπράκτορες καὶ νὰ τὶς ποιμαίνουν αὐτοί, γιὰ νὰ παρηγοροῦν ἔτσι καὶ τὴν ἀπαρηγόρητη ἀγαμία τους· 
καὶ ξαφνικὰ μέσα στὴν ἀπελπισία ὅλων τους τοὺς ἦρθε σὰν ἀπροσδόκητο κι ἀνεπανάληπτο κελεπούρι - εὐκαιρία, ποὺ «δὲν ἔπρεπε νὰ τὴ χάσουν», τοὺς ἦρθε τὸ «ἐπιβεβλημένο» σχίσμα «γιὰ τὸ πατροπαράδοτο κι ὀρθόδοξο ἡμερολόγιο». 
συνετέλεσαν κι ἄλλα πολλὰ κι ἀνομολόγητα, καθὼς καὶ κάποια ξεγλιστρήματα ἐνόχων ἀπὸ ἐπικείμενες ἐκκλησιαστικὲς κυρώσεις. εἶχαν ἐπίσης οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ σχίσματος τότε τὴ βεβαιότητα ὅτι ἀπὸ τὰ 6.000.000 χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ, ποὺ εἶχε ἡ Ἑλλάδα τότε, θὰ πάρουν τὰ 4.000.000. παρέσυραν ὅμως μόνον 1.500.000, ποὺ καὶ δὲν τοὺς ἔμεινε· οὔτε τὸ ἕνα δέκατο. καὶ γιὰ ὅλ᾿ αὐτὰ πρέπει κάποτε νὰ γραφῇ μιὰ ἀκριβὴς καὶ πλήρης κι ἀμερόληπτη ἱστορία. 

κι ἐμένα μοῦ πρότεινε κάποτε ἕνας παλαιοημερολογίτης ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Τορόντο νὰ μὲ χειροτονήσῃ μητροπολίτη Η.Π.Α., καὶ δὲν τοῦ ἀπάντησα. μοῦ ἔγραψε καὶ δεύτερο γράμμα, καὶ τὸν ἐνέπαιξα ὡς ἑξῆς. 
τὸν ῥώτησα πῶς ἀκριβῶς θὰ γίνουν οἱ διαδικασίες, μόλις ἀφιχθῶ στὸ Τορόντο, καὶ μοῦ εἶπε· «Πέμπτη ἂν φτάσῃς ἐδῶ, Παρασκευὴ σὲ κείρω μοναχό, Σάββατο σὲ χειροτονῶ διάκονο, Κυριακὴ πρεσβύτερο καὶ ἀρχιμανδρίτη, τὴν ἄλλη Κυριακὴ ἐπίσκοπο καὶ μητροπολίτη, καὶ τὴν τρίτη Κυριακὴ ἐνθρονίζεσαι στὴ μητρόπολί σου». 
τοῦ ἀπάντησα· «Χρειάζεται νὰ προσκομίσω βαφτισοχάρτι;». μοῦ ἀπαντάει ἔκπληκτος· «Βαφτισοχάρτι; ὄχι βέβαια!». καὶ τότε τοῦ ἔγραψα περίπου· «Δὲν ντρέπεσαι; λέτε ὅτι τὰ μυστήρια τοῦ νέου ἡμερολογίου εἶναι ἄκυρα, κι ἐγὼ βαπτίστηκα καὶ χρίστηκα μὲ τὸ νέο. δηλαδὴ, ὅταν θέλετε, τὰ μυστήριά μας εἶναι ἄκυρα, κι ὅταν βολεύεστε, εἶναι ἔγκυρα; τί ἐκκλησία εἶστε; ποιᾶς θρησκείας; δὲν ντρέπεσαι, ὑποκριτά; δέχεστε ἀπὸ τὸ νέο ἡμερολόγιο ὑποδίκους κι ἀποστάτες νεοημερολογῖτες ἐγγάμους πρεσβυτέρους χειροτονημένους, χωρὶς νὰ σᾶς ἐνοχλῇ ὅτι ἔχουν τὰ ἓξ πλὴν τοῦ εὐχελαίου μυστήρια (βάπτισμα, χρῖσμα, εὐχαριστία, ἐξομολόγησι, γάμο, χειροτονία) ἀπὸ τὸ νέο ἡμερολόγιο, τετελεσμένα μετὰ τὸ 1924, κι ἐξακολουθῆτε νὰ κηρύττετε ὅτι «τὰ μυστήρια τοῦ νέου ἡμερολογίου εἶναι ὅλα ἄκυρα»; καὶ δὲν ξέρεις οὔτε ἂν εἶμαι βαπτισμένος Χριστιανός, ἢ ἀβάπτιστος μωαμεθανὸς ἢ βουδδιστής! δὲν ντρέπεστε τυχοδιῶκτες! εἶστε Χριστιανοὶ ἐσεῖς;». 
δὲν μοῦ ἀπάντησε. ἐκτὸς ἂν μὲ καταράστηκε καὶ δὲν τὸ πῆρα εἴδησι. 
μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι κι ὅτι κάτω ἀπὸ τὴν ὑπογραφή του, ἐκεῖ ποὺ κάποιοι ταπεινολογώντας γράφουν «ὁ ἐλάχιστος», ὁ δὲ πάπας Ῥώμης γράφει «servus servorum dei» (= δοῦλος τῶν δούλων τοῦ θεοῦ), αὐτὸς ἔγραφε «Ὁ σκώληξ τοῦ Τορόντο»! 
κάποιοι τέτοιοι λοιπὸν τὸ 1924 ξεσήκωσαν καὶ φανάτισαν καὶ κούρντισαν εὐεξαπάτητους καὶ ἀγρίους ζηλωτάς, κι ἔγιναν μητροπολῖτες καὶ παπᾶδες καὶ ποιμένες θηλυκῶν, καὶ καπεταναῖοι μιᾶς νεοφτιαγμένης «ἐκκλησίας», ὅσοι ἦταν δημαγωγοί, ἐνῷ οἱ ναρκισσικοὶ καὶ κομπλεξικοὶ καὶ κοκορῖκοι καὶ φανατικοὶ λαϊκοὶ χόρτασαν δασκαλίκι κι ἐπιχειρηματολογικὸ κοκοριλίκι, ὅπως οἱ χιλιασταί· 
κι ὅλοι μαζὶ ὡς συνωμότες μιᾶς ἀνομολόγητης σιωπηρῆς συμφωνίας ἔπηξαν τὸ σχίσμα τους, συμπαρασύροντας γιὰ ἐκμετάλλευσι καὶ πλήθη μπουνταλάδων ἢ ἐξαρτημένων γυναικοπαίδων. 
τώρα εἶναι περίπου 10.000 σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, ἂν εἶναι ἀκόμη τόσοι· τότε ἦταν 1,5 ἑκατομμύριο. ἀλλὰ κι ἔτσι οἱ καιροσκόποι ἔφαγαν καλά· δυὸ μητροπολῖτες σ᾽ 1,5 ἑκατομμύριο, οὐσιαστικὰ καὶ εἰσπρακτικὰ εἶναι ἀρχιεπίσκοποι. σὺν τῷ χρόνῳ ὅμως, ὅσο λιγόστευε τὸ ποίμνιο, πλήθαιναν οἱ μητροπολῖτες κι ἀρχιεπίσκοποι, καὶ σχιζόμενοι σὲ δέκα παλαιοημερολογίτικες ἐκκλησίες, σὰν τοὺς προτεστάντες ποὺ ἀπὸ τέσσερες ἐκκλησίες ἔγιναν σήμερα χίλιες πενήντα, ἔγιναν καὶ οἱ παλαιοημερολογῖτες περίπου 90 μητροπολῖτες κι ἀρχιεπίσκοποι σὲ 10.000 ποίμνιο. καὶ εἶναι τώρα 10 διαφορετικὲς «ἐκκλησίες», πολὺ διαφορετικὲς μεταξύ τους, ποὺ ἀποκαλεῖ ἡ κάθε μία τὶς ἄλλες 9 «αἱρέσεις» καὶ «αἱρετικοὺς» καὶ ἡ κάθε μία θεωρεῖ τὰ μυστήρια τῆς ἄλλης ἄκυρα! 
ὀρθοδοξαράδικη μετεξέλιξι.

     Ὁ ἴδιος πάπας Ῥώμης Γρηγόριος 13ος, τὸ ἴδιο ἐκεῖνο ἔτος 1582, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ χρῆσι τοῦ νέου ἡμερολογίου ἔκανε καὶ ἄλλα δύο πράγματα· πρῶτον, δηλαδὴ δεύτερον μετὰ τὴν προειρημένη ἀποδοχὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου τοῦ Ληλίου, ἔκανε καὶ μιὰ Συλλογὴ τῶν κανόνων τῶν ἐκκλησιαστικῶν συνόδων μὲ πολλὰ δικά του σχόλια κατάφορτα μὲ παπικὲς παρλαπίπες καὶ διαστρεβλώσεις τῆς ἀληθείας καὶ κακοδοξίες καὶ κακοήθειες, τὴν ὁποία ἐπέγραψε Corpus Iuris Graecorum Canonicum, MDLXXXII(= 1582), ἀπ᾿ ὅπου ἀντλεῖ πάρα πολλά, πάντοτε μὲ τὴν παραπομπὴ Γιοῦρις Γραικόρουμ, ὁ Ἁγιορείτης Νικόδημος Καλλιβούρτσης στὶς σημειώσεις του στὸ Πηδάλιον (σελ. 95 187 250 303 594 615 616 625 661 674 731 733 754 756 κλπ.). 
ὁ ἴδιος Καλλιβούρτσης, ἐπειδὴ ὡς γόνος βενετοκρατουμένων Κυκλαδιτῶν ἤξερε ἰταλικά, μετέφρασε καὶ τρία παπικὰ - ἰησουητικὰ βιβλία, «Ἀόρατος πόλεμος» καὶ «Περὶ φυλακῆς τῶν πέντε αἰσθήσεων» καὶ «Πνευματικὰ γυμνάσματα», καὶ γέμισε τὰ ὀρθόδοξα κλίματα μὲ παπικὲς καὶ ἰησουητικὲς ἀλογόμυγες.

     (Ὅπως πολὺ πιὸ μπροστά, στὸ «ἁγιασμένο Βυζάντιο» ὁ βδελυρὸς πάπας Ῥώμης Σέργιος Α΄(687 - 701) μὲ τὴ δύναμι τοῦ ὑποχρεωμένου σ᾿ αὐτὸν αὐτοκράτορος Ἰουστιανιανοῦ Β΄, διωργάνωσε τὸ 692 τὴν «πενθέκτην οἰκουμενικὴν σύνοδον», τὴν «ἐν Τρούλλῳ», (= στὴν ὁλόχρυση θολοσκέπαστη αἴθουσα τελετῶν τοῦ ἀνακτόρου στὴν Κωνσταντινούπολι), μιὰ σύνοδο μὲ τὴν ὁποία ἤθελε πρώτιστα καὶ λάθρα καὶ κουτοπόνηρα νὰ σβήσῃ τὴν 6η οἰκουμενικὴ σύνοδο, ἡ ὁποία καταδικάζει ὡς αἱρετικὸ μονοθελήτη τὸν πάπα Ῥώμης Ὀνώριον Α΄ (625 - 638), πρᾶγμα ποὺ ἀναστάτωνε καὶ μέχρι σήμερα ἀναστατώνει τοὺς ἀλαθήτους πάπες Ῥώμης καὶ ὅλους τοὺς παπικούς, καὶ δὲν τὸ ἀντέχουν, δευτερευόντως δὲ ἤθελε νὰ ἐπιβάλῃ στὴν ἀνατολικὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία τῶν ἐπισκόπων, διότι μέχρι τότε στὸ Βυζάντιο οἱ ἐπίσκοποι ἦταν καὶ ἔγγαμοι, ὅπως ὁ πατέρας τοῦ Γρηγορίου Ναζιανζηνοῦ, κι ὁ Ἱλάριος Πικταβίου, κι ὁ πατριάρχης Άλεξανδρείας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, καὶ πολλοὶ ἄλλοι. 
κι αὐτὴ ἡ κακόδοξη σύνοδος βρίσκεται, ἀκόμη σφηνωμένη στὸ Συνοδικὸν τῆς ἐκκλησίας (= Πηδάλιον). 
ὑπάρχει δὲ στὸ Πηδάλιον καὶ ἄλλη αἱρετικὴ καὶ κακόδοξη σύνοδος, ἡ ἀρειανικὴ σύνοδος Ἀντιοχείας μὲ τὴν ὁποία ὁ ἀρχηγὸς τῶν ἀρειανῶν Εὐσέβιος Καισαρείας καὶ οἱ ἀρειανοὶ καθῄρεσαν ἐρήμην καὶ ἀφώρισαν καὶ ἐξώρισαν τὸν Μ. Ἀθανάσιο· ὅσον τὸ ἐπ᾿ αὐτοῖς βέβαια).

     Ἔτσι λοιπόν, ἐπειδὴ ἐπὶ τοῦ Ναξίου Ἁγιορείτου Νικοδήμου Καλλιβούρτση ἡ πατρίδα του Νάξος εἶχε τὸ μισὸ πληθυσμό της παπικό, εἶχε κι ὁ ἴδιος ἀπὸ ἀσυναίσθητη παπικὴ ἐπίδρασι πολλοὺς παπικοὺς ἐθισμούς, τοὺς ὁποίους ἀπὸ ἀμάθεια ἢ ἀκρισία μᾶς πασσάρει στὶς ἄφθονες καὶ φλύαρες καὶ ἄκριτες ὐποσημειώσεις του στὸ περιβόητο Πηδάλιον μὲ τὴ βλάσφημη αὐτὴ ὀνομασία του· μόνο ἡ Ἁγία Γραφὴ μπορεῖ νὰ λέγεται Πηδάλιον.

     Ἔτσι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο κι ὁ πάπας Ῥώμης Γρηγόριος 13ος, πάλι κατὰ τὸ ἴδιο ἔτος 1582, τρίτον, «εὐλόγησε» καὶ –χωρὶς νὰ τὸ κατηχήσῃ!– «ἐκχριστιάνισε» τὸ εἰδωλολατρικὸ - βουδδιστικὸ - μωαμεθανικὸ κομποσχοίνι (ὅπως οἱ παπικοὶ τότε καὶ τὰ ζαρκάδια τὰ βάφτιζαν μαρούλια, γιὰ νὰ τὰ τρῶν τὴ Σαρακοστή χωρὶς ν᾽ ἁμαρτάνουν), τὸ ὁποῖο κομποσχοίνι ἀπὸ τοὺς βουδδιστὰς Πακιστανοὺς, ὅταν ἐξισλαμίστηκαν, τὸ πῆραν ὅλοι οἱ μωαμεθανοὶ τῶν χωρῶν Περσίας (Ἰρὰν) - Μεσοποταμίας (Ἰρὰκ) - Συρίας - Παλαιστίνης - Τουρκίας· 
καὶ οἱ Μωαμεθανοὶ Παλαιστινοὶ ὡς μολυσματικοὶ ἡττημένοι τὸ μετέδωσαν στοὺς νικητὰς Φράγκους σταυροφόρους, καὶ οἱ Φράγκοι σταυροφόροι τὸ διέδωσαν σ᾿ ὅλη τὴν Εὐρώπη· καὶ οἱ ἀλάθητοι πάπες Ῥώμης, τὸ ἀπαγόρευσαν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοὺς ἀγνοήσουν οἱ Εὐρωπαῖοι, γράφοντάς τους στὰ τσαρούχια τους, καὶ οἱ ἀλάθητοι πάπες Ῥώμης κατάλαβαν ὅτι θὰ εἶναι πιὸ ἀλάθητοι, ἂν τὸ εὐλογήσουν, κι ὁ πιὸ ἀλάθητος πάπας Ῥώμης Γρηγόριος 13ος τὸ «εὐλόγησε», κι ἀφοῦ τὸ «εὐλόγησε», τὸ ἔδωσε ὡς ἀλάθητη εὐλογία στοὺς παπικοὺς μοναχοὺς καὶ μοναχὲς καὶ οὐνῖτες, καὶ οἱ πουλημένοι στὸν πάπα Ῥώμης γενίτσαροι - οὐνῖτες τῆς βενετοκρατούμενης τότε Κρήτης λίγο πρὸ τοῦ 1669 τὸ μετέδωσαν σὰν ψώρα μὲ τὴν ὕπουλη προπαγάνδα τους στοὺς ὀρθοδόξους Κρῆτες καὶ Συρίους καὶ Ναξίους· 
καὶ οἱ ὀρθόδοξοι ἐκεῖνοι νησιῶτες, ὅταν πήγαιναν γιὰ μοναχοὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος, «τὸ κάστρο αὐτὸ τῆς ὀρθοδοξίας μὲ τὰ τετρακόσια σήμαντρα καὶ τὶς ἑξηνταδυὸ κερκόπορτες καὶ ἀλάθητο φίλτρο τοῦ ὀρθοδοξεῖν», τὸ πάσσαραν στοὺς ὑπερορθοδόξους Ἁγιορεῖτες, τοὺς «θεματοφύλακες τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τῶν ἱερῶν παραδόσεων», (ὅπως ὁ Κρητικὸς Ἁγιορείτης Ἀγάπιος Λάνδος τότε, ὁ «συγγραφεὺς» τοῦ βιβλίου «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία», ποὺ τὸ μετέφρασε ἀπὸ ἕνα γαλλικὸ ὁμοιότιτλο βιβλίο μὲ τὰ καταπληκτικὰ «Θαύματα τῆς παπικῆς Παναγίας τῆς Λούρδης», καὶ τὸ τύπωσε στὴν παπικὴ Βενετία σὲ παπικὸ τυπογραφεῖο ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸν πάπα Ῥώμης)· 
καὶ οἱ Ἁγιορεῖτες διέδωσαν σὰ χιλιαστικὴ φυλλάδα τὸ βουδδιστικὸ - ἰσλαμικὸ - παπικὸ μπιχλιμπίδι σ᾿ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες χῶρες. 
ἔτσι αὐτὸ τὸ ψευδορθόδοξο κοντὲρ τῶν ἀντανακλαστικῶν καὶ μὴ ἐνσυνειδήτων προσευχῶν καὶ πολλὲς φορὲς ὑποκατάστατο πάσης ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας, τὸ εἰδωλολατρικὸ - βουδδιστικὸ - μωαμεθανικὸ - παπικὸ - καλογερικὸ λεριασμένο μάλλινο σκουπίδι, ῥίζωσε στὸ ὀρθόδοξο φρόνημα σὰν ἀθεράπευτος ἀχινόκοκκος· 
τὸ πέρασαν ἀναδρομικῶς καὶ σὲ εἰκονίσματα ἀρχαίων ἀββάδων, ὅπως θὰ ζωγράφιζε κανεὶς τὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο μὲ μπότες καὶ σπιρούνια καὶ καουμπόικο περίστροφο.

     Καὶ σήμερα οἱ παλαιοημερολογῖτες, ποὺ «ἔχονται ἀπρὶξ τῶν ἱερῶν παραδόσεων», ἀκόμη κι ἂν τοὺς κόψουν τὰ λαιμά, δὲν δέχονται τὸ ἡμερολόγιο «τοῦ πάπα Γρηγορίου» ἢ «γρηγοριανό», ὅπως τὸ λὲν μὲ κακεντρέχεια, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει καμμιὰ σχέσι μὲ τὴν πίστι τὴν ὁμολογία τὰ δόγματα καὶ τὴ λατρεία, ἀλλὰ δέχονται καὶ χρησιμοποιοῦν καὶ τὶς παπικὲς ὑποσημειώσεις - διδασκαλίες τοῦ ἴδιου πάπα Ῥώμης Γρηγορίου 13ου διὰ μέσου τοῦ Ἁγιορείτου Νικοδήμου Καλλιβούρτση, καὶ τὸ βουδδιστικὸ - μωαμεθανικό - παπικὸ κομποσχοίνι τοῦ ἴδιου πάπα, τὸ ὁποῖο εἶναι θρησκευτικὸ - εἰδωλολατρικὸ καὶ χρησιμοποιεῖται στὴ λατρεία καὶ στὴν προσευχή. 
δὲν τοὺς ἐνοχλοῦν τόσα καὶ τόσα ἀντιχριστιανικὰ παπικὰ σκουπίδια, ποὺ δέχονται καὶ ὑπερασπίζονται μὲ λυσσασμένο φανατισμό, ἀλλὰ τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ ἄσχετο μὲ τὴν πίστι τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴ λατρεία ἡμερολόγιο τοῦ Ληλίου· 
τόσο πολὺ τοὺς ἐνοχλεῖ, ποὺ γι᾿ αὐτὸ ἔκαναν σχίσμα σχίζοντας τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. ἡ νοοτροπία τους μοῦ θυμίζει ἕνα παλιὸ καλαμπούρι γιὰ κάποιον ποὺ εἶχε τὸ κακόηχο ὄνομα Μενέλαος Βλάκας· ἀλλ᾿ ἦταν κιόλας. καὶ ὅλοι οἱ φίλοι του τοῦ ἔλεγαν δειλὰ δειλά· «Τί ὄνομα εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχεις, βρὲ Μενέλαε;» καὶ «Πήγαινε κι ἄλλαξε τ᾿ ὄνομά σου, βρὲ Μενέλαε», κλπ.. καὶ κάποτε πῆγε νὰ τ᾿ ἀλλάξῃ. τοῦ λέει ὁ δικαστὴς μὲ τάκτ· «Μὰ βέβαια, κύριε Μενέλαε, πῶς τὸ ἄντεχες τόσα χρόνια τέτοιο ὄνομα; ὁπωσδήποτε πρέπει νὰ τὸ ἀλλάξῃς· πῶς θέλεις νὰ τὸ κάνουμε;». καὶ λέει ὁ Βλάκας· «Νὰ τοῦ ἀλλάξουμε μόνο δύο συλλαβές, ὄχι παραπάνω». «Ναί», τοῦ λέει ὁ δικαστής, «ἀκριβῶς δυὸ συλλαβὲς ἂν τοῦ ἀλλάξουμε, θὰ ἔχῃς ἕνα καλὸ ὄνομα. πῶς θέλεις νὰ τὸ κάνουμε λοιπόν;». καὶ λέει ὁ κ. Μενέλαος· «Νὰ τὸ κάνουμε Νικόλαος Βλάκας»! τέτοια σὰν τὴ νοημοσύνη τοῦ κ. Βλάκα εἶναι ἡ ποιότης τῆς ὁρθοδοξίας τῶν παλαιοημερολογιτῶν· καὶ σὰν τὴν ἐπιστημοσύνη τῶν βιβλικῶν θεολόγων. νὰ μὴν πῶ τώρα καμμιὰ χωριάτικη παροιμία. 
οἱ παλαιοημερολογῖτες κάνουν ἀκριβῶς ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Χριστὸς γιὰ τοὺς ὑποκριτάς· «Περνοῦν τὸ κουνούπι ἀπὸ πυκνὸ στραγγιστήρι, ἀλλὰ καταπίνουν τὴν καμήλα».

     Ἄντε βρὲς ἄκρη μὲ τοὺς ζηλωτὰς παλαιοημερλογῖτες! ἄντε ψάξε νὰ βρῇς ἀπὸ ποῦ πηγάζει ἡ ἀκατάσχετη «ὀρθοδοξία» τους! ἄντε βρὲς τὴ «λογική» τους! εἶναι ὅλοι τους μεγάλοι τσοκαροειδεῖς διδάχοι· ὁλόιδιοι μὲ τοὺς χιλιαστάς. ἡδονίζονται νὰ σοῦ κουνοῦν τὸ δάχτυλο διδασκαλικῶς. πῶς μπορεῖς νὰ τοὺς κόψῃς αὐτὸν τὸ φθονερὸ καὶ κομπλεξικὸ ἡδονισμό τους;! αὐτὸ τὸ θεριακλήκι τους;! αὐτὴ τὴ ναρκομανία τους κι ἐξάρτησί τους μὲ τὴν ὁποία μαστουρώνονται καὶ ἡδονίζονται;! αὐτοὶ εἶναι «οἱ θεματοφύλακες τῆς ὀρθοδοξίας», εἴπαμε, καὶ «τὸ ἀλάθητο φίλτρο τῶν ἱερῶν παραδόσεων καὶ τοῦ ὀρθοδοξεῖν», καὶ φωλιάζουν στὸ «κάστρο τῆς ὀρθοδοξίας», καὶ παρορμῶνται καὶ ἀφορμῶνται ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ ἀπόρθητο κάστρο τῶν ζάπλουτων ἀκτημόνων, καὶ ἀλαθήτων τσόκαρων, καὶ ἀγάμων ποὺ τοὺς τρέχουν τὰ σάλια ἀπὸ κάψα νὰ ποιμαίνουν θηλυκά, τῶν εὐερέθιστων κι ἐριστικῶν καὶ φασαρτζήδων «ἡσυχαστῶν» καὶ ὀρθοδοξαράδων.


ΟΜΟΛΟΓΙΑ:

 Το αρθρο του Δρ. Κωνστανινου Σιαμακη πρωτοδημοσιευεται σημερα για πρωτη φορα στο ιστολογιο μας και γραφτηκε αποκλειστικα, σαν απαντησι στα διαφορα σχολια καποιων ευκολων κριτων και αστοιχειωτων σχολιαστων που καταφερθηκαν εναντιον του σπανιου και εγκρατους επιστημονος Δρ. Kωνσταντινου Σιαμακη. 
Καλο θαναι ολοι μας, αν θελουμε να ειμαστε και να φαινομαστε πιστοι ανθρωποι, να εχουμε το κουραγιο και την δυναμι να ακουμε τους παντας και να μελετουμε τις θεσεις τους, εστω και αν δεν συμφωνουμε με αυτες. 
Αλλοιως καταντουμε και εμεις ιδιοι σαν τους φονταμενταλιστες και δεν θαχουμε το δικαιωμα να βγαλουμε αχνα αν καποιοι απορριπτουν και τις δικες μας θεσεις, οπως και εμεις απορριπτουμε τις θεσεις των αλλων, εστω και αν δεν συμφωνουμε με αυτες.

88 σχόλια:

  1. Όταν παλαιότερα σχολιάζατε ότι, δεν υπάρχει περίπτωση να ενωθούν οι Ορθόδοξοι, διότι κανένας δεν παρατάει το θρόνο του τον ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ, ή του νέου ή κυρίως του παλαιού, δεν είχατε άδικο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας δώσουμε τη σημασία που αρμόζει σε μια σπουδαία ερμηνευτική λεπτομέρεια της Βίβλου, που την παραθέτει ακροθιγώς ο Κων/νος Σιαμάκης στη φράση του "ὁ Παῦλος ... ὅταν ἦταν γιὰ δυὸ χρόνια στὴ Ῥώμη, πήγαινε μὲ τὸ ἰουλιανό· κι ὅταν ἐπικοινωνοῦσε μὲ τοὺς ἀποστόλους Πέτρο Ἰωάννη Ἱούδα, ποὺ ἦταν στὴν αἰγυπτιακὴ Βαβυλῶνα τὴ μικρὴ (= Μέμφις - Κάιρο) (Α΄ Πε 5,12-13)..."

    ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ! Διότι, ο Δρ. Κωνσταντίνος Σιαμάκης έχει καταρρίψει ερμηνευτικές αστοχίες αιώνων, που θεωρούσαν ως Βαβυλώνα την Ρώμη. Στην παραπλάνηση αυτή βασίζεται και το δήθεν "πρωτείο" του πάπα Ρώμης ως δήθεν διαδόχου του Απ. Πέτρου. Το θέμα το παρουσιάζει ο αρχιμανδρίτης πατήρ Αθανάσιος, στο παρακάτω άρθρο:

    http://www.symbole.gr/litlif/theho/varthem/1197-petrusetroma


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύο παρατηρήσεις πάνω στο κείμενο του κ. Σιαμάκη:

    Α/ Από τα πρακτικά της Α΄ Συνόδου διαβάζουμε:


    Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας στις 14 Ιουνίου 325 μ.Χ. (14-19 Ιουνίου 325 δια τον Όρον της Πίστεως). «Εν υπατεία Παυλίνου και Ιουλιανού των λαμπροτάτων, έτους από Αλεξάνδρου χλς΄, εν μηνί Δεσίω ιθ΄ τη προ ιγ΄ καλανδών Ιουλίων εν Νικαία τη Μητροπόλει Βιθυνίας» (Τούτο ανεγνώσθη υπό του Νικομηδείας Ευνομίου. Μήλια Σπ. Πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων, Β’ πράξη της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου) έληξε δε «Εν μηνί Λώω, προ ζ΄ καλανδών Γορπιαίω», δηλ. η Σύνοδος έλαβε πέρας στις 25 Αυγούστου 325 (προ επτά Καλανδών Σεπτεμβρίου), διήρκεσε δηλ. 10 εβδομάδες. Οι προκαταρκτικές συνεδριάσεις είχαν αρχίσει στις 20 Μαΐου 325. Ώστε, η Σύνοδος είχε 25 ημέρες ανεπίσημων συνεδριάσεων και 70 ημέρες επίσημων, σύνολον 95 ημέρες.

    Οι Πατέρες δεν μέτραγαν ακόμη από τη γέννηση του Χριστού, αλλά από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (!!!), χρησιμοποιούσαν δε τους Μακεδονικούς μήνες! Θα πρέπει μήπως να τους μιμηθούμε και να μετράμε από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και να χρησιμοποιούμε τους Μακεδονικούς μήνες, αφού οι Πατέρες αυτό έκαναν ή όχι;

    Β/ Όσο και εάν φαίνεται παράξενο στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται 2 ημερολόγια: Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί (με νόμο) το Γρηγοριανό ημερολόγιο και η ελληνική Εκκλησία το διορθωμένο Ιουλιανό (όχι το Γρηγοριανό). Μέχρι το 2800 όλα καλά. Το 2800 αρχίζει η αλλαγή. Κατά το Γρηγοριανό το 2800 είναι δίσεκτο, ενώ κατά το διορθ. Ιουλιανό ΟΧΙ. Τι γίνεται τότε; Θα έχουμε αλαλούμ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το αλαλούμ υφίσταται ήδη. Το Εκκλησιαστικό έτος για παραδοσιακούς λόγους αναμνήσεως του παλαιότερου Ρωμαϊκού ημερολογίου, της εποχής του Χριστού, δεν αρχίζει την 1η Ιανουαρίου, αλλά . . . την 1η Σεπτεμβρίου. "αρχή Ινδίκτου". Απλώς δεν το σκέφτηκε κανένας προπαλαιοημερολογίτης να το υποστηρίξει και να δημιουργήσει θέμα και να πάει με εκείνο.

      Διαγραφή
    2. Διαβαζω: Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί (με νόμο) το Γρηγοριανό ημερολόγιο και η ελληνική Εκκλησία το διορθωμένο Ιουλιανό (όχι το Γρηγοριανό). Απάντηση : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Το ΦΕΚ Η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως που δημοσιεύτηκε στις 25 Ιανουαρίου 1923 Στο http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?f=113&p=64571

      Διαγραφή
    3. Η Ελληνική Πολιτεία με το Ν.Δ. της 18.1.1923 εισήγαγε "το πολιτικό ημερολόγιο" με την προσθήκη 13 ημερών στο Ιουλιανό Ημερολόγιο, δηλ. εισήγαγε "εν ταις πολιτικαίς και κοινωνικαίς σχέσεσι το Γρηγοριανόν, λεγόμενον, ημερολόγιον" (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α΄, αγόρευση ενώπιον της ΙΣΙ στις 16.4.1923). Το διάταγμα με την υπογραφή του βασιλιά Γεώργιου Β΄ καθόριζε:
      1/ αντικαθιστούσε από 16.2.1923 το Ιουλιανό Ημερολόγιο με το Πολιτικό (Γρηγοριανό) Ημερολόγιο
      2/ καθόριζε την 16η Φεβρουαρίου ως 1η Μαρτίου
      3/ διατηρούσε το Ιουλιανό Ημερολόγιο στην Εκκλησία και τις θρησκευτικές εορτές
      4/ η 1η Ιανουαρίου του νέου Ημερολογίου θα είναι η πρώτη κάθε έτους, η δε εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και οι άλλες εορτάσιμες και εξαιρεταίες ημέρες θα ρυθμίζονται με το Ιουλιανό Ημερολόγιο.

      Είναι γνωστό, ότι στην ΚΠολη συνεκλήθη "Πανορθόδοξο Συνέδριο" από 10.5-8.6.1923 με σκοπό τη διόρθωση του Ιουλιανού Ημερολογίου. Μετείχαν 6 εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες. Η διόρθωση έγκειται στα επαιώνια έτη:
      Στο Γρηγοριανό είναι δίσεκτα όλα τα επαιώνια έτη που διαιρούμενα με το 4 δίνουν υπόλοιπ 0.
      Στο διορθωμένο Ιουλιανό είναι δίσεκτα όλα τα επαιώνια έτη, όταν ο αριθμός των αιώνων αφαιρουμένων των δυο τελευταίων μηδενικών, διαιρούμενος δια 9 δίνει υπόλοιπο 2 ή 6.
      Κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται αμέσως, ότι τα δυο ημερολόγια δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.
      Η πρώτη διαφορά θα εμφανιστεί το 2800, όπου θα είναι δίσεκτο κατά το Γρηγοριανό, αλλά δεν θα είναι δίσεκτο κατά το διορθ. Ιουλιανό.

      Αλλά ανεξάρτητα από αυτά, η Αστρονομία ανακαλύπτει μια ορισμένη ημερομηνία και ώρα, ότι η εκλειπτική του Ήλιου τέμνει τον ουράνιο ισημερινό σε ένα σημείο, που λέγεται εαρινή ισημερία. Αυτό το διαπιστώνει η Αστρονομία, αλλά το σημείο το έχει θέσει ο Δημιουργός.
      Εσείς παραδέχεστε αυτό το σημείο, ότι συμβαίνει την τάδε ημερομηνία ή βγάζετε τον Δημιουργό, ότι δεν τα έχει φτιάξει καλά και εσείς, ως ανώτεροι Αυτού, το ποθετείτε το εν λόγω σημείον 13 ημέρες αργότερα;

      Διαγραφή
  4. Η τελευταία παράγραφος προφανώς δεν αναφέρεται μόνο στους παλαιοημερολογίτες, αλλά σε μια νοοτροπία που εμφιλοχωρεί και στο "νέο" και στο "πάτριο". Δε μου βγάζετε από το μυαλό ότι "τα λέει στην πεθερά για να τ΄ακούσει η νύφη" ή "τα λέει στη νύφη για να τ΄ακούσει η πεθερά" (αναλόγως ποια θεωρεί νύφη και ποια πεθερά, έκαστος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οταν δεν γνωρίζεις κάποια πράγματα καλλίτερα να σιωπάς. Αν γνωρίζεις πρέπει να τα συνοδεύεις με ντοκουμέντα:
    Η Α΄ Οικουμενική έθεσε 4 όρους εορτασμού του Πάσχα:
    1/ Μετά την εαρινή ισημερία
    2/ Μετά την πρώτη πανσέληνο
    3/ Την πρώτη Κυριακή
    4/ Μετά το πάσχα των Εβραίων
    Δεν προσδιόρισε ημερολόγιο. Ανέθεσε στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να βρουν κάθε χρόνο πότε πέφτει το Πάσχα. Δεν συνέταξε Πασχάλιο.

    Μετά το τα τέλος της Πενθέκτης Οικουμενικής (αρχές 8ου αι), πολλοί λόγιοι χριστιανοί άρχισαν να συντάσσουν Πίνακες, που εμφάνιζαν κάθε έτος από Κτίσεως Κόσμου, την ημέρα ή την ημερομηνία των κινητών εορτών, που συνδέονται με την εορτή του Πάσχα. Κάθε τέτοιος Πίνακας ονομάσθηκε Πασχάλιος. Σε κάθε Πασχάλιο Πίνακα, μετά την αναγραφή του έτους από Κτίσεως Κόσμου, σημειώνεται το κανόνιο του Πάσχα, δηλ. οι Ινδικτιώνες, οι κύκλοι Ηλίου, Σελήνης και το θεμέλιο αυτής. Το έτος αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου και αναγράφεται ευθύς αμέσως η παραμονή των Χριστουγέννων, ο αριθμός ημερών κρεωφαγίας, η ημερομηνία έναρξης του Τριωδίου, και η Κυριακή της Απόκρεω. Ακολουθεί η ημερομηνία του Ευαγγελισμού, το Νομικό πάσχα και ακολούθως το χριστιανικό Πάσχα και η νηστεία των αγίων Αποστόλων. Αργότερα (δηλ. μετά το 1582) προστέθηκε η ημερομηνία του Πάσχα των Λατίνων, η Ανάληψη, η Πεντηκοστή, η εορτή των αγίων Πάντων και ακόμη αργότερα προστέθηκε η ημέρα μνήμης των αγίων Αποστόλων. Για τη σύνταξη του Πασχαλίου χρησιμοποιήθηκε αρχικά η Μετώνεια επακτή, η οποία αργότερα διορθώθηκε (με την πιο ακριβή Καλλίπεια επακτή), όπως επίσης διορθώθηκε (μετά το 1628, επί Πατριαρχίας Κύριλλου Α΄ Λούκαρι) η μέτρηση από Κτίσεως Κόσμου, σε μέτρηση από Χριστού γεννήσεως (Θ.Η.Ε. τ. Ι΄, σελ. 118). Όλα αυτά, οι προσθήκες και οι διορθώσεις έγιναν χωρίς συνοδική απόφαση, αλλά με συνεννοήσεις μεταξύ των Εκκλησιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τι γιατρός είσθε κ.σιαμάκη;
    στέφανος ιδιώτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δέν πιστεύω στά μάτια μου γι' αὐτή τήν ἀνάρτηση! Πρόκειται γιά ὅτι πιό χυδαῖο, συμπλεγματικό, βλάσφημο, ἀνιστόρητο, ἰδεοληπτικό καί ἀθεολόγητο ἔχω ποτέ διαβάσει σέ ἱστολόγιο καί μάλιστα θεολογικοῦ-πνευματικοῦ περιεχομένου. Παρά τήν ἀπορία μου περί τῆς συγκαταθέσεως τοῦ συντάκτου γιά τή δημοσίευση (ἐκτός καί ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἐπιδιώκει τόν αὐτοδιασυρμό του ἐνεργῶν αὐτο-ἀκυρωτικῶς) θεωρῶ, μέ λύπη ἐάν στενοχωρήσω τόν ἀγαπητό διαχειριστή τοῦ ἱστολογίου, ὅτι συνιστᾶ πρωτοφανῆ καί ἀπρόκλητη ἀήθη ἐπίθεση καί προσβολή κατά τῶν δεκάδων χιλιάδων πιστῶν πού τηροῦν τό λεγόμενο παλαιό ἡμερολόγιο στή Πατρίδα μας, ἡ ὁποία (δημοσία συκοφαντική ἐπίθεση) συγκαταριθμεῖται στίς ἀπάνθρωπες καί ἀντιχριστιανικές διώξεις καί λοιδορίες πού ὑπέστησαν οἱ Πατέρες μας ἀπό τά ὑποχείρια τῆς Μασωνίας, Κράτος καί Ἱεραρχία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας κατά τίς ἡμέρες τῆς τυρρανικῆς καί ἀντικανονικῆς ἐπιβολῆς τοῦ νέου ἡμερολογίου, τοῦ ἀναντιρρήτως ἀποδειχθέντος ὡς πρώτου πρακτικοῦ βήματος τοῦ παναιρετικοῦ καί ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ. Πρότασή μου: Ἀπό σεβασμό στή μνήμη ὄχι τῶν διωχθέντων Πατέρων μας ἀλλά τοῦ παπά-Νικόλα Πλανᾶ, τοῦ Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου καί τοῦ θρυλικοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη πού εἶναι βέβαιο ὅτι θά τό ἔκριναν κατάπτυστο, ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΘΕΙ ΑΜΕΣΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Εκκλησία όπως μας δίδαξαν ο Ιησούς και οι Απόστολοι … κάνουν οι χριστιανοί διάκριση ημερών και εορτών ?
      Κολοσσαείς 2 : 16 Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, 17 τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού. τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού. 18 Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού, 19 και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού. 20 Εάν λοιπόν απεθάνετε μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου, διά τι ως ζώντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα,
      5 Άλλος μεν κρίνει μίαν ημέραν αγιωτέραν παρά άλλην ημέραν, άλλος δε κρίνει ίσην πάσαν ημέραν. Ας ήναι έκαστος πεπληροφορημένος εις τον ίδιον αυτού νούν. 6 Ο παρατηρών την ημέραν παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν. Ο τρώγων διά τον Κύριον τρώγει• διότι ευχαριστεί εις τον Θεόν. Και ο μη τρώγων διά τον Κύριον δεν τρώγει, και ευχαριστεί εις τον Θεόν. 7 Διότι ουδείς εξ ημών ζη δι' εαυτόν και ουδείς αποθνήσκει δι' εαυτόν. 8 Επειδή εάν τε ζώμεν, διά τον Κύριον ζώμεν• εάν τε αποθνήσκωμεν, διά τον Κύριον αποθνήσκομεν. Εάν τε λοιπόν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου είμεθα. 9 Επειδή διά τούτο ο Χριστός και απέθανε και ανέστη και ανέζησε, διά να ήναι Κύριος και νεκρών και ζώντων. 10 Συ δε διά τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ διά τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το βήμα του Χριστού.11 Διότι είναι γεγραμμένον• Ζω εγώ, λέγει Κύριος, ότι εις εμέ θέλει κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα θέλει δοξολογήσει τον Θεόν. 12 Άρα λοιπόν έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις τον Θεόν. 13 Λοιπόν ας μη κρίνωμεν πλέον αλλήλους, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το να μη βάλλητε πρόσκομμα εις τον αδελφόν ή σκάνδαλον.
      Οι Πατέρες μετακίνησαν το Πάσχα για να μην συνεορτάζεται με τους Ιουδαίους ( Ζ’ των αποστολών που απαγορεύει το Πάσχα πριν την Εαρινή ισημερία σε συνεορτασμό με τους Ιουδαίους αν θυμάμαι καλά .. ) Οι τεσσαρεσκαιδεκατίταις , οι εορτάζοντες το Πάσχα κατά την 14ην του Μαρτίου στηριζόμενοι και εις το του Αποστόλου Παύλου «Και γαρ το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός» Α’ Κορινθ. 5, 7, ήταν οι των Παλαιοημερολογιτών της εποχής
      Και απορώ γιατί μερικοί νομίζουν ότι οι γιορτές μας δόθηκαν σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και η Εκκλησιά δεν έχει την δυνατότητα να μετακινεί τις εορτές κατά το παράδειγμα των πατέρων … και το βρίσκουν αφορμή για σχίσμα … Και απορώ γιατί ενώ σέβονται την διαταγή ενός Αυτοκράτορα πριν από εκατοντάδες χρόνια δεν σέβονται τον νόμο του κράτους μας … Δεν σέβονται την συνοδική απόφαση της Εκκλησιάς και σχίζονται !!!
      «Ει γαρ εσφάλλετο η Εκκλησία ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον το έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος».

      Διαγραφή
    2. -Γέροντα, κάνω αποφυγή τεκνογονίας!
      - Δεν πειράζει τέκνο μου, κάνε κάθε βράδυ ένα κομποσχοινάκι! (και συνέχισε την αποφυγή τεκνογονίας).

      Ο Σιαμάκης είναι σώφρων. Προσωπικά ως Ορθόδοξος θίγομαι όταν παρουσιάζεται το κομποσχοίνι σαν ... Ορθόδοξο, όταν παγκοσμίως το φέρουν τα αγάλματα του Βούδδα, οι Ανατολίτες μυστικιστές και οι μουσουλμάνοι Δερβίσηδες. Παρά ταύτα υποθέτω ότι το κομποσχοίνι, δεν θα είχε λόγο να το ανασύρει ο Κων/νος Σιαμάκης στην επιφάνεια καίτοι είναι παπική εισαγωγή, και βουδδιστικό, και ειδωλολατρικό και μουσουλμανικό των Δερβίσηδων, αν δεν διαπίστωνε ότι ως μηχανιστικό υποκατάστατο της Πίστεως κατάντησε να εμποδίζει τους πιστούς στη σωτηρία τους. Η παραπάνω στιχομυθία δεν είναι φανταστική αλλά είναι ενδεικτική.

      Ως προς το Παλαιό Ημερολόγιο:

      Το άρθρο του Κ.Σ. προφανώς δεν αναφέρεται σε όλα τα πρόσωπα, ούτε στον απλό λαό του ποιμνίου του Πατρίου Ημερολογίου, αλλά σε ιστορικά στοιχεία και σε κάποιες ηγετικές μορφές, που, δεν ήταν ανάγκη να το πει ο Σιαμάκης, παλαιότερα το σχολίασα κι εγώ στην "ομολογία" και άλλοι και κυρίως ο ιστολόγος, δεν πρόκειται να αφήσουν την ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ θρόνο τους και το ποίμνιο που καθοδηγούν για να ενωθούν με τους άλλους χριστιανούς.

      Δεν λέει ανακρίβειες το άρθρο αλλά και προτείνει ότι θα πρέπει κάποτε να γραφτεί ιστορικώς όλη η αλήθεια. Διότι φτάνουν πλέον τα ψέμματα, τα ψέμματα του τύπου "η Α Οικουμενική Σύνοδος απεφάσισε ότι το μοναδικό ημερολόγιο της Εκκλησίας είναι το Παλαιό". Πιθανώς το άρθρο και η συζήτηση να προκαλέσει και μια εγρήγορση αυτοσυνειδησίας, τόσο για το ημερολόγιο όσο και για τα θεοτικά, που μας έγιναν θεός αντί Θεού. Κομποσχοίνια, τρίχες Προδρόμου και όσιος Θηκαράς...

      Διαγραφή
  8. Αγαπητε κ. Κατσουρα, πριν προτεινετε την .....Αποκαθηλωσι, παρακαλω μπορειτε να περιγραψετε σε ποια σημεια κανει λαθος ο συγγραφεας Δρ.Σιαμακης;
    Νομιζω μπορειτε να το κανετε.
    Και επειδη πιστευω στην Αληθεια που ειναι μια και μοναδικη και οχι πολλες και διαφορετικες και η Αληθεια θελει να ειναι απο μονη της καθαρη, καθαροτατη και λαμπικαρισμενη και δεν εχει καμμια αναγκη απο τα ψεμματα, σε παρακαλω πες μας, που ο συγγραφεας ψευδεται; Που δεν λεει την Αληθεια;
    Υπαρχουν επισκεπτες που στα σχολια επιβεβαιωνουν τα πραγματα οπως τα περιγραφει ο κ. Σιαμακης.
    Εσεις εκτος απο την ...Αποκαθηλωσι δεν εχετε να ...πητε τιποτα αλλο;
    Ξερετε ποσοι μπηκαν εδω μεσα και εγραψαν και εναντιον σας και ζητησαν να σας ...αποκαθηλωσουμε και εμεις δεν τους ακουσαμε γιατι τουλαχιστον οσα σε μας γραφετε τα κρινουμε ορθοδοξα αν και γνωριζουμε που ανηκετε;
    Μη λοιπον παρακαλω προτεινετε οσα αστοιχειωτοι και ανοητοι και ....πολλοι βλαμμενοι ανθρωποι προτεινουν ακομα και στον δικο μας κυκλο και εγω υποφερω μαζι τους απο την ανελευθερη στενοκεφαλια τους και ευτυχως που ο πατηρ Ευθυμιος ακομα δεν με απεπεμψε, δεν τον καταφεραν να το κανει.
    Ισως ομως αυριο να συμβη και αυτο, οποτε θα απομονωθω και ηδη το εχω και αυτο αποφασισει οτι μπορει να συμβη.
    Ξερεις - και ας το ακουσουν νκαι αυτοι - δεν θα το θεωρω ατυχημα, αλλα ευτυχημα.
    Τον ετερον λογον κ. Κατσουρα, εκτος απο τις μονολεκτικοτητες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σηκώνω τό γάντι, λοιπόν, ἀγαπητέ κ. Διαχειριστά τῆς ἀγωνιστικῆς "ΟΜΟΛΟΓΙΑ" καί ἐντός ὀλίγων ἡμερῶν, διότι βρίσκομαι ἐκτός ἕδρας, θά σᾶς γράψω τόν "ἕτερον λόγον". Ἀναγνωρίζοντας πλήρως τή δική σας ἀγωνία καί καταδεκτικότητα ἕνεκεν διαλόγου καί ἀληθείας, θά καταθέσω τήν ἰδική μου θέση-διαφωνία. Μέχρι τότε, ὅμως, θά ἤθελα νά ἐπισημάνω δύο τινά, τά ὁποῖα προφανῶς ἀφοροῦν στό ἐν λόγῳ ἄρθρο : 1ον. Οἱ ὕβρεις ἀδικοῦν καί δέν δικαιολογοῦνται εὐαγγελικῶς, καί 2ον. Ἡ μισή ἀλήθεια δέν εἶναι ἀλήθεια καί ὁ τῆς παραδόσεως λόγος ἀπαιτεῖ νά λέγεται ὁλόκληρη καί σφαιρική ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Σᾶς εὐχαριστῶ.

      Διαγραφή
  9. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Πέρα από την όποια μικρή αθυροστομία του συγγραφέα που προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου αποκαλύπτει πολύ σημαντικά ζητήματα σε όσους ενδιαφέρονται αντικειμενικά για το θέμα....Συγχωρητήρια που το ανεβάσατε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ποιούς εννοείτε σάν ...δικό σας κύκλο, κ. Οδυσσέα, και θα είστε ευτυχής αν φύγετε από κοντά τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τόν καιρό τῆς εἰκονομαχίας, τούς Ὀρθοδόξους οἱ εἰκονομάχοι τούς κορόϊδευαν ὡς 'σανιδολάτρες'. Τό 1924, αὐτοί πού ἀσχολήθηκαν κυρίως μέ τό Ἡμερολόγιο ἦταν οἱ ...ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν ἔχουν δόγμα τό ἡμερολόγιο. Αὐτό ἦταν ἡ κερκόπορτα γιά νά ξεμυτίσουν οἱ φιλοπαπικοί καί νά φτάσουν στό σημερινό κατάντημα, μέ ὄψιμες σπασμωδικές περί ἀποτείχισης κινήσεις τῶν ἀντιδρώντων πού ὁδηγοῦν στό πουθενά. Ἀνέβηκαν στό λεωφορεῖο πού τούς πάει ἐκεῖ πού δέν θέλουν. Δέν τά βάζεις μέ τόν ὁδηγό -- αὐτός πηγαίνει ἐκεῖ πού τόν στέλνει τό 'πρακτορεῖο'. Ἁπλά κατεβαίνεις καί παίρνεις τό λεωφορεῖο τῆς πρώτης γραμμῆς, καί κάθεσαι πιό ἄνετα μέ λιγοστούς ἐπιβάτες. Ὅσο γιά ἀκρότητες καί ἐξαιρέσεις αὐτές ἀφθονοῦν καί περισσεύουν στούς κατηγόρους τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ κ. Σιαμάκης ἄς μαστορέψει τίς ρητορεῖες του γιά τά βαρέα τοῦ νόμου τῶν ἐπισκόπων του πού τούς ἔχει καί ὀρθοδόξους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού εσείς μιλάτε για λεωφορεία, τότε και εγώ να μιλήσω για καράβια. Η Αγία του Χριστού Εκκλησία είναι ένα Καράβι. Πριν πολλά χρόνια μια ομάδα μελών του Καραβιού που ήθελε περισσότερες ανέσεις, βρήκε αφορμή από μία διαφορά στον τρόπο μέτρησης του χρόνου και κατέβηκε από αυτό το Καράβι παίρνοντας μαζί της και διάφορα υλικά και όπλα από το Καράβι δημιουργώντας έτσι προβλήματα. Μάζεψε δε η ομάδα αυτή ξύλα αλλά και υλικά από το Αρχικό Καράβι και κατασκεύασε ένα μικρό καραβάκι(-απομίμηση του Αρχικού) με αμφιβόλου προελεύσεως και πείρα καπετάνιους και με κάθε λογής πλήρωμα που μετρούσαν όμως το χρόνο όπως "έπρεπε κατ' αυτούς" άσχετα αν μετέπειτα υιοθέτησαν και αυτοί αλλαγές στο τρόπο μέτρησης του χρόνου που δανείστηκαν κατασκοπεύοντας το Αρχικό Καράβι....Όταν λοιπόν πράγματι ξεκίνησαν οι πειρατικές επιδρομές των παπικών στο μεγάλο και πλούσιο Καράβι, αυτοί δεν ήταν εκεί να το υπερασπιστούν αλλά ήταν σε ένα μικρό καραβάκι κρυμμένοι. Με τον καιρό το πλήρωμα στο καραβάκι διαφώνησε "γιατί δεν ήταν άνετα" και κατέβηκε από το καραβάκι, το διέλυσε και με τα ξύλα έφτιαξε άλλες βαρκούλες, πολλές βαρκούλες...Και η κάθε βαρκούλα είχε τον καπετάνιο της ο οποίος όμως επειδή δεν ήταν τόσο έμπειρος όποτε είχε ένα ζήτημα κοιτούσε και κατασκόπευε πότε τους καπετάνιους στο Αρχικό Καράβι και πότε τους κάθε λογής πειρατές...Το Αρχικό Καράβι αυτή την στιγμή έχει χάσει σχεδόν όλους τους καπετάνιους του από τις πειρατικές επιδρομές και μάχες αλλά έχει παραμείνει πλήρωμα που το κουμαντάρει και παλεύει μέχρι να βρεθεί νέος καπετάνιος ενώ υπάρχει πάντα και ο Ναύαρχος που θα ξαναέρθει κάποια στιγμή να το φροντίσει και να δει πόσοι απέμειναν. Πράγματι είστε άνετα αλλά δεν είστε στο Αρχικό Καράβι που έφτιαξε ο Χριστός και οι μαθητές Του και ούτε δίνετε την μάχη για να υπερασπιστείτε αυτό το Καράβι....εσείς υπερασπίζεστε απλά τις βαρκούλες που φτιάξατε μόνοι σας, στα πρότυπα πάντα του Αρχικού Καραβιού....

      Διαγραφή
    2. Ολα αυτά ειναι "άλλα λόγια ν΄ αγαπιώμαστε".

      Φαίνεται, ότι δεν γνωρίζετε, ότι η Εκκλησία δεν ακολουθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο, αλλά έχει διορθώσει το Ιουλιανό, σύμφωνα με το θείο θέλημα, που εκφράστηκε από τους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής.

      Εσείς, απλώς εξακολουθείτε να διορθώνετε αυτό που ο Δημιουργός έχει θεσπίσει και έχετε εαρινή ισημερία 13 ημέρες αργότερα από ότι ο ίδιος ο Κύριος έχει θέσει και πανσέληνο 5 ημέρες αργότερα, από ότι αυτή συμβαίνει.
      Αν αυτά δεν τα γνωρίζετε, να φροντίζετε να τα μάθετε. Αν το γνωρίζετε, τότε κακό δικό σας, γιατί πάτε να διορθώσετε το σχέδιο του Θεού, που εποίησε "ολα καλά λίαν". Εσείς όμως, που θεωρείτε εαυτούς υπεράνω Αυτού, εμμέσως πλην σαφώς τον κατηγορείτε, ότι δεν τα έχει φτιάξει καλώς.

      Διαγραφή
  12. Τί λές ἀγαπητέ μου πώς χάσατε τούς καπετάνιους σας, ἔχετε καπετάνιους καί μπόλικους καί τούς μνημονεύετε ὡς τέτοιους: Βαρθολομαίους, Ζηζιούληδες καί ὅλο τόν ὀρμαθό τῶν τιτουλαρίων πού εἶναι ὁλόδικός σας. Δέν τούς ἀρνεῖστε, τούς μνημονεύετε ὡς ὀρθοδόξους καί ἀνήκετε στό ποίμνιό τους, ἔτσι δέν εἶναι; Οἱ πυξίδες καί οἱ χάρτες σας δείχνουν πώς όλοι οἱ δρόμοι ὁδηγούν στή Ρώμη, δέν πήρατε εἴδηση; Δύο πνεύμονες, Κλαδικές θεωρίες, Ἅρση Ἀναθεμάτων, Κοράνια, Ἀσσίζες, τί νά λέμε τώρα τά χιλιοειπωμένα, ξέρετε ποιό εἶναι τό στίγμα σας. Ὁ Ναύαρχος πού περιμένετε δεκαετίες τώρα δέν ἀρέσκεται σέ κάλπικες πίστεις, ἄφησε τό μεγάλο καράβι σας ἕρμαιο, καί μόνο στά ἱστορικά ἐγχειρίδια καί στή φαντασία σας εἶναι παρών... "Μακάριος ὁ ἀποσχισθείς συναγωγῆς πονηρευομένων" (Ἰωάννης Χρυσόστομος, PG 5, 549). Ἄν σεῖς προτιμᾶτε κάτι ἄλλο ἀπό μακαρισμούς, ἐπιλογή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. 1/2

    Δηλαδή αγαπητοί ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ έχουμε τα εξής ΔΕΔΟΜΕΝΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ οτι ΕΣΕΙΣ είστε οι ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ και εν συνεχεία ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ (αλλά εσείς επιμένετε οτι το "σχίσμα" είναι όσοι ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, αντιστάθηκαν στο ΦΡΑΓΚΕΜΑ και ΔΕΝ σας ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ στόν όλεθρο που βιώνετε και όχι εσείς που "ΛΟΞΟΔΡΟΜΗΣΑΤΕ" που ΕΚΤΡΑΠΗΚΑΤΕ εκ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΔΟΥ, ετσι? Δηλαδή κατα τη δική σας "λογική" θα έπρεπε να ΦΡΑΓΚΕΨΟΥΜΕ / ΜΟΛΥΝΘΟΥΜΕ και μετά να "θεραπευτούμε" για να ξαναγίνουμε Υγιείς..!!! Έπρεπε πρώτα να κόψουμε το κεφάλι μας και μετά να το ξανακολήσουμε για να είμαστε ΟΚ. Δεν αρκεί που εμείς ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΜΕ όπως εσείς διότι ΚΑΝΑΜΕ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ και ΔΕΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΗΣΑΜΕ??? Είτε ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ…!!!! Καταλάβετέ το..!!! Βέβαια σε αυτό και στις ψυχές που χάνονται παραμένοντας στο σχίσμα έπαιξε ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ και το ΕΝΔΟ-ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ των ΟΠΑΔΩΝ του πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομου Καβουρίδη, τον Επίσκοπο που όπως αποδείχτηκε άλλαξε την αρχική του ομολογία και "έπρεπε κάποιος να προσποιηθεί τον Παλαιοημερολογίτη"):

    Άρα λοιπόν αγαπητοί Νεοημερολογίτες που πλέον είδαμε οτι το φυσάτε και δεν κρυώνει με τον Οικουνενισμό, αν τα βάλουμε κάτω, έχουμε:

    - ΠΡΙΝ το ΣΧΙΣΜΑ σας / την Αλλαγή του Ημερολογίου έχουμε ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ με ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ του Νέου Ημερολογίου (καλενδαρίου) ΚΑΙ Πασχαλίου πχ. τον 16ο Αιώνα, ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ με ΤΡΕΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ. (αλλά εσείς δεν τις υπολογίζετε - δεν σας νοιάζουν, νομίζετε οτι δεν σας αφορά - υπεκφεύγετε (ακόμα και ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ σε δικό του Σύγγραμα (Εκλλησιαστική Ιστορία) το παραδέχεται, αλλά εσείς σφυράτε αδιάφορα και δεν το σχολιάζετε ούτε καν αυτό το γεγονός…!!!).

    - Αφού ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ Καταδίκη του "Νέου Ημερολογίου" και αφού εκ του γεγονότος οτι το ακολοθείτε Προσκρούετε σε ένα σωρό κανόνες κλπ της ορθοδοξίας όπως αυτή της ΜΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΩΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ (ως περιορίσατε και ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΤΕ την ΝΗΣΤΕΙΑ των ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ), γιατί κάνετε ΑΝΥΠΑΚΟΗ στους ΠΑΤΕΡΕΣ και ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ / προτιμάτε να ακολουθείτε κάτι που ΠΡΟΣΚΡΟΥΕΙ στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ αντί να καθόσασταν στα αυγά σας? Ποιά ήταν η εκκλησιαστική επείγουσα "ανάγκη" που υπήρχε για να το αλλάξετε και να σχίσετε την Εκκλησία? Σύμφωνα με την "Ασπίς της Ορθοδόξου Πίστεως" (Περιοδικό εκ του Αγ. Όρους που όπως απέδειξε η ιστορία… εξέφραζε το σύνολο του Αγ. Όρους διότι κανείς εκ του Αγ. Όρους δεν βγήκε να το αντικρούσει και να πεί κάτι για τα όσα γράφηκαν εκεί…(στιλιτεύει την Αλλαγή του Ημερολογίου με ΣΚΛΗΡΟ τρόπο) ήδη η Νηστεία των Αποστόλων ήταν τότε 2 μόλις μέρες με την αλλαγή. Κανείς δεν "σκιάχτηκε" εκ των νεοημερολογιτών τότε? Να πεί δηλαδή, εεεε, τι κάνουμε, διαταράσσουμε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ την ΗΡΕΜΙΑ και την ΤΑΞΗ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ…!!! Προκαλούμε ΣΧΙΣΜΑ με την αλλαγή του ημερολογίου…!!! (μάλλον ο ΜΙΣΘΟΣ που έδωσε ο Μασώνος Βενιζέλος, ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕ το κύμα της "αντίδρασης". Μόλις έγιναν ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ οι Ποιμένες, γλυκάθηκαν φαίνεται. Και από την ΜΙΑ το ΚΑΡΟΤΟ από την ΑΛΛΗ το ΜΑΣΤΙΓΙΟ (ΔΙΩΓΜΟΣ των εναπομείναντων Ορθοδόξων για το…ΑΣΗΜΑΝΤΟ(?) όπως λέτε ημερολόγιο…που έφτασαν μέχρι και ΦΟΝΟ…!!!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 2/2


    - ΠΡΙΝ το ΣΧΙΣΜΑ σας / την Αλλαγή του Ημερολογίου έχουμε και την Πανορθόδοξη του 1848 όπου ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ καταδικάζεται με αναθέματα (δηλαδή εκβάλλεται εκ της ΜΙΑΣ Εκκλησίας) ακόμα και αν είναι ΑΓΓΕΛΟΣ εξ ΟΥΡΑΝΟΥ - ακόμη και αν μόνο ΣΚΕΦΤΕΙ να κάνει κακό στην ορθοδοξία...!!!! (μην ξεχνάμε οτι ΓΡΑΠΤΩΣ θεωρειτε ΕΠΙΣΗΜΑ ως ΣΥΝΟΔΟΣ εσείς οι Νεοημερολογίτες "Εκκλησίες και Συγκληρονόμους της Βασιλείας του Θεού τα άλλα δόγματα / τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑΖΕΤΕ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, για να ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΕΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ...!!! Δηλαδή έχουμε μια ΟΜΟΛΟΓΙΑ όπου ΓΡΑΠΤΩΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ το "ΓΙΑΤΙ" αλλάζει το ημερολόγιο και το κάνει ίδιο με το ΠΟΛΙΤΙΚΟ (δηλαδή ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ), αλλά ΕΣΕΙΣ οι ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ λέτε οτι ΕΝΩ οι ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΚΑΙ ως ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ σας έχουν ΕΚΒΑΛΕΙ εκ της ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ του ΘΕΟΥ, εσεις επιμένετε οτι εξακολουθείτε να είστε δήθεν "ΕΝΤΟΣ" (ο,τι και να λένε οι Πατέρες / Πανορθόδοξες / Οικουμενικές Σύνοδοι) και οτι σχισματικοί είναι δήθεν και ΠΑΛΙ όσοι ΔΕΝ ΦΡΑΓΚΕΨΑΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ και ΔΕΝ σας ακολούθησαν στον όλεθρο..!!!! (έλεος δηλαδή...τόσο ΤΥΦΛΟΙ είστε?? Προτιμάτε μάλλον την ΕΠΙΣΗΜΟΤΗΤΑ εις βάρος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ…λόγω της ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΣΑΣ μάλλον…)

    - Πρίν το ΣΧΙΣΜΑ σας / την ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ - Αλλαγή του Ημερολογίου κατά τις προσταγές της Μασωνίας και των σκοτεινών δυνάμεων, έχουμε την Αιρετική Εγκύκλιο του 1920 όπου ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ το ΓΙΑΤΙ θέλανε να ΑΛΛΑΞΕΙ το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ. Οι εναπομείναντες ορθόδοξοι δεν αλλάξανε το ημερολόγιο διότι δεν θέλανε να ΦΡΑΓΚΕΨΟΥΝ. Όταν πλέον ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ η Αιρετική Εγκύκλιος του 1920, εσείς οι νεοημερολογίτες "ΔΕΝ ΣΚΙΑΧΤΗΚΑΤΕ" που όλα όσα έλεγε ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΑΞΗ??

    - Επίσης ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ Πρίν την Αλλαγή του Ημερολογίου έχουμε ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΡΑΠΤΗ ΣΕ ΦΕΚ οτι όποιος αλλάξει το Ημερολόγιο μονομερώς καθίστεται αυτομάτως ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ έναντι των άλλων. Αφού οι ίδιοι το ομολογούν το ποιός είναι ο σχισματικός τελικά - ΓΡΑΠΤΩΣ, εσείς και πάλι λέτε οτι οι Παλαιοημερολογίτες είναι οι σχισματικοί?? Πολύ αστείο τρόπο σκέψης έχετε. Συμφεροντολογικό.

    - Το Θαύμα του Τιμίου Σταυρού με το Παλαιό Ημερολόγιο ένα χρόνο μετά την αλλαγή όπου φάνηκε ο Τίμιος Σταυρός σε λειτουργεία εορτής του Σταυρού με το Ορθόδοξο Ημερολόγιο των Πατέρων (παλαιό) για μισή ώρα και το γράψανε και οι εφημερίδες (το προσπερνάτε και μάλιστα φτάνετε στο σημείο να λέτε και οτι είναι εκ του διαβόλου…!!! Άκουσον - άκουσον…!!! Αυτοί που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ το ΦΥΣΑΝΕ και ΔΕΝ ΚΡΥΩΝΕΙ και είναι ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ και που ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ από τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ (από το 1924 μέχρι σήμερα) λένε οτι είναι το θαύμα εκ του διαβόλου..!!! Μας θυμίζει κάτι? Μα φυσικά τον Ιησού στο Ευαγγέλιο για την "Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος).

    - Άραγε η "Εκκλησιαστική Κοινωνία" που είχατε ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ (από το 1924 μέχρι σήμερα) με την ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ που έχει ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟ δεν σας "σκιάζει" (φοβίζει)?
    Γιατί είχατε ΚΑΙ εσείς οι ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ αλλά και οι παλαιοημερολογίτες όλου του ΚΟΣΜΟΥ εκκλησιαστική Κοινωνία ΑΜΕΣΗ και ΕΜΜΕΣΗ με την Εκκλησία της ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ….? (κατά τα άλλα το παίζετε και Ορθόδοξοι μερικοί…!!! Έστω και στο φρόνημα).
    Δεν ξέρετε εσείς οτι ακόμα και αν όλα τα κάνατε σωστά (ορθόδοξα) αλλά εάν ήσασταν σε Εκκλησιαστική Κοινωνία με ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ θα ήσασταν και εσείς ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ / ΒΕΒΑΡΥΝΜΕΝΟΙ με τα ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ των ΗΔΗ ΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ???

    - ΕΠΙΣΗΣ έχουμε ΕΠΙΣΗΜΟ ΦΕΚ του ΚΡΑΤΟΥΣ (που ΙΣΧΥΕΙ μέχρι σήμερα και ΔΕΝ έχει αναιρεθεί) οτι για την Πολιτεία ισχύει το ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ / ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ και για την ΕΚΚΛΗΣΙΑ και τις ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΙΣΧΥΕΙ το ΙΟΥΛΙΑΝΟ..!!! (αλλά εσείς και πάλι κάνετε οτι ΣΑΣ ΠΡΟΣΤΑΞΕ η ΜΑΣΩΝΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. 3/2

    (βγήκε και ένα παραπάνω)

    Αγαπητοί αναγνώστες ΜΗ Νομίζετε οτι το θέμα είναι αστείο.

    Πρόξενος της ΤΑΡΑΧΗΣ και του ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ - ΣΧΙΣΤΗΣ είναι ΠΑΝΤΑ ο ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ. Αυτός που διαταράσσει την ΗΡΕΜΙΑ της Ορθοδοξίας για να ΜΠΟΡΕΙ να ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΕΙ με όλους αυτούς που θεωρεί ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ και ΣΥΓΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΣ της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ του ΘΕΟΥ τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ…!!!!

    Και την ΣΗΜΕΡΟΝ που το έργο τους έχει ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΣΧΕΔΟΝ *(ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΑΝΤΑ), βγαίνετε και φωνάζετε και παρακαλάτε αυτούς που σας ΠΡΟΔΩΣΑΝ…!!!

    Ακομα και αν ακολουθήσετε κάποιον με ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, και πάλι αυτός θα είναι "νεοημερολογίτης". Θα κατάγεται (εκκλησιαστικώς) η χειροτονία του από το ΣΧΙΣΜΑ του ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ή / και τους ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑΣ ΑΥΤΟΥΣ…

    Οι Επίσκοποι και οι Εκκλησιαστικοί Αρχηγοί όλων των Εκκλησιών (Ρωσίας, Σερβίας, Ιερουσαλήμ, κλπ) παρότι ΔΕΝ αλλάξανε το ημερολόγιο, ήταν και είναι ΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΩΝΟΙ με τους ΛΑΘΟΣ..!!! ΉΤΑΝ και ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΙ όχι μόνο με τον ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ αλλά με ΟΛΟΥΣ και με ΟΛΑ… ακόμα και με την Εκκλησία της ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ που άλλαξε ακόμη και το ΠΑΣΧΑΛΙΟ.

    ΑΥΤΟ, αλλά και η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ… σας αποδεικνύει οτι ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ δεν είναι ΣΩΣΤΟΣ και οτι όλοι είναι ΜΙΛΗΜΕΝΟΙ…!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αξιότιμε κε Οδυσσέα, ειλικρινά ευχαριστώ και συγχαρητήρια διότι αναρτήσατε το άρθρο που, αν και συνεγράφη ως απάντηση σε σχόλια του ιστολογίου, όπως διευκρινίζετε, άπτεται πολλών θεμάτων, και όχι μόνο του "ημερολογιακού". Διαπιστώσατε κι εσείς ότι, πλην ενός, οι άλλοι αγνόησαν την μέγιστη αποκάλυψη ότι ο Απ. Πέτρος ουδέποτε υπήρξε επίσκοπος Ρώμης όπου πιθανώς να μη μετέβη ποτέ. Μα στο ψέμμα αυτο στηρίζει το πρωτείο ο Πάπας Ρώμης. Κι αντί να ευγνωμονούν τον Σιαμάκη, οι δήθεν αντιπαπικοί, για το ότι συμβάλλει στην ιστορική αλήθεια και παράλληλα συντελεί στην κατάρριψη του δήθεν "πρωτείου", τον λιθοβολούν. Μεγαλύτερο θέμα θεωρούν το "ημερολογιακό", το "κομποσχοίνι" και το "ορθοδοξότατο" Πηδάλιο που όμως υποκρύπτει ύπουλα παπικά ξηράματα.

    Ο σοφός και πιστός επιστήμων και κραταιός ερμηνευτής των Θείων Γραφών, ο Διδάκτωρ θεολογίας και φιλόλογος Κων/νος Σιαμάκης, υποθέτω, ότι, πλησιάζοντας όπως όλοι μας στην επιβίβαση στο Εξπρές, αποφάσισε να τα πει έξω από τα δόντια, ώστε να συνταραχθούν κάποιες αποτελματωμένες όζουσες θρησκευτικές παραδοχές. Οι σώφρονες και εκλεκτοί νουνεχείς θα αποκομίσουν οφέλη, έστω και προβληματισμού. Οι άλλοι, οι ξερόλες, οι κολλημένοι, τι είχαν τι έχασαν! Υποθέτω ότι, πλέον, τον αγαπητό μου προ 40ετίας κατηχητή κο Κώστα, δεν τον ενδιαφέρει αν τον κακολογήσουν οι συνήθεις φαρισαίοι. Το θεωρεί ίσως και καύχημα να δέχεται λάσπη από τέτοιους. Με το ίδιο σκεπτικό, όπως μας αναφέρατε, το αντιμετωπίσατε κι εσείς, αφού είσαστε υπερβέβαιος για τις αντιδράσεις των πολλών δοκησίσοφων που θα σας μισήσουν και των ολίγων σωφρόνων που θα σας αγαπήσουν έτι περισσότερο.

    Ο μακαρίτης π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος, σε έναν ερμηνευτικό τόμο, είχε παραθέσει το δημώδες Κρητικό δίστιχο:
    "Νουθέτα άνθρωπο σοφό, αν θες να σ΄ αγαπήσει
    μα όχι δοκισήσοφο γιατί θα σε μισήσει".

    Τον έλεγχο, τις αντιδράσεις και το όφελος εκάστου, από τις νουθεσίες σοφών, τις περιγράφει άριστα ο θεόπνευστος συγγραφεύς των παροιμιών.

    "μὴ ἔλεγχε κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε.
    δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι.
    ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς·

    Ερμηνευτική Απόδοση στην νεοελληνική:
    Μη ελέγχης τους κακούς, δια να μη σε μισήσουν. Ελεγχε και υπόδειξε το ορθόν στον συνετόν και μυαλωμένον, και αυτός θα σε αγαπήση.
    Με τας υποδείξεις σου δίδε στον σοφόν αφορμήν διορθώσεώς του και βελτιώσεως, και θα γίνη σοφώτερος και συνετώτερος. Καμε γνωστάς στον δίκαιον τας ατελείας του και αυτός ευγνωμόνως θα δέχεται ακόμη προθυμότερον τας συμβουλάς σου.
    Αρχή και θεμέλιον της αληθινής σοφίας είναι η ευλάβεια και ο φόβος του Κυρίου. Ποθος δε και θέλησις των αγίων είναι η κατά Θεόν σύνεσις. Η δε κατανόησις του θείου νόμου είναι δείγμα καλοπροαίρετου και φωτισμένης διανοίας.

    (Παροιμίες Σολομώντος 9, 8-10).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είναι αυτά που γράφεις κ.Αξιοθρήνητε Ανωνυμίδη;Είναι κακόδοξο το Πηδάλιο;Είναι κακόδοξη η Πενθέκτη Οικ.Σύνοδος;
      Από πότε οι βλάκες είναι σοφοί κ.Αξιολύπητε Ανωνυμάκη;
      Υπάρχουν δύο ανθρωπάκια (ο ένας είναι μεθυσμένος στο νου) κατηγορούν τον Άγιο Νικόδημο( τώρα υπάρχει και τρίτος).
      Δεν απορρίπτει μόνο το Πηδάλιο αλλά και τα βιβλία (τις παπικές αλογόμυγες)του Μεγάλου Πατρός που αναφέρει στο δαιμονικό κείμενό του!
      Λέει ότι μας πασσάρει,στις υποσημειώσεις του,(ο Άγιος Νικόδημος )φλυαρίες παπικές(από αμάθεια=αμορφωσιά-αγραμματοσύνη).Τον λέει αγγράματο!!
      Λέει Καλλιβούρτση τον Άγιο( δεν αναγνωρίζει την αγιότητά του)!!!
      Πολεμάει με αφέλεια τον "Καλλιβούρτση'',με αμάθεια το ''μπιχλιμπίδι'' και με λάθος τρόπο τον αντίχριστο Παλαιοημερολογιτισμό!!!!!!!

      Διαγραφή
    2. Παλαιέ, εσύ με την αλλαζονεία σου ότι τα ξέρεις όλα και με το "μουλάρωμα" να μην θέλεις να μάθεις κάτι από κάποιον που ξέρει πέντε σωστά Ορθόδοξα πράγματα παραπάνω, υποθέτω ότι θα προσκυνάς και τον ... Θηκαρά ως όσιο. Όψεται Νικόδημος ο άγιος και για εκείνο το βιβλίο, τον κουβαρά δηλαδή. Μάθημα Ορθοδοξίας πρώτον: άγιος δεν σημαίνει αλάνθαστος.

      Διαγραφή
  17. Διαφωνούμε με τον αγαπητό κ. Σιαμάκη, ως προς την παρουσία του Πέτρο στη Ρώμη:
    Α/ 1.- Στις Αποστολικές Διαταγές, όπου κατά τον άγιο Νικόδημο αγιορείτη «ουδέν άτοπον ή νενοθευμένον φαίνεταί μοι να περιέχουν» (Πηδάλιο, ερμηνεία β΄ κανόνα της Πενθέκτης, σελ. 221) φέρεται ο Πέτρος να δηλώνει: «Όταν επήγα εις την Σαμάρειαν, εκεί ευρέθη ένας μάγος Σίμων, όστις ιδών τα θαύματα της Χάριτος του Κυρίου, εζήτησε να εξαγοράση την Χάριν δια χρημάτων. Κλείσας όμως εγώ το στόμα αυτού, τον ηνάγκασα να φύγη εις Ιταλίαν. Όταν επήγα και εγώ εις Ρώμην δια να κηρύξω τον Λόγον του Κυρίου, παρουσιάζεται Σίμων ο μάγος και αφού άρχισε να καταφέρεται εναντίον μου αγρίως δια των ψευδοθαυμάτων του προσεπάθη να πλανήση τους ανθρώπους κερδίζων αυτούς» (Βιβλίο ΣΤ΄, περί Σχισμάτων, VII, VIII, IX, ΒΕΠΕΣ σελ. 97-99).
    2.- Στο Πασχάλιο Χρονικό της Εκκλησίας Ιεροσολύμων καταγράφεται: «τω αυτώ έτει ο άγιος Ιάκωβος ο απόστολος και Πατριάρχης Ιεροσολύμων, ον ενεθρόνισεν ο άγιος Πέτρος εις τον τόπον εαυτού ανιών επί την Ρώμην, ετελεύτησε και παρέλαβε το σχήμα της επισκοπής Ιεροσολύμων Συμεών ο και Σίμων, και γέγονε Πατριάρχης» (έκδοση Βόννης α΄, 460).
    3.- Επιστολή του Ρώμης Κλήμη Α΄ προς τον Ιεροσολύμων Ιάκωβο: «Γνώριμόν έστω σοι, κύριέ μου, ότι ο Σίμων ο δια την αληθή πίστιν και την ασφαλεστάτην αυτού της διδασκαλίας υπόθεσιν της Εκκλησίας θεμέλιος είναι λίθος ορισθείς και δι’ αυτό τούτο υπ’ αυτού του Ιησού αψευδεί στόματι μετονομασθείς Πέτρος, η απαρχή του Κυρίου ημών, ο των αποστόλων πρώτος, ω πρώτω ο πατήρ τον υιόν απεκάλυψεν….. ο της Δύσεως το σκοτεινότατον του κόσμου μέρος (δηλ. την Ρώμη) ως πάντων ικανώτερος φωτίσαι κελευσθείς και κατορθώσαι δυνηθείς…..» (έκδοση Dressel κεφ. 1).
    4.- Ο Κύπρου Επιφάνιος αναφέρει σύγγραμμα του Ρώμης Κλήμη Α΄ «περίοδος Πέτρου», καταστραφέν από τους Εβιωναίους, όπου καταγράφεται η περίοδος του Πέτρου στη Ρώμη (περί της αιρέσεως των Εβιωναίων, κεφ. 15).
    5.- Ο Ευσέβιος καταγράφει: «Λίνος δε, ου μέμνημαι συνόντος επί Ρώμης αυτώ (δηλ. τον Παύλο) κατά την δευτέραν προς Τιμόθεον επιστολήν, πρώτος μετά Πέτρον της Ρωμαίων Εκκλησίας την επισκοπήν ήδη [πρότερον] κληρωθείς δεδήλωται. αλλά και Κλήμης, της Ρωμαίων Εκκλησίας τρίτος επίσκοπος καταστάς, Παύλου συνεργός και συναθλητής γεγονέναι προς αυτού μαρτυρείται» (Βιβλίο ΙΙΙ, κεφ. δ΄). Ο Ευσέβιος λοιπόν αναφέρει στην Ιστορία του, ότι ο Πέτρος μετέβη στη Ρώμη και χειροτόνησε πρώτον επίσκοπο Ρώμης τον Λίνο και εθανατώθη επί Νέρωνος στη Ρώμη (Βιβλίο ΙΙ, κεφ. κε΄). Και αλλαχού: «Λίνος δε ου μέμνηται συνόντος επί Ρώμης (δηλ. τον Παύλο) πρώτος μετά Πέτρον της Ρωμαίων Εκκλησίας την επισκοπήν ήδη πρότερον κληρωθείς μετά Πέτρον» (Βιβλίο ΙΙΙ, κεφ. δ΄).
    6.- Ο Λουγδούνου Ειρηναίος καταγράφει: «Θεμελιώσαντες ουν και οικοδομήσαντες οι μακάριοι απόστολοι (δηλ. οι Πέτρος και Παύλος) την Εκκλησίαν (της Ρώμης), Λίνω την της επισκοπής λειτουργίαν ενεχείρισαν» (Ευσεβίου Ιστορία, Βιβλίο VI, κεφ. στ΄) και αλλαχού: «ο μεν δη Ματθαίος εν τοις Εβραίοις τη ιδία διαλέκτω αυτών και γραφήν εξήνεγκεν ευαγγελίου, του Πέτρου και του Παύλου εν Ρώμη ευαγγελιζομένων και θεμελιούντων την Εκκλησίαν. Μετά δε την τούτων έξοδον Μάρκος, ο μαθητής και ερμηνευτής Πέτρου, και αυτός τα υπό Πέτρου κηρυσσόμενα εγγράφως ημίν παρέδωκε» (Βιβλίο VI, κεφ. η΄) και «εκύρωσε την γραφήν ο απόστολος Πέτρος» (Βιβλίο ΙΙ, κεφ. ιε΄).
    7.- Ο Κορίνθου άγιος Διονύσιος (29 Νοεμβρίου), περί το 170, γράφει προς τον Ρώμης Σωτήρα: «ότι την υπό Πέτρου και Παύλου φυτείαν γεννηθείσαν Ρωμαίων τε και Κορινθίων συνεκεράσατε. και γαρ άμφω και εις την ημετέραν Κόρινθον φυτεύσαντες ημάς ομοίως εδίδαξαν, ομοίως δε και εις την Ιταλίαν ομόσε διδάξαντες εμαρτύρησαν κατά τον αυτόν καιρόν» (Ευσεβίου Ιστορία).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Β/ 8.- Γάϊος ο πρεσβύτερος σε επιστολή προς τον Κων/πόλεως άγιο Πρόκλο (20 Νοεμβρίου) το 434, γράφει περί των τροπαίων (αλύσεων) των αποστόλων (Πέτρου και Παύλου) στη Ρώμη.
    9.- Ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης σε επιστολή του προς τον πάπα Πασχάλη Α΄ μεταξύ άλλων αναφέρει: «Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ’ ή ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..» (Επιστολή 271. Φατούρος σελ. 400, στιχ. 17).
    10.- Ο Συναξαριστής καταγράφει: «Πέτρος ο Απόστολος, και πρώτος των μαθητών πρότερον το Ευαγγέλιον κηρύξας εν Αντιοχεία, έπειτα εν Πόντω και Γαλατία και Καππαδοκία, Ασία τε και Βιθυνία, κατήλθε μέχρι Ρώμης αυτής. Και δια το παρευδοκιμήσαι αυτόν εν τοις θαύμασι τον Μάγον Σίμωνα, υπό Νέρωνος σταυρωθείς κατά κεφαλήν τελειούται» (Συναξάριον των πρωτοκορυφαίων 29 Ιουνίου).
    11.- Απολυτίκιον: «Την Ρώμην μη λιπών, προς ημάς επεδήμησας, δι’ ων εφόρεσας τιμίων αλύσεων, των Αποστόλων πρωτόθρονε. ας εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν το μέγα έλεος» (απολυτίκιον 16ης Ιανουαρίου).
    12.- Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας καταγράφει στην Ιστοσελίδα του: «Περίπου δέκα χρόνια αργότερα, όπως αναφέρεται στην προς Κολοσσαείς Επιστολή του Απ. Παύλου (Κολ. 4. 10) ο Μάρκος βρέθηκε στη Ρώμη μαζί με τον Απόστολο Πέτρο» (www.greekorthodox-alexandria. org, 17.12.07).
    13.- Το Πατριαρχείο Αντιοχείας καταγράφει στην Ιστοσελίδα του: «Insomuch as Peter emerged from Antioch in 53 A.D. to establish the see of Rome where he fell martyr during the reign of Nero, Paul and Barnabas among other many apostles emerged from Antioch to all countries worldwide to preach the new religion», δηλαδή: «Όταν ο Πέτρος έφυγε από την Αντιόχεια το 53 για να ιδρύσει την επισκοπική έδρα της Ρώμης, όπου μαρτύρησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα, ο Παύλος και ο Βαρνάβας μεταξύ άλλων πολλών αποστόλων έφυγαν από την Αντιόχεια σε άλλες χώρες για να κηρύξουν τη νέα εκκλησία» (www.antiochpat.org, 17.12.07).
    14.- Η Σύνοδος Κων/πόλεως του 1722 στην εγκύκλιο προς τους Ορθοδόξους Αντιοχείς αναφέρεται: «….. Προς δε τούτοις φαίνεται, ότι και ο Πέτρος τον Κλήμεντα εχειροτόνησεν επίσκοπον Ρώμης και όχι της οικουμένης, καθώς ο ίδιος Κλήμης ομολογεί εις την επιστολήν, όπου γράφει προς Ιάκωβον των Ιεροσολύμων επίσκοπον λέγων. «μια συνηθροισμένων των αδελφών πάντων, της χειρός μου λαβόμενος, στας εν μέσω τη εκκλησία, ακούσατέ μου, (ο Πέτρος) έφη, τέκνα και αδελφοί. του μεν εμού δρόμου το τέλος εγγύς. Τούτο γαρ και ήδη μοι έγνωσται. Κλήμεντα δη τούτον επίσκοπον υμίν χειροτονώ σήμερον, ώ και την εμήν των λόγων επίστευσα καθέδραν» (Ρωμανίδη Ι. Δογματική Θεολογία, τ. Β΄, σελ. 436-437).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1/10 Προς τον αγαπητό σχολιαστή 13 Οκτωβρίου 2016 - 9:59 π.μ.

      Παρά την ευρυμάθειά σας, και την αξιέπαινη μελέτη σας που υποθέτω ότι δεν έγινε σήμερα αλλά είναι αποτέλεσμα έρευνας ετών, υποθέτω ότι και ο ίδιος δεν αξιολογείτε όλες τις παραπομπές σας ως ισόκυρα αξιόπιστες. Αν λ.χ. το Πατριαρχείο Αντιοχείας γράφει κάτι στην ιστοσελίδα του, ή αν το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας γράφει το ίδιο, ή αν ένας εκκλησιατικός ανήρ έγραψε κάτι, ασφαλώς γνωρίζετε ότι μπορεί να είναι εσφαλμένα και ότι, μια λανθασμένη αντίληψη, αν επικρατήσει (π.χ. λόγω μηχανορραφιών και επιτυχών δολοπλοκιών του αντιπάλου), αντιγράφεται κι αναπαράγεται ως αληθής. Αυτό πέτυχαν οι εχθροί της Ορθοδοξίας σε πολλά ζητήματα, όπως π.χ. με το να εξαφανίσουν επί αιώνες την μνήμη του αγίου Φωτίου και να εξαφανίσουν από την Εκκλησιαστική Ιστορία ως Οικουμενική την 8η Οικουμενική Σύνοδο, την οικουμενικότητα και τις αποφάσεις της οποίας ανέσυρε από τη λήθη πριν από 30 χρόνια ο Κων/νος Σιαμάκης. Κι όμως, εις πείσμα της αληθείας και της Ορθοδοξίας, ακόμα και στις Θεολογικές Σχολές οι θεολόγοι διδάσκονται μόνο για 7 Οικουμενικές Συνόδους.

      Τα αναφέρω αυτά, διότι, από όλες τις παραπομπές, η μοναδική που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αξιόπιστη και ισχυρή ως αποδεικτικό στοιχείο, είναι η Α1 η "Αποστολική Διδαχή". Λοιπόν, επειδή πιστεύω ότι αξίζει να μελετηθεί κι αυτό το θέμα, αντιγράφω την μελέτη "Αποστολικά" του Δρος Κ.Σιαμάκη και θα πεισθείτε, ή θα προβληματιστείτε.

      ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ Δρος Θεολογίας - Φιλολόγου Κων/νου Σιαμάκη

      ῾Ο ὅρος ἀποστολικὸς μέχρι τὸ 400 περίπου χρησιμοποιόταν στὴ θέσι τοῦ ὅρου ὀρθόδοξος. τὸ ὀρθόδοξος χρησιμοποιόταν περίπου ἀπὸ τὸ 300 – πρῶτες φορὲς συναντᾶται στὸ Μεθόδιο Πατάρων (Συμπ. 3,10· 8,10) – , ἀλλ᾿ ὄχι τόσο συχνά. συχνότερος ὅρος ἀντὶ γι᾿ αὐτὸν ἦταν τὸ ἀποστολικός. τὸ ὀρθόδοξος ἄρχισε νὰ ἐπικρατῇ κυρίως μὲ τὸν Μ. ᾿Αθανάσιο ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ Δ΄ αἰῶνος κι ἔπειτα, γύρω δὲ στὸ 400 φαίνεται καθιερωμένος γιὰ τὰ καλά. ἀπὸ τότε ὁ ὑποκατασταθεὶς ὅρος ἀποστολικὸς καὶ ὑποχώρησε στὴ χρῆσι καὶ ἔχασε τὴν ἀρχική του σημασία. ἤδη ὅμως μερικὰ προθεσπισμένα καὶ προχαρακτηρισμένα πράγματα παρέμειναν γνωστὰ ὡς ἀποστολικά. τέτοια εἶναι, φρονῶ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐκκλησία, οἱ ᾿Αποστολικοὶ κανόνες, ἡ ᾿Αποστολικὴ διδαχή, καὶ τὸ ᾿Αποστολικὸν σύμβολον.
      ῞Οταν χαρακτηρίστηκαν ἔτσι τὰ τρία εἰρημένα κείμενα, δὲν ἐννοοῦνταν καθόλου ὡς κείμενα «τῶν ἀποστόλων», ἀλλ᾿ ἁπλῶς ὡς ὀρθόδοξα κείμενα, ἐντεταγμένα στὴν ἀποστολικὴ γραμμὴ τῆς «ἀποστολικῆς ἐκκλησίας», γιὰ ν᾿ ἀντιδιασταλοῦν ἀπὸ τ᾿ ἀντίστοιχα μὴ ὀρθόδοξα καὶ μὴ ἀποστολικά, δηλαδὴ τὰ αἱρετικά·
      (συνεχίζεται στο 2/10)

      Διαγραφή
    2. 2/10 (Συνέχεια από το 1/10) τέτοια εἶναι, φρονῶ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐκκλησία, οἱ ᾿Αποστολικοὶ κανόνες, ἡ ᾿Αποστολικὴ διδαχή, καὶ τὸ ᾿Αποστολικὸν σύμβολον.
      ῞Οταν χαρακτηρίστηκαν ἔτσι τὰ τρία εἰρημένα κείμενα, δὲν ἐννοοῦνταν καθόλου ὡς κείμενα «τῶν ἀποστόλων», ἀλλ᾿ ἁπλῶς ὡς ὀρθόδοξα κείμενα, ἐντεταγμένα στὴν ἀποστολικὴ γραμμὴ τῆς «ἀποστολικῆς ἐκκλησίας», γιὰ ν᾿ ἀντιδιασταλοῦν ἀπὸ τ᾿ ἀντίστοιχα μὴ ὀρθόδοξα καὶ μὴ ἀποστολικά, δηλαδὴ τὰ αἱρετικά· ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐκφράζουν τὴν ἀποστολικὴ διδασκαλία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τὸ ἀποστολικὸ φρόνημα τῆς ἐκκλησίας. αὐτὴ ἡ ἐκκλησία ἀργότερα χαρακτηριζόταν ὡς ὀρθόδοξος, ἐνῷ στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως παρέμεινε μέχρι σήμερα χαρακτηρισμένη ὡς ἀποστολικὴ (εἰς μίαν ἁγίαν καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν). ἐπειδὴ ἀκριβῶς τὸ ὀρθόδοξος στὸν καιρὸ τῶν δύο πρώτων οἰκουμενικῶν συνόδων δὲν εἶχε ἐπικρατήσει γιὰ τὰ καλὰ ἀκόμη.
      ῾Η ᾿Αποστολικὴ διδαχή, τὸ ἐντελῶς ὀρθόδοξο αὐτὸ καὶ βιβλιοπρεπὲς καὶ χαριτωμένο καὶ λιτὸ καὶ σεμνὸ χριστιανικὸ κείμενο, εἶναι πανάρχαιη· ὄχι νεώτερη τοῦ 120, νομίζω· δὲν εἶναι δὲ ἀπίθανο νὰ εἶναι καὶ τῶν ᾿Επιστολῶν τοῦ ᾿Ιγνατίου ἀρχαιότερη, ἤτοι γραμμένη γύρω στὸ 100. μὲ τὸν ἀρχικὸ χαρακτηρισμό της ἀποστολικὴ ἐννοεῖται ὡς ὀρθόδοξος, μὴ αἱρετική, σύμφωνη μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, καὶ ἀντιδιαστέλλεται προφανῶς ἀπὸ ποικίλες ἄλλες «διδαχὲς» κακοδόξου περιεχομένου. ἡ ᾿Αποστολικὴ διδαχή, τὴν ὁποία ἀνακάλυψε στὸ χειρόγραφο 54, τοῦ ἔτους 1056, τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης τῶν ᾿Ιεροσολύμων ὁ λόγιος ἐπίσκοπος Νικομηδείας Φιλόθεος Βρυέννιος κι ἐξέδωκε στὴν Κωνσταντινούπολι τὸ 1883 (ΒΕΠ 2,209-220), δὲν εἶναι, ὅπως νομίζεται, κείμενο ἀμάρτυρο κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ἀλλὰ καὶ μαρτυρημένο καὶ περίφημο. στὴ διδακτορική μου διατριβὴ εἶχα ἀποδείξει παρεμπιπτόντως ὅτι αὐτὴ εἶναι τὸ κείμενο ἐκεῖνο ποὺ τιτλοφοροῦνταν Κρίσις Πέτρου, δηλαδὴ ἔργο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ἐπιγραφόμενο Κρίσις (ὅπως λένε καὶ Ποιμὴν τοῦ ῾Ερμᾶ), κι ὅτι λατινιστὶ λέγεται ἀπὸ μὲν τὸν ῾Ιερώνυμο (θ. 420) Iudicium Petri (Vir. ill., 1) ἀπὸ δὲ τὸ ῾Ρουφῖνο (θ. 410) πάλι Iudicium Petri ᾒ καὶ Duae vitae, ἤτοι Δύο βίοι, Δύο ζωαὶ (Comment. in Symbolum apostolorum, 38 PL 21,374b). Δύο ζωαὶ ἔλεγαν τὸ βιβλίο οἱ Λατῖνοι, ἐπειδὴ ἀρχίζει μὲ τὴ φράσι ῾Οδοὶ δύο εἰσί, μία τῆς ζωῆς καὶ μία τοῦ θανάτου (1,1), καὶ Κρίσις (= Iudicium) τὸ ἔλεγαν, ἐπειδὴ εἶναι κρίσις τῶν δύο δρόμων ζωῆς, ἐπιλογὴ τῶν δύο δρόμων. θεωρῶ δὲ ὡς πιθανὸ τὸ Duae vitae νὰ εἶναι παρανάγνωσι τοῦ Duae viae (= Δύο ὁδοί). φερόταν δὲ στὴ Δύσι κατὰ τὸν Δ΄ αἰῶνα ἡ λατινική του μετάφρασι σὰ βιβλίο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, γι᾿ αὐτὸ κι ὁ ῾Ιερώνυμος τὸ χαρακτηρίζει ὡς ἀπόκρυφο, δὲν εἶναι ὅμως ἀπόκρυφο, διότι μέσα στὸ κείμενό του δὲν ἐμφανίζει πουθενὰ τὴ συνηθισμένη στ᾿ ἀπόκρυφα ἀξίωσι θεοπνεύστου βιβλίου κάποιου ἀποστόλου. ἀπὸ ἀντιγραφικὸ λάθος τῶν μεταγενεστέρων θεωρήθηκε ὡς τέτοιο, κι αὐτὸ δὲν τοῦ ἀφαιρεῖ καθόλου τὸ σεμνὸ καὶ ὀρθόδοξο χαρακτῆρα του. ἦταν δὲ συνηθισμένο τότε ἕνα βιβλίο νὰ ὀνομάζεται μὲ τὴν πρώτη λέξι ἢ φράσι του, ὅπως καὶ οἱ ῾Εβραῖοι ὠνόμαζαν ἔτσι πολλὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, λ.χ. Βρησὶθ = ᾿Εν ἀρχῇ = Γένεσις, Οὐ ἔλ λεσμὼθ = Καὶ ταῦτα τὰ ὀνόματα = ῎Εξοδος, Οὐ ἰκρὰ = Καὶ ἐκάλεσε = Λευϊτικόν, κλπ., ἢ ὅπως κι ἐμεῖς μέχρι σήμερα λέμε τὸ Πιστεύω = τὸ Σύμβολον τῆς πίστεως, τὸ Πάτερ ἡμῶν = ἡ Κυριακὴ προσευχή, τὸ ῎Αξιόν ἐστι, τὸ De profundis = ᾿Εκ βαθέων = Ψαλμὸς 129, μουσικὴ σύνθεσι τοῦ ῾Ραμώ, τὸ Tantum ergo = Οὕτω γὰρ (ἠγάπησεν ὁ θεὸς τὸν κόσμον = ᾿Ιω 3,16), μουσικὴ σύνθεσι τοῦ Μότσαρτ, κλπ..
      (Συνέχεια στο 3/10)

      Διαγραφή
    3. 3/10 (Συνέχεια από το 2/10)

      Οἱ ᾿Αποστολικοὶ κανόνες, οἱ λιτώτεροι καὶ σοβαρώτεροι ὅλων γενικὰ τῶν κανόνων, εἶναι κατὰ τὴ γνώμη μου οἱ κανόνες τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου, τῆς ἀποστολικῆς. ὡς τέτοιοι χαρακτηρίστηκαν ἔτσι ἐξ ἀρχῆς, καὶ ὄχι ὡς κείμενο γραμμένο ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. οἱ δὲ φερόμενοι στὰ σήμερα σῳζόμενα χειρόγραφα ὡς κανόνες τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου εἶναι τῆς Β΄ οἰκουμενικῆς, μαζὶ καὶ μ᾿ ἐκείνους ποὺ παραδίδονται ὡς τῆς Β΄ οἰκουμενικῆς. μόνο ποὺ εἶναι μεταγενέστερες καὶ νόθες προσθῆκες οἱ φράσεις τοῦ κανόνος 3 πλὴν τῶν νέων χίδρων...προσφορᾶς, καὶ τοῦ κανόνος 82 οἷος καὶ ὁ ἡμέτερος ᾿Ονήσιμος ἐφάνη. εἶναι δὲ οἱ ἀποστολικοὶ κανόνες 84· ὁ φερόμενος ὡς 85 καὶ τελευταῖος εἶναι ὅλος μεταγενέστερος καὶ νόθος. στὶς ἀρχαῖες λατινικές, κοπτικές, αἰθιοπικές, καὶ ἀραβικὲς μεταφράσεις τῶν ᾿Αποστολικῶν Κανόνων τὸ κείμενό του παραδίδεται σὲ ποικίλες μορφὲς μὲ διαφορὲς τόσο πρὸς τὸ ἑλληνικὸ πρωτότυπο ὅσο καὶ μεταξὺ τῶν μεταφράσεων, ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν χειρογράφων μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς μεταφράσεως. ὁ νόθος αὐτὸς κανὼν εἶναι κατάλογος τῶν βιβλίων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς ἀσύμφωνος πρὸς τὸν κατάλογο τοῦ Μ. ᾿Αθανασίου καὶ τοὺς καταλόγους ἄλλων σπουδαίων ἀρχαίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων· παραλείπει τὴν ᾿Αποκάλυψι καὶ προσθέτει ὡς βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης τὶς λεγόμενες «Διαταγὲς τῶν ἀποστόλων», βιβλίο αἱρετικῶν μὲ πολλὲς κακοδοξίες, καὶ τὶς δύο «᾿Επιστολὲς τοῦ Κλήμεντος ῾Ρώμης», ποὺ δέχονται ὡς ἀλήθειες τοὺς ἑλληνικοὺς κι αἰγυπτιακοὺς εἰδωλολατρικοὺς μύθους τῶν Δαναΐδων, τῶν Διρκῶν, καὶ τοῦ ἀθανάτου πτηνοῦ φοίνικος (᾿Επιστ. Α΄ 6,2· 25,1-4). μερικὰ χειρόγραφα καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πρωτοτύπου καὶ τῶν ἀρχαίων μεταφράσεων ἀμέσως μετὰ τὸν λεγόμενο 85 κανόνα ἔχουν «Κανόνες τοῦ Πέτρου» καὶ «Κανόνες τοῦ Παύλου» τῶν ἀποστόλων δῆθεν. πρόκειται γιὰ ἐπέκτασι τῆς πλαστογραφίας.
      (Συνέχεια στο 4/10)

      ============

      ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αν η παραπομπή Α1 του σχολιαστή 13 Οκτ. 9:59 π.μ. αναφέρεται στις "Διαταγές των Αποστόλων" αυτό είναι βιβλίο αιρετικό κατά τα ανωτέρω και αναξιόπιστο.


      Διαγραφή
    4. 4/10 (Συνέχεια από το 3/10)

      Τὸ ᾿Αποστολικὸν σύμβολον εἶναι ἁπλῶς ἕνα ὀρθόδοξο Σύμβολον· ἂν καὶ δὲν ἔχει τὴν ἀκρίβεια, τὴν πληρότητα, καὶ τὴ σαφήνεια τοῦ Συμβόλου τῆς πίστεως τῶν δύο πρώτων οἰκουμενικῶν συνόδων, τὸ ὁποῖο ὁμολογοῦμε μέχρι σήμερα. τὸ ᾿Αποστολικὸν σύμβολον ὑπομνηματίζει, ὅπως προσημείωσα, ὁ ῾Ρουφῖνος στὸ ἔργο του Commentarius in Symbolum apostolorum.

      ῎Ετσι μὲ τὴν ἴδια σημασία τοῦ ὅρου ἀποστολικὸς λέγονται καὶ οἱ ἐκφράσεις τοῦ ᾿Ιγνατίου ἀποστολικὸς χαρακτὴρ (τοῦ ἀσπασμοῦ) (Τράλλ., προοίμ.) καὶ τοῦ Εὐσεβίου Καισαρείας ἀποστολικαὶ θεολογίαι (= ὀρθόδοξα θεολογήματα) (᾿Εκκλ. θεολ. 3,6).

      Μεταγενεστέρως κάποιοι γραφεῖς χειρογράφων, ἀνιστόρητοι ἐπαγγελματίες καὶ ἔμποροι προφανῶς, νομίζοντας ὅτι ᾿Αποστολικὴ διδαχὴ καὶ Διδαχὴ τῶν ἀποστόλων εἶναι τὸ ἴδιο, ἢ ᾿Αποστολικοὶ κανόνες καὶ Κανόνες τῶν ἀποστόλων εἶναι τὸ ἴδιο, ἢ ᾿Αποστολικὸν σύμβολον καὶ Σύμβολον τῶν ἀποστόλων εἶναι τὸ ἴδιο, ἀκολουθώντας τὸ λαϊκὸ σκεπτικὸ «Τί Λωζάνη, τί Κοζάνη;», διωλίσθησαν σ᾿ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή.

      ἀργότερα ἄλλοι πιὸ εὐλαβικοὶ στὸ «...ἀποστόλων» πρόσθεσαν τιμῆς καὶ εὐλαβείας ἕνεκα «...τῶν ἁγίων ἀποστόλων» ἢ «...τῶν ἁγίων καὶ πανσέπτων ἀποστόλων» ἢ «Διδαχὴ Κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσι», κλπ., κι ἔτσι παραδόθηκαν οἱ παραπάνω τίτλοι στὰ σχετικῶς ὄψιμα μικρογράμματα σῳζόμενα χειρόγραφά τους.

      ἂν λάβουμε ὑπ᾿ ὄψι μας ὅτι ἤδη γύρω στὸ 400 οἱ Λατῖνοι ῾Ιερώνυμος καὶ ῾Ρουφῖνος λὲν τὴν ᾿Αποστολικὴ διδαχὴ Iudicium Petri, γραφὴ ποὺ προϋποθέτει ὡς ἀρχαιότερη τὴν παραλλαγὴ «Διδαχὴ τῶν ἀποστόλων», μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε ὅτι ἡ διολίσθησι αὐτὴ ἄρχισε πολὺ παλιά, ἴσως γύρω στὸ 300, στὴ δὲ περίπτωσι τῶν Κανόνων καὶ τοῦ Συμβόλου ὄχι ἀργότερα ἀπὸ τὸ 350. ὅλοι οἱ παραπάνω τίτλοι πρέπει ν᾿ ἀποκατασταθοῦν στὴν ἀρχικὴ μορφή τους, γιὰ νὰ παύσουν νὰ ἐπισύρουν ἀδίκως ἐπάνω τους τὴν ὑποψία τῶν γραμματολόγων γιὰ τὴ γνησιότητα τῶν κειμένων. Συμβολὴ 3 (2003)
      Μελέτες 8 (2010)

      Διαγραφή
    5. 5/10

      Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
      Αρχιμανδρίτου πατρός Αθανασίου Σιαμάκη
      πηγή: http://www.symbole.gr/litlif/theho/varthem/1197-petrusetroma

      Ὁ ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Μιχαὴλ γύρω στὸ 880 στέλνει μιὰ ἐπιστο­λὴ πρὸς τὸν σύγχρονό του Φώτιο Κωνσταντινουπόλεως (820-896) (Δοσι­θέου, «Τόμος Χαρᾶς», Πρακτικὰ Η΄ οἰκουμ. συν., σ. 306). Ἦταν ἐπιστο­λὴ φιλοφρονήσεως καὶ ἀναγνωρίσεως τῆς κανονικότητος τοῦ Φωτίου ὡς πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Παρόμοιες ἐπιστολὲς ἔστειλαν στὸ Φώ­τιο καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι τῆς Ἀνατολῆς, ἐπειδὴ στὴ Δύσι εἶχαν ἀμφισβητήσει τὴν κανονικότητα τῆς ἁθρόας χειροτονίας καὶ προαγωγῆς του ἀπὸ λαϊκὸ σὲ πατριάρχη μέσα σὲ μία ἑβδομάδα.

      Στὴν ἐπιστολή του ὁ Ἀλεξανδρείας ἀναφέρει ὅτι στὴν τοπικὴ σύνοδο ποὺ συγκρότησε στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἀνάμεσα στοὺς ἄλ­λους ἦταν παρὼν καὶ ὁ Ἰάκωβος Βαβυλῶνος. Μάλιστα ὁ Ἰάκωβος ἀναφέ­ρεται στὸν κατάλογο δεύτερος μητροπολίτης μετὰ τὸ Ζαχαρία Τιμιανθίου. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Βαβυλὼν τὸν καιρὸ τοῦ Φωτίου ἦταν μεγάλη πόλι, τρίτη μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὸ Τιμιάνθιον, καὶ εἶχε μητροπολίτη. Στὴν τοπικὴ σύνοδο, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς 4 μητροπολῖτες ἔλαβαν μέρος καὶ ἄλλοι ἐπίσκο­ποι οὐκ ὀλίγοι.

      Ποιά εἶναι αὐτὴ ἡ Βαβυλών; Πρόκειται γιὰ τὴν Αἰγυπτικὴ Βαβυλῶνα, ποὺ ἐκτεινόταν δίπλα στὸ Δέλτα τοῦ Νείλου. Ἡ Βαβυλὼν αὐτὴ εἶναι ἡ πανάρχαιη Μέμφις, δηλαδὴ τὸ σημερινὸ Κάιρο. Ἂν καὶ τὰ δάπεδα τῶν τρι­ῶν αὐτῶν μεγάλων πόλεων δὲν ταυτίζονται, ὅμως γιὰ τοὺς ἀρχαιολόγους καὶ ἱστορικοὺς πρόκειται γιὰ τὴν ἴδια πόλι καὶ τοποθεσία. Ἡ κατὰ και­ροὺς μικρὴ μετατόπισι καὶ μετωνομασία γιὰ λόγους καθαρὰ πολεοδομι­κούς, εἶναι κάτι τὸ πολὺ συνηθισμένο ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι καὶ τὶς μέρες μας. Λόγου χάρι:

      Κνωσὸς – Ἡράκλειον
      Λέρνα – Τίρυνς – Μυκῆναι – Ἄργος
      Ἀμύκλαι – Σπάρτη – Μυστρᾶς – Σπάρτη
      Ἰωλκὸς – Παγασσαὶ – Βόλος
      Λάρισα – Ἄργος Πελασγικὸν – Λάρισα
      Πύδνα – Κατερίνη
      Πέλλα – Θεσσαλονίκη
      Φίλιπποι – Καβάλα
      Τροία – Ἄβυδος – Τσιανάκκαλε
      Ἀκυληΐα – Τεργέστη
      Στρατόπεδα – Ναύκρατις – Ἀλεξάνδρεια
      Βαβυλὼν (Ἀσιατικὴ) – Κτησιφῶν – Βαγδάτη
      Λυγκηστὶς – Πελαγονία – Ἡράκλεια
      Χλωρὶς – Χλώρινα – Φλώρινα. Οἱ ἀρχαιολόγοι, ὡς γνωστόν, ἀνακάλυ­ψαν τὴν ἀρχαία Φλώρινα στὸ ΝΔ πρανὲς τῆς σημερινῆς πόλεως.

      Μὲ τὴν ἔννοια αὐτὴ ἡ Μέμφις – ἡ Βαβυλὼν – καὶ τὸ Κάϊρον εἶναι μία πόλις. Αὐτὴ ποὺ ἀναπτύσσεται στὸ δυτικώτερο κέρας τοῦ Δέλτα τοῦ Νεί­λου.

      (Συνεχίζεται στο 6/10)

      Διαγραφή
    6. 7/10 (Συνέχεια από 6/10)

      Μὲ τὴν ἔννοια αὐτὴ ἡ Μέμφις – ἡ Βαβυλὼν – καὶ τὸ Κάϊρον εἶναι μία πόλις. Αὐτὴ ποὺ ἀναπτύσσεται στὸ δυτικώτερο κέρας τοῦ Δέλτα τοῦ Νεί­λου. Ἡ Αἰγυπτιακὴ αὐτὴ πόλι λεγόταν Μέμφις, ἐνόσῳ διαρκοῦσε τὸ ἐλεύθερο φαραωνικὸ κράτος τῆς Αἰγύπτου, στὰ χρόνια τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Μωυσέως, καὶ πιὸ πρίν. Βαβυλὼν λεγόταν κατὰ τὶς περιόδους ποὺ στὴν Αἴγυπτο ὑπῆρχε περσικὴ κατοχὴ καὶ στὴ συνέχεια μακεδονική, ῥωμαϊκή, βυζαντινὴ καὶ ἀραβική. Μετωνομάστηκε Βαβυλὼν περίπου ἐπὶ Μεγάλου Ἀλεξάν­δρου καὶ τῶν διαδόχων του. Ἂς σημειωθῇ ὅτι κατὰ τὴ μακεδονικὴ ῥωμαϊκὴ καὶ βυζαντινὴ κατοχὴ εἶχε χάσει τὰ πρωτεῖα της ὡς πόλι. Εἶχε ἐκπέσει σὲ δευτερεύουσα πόλι τῆς Αἰγύπτου, διότι εἶχε ἐπισκιασθῆ κυρίως ἀπὸ τὴ νεόδμητη πρωτεύουσα Ἀλεξάνδρεια.

      Τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου ἀναφέρουν πολλοὶ συγγραφεῖς λίγο πρὸ Χριστοῦ μέχρι ἀρκετὰ μετὰ Χριστόν. Συγκεκριμένως κατὰ ἀρχαιότητα τὴν ἀναφέρουν ὁ Διόδωρος Σικελιώτης (35 π.Χ.) (1,56,3), ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴν Α΄ Ἐπιστολή του (5,13), ὁ Ἰώσηπος (36-105 μ.Χ.) στὴν Ἀρχαιολογία του (2,315), ὁ Κλαύδιος Πτολεμαῖος (140) στὰ Γεωγραφικά του (4,5,24), ὁ Μ. Ἀθανάσιος (295-373) (Πρὸς μοναχοὺς περὶ Ἀρειανῶν, 72· PG 25,780b· ΕΠΕ 9,354,9), ὁ Ζώσιμος (῾Ρωμαῖος ἱστορικὸς) (420-450.) στὴ Νέα Ἱστορί­α του (1,44), ὁ Παλλάδιος Ἑλενουπόλεως (420) στὴν Πρὸς Λαῦσον ἱστορί­α ἢ Λαυσαϊκόν (Ἀρσένιος 42, Δανιὴλ 3· PG 65,108α, 153c), ὁ Στέφανος Βυ­ζάντιος (538 - 573) στὰ Ἐθνικά του (= γεωγραφικὸ λεξικό, στὴ λέξι Βαβυλών), καὶ ἄλλοι νεώτεροι, καὶ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ἀλεξανδρείας Μιχαὴλ πρὸς τὸν Φώτιο, ὅπως εἶπα πιὸ πάνω (στὸ τέλος τοῦ Θ΄ αἰῶνος).

      Αὐτὴ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου ὑπαινίσσεται καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι σὲ 6 σημεῖα, ἤτοι 14,8· 16,19· 17,5· 18,2· 18,10· 18,21. Ἀναφέρει βέβαια σ’ αὐτὰ ὁ Ἰωάννης τὴ Βαβυλῶνα τὴ μεγάλη, τὴν κτισμένη στὶς ἐκβολὲς τῶν διδύμων ποταμῶν Τίγρητος καὶ Εὐφράτου, ποὺ κατὰ τοὺς καιροὺς τῶν προφητῶν ἦταν πρωτεύουσα τῆς γῆς, σύμβολο τοῦ κόσμου τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ ὁ τρόπος τῆς ἀναφορᾶς ὑπονοεῖ καὶ μιὰ ἄλλη Βαβυλῶνα, τὴ μικρή, τὴν Αἰγυπτιακή. Τὴν ἀντιδιαστολὴ τῆς μιᾶς καὶ τῆς ἄλλης Βαβυλῶνος τὴν κάνει ὁ Ἰωάννης, ὀνομάζοντας τὴν ἀσιατικὴ «Βαβυ­λῶνα μεγάλην». Τὸ ἐπίθετο «μεγάλη» ὁ Ἰωάννης τὸ χρησιμοποιεῖ ὄχι ὡς κο­σμητικὸ ἀλλά, ὅπως ἐλέχθη, ὡς ἀντιδιασταλτικό, διότι μὲ αὐτὸ θέλει νὰ ἐννοηθῇ ἀπὸ τὸν ἀναγνώστη τῆς ἀποκαλύψεως ἀνεπαίσθητα καὶ ἡ ἄλλη Βα­βυλών, ἡ αἰγυπτιακή, ποὺ παλαιότερα ἐρχόταν δεύτερη σὲ μέγεθος πλη­θυσμὸ ἀρχαιότητα καὶ φήμη.

      Γιατί τὸ κάνει αὐτὸ ὁ Ἰωάννης; Διότι συνδεόταν βιωματικὰ καὶ συν­αισθηματικὰ μαζί της. Σ’αὐτὴν πέρασε ἕνα μέρος τῆς κηρυκτικῆς περιόδου τῆς ζωῆς του. Καὶ ὄχι βέβαια μόνο αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰούδας ὁ νομιζόμενος ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου, καὶ ὁ Μᾶρκος, καὶ ἄλλα στελέχη τῆς ἐκ περιτομῆς ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελοῦσαν τὸ κλιμάκιο τῆς ἰεροσολυμιτι­κῆς ἀποστολῆς, ἢ ἀλλιῶς τῆς ἐκ περιτομῆς ἐκκλησίας. Ὑπῆρχε βεβαίως καὶ ἕνα δεύτερο κλιμάκιο, τὸ ἐξ ἀκροβυστίας, τὸ γύρω ἀπὸ τὸν Παῦλο, ποὺ ἔδρασε στὰ ἔθνη. Ὁ Ἰωάννης ποὺ ἀνῆκε σ’ αὐτὸ τὸ κλιμάκιο, τῆς Βαβυ­λῶνος, γράφοντας τὴν Ἀποκάλυψι ἀπὸ τὴν Πάτμο, διατηροῦσε ἔντονες πα­ραστάσεις ἀπὸ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου, ὅπου μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους εἶχε δραστηριοποιηθῆ. Ὅπως ἕνας ποὺ περνάει τὰ φοιτητικά του χρόνια, ἂς ποῦμε στὴ Θεσσαλονίκη, διατηρεῖ στὴ ζωή του μιὰ συμπάθεια πρὸς τὴν πόλι αὐτή, ἔτσι καὶ ὁ Ἰωάννης, ἀναφέροντας τὴν ἀσιατικὴ Βαβυλῶνα, τὴν ὀνομάζει μεγάλη, γιὰ νὰ τὴν ἀντιδιαστείλῃ σιωπηρὰ ἀπὸ τὴ μικρὴ τῆς Αἰ­γύπτου, διότι συνδεόταν μὲ τοὺς ἀνθρώπους της.
      (Συνεχίζεται στο 8/10)

      Διαγραφή
    7. 8/10 (Συνέχεια από 7/10)

      Τὸ ὄνομα τῆς Βαβυλῶνος τῆς Αἰγύπτου καὶ πολλὲς ἄλλες πληροφορίες γιὰ τὴν πόλι αὐτή, ὑπάρχει ὄχι μόνο σὲ συγγράμματα, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ κυριώτερα ἀνέφερα πιὸ πάνω, ἀλλὰ καὶ σὲ 15 παπυρικὰ σπαράγματα, ὅπως:

      Στοὺς παπύρους Ὀξυρύγχου: 895 τοῦ 305 μ.Χ., 1190 τοῦ 347, 1261 τοῦ 325, 1406 (ὅλος) τοῦ 212· στὸν πάπυρο τοῦ Hibeh (Χάιμπ) 220 (ὅλος) τοῦ 335· στὸν πάπυρο τοῦ Ryliands 627 (ὅλος). Ἐπίσης ἀναφέρεται στοὺς παπύρους SGUA: 5639 τοῦ Ζ΄ αἰῶνος, 5641 ἐπίσης τοῦ Ζ΄ αἰῶνος, 7520 τοῦ 710, 9545 τοῦ 112 (εἶναι ὁ ἀρχαιότερος γιὰ τὴ Βαβυλῶνα), 9749 τοῦ 642. Ἐπίσης ἀναφερεται στοὺς παπύρους: 873 τοῦ 299, 1266 τοῦ Η΄ αἰῶνος. Ἁμβούργου2 (λέγεται καὶ ἰουδαϊκὸς) 417 (ὅλος).

      Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης ἀναφέρει ἕνα μῦθο, ποὺ τὸν ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ Ἰώσηπος, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο οἱ πρῶτοι κάτοικοι καὶ κτίτορες τῆς Αἰγυπτιακῆς Βαβυλῶνος ἦταν κάτοικοι τῆς Ἀσιατικῆς Βαβυλῶνος, ποὺ εἶχε αἰχμαλωτίσει ὁ Φαραώ. Αὐτὰ ὁ ὄψιμος μῦθος. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι ὅτι τὸ αἰγυπτιακὸ ὄνομα τῆς πόλεως στὰ αὐτιὰ τῶν Ἑλλήνων ἀκου­γόταν περίπου ὡς «Βαβυλών», καὶ οἱ Ἕλληνες τὴν κατέγραψαν ἔτσι. Πα­ρεμπιπτόντως νὰ ποῦμε ὅτι οἱ Ἕλληνες ὠνόμασαν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ μιὰ ἄλλη πόλι τῆς Αἰγύπτου, τὴν Τροία, διότι ἔτσι τὴν ἄκουγαν καὶ αὐτὴν ἀπὸ τοὺς αὐτόχθονες.

      Ἀναφέρθηκε προηγουμένως ὅτι ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκά­λυψι χρησιμοποιεῖ 6 φορὲς τὴν ἤδη στὶς μέρες του κατεστραμμένη ἀσια­τικὴ καὶ «Μεγάλη Βαβυλῶνα», τὴ γνωστὴ ὡς σύμβολο ἑνὸς κόσμου ποὺ καταρρέει. Ἦταν ἡ πρωτεύουσα τοῦ κόσμου μέχρι τὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Μετὰ ἄρχισε ἡ κατάρρευσι καὶ σὲ λίγα χρόνια ἦρθε ἡ ἐξα­φάνισί της. Αὐτὰ ὁ Ἰωάννης τὸν Α΄ αἰῶνα μ.Χ..

      Κατὰ τὸ Β΄ ὅμως αἰῶνα πρῶτος ὁ αἱρετικὸς Ἰουδαῖος Σαλαθιὴλ ἢ Ἔσδρας, συγγραφεὺς τῆς Ἀποκρύφου Ἀποκαλύψεως Ἔσδρα, ποὺ λέγεται καὶ Δ΄ Ἔσδρα, ὁ ὁποῖος ἀντλεῖ πολλὰ ἀπὸ τὴν Ἀποκάλυψι τοῦ Ἰωάννου, καὶ τὸν μιμεῖται ἀνεπιτυχῶς, ταύτισε τὴ «μεγάλη Βαβυλῶνα» μὲ τὴ Ῥώμη, ποὺ τότε ἦταν ἡ πρωτεύουσα τῆς οἰκουμένης. Ἡ Ἀποκάλυψι Ἔσδρα ἀρχίζει μὲ τὴν αὐτοχρονολόγησί της: «Anno tricesimo ruinae civitatis (= τῆς Ἰερουσαλὴμ) eram in Babylone ego Salathiel qui et Ezras…», δηλαδὴ «Τὸ τριακοστὸ ἔτος τῆς καταστροφῆς τῆς πόλεως (= τῆς Ἰερουσαλὴμ) ἤμουν στὴ Βαβυλῶνα ἐγὼ ὁ Σαλαθιὴλ ποὺ λέγομαι καὶ Ἔσδρας…» (1,1,1). Ἐν­νοεῖ 30 χρόνια μετὰ τὴ δεύτερη καταστροφὴ τῆς πόλεως Ἰερουσαλὴμ ἐπὶ ῾Ρωμαίου αὐτοκράτορος Ἀδριανοῦ τὸ 135 μ.Χ. [Ἡ πρώτη καταστροφὴ τῶν Ἰεροσολύμων, ὡς γνωστόν, ἔγινε τὸ 70 μ.Χ. ἀπὸ τὸ ῾Ρωμαῖο στρατηγὸ Τίτο. Αὐτὴ ἡ δεύτερη ἔγινε 30 χρόνια ἀργότερα.] Κατ’ αὐτὸν τὸ διωγμὸ ὁ συγγραφεὺς τῆς ἀποκρύφου Ἀποκαλύψεως Ἔσδρα λέει γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅτι βρισκόταν στὴ Βαβυλῶνα. Συνεπῶς γράφει τὸ 165 μ.Χ., καὶ σὰν Βαβυ­λῶνα, στὴν ὁποία ἦταν καὶ ἔγραφε, ἐννοεῖ τὴ ῾Ρώμη. Γράφει καββαλιστικά, δηλαδὴ ἄλλο γράφει καὶ ἄλλο ἐννοεῖ. Γράφει Βαβυλῶνα καὶ ἐννοεῖ Ῥώμη, διότι στὴ Ῥώμη βρισκόταν. Ἔχω μερικὲς παραπομπές του 1,1,1· 1,1,3· 1,5,5· 1,6,4.

      Ἀπ’ αὐτὸν τὸν Ἰουδαῖο αἱρετικὸ λοιπὸν προῆλθε ἡ ταύτισι τῆς Βαβυ­λῶνος μὲ τὴ ῾Ρώμη στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ Β΄ αἰῶνος, στὸ ἀπόκρυφο βιβλίο του, τοῦ ὁποίου τὰ 3 πρῶτα κεφάλαια σῴζονται στὴ λατινική. Ἀπὸ αὐτὸν δυστυχῶς πῆραν στὴ συνέχεια καὶ οἱ ἑρμηνευταὶ τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου, καὶ αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία πέρασε καὶ στὴ ῥαββινικὴ φιλολογία καὶ δυστυχῶς καὶ στὴ χριστιανικὴ γραμματεία, στὴν πατερικὴ ὅπως συνηθί­ζεται νὰ λέγεται. Ὁ πρῶτος ποὺ χρησιμοποιεῖ αὐτὴν τὴν ταύτισι Βαβυλῶ­νος καὶ ῾Ρώμης εἶναι ὁ Εἰρηναῖος, πρὶν ἀπὸ τὸ 180, στὸ ἀντιαιρετικὸ σύγ­γραμμά του «Ἔλεγχος καὶ ἀνατροπὴ τῆς Ψευδωνύμου γνώσεως» (3,1,1· 3,3,2· 3). Ὁ Εἰρηναῖος ζῇ τὴν ἴδια ἐποχὴ μὲ τὸν Ἰουδαῖο αἱρετικὸ ἀποκρυ­φογράφο καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἔλεγχο ὅλων τῶν αἱρέσεων μέχρι τὴν ἐπο­χή του. Κάλλιστα λοιπὸν θὰ μποροῦσε νὰ γνωρίζῃ τὴν ἀπόκρυφη «Ἀποκά­λυψι τοῦ Ἔσδρα» ἢ καὶ τὴ φήμη ποὺ διαχύθηκε στὴν ἐποχή του ἀπὸ αὐ­τήν, ὅτι τάχα ἡ Βαβυλών εἶναι ἡ ῾Ρώμη. Δὲν τὸ ἔκανε ὅμως, ἀθέλητα ἢ θελητά. Ὁ Θεὸς τὸ ξέρει.
      (Συνεχίζεται στο 9/10)

      Διαγραφή
    8. 9/10 ΣΠΟΥΔΑΙΟ ! (συνέχεια από 8/10)

      Καὶ ἔχει τόση σημασία ἡ ταύτισι Βαβυλῶνος καὶ ῾Ρώμης; Καὶ βέβαια, ὄχι μεγάλη, ἀλλὰ μεγίστη. Διότι ἐμφανίζεται ψευδῶς ὁ ἀπόστολος Πέτρος νὰ δρᾷ στὴ ῾Ρώμη, ἐνῷ ὁ Πέτρος δρᾷ καὶ κηρύττει στὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰ­γύπτου. Ἔτσι λέει ὁ ἴδιος στὴν πρώτη Ἐπιστολή του 5,13: «Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου». Καὶ ὁ αἱρετικὸς κάνει τὴ Βαβυλῶνα ῾Ρώμη! «Λουκούμι» γιὰ τοὺς παπικούς, ὅταν μάλιστα τὸ γράφει αὐτὸ ὁ Εἰρηναῖος. Τὸ ἄδραξαν ἀμέσως καὶ τὸ ἔκαναν ἀναντίρρητο ἱστορικὸ ντοκουμέντο, ἐμφανίζοντας πάντα ὅτι τὸ λέει ὁ Εἰρη­ναῖος, καὶ ὄχι ὁ αἱρετικός, ἄσχετα ἂν τὸ πῆρε ἀπ’ αὐτόν. Καὶ στὴ δια­δρομὴ ξεχάστηκε ἀπὸ ποῦ τὸ πῆρε ὁ Εἰρηναῖος. Ἀλλ’ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ἀργεῖ, ἀλλὰ δὲν λησμονεῖ. Ἰδοὺ νεώτερη ἔρευνα ἐντόπισε ἀπὸ ποῦ τὸ πῆρε ὁ Εἰρηναῖος.

      Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ὕστερα γίνεται ἡ περαιτέρω παπικὴ κατεργασία τοῦ ψεύδους. Ἀφοῦ, λένε, ὁ Πέτρος, ἔδρασε στὴ ῾Ρώμη, καὶ ἀφοῦ διετέλεσε πρῶτος ἐπίσκοπος «῾Ρώμης» (τὸν προήγαγαν βλέπετε! ἀπὸ ἀπόστολο τὸν ἔκαναν ἐπίσκοπο!), σὲ ποιόν ἄφησε τὴ διαδοχή; Στὸν ἐπίσκοπο ῾Ρώμης, τὸν μετέπειτα πάπα ῾Ρώμης. Καὶ ἀφοῦ ὁ Πέτρος, συνεχίζουν, εἶχε τὰ πρωτεῖα μεταξὺ τῶν ἀποστόλων, ἄρα καὶ ὁ διάδοχός του πάπας ὁμοίως ἔχει τὰ πρωτεῖα μεταξὺ ὅλων τῶν ἐπισκόπων δύσεως καὶ ἀνατολῆς! Καὶ ὄχι μόνο· ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν βασιλέων, αὐτοκρατόρων καὶ ἡγετῶν ὅλου τοῦ κό­σμου! Ἰδοὺ ἡ μεγίστη σημασία τῆς ταυτίσεως τῆς Βαβυλῶνος μὲ τὴ ῾Ρώμη εἰς βάρος τῆς ἀλήθειας. Ἔγινε τὸ ψεῦδος αὐτὸ ἐφαλτήριο, πάνω στὸ ὁποῖο πάτησε ὁ ἑωσφορικὸς πάπας, καὶ ἐκτινάχθηκε στὸ θρόνο τοῦ πρωτείου του.

      Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σφάλμα τοῦ Εἰρηναίου ἔγιναν καὶ ἄλλα δύο, ἕνα ἀπὸ ἐσφαλμένη ἑρμηνεία ἑνὸς λόγου τοῦ Ἰγνατίου, ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, καὶ ἕνα ἀπὸ μιὰ παρανάγνωσι τοῦ Ἰουστίνου. Καὶ ἐξηγοῦμαι.

      Ὁ Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, ποὺ ζῇ στὰ πρῶτα μεταποστολικὰ χρόνια, στὴν Ἐπιστολή του ποὺ ἀπευθύνει πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς ῾Ρώμης γράφει· «Οὐχ ὡς Πέτρος καὶ Παῦλος διατάσσομαι ὑμῖν. ἐκεῖνοι ἀπόστολοι, ἐγὼ κατάκριτος» (4,3). Τὸ χωρίο αὐτὸ παρανοήθηκε ὡς ἑξῆς· «Οὐχ ὡς διετά­ξαντο Πέτρος καὶ Παῦλος (= τοῖς ῾Ρωμαίοις, προσθέτουν οἱ παρανοοῦντες τὸ χωρίο)». Ὁπότε ἀφήνεται νὰ ἐννοηθῇ ὅτι ὁ Πέτρος διετέλεσε στὴ ῾Ρώμη, καὶ ἄρα ὑπῆρξε πρῶτος ἐπίσκοπος τῆς ῾Ρώμης. [Γιὰ τὸν Παῦλο δὲν ὑπῆρχε ἀμφιβολία ὅτι πέρασε στὴ ῾Ρώμη δύο χρόνια. Ἐξ ἄλλου ἀπὸ τὸν Παῦλο δὲν εἶχε ὁ πάπας κανένα «ἔννομο» συμφέρον, ὅπως λέμε σήμερα]. Ὁ Ἰγνάτιος ὅμως δὲν ἐννοεῖ ἔτσι αὐτὸ ποὺ λέει. Τὸ ἐννοεῖ ὡς ἑξῆς· «Οὐχ ὡς διετάξαν­το Πέτρος καὶ Παῦλος (πᾶσι τοῖς Χριστιανοῖς διά τε τοῦ προφορικοῦ καὶ γραπτοῦ αὐτῶν λόγου)». Τὸ λέει γενικά· δηλαδὴ διετάξαντο ὅλους γενικὰ τοὺς Χριστιανοὺς μὲ τὶς Ἐπιστολές τους καὶ τὴν προφορικὴ διδασκαλία τους. Διότι τὸ «διετάξαντο» τὸ ἐννοεῖ ἀμετάβατο, ὡς ῥῆμα ποὺ ἡ ἐνέργειά του δὲν μεταβαίνει σὲ κάποιους.

      Καὶ στὴ συνέχεια· «Οὐχ οὕτω διατάσσομαι ὑμῖν». Ἐδῶ βεβαίως ἐννο­εῖ τοὺς ῾Ρωμαίους, ἐννοεῖ ὅτι τοὺς δίνει αὐτὸς ἐντολή. Ἀλλὰ τί ἐντολή; Ἐντολὴ ποὺ δὲν ἔχει τὸ κῦρος καὶ τὴν ἰσχὺ ποὺ ἔχουν οἱ ἐντολὲς τῶν ἀπο­στόλων.

      Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ἰγνάτιος, ἀγαπητοί μου, κάνει κάτι μεγάλο, προσφέρει μιὰ μοναδικὴ συνεισφορὰ στὴν ἐκκλησία· ἀντιδιαστέλλει τὸ κῦρος τῆς ἐπιστολῆς του πρὸς τὸ κῦρος τῆς Καινῆς Διαθήκης· καὶ τὸ κάνει μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ εἰλικρίνεια.

      Ἐπειδὴ εἶναι ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς ποὺ γράφουν ἀμέσως μετὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη, θέλει νὰ πῇ ὅτι οἱ ἐπιστο­λές του δὲν ἔχουν τὸ κῦρος ποὺ ἔχουν οἱ Ἐπιστολὲς τῶν ἀποστόλων, δὲν εἶναι Ἁγία Γραφή. Γι’ αὐτὸ καὶ συνεχίζει· «Ἐκεῖνοι ἀπόστολοι, ἐγὼ κατάκριτος». Ὁμολογία τῆς λήξεως τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ τῆς ἐνάρξεως τῆς πατερικῆς γραμματείας.

      Ὅτι ἡ μὲν Καινὴ Διαθήκη εἶναι ἀναντίρρητη στὴ διδασκαλία της, ἡ δὲ πατερικὴ γραμματεία εἶναι ὑποτακτικὴ στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ σχολιαστική.

      Ἄλλο Χριστὸς καὶ ἀπόστολοι, ἄλλο ἑρμη­νευταὶ καὶ σχολιασταί. Τὰ ὅρια εἶναι διακριτὰ καὶ σαφέστατα.

      (Συνεχίζεται στο 10/10)

      Διαγραφή
    9. 10/10 (Συνέχεια από 9/10)

      Καὶ τώρα στὸν Ἰουστῖνο. Γύρω στὸ 165 ὁ Ἰουστῖνος βρισκόταν στὴ ῾Ρώμη. Ἐκεῖ, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, εἶδε ἄγαλμα τοῦ «ἁγίου Σίμωνος», τοῦ μάγου, ὅπως ἑρμηνεύει πάλι ὁ ἴδιος, ποὺ στὸ κάτω μέρος εἶχε τὴν ἐπι­γραφὴ «στὸν ἅγιο θεὸ Σίμωνα», («Simoni deo sancto»). Καὶ ἔβγαλε τὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ ῾Ρωμαῖοι σέβονταν καὶ λάτρευαν ὡς θεὸ τὸν ἀπατεῶνα Σίμωνα τὸ μάγο, ποὺ περιγράφεται στὶς Πράξεις (8,9-24) ὅτι τὸν ἤλεγξε αὐστηρὰ ὁ Πέτρος, ἐπειδὴ νόμισε ὅτι ἡ χάρι τοῦ Θεοῦ ἀποκτᾶται μὲ χρή­ματα. Αὐτὰ λέει ὁ Ἰουστῖνος στὴν πρώτη Ἀπολογία του (Α΄ 26,2· 56,2). Τὰ λέει καὶ ὁ Εὐσέβιος στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία του (2,13,3).

      Ἀλλὰ πρέπει νὰ λεχθῇ ὅτι ἡ λατινικὴ ἐπιγραφὴ δὲν διαβάστηκε σωστὰ ἀπὸ τὸν Ἰουστῖνο. Τὸ Simoni sancto εἶναι παρανάγνωσι τοῦ Ἰουστίνου· διότι πρόκειται γιὰ τὸν πανάρχαιο ἀγροτικὸ καὶ πριαπικὸ θεὸ ποὺ λα­τρευόταν στὸ Λάτιο καὶ στὴ ῾Ρώμη, ὁ ὁποῖος λεγόταν Semo Sancus, Σήμων Σάγκος. Σὲ ἀνασκαφὲς ποὺ ἔγιναν στὰ νεώτερα χρόνια βρέθηκαν πολλὲς ἀναθηματικὲς ἐπιγραφὲς πάνω σὲ βωμοὺς καὶ σὲ βάσεις ἀγαλμάτων καὶ σὲ ἀφιερωματικὲς πλάκες «Semoni Sanco deo», δηλαδὴ «στὸ θεὸ Σάγκο». Ἀπὸ τὸ σφάλμα αὐτὸ τοῦ Ἰουστίνου προῆλθε ἀμέσως ὁλόκληρη ἀπόκρυφη φιλολογία γύρω ἀπὸ τὸν Πέτρο (ποὺ ὁ Ἰουστῖνος τὸν ἐννοεῖ στὴ ῾Ρώμη) καὶ τὸ Σίμωνα μάγο, οἱ ὁποῖοι διαγωνίζονται στὴ ῾Ρώμη ἐπὶ Νέρωνος, ποιός θὰ κάνῃ τὸ μεγαλύτερο θαῦμα! Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μυρία ἕπονται.

      Ἔχουμε λοιπὸν τρία κατὰ συσσώρευσι σφάλματα. Ἕνα στὴ φράσι «Βαβυλὼν ἡ μεγάλη» τῆς Ἀποκαλύψεως, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ ἀπόκρυφο «Ἀποκάλυψις Ἔσδρα» τοῦ Ἰουδαίου αἱρετικοῦ συγγραφέως (ἰουδαΐζον­τος), ἕνα στὸ χωρίο τοῦ Ἰγνατίου Ἀντιοχείας ἀπὸ Χριστιανοὺς συγγραφεῖς τοῦ τέλους τοῦ Β΄αἰῶνος, καὶ ἕνα ἀπὸ τὴν παρανάγνωσι τοῦ Ἰουστίνου καὶ τὴν παραχθεῖσα ἀπ’ αὐτὴν ἀπόκρυφη φιλολογία. Ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ σφάλ­ματα προέκυψε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 200 μ.Χ. ἡ ἐσφαλμένη ἀντίληψι ὅτι ἡ Βαβυλών, ἀπὸ τὴν ὁποία γράφει τὴν Α΄ Ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Πέτρος, καὶ ἄρα κατοικεῖ σ’ αὐτήν, καὶ ἀσφαλῶς εἶναι ἐπίσκοπός της, εἶναι ἡ ῾Ρώ­μη. Καὶ ἐμφανίζεται ἡ λαθεμένη καὶ ἀτυχὴς αὐτὴ ἀντίληψι πρῶτα στὸν Εἰρηναῖο. Σ’ αὐτὲς τὶς ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις ἔρχονται νὰ συνδράμουν καὶ κάποια ἐπίσης ἀτυχῆ γεγονότα.

      Ὅταν ἐπὶ Μ. Κωνσταντίνου μετατέθηκε ἡ πρωτεύουσα τῆς ῾Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας στὸ Βόσπορο καὶ πληγώθηκε ὁ πατριωτισμὸς τῶν ῾Ρωμαίων τῆς Ἰταλίας, ἀκόμη καὶ τῶν Χριστιανῶν, ἡ λαθεμένη ἀντίληψι Βαβυλὼν = ῾Ρώμη πῆρε μιὰ ἰδιάζουσα μορφὴ ἀντιπαλότητος. Τὴν ὑποκινοῦσε ὁ πάπας. Ἡ παλιὰ ῾Ρώμη δὲν ἐννοοῦσε νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὰ πρωτεῖα της ἔναντι τῆς νέας. Πρόβαλλε σθεναρὰ καὶ ἀνυποχώρητα τὰ παλιὰ κοσμικὰ καὶ ἐκκλησι­αστικὰ πρωτεῖα της μὲ κάθε τρόπο, καὶ κυρίως μὲ τὴν Ψευδοκωνσταντί­νεια δωρεά, τὴ δεινότητερη πλαστογραφία ποὺ γνώρισε ποτὲ ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Λίγο ἀργότερα, τὸν Δ΄ αἰῶνα, ἐμφανίστηκε στοὺς Χριστιανούς, ἀπὸ ἀντίδρασι πρὸς τὴ ῾Ρώμη, καὶ ἕνας ἄχαρος ἀνταγωνισμὸς σχετικὰ μὲ τοὺς πολιούχους ἀποστόλους. Ἡ Ἀντιόχεια καυχόταν ὡς ἐκκλησία τοῦ κο­ρυφαίου Πέτρου, τὰ Ἰεροσόλυμα ὡς ἐκκλησία τοῦ νομιζομένου ἀδελφοῦ τοῦ Κυρίου Ἰακώβου, καὶ ἡ Ἀλεξάνδρεια ὡς ἐκκλησία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Τότε καυχήθηκαν καὶ οἱ δύο ἀντίζηλες πρωτεύουσες, ἡ μὲν Πα­λαιὰ ῾Ρώμη ὡς ἐκκλησία τοῦ κορυφαίου Πέτρου, ἡ δὲ Νέα ὡς ἐκκλησία τοῦ πρωτοκλήτου Ἀνδρέου. Ἡ ἀντίδρασι αὐτὴ ἦταν οὐσιαστικὰ μία σιωπηρὴ ἀναγνώρισι ἐκ μέρους τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου τῆς ἀνατολῆς, ὅτι ὁ Πέτρος ὑπῆρξε πρῶτος ἐπίσκοπος τῆς ῾Ρώμης. (Ἀφοῦ αὐτοὶ ἔχουν τὸ Πέτρο, ἔχουμε κι ἐμεῖς τοὺς δικούς μας). Πρέπει νὰ λεχθῇ ὅτι σὲ μεταγενέστερους χρόνους ἔγινε ἡ πιὸ κακὴ ἐκμετάλλευσι αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως.
      (Συνεχίζεται στο ...10 α' /10)

      Διαγραφή
    10. 10β΄΄(Συνέχεια από 10α΄)

      Καὶ τώρα στὸν Ἰουστῖνο. Γύρω στὸ 165 ὁ Ἰουστῖνος βρισκόταν στὴ ῾Ρώμη. Ἐκεῖ, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, εἶδε ἄγαλμα τοῦ «ἁγίου Σίμωνος», τοῦ μάγου, ὅπως ἑρμηνεύει πάλι ὁ ἴδιος, ποὺ στὸ κάτω μέρος εἶχε τὴν ἐπι­γραφὴ «στὸν ἅγιο θεὸ Σίμωνα», («Simoni deo sancto»). Καὶ ἔβγαλε τὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ ῾Ρωμαῖοι σέβονταν καὶ λάτρευαν ὡς θεὸ τὸν ἀπατεῶνα Σίμωνα τὸ μάγο, ποὺ περιγράφεται στὶς Πράξεις (8,9-24) ὅτι τὸν ἤλεγξε αὐστηρὰ ὁ Πέτρος, ἐπειδὴ νόμισε ὅτι ἡ χάρι τοῦ Θεοῦ ἀποκτᾶται μὲ χρή­ματα. Αὐτὰ λέει ὁ Ἰουστῖνος στὴν πρώτη Ἀπολογία του (Α΄ 26,2· 56,2). Τὰ λέει καὶ ὁ Εὐσέβιος στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία του (2,13,3).

      Ἀλλὰ πρέπει νὰ λεχθῇ ὅτι ἡ λατινικὴ ἐπιγραφὴ δὲν διαβάστηκε σωστὰ ἀπὸ τὸν Ἰουστῖνο. Τὸ Simoni sancto εἶναι παρανάγνωσι τοῦ Ἰουστίνου· διότι πρόκειται γιὰ τὸν πανάρχαιο ἀγροτικὸ καὶ πριαπικὸ θεὸ ποὺ λα­τρευόταν στὸ Λάτιο καὶ στὴ ῾Ρώμη, ὁ ὁποῖος λεγόταν Semo Sancus, Σήμων Σάγκος. Σὲ ἀνασκαφὲς ποὺ ἔγιναν στὰ νεώτερα χρόνια βρέθηκαν πολλὲς ἀναθηματικὲς ἐπιγραφὲς πάνω σὲ βωμοὺς καὶ σὲ βάσεις ἀγαλμάτων καὶ σὲ ἀφιερωματικὲς πλάκες «Semoni Sanco deo», δηλαδὴ «στὸ θεὸ Σάγκο». Ἀπὸ τὸ σφάλμα αὐτὸ τοῦ Ἰουστίνου προῆλθε ἀμέσως ὁλόκληρη ἀπόκρυφη φιλολογία γύρω ἀπὸ τὸν Πέτρο (ποὺ ὁ Ἰουστῖνος τὸν ἐννοεῖ στὴ ῾Ρώμη) καὶ τὸ Σίμωνα μάγο, οἱ ὁποῖοι διαγωνίζονται στὴ ῾Ρώμη ἐπὶ Νέρωνος, ποιός θὰ κάνῃ τὸ μεγαλύτερο θαῦμα! Ἑνὸς κακοῦ δοθέντος, μυρία ἕπονται.

      Ἔχουμε λοιπὸν τρία κατὰ συσσώρευσι σφάλματα. Ἕνα στὴ φράσι «Βαβυλὼν ἡ μεγάλη» τῆς Ἀποκαλύψεως, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ ἀπόκρυφο «Ἀποκάλυψις Ἔσδρα» τοῦ Ἰουδαίου αἱρετικοῦ συγγραφέως (ἰουδαΐζον­τος), ἕνα στὸ χωρίο τοῦ Ἰγνατίου Ἀντιοχείας ἀπὸ Χριστιανοὺς συγγραφεῖς τοῦ τέλους τοῦ Β΄αἰῶνος, καὶ ἕνα ἀπὸ τὴν παρανάγνωσι τοῦ Ἰουστίνου καὶ τὴν παραχθεῖσα ἀπ’ αὐτὴν ἀπόκρυφη φιλολογία. Ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ σφάλ­ματα προέκυψε λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 200 μ.Χ. ἡ ἐσφαλμένη ἀντίληψι ὅτι ἡ Βαβυλών, ἀπὸ τὴν ὁποία γράφει τὴν Α΄ Ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Πέτρος, καὶ ἄρα κατοικεῖ σ’ αὐτήν, καὶ ἀσφαλῶς εἶναι ἐπίσκοπός της, εἶναι ἡ ῾Ρώ­μη. Καὶ ἐμφανίζεται ἡ λαθεμένη καὶ ἀτυχὴς αὐτὴ ἀντίληψι πρῶτα στὸν Εἰρηναῖο. Σ’ αὐτὲς τὶς ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις ἔρχονται νὰ συνδράμουν καὶ κάποια ἐπίσης ἀτυχῆ γεγονότα.

      Ὅταν ἐπὶ Μ. Κωνσταντίνου μετατέθηκε ἡ πρωτεύουσα τῆς ῾Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας στὸ Βόσπορο καὶ πληγώθηκε ὁ πατριωτισμὸς τῶν ῾Ρωμαίων τῆς Ἰταλίας, ἀκόμη καὶ τῶν Χριστιανῶν, ἡ λαθεμένη ἀντίληψι Βαβυλὼν = ῾Ρώμη πῆρε μιὰ ἰδιάζουσα μορφὴ ἀντιπαλότητος. Τὴν ὑποκινοῦσε ὁ πάπας. Ἡ παλιὰ ῾Ρώμη δὲν ἐννοοῦσε νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὰ πρωτεῖα της ἔναντι τῆς νέας. Πρόβαλλε σθεναρὰ καὶ ἀνυποχώρητα τὰ παλιὰ κοσμικὰ καὶ ἐκκλησι­αστικὰ πρωτεῖα της μὲ κάθε τρόπο, καὶ κυρίως μὲ τὴν Ψευδοκωνσταντί­νεια δωρεά, τὴ δεινότητερη πλαστογραφία ποὺ γνώρισε ποτὲ ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Λίγο ἀργότερα, τὸν Δ΄ αἰῶνα, ἐμφανίστηκε στοὺς Χριστιανούς, ἀπὸ ἀντίδρασι πρὸς τὴ ῾Ρώμη, καὶ ἕνας ἄχαρος ἀνταγωνισμὸς σχετικὰ μὲ τοὺς πολιούχους ἀποστόλους. Ἡ Ἀντιόχεια καυχόταν ὡς ἐκκλησία τοῦ κο­ρυφαίου Πέτρου, τὰ Ἰεροσόλυμα ὡς ἐκκλησία τοῦ νομιζομένου ἀδελφοῦ τοῦ Κυρίου Ἰακώβου, καὶ ἡ Ἀλεξάνδρεια ὡς ἐκκλησία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Τότε καυχήθηκαν καὶ οἱ δύο ἀντίζηλες πρωτεύουσες, ἡ μὲν Πα­λαιὰ ῾Ρώμη ὡς ἐκκλησία τοῦ κορυφαίου Πέτρου, ἡ δὲ Νέα ὡς ἐκκλησία τοῦ πρωτοκλήτου Ἀνδρέου. Ἡ ἀντίδρασι αὐτὴ ἦταν οὐσιαστικὰ μία σιωπηρὴ ἀναγνώρισι ἐκ μέρους τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου τῆς ἀνατολῆς, ὅτι ὁ Πέτρος ὑπῆρξε πρῶτος ἐπίσκοπος τῆς ῾Ρώμης. (Ἀφοῦ αὐτοὶ ἔχουν τὸ Πέτρο, ἔχουμε κι ἐμεῖς τοὺς δικούς μας). Πρέπει νὰ λεχθῇ ὅτι σὲ μεταγενέστερους χρόνους ἔγινε ἡ πιὸ κακὴ ἐκμετάλλευσι αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως.
      (Συνεχίζεται στο 10γ΄)

      Διαγραφή
    11. 10 γ΄ (Συνέχεια από 10β΄)

      Δυστυχῶς ἡ πλαστὴ αὐτὴ ἀντίληψι στοὺς ἀρχαίους ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς τοὺς μετὰ τὸν Εἰρηναῖο ἔγινε ἀποδεκτή. Ἀναφέρονται μερικοί: Γάιος πρεσβύτερος (στὸν Εὐσέβιο, Ἐκ. Ἱστ. 2.25,5-7)· Κλήμης Ἀλεξαν­δρεύς (Ἐκ. Ἱστ. 6,14,6)· Διονύσιος Κορίνθου (στὸν Εὐσέβιο, Ἐκ. Ἱστ. 2,25,8)· ὁ ἴδιος ὁ Εὐσέβιος (Ἐκ. Ἱστ. 3,1,2· 3,2,1)· Λακτάντιος (Div. instit. 4,21· De mort. persecut. 2)· Ἱερώνυμος (De viris ill. 1)· Οἰκουμένιος (Ἑρμηνεία εἰς τὴν Α΄ Πέτρου 5,13)· Θεοφύλακτος (Ἑρμηνεία εἰς τὴν Α΄ Πέτρου 5,13)· Γε­ώργιος Σύγκελλος (Χρονικὸν 5540). Ἐπίσης σὲ πολλὰ χειρόγραφα τῆς Καινῆς Διαθήκης, νεώτερα τοῦ Ι΄ αἰῶνος ὅλα, στὸ τέλος τῆς Α΄ Πέτρου μπαίνει ἡ σημείωσι· «Ἐγράφη ἀπὸ Ῥώμης». Σήμερα ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ συντηρητικὸς βιβλικός, ὁ Παναγιώτης Τρεμπέλας, ἀποδέχεται ὅτι ὁ Πέτρος ἔδρασε στὴ ῾Ρώμη γράφοντας· «Σᾶς στέλνει χαιρετισμοὺς ἡ Ἐκκλησία τῆς ῾Ρώμης τῆς παρομοιαζομένης διὰ τὴν διαφθορὰν τῶν κατοίκων της πρὸς τὴν Βαβυλῶνα». Καὶ ὡς «συνεκλεκτὴ» ἐννοεῖ τὴ Ῥώμη, ἐνῷ ὡς τέτοια ὁ Πέτρος ἐννοεῖ τὴν Ἰερουσαλήμ!

      Ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὴν πλαστὴ ἀντίληψι ὅτι ὁ Πέτρος ἔδρασε καὶ μαρτύρησε στὴ ῾Ρώμη, ἂς δοθῇ ἀπάντησι στὸ ἐρώτημα «πῶς βρέθηκε ὁ Πέτρος στὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου;»

      Εἶναι γνωστὴ ἡ ἱστορία τῶν Πράξεων ὅτι ὁ Ἡρῴδης χωρὶς αἰτία συνέ­λαβε τὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο, ἀδερφὸ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, καὶ τὸν ἀποκεφάλισε (12,2). Ὅταν δὲ εἶδε ὅτι ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ ἄρεσε στοὺς Ἰουδαίους, ἔβαλε στὴν πρόθεσί του νὰ φονεύσῃ τὸν ἀπόστολο Πέτρο, τὸν ὁποῖο καὶ φυλάκισε, γιὰ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσῃ μετὰ τὸ πάσχα. Καὶ φυσικὰ στὴ συνέχεια νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ ἴδιο φονικὸ ὄργανο καὶ τοὺς ἄλλους ἀπο­στόλους ἕναν ἕναν, γιὰ νὰ ἀφήσῃ τὴν ἐκκλησία χωρὶς ἡγέτες. Δὲν πραγμα­τοποιήθηκε ὅμως ὁ ἀποκεφαλισμὸς τοῦ Πέτρου. Μὲ παρέμβασι ἀγγέλου ὁ Πέτρος ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴ φυλακὴ καὶ ἔφυγε. Ποῦ; Οἱ Πράξεις σιωποῦν. Προφανῶς τὸ ἀποσιωπᾷ ὁ Λουκᾶς, γιὰ νὰ μὴν τὸ μάθῃ ὁ Ἡρῴ­δης καὶ τὸν ἀναζητήσῃ. Ἀπὸ τὰ ἱστορούμενα ὅμως γεγονότα βγαίνουν κάποια συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα τεκμηριώνουν ὅτι ἔφυγε στὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου. Ἡ Αἴγυπτος δὲν ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἀποτέλεσε κατα­φύγιο μεγάλων ἀνδρῶν τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας. Αὐτὴ φιλοξένησε τὸν πουλημένο ἀπὸ τὰ ἀδέρφια του Ἰωσήφ, τὸ γιὸ τοῦ Ἰακώβ, τὸν μετέ­πειτα ἀντιβασιλέα τῆς Αἰγύπτου· αὐτὴ γέννησε καὶ ἀνέθρεψε τὸν Μωϋσῆ, τὸν ἐλευθερωτὴ τοῦ Ἰσραήλ· σ’ αὐτὴν κατέφυγε ὁ διετὴς Κύριος διωκόμε­νος ἀπὸ τὸν Ἡρῴδη Α΄ σφαγέα τῶν νηπίων· σ’ αὐτὴν κατέφυγε καὶ ὁ Πέ­τρος μὲ ὅλο τὸ κλιμάκιο τῆς ἐκ περιτομῆς ἀποστολῆς.

      Αὐτὸ τὸ δηλώνει ὁ ἴδιος στὸ τέλος τῆς Α΄ Ἐπιστολῆς, ὅπου γράφει· «Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου» (5,13), ἐννοώντας ὡς «συνεκλεκτή», ὅπως εἴπαμε, τὴν ἐκκλησία τῶν Ἰερο­σολύμων. Ποιά ἦταν αὐτὴ ἡ Βαβυλών; Ἡ μεγάλη δὲν ὑπῆρχε τότε. Οὔτε βέβαια ἦταν ἡ Ῥώμη, ὅπως εἰσηγεῖται ὁ αἱρετικὸς συγγραφεὺς τοῦ ἀπο­κρύφου βιβλίου. Ἀλλ’ οὔτε καὶ ὁ Πέτρος στὴν Ἐπιστολή του ἀλληγορεῖ, γιὰ νὰ ἐννοήσῃ ἄλλη πόλι ἀντὶ ἄλλης. Ὁ Πέτρος ἐννοεῖ αὐτὸ ποὺ λέει, ὅτι δηλαδὴ γράφει ἀπὸ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου, τὸ σημερινὸ Κάιρο.

      (Συνεχίζεται στο 10δ΄)

      Διαγραφή
    12. Ὁ Πέτρος ἐννοεῖ αὐτὸ ποὺ λέει, ὅτι δηλαδὴ γράφει ἀπὸ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου, τὸ σημερινὸ Κάιρο.

      10δ΄ (Συνέχεια από 10γ΄)

      Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἐνισχύεται ἀπὸ τὸ στίχο 5,12 τῆς Ἐπιστολῆς. Τί λέει ἐκεῖ ὁ Πέτρος; Λέει· «Διὰ Σιλουανοῦ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογί­ζομαι, δι’ ὀλίγων ἔγραψα». Μὲ εἰλικρίνεια ὁ Πέτρος ἀναφέρει ὅτι τὰ ἑλ­ληνικά του ἦταν λίγα καὶ χρειαζόταν βοήθεια ἀπὸ κάποιον μὲ καλύτερη γνῶσι τῆς γλώσσης. Καὶ αὐτόν τὸν ὀνομάζει. Εἶναι, λέει, ὁ Σιλουανός, ὁ γνωστὸς σ’ ἐμᾶς κυρίως ὡς Σίλας. Ἀπὸ τὴ δήλωσι αὐτὴ τοῦ Πέτρου ἀρχίζει νὰ φαίνεται ὁ εὐεργετικὸς δάκτυλος τοῦ μεγάλου Παύλου. Διότι, ὡς γνω­στόν, ὁ Σιλουανὸς ἦταν μαθητὴς καὶ πιστὸς ἀκόλουθος τοῦ Παύλου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς 4 πιστοὺς τοῦ Παύλου, τοῦ Λουκᾶ, τοῦ Τιμοθέου, καὶ τοῦ Τίτου. Καὶ εὔλογα γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· πῶς βρέθηκε ὁ Σιλουανὸς στὴ Βαβυλῶ­να τῆς Αἰγύπτου κοντὰ στὸν Πέτρο καὶ στὴν περὶ αὐτὸν ὁμάδα ἀποστολῆς καὶ κηρύγματος; Τὸ πρᾶγμα μιλάει ἀπὸ μόνο του. Τὸν ἔστειλε ὁ Παῦλος. Γιατί; Γιὰ νὰ μεταφέρῃ στὸν Πέτρο τὴν ἐπιθυμία του νὰ γράψῃ Ἐπιστολὴ πρὸς καταπολέμησι τῶν αἱρετικῶν. Μιὰ Ἐπιστολή του, ὡς αὐτόπτου καὶ αὐτηκόου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, θὰ εἶχε ἀδιαμφισβήτητο κῦρος καὶ συνεπῶς ἄμεσα ἀποτελέσματα. Ὁ Παῦλος εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ συνέλαβε τὴν ἀνάγκη τοῦ γραπτοῦ λόγου. Ὁ ἴδιος δοκίμασε πολὺ νωρὶς (γύρω στὸ 50) τὸ εἶδος αὐτὸ τῆς διδασκαλίας στοὺς Θεσσαλονικεῖς, πρὸς τοὺς ὁποί­ους εἶχε γράψει τὴν Α΄ καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ τὴ Β΄ Ἐπιστολή του, καὶ εἶδε ἄμεσα ἀποτελέσματα. Μετὰ τὶς Πρὸς Θεσσαλονικεῖς, ποὺ εἶναι τὰ ἀρχαιό­τερα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔγραψε τὶς ἄλλες Ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Κορινθίους, Γαλάτας, Ἐφεσίους, Κολοσσαεῖς, Φιλιππησίους, Φιλήμονα, Τι­μόθεον, Τίτον, κλπ. Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἔγραψε μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ τῆς ῾Ρώμης. Γράφοντας λοιπὸν τὴν πρώτη πρὸς Θεσσαλονικεῖς διαπίστωσε τὰ καλὰ ἀποτελέσματα.

      Ἐξ ἄλλου ὁ Παῦλος βλέποντας μὲ τὸν καιρὸ οἱ αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ νὰ φεύγουν ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ καὶ νὰ ἀραιώ­νουν, σκέφθηκε ὅτι ἡ ἐκκλησία σὲ λίγα χρόνια θὰ μείνῃ χωρὶς αὐθεντικὸ λόγο, ὁπότε οἱ αἱρέσεις θὰ ὀργιάσουν. Μετέδωκε λοιπὸν τὴν ἰδέα τῆς συν­τάξεως καὶ ἀποστολῆς Ἐπιστολῶν, εἴτε ὡς ἱστορίας (Εὐαγγέλια-Πράξεις) εἴτε ὡς διδασκαλίας (Ἐπιστολές), καὶ σὲ ἄλλους. Πρῶτα στὸν ἰατρὸ Λου­κᾶ, ποὺ ἦταν πάντα δίπλα του, ἔπειτα καὶ στοὺς ἄλλους. Ζωηρὴ ἐπιθυμία του ἦταν νὰ τὴ μεταδώσῃ καὶ στοὺς Πέτρο καὶ Ἰωάννη καὶ στοὺς ἄλλους συνεργάτες τους, ἀλλὰ πῶς; Αὐτοί, ὅπως εἴπαμε πιὸ πάνω, βρίσκονταν στὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου.

      (Συνεχίζεται στο 10ε΄)

      Διαγραφή
    13. 10ε΄ (Συνέχεια από 10δ΄)

      Ἡ ὑπόθεσι ἐξ ἄλλου μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ἔπαιρνε τὴν ἔννοια τοῦ ἐπείγοντος.

      Πῶς ὁ Παῦλος ἀπὸ τὴ φυλακὴ τῆς ῾Ρώμης νὰ τοὺς συναντήσῃ; Ἔστειλε λοιπὸν τὸν ἔμπειρο σὲ τέτοιες ὑποθέσεις καὶ σεβάσμιο Σιλουανό, ποὺ πα­λιὰ στὰ Ἰεροσόλυμα ἦταν συνεργάτης καὶ τοῦ Πέτρου, καὶ ἐκεῖνος πρόθυ­μα πῆγε στὴν Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου. Μετέφερε σ’ αὐτοὺς τὴν ἰδέα καὶ ἀγωνία τοῦ Παύλου, ξύπνησε τὸ ἐνδιαφέρον τους, καὶ ἐκεῖνοι ἀμέσως συν­έταξαν Ἐπιστολές, ὁ Πέτρος τὴν πρώτη καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο τὴ δεύτερη, ὁ Ἰούδας τὴ δική του σύντομη ἀλλὰ δυνατὴ Ἐπιστολή, τὶς ὁποῖες ἔστειλαν στὶς ἁπανταχοῦ ἐκκλησίες, καὶ μάλιστα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, γι’ αὐτὸ καὶ ὠνομάστηκαν καθολικές. Καὶ ὁ Μᾶρκος συνέταξε καὶ ἔστειλε τὸ Εὐαγ­γέ­λιο. Λίγο ἀργότερα καὶ ὁ Ἰωάννης, ποὺ βρέθηκε στὴν Πάτμο, ἔγραψε ἀπὸ ἐκεῖ μὲ θεῖο ὅραμα τὴν Ἀποκάλυψι καὶ τὴν ἔστειλε ὡς «βόμβα» κατὰ τῶν αἱρετικῶν στὶς ἐκκλησίες «Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βι­θυνίας».

      Ἀργότερα, γύρω στὸ 70 μ.Χ., ἔγραψε πρὸς αὐτὲς καὶ τὸ Εὐαγ­γέλιο καὶ τὶς τρεῖς συστατικὲς Ἐπιστολές. Ἂς σημειωθῇ ὅτι ἡ Μικρὰ Ἀσία τότε πνιγόταν μέσα στὶς αἱρέσεις τοῦ γνωστικισμοῦ καὶ τοῦ ἀκάθαρτου νι­κολαϊτισμοῦ. Οἱ αἱρετικοὶ αὐτοί, ὅσο οἱ αὐτόπτες σιωποῦσαν, ὠργίαζαν· ἦταν δὲ καὶ θρασεῖς καὶ συκοφάντες. Ἔγραφε βεβαίως ὁ Παῦλος Ἐπιστο­λές, ἀλλ’ αὐτοὶ τὸν συκοφαντοῦσαν ὅτι δὲν ἦταν αὐτόπτης ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν ἔννοια τῆς αὐτοψίας ποὺ ἐννοοῦσαν αὐτοί. Ἦταν δυσμά­χητοι. Γι’ αὐτὸ ὁ μελλοθάνατος Παῦλος συλλαμβάνει τὴν ἰδέα νὰ κινήσῃ τοὺς αὐτόπτες Πέτρο Ἰωάννη Ἰούδα, Μᾶρκο, καὶ λοιπούς, στὴν ἀποστολὴ γραπτοῦ κηρύγματος. Ἐκεῖνοι, ὅπως λέχθη, βρῆκαν τὴν ἰδέα τοῦ Παύλου ὡς ἀναγκαία καὶ ἐπείγουσα, καὶ ἔτσι μὲ τὶς Ἐπιστολές τους ἐνισχύθηκε ὁ ἀγώνας τοῦ Παύλου, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρετικοὶ μερικῶς ἀναχαιτίστηκαν. Ὡς ἐσχάτη δὲ καὶ μεγάλη εὐλογία αὐτὸ τὸ γραπτὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων ἔμεινε στὴν ἐκκλησία, σχηματίστηκε ὁ κανὼν τῶν κανονικῶν βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ φυλάχτηκε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ.

      Ἔτσι βρέθηκε ὁ Πέτρος στὴν Αἴγυπτο. Ὅλα τὰ ἄλλα στηρίζονται στὸ μῦθο ἑνὸς Ἰουδαίου αἱρετικοῦ ἀποκρυφογράφου.

      Ἐμεῖς, ὡς Χριστιανοὶ τοῦ 21ου αἰῶνος, εὑρισκόμενοι μπροστὰ σὲ μία ἐποχὴ ἠλεκτρονική, μπορῶ νὰ πῶ ἐποχὴ τῆς πλαστογραφίας καὶ τῆς παρα­χαράξεως, ἀλλὰ καὶ σὲ μία ἀνυποχώρητη καὶ ἀδίστακτη παπικὴ προπα­γάνδα, ὀφείλουμε νὰ μελετοῦμε τὸ θεῖο λόγο καὶ νὰ ξερριζώνουμε ἕνα ἕνα τὰ ψευδοεπιχειρήματά τους.

      Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
      (δημοσίευσις· ὀκτώβριος 2013)
      Πηγή ε.α. Συμβολή εις την τάξιν της Ορθοδόξου Λατρείας http://www.symbole.gr

      Διαγραφή
    14. Ασφαλώς και τα κατωτέρω αναγραφόμενα χωρία των αγίων Διονυσίου Αρεοπαγίτη, Μεγάλου Βασιλείου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου αποτελούν υπερβολές και ανοησίες των Πατέρων αυτών.

      Διαγραφή
    15. Και κάτι ακόμη για τις ανοησίες, ότι ο Πέτρος δεν πήγε στη Ρώμη, αν και ο τάφος του είναι εκεί.
      Ποιός το λέει αυτο; Μα ο Ι. Χρυσόστομος, εκτός και εάν λέει αρλούμπες:

      "Έστιν ουν ο μακάριος Πέτρος ο του Χριστού απόστολος από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, ένθα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τας πλείστας θαυματουργίας ειργάσατο, εξ ης και ο Φίλιππος ώρμητο πόλεως, ο δε μακάριος Παύλος από Ταρσού της Κιλικίας. ΚΕΚΟΙΜΗΝΤΑΙ ΔΕ ΑΜΦΌΤΕΡΟΙ ΕΝ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΙ ΡΩΜΗ ΤΗ ΑΡΧΑΙΑ ΜΗΝΙ ΙΟΥΝΙΩ, ΕΙΚΑΔΙ ΕΝΝΑΤΗ, ΕΠΙ ΝΕΡΩΝΟΣ ΤΟΥ ΑΝΟΜΩΤΑΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ, και προς τον διδάσκαλον και Κύριον των απάντων μετά πλείστας πραγματείας αφικόμενοι"
      (Ι. Χρυσοστόμου: Εις τους κορυφαίους των αποστόλων ΠΈΤΡΟΝ ΚΑΙ ΠΑΎΛΟΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΏΝ ΜΑΡΤΎΡΙΟΝ ΕΝΔΟΞΌΤΑΤΟΝ, PG 59.496).

      Υπάρχει βέβαια και ο παρακλητικός κανόνας εις τους δώδεκα Αποστόλους:
      "Εφώτισας τω φωτί της πίστεως, Αντιόχειαν και Ρώμην, ω Πέτρε, και εν σταυρώ αντιστρόφως επάγης, αλλά καμού το ζοφώδες εκλάμπρυνον, και σάρκα μετά των παθών, δια πόνων σταυρώσαι αξίωσον".

      Διαγραφή
  19. Ακόμη λίγα λόγια για το πρωτείο του αποστόλου Πέτρου:
    Αλλ’ εκτός των αγιογραφικών παραπομπών, υπάρχουν και οι αγιοπατερικές και οι ιστορικές, που ανυψώνουν τον Πέτρο σε υψηλότερο βάθρο, δηλαδή σ’ αυτό του πρωτείου διαποίμανσης και διδασκαλίας και όχι μόνο του πρωτείου τιμής, δόθηκε δε αυτό το προνόμιο και στον εκάστοτε Πάπα με ένα ιδιάζοντα καταστατικό τρόπο, ως εξής:
    1.- Ο άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης θεωρεί τον Πέτρο κορυφαίο μαθητή, αλλά και κορυφή των θεολόγων: «Και μην και αυτός ο των μαθητών κορυφαίος, μετά της ομοταγούς αυτού και ιεραρχικής δεκάδος, εις την του δυοκαιδεκάτου των μαθητών εληλυθώς ιερατικήν τελείωσιν, επί τη θεαρχία την εκλογήν ευλαβώς καταλέλοιπεν» (Δ. Αρεοπαγίτη. Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Κεφ. Ε΄ ΙΙΙ, V). Και αλλού: «... παρήν δε και ο αδελφόθεος Ιάκωβος, και Πέτρος, η κορυφαία και πρεσβυτάτη των θεολόγων ακρότης,...» (Δ. Αρεοπαγίτη. Περί θείων ονομάτων, κεφ. Γ΄ ΙΙ). Έτσι, ο Πέτρος, ως κορυφή των θεολόγων είναι πάνω από τον Ιωάννη, τον Παύλο κ.λπ. Αλλά τότε γιατί το «στόμα του Χριστού» είναι ο Παύλος και όχι ο Πέτρος, κατά τον ιερό Χρυσόστομο;
    2.- Ο Μ. Βασίλειος προχωρεί ακόμη περισσότερο. Καταγράφει, ότι ο Χριστός όρισε τον Πέτρο ποιμένα της Εκκλησίας μετά τον εαυτό του. «Απ’ το Χριστό διδασκόμαστε και το εξής, όταν όριζε τον Πέτρο ποιμένα της Εκκλησίας μετά τον εαυτό του: Πέτρο του λέει, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ αυτούς; Βόσκησε τα πρόβατά μου. Και δίνει σ’ όλους τους μεταγενέστερους ποιμένες και διδασκάλους την ίδια εξουσία. Και απόδειξη αυτού είναι ότι όλοι μπορούν να δεσμεύουν με όμοιο τρόπο και να συγχωρούν (αμαρτίες) όπως εκείνος» (Μ. Βασιλείου. Ασκητικαί διατάξεις, κεφ. ΚΒ΄ P.G. 31, σελ. 1408). Δηλαδή, ο Πέτρος είναι ο ποιμένας της καθόλου Εκκλησίας μετά τον Χριστό, ο οποίος έτσι φαίνεται, ότι τον άφησε στο πόδι του, αφού και ο Πέτρος, τον αγαπάει περισσότερο από όλους τους άλλους μαθητές. Εδώ, η ανάθεση κάποιας μορφής ηγετικού ρόλου στον Πέτρο είναι έκδηλη.
    3.- Ο Ιω. Χρυσόστομος αναφέρει: «Ο Πέτρος ήταν ο κορυφαίος του χορού, το στόμα όλων των αποστόλων, η κεφαλή της ομάδας εκείνης, ο προστάτης όλης της οικουμένης, το θεμέλιο της Εκκλησίας, ο θερμός εραστής του Χριστού, διότι λέγει «Πέτρο, με αγαπάς περισσότερο από αυτούς;». Γι’ αυτό αναφέρω τους επαίνους, για να μάθετε ότι πραγματικά αγαπάει το Χριστό, διότι η φροντίδα για τους δούλους είναι μεγίστη απόδειξις της αγάπης προς τον Κύριο. Και δεν τα λέγω εγώ αυτά, αλλ’ ο ίδιος ο αγαπώμενος Κύριος. «Αν με αγαπάς», λέγει, «ποίμαινε τα πρόβατά μου»» (Ιω. Χρυσοστόμου, «Εν εσχάταις ημέραις», ΕΠΕ 27, 621). Αλλά και: «Διατί και το αίμα εξέχεεν; Ίνα τα πρόβατα κτήσηται ταύτα, ά τω Πέτρω και τοις μετ’ εκείνον ενεχείρησεν» (Περί Ιερωσύνης, λόγος 2. 1 PG 48. 632).
    Το πρωτείο εξουσίας και όχι μόνο τιμής του Πάπα δεν προέρχεται μόνον από τη Α΄ Βατικανή, αλλά ήδη υπάρχει από τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού: Η Α΄ Οικουμενική δεν αναφέρει λέξη για Αρχιεπίσκοπο Κων/πόλεως. Απλώς δεν υπήρχε. Η Β΄ Οικουμενική αναγνώρισε για πρώτη φορά τον Επίσκοπο Κων/πόλεως: «τον μέντοι Κωνσταντινουπόλεως Επίσκοπον έχειν τα πρεσβεία της τιμής μετά τον της Ρώμης Επίσκοπον, δια το είναι αυτήν νέαν Ρώμην» (γ΄ κανόνας). Εδώ ο Κων/πόλεως είναι μετά τον Ρώμης, όχι μετά του Ρώμης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο κ.Καρδάση(τον γάζωσες τον Σιαμάκη)!Εσύ πότε θα αποτειχιστής από τον Βαρθολομαίο και από την Σύνοδο των Αθηνών;Πότε θα καταλάβεις ότι ο Πατέρας Ε.Θεοδωρόπουλος δεν είναι Θεός;;Γιατί δεν ακούς τον Κυριάκο;;;

      Διαγραφή
    2. Κατ΄ αρχήν δεν είμαι ο Καρδάσης και δεν επιδιώκω να κατατροπώσω τον Σιαμάκη, που είναι πιο άξιος από μένα, αν και εγώ δεν αξίζω τίποτε.
      Ως προς τον Βαρθολομαίο, δεν έχω καμία σχέση μαζί του. Δεν ανήκω στην Εκκλησία του.
      Ανήκω στην κουτσουρεμένη Ελλαδική Εκκλησία με Αρχιεπίσκοπο τον Ιερώνυμο και τη Σύνοδό του. Αν ο Αρχιεπίσκοπος και η Σύνοδος καταδικαστούν για την αίρεση του Οικουμενισμού, βεβαίως και θα φύγω. Θα φύγω επίσης, αν στην ενορία μου εμφανιστεί στο ιερό Καρδινάλιος, όπως έγινε σε ενορία της Μητρόπολης Ιλίου, όπου ο Αθηναγόρας Δικαιάκος έφερε Καρδινάλιο και δεν έφυγε κανείς.
      Πότε είπα, ότι ο άγιος Παϊσιος (που είπε τα καλλίτερα λόγια για το Βαρθολομαίο), ο Αυγουστίνος (που επανέλαβε το μνημόσυνο του Δημητρίου) και ο Ε. Θεοδωρόπουλος (που είπε ότι ο ιε΄ είναι δυνητικός), ότι είναι θεοί; Τη γνώμη τους λένε και οι τρείς και συμπίπτουν σ΄αυτήν.
      Αν εννοείς ως Κυριάκο τον Βελόπουλο, δεν τον ακούω, γιατί μπλέκει την εξωτερική πολιτική, με τον άγιο Παϊσιο και τα φάρμακα για τη μέση!

      Διαγραφή
  20. Διάλογο κάνουμε και κανένας δεν έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του άλλου για να του επιβάλει τις απόψεις του ή τα όσα τεκμηριωμένα αποδέχεται. Και πρέπει να ισχύει και το αντίστροφο. Πάντες επ΄ελευθερία εκλήθημεν αλλά και ο λόγος ο του Θεού ου δέεται.

    Ως προς το δήθεν "πρωτείον" του Ρώμης ως δήθεν διαδόχου του δήθεν "πρωτοκορυφαίου (άλλη κακοδοξία αυτή) Αποστόλου Πέτρου, που δήθεν "ίδρυσε την Εκκλησία της Ρώμης", οι έχοντες νουν μπορούμε να κατανοήσουμε ότι σημασία δεν έχει τι αναπαράγουν κάποιοι Πατέρες σε εποχές που δεν είχαν πρόσβαση σε πολλές βιβλιοθήκες ή διαδίκτυο, αλλά κυρίως να αποδεχόμαστε ότι οι Πατέρες δεν είναι εις πάντα αλάθητοι, έσφαλλαν έκαστος εις πολλά ή λίγα ως άτομο, και επί του συγκεκριμένου δεν είναι τόσο "βλάσφημο" να παραδεχτούμε ότι μάλλον κάποιοι εξαπατήθηκαν από μια παραπληροφόρηση αιρετικού. Όπως και από την άλλη κανένας δεν φρονεί ότι ο Σιαμάκης είναι εις όλα αλάθητος, άπαγε της συκοφαντίας. Πάντως για παράδειγμα ο Μελέτιος Πηγάς, δεν παραδέχεται ότι ο Απ. Πέτρος πήγε στη Ρώμη. Αναφέρει "λένε". Τι σημαίνει αυτό, ότι από μόνος του είναι ιστορική πηγή ως αντεπιχείρημα;

    Εν πάσει περιπτώσει κάποια κείμενα με τεκμήρια παρατέθηκαν κι ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίσει ... πόσα κεφάλια, πόσα χέρια, πόσα σκηνώματα ως λείψανα θα επιθυμούσε να έχει κάθε άγιος, διότι όπως έγραψε ήδη προ αιώνων ο Χριστοφόρος Μυτιληναίος, Βυζαντινός Υμνογράφος του οποίου ύμνοι κοσμούν ακόμα τη λειτουργική ζωή μας διανθίζοντας ιδίως τα Μηναία, απευθυνόμενος σκωπτικά στον φίλο του μοναχό Ανδρέα ...:

    "... ὡς σφόδρα χαίρεις, ὦ μοναστὰ καὶ πάτερ,
    εἴ τις σὲ σεπτοῖς δεξιοῦται λειψάνοις
    ἀνδρῶν μαρτύρων ἢ σεβαστῶν μαρτύρων,
    θήκας δὲ πολλὰς λειψάνων θείων ἔχεις,
    ἃς ἐξανοίγων τοῖς φίλοις σου δεικνύεις•

    τοῦ Προκοπίου μάρτυρος χεῖρας δέκα,
    Θεοδώρου δὲ πέντε καὶ δέκα γνάθους,
    καὶ Νέστορος μὲν ἄχρι τῶν ὀκτὼ πόδας,
    Γεωργίου δὲ τέσσαρας κάρας ἅμα,
    καὶ πέντε μαστοὺς Βαρβάρας ἀθλοφόρου•

    καὶ νῦν μὲν ὀστᾶ δώδεκα βραχιόνων
    τοῦ καλλινίκου μάρτυρος Δημητρίου,
    νῦν τ᾿ αὖ καλάμους εἴκοσι σκελῶν ὅλων
    τοῦ Παντελεήμονος (ὢ τῆς πληθύος!)..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Είμαστε σοβαροί να επικαλούμαστε ως πηγή ιστορικών πληροφοριών κάποιο τροπάριο ή ύμνο που κάποτε κάποιος εισήγαγε στην Εκκλησία; Λάθη επί λαθών, και σε ύμνους και σε βίους αγίων και σε εορτές, κάποιες μάλιστα τις εισήγαγαν λάθρα σε σκοτεινές εποχές χειρότερες από τη δική μας, βασιζόμενοι σε αφηγήσεις αποκρύφων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικό συμπέρασμα: Όλα στην Εκκλησία μας είναι αρλούμπες. Ύμνοι ψεύτικοι, Λειτουργίες ψεύτικες (ο Χρυσόστομος δεν έγραψε λειτουργία), βίοι αγίων ψεύτικοι, γεγονότα ψεύτικα (ξήλο από το Σταυρό του Κυρίου βρέθηκε 20 χρόνια μετά την κοίμηση της αγίας Ελένης), αγιοποιήσεις αιρετικών (του αρειανού Μ. Κων/νου, του μονοφυσίτη και αφθαρτοδοκίτη Ιουστινιανού κ.π.α.). Κατά τα άλλα: "Γνώσεσθε την αλήθειαν.....". Ποιάν αλήθεια; που υπάρχει για να την βρούμε;

      Διαγραφή
    2. Την αλήθεια,π.χ. για τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο,την έχει γράψει ο Πατέρας Γεώργιος Μετ.!Εκεί θα την βρείς κ.Καρδάση!

      Διαγραφή
    3. Την αλήθεια που θέλεις την έχει γράψει ο π. Γ. Μεταλληνός.

      Διαγραφή
  22. Μην ψάχνετε σε Συνόδους για "πρωτείο" Ρώμης ή Κων/λεως διότι στην Εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχουν πρωτεία και πρώτος. Υπάρχει μόνο Ενας Αρχηγός που είναι ο Ιησούς Χριστός, υφίσταται δε μόνο το συνοδικό σύστημα, από την εποχή των Αποστόλων όταν ούτε ο Πέτρος ούτε ο Παύλος ούτε ο Ιωάννης τόλμησαν να ισχυριστούν ότι είναι πρώτοι. Αντίθετα, για κάθε θέμα που παρουσιαζόταν, αποφάσιζαν από κοινού, σε Συνόδους των Αποστόλων και ποιμένων, με συμμετοχή κι ενημέρωση και των πιστών. Διαβάστε Πράξεις.

    Κάθε άλλο περί Αρχηγού, Πρώτου, Οικουμενικού, Αρχιεπισκόπου και δε συμμαζεύεται, είναι ύβρις κατά του αποκλειστικού Αρχηγού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

    Ούτε ο Κύριος έχρισε κάποιον Απόστολο ως πρώτο. Και για τη μητέρα Του όταν αυτή έστειλε και τον διέκοψαν από το Κήρυγμα είπε, ότι μητέρα κι αδελφοί Του είναι όσοι ακούουν και τηρούν τους λόγους Του. Συνεπώς ακόμα και η εξοχωτέρα των γυναικών που αξιώθηκε να Τον γεννήσει, δεν είναι πρώτη μεταξύ των γυναικών επειδή τον γέννησε αλλά επειδή, πιστότερα από τις άλλες γυναίκες τήρησε το θέλημα του Κυρίου. Και η Παναγία έπρεπε να τηρήσει το θέλημά Του για να σωθεί. Τα αναφερόμενα υπό του Χρυσοστόμου δεν είναι περί κάποιου πρωτείου διά τον Πέτρου. Αντίθετα, είναι η απόδειξη της συγχώρησης του Κυρίου για την προηγηθείσα άρνηση του Πέτρου. Στους άλλους δεν χρειαζόταν επιβεβαίωση της εντολής για Ευαγγελισμό της Οικουμένης, διότι δεν την ακύρωσαν εφόσον δεν Τον αρνήθηκαν.

    Και στη επίμαχη φράση "Πέτρος εί και σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία" ο Κύριος ως πέτρα δεν εννοούσε τον Απόστολο Πέτρο αλλά το θεμέλιο της Πίστεως που εκείνη της στιγμή είπε ο Απόστολος Πέτρος, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρ, ο Θεάνθρωπος, ο Θεός. Κάκιστα στηρίζονται στην παρερμηνεία της οι πάπες Ρώμης.

    Βέβαια, ο Πέτρος ήταν ορμητικός, πρώτος έφτασε στο μνημείο και στους λόγους ενίοτε προέτρεχε, ο Ανδρέας εκλήθη πρώτος, ο Ιωάννης είχε το πρωτείο της αγάπης του Χριστού, ο δε Απόστολος Παύλος είναι το στόμα του Χριστού. Πρωτεία όμως ως "αρχηγηλίκια" μεταξύ των αποστόλων δεν επέτρεψε ο Χριστός, ποτέ δεν τα δίδαξε, αφού μόνο εκείνος είναι ο Αρχηγός, μάλιστα δε τα αποθάρρυνε: Τι έπραξε ο Κύριος όταν η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννη μαζί με τους δύο Αποστόλους παρακάλεσε τον Κύριο να τους βάλει πρώτους από τους υπόλοιπους στη βασιλεία Του; Τους έκανε το χατήρι να τους βάλει πρώτους ή τους το υποσχέθηκε; Όχι! Αφήνω που οι υπόλοιποι δέκα Απόστολοι αγανάκτησαν με τους δυο φιλοπρώτους! (Ματθ,κ΄20). Τότε πως τολμούν σήμερα κάποιοι να μιλούν για πρωτείο κάποιου Αποστόλου; Ο Κύριος είπε σε ελεύθερη ερμηνεία ότι, η θέση αυτή κατακτάται και τους δίδαξε ότι, στα έθνη οι αρχηγοί καταδυναστεύουν το λαό, ενώ στη Βασιλεία Του "όποιος θέλει να είναι ΠΡΩΤΟΣ να είναι πάντων διάκονος" και να τηρεί τις εντολές Του. Και έσονται οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι ΠΡΩΤΟΙ. Εν ημέρα Κρίσεως θα βρεθούμε προ εκπλήξεως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά, φαίνεται, ότι ο απόσστολος Πέτρος σταυρώθηκε στην Αντιόχεια και κρυφά οι παπικοί μετέφεραν το ιερό λείψανο στη Ρώμη, για να πουν, ότι εκεί πέθανε!

      Διαγραφή
  23. Από τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας μαθαίνουμε, ότι πάνω στον Πέτρο (και όχι στην πίστη του) ίδρυσε την Εκκλησία του και ότι τον κατέστησε ποιμένα όλης της Εκκλησίας.

    Από τον άγιο Βασίλειο μαθαίνουμε, ότι όταν ο Χριστός έφυγε από τη γη, άφησε στο πόδι του τον Πέτρο.

    Αλήθεια ή ψέμματα; Ψέμματα θα πείτε, γιατί δεν μας συμφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψέμματα λέει αὐτός πού πετάει ἀμάρτυρες κατηγορίες κατά τῶν ἁγίων! Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας εἶναι σαφής: τό 'ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ' σημαίνει "ἕτερον οὐδὲν ἢ τὴν ἀκατάσειστον καὶ ἑδραιοτάτην τοῦ μαθητοῦ πίστιν" (Διάλογος περί Τριάδος, 507). Τό πρωτεῖο τό παίρνει κανείς μέ τό σπαθί του δέν εἶναι κληρονομιά. Ὁ πάπας τά ἔκανε μαντάρα στήν παραδοθεῖσα Πίστη καί ἔχει χάσει τό πρωτεῖο πρό ἀμνημονεύτων χρόνων. Λέει κι ὁ Μ. Βασίλειος πώς ὅταν ὁ Χριστός μας εἶπε στόν Πέτρο 'ποίμαινε τά πρόβατά μου', «σ’ ὅλους ἐξ ἴσου τούς ποιμένες ἔδωσε τήν ἐξουσία» (PG 31, 1409 A), δέν 'ἄφησε στό πόδι του' μόνο τόν Πέτρο. Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ. Αὐτός πού διεκδικεῖ γιά τόν ἑαυτό του τό πρωτεῖο σφάλλει οἰκτρά καί στερεῖται τῆς εὐλογίας πού δόθηκε σ' ὅλους τούς ἐπισκόπους, λέει ἕνας ἀπό τούς παλαιούς Ἁγίους πάπες, Γρηγόριος Ρώμης ὁ Μέγας (Ἐπιστ. 5,44 "in seizing the glory of an episcopal singularity for himself he might appear to deny the glory due to all of his brothers”). Σήμερα ὁ ἀχειροτόνητος πάπας πάει χέρι χέρι μέ τόν ἐξ ἀνατολῶν ἐπίσης ἐκπεσόντα ἀδελφό του. Κενοί τίτλοι καί ἀψιμαχίες γιά πρωτεῖα καί κούφιες πρωτοκαθεδρεῖες. Ἀλλ' ὁ κ. Σιαμάκης γιατί ἀπουσιάζει ἀπό τόν διάλογο καί σιωπᾶ ὡς πρός τά αἱρετικά φρονήματα τῶν πατριαρχῶν καί ἐπισκόπων του;

      Διαγραφή
  24. Η Σύνοδος των Αθηνών δεν κολύμπησε στο Κολυμπάρι κ. Ιωάννη;Στο Π.Σ.Ε. δεν ανήκεις ;

    Όχι τον Βελόπουλο(ούτε τον Μητσοτάκη),τον Κυριαζόπουλο!

    Δηλαδή το Πηδάλιο έχει παπικές διδασκαλίες και ο Άγιος Θεόδωρος είναι διαστροφέας της Αγίας Γραφής;Αν δεν καταδικάσουν τον Οικουμενιαμό και τους Οίκουμενιστές οι Επίσκοποι των Ορθ.Τοπ.Εκκλησιών,εσύ δεν θα ακολουθήσεις την Εκλλησία στην έρημο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλεις να μάθεις πως το λέει επί λέξει ο άγιος Νεκτάριος;

      "Δυστυχώς συμβουλαί, προτροπαί, απειλαί και ανάλογοι τιμωρίαι προς αυτούς (Πλάτωνα και Θεόδωρο Στουδίτη) απέβησαν μάταιοι. Το δε λυπηρότερον ότι τα Μοναχικά τάγματα (Στουδίτες), καίτοι καλώς εγίγνωσκον ότι ένεκα ιδιοφελείας εθυσίαζον, ως μη ώφελε τας ιερωτέρας παραδόσεις της εκκλησία ςως προς τα σπουδαιότερα ζητήματα και κατεπρόδιδον τα τιμαλφέστερα του έθνους συμφέροντα, όμως προς επικάλυψιν των παρεκτροπών αυτών Ιησουϊτικώ τω τρόπω εσοφίζοντο ζητούντες να δικαιολογήσωσιν ένθεν μεν εις τα καθαρώς θρησκευτικά προβλήματα επέμβασιν του ποινικού νόμου διαστρέφοντες επί τούτω τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, ενώ το πνεύμα της Χριστιανικής πίστεως μαρτυρεί τουναντίον ότι ως προς τας συνηδήσεις η πειθώ και ουχί η βία είναι το κυριώτατον όπλον, ένθεν δε την εις τα της Ανατολής επέμβασιν του Πάπα Ρώμης" (Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι, σελ 205).



























      Διαγραφή
    2. Ο άγιος Νεκτάριος,κ.Ιωάννη, τα έχει κάνει θάλασσα(στα ιστορικά).
      Είναι υπέρ του Βέκου, υπέρ του ότι ο Απ.Πέτρος "ούτε από μακρόθεν ανέπνευσεν τον αέρα της Ρώμης ΠΟΤΕ",υπέρ του ότι ο Μ.Κωνσταντίνος εβαπτίσθη υπό Αρειανού Επισκόπου
      (Ψευδεπισκόπου Ευσεβίου) και όχι από τον Άγιο Σίλβεστο(Ορθοδόξου Πάπα Ρώμης)κ.λπ.
      Γιατί δεν ακούς τον Παύλο και τον Θεόδωρο;Τι είναι αυτό που σε κρατάει σε κοινωνία με τους Οικουμενιστές;

      Διαγραφή
    3. Λέει ο Ράνσιμαν (όχι ο άγιος Νεκτάριος):

      "και, αν ο Κωνσταντίνος και η οικογενειά του δεν είχαν πέσει στην αίρεση του Αρειανισμού - την οποία είχε αποκηρύξει η Ρωμαϊκή Έδρα - είναι πιθανόν ότι ο Επίσκοπος Ρώμης θα είχε ίσως η επίσημη κεφαλή της Εκκλησίας - αυτό υποδηλώνει η Σύνοδος της Σαρδικής, που το 343 κατέστησε τη Ρώμη ως το αρμόδιο δικαστήριο για προσφυγές σχετικές με εκκλησιαστικές διαφορές (Δύση και Ανατολή σε Σχίσμα, σελ. 28).

      Τον βαπτισε ο Πάπας Σίλβεστρος. Δεν τον κατήχησε; Δεν του είπε να αποβάλει τον τίτλο του Αρχιερέα των Ειδώλων (Pontifex Maximus); Δεν του είπε, ότι πρέπει να σβήσει τα αμαρτήματά του; Δεν του είπε, ότι πρέπει να φέρει από την εξορία τον Μ. Αθανάσιο; Τι σόι Ορθόδοξος Πάπας ήταν;

      Διαγραφή
    4. Από τον Ευσέβιο Καισαρείας, βιογράφο του Μ. Κων/νου "Εν Β. Κωνστ. Δ΄"):

      "Το βάπτισμα πιθανώτατα ετέλεσεν ο Επίσκοπος της περιφερείας Νικομηδείας Ευσέβιος. Τελεσθέντος του βαπτίσματος εν μεγάλη αγγαλιάσει του Κωνσταντίνου...........Συντάξας δε την διαθήκην ήντινα παρέδωκεν εις τον γνωστόν ημίν Αρειανόν πρεσβύτερον των Ανακτόρων μετά της εντολής όπως εγχειρίση εις μόνον τον δευτερότοκον υιόν Κωνστάντιον προς ον ησθάνετο, ως φαίνεται, ιδιαιτέραν στοργήν............μετέστη προς την αγύρω ζωήν την ημέραν της Πεντηκοστής 21 Μαϊου 337. Ήτο 65 ετών και είχε βασιλεύσει 32 έτη".

      Τελικά ποιός τον βάπτισε; Ο Ορθόδοξος Πάπας της Ρώμης Σίλβεστρος, στη Ρώμη ή ο αρειανός Επίσκοπος Νικομηδείας Ευσέβιος στην Ελενόπολη της Βιθυνίας;

      Ποιό από τα δυο μας συμφέρει να πιστεύουμε;

      Διαγραφή
    5. Και ένα άλλο:
      Επί των ανωτέρω δυο παρουσιαζομένων περιπτώσεων σημειώνεται ότι ο πάπας Σίλβεστρος αρχιεράτευσε από 314-335, απεβίωσε δε στις 31.12.335, δηλ. ενάμιση χρόνο προ του θανάτου του αυτοκράτορα, που κατά την παράδοση βαπτίσθηκε λίγο προ του θανάτου του από τον Νικομηδείας Ευσέβιο. Εξ άλλου η παραδοχή της βάπτισης αυτής προσκρούει και σε έναν άλλο παράγοντα. Υπήρχε αρχαίον έθος η μη εγκατάλειψη της Ρώμης υπό του επισκόπου αυτής, προς τούτο δε ο ανωτέρω πάπας δεν παρέστη στην Α΄ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο. Αλλά και στις υπόλοιπες Οικουμενικές Συνόδους ουδείς των παπών Ρώμης παρέστη αυτοπροσώπως, αλλά εκπροσωπήθηκε από άλλους επισκόπους και κληρικούς, καθότι υπάκουσαν στο αρχαίο αυτό έθος.

      Διαγραφή
    6. Λέει ο Δοσίθεος:"Αν βάπτιζε ο Αρειανός Επίσκοπος Νικομηδείας Ευσέβιος τον Άγιο Κωνσταντίνο,πρώτος θα το έγραφε στα βιβλία του,ο Ευσέβιος,για να καυχηθή ότι τον βασιλέα τον έκανε Αρειανό.Επειδή όμως οι αιρετικοί πάντοτε ψεύδονται διά τούτο ας ακούσωμε πως έχει η αλήθεια.Ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν επρόκειτο να πολεμήση εναντίον του Μαξεντίου,είδε στον ουρανό το Σημείο του Σταυρού με τις λέξεις' ''εν τούτο νίκα'' και με πίστιν πρός τον Θεόν ενίκησε.Μετά ταύτα είδε όνειρο,ότι κάποιος τον εκτύπησε στην μύτη και έτρεξε στο προσκεφάλι του πολύ αίμα.Πράγματι μόλις ξύπνησε είδε επί της σενδόνης το αίμα σε σχήμα Σταυρού.Εν τούτοις αμέλησε την σωτηρίαν του, μένοντας αβάπτιστος.Παθαίνει λοιπόν λέπρα και γίνεται ολόκρηρος λεπρωμένος κι όταν οι ιερεΐς ειδωλολάτρες του είπαν να σφάξη νήπια και από το αχνιστό αίμα τους να λουσθή εκείνος εδέχθη,πλήν όμως μόλις τα νήπια μαζί με τις μητέρες των άρχισαν να κλαίνε κάτω από το παλάτι,ελυπήθη και επρόσταξε να φύγουν.Μετά από αυτά βλέπει άλλο όνειρο,τους δύο Αποστόλους Πέτρο και Παύλο να τον συμβουλεύουν και να τον προτρέπουν να κράξη τον Πάπα της Ρώμης Σίλβεστρο και να λάβη το άγιον Βάπτισμα.Έτσι ο Μ.Κωνσταντίνος βαπτίζεται υπό του αγίου Σιλβέστρου και γίνεται τελείως υγιής,μένοντας σταθερός στην ευσέβεια''.
      Αυτά δεχεται και αυτά κηρύτει η Ορθόδοξος Εκκλησία διά της Ιεράς Παραδόσεως.Αυτά λέει και ο Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της Μεγάλης(για τον οποίο γράφει ο άγιος Νεκτάριος ότι ''ιστορικώς η του Μελετίου πληροφορία εξελέγχεται ανακριβής και πλάσμα της δυτικής Εκκλησίας,και δείκνυται ότι ο Μελέτιος εκ θολερών ήντλησε πηγών''{βλ.αγίου Νεκταρίου''Μελέτη Ιστορική'',σελ 190} ).

      Αν εσύ, κ.Ιωάννη ,ήσουν Πατριάρχης Νέας Ρώμης και ο Ομπάμα σε καλούσε στην Αμερική να τον βαπτίσεις,δεν θα τον βάπτιζες( αν υπήρχε και ένα αρχαίο έθος σαν αυτό των παπών Ρώμης);
      Πότε θα πάψεις την κοινωνία με την Σύνοδο των Αθηνών και θα ακούσεις τους Αγίους Πατέρες και τον Παύλο;

      Διαγραφή
    7. Τι λένε τρεις αρχαίοι συγγραφείς για το βάπτισμα του Κων/νου;

      Η βάπτιση του Κωνσταντίνου παρουσιάζει ενδιαφέρον. Την άνοιξη (Πάσχα) του 337 ο Μ. Κωνσταντίνος, όντας ασθενής (λεπρός), μετεφέρθη για θεραπεία στα λουτρά της Νικομήδειας (Ελενούπολη) και εκεί λίγο πριν το θάνατό του (21 Μαΐου 337, ημέρα της Πεντηκοστής), κατηχήθηκε με την αρειανή κατήχηση, (δηλ. ότι ο Χριστός είναι κτίσμα του Θεού), βαπτίστηκε από τον αναθεματισθέντα και εξορισθέντα από την Α΄ Οικ. Σύνοδο, αρειανό επίσκοπο Νικομηδείας Ευσέβιο, ο οποίος τύγχανε β΄ εξάδελφός του (και μετά έλαβε από τον ίδιο το χρίσμα), όντας ήδη αρχηγός της χριστιανικής θρησκείας (ως υπερεπίσκοπος, Episcopus Episcoporum), αλλά και αρχηγός της ειδωλολατρικής θρησκείας (ως Μέγιστος Γεφυροποιός, Pontifex Maximus), τίτλο το οποίον ποτέ δεν απεμπόλησε. (Ευσεβίου Καισαρείας: Περί του βίου του Μ. Κων/νου, βιβλ. Δ΄ κεφ. 61,62,63), (Σωζόμενου, Εκκλ. Ιστορία, βιβλ. Β΄, κεφ. Λβ΄), (Σωκράτη, Εκκλ. Ιστορία, βιβλ. Α΄, κεφ. 39).

      Και οι τρεις λένε ψέματα;

      Διαγραφή
    8. Ο ένας λέει ψέματα.Ο Σωζόμενος και ο Σωκράτης(και ο Θεοδώρητος)απλώς είπαν ότι ο Μ.Κωνσταντίνος εβαπτίσθη στην Νικομήδειαν,ουδόλως όμως αναφερουν ότι εβαπτίσθη υπό του Νικομηδείας Ευσεβίου(βλ.άπαντα Θεοδωρήτου Τόμος 82,σελ.989- Σωκράτους και Σωζομένου σελ.177).
      Ο Νικομηδείας( και όχι ο Καισαρείας )Ευσέβιος,λέει ο άγιος Νεκτάριος,ήταν φίλος του Μ.Κωνσταντινου( δεν λέει β' εξάδελφός του )!
      Αλλά ποιός ήταν ο Νικομηδείας Ευσέβιος,τον οποίο επικαλείται ως μάρτυρα της αληθείας ο κ.Ιωάννης( και ο άγιος Νεκτάριος );Ήταν ο αρχηγός των Ευσεβιανών(μερίδα Αρειανών).Αυτοί διέδιδαν ότι ο αρχηγός των ο Νικομηδείας Ευσέβιος,εβάπτισε τον Μ.Κωνσταντίνο,περί τα τέλη της ζωής του και επομένως ο Μ.Κωνσταντίνος ήταν Αρειανός και όχι Ορθόδοξος.
      Την αλήθεια λέει ο Άγιος Μελέτιος,ο''Νέος Απόστολος και των αγαθών η αρμονία,ο της Πίστεως ζήλος,ο της Εκκλησίας στύλος,ο των θυσιαστηρίων κόσμος και ωραιότης"(Γρηγόριος Ν.,Χρυσόστομος,Γρηγόριος Θ.)!
      Τα λάθη του αγίου Νεκταρίου είναι αρκετά(η Εικονομαχία ήταν αίρεση ή Μεταρρύθμιση;).

      Διαγραφή
  25. Τι λέγει ο άγιος Ι. Χρυσόστομος για τον απόστο Πέτρο;

    Ο Ιω. Χρυσόστομος αναφέρει: «Ο Πέτρος ήταν ο κορυφαίος του χορού, το στόμα όλων των αποστόλων, η κεφαλή της ομάδας εκείνης, ο προστάτης όλης της οικουμένης, το θεμέλιο της Εκκλησίας, ο θερμός εραστής του Χριστού, διότι λέγει «Πέτρο, με αγαπάς περισσότερο από αυτούς;». Γι’ αυτό αναφέρω τους επαίνους, για να μάθετε ότι πραγματικά αγαπάει το Χριστό, διότι η φροντίδα για τους δούλους είναι μεγίστη απόδειξις της αγάπης προς τον Κύριο. Και δεν τα λέγω εγώ αυτά, αλλ’ ο ίδιος ο αγαπώμενος Κύριος. «Αν με αγαπάς», λέγει, «ποίμαινε τα πρόβατά μου»» (Ιω. Χρυσοστόμου, «Εν εσχάταις ημέραις», ΕΠΕ 27, 621). Αλλά και: «Διατί και το αίμα εξέχεεν; Ίνα τα πρόβατα κτήσηται ταύτα, ά τω Πέτρω και τοις μετ’ εκείνον ενεχείρησεν» (Περί Ιερωσύνης, λόγος 2. 1 PG 48. 632).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ήταν εγωϊστής ο απόστολος Πέτρος; ΝΑΙ αποφαίνεται η Εκκλησία:

    Το εγωιστικό του χαρακτήρα του Πέτρου καταγράφεται και στην απόφαση της Συνόδου της Κων/πολης του 1848 των Πατριαρχείων της Ανατολής: «Η προσευχή του Κυρίου μας έγινε, διότι ο Σατανάς είχε ζητήσει να σκανδαλίσει την πίστη όλων των Αποστόλων, αλλά ο Κύριος του επέτρεψε μόνο τον Πέτρο, και μάλιστα ακριβώς διότι έλεγε λόγια εγωιστικά και αναδείκνυε τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους» (Εγκύκλιος των Πατριαρχείων Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και των Ι. Συνόδων αυτών προς τον Πάπα Ρώμης Πίο Θ΄, 1848).

    Μήπως αυτός ο εγωϊσμός πέρασε και στους Πάπες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Έχουμε νομοθετική κατοχύρωση του πρωτείου του Πάπα Ρώμης; ΝΑΙ έχουμε:

    Νομοθετική κατοχύρωση του πρωτείου του Πάπα Ρώμης. Με τον 131ο νόμο (νεαρά) του Ιουστινιανού Α΄ κατοχυρώνεται νομοθετικά το πρωτείο του Πάπα Ρώμης: «Σύμφωνα με απόφαση των τεσσάρων Συνόδων, ορίζουμε όπως, ο άγιος Πάπας της αρχαίας Ρώμης να είναι πρώτος από τους Επισκόπους και ο αγιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης να είναι δεύτερος». Ο νόμος δηλώνει ότι ο Πάπας Ρώμης είναι πρώτος από τους Επισκόπους και όχι πρώτος μεταξύ ίσων Επισκόπων ή ότι έχει τα πρεσβεία τιμής σύμφωνα με τον γ΄ της Β΄ και τον κη΄ της Δ΄. Ο Ιουστινιανός υπερέβη κάθε όριο όταν το 545 δημοσίευσε αυτή τη νεαρά, με την οποία αναγνώριζε το πρωτείο του επισκόπου Ρώμης, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση της Εκκλησίας της Β. Αφρικής (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου, Έλληνες και Λατίνοι, σελ. 70). Επίσης ο Ιουστινιάνειος Κώδικας καταγράφει (Ι,Ι): «Θέλουμε να δούμε όλους τους λαούς που βρίσκονται υπό την τακτική δικαιοδοσία μας, να ζουν στην πίστη την οποία ο άγιος Απόστολος Πέτρος μετέδωσε στους Ρωμαίους ποντίφηκες…..».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ο Πάπας της Ρώμης υπεράνω όλων:

    Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (451) απεκάλεσε τον επίσκοπο Ρώμης Λέοντα Α΄ «αρχιεπίσκοπον πάσης της Οικουμένης, πατέρα τε και πατριάρχην» (Acta Conciliorum Oecumenorum 1.1.2, 102. Δ. Βακάρου, Η ιερωσύνη στην εκκλησιαστική γραμματεία των πέντε πρώτων αιώνων, σελ. 301). Δηλ. ο Πάπας είναι αρχιεπίσκοπος πάσης της Οικουμένης, πατέρας πάσης της Οικουμένης και πατριάρχης πάσης της Οικουμένης, Επίσκοπος δηλ. της μιάς Οικουμενικής Εκκλησίας, σύμφωνα με τις απόψεις του Αυγουστίνου, ότι όλες οι τοπικές Εκκλησίες υπάγονται, έπονται και εμπεριέχονται στη Μία Οικουμενική Εκκλησία, αντίθετα με τη θεολογία της Ανατολής, που θεωρεί την κάθε τοπική Εκκλησία Οικουμενική Εκκλησία. Αλλά επίσης έχουμε και την αναφώνηση των Πατέρων της Συνόδου, ως προς τον Τόμο του Λέοντα: «..... Πέτρος δια Λέοντος ταύτα εξεφώνησεν......», πράγμα που θεωρείται ότι αποτελεί «τον μεγαλύτερο θρίαμβο του παπισμού στην ιστορία της Συνόδου μέχρι τη στιγμή εκείνη» (Mansi VI, 972. ACO II, 1, 2, 81 [277]. Και αλλαχού: «τρίτον δε του μακαριωτάτου ανδρός πασών των εκκλησιών αρχιεπισκόπου Λέοντος του την Νεστορίου και Ευτυχούς αίρεσιν καταδικάσαντος τα αποσταλέντα γράμματα φανερούσιν ποία της αληθείας η πίστις» (Mansi VII, 9 ACO II, 1, 2, 93 [289]). Στα ανωτέρω παρατηρείται, ότι ο Πάπας φαίνεται να είναι ο αρχιεπίσκοπος πάσης της Οικουμένης, ο πατέρας πάσης της Οικουμένης και ο πατριάρχης πάσης της Οικουμένης, Επίσκοπος δηλ. της μιάς Οικουμενικής Εκκλησίας, σύμφωνα με τις θέσεις του ιερού Αυγουστίνου. Βέβαια, γιατί ο αρχιεπίσκοπος Λέων να είναι ο μακαριώτατος άνδρας όλων των εκκλησιών και όχι αποκλειστικά της εκκλησίας της Ρώμης και μόνον αυτής; Ως προς δε τις αναφωνήσεις, δεν γνωρίζουμε τέτοιες παρόμοιες αναφωνήσεις για άλλους Πατριάρχες από Οικουμενική Σύνοδο, που είναι Σύνοδος αγίων, Σύνοδος της καθόλου Εκκλησίας. Π.χ. δεν γνωρίζουμε προσφώνηση του τύπου «Ανδρέας δια Φλαβιανού, ταύτα εξεφώνησεν» ή «Μάρκος δια Κυρίλλου…..» κ.λπ. Υπάρχει δε το ερώτημα, εάν δεν υπήρχε πράγματι εκκλησιαστική παράδοση, περί της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη, όπως κατά κόρον αναφέρεται από πολλούς καθηγητές, τότε πως οι Πατέρες έβαλαν τον Πέτρο να μιλάει δια στόματος του Λέοντος και δεν έβαλαν π.χ. τον Παύλο να μιλάει δια του Λέοντος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Το Πρωτείο εξουσίας του Ρώμης. Μα ποιό πρωτείο;

    Ο απεσταλμένος του Λέοντα, Επίσκοπος Πασχαλίνος απευθυνόμενος προς την Σύνοδο της Χαλκηδόνας ανέφερε: «Του Μακαριωτάτου και Αποστολικού επισκόπου των Ρωμαίων πόλεως κεφαλής υπάρχοντος πασών των Εκκλησιών, προστάξεις έχομεν, εν αις κατηξίωσε διαλαλήσαι, όπως Διόσκορος Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας μη συγκαθεσθή εν τω συνεδρίω…..», σε ερώτημα δε των συνέδρων, γιατί αυτός ο αποκλεισμός, ο άλλος παπικός Επίσκοπος Λουκίνσιος αποκρίθηκε: «….. σύνοδον ποιήσαι επιτροπής δίχα του Αποστολικού θρόνου…..», ο δε Πασχαλίνος πρόσθεσε: «Ημείς υπεναντίον των προσταγμάτων του μακαριωτάτου και Αποστολικού επισκόπου και χειρίζοντος τον Αποστολικόν θρόνον, ελθείν ου δυνάμεθα, ούτε μη υπεναντίον των εκκλησιαστικών κανόνων ή πατρικών παραδόσεων». Ο άγιος Νεκτάριος, πάνω στα ανωτέρω παρατηρεί: «Τοιαύτη υπήρξεν η γλώσσα και η συμπεριφορά των λεγάτων του Πάπα Λέοντος του αγίου. δύναται πας τις να φαντασθή την γλώσσαν των μη φερόντων το προσόν του αγίου! Ο Θεός να φυλάξη την Εκκλησίαν» και παρακάτω διερωτάται, γιατί οι πατέρες έδειξαν τέτοια ανοχή, γιατί ανέχθηκαν τέτοια ψέματα, δίνει ο ίδιος την απάντηση: «επιβάλλουσα ανάγκη έθετο φυλακήν τοις στόμασιν αυτών….. η φρόνησις απήτει την ανοχήν χάριν της πίστεως και τούτο εποίησαν οι μακάριοι πατέρες», δηλ. μπροστά στον κίνδυνο της διάσπασης για θέματα πίστεως, υποκύπτουμε στο πρωτείο διαποίμανσης της Εκκλησίας υπό του Πάπα Ρώμης! Σημειώνεται, ότι επειδή οι παπικοί λεγάτοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τον κη΄ κανόνα της Συνόδου, περί των ίσων πρεσβείων τιμής του Κων/πόλεως μετά του Ρώμης, η Σύνοδος απέστειλε επιστολή προς τον Λέοντα, με την οποίαν του ζητούσε να τον υπογράψει. Ο Πάπας Λέων με απαντητική του επιστολή αρνήθηκε να υπογράψει τον κανόνα (αγίου Νεκταρίου, Τα αίτια του σχίσματος, τ. Α΄ σελ. 149-154).

    Εκτός των άλλων, ο Λέων εγκαινίασε και στήριξε το παπικό πρωτείο σε ομιλίες του κατά την επέτειο της μνήμης του αποστόλου Πέτρου, κατά τις επετείους της εκλογής του στο παπικό αξίωμα και σε επιστολές που έστελνε στις Εκκλησίες της Αφρικής, του Ιλλυρικού, της Γαλλίας, στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο, στον Πατριάρχη Κων/πόλεως Ανατόλιο και στους αυτοκράτορες Μαρκιανό και Πουλχερία, εκθέτοντας τις απόψεις του για τον Επίσκοπο Ρώμης ως primus omnium episcoporum και ότι σ’ αυτόν μεταβιβάζεται η plenitude potestatis, η solicitudo omnium pastorum και η communis cura universalis ecclesiae. Έτσι ο Λέων από το πρωτείο της χάριτος και από το πρωτείο της προσωπικής του αρμοδιότητος προέβαλε το Πρωτείο του δικαιώματος της διαδοχής. Αλλ’ ενώ ομιλεί πολύ ταπεινά για το άτομό του, εξαίρει μ’ αυτόν τον τρόπο τον επίσημο χαρακτήρα του αξιώματός του. Συνδυάζει την ταπεινότητα και την έπαρσι που εκφράζονται στις στερεότυπες εκφράσεις: «Δούλος των δούλων του Θεού», «αντιπρόσωπος του Χριστού» κι’ ακόμη «Θεός επί της γης» (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου. «Έλληνες και Λατίνοι», σελ. 54). Αλλά και ο Πατριάρχης Ανατόλιος κατηγορείται για δειλία στην απάντησή του προς τον Λέοντα για τον κη΄ κανόνα της Δ΄, κι’ ακόμη γιατί βεβαίωνε τον Πάπα πως άνευ της εγκρίσεώς του ουδείς από τους κανόνες θα εφαρμοστεί (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου, Έλληνες και Λατίνοι, σελ. 66)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ο φιλοπαπισμός του αγίου Θεοδώρου Στουδίτη καταγράφεται κατωτέρω:

    Αλλά και στον Δοσίθεο Ιεροσολύμων αναφέρεται: «Ο Νικόλαος (πάπας Νικόλαος Α΄) αντί να πεισθή, εξηρεθίσθη έτι μάλλον κατά του Φωτίου και αμέσως διήγειρε κατ’ αυτού τους εν τη Ανατολή εγκαθέτους του αρχιεπισκόπους Σμύρνης Μητροφάνη και Νεοκαισαρείας Στυλιανόν Μάπαν, εμφανιζομένους ως υποστηρικτάς του Ιγνατίου, αυτοί δε με την σειράν των διήγειραν ομάδα όλην επισκόπων και τους Στουδίτας μοναχούς, οι οποίοι φιλοπαπικοί υπάρχοντες ήδη από του περιφήμου ηγουμένου των Θεοδώρου του Στουδίτου, ήσαν τα νυν σφοδροί πολέμιοι του Φωτίου και όργανα του πάπα Ρώμης» (Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος Χαράς, Εισαγωγή, σελ. 37). Επίσης: «Νικηφόρος Α΄ Κωνσταντινουπόλεως (806-815). Εγένετο εκ λαϊκού πατριάρχης. Προ τούτου ήτο ασηκρήτις, όπως και ο προκάτοχός του Ταράσιος και ο Φώτιος, τότε «εστασίασαν» εναντίον του ο Θεόδωρος Στουδίτης και ο θείος του Πλάτων δια την εκ λαϊκού δήθεν απότομον προβολήν του, αλλά τη αληθεία, λέγει ο Ζωναράς, δια «φιλαρχίαν» αυτών, διότι ήθελον αυτοί να γίνη ο εις εκ των δυο πατριάρχης: «ηβούλοντο γαρ της εκκλησίας εγκρατείς γενέσθαι και του αρχιερατικού της Κωνσταντινουπόλεως επιβήναι θρόνου περί πλείστου πεποίηντο» (Ιωάννης Ζωναράς, επιτ. Ιστ. 15,14,14-18). «Ίσως υπεκινούντο και υπό του πάπα Ρώμης, του οποίου ήσαν φίλοι και εγκάθετοι εν Κωνσταντινουπόλει». (Δοσιθέου, ως ανωτέρω, Φωτίου επιστολαί, σελ. 209-210).

    Και τι είναι αυτή η επιστολή του προς τον Λέοντα Γ΄: «Επειδήπερ Πέτρω τω μεγάλω δέδωκε Χριστός ο θεός μετά τας κλεις της βασιλείας των ουρανών και το ποιμνιαρχίας αξίωμα, προς Πέτρον ήτοι τον αυτού διάδοχον οτιούν καινοτομούμενον εν τη καθολική εκκλησία παρά των αποσφαλλομένων της αληθείας αναγκαίον αναφέρεσθαι…..» (Φατούρος, σελ. 91, 5). Δηλ. από πότε ο Πέτρος, άρα και ο διάδοχός του, είναι αρχηγός της ποίμνης και ποιάς ποίμνης, του όλου σώματος του Χριστού ή μόνον της ποίμνης της Ρώμης; Και ποιος είπε, ότι για οποιαδήποτε καινοτομία στην Εκκλησία θα πρέπει να απευθυνόμαστε στον Ρώμης και όχι σε Σύνοδο; Αλλά και σε άλλο σημείο της επιστολής αναφέρεται στον πάπα και τον αποκαλεί: «….. σώσον ημάς, αρχιποίμην της υπ’ ουρανόν εκκλησίας,…..» (Φατούρος, σελ. 92, 16). Από πότε ο πάπας είναι ο αρχιποιμένας της υπό τον ουρανόν Εκκλησίας και όχι ένας των αρχιποιμένων;

    Αλλά και η άλλη προσφώνηση του οσίου προς τον πάπα Πασχάλη Α΄ (817-824) είναι χαρακτηριστική: «Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ' η ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..» (Φατούρος, σελ. 400, 17). Δηλ. ο Πασχάλης Α΄ είναι ο θεοπρόβλητος ποιμένας των προβάτων του Χριστού και είχε τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών και εμείς δεν το ξέραμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακριά από τον Ιωάννη Ζωναρά,είναι ψεύτης!Φιλοπαπισμός υπάρχει μετά το 1054 μ.Χ. κ.Ιωάννη.Ο Άγιος Θεόδωρος είναι μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας και αυτοί που τον κατηγορούν είναι μικροί μπροστά του.Ο Ζουρίδης κοροϊδεύη τον άγιο Παΐσιο και εσύ τον Γίγα Θεόδωρο.Μπράβο σας!

      Διαγραφή
    2. Εγώ δεν κοροϊδεύω κανέναν και μάλιστα άγιο!

      Μεταφέρω, όσα ο άγιος Νεκτάριος γράφει (scripta manent) για τον άγιο Θεόδωρο.

      Διαγραφή
    3. Γράφεις:"...και εμείς δεν το ξέραμε''.Τί είναι αυτό;

      Διαγραφή
    4. Δηλαδή, εσείς προφανώς ξέρατε, ότι ο Πάπας Πασχάλης Α΄ είναι ο θεοπρόβλητος ποιμένας των προβάτων του Χριστού και είχε τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών;

      Διαγραφή
  31. Θέλετε να μάθετε για την πολυτάραχη ζωή των Στουδιτών μοναχών, που απάδει στο μοναχικό σχήμα;

    Έπαιξε σπουδαίο ρόλο (η μονή του Στουδίου) κατά την Εικονομαχία, κατά τη διάρκεια της οποίας υπέφερε πολλά, καθώς οι μοναχοί της αναδείχτηκαν αγωνιστές της μετέπειτα Ορθοδοξίας και υπερασπιστές της τιμής των εικόνων. Κατά την περίοδο αυτή τέσσερις άγιοι Οικουμενικοί Πατριάρχες κινήθηκαν εναντίον της και εναντίον των ηγουμένων της, αγίων Θεοδώρου και Πλάτωνος, καθότι η Μονή λάμβανε ενεργό μέρος και κινητοποιούσε τους Μοναχούς της εναντίον αποφάσεων των αυτοκρατόρων, αλλά και των Πατριαρχών ΚΠόλεως. ‘Έτσι, ο ΚΠόλεως άγιος Ταράσιος (784-806) αποφάσισε τη διάλυση της Μονής και εξόρισε τους αγίους Πλάτωνα και Θεόδωρο. Κατόπιν, ο ΚΠόλεως άγιος Νικηφόρος Α΄ (806-815) φυλάκισε τον άγιο Πλάτωνα και εξόρισε τον άγιο Θεόδωρο. Ο ΚΠόλεως άγιος Μεθόδιος Α΄ (843-847) αφόρισε τους Στουδίτες Μοναχούς, επειδή τον κατηγόρησαν, ότι δεν υπήρξε σκληρός με τους εικονομάχους, ο δε άγιος Φώτιος Α΄ (858-867) συγκρούστηκε και αυτός με τους Στουδίτες Μοναχούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχεις κάνει θάλασσα κ.Ιωάννη!
      Ο άγιος Πλάτωνας δεν ζούσε όταν ήταν Πατριάρχης ο άγιος Νικηφόρος.
      Την διάλυση της Μονής δεν την αποφάσισε ο άγιος Ταράσιος αλλά ο άγιος Νικηφόρος.
      Τους Αγίους Πλάτωνα και Θεόδωρο δεν τους φυλάκισε ο άγιος Ταράσιος αλλά ο Κωνσταντίνος ΣΤ'.

      Διαγραφή
    2. Εσύ τα έχεις κάνει θάλασσα:

      Ο άγιος Πλάτωνας εκοιμήθη το 814
      Ο άγιος Νικηφόρος πατριάρχευσε από το 806-815.
      Άρα ζούσε και παραζούσε ο άγιος Πλάτωνας επί Νικηφόρου

      Πρώτα συνέβη η διάλυση της Μονής και μετά συνέβησαν τα υπόλοιπα.

      Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης. Ο άγιος Ταράσιος δεν εισηγήθηκε στον Κων/νο ΣΤ΄ τη διάλυση της Μονής και την εξορία των Στουδιτών, αλλά στην Ειρήνη την Αθηναία, που τύφλωσε το γιό της το 797 και είχε γίνει αυτή αυτοκρατόρισα.

      Ο άγιος Νικηφόρος δεν αποφάσισε την διάλυση της Μονής, αλλά φυλάκισε τον άγιο Πλάτωνα και εξόρισε τον άγιο Θεόδωρο.

      Και κάτι τελευταίο, που δεν ξέρεις: Η Ειρήνη η Αθηναία τύφλωσε το γιό της Κων/νο ΣΤ, για να του πάρει το θρόνο, με τις ευλογίες του αγίου Ταρασίου!

      Διαγραφή
    3. Και εσύ τα έχεις κάνει θάλασσα ΑΛΛΑ και εμείς.

      Και να ζούσε,ο Άγιος Πλάτωνας,επί Πατριάρχου Αγίου Νικηφόρου,ΔΕΝ τον φυλάκισε ο Πατριάρχης αλλά ο αυτοκράτορας.Ο Άγιος Ταράσιος ΔΕΝ εξόρισε τους Αγίους Πλάτωνα και Θεόδωρο ούτε η Ειρήνη η Αθηναία.Ο Άγιος Νικηφόρος δεν ήταν στην Ψευδοσύνοδο του 809( επί Νικιφόρου ),ούτε του 811( επί Λέων ).Ο Άγιος Νικηφόρος δεν φυλάκισε τους Αγίους Πλάτωνα και Θεόδωρο(ο βασιλεύς Νικηφόρος φυλάκισε τους Αγίους Θεόδωρο και Ιωσήφ).Ο Άγιος Μεθόδιος δεν αφόρισε τον Άγιο Θεόδωρο( δεν ζούσε ο Άγιος τότε).Ο Μέγας Φώτιος γιατί συγκρούστηκε με τους Στουδίτες; Γιατί το λέει ο Μοναχός Ζωναράς( ο ψεύτης );
      Την διάλυση την Μονής την αποφάσισε ο Κωνσταντίνος ΣΤ'( την πρώτη φορά ) και ο βασιλεύς Νικηφόρος( την δεύτερη φορά ).

      Γιατί,κ.Ιωάννη,ανήκεις στο Π.Σ.Ε.( η Σύνοδος των Αθηνών ανήκει στο ΨΕΜΑ) και έχεις εκκλησιαστική κοινωνία με τους ψευδεπισκόπους του Κυλυμπαρίου(και αυτό δεν το ξέρουμε);

      Διαγραφή
  32. Mην ασεβείς προς τους αγίους Ιωάννη.
    Επειδή δεν μπορούμε εμείς να ελέγξουμε τις ανακρίβειές σου, αυτό εσύ το εκμεταλλεύεσαι και αυτό είναι ανήθικο. Αυτό σου το γράφω γιατί φαίνεταιο σε ολα τα γραφόμενα σου η υπερβολή και η εχθρική διάθεσι σου πρός τους αγίους.Κάνεις μπάμ από μακρυά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ΄αρχήν δεν είμαι ο Ιωάννης, που νομίζεις.
      Κατά δεύτερον τιμώ και σέβομαι όλους τους αγίους, που τιμά και σέβεται η Εκκλησία
      Και κατά τρίτον ακολουθώ τον άγιο Παϊσιο, τον Ε. Θεοδωρόπουλο και τον Αυγουστίνο Καντιώτη, ως προς την διακοπή μνημοσύνου. Αν κάνουν αυτοί λάθος, τότε παρασύρουν και μένα, τον μη Ιωάννη.

      Διαγραφή
    2. Κύριε μη Ιωάννη τιμάς και τον Χρυσόστομο Σμύρνης;Δηλαδή,αυτοί οι 3 είναι πάνω από τους Αγίους Πατέρες;;Γιατί δεν ακούς τον Πατέρα Ευθύμιο Τρικαμηνά;;;

      Διαγραφή
    3. Εγώ, ο μη Ιωάννης, τιμώ τους αγίους, που τιμά και η Εκκλησία και επομένως τιμώ και τον Χρυσόστομο Σμύρνης, όπως τιμώ τον αρειανό (κατά Ράνσιμαν και άλλους) Μ. Κων/νο, όπως τιμώ και τον αφθαρτοδοκίτη, θεοπασχίτη και μονοφυσίτη Ιουστινιανό, που με την 131 νεαρά καθιέρωσε το πρωτείο εξουσίας του Πάπα Ρώμης. Τιμώ επίσης και τον άγιο Αρσάκιο, που ο Χρυσόστομος αποκάλεσε "προβατόσχημο λύκο" και "μοιχεπιβάτη".
      Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα κουσούρια τους, το ίδιο ισχύει και για τους αγίους, ακόμη και την Παναγία:
      Άλλη μια κακοδοξία του Παπισμού είναι και η αναμαρτησία της Θεοτόκου, η οποία στηρίζεται στο χωρίο του Λουκά «χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου» (1. 28) και ερμηνευόμενο το «κεχαριτωμένη», ότι σημαίνει αναμαρτησία της Θεοτόκου, ως πεπληρωμένης χαρίτων. Πλην όμως άλλως αναλύει το θέμα ο Παύλος, ο οποίος είναι σαφής: «….. και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος εισήλθεν, εφ' ω πάντες ήμαρτον» (Ρωμ. 5. 12). Αντίθετα μάλιστα, πολλοί εκ των συγγραφέων και Πατέρων της Εκκλησίας αναφέρουν, ότι η Θεοτόκος δεν ήταν απαλλαγμένη ατελειών και αδυναμιών. Π.χ. οι: Ωριγένης, Κύριλλος, Μ. Βασίλειος, Θεοφύλακτος και Αμφιλόχιος λέγουν, ότι η Θεοτόκος σκανδαλίσθηκε κατά το επί του σταυρού πάθος του Χριστού, ερμηνεύοντες το του Λουκά: «και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (2. 35), κατά το οποίο λογισμοί αμφιβολιών και διακρίσεων θα κατελάμβαναν τη Θεοτόκο, αντικρύζουσα τον Υιό της και Θεό επί του σταυρού. Κατά τον Αλεξανδρείας Κύριλλο: «ό,τι και αυτήν την του Κυρίου μητέρα το αδοκήτως συμβεβηκός εσκανδάλισε και της οικείας λοιπόν μητρός σκανδάλω περιπεσούσης και λογισμών αταξίαις εμπερφυμένης, πως ουκ έδει προνοείν τον Κύριο;» (Μ. 74. 661). Επίσης, ο Ιω. Χρυσόστομος ερμηνεύοντας την απαίτηση της Θεοτόκου να θαυματουργήσει κατά τον εν Κανά γάμο λέγει ερμηνεύοντας το χωρίο Ιω. 2. 4: «Εβούλετο γαρ και εκείνοις καταθέσθαι χάριν και εαυτήν λαμπροτέραν ποιήσαι δια του παιδός. Και τάχα τι και ανθρώπινον έπασχε, καθάπερ και οι αδελφοί αυτού «Δείξον σεαυτόν τω κόσμω» βουλόμενοι την από των θαυμάτων δόξαν καρπώσασθαι….. Επειδή γαρ εικός ην και ακούσασαν παρά του παιδός μη βούλεσθαι μηδέ ούτω πεισθήναι, αλλ’ αξιούν εαυτήν πανταχού των πρωτείων, άτε μητέρα ούσαν» (ομιλία εις το κατά Ιω. 21. 2). Με τα λόγια του ο Χριστός προστατεύει και βοηθάει τη μητέρα του από της κενοδοξίας, διότι εξ αυτής παρακινήθηκε να ζητήσει από τον Υιό της να θαυματουργήσει. Λέγει σχετικά ο Ζηγαβηνός: «Δι’ ων είπε κατήσχυνε ηρέμα τον φιλόδοξον αυτής σκοπόν και το τυραννικόν πάθος της κενοδοξίας απήλασε» (ερμηνεία εις το κατά Ματθ. 12. 50, Μ. 129. 393). Αλλά και στην άλλη περίπτωση, κατά την οποίαν: «Έτι δε αυτού λαλούντος τοις όχλοις ιδού η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ειστήκεισαν έξω, ζητούντες αυτώ λαλήσαι….. και εκτείνας την χείρα αυτού επί τους μαθητάς αυτού είπεν. ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου…..» (Ματθ. 12. 46-50), όπου ο Κύριος απήντησε ότι αδελφοί του είναι οι ποιούντες το θέλημα του ουράνιου Πατέρα. Ο Ιω. Χρυσόστομος δικαιολογώντας την απάντηση του Κυρίου λέγει, ότι η Παρθένος στην περίπτωση αυτή «εβούλετο ενδείξασθαι τω δήμω (=στο λαό), ότι κρατεί (=επιβάλλεται) και αυθεντεί (=κάνει κουμάντο) του παιδός, ουδέν ουδέπω περί αυτού μέγα φανταζομένη. Διό και ακαίρως προσήλθεν. Όρα γουν και αυτής και εκείνων (των αδελφών) την απόνοιαν (=παράλογη ενέργεια)». Και άλλοι ερμηνευτές τα παρόμοια ερμηνεύουν.

      Διαγραφή
  33. Διαβαζω στην http://www.kathimerini.gr/752923/article/epikairothta/ellada/xwris-afm-kai-amka "....για θρησκευτικούς λόγους αρνήθηκαν να πάρουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στις συναλλαγές με το Δημόσιο και ειδικά με τις υπηρεσίες υγείας. Πρόκειται για τους λεγόμενους «παλαιοημερολογίτες»...Παλαιότεροι υπολογισμοί έχουν ανεβάσει τον αριθμό τους (μαζί με τις οικογένειές τους) στα 500.000 άτομα.."

    Διαβάζω , θαυμάζω και σκέφτομαι όχι αν όντως δεν έχουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ γιατί οσους παλαιοημερολογήτες ξέρω και ΑΦΜ έχουν και ΑΜΚΑ .... αλλά τι λένε σήμερα για το ΑΦΜ και ΑΜΚΑ και αν τα θεωρούν κωλύματα για την σωτηρία του ανθρώπου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωλύματα σωτηρίας του ανθρώπου μπορεί να είναι και ο αριθμός ταυτότητας, ο αριθμός μητρώου ΙΚΑ, ο αριθμός της εφορίας, ο αριθμός τηλεφώνου, ο αριθμός πιστωτικής κάρτας, ο αριθμός εκλογικού καταλόγου, ο αριθμός διεύθυνσης του σπιτιού, ο αιθμός της ΔΕΗ, ο αριθμός της ΕΥΔΑΠ, ο αριθμός της COSMOTE, ο αριθμός πινακίδας αυτοκινήτου, ο αριθμός ληξιαρχικής πράξης θανάτου, ο αριθμός συμβολαίου, ο αριθμός οστεοφυλακίου, κ.λπ. δια τους μη έχοντας στοιχειώδη νούν.

      Διαγραφή
  34. 1/2 ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΠΑΠΕΣ ΡΩΜΗΣ
    ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ SITE TOY ΔΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΙΑΜΑΚΗ
    http://www.philologus.gr/2008-08-02-10-20-04/37--sp-736/294-2016-10-23-12-43-48

    Ὅταν στὶς 6-10-2016 ἀνάρτησα τὴ μελέτη μου «Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο καὶ κομποσχοίνι» στὴν ἱστοσελίδα μου www.philologus.gr, ὁ κ. Ὀδυσσεὺς Τσολογιάννης, παλιὸς μαθητής μου στὸ ἑξατάξιο γυμνάσιο, μοῦ ζήτησε νὰ τὴν πάρῃ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα μου καὶ νὰ τὴν ἀναρτήσῃ καὶ στὴ δική του ἱστοσελίδα, καὶ τοῦ ἐπέτρεψα. ὅπως σημείωσε ἐκεῖ, τὴν ἀνάρτησε στὶς 11-10-2016. στὶς 16-10-2016 στὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ὀδυσσέως μὲ τὴν τεράστια ἐπισκεψιμότητα εἶδα νὰ ἔχουν ἀναρτηθῇ καὶ γύρω στὶς 60 [ΣΗΜ. ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΩΣ: 2-11-2016 ΕΦΤΑΣΑΝ 95] σημειώσεις - σχόλια ἐπισκεπτῶν γιὰ τὴ μελέτη μου αὐτή, σημειώσεις ἄλλες ὑπὲρ καὶ ἄλλες κατά. πρόσεξα δὲ κι ὅτι τοὐλάχιστο δυὸ ἀπ᾽ αὐτές, ποὺ συμπλέουν μὲ τὶς κατά, εἶναι γραμμένες ἀπὸ ἀνωνύμους παπικούς, οἱ ὁποῖοι πειράχτηκαν, ἐπειδὴ τοὺς ξεκουνήθηκε ἀπὸ τὴ διάνοιά τους ἡ «Βαβυλών = δῆθεν Ῥώμη» ποὺ προέκυψε ἀπὸ κουτοπόνηρη καββαλιστικὴ παρερμηνεία τους στὸ βιβλικὸ χωρίο Α’ Πε 5,13, καθὼς ἐγὼ ἑρμηνεύοντας νηφάλια ἐπιστημονικὰ ἱστορικὰ καὶ σωστά, ἀπέδειξα ὅτι πρόκειται γιὰ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου ποὺ ἦταν στὸ Δέλτα τοῦ Νείλου. ἂν καὶ οἱ παπικοὶ δὲν τόλμησαν νὰ μοῦ ἐπιτεθοῦν, ὅπως κάποιοι χοντροκομμένοι «ὀρθοδοξαρᾶδες» ἀμαθέστατοι, (ἐπειδὴ μυρίζει μπαρούτη, καὶ οἱ παπικοὶ ξέρουν νὰ φυλάγωνται), φλυαροῦν ἁπλῶς γύρω ἀπὸ τὸ ἐπιστημονικό μου συμπέρασμα διάφορες γαργάρες, ὅπως εἶναι ἡ πάγια τακτική τους.
    Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἀναρτῶ ἐδῶ συμπληρωματικῶς καὶ πρὸς διαφωτισμὸ τῆς σκοτισμένης «ἐνημερώσεως» τῶν παπικῶν δυὸ παλιὲς μελέτες μου, γραμμένες τὸ 1985 –σὲ γλῶσσα καθαρεύουσα κατ᾽ αἴτησι τοῦ τότε ἐκδότου–, οἱ ὁποῖες μελέτες μου ἀνευρίσκονται ὡς μεγάλες ὑποσημειώσεις μου στὸν «Τόμον Χαρᾶς» τοῦ Δοσιθέου, στὰ Πρακτικὰ τῆς 8ης οἰκουμενικῆς συνόδου (τοῦ 880), κατὰ τὴν ὁποία ἀποκαλύφθηκε γιὰ πρώτη φορά ἀπὸ τὸ Φώτιο καὶ συνοδικῶς καταδικάστηκε ἡ κακοδοξία τοῦ Αὐγουστίνου καὶ τῶν «ἀλαθήτων» παπῶν Ῥώμης καὶ τῶν παπικῶν, ποὺ ἐκφράζεται στὴν προσθήκη τους Filioque τὴν ὁποία τσοντάρισαν πλαστογραφικῶς στὸ Σύμβολον τῆς πίστεως. στὸν «Τόμον Χαρᾶς» τοῦ Δοσιθέου κατὰ τὴ δική μου ἔκδοσι βρίσκεται καὶ ἡ σχετικὴ εἰσαγωγή μου (σελίδες 150) καὶ 440 περίπου σχόλια - μελέτες - ὑποσημειώσεις μου (σελίδες περίπου 150). τὸ ἔργο μου αὐτὸ χρησιμοποιεῖται πάρα πολὺ ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους τῆς Βορείου Ἀμερικῆς καὶ τῆς Εὐρώπης γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς παπικῆς προσηλυτιστικῆς προπαγάνδας (τῆς περίφημης ὑπηρεσίας τῶν παπῶν Ῥώμης De propaganda fide), ἡ ὁποία ἀσκεῖται ἐπίμονα ἀπὸ τοὺς παπικοὺς στοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. 2/2 (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ 1/2)

    Ἀναρτῶ λοιπὸν ἐδῶ καὶ τὶς δυὸ παρακάτω μελέτες μου, φρονώντας ὅτι εἶναι χρήσιμες στὸν ἀμυντικὸ ἀγῶνα τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς ἀντιχριστιανικῆς παπικῆς προσηλυτιστικῆς προπαγάνδας ποὺ ὑφίστανται.
    Στὸν «Τόμον Χαρᾶς» οἱ δυὸ μελέτες - ὑποσημειώσεις βρίσκονται στὶς σελίδες 307 - 311 καὶ 506 - 508. στὴν πρώτη ἀπὸ τὶς δυὸ ἐδῶ μελέτες μου προσθέτω τώρα ὅτι γιὰ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου γράφει κι ὁ γεωγράφος - ἱστορικὸς τοῦ Α’ π.Χ. - Α’ μ.Χ. αἰῶνος (σύγχρονος δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ) Στράβων 17,1,10· 17,1,40· (σ. 807· 812). τὰ δυὸ αὐτὰ χωρία τὰ βρῆκα ἐκ τῶν ὑστέρων.
    Συνολικὰ γιὰ τὴ Βαβυλῶνα τῆς Αἰγύπτου, τὴ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἰακώβου ἕδρα τῶν ἀποστόλων Πέτρου, Ἰούδα, καὶ Ἰωάννου, μιλοῦν 26 ἀρχαῖες πηγές, ἤτοι 11 συγγραφεῖς καὶ 15 ἰδιωτικοὶ πάπυροι. βρῆκα τὰ χωρία τῶν συγγραφέων καὶ τοὺς παπύρους, καὶ τὰ παρουσιάζω στὴν πρώτη ἀπὸ τὶς μελέτες αὐτές. στὴ δεύτερη ἐκθέτω πῶς ἀνακάλυψα 5 φανταστικοὺς «πάπες» Ῥώμης, ποὺ δὲν ὑπῆρξαν ποτέ, τοὺς πέντε ἀρχαιοτέρους.
    Τὸ ἔργο μου αὐτὸ ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΤΟΜΟΣ ΧΑΡΑΣ ἐμπορικῶς εἶναι ἰδιοκτησία τοῦ ἐκδοτικοῦ οἴκου Β. Ῥηγοπούλου, καὶ πωλεῖται στὸ Βιβλιοπωλεῖο του, Καρόλου Ντὴλ 4, Θεσσαλονίκη.

    Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
    Πατήστε στὸ εἰκονίδιο [ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: ΛΙΝΚ] αὐτὸ http://www.philologus.gr/files/BABYLON-AIGYPTOY.pdf γιὰ νὰ ἀνοίξετε τά ὰποσπάσματα τοῦ ΤΟΜΟΥ ΧΑΡΑΣ.

    ΟΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΤΟΙ
    ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΡΩΜΗΣ

    Πατήστε στὸ εἰκονίδιο αὐτὸ [ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: ΛΙΝΚ] http://www.philologus.gr/files/PPAPER.pdf γιὰ νὰ ἀνοίξετε τά ὰποσπάσματα τοῦ ΤΟΜΟΥ ΧΑΡΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Το πρώτο σχόλιο που έβαλα στην παρούσα σελίδα σας τον Φεβρουάριο του 2017, το αφαιρέσατε. Γιατί κύριε διαχειριστά; Δεν σας αρέσει η αλήθεια όταν θίγει τον «έγκριτο επιστήμονα» Σιαμάκη; Ελπίζω ότι το παρακάτω λεξικολογικό σχόλιο που αφορά την επιστημονική και φιλολογική κατάρτιση του Σιαμάκη και στο οποίο δεν απάντησε όταν του το έθεσα, να το αφήσετε για να φαίνεται αν ο Σιαμάκης τον οποίον θαυμάζετε τόσο, αξίζει πράγματι αυτόν τον θαυμασμό.

    Ρακά

    Η λέξη “ρακά” για την οποία στο Σύντομο Λεξικό σας - την μεταφράζετε σε πόρδε - λέτε, και συμφωνεί και ο Χρυσόστομος ότι, η βρισιά αυτή είναι λιγότερο εξυβριστική από το μωρέ (=βλάκα) του ίδιου στίχου. Το ότι στην περικοπή του Ματθαίου (Μθ 5,22) – που είδαμε και την ερμηνεύει αναλυτικά ο Χρυσόστομος στο Υπόμνημά του στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο –, ο Χριστός προχωράει προοδευτικά αυξάνοντας την ύβρη, είναι νομίζω εύκολο να το καταλάβει κανείς. Εκείνο όμως που δεν καταλαβαίνω εγώ, είναι πώς γίνεται το πόρδε που λέτε εσείς, να είναι λιγότερο εξυβριστικό από το βλάκα. Διότι νομίζω κάποιος μπορεί να κοροϊδευτεί σαν βλάκας επειδή είπε μια βλακεία, χωρίς να σημαίνει ότι είναι πάντα βλάκας, αλλά κάποιος για να κοροϊδευτεί σαν πόρδος πρέπει να είναι πολύ ανεπιθύμητος.
    Λέτε λοιπόν τόσο στο Λεξικό σας, όσο και στις Μελέτες σας τεύχος 3 σελ. 245, ότι “ρακά” σημαίνει «πνεύμα δύσοσμο, αέρα δύσοσμε, πόρδε, δηλαδή σκουπίδι, μικρέ, ανήλικε, ανώριμε, ασήμαντε, τιποτένιε». Η «απόδειξή σας» όμως που περιέχει πλήθος βιβλικά χωρία, αφήνει ένα μικρό αλλά σπουδαίο αναπάντητο ερώτημα, ξεχωριστό απ’ το προηγούμενο. Ας την δούμε όμως αναλυτικά.
    Λέτε στην «απόδειξή σας» ότι η λέξη ρακά προέρχεται από το βιβλικό ρυ, ρυκ, ρούακ που μεταφράζεται στους Ο΄ πάνω από 260 φορές πνεύμα (= άνεμος, πνοή, ατμοί, σύννεφα), 4 φορές πνοή, και 53 φορές άνεμος. Και παραθέτετε άλλα 16 χωρία με την μεταφορική σημασία της ανάσας ή ξεφυσήματος. Και λέτε επίσης ότι «το πρώτο προϊόν αποστάξεως έχει το εβραϊκό όνομα αράκ. Κι εμείς το λέμε ελαφρώς εξελληνισμένο ρακή, δηλαδή το πνεύμα (του οίνου), το οινόπνευμα». Ωραία μέχρι εδώ. Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι:
    Πού φαίνεται ότι το ρακά (= αέρας), σημαίνει δύσοσμος και άρα μπορεί να μεταφραστεί ως πόρδος; Διότι όλα τα ουσιαστικά που αναφέρατε σαν μεταφράσεις του ρακά και είναι τα αέρας, πνοή, άνεμος, ατμός, δεν είναι δύσοσμα! Ακόμα και το πνεύμα (=ατμός) του οίνου που έχει την χαρακτηριστική μυρωδιά, δεν λέγεται σκέτο πνεύμα αλλά οινόπνευμα όπως λέτε κι εσείς. Και παραπάνω βάζετε διευκρινιστικά σε παρένθεση τις λέξεις του οίνου. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν εξυπακούεται αυτόματα ότι το πνεύμα είναι του οίνου, αλλά χρειάζεται να το σημειώσουμε. Και το παράδειγμα του οπλαρχηγού Νικολέτου που αναφέρετε, λέει ότι «έβγαλε αέρας του κάτωθέν του (= έκλασε)», δηλαδή δεν λέει σκέτο «αέρας του» αλλά προσθέτει το «κάτωθέν του», για να καταλάβει ο αναγνώστης τί είδους αέρας ήταν αυτός που έβγαλε ο Νικολέτος (δηλαδή όχι από το στόμα του). Πού είναι λοιπόν η σημασία του δύσοσμου αέρα ή πόρδου που λέτε; Νομίζω πως φαίνεται καθαρά πλέον ότι δεν υπάρχει τέτοια σημασία, και το ρακά σημαίνει σκέτο αέρας.
    (συνέχεια στο επόμενο σχόλιο λόγω ανεπάρκειας χώρου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  37. (συνέχεια απ' το προηγούμενο σχόλιο)
    Όσο για το παράδειγμα που φέρνετε με τον γιατρό που ρωτάει τον ασθενή αν αερίστηκε, όλοι ξέρουμε ότι το ρήμα “αερίζω-αερίζομαι” το χρησιμοποιούμε κυριολεκτικά μόνο για δωμάτια, σεντόνια, μαξιλάρια και τα συναφή. Αλλά όταν πρόκειται για άνθρωπο, σε κυριολεκτική σημασία λέμε: «Πήρες τον αέρα σου» εννοώντας «βγήκες έξω, ξέσκασες» και δεν λέμε ποτέ “αερίστηκες”. Γιατί αυτό το λέμε μόνο για το “έκλασες”. Διότι έτσι απλώς κατάντησε να σημαίνει. Γι αυτό χρησιμοποιείται από τον γιατρό προς τον ασθενή. Και πιθανολογώ ότι απ’ τους γιατρούς διολίσθησε και παγιώθηκε αυτή η σημασία του “αερίζομαι”, γιατί είναι πιο σεμνή λέξη από το “έκλασες”. Διότι και οι επιστήμονες και γιατροί και γενικά οι σωστοί επαγγελματίες, θέλουν να φαίνονται προς τους πελάτες των, ευγενικοί και σεμνοί.
    Έτσι νομίζω το ρακά σημαίνει αυτό που θα λέγαμε και σήμερα για κάποιον, που καμώνεται δήθεν ότι ξέρει κάτι, και λέει πολλά μπλα μπλα αλλά στην ουσία δεν λέει τίποτα, οπότε χαρακτηρίζεται σαν αέρας κοπανιστός, δηλαδή χωρίς περιεχόμενο. Και η καταλληλότερη λέξη της δημοτικής γι αυτόν, είναι το άσχετος. Παράδειγμα: Μην τον ρωτάς αυτόν, είναι άσχετος (δεν ξέρει τίποτα). Και ο χαρακτηρισμός άσχετος για κάποιον, είναι εμφανώς ελαφρότερος από το βλάκας, όπως και το να μην ξέρεις κάτι, είναι λιγότερο κακό απ’ το να μην έχεις το μυαλό να το μάθεις.
    Επομένως νομίζω τώρα, ερμηνεύεται καλύτερα η περικοπή του Ματθαίου όπου ο Χριστός αυξάνοντας την ύβρη και αντίστοιχα την καταδίκη, προχωράει από την λέξη οργή, στη λέξη ρακά (=άσχετε), και τέλος στη λέξη μωρέ (=βλάκα, ανόητε).

    Αν μπορεί λοιπόν ο επιστήμονας Σιαμάκης ν’ απαντήσει στην παραπάνω ερώτηση για το ρακά, ας το κάνει. Κι εσείς αν αγαπάτε την αλήθεια και τον Θεό της αλήθειας όπως διατείνεστε στον τίτλο σας όπου παραθέτετε τα λόγια του Μάρκου Ευγενικού, θ’ αφήσετε το παρόν σχόλιο, και θα πείτε στον Σιαμάκη ν’ απαντήσει.
    Να σημειώσω τέλος ότι ο έγκριτος πατέρας της εκκλησίας και μεγάλος ερμηνευτής Ιωάννης Χρυσόστομος – που δεν χρειαζόταν την δική σας έγκριση για να χαρακτηριστεί ως έγκριτος – διαφωνεί ριζικά με την ερμηνεία του Σιαμάκη, και είναι εναντίον της βρισιάς και αθυροστομίας. Την ερμηνεία του Χρυσοστόμου την είχα δώσει κι αυτήν στον Σιαμάκη, αλλά πάλι δεν απάντησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου