Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Ἀπό τήν ἀπολογητική «ἀντι»-Ἡμερίδα τῆς Θεολ. Σχολῆς τοῦ Ε.Κ.Π.Α. Τά ἀποκαλυπτήρια μιᾶς ἐξυφανθείσης συγκαλύψεως ! ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου



πό τήν πολογητική «ντι»-μερίδα τς Θεολ. Σχολς το Ε.Κ.Π.Α.

Τά ποκαλυπτήρια
μις ξυφανθείσης συγκαλύψεως !

πό Δημητρίου . Κάτσουρα, Θεολόγου






λήθεια, λέγουν ο Πατέρες, δέν εναι δυνατόν νά κρυφθε, «κν μυρίοις συσκιάζεται παραπετάσμασι»! Καί τοτο σχύει χι μόνο γιά τήν πραγματική λήθεια, λλά καί γιά τήν «λήθεια», δηλαδή τήν κρυμμένη πραγματικότητα τς πάτης, σων δέν θέλουν νά ρχονται τά ργα τους στό φς γιά νά μή λεγχθον πό ατό καί ποκαλυφθον τσι ο πονηροί σχεδιασμοί των. Τότε, βεβαίως, σχύει μλλον τό Εαγγελικόν «οδέν κρυπτόν ο φανερόν γενήσεται»! (Λουκ. η΄, 17).
Κατ’ ατάς, τά νωτέρω πιβεβαιώθηκαν δραματικς στή διοργάνωση πό τήν Κοσμητεία τς Θεολογικς Σχολς το θνικο καί Καποδιστριακο Πανεπιστημίου θηνν μερίδος, φιερωμένης στή Θεματική τς μέλλουσας νά συγκληθε γίας καί Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου 2016. Μέ τήν Πρόσκλησή της δέ πισημαινόταν τι «Πρόκειται γιά να διαίτερα σημαντικό γεγονός γιά τήν κκλησία καί τή Θεολογία, γι’ ατό καί παιτεται μία πίσημη, ξιόπιστη καί πεύθυνη νημέρωση».
νωτέρω πισήμανση δινε στούς, τουλάχιστον, ποψιασμένους προσκαλουμένους τήν πρώτη νδειξη τι ατή μερίδα ρχόταν νά «ντι-παραταχθε» σέ λλες προηγηθεσες νεπίσημες, ναξιόπιστες καί νεύθυνες νημερώσεις. νδειξη ατή κατέληξε, τελικς, σέ πόδειξη, γιά σους εχαν τήν εκαιρία νά παρακολουθήσουν τήν ν λόγω μερίδα, διαιτέρως δέ γιά σους εχαν συμμετάσχει (καί) στή σχετική μερίδα τήν ποία, πιτυχς, διοργάνωσαν πρό μερν τέσσερεις Μητροπόλεις στό Στάδιο Ερήνης καί Φιλίας, μέ τή συμμετοχή κατοντάδων Κληρικν, μοναχν καί λαϊκν. τελευταία, χάρη στούς ξιολόγους Εσηγητές της, κράτησε μείωτο τό νδιαφέρον τν συμμετασχόντων καθ’ λη τή μεγάλη διάρκειά της (λοήμερος).
Τήν Τρίτη, λοιπόν, 5 πριλίου 2016 καί πό ρα 10 π.μ. μέχρι 3 μ.μ. λαβε χώρα ν λόγ μερίδα στό μεγάλο μφιθέατρο «Χρυσόστομος Παπαδόπουλος» τς Θεολογικς Σχολς το Παν/μίου θηνν  στά  λίσια (Πανεπιστημιούπολη). πλήρωση το μφιθεάτρου καί συνεπαγόμενη παρξη πολυπληθος κροατηρίου ξασφαλίσθηκε μέ τήν πόφαση τς Σχολς νά μή πραγματοποιηθον, κατά τή συγκεκριμένη μέρα, μαθήματα, προκειμένου νά παρακολουθήσουν ο φοιτητές καί φοιτήτριες τήν μερίδα.
Κατά τό πρόγραμμα προβλεπόταν, νά γίνουν Χαιρετισμοί, πρό τν πευθύνων τς Σχολς, κ μέρους τν τεσσάρων Πρεσβυγενν Πατριαρχείων καί το ρχιεπισκόπου θηνν, δηλαδή ν συνόλω πέντε. γιναν, μως, μόνον τρες. Καί τοτο διότι οτε κπρόσωπος το Πατριαρχείου ντιοχείας παρευρέθη, οτε χαιρετισμός κ μέρους το ρχιεπισκόπου θηνν πευθύνθηκε. Τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κπροσώπησε γηραιός Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Χρυσόστομος. Τό παρόν δωσε Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ποος παρακολούθησε μέ νδιαφέρον τήν μερίδα π’ ρχς μέχρι τέλους, τηρήσας, μως, πόλυτη σιωπή.
Στίς δύο Συνεδρίες τς μερίδος περιλαμβάνονταν συνολικς ξι Εσηγήσεις πό σάριθμους Καθηγητές καί Καθηγήτριες τν δύο Τμημάτων τς Θεολογικς Σχολς. Προήδρευσαν ντιστοίχως ο Καθηγητές κ. Μπέγζος καί κ. Φίλιας. Γενικς τά ναγνωσθέντα Κείμενα τν Εσηγήσεων τν κ.κ. Καθηγητν,-τριν δωσαν τήν ντύπωση μις διεκπεραιωτικς νταποκρίσεως καί συμμετοχς στό σκοπό τς ν λόγ μερίδος, διαπίστωση πού νέτεινε τήν ασθηση τι διοργάνωσή της μλλον γινε γιά τήν «τιμή τν πλων». πρξε, μως, μία ξαίρεση.
στόσο, λέχθησαν στω καί παρεμπιπτόντως πράγματα πού «φώτισαν», μλλον χωρίς νά εναι ατή πρόθεση κείνων πού τά νέφεραν, τήν διόρρυθμη καί πάντως διαφορετική, κατά τά στορικς γνωστά καί κκλησιαστικς παραδεδομένα, πορεία προετοιμασίας καί συγκλήσεως τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου, μέ πίκεντρο κυρίως τήν θεματολογία της.
Πρίν, μως, μιλήσουμε γι’ ατά καί κυρίως γιά τήν προαναφερθεσα ξαίρεση, εναι δίκαιο νά σημειωθε τι πρώτη Εσήγηση το Καθηγητο π. Γρηγορίου Παπαθωμ (το Κανονικο Δικαίου) περί τς ρθοδόξου Διασπορς, συνιστ ξιόλογη καί πί τς οσίας κριτική στή Θεματική τς Μεγάλης Συνόδου, μέ αχμή τό ζήτημα τς Ατοκεφαλίας καί τίς παρενέργειές του σέ μία σειρά λλων κανονικν Θεμάτων.


Σταχυολογώντας κ τν σων παρεμπιπτόντως, πως προαναφέραμε, λέχθησαν, νδεικτικς παραθέτουμε τά ξς χαρακτηριστικά: « σημασία τς συγκλήσεως τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου εναι μεγάλη χι μόνο γιά τήν ρθόδοξο κκλησία λλά καί τήν καθόλου κκλησία το Χριστο» (Χαιρετισμός Κοσμήτορος κ. π. Νικολαΐδη), « σύγκληση τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου ρχεται μετά πό 12 αἰῶνες Συνοδικς σιωπς» (Χαιρετισμός Προέδρου Τμ. Θεολογίας κ. ωαννίδη), « γία καί Μεγάλη Σύνοδος εναι πρώτη πού δέν σχολεται μέ δογματικά θέματα...δέν χουν κληθε νά συμμετέχουν λοι ο πίσκοποι...τό λαϊκό στοιχεο δέν χει νημερωθε παρκς» (Χαιρετισμός Προέδρου Τμ. Κοινωνικς Θεολογίας, κ. Σωτ. Δεσπότη), «Σαράντα χρόνια (προετοιμασίας) γιά νά συζητηθον δέκα θέματα, τά ξς πέντε, τό Ατοκέφαλο!...Τελικς δέ, θά σχοληθε μέ λα κτός πό τό πρωτεον (τό Ατοκέφαλο). ποκλείστηκε τό ατιο καί θά συζητηθον τά ατιατά»σήγηση π. Γρηγ. Παπαθωμ), «ρχικός σκοπός καί διατύπωση το θέματος περί Νηστείας ταν, βάσει τν παρχόντων ντοκουμέντων, ναπροσαρμογή τν περί Νηστείας σχυόντων σύμφωνα μέ τίς παιτήσεις τς συγχρόνου ποχς....Συγκεκριμένα εχε προταθε νά τηρονται μόνο πό τούς μοναχούς πακριβς ο νηστεες καί γιά τούς πολοίπους νά γίνουν λλαγές, πως: τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή πό τήν Β΄ βδομάδα μέχρι καί τν Βαϊων κατάλυση χθύων καί λαίου (πλήν Τετάρτης καί Παρασκευς), περιορισμός τς Νηστείας Χριστουγέννων σέ 20 μέρες μέ κατάλυση χθύων καί λαίου πλήν τν πέντε τελευταίων μερν, τς Νηστείας τν γίων ποστόλων σέ 8 μέρες καί τήν κατάλυση χθύων καί λαίου στή νηστεία το Δεκαπενταυγούστου» σήγηση Καθ. κ. Μ. Κολοβοπούλου), «Δέν εναι ( γία καί Μεγάλη Σύνοδος) νέα Οκουμενική Σύνοδος. Θά γίνουν πολλές παρόμοιες στή συνέχεια...Οδέποτε κατάλαβα γιατί φαιρέθησαν τά τμήματα πού ναφέρονταν στό Πρόσωπο καί τά σχετικά μέ ατό...Παρακαλέσαμε τόν σεβαστό Καθηγητή μας Περγάμου ωάννη Ζηζιούλα νά γράψει κάποια τμήματα...( τελευταος) μς επε τά Δόγματα νά τά ρμηνεύουμε χι ς μουσειακό καί ρχειακό λικό, λλά νά κατανοονται μέσα στόν σύγχρονο κόσμο»σήγηση μοτ. Καθ. κ. Δεληκωσταντ, μέλους τς Γραμματείας τς Μεγάλης Συνόδου), «Πρέπει νά συζητηθε τό θέμα το δευτέρου Γάμου τν Κληρικν δηλαδή μετά τήν ερωσύνη, άν χηρεύσουν “χωρίσουν” καί νά πιτραπε, λλις εμαστε ποκριτές....Κάποιοι Κανόνες πρέπει νά μπον σέ χρησία. Τό να μυστήριο (τς ερωσύνης) δέν ποκλείει τό λλο (τό Γάμο)....Ο καλόγεροι νά φήσουν συχο τόν κόσμο....Εναι δυνατόν κάνοντας γιά παράδειγμα Κατασκηνώσεις γιά παιδιά τόν 15αύγουστο νά τούς ζητμε νά νηστεύσουν; χι, βέβαια! μέγας Πατριάρχης θηναγόρας προετοίμασε τό δαφος γιά τήν Σύνοδο ατή καί φερε τήν προσέγγιση τν κκλησιν»(Μητρ/της Περιστερίου Χρυσόστομος, πό τοποθέτηση στό θέμα το Γάμου, μέλος τς ντιπροσωπείας τς κκλησίας τς λλάδος στήν Μεγάλη Σύνοδο).


Καί ρχόμαστε στήν «ξαίρεση» τς μερίδος! Σέ κείνη δηλαδή τήν Εσήγηση, ποία δωσε τήν ντύπωση τι συνεπύκνωσε καί ξέφρασε τή συμβολή τς διοργανώσεως ερύτερα στήν πόθεση τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου, σως καί τή στόχευση καί σκοπιμότητά της. Πρόκειται, βεβαίως, γιά τήν Εσήγηση το Καθηγητο το Τμήματος Θεολογίας, Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, μέ θέμα καί ντικείμενο τό πίμαχο Κείμενο τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου περί τν «Σχέσεων τν ρθοδόξων κκλησιν πρός τόν πόλοιπο χριστιανικό κόσμο. ρθοδοξία καί Οκουμενική Κίνηση», πως εχε διατυπωθε στό διανεμηθέν Πρόγραμμα τς ν λόγ μερίδος. (Σημείωση: Τό κυκλοφορηθέν σχετικό Κείμενο τό ποο χει συμφωνηθε νά συζητηθε μλλον τελικς γκριθε στήν Μεγάλη Σύνοδο χει διαφοροποιημένο τίτλο).
Τό φος καί λη στάση το κ. Χρυσοστόμου σον φορ τίς τοποθετήσεις καί τήν πιχειρηματολογία του ταν σαφέστατα δυναμικά, πολογητικά μέ πιθετικότητα μως πρός τούς κατηγοροντας καί ντιτιθεμένους λλά καί ναιρετικά, κατ’ ατόν, τν σων χουν γραφε καί λεχθε τελευταίως καί, βεβαίως, τν σων κούσθηκαν στήν μερίδα τς 23ης Μαρτίου στό Στάδιο Ερήνης καί Φιλίας στό Φάληρο (Πειραις).
Μητρ/της Μεσσηνίας πί τς οσίας πέλεξε ντί λλης (μορφς) παρεμβάσεως στό θέμα πού νέλαβε νά διαπραγματευθε, νά ποδομήσει, κατά τήν κτίμησή του, μέ τήν Εσήγησή του τήν κριτική σων ντιπαρατίθενται καί πικρίνουν τό κανονικό, κκλησιολογικό καί θεολογικό πλαίσιο τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου, πως ατό κφράζεται, κυρίως, στό πίμαχο Κείμενο περί τν σχέσεων τς ρθοδόξου κκλησίας πρός τόν λοιπό Χριστιανικό κόσμο, τούς Διαλόγους καί τήν λεγομένη Οκουμενική Κίνηση.
ταν πραγματικά ντυπωσιακές ο τοποθετήσεις καί διατυπώσεις του σέ δύο καίρια ζητήματα, γιά τά ποα χει καί προσωπικς, κατά τό παρελθόν, πικριθε: α) Τή θεωρία περί «διηρημένης» κκλησίας, καί, β) Τήν «Βαπτισματική Θεολογία». Εναι χαρακτηριστικό τι, τήν μέν πρώτη δέν δίστασε νά τήν ποκαλέσει θεολογικό «νεολογισμό» καί ντιεκκλησιολογική, μέ τήν ννοια τς ντορθοδόξου, τοποθέτηση, τήν δεύτερη δέ, (ς) πορριπτέα καί ς ρο, κόμη, παράδεκτη! Κατέληξε μάλιστα στήν μιλία του διακηρύσσοντας μέ στόμφο, μλλον συνήθιστο γιά τό θεολογικό του προφίλ, τι « ρθόδοξος κκλησία εναι Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία καί κιβωτός τς σωτηρίας μας».
ξίσου ντυπωσιακή πρξε καί μετ’ πιτάσεως ναφορά του (κατ’ πανάληψη) στό ζήτημα τς ναγνωρίσεως τν μυστηρίων τν τεροδόξων, διευκρινίζοντας τι ατό παραιτήτως πρέπει νά συνδυάζεται μέ Λίβελλο κατά τν κακοδοξιν, χρίση μέ γιο Μρο καί ποδοχή πό το κανονικο πισκόπου καί, σφαλς, πό τήν προϋπόθεση τι χει τελεσθε τριαδολογικο τύπου βάπτισμα (τριν καταδύσεων καί άναδύσεων ες τό νομα τν τριν Θείων Προσώπων). (Σημείωση: γνοε ραγε τι τέτοιο σήμερα, δυστυχς,  δέν φίσταται καί τι κόμη καί στίς ρθόδοξες κκλησίες, πως καί ν λλάδι, σπανίζει ρθός τύπος τς κανονικς τελέσεώς του;]
πέρριψε, πίσης, μετά βδελυγμίας τήν κατηγορία κ μέρους τν πικριτν (κατά) το πιμάχου Κειμένου τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου, περί θεολογικς καί κκλησιολογικς διγλωσσίας, σον φορ στίς θέσεις του περί τς ατοσυνειδησίας τς ρθοδόξου κκλησίας καί περί πάρξεως λλων Χριστιανικν κκλησιν, τονίζοντας τι δέν πρέπει νά συγχέεται ντολογική μέ τήν στορική θεώρηση τν πραγμάτων.
Δέν δίστασε νά χαρακτηρίσει τήν σκουμένη κριτική στά Κείμενα τς μεγάλης Συνόδου ς κριτη καί πιπόλαια, λλά καί ς χουσα Ρωμαιοκαθολική πίδραση (!) στά κριτήρια καί τή συλλογιστική της. Μέ ξύτητα μίλησε κόμη καί γιά μονομέρεια τν πικριτν καί διολίσθησή τους σέ τομικό εσεβισμό! ντιπαράθεσή του μάλιστα πέραν τς ναφορς σέ συγκεκριμένα πιχειρήματα καί στοιχεα, τά ποα πικαλονται ο κατ’ ατόν ντιλέγοντες, φθασε καί στήν νομαστική ναφορά στόν Καθηγητή τς Δογματικς, το Α.Π.Θ., κ. Δημ. Τσελεγγίδη!( Μέ ναφορά σέ παλαιοτέρα δήλωσή του τι δέν εναι ξ λοκλήρου πορριπτέα Ρωμαιοκαθολική διδασκαλία!)
Παρ’ λα ατά, μως, λη στάση καί ο τοποθετήσεις το κ. Χρυσοστόμου, διακρινόμενες μμέσως πλήν σαφς μεταξύ τν νωτέρω διακηρύξεων καί, κυρίως, πίσω καί κάτω πό τίς λέξεις στήν Εσήγησή του, χι μόνο δέν διασκέδασαν τίς πιφυλάξεις γιά τό πό πολλν πισημανθέν λειμμα ρθοδόξου ατοσυνειδησίας στό γράμμα καί τό πνεμα τν κειμένων τς Μεγάλης Συνόδου καί τήν οκουμενιστική κκλησιολογία της, λλά τά πιβεβαίωσαν πλήρως καί πιπλέον νέδειξαν τήν προκλητικς ποκριτική καί ποτιμητική γιά τήν νοημοσύνη τν γις σκεπτομένων πιστν δόλια προσπάθεια παραπλανήσεώς των κ μέρους πολλν κ τν μπνευστν, θιασωτν καί στυλοβατν της. Καί ναμφιβόλως νας ξ ατν εναι Καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς καί πίσκοπος τς κκλησίας τς λλάδος, Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββτος.
Τό φος καί τό θος το νδρός λλά καί τό φρόνημά του ξεφράσθησαν πλήρως καί ποκαλυπτικς σέ σα νέφερε στήν Εσήγησή του γιά τό πλέον πίμαχο Κείμενο τς Μεγάλης Συνόδου. ποφασισμένος νά τό περασπισθε, παντί τρόπω καί δυνάμει, δέν δίστασε νά καταφύγει σέ παραπλανητικές καθησυχαστικές ρμηνεες τν πιμάχων διατυπώσεών του, σέ παξιωτικές κρίσεις γιά τούς πικριτές του, σέ ντιφατικές καί αταπόδεικτα ωλες προσπάθειες τεκμηριώσεως τν θέσεών του, πικαλούμενος μέ θράσος καί, δυστυχς, διαστρεβλωτικς τήν Πατερική καί Κανονική Παράδοση τς κκλησίας, καί φθάνοντας, μέ γενικόλογους φορισμούς, νά πορρίπτει αθαιρέτως καί νά μφισβητε τά πό ρθοδόξου πόψεως ατονόητα.


Συγκεκριμένα, νέφερε τι πάρχει μόφωνος ποδοχή το Κειμένου πό λες τίς ρθόδοξες κκλησίες, τονίζοντας τι καμμία κκλησία πισήμως καί Συνοδικς δέν τό χει πορρίψει μέχρι σήμερα! παντώντας δέ στίς νστάσεις καί διαμαρτυρίες σων κάνουν λόγο περί μή νημερώσεώς των (φωτογραφίζοντας τόν Ναυπάκτου κ. ερόθεο, κ. .) σχετικς μέ τή δυνατότητα ποβολς παρατηρήσεων καί διορθώσεων, λλά καί γνώσεως τν ναδιαμορφώσεων τν ρχικν Κειμένων, διευκρίνισε τι λα στάλησαν στήν ερά Σύνοδο τς κκλησίας τς λλάδος, γιναν διορθώσεις καί παρατηρήσεις, ο ποες πεστάλησαν ρμοδίως καί μάλιστα γιναν λες δεκτές!
«Σύγχυση δημιουργον χι τά Κείμενα τς Μεγάλης Συνόδου», επε χαρακτηριστικά, «λλά ο πιπολαίως καί κρίτως προσεγγίζοντες ατά». Πολλάκις πανλθε στήν προφαν, κατ’ ατόν, ρμηνεία τν ναφορν το Κειμένου σέ «κκλησίες» πέραν τς ρθοδόξου, βάσει τς ατονοήτου διακρίσεως μεταξύ ντολογικς καί στορικς πραγματικότητος! Στήν προσπάθειά του δέ, νά πείσει τό κροατήριο μλλον νά πεισθε τό κροατήριο τι δθεν δέν ναγνωρίζονται ο αρετικοί ς κκλησία, κανε λόγο κόμη καί γιά χαρακτηρισμό το ρου κκλησίες ς “τεχνικο” καί χι δογματικο. Ταυτοχρόνως πικαλέσθηκε γίους τς κκλησίας (πως τόν γιο Ταράσιο καί τόν Μέγα Βασίλειο) τούς ποίους μφάνισε νά συμφωνον, φο κφράζονται παρομοίως ρ...διηρημένην τήν κκλησία» καί «τάς διατμηθείσας π’ λλήλων κκλησίας», ντιστοίχως).

 
στόσο, μία λλη σχετική ναφορά του, πεξηγηματική τς τελικς υοθετήσεως τς διατυπώσεως «κκλησίες» σον φορ στίς αρετικές Κοινότητες, λθε φ’ νός μέν νά ρίξει φς στά φρονήματα λλων συμμετεχόντων στή Μεγάλη Σύνοδο, φ’ τέρου, δέ, νά καταδείξει τόν διακρίνοντα λους δογματικό μινιμαλισμό. Εδικότερα, νέφερε τι κάποια προσπάθεια παλείψεως το ρου «κκλησίες» συνάντησε τήν ντίδραση Σλαβικς κκλησίας, ποία (κουσον, κουσον) πικαλέσθηκε τή θέση-ποψη περί σαφος πάρξεως χι μόνον στοιχείων κκλησιαστικότητος στόν Ρωμαιοκαθολικισμό, λλά κόμη καί μυστηρίων καί δή βαπτίσματος, ερωσύνης καί εχαριστίας! Καί, βεβαίως, διος πέφυγε πιμελς νά διευκρινίσει τήν π’ ατν δική του τοποθέτηση.
σύγχυση, μως, τν κροατν διευρύνθηκε πλέον, χι μόνο γιά τήν ρθοδοξία τν φρονημάτων τν συντακτν τν κειμένων τς Συνόδου λλά καί προσωπικς το ν λόγ Εσηγητο, ταν προσπάθησε νά τεκμηριώσει τό «ποστατό» τν μυστηρίων τν αρετικν πό προϋποθέσεις ( μή διακρίνοντας μεταξύ παραμονς στήν αρεση καί μετανοίας ατν καί διαδικασίας πιστροφς των στήν κκλησία) καί νά κάνει σαφς λόγο περί κανονικν, χαρισματικν καί μυστηριακν ρίων τς κκλησίας!
ταν μλλον πογοητευτικό τό φαινόμενο Καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς καί συγχρόνως πίσκοπος τς λλαδικς κκλησίας νά πιχειρε νά ποκρύπτει καί παραλλάζει-συγκαλύπτει τό πραγματικό φρόνημά του, ταυτιζόμενο πλήρως μέ τό γράμμα καί τό πνεμα το Κειμένου τς Μεγάλης Συνόδου, δηλαδή τόν Οκουμενισμό, προκειμένου νά ποκρουσθον ποτιμηθον ς στήρικτες καί περβολικές ο ατιάσεις τν πικριτν της.
Τά πράγματα, μως, γίνονταν τραγικά καί προκλητικά ταν μέ θράσος γινόταν πίκληση τς εροκανονικς παραδόσεως τς κκλησίας καί κτοξεύονταν κατά τν μφισβητούντων τήν ρθοδοξία το Κειμένου τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου περί τν σχέσεων τς ρθ. κκλησίας μετά το λοιπο χριστιανικο κόσμου, (κόμη καί) κατηγορίες περί δθεν Ρωμαιοκαθολικς ντιλήψεως καί εσεβισμο!
κ. Χρυσόστομος Σαββτος, μέλος τς ντιπροσωπείας τν εραρχν πού θά συμμετάσχουν στήν γία καί Μεγάλη Σύνοδο κ μέρους τς κκλησίας τς λλάδος, δέν δίστασε νά ντικρούσει-πορρίψει τήν πρόταση το Μητρ/του Ναυπάκτου κ. εροθέου νά θεωρηθε ς ρθή κφραση τς ρθοδόξου κανονικς Παραδόσεως περί το τρόπου πιστροφς τν αρετικν παπικν στήν κκλησία τό ξ ρχς Βάπτισμα ατν, κατά τή σχετική πόφαση τς Συνόδου το 1756, πί Πατριάρχου Κυρίλλου το Ε΄, κρίνοντάς την ς (πόφαση) τοπικς συνόδου, παροδικς σημασίας, ληφθείσης λόγ στορικν συγκυριν, χωρίς θεολογικό ντίκρυσμα καί νέρειστη στήν κανονική παράδοση τς ρθοδοξίας!
Προχώρησε μάλιστα σέ πικριτικά σχόλια κατά το συνεπισκόπου του (τόν ποο καίτοι “φωτογράφισε”, μως, δέν κατονόμασε, δι’ ενοήτους λόγους) κάνοντας λόγο γιά θέσεις Ρωμαιοκαθολικς ντιλήψεως περί Συνοδικότητος, ταν μία Τοπική Σύνοδο ναγορεύεται σέ Οκουμενικο κύρους! [Σημ.: δ κτιμομε τι τό σχόλιο φοροσε καί τίς περί τς 8ης καί 9ης ς Οκουμενικο κύρους Συνόδων θέσεις καί ναφορές τν “ντιφρονούντων” πρός ατόν γκρίτων Θεολόγων.]
περάσπιση μέ μεγάλο ζλο, χωρίς, μως, κανά θεολογικά πιχειρήματα πλαισιώθηκε πό φοριστικές μεγαλοστομίες καί φιλοσοφικές-συναισθηματικές προσεγγίσεις περί αρέσεων, αρετικν καί Διαλόγων, πως: «νευ Συνοδικς ποφάσεως δέν πάρχει διάκριση μεταξύ ρθοδοξίας καί αρέσεως», «ποτελε μονομέρεια καί τομικό εσεβισμό πόρριψη λλων ς αρετικν», ν «μέ τόν Διάλογο βρίσκεται τελικά λίγη διαφορά πού ρχικά φαίνεται πολύ»!
ν τελευταία ναλύσει, κ. Χρυσόστομος δειξε βαθύτατα κανοποιημένος, διότι, τελικς, θά ναγνωρισθον λα τά, κατ’ ατόν, θετικά, τά ποα χουν συντελεσθε, πως νέφερε, στό πλαίσιο τς παρουσίας τν ρθοδόξων μέσα στό Παγκόσμιο Συμβούλιο κκλησιν καί, κυρίως, διότι (στή Μεγάλη Σύνοδο) θά πάρξει πανορθόδοξος γκριση στούς διεξαγόμενους Θεολογικούς Διαλόγους, παρά τήν π’ ατο γνοουμένη παταγώδη ποτυχία των καί παρά τίς ποιες ντιδράσεις καί ντιρρήσεις γιά τόν ντορθόδοξο χαρακτήρα καί βλάσφημο ρόλο πέρ-κκλησίας το Π.Σ.Ε.!


Εναι διαιτέρως χαρακτηριστικό τι κ τν λίγων νθερμος θιασώτης τς δέας τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου καί στενός συνεργάτης τν μπνευστν καί διοργανωτν της κ. Χρυσόστομος «κατηγόρησε» τούς ντιφρονοντες ρθοδόξους ντι-οκουμενιστές γιά «λήψη το ζητουμένου» στήν προσπάθειά των, ταν διος ν πλήρει συμπλεύσει μετά το πρωτεργάτου καί πρωταγωνιστο τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου Οκουμενικο Πατριάρχου Βαρθολομαίου χουν δεολογικοποιήσει τούς Διαλόγους καί μάλιστα, κατά πίσημο δήλωση το τελευταίου, χουν προγραμματίσει τσι τή λειτουργία των ες τρόπον στε νά μή σταματον ποτέ, οτε στή διαπίστωση διεξόδου καί διαφωνίας, λλά νά συνεχίζονται μέχρι νά πιτευχθε ντικειμενικός σκοπός των πού εναι πλήρης νότητα!
τελευταος Εσηγητής τς μερίδος μότιμος Καθηγητής τς Σχολς κ. Δεληκωσταντής κινούμενος καί μιλν περί τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου σά νά πρόκειται γιά μία διεθνή διάσκεψη κοινωνιολογικο περιεχομένου καί νδιαφέροντος, ξέφρασε, ν φελότητι, τή χαρά καί κανοποίησή του διότι, ς διεπίστωσε, δέν δημιουργήθηκε θερμό κλίμα καί δέν πεκράτησε νταση καί ντιπαράθεση στήν μερίδα, πως φοβόταν! Ατό, λλωστε, εχε σχεδόν ξασφαλισθε μέ να «κίνδυνο» κροατήριο ν πολλος νυποψίαστων φοιτητριν καί φοιτητν, ο ποοι μάλιστα πεχαν καί πό τήν προβλεπόμενη σχετική συζήτηση. [Σημείωση: συγκεκριμένος Εσηγητής τοποθετούμενος γενικς καί πό Θεολογικς πόψεως, τολμ επεν, πιδερμικς, ναφέρθηκε τόσο στόν π. Θεόδωρο Ζήση, σο καί στόν κ. Χρστο Γιανναρ (χαρακτηρίσαντα, σέ προσφάτως δημοσιευθέν ρθρο του, τή Σύνοδο ς «μέτρο παρακμς»!), ο ποοι σκησαν καί σκον ντονη καί μπεριστατωμένη κριτική (κυρίως πρτος) στήν πικειμένη Μεγάλη Σύνοδο, ντιπαρερχόμενος φελς καί ποσιωπν τήν οσία καί τή σημασία τς στάσεώς των. Ες πίρρωση τν νωτέρω κιμήσεών μας ναφέρουμε νδεικτικς τι ν λόγ μότιμος Καθηγητής καί μέλος, πως προελέχθη, τς Γραμματείας τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου, νεφέρθη καί στόν μεγάλο Σέρβο Δογματολόγο π. ουστνο Πόποβιτς (+), το ποίου τήν ρνητική στάση ναντι το νδεχομένου συγκλήσεως τς Μεγάλης Συνόδου «ξουδετέρωσε», σχολιάζων παιδαριωδς καί προκλητικς τι δέν φορ στή συγκληθησομένη γία καί Μεγάλη Σύνοδο, διότι κενος μέν ναφερόταν σέ μία Οκουμενική Σύνοδο, ν ατή θά εναι πλς Πανορθόδοξος! Τά σχόλια περιττεύουν!


ν κατακλεδι καί πρίν ποτολμήσουμε να γενικό συμπέρασμα πό τήν λη διοργάνωση καί διεξαγωγή τς ν λόγω μερίδος, πρέπει νά σημειώσουμε περί τς γενομένης, τελικς, μικρς συζητήσεως μετά τό πέρας τν Εσηγήσεων τι μλλον κλεισε δοξα καί χωρίς νά παντηθον πί τς οσίας δυό-τρία καίρια ρωτήματα, τά ποα τέθησαν πό τούς λίγους «ξωφοιτητικούς» παρευρεθέντας. [Σημείωση: να κ τν ρωτημάτων ατν διετύπωσε μία σεβαστή καί μετά λόγου γνώσεως, ς διεφάνη, τοποθετηθεσα κυρία κ το κροατηρίου, ποία νώπιον τν πεκφυγν τν ρωτωμένων νά παντήσουν εθέως καί σαφς, ναγκάστηκε δευτερολογοσα νά ρωτήσει ρητορικς, βάσει τν σων περ-παινετικς πέρ τν διεξαγομένων Θεολογικν Διαλόγων λέχθησαν καί σέ συνδυασμό μέ τό τι πουθενά μέσα στά κείμενα τς Συνόδου, πως εστόχως πεσήμανε, δέν γίνεται λόγος γιά μετάνοια καί πιστροφή, πως πίσης οτε μία φορά δέν ναφέρεται σ’ ατά λέξη αρεση καί αρετικός, μήπως, ρώτησε, ο Διάλογοι ατοί πού διεξάγετε χουν καί φωτιστικό καί θεραπευτικό χαρακτήρα;.....!].
Τά πίμαχα σημεα περί τά ποα μλλον μεγαλύτερη σύγχυση προεκλήθη μετά καί πό τή συμβολή τς ν λόγω μερίδος, σον φορ στά πό τς πικειμένης γίας καί Μεγάλης Συνόδου προβλεπόμενα, θεωρούμενα, συμφωνηθέντα καί γκριθησόμενα, εναι:


α) Τό ζήτημα τς ναγνωρίσεως στίς αρετικές κοινότητες κκλησιαστικότητος. πάρχει μεζον πρόβλημα ταν, ς λέχθη κατά τήν ν λόγω μερίδα, Παπική κοινότητα χι μόνο αρεση δέν θεωρεται, λλά οτε κν σχίσμα. Πρόκειται γιά τήν Ρωμαιοκαθολική Δυτική κκλησία, ντός τς καθόλου κκλησίας, μετά τς ποίας πλς γιά κάποιους λόγους δέν χουμε κοινωνία! Τό τελευταο ατό «πρόβλημα» μάλιστα γιά τούς τολμηροτέρους τό χει «λύσει» μέγας Πατριάρχης θηναγόρας πό κοινο μέ τόν συν-δελφό του καί συνεπίσκοπό του Πάπα διά τς περιβοήτου ρσεως τς κοινωνησίας το 1965!


β) Τό ζήτημα τς σχέσεως τν αρετικν καί σχισματικν μέ τήν κκλησία. Ο αρετικοί καί ο σχισματικοί πεκόπησαν λόγω τν αρέσεων καί τν σχισμάτων τους πό τό κκλησιαστικό σμα, λλά παραμένουν ντός τς κκλησίας! (Σημ.: Ατό μετ’ μφάσεως τόνισε Σεβ. Μεσσηνίας ς διαμφισβήτητο, θεωρν τι ρθοδοξε μιλν γιά τήν ποκοπή των καί τι θεολογε πιστημονικς μιλν γιά τήν παραμονή των!


γ) Τό ζήτημα τν κτός τς κκλησίας τελουμένων ς μυστηρίων καί ναγνώριση π’ Ατς, πό προϋποθέσεις, μυστηρίων στούς αρετικούς. δ σύγχυση εναι φοβερή καί, δυστυχς, πιστημονικς ριστοτεχνική πλάνη μλλον ξαπάτηση. Πιστεύομε τι σκοπίμως δέν διευκρινίζεται (φο μλλον δέν πιστεύεται) τι κκλησία ΠΟΤΕ δέν ναγνωρίζει μυστήρια καί χάριν κτός Ατς καί τι ναγνώριση κ μέρους Ατς «μυστηρίων» γενομένων πό αρετικν γίνεται ΜΟΝΟΝ κατά τήν διαδικασία μετανοίας καί πιστροφς των στήν κκλησία καί τοτο πό τήν ννοιαν τς ποδοχς το τύπου καί τς χορηγήσεως σ’ ατά τς χάριτος το Παναγίου Πνεύματος.


δ) Τό ζήτημα τς παραιτήτου Συνοδικς καταδίκης, νευ τς ποίας δθεν δέν εναι δυνατόν νά μιλομε περί αρέσεως καί αρετικν. ν προκειμένω γίνεται καπηλεία τς νάγκης Συνοδικς διακηρύξεως τς καταδίκης τν αρέσεων καί τν αρετικν διά τήν προστασία το Ποιμνίου. Ο Σύνοδοι δέν κάνουν τούς αρετικούς τοιούτους, λλά ο αρέσεις των, τά ποα διαπιστώνουν καί ποδεικνύουν κενες. Διαφορετικά, άν δηλαδή σχυαν ο «πιστημονικές» ντορθόδοξες θεωρίες τν τοιούτων καθηγητν καί πισκόπων (σοι φρονον τά τοιατα), πλθος γίων Πατέρων, ν χι παντες, πως ο γιος Μεθόδιος π. Πατάρων, γιος πιφάνιος Κύπρου, γιος Κύριλλος λεξανδρείας, γιος Μάξιμος   μολογητής, χιλιάδες σιομαρτύρων, πως ο γιοσαββται Πατέρες κ. . π. θά ταν σχισματικοί, νυπάκουοι καί θεολόγητοι!


ε) Τό ζήτημα τς χαρισματικς λειτουργίας τν Συνόδων τς κκλησίας καί τν πισκόπων της. Ο Σύνοδοι γιά νά εναι γίες καί Μεγάλες δέν ρκε τό νά ατο-ποκαλονται τσι, οτε τό νά συμμετέχουν σ’ ατές λοι ο πίσκοποι πολλοί ντιπροσωπευτικς ο ξ ατν εδήμονες! Τό τελευταο περί εδημόνων (!) τό πικαλέσθηκε ς ντεπιχείρημα ναντι σων μιλον γιά λειμμα Συνοδικότητος καί κανονικότητος τς πικειμένης Μεγάλης Συνόδου, κ. Χρυσόστομος στήν ν λόγ μερίδα, πικαλούμενος τά σωζόμενα Πρακτικά τς Γ΄Οκουμενικς Συνόδου, κ τν ποίων τοτο, κατ’ ατόν, προκύπτει. Ο Σύνοδοι τς κκλησίας ποτελον καί πηχον τή φωνή τς κκλησίας ταν συγκαλονται καί διασκέπτονται τά μέλη ατν καί ποφασίζουν ν γίω Πνεύματι, ετε διαθέτοντας τά δια τήν Χάρη Του, ετε κολουθοντες πιστς καί κατά γράμμα, δηλαδή ν παντί, «τάς τν γίων θεοπνεύστους Θεολογίας καί τό τς κκλησίας εσεβές φρόνημα». σο περί εδημόνων, παρακάμπτοντες τό πρόβλημα τν διακρίσεων γενικς μεταξύ τν πισκόπων, ς νά πάρχουν διαβαθμίσεις τς χαρισματικς ρχιερωσύνης των, προφανς θά ταν ντιπαραδοσιακό καί καινοτόμο νά γινόταν περί ατο δεκτό τιδήποτε λλο, πέραν τς μόνης σφαλος πιστοποιήσεως τς γιοπνευματικς μπειρίας καί τς πνευματικς των καταστάσεως. Καί,


στ) Τό μέγα καί μακράν μεζον λων τν πολοίπων ζητημάτων, ζήτημα τς Θεολογίας. Δυστυχς, πιβεβαιώνεται σημέραι πισήμανση καί σοφή διαπίστωση το μεγάλου Δογματολόγου καί δασκάλου μας π. . Ρωμανίδη, ποος λεγε σχετικς τι νας κ τν λόγων διά τούς ποίους τουλάχιστον ο λληνες παραμένουν κόμη ρθόδοξοι εναι τό γεγονός τι δέν καταλαβαίνουν σα λένε ο καδημαϊκοί Θεολόγοι, διότι άν τά καταλάβαιναν θά χαναν τήν πίστη των! Πραγματικς φίσταται τεράστιο θέμα ταν Θεολογία τν Θεολογικν Σχολν καί τν Καθηγητν ατν διδασκαλία καί τό φρόνημα δέν ταυτίζονται μέ τήν Πίστη τς κκλησίας καί τή διδασκαλία τν γίων Πατέρων Ατς, πως διαχρονικς βιώνεται καί μολογεται μέσα στό Σμα Της! παιτεται ταυτότητα καί δέν ρκε γειτνίαση διότι λήθεια δέν μολογεται κατά προσέγγιση ποσοστά! γειτνίαση μάλιστα δέν ποκλείει τόν κίνδυνο νά κλάβουμε τό ψεδος ς λήθεια καί τήν λήθεια ς ψεδος, φο, κατά τόν μέγα στή Θεολογία Θεο Γρηγόριο τόν Παλαμ, ο λόγοι τς εσεβείας καί τς δυσεβείας γειτνιάζουν καί σοι δέν προσέχουν τίς λεπτομέρειες κενοι καί ξαπατνται, κατά τά νωτέρω.


Τέλος, μέ φόβο καί συστολή πενθυμίζω καί τήν λλη σοφή καί σαφς θεοφώτιστη πισήμανση το προαναφερθέντος Θεολόγου Πατρός, ποία πρέπει νά πασχολε (καί) τούς Καθηγητές τν Θεολογικν Σχολν μας, νδρες καί γυνακες, λαϊκούς καί Κληρικούς, τι πονηρά δόγματα καί πονηρά πάθη λληλοεισάγονται, ταν μς γκαταλείπει χάρις το Θεο! Καί, τότε καμμία στερα καδημαϊκή διότητα δέν μπορε νά μς καθιστ εδήμονες στά τς Θεολογίας, λλά μλλον πικίνδυνους καί κατάλληλους νά τήν διακονομε.


Τό γενικό καί τελικό συμπέρασμά μας εναι τι:
ν λόγω διοργάνωση πραγματοποιήθηκε ς «ντί»-μερίδα ναντι τν πόψεων, θέσεων καί δημοσιευμάτων τν ντιτιθεμένων γιά μία σειρά τεκμηριωμένων κκλησιολογικν, Θεολογικν καί Κανονικν λόγων στή σύγκληση καί τά Κείμενα τς λεγομένης γίας καί Μεγάλης Συνόδου, ποία, κτός προόπτου θά συγκληθε τόν προσεχή ούνιο στή μεγαλόνησο Κρήτη.
Τό λειμμα νημερώσεως περί ατς (τς Συνόδου) καί περί τν προσυμπεφωνημένων Κειμένων πί τν διαφόρων θεμάτων της εναι μεγάλο καί δικαιολόγητο. Σοβαρές πιφυλάξεις πάρχουν γιά τήν κανονικότητα τς συγκλήσεως καί τόν τρόπο λήψεως τν ποιων ποφάσεών της. Τό σημαντικότερο, μως, λων παραμένει τό ζήτημα το σκοπο  συγκλήσεώς της καί τν μέσων τά ποα μετέρχεται γιά τήν πίτευξή του.
Τόσο πό τήν γενομένη ν Φαλήρω νημερωτική μερίδα (23/3/2016) γιά τήν γία καί Μεγάλη Σύνοδο, σο καί πό τήν μερίδα πού διοργανώθηκε πό τήν Κοσμητεία τς Θεολογικς Σχολς το Πανεπιστημίου θηνν (5/4/2016), προκύπτει (πό θετικς καί ρνητικς σκοπις, ντιστοίχως) τι ο μπνευστές καί διοργανωτές τς Συνόδου ατς πιδιώκουν δι’ ατς τήν πανορθόδοξη νομιμοποίηση τν διεξαγομένων Θεολογικν Διαλόγων, τήν θώωση καί παλλαγή πό κάθε πορριπτική κρίση τς λεγομένης Οκουμενι(στι)κς Κινήσεως μέ τήν ταυτόχρονη ποδοχή τς ξίας το θεσμικο ργου το Π.Σ.Ε. καί ν τελευταία ναλύσει τήν διά παραδοχς, νοχς πιβολς, κόμη καί διά ξαπατήσεως, ποδοχή τς ρθς χαρακτηριζομένης παναιρέσεως το ντιχρίστου καί κκλησιομάχου Οκουμενισμο, στήν προοπτική τς καί πολιτικς προωθουμένης πανθρησκειακς νώσεως.


Οκουμενισμός σήμερα ποτελε τήν θεωτάτη μεταστοιχείωση τν πάντων, δηλαδή ,τι κριβς καί φρικτή Εκονομαχία, ποία ταλαιπώρησε τήν κκλησία περισσότερο πό ναν αώνα. Συνιστ ( Οκουμενισμός), ν τελικ ναλύσει, βλασφημία κατά το Θείου Προσώπου το ησο Χριστο καί κατάλυση το ργου τς Σωτηρίας, τό ποο συντελεται μόνον δι’ Ατο καί ν Ατ, τοι ν τ Μι, γί, Καθολικ καί ποστολικ κκλησία Του.

3 σχόλια:

  1. Περιμένουμε από την ΠΕΘ να αντιδράσει επιτέλους στα αίσχη που ακούστηκαν στην ανεκδιήγητη ημερίδα από "ορθόδοξους" "θεολόγους"! Αρκετά πια με την ανοχή τους απέναντι στους ανατροπείς και δολιοφθορείς της γνήσιας θεολογίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχέστατα η ΠΕΘ περι άλλα μεριμνά και τυρβάζει! Άκρα του τάφου σιωπή βασιλεύει στο πρόβλημα του Οικουμενισμού.

      Φιλούμενος

      Διαγραφή
    2. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ12 Απριλίου 2016 στις 6:04 μ.μ.

      Ωραιότατο το κείμενό σας κ. Κάτσουρα και η ανάλυσή σας για τα γεγονότα, όμως μη ξεχνάτε ότι η " Μεγάλη και δήθεν Αγία Σύνοδος " των φιλοοικουμενιστών θα γίνει κριτήριο, με τις επιλογές που θα αποφασίσουν μετά από αυτή, όχι μόνο των Αντιοικουμενιστών της επίσημης Εκκλησίας, αλλά και ημών του Πατρίου Ημερολογίου. Γι αυτούς το κριτήριο θα είναι το εάν θα βρούν τελικά το θάρρος να Αποτειχιστούν και σε εμάς το κριτήριο θα είναι εάν ή όχι θα παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας να γίνει πραγματικότητα η Ενότητα των Αληθινών Ορθοδόξων. Εκεί κ. Κάτσουρα σε θέλω πρωτοπόρο και αγωνιστή εκεί θα σε παραδεχθώ. Με αγάπη Χριστού Διονύσιος

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου