Ομολογία

Ὅλα φωνάζουν:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ρώτησα τή βερυκοκιά. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Πρασίνισαν τά φύλλα μου. Καινούργιος ὁ καρπός μου.

Ρώτησα τήν ἀνατολή. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ σκοτεινιά διαλύθηκε. Ὁ Ἥλιος λάμπει τώρα!

Ρώτησα τή Μεγ. Δευτέρα. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Τό τραγουδᾶνε ἄγγελοι λευκοί.

Ἀμόλυντος τηρήθηκε ὁ ἄγγελος τῆς γῆς.

Ὡραῖος, πάλλευκος! Ὁ Ἰωσήφ ὁ Πάγκαλος.

Ρώτησα τή Μεγ. Τρίτη. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Χαρά μεγάλη. Περάσανε μέσ’ στό Νυμφῶνα

Γρηγοροῦσες μέ τό λευκό χιτῶνα.

Ρώτησα τή Μεγ. Τετάρτη. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Χτυπᾶνε στόν οὐρανό καμπάνες.

Στοῦ Χριστοῦ τά πόδια εἶναι πεσμένη

πόρνη γυναίκα, μά τώρα ἀναστημένη.

Χριστός Ἀνέστη! Τραγουδᾶνε τά οὐράνια.

Τόν ἁμαρτωλό στά ἄγια τόν φέρνει ἡ μετάνοια.

Ρώτησα τή Μεγ. Πέμπτη. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Γιά τό ’Όχι τῆς ἀρνήσεως λάλησε ὁ πετεινός.

Γιά τό δάκρυ τῆς μετάνοιας χαμογέλασε ὁ Οὐρανός.

Ρώτησα τή Μεγ. Παρασκευή. Μοὖπε τρεῖς φορές: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Δεν μοὖπε, Ὁ Χριστός σταυρώθηκε.

Μοὖπε, Ὁ Χριστός δοξάστηκε.

Σταυρός ὑψώθηκε! Θάνατος θανατώθηκε.

Θαμπώθηκαν οἱ ἄγγελοι. Ξεκλείδωσε ὁ παράδεισος.

Ληστής ὁ πρώτος κάτοικος. Κλειδί; Τό Μνήσθητί μου!

Χριστός Ἀνέστη!

Χτυπᾶτε πρόσταζε τό πρίν. Χτυπᾶτε, σᾶς λέω, τά καρφιά!

Μά τώρα χτυπάει πολύ πιό δυνατά ἡ ἀναστημένη του καρδιά.

Ἀληθινά! Εἶναι Θεός ὁ Σταυρωμένος.

Ὁ Σταυρωτής γίνεται πλέον θαυμαστής.

Βροντόφωνο στόν ἑκατόνταρχο τό Ἀληθώς Ἀνέστη!

Ρώτησα τό Μεγάλο Σάββατο. Μοὖπε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Στό σκοτεινό φόντο τοῦ Ἅδη θεϊκό ἄστραψε Φῶς.

Τρόμαξε καί στέναξε τοῦ σκότους ὁ προστάτης.

Σπάσανε οἱ πόρτες, οἱ ἀμπάρες, τά δεσμά.

Ὁ Ἀδάμ ἀνακαλεῖται, ἡ Εὔα λευτερώνεται.

Τά μνήματα ἀδειάζουνε.

Ἡ γῆ τραγουδᾶ: Ἀνάστα ὁ Θεός!

Ὁ οὐρανός πανηγυρίζει: Ζήτω ὁ Ἀθάνατος!

Τά καταχθόνια δοξάζουνε:

Δόξα, Κύριε, τῷ Σταυρῷ σου καί τῇ Ἀναστάσει σου!