Εμβάθυνση εννοιών και επισήμανση βλασφημιών στη Δήλωση Πατριάρχη, του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Εμβάθυνση εννοιών και επισήμανση βλασφημιών στη Δήλωση Πατριάρχη, του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

 

 

Στις 20 Νοεμβρίου 2014, η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς εξέδωκε “σχολιασμό", διότι μόνο σε σχολιασμούς αρέσκεται να αρκείται, λες και οι Άγιοι Πατέρες σε αυτό επιδιδόταν! Γράφουν οι εξαίρετοι του υπερτέρου και εξάρχου πάσης καχυποψίας Αντιαιρετικού Γραφείου:

 

 

“Θεωρήσαμε καθήκον μας να σχολιάσουμε την είδηση, τις δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου, με σκοπό την ενημέρωση και επαγρύπνηση του πιστού λαού του Θεού.”

 

 

Καθήκον, λοιπόν, ο σχολιασμός και η ενημέρωση αυτοσκοπός. Καθηκοντολογία. Σε όλο της το μεγαλείο. Ω Πειραιώς το μεγαλείο σου! Ο σχολιασμός είναι τελείως ανώδυνος και τελείται όλως ευκόλως εκ του ασφαλούς. Εάν οι Πατέρες εφήρμοζαν τέτοιες ατελέσφορες πρακτικές στείρων σχολιασμών, θα είμασταν τώρα Παπικοί από πρώτο χέρι…

 

 

Για να μην αδικήσω όμως, το Αντιαιρετικό Γραφείο, επικαλούμαι τον ισχυρισμό τους: «Με μεγάλη θλίψη καὶ πόνο ψυχής αναγνώσαμε στον ηλεκτρονικό τύπο πρωτοφανείς δηλώσεις του Παν. Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ». 

 

 

Θα πρέπει πρωτίστως να συμφωνήσουμε πως είναι πράγματι «πρωτοφανείς» οι δηλώσεις του ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ Πατριάρχου, και όχι μόνο!

 

 

ΓΙΑΤΙ όμως, πατέρες του Αντιαιρετικού Γραφείου, αρνείσθε και φοβείσθε να τον κατονομάσετε ως ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ; ΔΕΝ είναι; Κι’ αν δεν είναι, αποδείξατέ το! Και εάν είναι, τότε πείτε τα πράγματα με τα’ όνομά τους, ακριβώς όπως είναι! ΜΗ γίνεσθε και σεις, θιασώτες και ακόλουθοι «πιστοί» της νέας αιρέσεως του ΟΝΟΜΑΤΟΚΡΥΠΤΙΣΜΟΥ.

 

 

Αγαπητοί πατέρες του Αντιαιρετικού Γραφείου, είστε υπερβολικά και αδικαιολόγητα υπερ-επιεικείς. Αποκαλείτε τις δηλώσεις «πρωτοφανείς», ενώ είναι κάτι πολύ χειρότερο από αυτό: Σοκαριστικές, βλάσφημες, Αντίθεες, Αντιπατερικές, και άκρως αποκαλυπτικές! Η ΕΝΩΣΗ ΗΔΗ ΕΓΙΝΕ! Τώρα απλώς περιμένουν μία σταδιακή αποδυνάμωση κάθε αντιστάσεως (βλπ. Αποτειχίσεως) και παγείωση επάρατης συνηθείας και απαθείας ώστε όταν επέλθει τελικά το «κοινό ποτήριο», να μην υπάρχει ουδεμία αντίδραση ή διαμαρτυρία…

Ας δούμε όμως λιγάκι πιο βαθιά το αποκαλυπτικόν της δηλώσεως:

 

 

«Ο επίσημος Θεολογικός Διάλογος ανάμεσα στις Εκκλησίες βοήθησε να εξαλειφθούν παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων!».

 

 

1. Εντοπισμός-αποτροπιασμός πρώτος:

Ο Θεολογικός Διάλογος «βαπτίζεται» και επικυρώνεται ως «επίσημος». Γιατί; Υπάρχει και ανεπίσημος;

Ναι. Είναι ο δίχως επισημότητα, δίχως εγκυρότητα και αποτελεσματικότητα καμία. Είναι ο ανεπίσημος και ανεπιτυχής διάλογος των κατά πάντα «αποτυχημένων Πατέρων». Είναι ο άκαρπος, άδοξος και διασπαστικός. Ο «σπαστικός» και αποστασιοποιός. Οι σημερινές επισημότητες, Πατριαρχικές Διασημότητες και Οικουμενιστικές Ελίτ, οι μοντέρνοι Εκκλησιαστικοί Ιλουμινάτι, θα καταφέρον αυτό το «κάτι». Κάτι που δεν κατάφεραν οι ανεπίσημοι και μη υπολογίσημοι, οι οποίοι φευ, απέτυχαν παταγωδώς. Τούτοι όμως, οι επίσημοι και διάσημοι, οι ένδοξοι ανακαινιστές και αναστάσιμοι καταφρονητές, εξαναστήσονται εξ Ιούδα, ουχί της Προπατορικής Φυλής, αλλά της του Ισκαριώτου Φωνής επιδιδόμενοι εις εναγκαλισμούς και Φιλήματα Ιούδα. Αργύρια φρούδα και φιλιά καταραμένα, παραχωμένα στον Αγρό του Κεραμέως.

 

2. Προσδιορισμός δεύτερος:

Ο Διάλογος ονομάζεται από τους ιδίους τους δογματικούς αυτουργούς και εκκλησιολογικούς εγκληματίες ως «Θεολογικός» ενώ μόνον θεολογικός δεν είναι. Βέβηλος είναι, βλάσφημος είναι, πορνικός είναι, παναιρετικός είναι, θεολογικός όμως: ΟΧΙ. Κατά τον μέγα Βασίλειο, δεν είσαι Θεολόγος, απλά επειδή ομιλείς (ή σπουδάζεις) για το Θεό, αλλά όταν βλέπεις το Θεό και μ’ Αυτόν συνομιλείς «ως προς εαυτού φίλον!» Θεολόγος αληθής είσαι, όταν διακατέχεσαι ολοκληρωτικά και Αγιοπνευματικά κατακρατείσαι, ψυχή τε και σώματι, «εκ της Τρισηλίου Θεότητος». Εμπειρεύεσαι τη Θέωση! Τρέμω μόνο στη διατύπωση αυτών των ξένων και παράξενων για μένα όρων αλλά και παντελώς άγνωστων βιωμάτων. Ο Βαρθολομαίος προφανώς, αυτοθεωρείται θεολόγος αληθινός, Μεταπατερικός, ανώτερος από τα «θύματα του αρχεκάκου όφεως που κληρονόμησαν εις ημάς την διάσπασιν». Τούτος εδώ, τούτος-τούτος δα, θα, θα, θα, (τύφλα να’χουν οι πολιτικοί) ΘΑ επιφέρει και ΘΑ καταφέρει την ΕΝΩΣΗ. Μόνο που δεν είναι πλέον στο «θα» αλλά στο «διά ταύτα» εκπληρωμένα πάντα και οριστικά.

 

 

3. Εμβάθυνση Τρίτη:

Μιλά για «εξάλειψη». Βαρύτατος όρος, όρος θεϊκός. «Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον, το ανόμημά μου!» (Ψαλμ. Ν’) Ο Θεός δεν διαλέγει τυχαία τους προσδιορισμούς Του, όσον αφορά την αφαίρεση, την «άρση», απάλειψη και συγχώρεση των ημών «εγκλημάτων». Χρησιμοποιεί επί τούτου τον όρο «εξάλειψον» συχνότατα μάλιστα στην Αγία Γραφή.

 

 

Έρχεται τώρα και ο Βαρθολομαίος να «δανισθεί», να αρπάξει μάλλον, διότι περί αρπαγής πρόκειται. Δεν είναι μόνο άρπαγας και εξολοθρευτής της Αγιοπατερικής Γραμμής αλλά «κλέπτης εστί και ληστής» (Ιωάν. 10, 1-9). Ο Βαρθολομαίος είναι ο μη εισερχόμενος δια της θύρας. Η δε θύρα είναι είναι η Διαχρονική Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Διαβάλλει και εισβάλει «εις την αυλήν των προβάτων». Αυλή είναι τα όρια που έθεσαν οι Πατέρες που απαγορεύεται να μεταθέσουμε και αυστηρές, απαράβατες προυποθέσεις που εν Αγίω Πνεύματι έθεσαν οι ίδιοι.

 

 

Ο «αναβαίνων αλλαχόθεν» είναι αυτός που ίσταται υπεράνω των Πατέρων, που αίρεται, υπεραίρεται και αιρετικά φρονεί. Ετεροδιδασκαλεί. Είναι αυτός που δεν έχει «νουν Χριστού» (Α’ Κορ. 2, 16) αλλά διεφθαρμένη διάνοια και νοοτροπία Αντιχρίστου! Είναι αυτός που πηδά και υπερπηδά αυτά τα όρια. Πονηρός πατά το Κλήμα. Δεν στείνει τείχη γύρω από την Πίστη (Αποτείχιση) αλλά ακυρώνει τους Πατέρες και τα Τείχη τους καταργεί. Θέλει «αλλαχόθεν» ν’ ανεβεί, με δική του μέθοδο, μοντέρνα, Οικουμενιστική. Το Θεό-Πατέρα φτύνει, τον Χριστό-Τσοπάνη βλασφημεί, την Αλήθεια διαφθείρει και το Πανάγιον Πνεύμα «σβήνει». «Το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε» (Α’ Θες. 5, 19-20). Και μην εξουθενώνετε τον Πιστό Λαό του Θεού που παραστέκεται ατρόμητος και ακοίμητος ΦΡΟΥΡΟΣ της Αληθείας και αντικαθρεπτίζει μάλιστα με τη Φωνή του, την επερχόμενη ΟΡΓΗ του Θεού…

 

4. Τομή Καισαρική τέταρτη:

«Ο Θεολογικός Διάλογος ανάμεσα στις Εκκλησίες βοήθησε να εξαλειφθούν παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων!».

Όσο αναλύουμε τα εωσφορικά αυτά σταχυολογήματα και αποπνικτικά απορρήματα της πωρωμένης φαντασίας των φαντασμάτων και «Φαντομάδων» του Οικουμενισμού, άλλο τόσο μας καταλαμβάνει μία φοβερή αηδία και ένας απεχθής κορεσμός της συνειδητής πλέον ασυγχώρητης βλασφημίας τους.

 

 

Τολμά, τα μηδέποτα τολμημένα και αναφέρεται στις Θεοσύστατες Δογματικές μας διαφορές ως «ανθρώπινες κι απλές παρεξηγήσεις και διαφορές απόψεων!». Αυτό κι’ αν είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ! Αυτό κι’ αν είναι θράσος! Ε, ΟΧΙ και «παρεξηγήσεις». Δηλαδή, δεν μας τα είπανε καλά οι Άγιοι Πατέρες, δεν τα καταλάβατε καλά και σεις, και γίναμε όλοι ένα «αχταρμά», κληρονόμοι της διασπάσεως, διασπαθισμοί του σατανά. Σκορποχώρι του κερατά και «κονφούσιο» δαιμονικό, διαζύγιο εκκλησιολογικό, «ασυμφωνία χαρακτήρων»… Χωριό δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Ο ένας τον άλλο παρεξηγούμε, και όμως κατά βάθος συμφωνούμε.

 

 

Οι Βασικοί Ορισμοί της Ορθοδόξου μας Πίστεως, οι Απαρασάλευτοι Κανόνες και οι Αμετάθετες Ευαγγελικές Αλήθειες, παρατείνουν τον Χριστό «ανθρώπων επέκεινα» εις τους αιώνες. Αυτές ακριβώς οι ΑΠΟΚΕΚΑΛΥΜΕΝΕΣ και ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΕΣ Αλήθειες, για τους Οικουμενιστές αποτελούν απλά «απόψεων διαφορά». Ακούσατε καλά! «Διαφορές απόψεων!» Άποψή σου, αποψή μου. Γνώμη σου και γνώμη μου και ένα μάτσο χάλια. Ήξεις, αφίξεις και σφαλερές περιπτύξεις. Ιδέες ανθρωποκεντρικές. Θεωρίες πολυπολυτισμικές. «Είδωλα Εθνών Δαιμόνια!» «Ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια, ο δε Κύριος τους ουρανούς εποίησεν!»

 

 

Η Ορθοδοξία μας, αγαπητοί μου, ΔΕΝ είναι απλά μια «άποψη διαφορετική», αλλά ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ, Θεώρηση και Θυσία Θεϊκη με Σφραγίδα Σταυρική. Οι Διαχρονικές Διδασκαλίες των Πατέρων δεν είναι απλές «εξηγήσεις» που επιδέχονται παρεξηγήσεις, αναβαθμίσεις και αναθεωρήσεις. Οι Άγιοι Πατέρες, αποφαινόμενοι εν Αγίω Πνεύματι και εν Συνόδω, δεν κάνουν τέτοια χοντρά λάθη! Δεν εκφέρουν υποκειμενικές τους γνώμες και δεν εκφράζουν προσωπικές τους «απόψεις». Τη γλώσσα σου να κόψεις, διαστροφέα Βοσπορίτη, Σπουργίτη του Πάπα, καρακάξα του Αντιχρίστου!

 

 

Η σεισμοποιός Φωνή του Πατρός εξ’ ουρανού, μας εντέλλονται: ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ! Αυτούς ακούμε και όχι εσάς, που για άνομες ενώσεις μας μιλάτε, που σε άθεα και διαθρησκειακά διαβολοστρώματα μας ξεπουλάτε και «φιρί-φιρί το πάτε» να μας καταστήσετε δούλα, υποχείρια και κονιορτό της παπικής παντούφλας!

 

 

Όσο για σας, πατέρες μας αγαπητοί, του Αντιαιρετικού Γραφείου και Μητροπολίτα Πειραιώς, είτε έτσι είτε αλλιώς, δυστυχώς, δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη. Θα κάνετε την Ημερίδα σας χωρίς το Ξενοδόχο Χριστό.

 

 

Ναι, μας το είπατε αυτό αγαπητοί πατέρες, πως «ο ξενοδόχος», ο πιστός λαός του Θεού, όπως τότε αγωνίστηκε, έτσι και σήμερα θ’ αγωνιστεί και δεν πρόκειται να δεχθεί, αλλὰ θα κηρύξει άκυρη μία νέα Ψευδοσύνοδο τύπου Φεράρας-Φλωρεντίας».

Δεν είναι όμως εκεί το θέμα.

Όχι μόνο «δεν πρόκειται να δεχθεί», όχι μόνο «θα κηρύξει άκυρη» τη ψευδοένωση (η οποία ΗΔΗ έγινε προ πολλού) αλλά ο «ξενοδόχος» Πιστός Λαός του Θεού με Υποχρεωτική Εντολή του Ξενοδόχου Κυρίου Παντοκράτορος, θα εξέλθει απ’ ανάμεσά τους, θα αυτοαφορισθεί και άμεσα: ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΙ ΑΠΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ.

 

 

Δεν θα συζεί μαζί τους στη Βολική και Διαβολική τη Στάνη, δεν θα συμπορεύεται με την αίρεση και τη πλάνη να τα τρων’ και να τα πίνουν ως ομογάλακτοι, ομόγλωσσοι, ομόαιμοι και… ομόθρησκοι συνδαιτυμόνες! Στήλη άλατος και παγοκολώνες οι κοτρώνες του Οικουμενισμού.

 

 

Κύριοι, ο Κυρίαρχος και Αληθινός Πιστός Λαός του Θεού, ΦΕΥΞΕΤΑΙ και ΔΙΪΣΤΑΤΑΙ υπό ποιμένος αιρετικού και δεν αναμένει ντυμμένο να τον δεί με ένδυμα προβάτου από την «Ωραία» Πύλη να τον προσκαλεί «Σώμα Χριστού» ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΜΟΛΥΣΜΟΥ να λάβει! Μη σώσει, μη προλάβει τις πέντε μωρές παρθένες.

Το Λάδι είναι η Μνημονεύσεως Διακοπή και η Αποτείχιση αναγκαιότατο Ένδυμα Γάμου.