Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Οι Αντιχριστοι Ναζηδες που κυβερνουν στανικα την Ελλαδα κατηργησαν την ΚΥΡΙΑΚΗ.



Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς 






του αρχιμ. Αθανασιου Σιαμακη



Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Πρὶν ἦταν δεύτερη, μὲ πρώτη τὸ Σάββατο. Ἡ ἀνάταξι αὐτὴ ἔχει τὴν αἰτία της στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν ὁποία τέθηκε ἀντὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου. Οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ὠνομάστηκαν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, κλπ, ἀπὸ τὴν πρώτη, τὴν Κυριακή.




Πρῶτος ἀναφέρει τὴν Κυριακὴ μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι. Ἐγενόμην, λέει,  ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ (1,10), ποὺ τὴν γράφει τὸ 67-70 μ. Χ. Νωρίτερα ἡ Κυριακὴ προσδιωρίζονταν ὡς ἡ μία τῶν σαββάτων (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2). Κατ᾿ αὐτὴν συναθροίζονταν οἱ Χριστιανοὶ γιὰ τὴν κλᾶσιν τοῦ ἄρτου, τὴν ἀκρόασι τοῦ λόγου (Πρξ 20,7), καὶ τὸ κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν (Α΄ Κο 11,20). Καὶ ἡ πρᾶξι αὐτὴ ἔμεινε ἔκτοτε γιὰ πάντα στὴν ἐκκλησία.




Στοὺς μεταποστολικοὺς χρόνους, στὴν ἱδρυμένη ἐκκλησία, ἡ Κυριακὴ ἔγινε ὁ τρόπος ζωῆς τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Ἰγνάτιος ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, μάρτυρας καὶ ὁμολογητὴς τοῦ Χριστοῦ, κακίζει τοὺς ἰουδαΐζοντας Χριστιανοὺς ποὺ δὲν ζοῦν Κατὰ κυριακὴν Κυρίου, ἐν ᾗ καὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν, λέει, ἀνέτειλε δι᾿ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἐξακολουθοῦν νὰ σαββατίζουν (δηλαδὴ νὰ τηροῦν καὶ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου γιὰ τὸ Σάββατο) (Μαγνησ. κεφ. 9,1). Ἡ Διδαχὴ τῶν ἀποστόλων δίνει ὁδηγία στοὺς Χριστιανούς· Κατὰ κυριακὴν συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε (κεφ. 14). Τὸ Β΄ καὶ Γ΄αἰῶνα ἡ Κυριακὴ ἔχει ἤδη καθιερωθῆ στὴν ἁπανταχοῦ ἐκκλησία.




Τὸν Δ΄ αἰῶνα (313), μετὰ τὴν κατάπαυσι τῶν διωγμῶν ἀπὸ τὸ Μ. Κωνσταντῖνο καὶ στὶς μετέπειτα ἑκατονταετηρίδες, ἡ Κυριακὴ νοεῖται ὡς ἀργία ἀφιερωμένη στὴ λατρεία καὶ στὶς πράξεις ἀγάπης καὶ καλοσύνης.  Σ᾿ αὐτὸ τὸ πνεῦμα 50 χρόνια ἀργότερα (364) ἡ σύνοδος τῆς Λαοδικείας (πόλεως τῆς Φρυγίας) γνωματεύει Τὴν Κυριακήν, εἴ γε δύναιντο, σχολάζειν ὡς Χριστιανοί, ἐνῷ γιὰ τὸ  Σάββατο ὁρίζει Οὐ δεῖ Χριστιανοὺς ἰουδαΐζειν καὶ ἐν τῷ Σαββάτῳ σχολάζειν, ἀλλὰ ἐργάζεσθαι αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ (Κανὼν 29ος). Στὸ πνεῦμα τῆς συνόδου αὐτῆς κινοῦνται ἔκτοτε οἱ νομοθεσίες τοῦ Βυζαντίου καὶ ὅλων τῶν χριστιανικῶν λαῶν.




Ἐξαίρεσι βέβαια ἀποτελεῖ ὁ ἰουδαϊκὸς λαός, ὁ ὁποῖος, ἀπορρίπτοντας τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Μεσσία, ἐξακολουθεῖ νὰ τηρῇ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου σχετικὰ μὲ τὸ Σάββατο, τὴν περιτομή, θυσίες, καὶ ὅ,τι ἄλλο. Καὶ ἐὰν ἔμεναν μέχρι ἐδῶ, τίποτε τὸ μεμπτό. Ἡ ἐναντίωσί τους ὅμως στὸ Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἡ ἐχθρότητά τους πρὸς αὐτόν, διότι κατέλυε τὸ Σάββατον, ὅπως τὸν κατηγοροῦσαν, ἐκτὸς τοῦ ὅτι τοὺς ὤθησε στὴ σταυρικὴ θανάτωσι τοῦ Ἰησοῦ, κληροδοτήθηκε καὶ στὶς μετέπειτα γενιὲς μέχρι καὶ σήμερα.



Στὰ σκοτεινὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας οἱ Ἑβραῖοι βρῆκαν πρόσφορη τὴν κατάστασι νὰ τρέψουν τὸν ὑπόδουλο ἑλληνικὸ λαὸ στὴ λησμοσύνη τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας Κυρίου μὲ τὰ παζάρια τους, τὰ ὁποῖα ὠργάνωναν τὴν Κυριακή. Αὐτὴ ἡ ἀθέλητη κατάλυσι τῆς Κυριακῆς ἐκ μέρους τῶν ἀδιαφώτιστων ῥαγιάδων γινόταν μέχρι τὰ χρόνια τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Εἶναι θλιβερὸ ὅτι ῥαββῖνοι τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ γεννήθηκαν καὶ μεγάλωσαν στὴν Ἑλλάδα, μιλοῦν μὲ ὄχι λίγο φανατισμὸ κατὰ τοῦ μάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, καὶ φυσικὰ κατ᾿ ἐπέκτασιν καὶ κάθε ἄλλου κήρυκος,  ἐπειδὴ στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας ὁ ἐθναπόστολος αὐτὸς διαφώτισε τοὺς ὑποδούλους Ἕλληνες τὸ μὲν Σάββατο νὰ ἐργάζωνται, τὴν δὲ Κυριακὴ νὰ ἀργοῦν, πηγαίνοντας στὴν ἐκκλησία καὶ κάνοντας ἀγαθοεργίες. Ὁ ἴδιος ὁ Κοσμᾶς γιὰ τὴν ἐπιτυχία του αὐτὴ διαισθανόταν τὸ ἐναντίον του ἑβραϊκὸ μένος καὶ ἔλεγε·



Δέκα χιλιάδες Χριστιανοὶ μὲ ἀγαπῶσι καὶ ἕνας μὲ μισεῖ.
Χίλιοι Τοῦρκοι μὲ ἀγαπῶσι καὶ ἕνας ὄχι τόσον.
Χιλιάδες Ἑβραῖοι θέλουν τὸν θάνατόν μου καὶ ἕνας ὄχι.




Μάλιστα πρέπει νὰ τονιστῇ ὅτι οἱ εἰρημένοι ῥαββῖνοι καυχῶνται ὅτι οἱ Ἑβραῖοι σκότωσαν τὸν Κοσμᾶ καὶ καλὰ ἔκαναν, καὶ τὸ ἴδιο θὰ κάνουν καὶ σὲ κάθε ἄλλον ποὺ θὰ ἀκολουθήσῃ τὰ ἴχνη του. Τὸ ἔφεραν βαρέως ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μὲ τὸ εἰρηνικό του κήρυγμα ἔπεισε ἕνα λαό, καὶ ζητοῦσαν εὐκαιρία νὰ ἐπαναφέρουν καὶ ἐπιβάλλουν παντοῦ τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Μποροῦμε δὲ νὰ ποῦμε ὅτι ὡς καταλληλότερη εὐκαιρία γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ εἶναι οἱ σημαδιακὲς ἡμέρες μας.




Εἶναι κοινὸ μυστικὸ ὅτι σήμερα τὸ ἔθνος αὐτὸ μὲ τὶς ὑπερξουσίες του κινεῖ τὰ νήματα τῆς ἀνθρωπότητος. Ὡς ἐκ τούτου ἐκδηλώνει ἄφοβα τὸ ἀντιχριστιανικὸ πάθος πρὸς τὰ χριστιανικὰ ἔθνη καὶ μάλιστα τὴν Ἑλλάδα. Τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ Ἑβραῖοι ἔθεσαν στόχο τὴν ἀντικατάστασι τῆς Κυριακῆς μὲ τὸ Σάββατο. Πρὶν ἀπὸ 3 δεκαετίες πέτυχαν τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες τῆς χώρας μας. Λίγο ἀργότερα ὁ ἐμπορικὸς κόσμος δέχεται 2 Κυριακὲς τοῦ ἔτους νὰ διατηροῦν τὰ καταστήματα ἀνοιχτά. Τώρα πραγματοποιεῖται ἕνα βῆμα πιὸ πέρα· μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως προτείνεται 5 ἐπὶ πλέον Κυριακὲς (σύνολο 7 Κυριακὲς) τὰ καταστήματα τὰ εἶναι ἀνοιχτά. Στὸ ἑπόμενο βῆμα θὰ ζητηθῇ ἡ γενίκευσι τοῦ μέτρου σὲ ὅλες τὶς Κυριακὲς τοῦ ἔτους. Τὰ ἐμπαθῆ σχέδια τοῦ ἔθνους αὐτοῦ πραγματοποιοῦνται ἀργά, μακροπρόθεσμα, ἀλλὰ σταθερὰ καὶ ἀνυποχώρητα, χωρὶς νὰ φαίνωνται οἱ ἴδιοι. Εἶναι τακτική τους.




Σ᾿ ἐμᾶς ἔλαχε νὰ δοῦμε τὰ κοφτερὰ δόντια τῶν Ἑβραίων, τύπου ῥαβίνου Φριζή, οἱ ὁποῖοι καὶ τοὺς προφῆτες σκότωσαν καὶ τὸ Χριστὸ σταύρωσαν καὶ τὸν Κοσμᾶ ἀπαγχόνισαν καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς θέλουν νὰ τοὺς ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Πληκτρολογίστε στὸ διαδίκτυο Ποιός σκότωσε τὸν Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, καὶ θὰ λάβετε γνῶσι τῆς ἀβυσσαλέας «ἀγάπης» τους. Τὸ μόνο ποὺ λησμονοῦν εἶναι ὅτι στὰ φονικὰ σχέδιά τους δὲν λογαριάζουν τὸ Θεό, ποὺ λένε ὅτι τὸν πιστεύουν, καθὼς καὶ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γιὰ τὴν ἐκκλησία ὅτι Καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς (Μθ 16,18).




Οἱ Χριστιανοὶ στὰ σχέδια αὐτὰ τῶν Ἑβραίων δὲν ἔχουμε ν᾿ ἀντιτάξουμε οὔτε χρῆμα οὔτε ἐξουσία οὔτε στρατιωτικὴ δύναμι. Ἔχουμε ὅμως τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος μας, ποὺ πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ καταπατηθῇ.




Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε πρὸς τὸ παρὸν εἶναι εὐκαίρως - ἀκαίρως νὰ δηλώνουμε τὴν ἀντίθεσί μας στὶς ἀντίχριστες καὶ ἀνθελληνικὲς προθέσεις τους. Εἰ δυνατόν, κανένας Χριστιανὸς καταστηματάρχης νὰ μὴν ἀνοίξῃ τὶς 7 Κυριακὲς τὸ κατάστημά του. Εἰ δυνατόν, ἐπίσης, κανένας Χριστιανὸς νὰ μὴ μεταβῇ γιὰ ψώνια κατ᾿ αὐτές. Αὐτὸ θὰ εἶναι μιὰ σοβαρὴ ἀπάντησι σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σκέφτονται τὸ κακὸ ἑνὸς λαοῦ, πού, παρ᾿ ὅλα τ᾿  ἁμαρτήματά του,  πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του ἔχει τὸν παντοδύναμο Θεo.





2 σχόλια:

  1. Εδώ σεβαστέ μου πάτερ Αθανάσιε ΔΕΝ έχουμε λεφτά να ψωνίσουμε τις καθημερινές
    και θα πάμε να ψωνίσουμε τις Κυριακές;;!!Πέρα απ' αυτό με το γλαφυρό σου λόγο α-
    πέδειξες,όπως και άλλοι ΠΟΙΟΙ κρύβονται πίσω από όλα αυτά!Άλλωστε κι ο ίδιος ο
    Χριστός είπε για τα μέλλοντα συμβήναι,αλλά και για το τέλος ότι μόλις η ξηρανθείσα συκή ξαναβλαστήσει τότε θα είναι εγγύς το τέλος!Και δυστυχώς το 1948 με την ίδρυ-
    ση του κράτους του Ισραήλ μετά από κοντά 2000 χρόνια η συκή ξαναβλάστησε!!!
    Πάντως για άλλη μια φορά θα σου πω ότι κοσμείς την ιστοσελίδα αυτή με το λόγο
    σου και θα πρέπει να εμφανίζεσαι συχνότερα!Ο Θεός μετά σου και ουδείς κατά σού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ


    Εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη η ανάλυση της Κυριακής αργίας από τον π. Αθανάσιο.
    Στα ανωτέρω, θα θέλαμε να προσθέσουμε κάποιες παρατηρήσεις μας:
    Εκδήλωση του σεβασμού του αυτοκράτορα Κων/νου προς τις αρχές του Χριστιανισμού αποτέλεσε νόμος του 321, με τον οποίον καθιερώθηκε ουσιαστικά η αργία της Κυριακής με κάποιους βέβαια περιορισμούς, όπως την μη εφαρμογή στους αγρότες της αργίας κατά την "σεπτή ημέρα του Ηλίου" και όχι βέβαια "κατά την σεπτή ημέρα του Κυρίου". Έτσι, η αργία της Κυριακής, με τη νομική της υπόσταση ξεκίνησε, όχι πλήρης. Οι εξαιρέσεις συνεχίστηκαν ανά τους αιώνες και στις ημέρες μα; ποτέ δεν εφαρμόστηκε σε όλα τα επαγγέλματα, π.χ. συγκοινωνίες, νοσοκομεία, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, καταστήματα γαλακτοκομικών, άρτου κ.λπ.
    Παρατηρούμε, ότι ακόμη και η σύνοδος της Λαοδίκειας αναφέρει το "εί γε δύναιντο σχολάζειν", δηλ. αν μπορούν να τηρούν την αργία, ενώ για το Σάββατο ορίζει αυστηρά την μη αργία.
    Από την άλλη θα πρέπει να ασχοληθούμε πιο αναλυτικά με τους σχετικούς κανόνες περί αργίας ή μη αργίας:
    Συμφωνούμε απόλυτα με την κοινωνική διάσταση του θέματος, όπου πράγματι διενεργείται μια περαιτέρω διάσπαση της ήδη διασπασμένης ελληνικής οικογένειας, η οποία έχει υποστεί την πληθώρα των ξένων επιδράσεων και όμως αντέχει ακόμη.
    Βέβαια, εμείς έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε την Κυριακή αργία, συνήθως με τον εκκλησιασμό και όχι ενσυνείδητα, ότι είναι η ημέρα του Κυρίου και ότι θα πρέπει να ασχολούμεθα με καθαρά πνευματικά ζητήματα και μάλιστα με τα έχοντα σχέση με τη σωτηρία μας.
    Σύμφωνα λοιπόν με τον κθ΄ Κανόνα της Λαοδίκειας επισυμβαίνει κάτι το παράδοξο:
    Οι κατά την Κυριακή αργία εργαζόμενοι ΔΕΝ υφίστανται κανένα επιτίμιο. Αντίθετα, οι ΜΗ εργαζόμενοι τα Σάββατα υφίστανται το επιτίμιο του αναθέματος. Υπό την έννοια αυτή είναι εξ ορισμού αναθεματισμένοι: οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι Τραπεζοϋπάλληλοι, οι Ιατροί, Φαρμακοποιοί, οι Υπάλληλοι Βιομηχανιών και Βιοτενιών και πλείστοι όσοι εργαζόμενοι, οι οποίοι έχουν αργία κατά τα Σάββατα.
    Λέγει ο Κανόνας: "Ότι ου δει Χριστιανούς ιουδαϊζειν, και εν Σαββάτω σχολάζειν, αλλά εργάζεσθαι αυτούς εν τη αυτή ημέρα, την δε Κυριακήν προτιμώντας, είγε δύναιντο, σχολάζειν ως Χριστιανοί, ει δε ευρεθείεν ιουδαϊσταί, έστωσαν ανάθεμα παρά Χριστώ".
    Και η ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου λέγει, "οι Χριστιανοί δεν πρέπει να εορτάζουν και να σχολάζουν το Σάββατο, αλλά να σχολάζουν την Κυριακή, εάν βέβαια μπορούν. Όσοι όμως σχολάζουν το Σάββατο είναι αναθεματισμένοι, δηλ. χωρισμένοι από τον Χριστό και στον παρόντα και στον μέλλοντα αιώνα". Ίσως, αυτό να οφείλεται και στην κατάλυση της ημέρας της αργίας, από τον ίδιο τον Κύριο, για το οποίο και κυνηγήθηκε.
    Αυτή είναι η ερμηνεία και νομίζουμε, ότι είναι ξεκάθαρη και έχει ισχύ, δεδομένου, ότι οι Κανόνες είναι διαχρονικοί και αιώνιοι, μέχρι την κατάργησή τους από νεώτερο Κανόνα. Και το ιουδαϊζειν είναι διαχρονικό και δεν ίσχυε μόνο την εποχή εκείνη, που το ιουδαϊζειν είχε τεθεί για την προστασία των Χριστιανών πιστών. Εάν θεωρήσουμε, ότι ο Κανόνας αυτός ίσχυε τότε, αλλά όχι τώρα, εισάγουμε επικίνδυνες καταστάσεις και θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει, ότι και ο όρος της εορτής του Πάσχα, του εορτάζειν μετά το ιουδαϊκό (όπως έχει υποστηριχθεί από ορισμένους) αφορούσε τους εξ ιουδαίων χριστιανούς και δεν αφορούσε τους ιουδαίους.
    Συμπέρασμα στα ανωτέρω είναι ότι προσπαθούμε να εφαρμόσουμε την αργία της Κυριακής (και καλά κάνουμε), αλλά δεν ασχολούμεθα καθόλου με την αργία τους Σαββάτου, για την οποίαν ο κανόνας επισύρει φοβερό επιτίμιο, αυτό του αφορισμού και κατά τον παρόντα αιώνα και κατά τον μέλλοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου