Ομολογία

Η χαλάστρα του Αγαθόνικου



Οι ειδήσεις τους τελευταίους μήνες έφεραν μετά επιτάσεως τον μητροπολίτη Κίτρους Αγαθόνικο ως σοβαρά άρρωστο και ευρισκόμενο στα πρόθυρα της αποχωρήσεώς του από την ενεργό υπηρεσία.
Μάλιστα οι προαλειφόμενοι ως υποψήφιοι, που συντέλεσαν ουκ ολίγο να διαρρεύσει αυτή η είδηση, εμφανίστηκαν να κινούνται δραστηρίως για την κατάληψη της πολύφερνης νύμφης.


Βέβαια, σύμφωνα με τον κώδικα της εκκλησίας, τους κληρικούς τους εκλέγει και τους χειροτονεί το Άγιο Πνεύμα.
Αλλά οι υποψήφιοι μιτροφόροι φροντίζουν, ως φαίνεται, να διευκολύνουν το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος με την έντονη κινητικότητά τους, με τις φήμες που αφήνουν τεχνηέντως να κυκλοφορούν για τη μοναδική αξιότητά τους, με τη δημοσιοποίηση των βιογραφικών τους σημειωμάτων, με τις με γεμάτα χέρια τακτικές επισκέψεις τους στους ανά την Ελλάδα ψηφοφόρους, θέτοντας σε εφαρμογή το σύστημα «από πόρτα σε πόρτα», με τα ασταμάτητα ταξίδια τους, και τα άλλα αξιοπρεπή που κάνουν.


Τελικά βέβαια μόνο το Άγιο Πνεύμα δεν χρειάζεται να κουραστεί, αφού αυτοί προλαμβάνουν τις προτιμήσεις του και τις ενέργειές του.
Υποψήφιοι για τη συγκεκριμένη Μητρόπολη οι ίδιοι και οι ίδιοι πάλι αρχιμανδρίτες και ιεροκήρυκες.
Όταν αποτυγχάνουν στη μία εκλογή, σπεύδουν να εμφανιστούν στην άλλη, μέχρι εκπληρώσεως του εφετού.
Αφού και το Ευαγγέλιο το λέει· Κρούετε και ανοιγήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε.
Να μην εφαρμόσουν λοιπόν τις κυριακές προτροπές οι άνθρωποι ;
Εξάλλου ορεγόμενοι επισκοπής καλού πράγματος επιθυμούν.


Ανάμεσα στους υποψήφιους και ένας δεσπότης της Β. Ελλάδος, ο οποίος, αφού τα «έκανε μούσκεμα» στη μητρόπολή του, τώρα ζητάει άλλη μητρόπολη, ει δυνατόν μεγαλύτερη και πλουσιότερη, θέτοντας σε ενέργεια το «θεοφιλές» μεταθετό.
Αφού ο «άξιος» αυτός ιεράρχης δημιούργησε ένα τεράστιο έργο εκεί που τον «έθεσε» αρχικά το Άγιο Πνεύμα, ζητεί τώρα, προς μεγαλυτέρα ωφέλεια της Εκκλησίας, τη μητρόπολη Κίτρους.
Η μετριοφροσύνη του και η εργατικότητά του δεν έχουν σταματημό.


Η ευγένεια και το φιλάδελφο του δεσπότου αυτού την ημέρα της μνήμης της πολιούχου της Κατερίνης αγίας Αικατερίνης τον έφερε εκεί.
Πήγε να δείξει τις στολές του, το μπόι του, την αγγελική φωνή του, την ρητορική του δεινότητα, τη θεολογική του δαψίλεια.
Ήταν επιβεβλημένη η κίνηση, διότι ο λαός της Κατερίνης έπρεπε να προϊδεαστεί, να λάβει γεύση των χαρισμάτων του, της ακατάσχετης φλόγας του για ευαγγελισμό των ψυχών, της πλημμυρίδας της αερολογίας του.


Και όσο το πράγμα ήταν ένα καλό βήμα, ξεκίνημα, όπως θέλετε πέστε το, ο οικείος μητροπολίτης Αγαθάγγελος του έκανε χαλάστρα των ονείρων του.
Από βαριά άρρωστος και ετοιμοθάνατος εμφανίστηκε να προεξάρχει στις εκδηλώσεις, και μάλιστα και στην επίπονη περιφορά της εικόνος.
Τι το ήθελε ο ευλογημένος!
Ας μην παρουσιαζόταν στις εκδηλώσεις, κι ας ήταν καλά.
Τώρα η εμφάνισή του βύθισε σε λύπη τον φιλάδελφο αδελφό του, που υποβλήθηκε σε τόσο κόπο να κάνει το ντεπούτο του στη μέλλουσα νέα μητρόπολή του, να συλλειτουργήσει μετά και άλλων δεσποτάδων και αρχιμανδριτών και να μνημονεύσει ευτόνως του ονόματός του στο «εν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, του αρχιεπισκόπου ημών ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ, ον χάρισαι ... ΣΩΟΝ έντιμον, ΥΓΙΑ, ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΟΝΤΑ...».


Ας μη χάνει όμως τις ελπίδες του ο υποψήφιος μετάθεσης δεσπότης.
Ποιός ξέρει;
Μπορεί να ήταν μόνο μία αναλαμπή, η καταληκτήρια, ας πούμε.
Ας μη χάνει το θάρρος του.
Ας μην ξεχνά ότι μια απογοήτευση μπορεί να τον αρρωστήσει, να τον μαραζώσει.
Και ύστερα;
Να μην ευτυχήσει η Κατερίνη να έχει μητροπολίτη της ένα εκκλησιαστικό αστέρι;
Η στενοχώρια και η απελπισία, λένε οι γιατροί, δεν κάνει καλό.