Ομολογία

ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ

ΙΕΡΕΜΙΑ


Διάβασα το κείμενο με το οποίο ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας ανακάλεσε την υπογραφή του από την «Oμολογία Πίστεως», και θα σημειώσω κάποιες σκέψεις μου που μου πετάγονταν εκείνη την ώρα και τις έγραφα στην ώα. Θα προσπαθήσω να μην απομακρυνθώ από το κείμενό του και θα τις σημειώσω χωρίς συμπάθειες και αντιπάθειες. Θ’ αναφερθώ μόνο στα τρωτά.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Στην επιστολή μου αυτή προς σας θα ήθελα να σας εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους προέβηκα στην πράξη μου αυτή [εννοεί την ανάκληση της υπογραφής]» (1).

Σχόλιο: Η παλινδρόμηση κάποιου ποτέ δεν δημιουργεί καλή εντύπωση στους άλλους. Ο Γόρτυνος Ιερεμίας ως παλινδρομών πέφτει στη συνείδηση του αναγνώστου για το άστατο του χαρακτήρος. Το καταλαβαίνει, και για να ξανακάνει την εικόνα του αναγκάζεται να γράψει σχοινοτενώς. Γράφει κείμενο αναθεωρητικό που θέλει να το εμφανίσει και ως καρπό ματανοίας και ταπεινοφροσύνης, αλλά γενικά είναι φλύαρο υποχόνδριο και εγωιστικό. Μέτρησα 23 φορές το «εγώ» σ’ όλη την έκτασή του.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Άρχισε τότε (όταν υπέγραψε) στη συνείδησή μου να δημιουργείται πρόβλημα. Τι, λοιπόν; έλεγα μέσα μου. Εγώ είμαι ορθόδοξος και οι Μητροπολίτες Σπάρτης και Ναυπάκτου, για παράδειγμα, που δεν υπέγραψαν, δεν είναι ορθόδοξοι; Εγώ είμαι ορθόδοξος και οι Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως και Ύδρας και Φλωρίνης και τόσοι-τόσοι άλλοι, που δεν υπέγραψαν το κείμενο αυτό, δεν είναι ορθόδοξοι;» (2α).

Σχόλια 1. Δεν έχει προσωπικότητα παγιωμένη. Δεν έχει γνώμη. Η γνώμη του είναι θραυσμένη. Βλέπει τι κάνουν οι άλλοι για να κάνει και αυτός το ίδιο. Βυθίζεται μέσα σε ατέρμονες μικρολογισμούς και χάνει την ουσία. Δεν βρίσκει άκρη. Και πάει πότ’ εδώ και πότ’ εκεί. Βωλοδέρνεται.
2. Ο υπεύθυνος επίσκοπος κρίνει με βάση το Λόγο του Θεού κι όχι με το τι κάνει ο ένας και ο άλλος, έστω κι αν αυτοί έχουν κάποια φήμη. Βλέπει τον εαυτό του υπόλογο έναντι του Θεού και αποφασίζει αναλόγως. Ο Γόρτυνος Ιερεμίας αγνοεί βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζει ο ποιμένας.
3. Να όμως που ο Δρυϊνουπόλεως υπεραμύνθηκε την «ομολογία της πίστεως». Να και ο Ναυπάκτου που βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος σχίσματος από τους υπογράφοντας.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Γνωρίζω από τα ιερά μας κείμενα ότι το παν στη Εκκλησία είναι η ενότητα, και λοιπόν, κατά τον ωραίο λόγο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «πανταχού τη Εκκλησία μετά ακριβείας επώμεθα, την αγάπην και την ειρήνην προτιμώντες απάντων»» (2α).

Σχόλια: 1. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι η ενότητα στην Εκκλησία είναι αναγκαίο συστατικό της ουσίας της. Αλλ’ η ενότητα εν αγάπη και αληθεία.
2. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος όταν έλεγε τα παραπάνω δεν είχε ενότητα με όλους τους επισκόπους, επειδή είχε ενότητα με το Χριστό που είναι η αλήθεια. Και ήταν μισούμενος απ’ αυτούς διότι έλεγε και έπραττε, διότι ζούσε ζωή αγία, διότι οι αρχές του τους ήταν αδυσώπητος έλεγχος. Τους ήταν βαρύς και βλεπόμενος και ακουόμενος. Και τελικώς υποκινούντες την αυτοκρατορική εξουσία με την οποία είχαν ταυτιστεί και ξημερωνοβραδιάζονταν στο ανάκτορο, τον δολοφόνησαν με το άγριο μαρτύριο της ασταμάτητης οδοιπορείας. Είναι κατακριτέος ο Χρυσόστομος που δεν είχε ενότητα με τέτοιους ψευδαδέλφους επισκόπους και φονείς;
3. Ο Γόρτυνος Ιερεμίας απολυτοποιεί το κάθε τι και μπερδεύεται και εμφανίζεται στο κείμενό του αυτοαναιρούμενος σε κάθε βήμα.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Φθάνει ο ιερός Πατήρ (ο Χρυσόστομος) να πει ότι και σφάλμα ακόμη αν κάνει η Εκκλησία σε κάποιο τυπικό θέμα … να ακολουθούμε το σφάλμα, και όχι να διχοστατούμε, αμάρτημα που ο ιερός Πατήρ το χαρακτηρίζει ως έγκλημα… Για να μην αμαρτάνω λοιπόν… δηλώνω… ότι θέλω να είμαι ενωμένος καρδιακά με όλο το ιερό Σώμα της Ιεραρχίας και να ακολουθώ –ως νεώτερο μάλιστα μέλος Αυτής-, … τη γραμμή του πλήθους των Ιεραρχών» (2α).

Σχόλια: 1. Αυτό το λέει ο Χρυσόστομος για την αποφυγή της αιρέσεως που εδώ την ονομάζει διχοστασία. Στην περίπτωση της «ομολογίας της πίστεως» δεν διακηρύσσεται κανένα κακόδοξο δόγμα. Αντιθέτως είναι ένα κείμενο υψήγορο εφάμιλο των συμβολικών μνημείων της πίστεως. Αν επισημαίνει κάποιες αταξίες συγκεκριμένων εκκλησιαστικών προσώπων, έστω και υψηλά ισταμένων, για άτοπες και αντορθόδοξες κινήσεις, είναι κακό; Θα πρέπει ν’ αναγνωρίζουμε ότι κάποια εκκλησιαστικά πρόσωπα είναι αλάθητα σαν τον καταραμένο πάπα και να συμφωνούμε σε όλα μαζί τους; Και αν δεν συμφωνούμε διαπράττουμε έγκλημα; Γιατί συγχέουμε τα πρόσωπα με την Εκκλησία; Την Εκκλησία μπορεί να υπάρξει περίοδος που να την εκπροσωπεί ένας μόνο επίσκοπος, όπως στα χρόνια του Αθανασίου. Αν ο Αθανάσιος σκεφτόταν όπως σκέφτεται ο Γόρτυνος Ιερεμίας, θα έπρεπε να είχε γίνει αρειανός, και σήμερα δεν θα είχαμε ορθή πίστη, διότι όλοι σχεδόν οι επίσκοποι της εποχής του είχαν προσχωρήσει τυπικά ή ουσιαστικά στο μίασμα του Αρείου.
2. Τι νόημα έχει το «ως νεώτερο μάλιστα μέλος αυτής»; Ιδού η ανωριμότητα. Ιδού η ανασφάλεια και η μαζοχιστική επιζήτηση χειραγωγίας. Γηράσκει αείποτε χειραγωγούμενος και παιδιαρίζων. Ο Εφέσου Μάρκος, όταν έλαβε μέρος στην ψευδοσύνοδο της Φεράρρας-Φλωρεντίας ήταν περίπου ενός έτους επίσκοπος. Τι τον εμπόδισε να είναι η ψυχή της αντιπροσωπείας των Ορθοδόξων και της αντιστάσεως κατά των παπικών; Ο Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως μετά την αθρόα χειροτονία του σε μία εβδομάδα διοικούσε την Εκκλησία ως πατριάρχης. Τι τον εμπόδισε η νεότητά της χειροτονίας του; Ο Γόρτυνος Ιερεμίας, λυπάμαι, αλλά δεν ξέρει τι λέει. Το κείμενό του είναι διάτρητο.
3. Υπάρχει μία μυστική και άτυπη συνομολογία των μητροπολιτών να εμφανίζονται ως αδιάσπαστο και αδιαπέραστο γκέτο. Έτσι κατοχυρώνουν την εξουσία τους, την αμάθειά τους, την ανικανότητά τους, την αυταρχικότητά τους, το ανεξέλεγκτό τους, την καλοπέρασή τους, το δεσποτισμό τους, στο βωμό του οποίου θυσιάζονται τα πάντα, ακόμη και ο Χριστός. Μεταξύ τους «τρώγονται», αλλ’ όταν ελεγχθεί η ανικανότητά τους είναι αλληλέγγυοι μέχρι θανάτου. Αποκεφαλίζουν με καθαιρέσεις τους «τολμητίες». Σ’ αυτό το γκέτο προσγειώθηκε και ο Γόρτυνος Ιερεμίας με τη χειροτονητήρια δήλωσή του, την οποία επικαλείται. Και καυχάται λες και έκανε ποιος ξέρει τι σπουδαίο. Σημειωτέον ότι η γκετοποίηση των ιεραρχών δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Γιατί δεν υπάρχει εποχή πού να μην υπήρχε.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Καλοί και εκλεκτοί Ιεράρχες μου είπαν και τον εξής απλό, αλλά δυνατό λόγο: Ποια είναι αυτή η ομολογία της πίστεως, που φέρουν αυτοί οι Ιερομόναχοι σε μας τους Ιεράρχες για να υπογράψουμε; Εμείς κατά τη χειροτονία μας σε Επίσκοπο, δώσαμε ομολογία πίστεως! Εάν νομίζουν μερικοί, κληρικοί ή λαϊκοί, ότι παραβήκαμε κάπου την ομολογία μας αυτή, ας μας αναφέρουν στην προϊσταμένη μας Αρχή, την Ιερά Σύνοδο, και θα λογοδοτήσουμε σ’ Αυτήν» (1β).

Σχόλια: 1. Γιατί δεν μας λέει ο ΓΙ ποιοι είναι αυτοί οι «Καλοί και εκλεκτοί Ιεράρχες» και μας υποχρεώνει να δεχθούμε κι εμείς ότι είναι καλοί και εκλεκτοί, χωρίς βεβαίως να το πετυχαίνει; Αν κρίνουμε από αυτά που του είπαν, που είναι αναμάσημα φράσεως της επιστολής του Βαρθολομαίου προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, καταλαβαίνουμε πόσο καλοί και εκλεκτοί είναι. Ήδη έχουμε μάθει ποιοι είναι αυτοί οι καλοί και εκλεκτοί ιεράρχες, αλλά φειδόμαστε του αξιώματός των και δεν τους αποκαλύπτουμε. Ξέρουμε πόσο αδιάβαστοι και αθεολόγητοι και φθηνοί είναι στο να συμβουλεύουν τους άλλους. Και ο προκομμένος καθηγητής τους έβαλε πάνω από τις περγαμηνές του. Αλλά τι περιμένει κανείς από νήπιο; 2. Πάλι του είπαν του πειθήνιου.
3. Τι σημαίνει «αυτοί οι Ιερομόναχοι σε μας τους Ιεράρχες»; Τίποτε άλλο από το ότι οι Ιεράρχες αυτοί αναγνωρίζουν εαυτούς ως φαρισαίους και καυχώνται ότι «ουκ εισι ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων». Πολλή ταπεινοφροσύνη! Μόνο απ’ αυτά τα λόγια τους έπρεπε ο Γόρτυνος Ιερεμίας, αν διέθετε ίχνος πνευματικής ευαισθησίας, να είχε καταλάβει ότι δεν μιλάει με πνευματικούς ανθρώπους, αλλά με ορκισμένους οπαδούς του γκέτο, και να μην τους δώσει σημασία. Αλλ’ αυτός ονομάζει το λόγο τους «απλό και δυνατό»!
4. Ερωτάται· Ό,τι λένε οι Ιερομόναχοι σε θέματα πίστεως απορρίπτονται από τους δεσποτάδες, και ό,τι λένε οι δεσποτάδες πρέπει να τα δέχονται οι ιερομόναχοι; Το αντίστροφο δεν ισχύει; Τότε πως συμβαίνει πολλές φορές ο αρχιγραμματεύς της ιεράς Συνόδου, που συνήθως είναι ιερομόναχος, να συντάσσει έγγραφο και να υπογράφεται από όλους τους συνέδρους επισκόπους; Πως συμβαίνει σε μητροπόλεις που υπάρχουν αγράμματοι μητροπολίτες και τα παντοία κείμενα τα γράφουν ιερομόναχοι και ενίοτε γυναίκες, οι μητροπολίτες να τα υπογράφουν και τα εμφανίζουν σαν δικά τους;
5. Όσο οι δεσποτάδες τηρούν όλα τα άλλα όσα ομολογούν και υπόσχονται κατά τη χειροτονία τους, τόσο τηρούν και την «ομολογία της πίστεως». Το δύσκολο είναι πως γίνονται. Ύστερα, αφού γίνουν, ποιος μπορεί να τους ελέγξει;
6. Αν ένας στρατιώτης καταγγείλει έναν υπασπιστή του στρατηγού, ταξίαρχο, ο στρατηγός θα λάβει υπόψη του την καταγγελία ή θα τη ρίξει στο καλάθι των αχρήστων; (Η απόσταση μεταξύ δεσποτάδων και απλών κληρικών κατά τους δεσποτάδες είναι απόσταση στρατηγού προς στρατιώτη). Το ίδιο θα γίνει αν ο Ιερομόναχος καταγγείλει στη Σύνοδο έναν δεσπότη. Τότε, διερωτάται κανείς, γιατί λένε «να μας καταγγείλει στη προϊσταμένη μας αρχή»; Προφανώς για κατανάλωση ή γιατί είδαν ότι ο συνομιλητής τους «τα χάφτει» σαν άκριτο παιδί;
7. Εφόσον δεν παρέβησαν την χειροτονητήρια ομολογία, όπως λένε, τι τους εμπόδιζε να υπογράψουν και την «ομολογία πίστεως»; Μία αλήθεια όταν κάποιος την υπογράφει μια φορά, είναι σα να την υπέγραψε εκατό φορές. Η μήπως επισήμαναν στην «ομολογία» αντορθόδοξα δόγματα; Και γιατί δεν μας λένε ποια είναι αυτά;

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Οι ίδιοι πάλι Ιεράρχες μου είπαν τα εξής: Όταν είναι καιρός να κάνουμε αγώνες για την Πίστη, θα το αποφασίσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας και στο κέλευσμα Αυτής θα ακολουθήσει κλήρος και λαός. Οι Ιεράρχες συντάσσουν κείμενα για την πίστη και τα δέχονται και τα υπογράφουν οι κληρικοί και οι λαϊκοί, και δεν είναι εκκλησιολογικό το αντίθετο, να συντάσσουν, δηλαδή, δύο-τρεις Ιερείς Ομολογία Πίστεως και να ζητούν να υπογράψουμε το κείμενό τους εμείς οι Επίσκοποι» (1β).

Σχόλια: 1. Συγγνώμη, αλλά βλακωδέστερος λόγος από αυτόν δεν μπορούσε να ειπωθεί. Πότε η ιερά Σύνοδος κήρυξε αγώνα και ηγήθηκε; Αφού δεν κηρύττει τώρα που υπάρχει τεράστια πρόκληση ένας πατριάρχης να κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή αίρεση, πότε θα κηρύξει; Ποτέ. Ας το πάρουμε χαμπάρι. Οι κόρακες δεν βγάζουν κοράκου μάτι. Έχουν ωστόσο τόση φρόνηση. Είχε κηρύξει ο Χριστόδουλος ως αρχιεπίσκοπος αγώνα κατά των ταυτοτήτων. Ποιο το αποτέλεσμα; Και που πήγαν οι υπογραφές των υπογραψάντων; Στον κάδο, βέβαια, γιατί ήταν πολλές και δεν χωρούσαν στο καλάθι.
2. Στην πρώτη οικουμενική Σύνοδο ποιος συνέταξε τα 8 άρθρα του συμβόλου της πίστεως; Δεσπότης; ή ο Αθανάσιος που ήταν τότε διάκονος; Και όμως το υπέγραψαν όλοι. Και ο καθηγητής έχαψε όσα μπρουρδολογήματα του είπαν οι «πολύ» μορφωμένοι και «εκλεκτοί Ιεράρχες».
3. Μάθανε όλοι να πιπιλίζουν σαν καραμέλα τον όρο εκκλησιολογία, την οποία κατάντησαν δεσποτική εκκλησιολογία και κατ’ επέκταση παπική. Εκκλησία δεν είναι μόνο οι δεσποτάδες. Είναι και οι ιερομόναχοι και οι λαϊκοί. Γιατί αυτοί αντιδιαστέλλουν και δημιουργούν χάσμα ανάμεσα στους εαυτούς των και στους λαϊκούς ή ιερομονάχους; Και θεωρούν ως Εκκλησία μόνο τον εαυτό τους. Αυτό είναι η πεμπτουσία της εκκλησιολογίας τους; Εκκλησίολογία= δεσποτισμός;

Γόρτυνος Ιερεμίας : «Μου είπαν (οι ιερομόναχοι που του πρότειναν να υπογράψει την ομολογία)» (1). Και πιο κάτω· «Καλοί και εκλεκτοί Ιεράρχες μού είπαν… Οι ίδιοι Ιεράρχες μου είπαν και τα εξής…(1β)· «Μου είπαν (οι άρχοντες της Γορτυνίας) να καλέσω με την ευκαιρία αυτή τον Πατριάρχη... να θέσει θεμέλιο λίθο για το Ναό του Δημητσανίτου Αγίου μας… Οι άρχοντες όμως με διαβεβαίωσαν ότι θα το φροντίσουν αυτοί συντόμως και θα εκδοθεί η δέουσα άδεια». Και πιο κάτω· «εξηγώ ότι υπέγραψα το κείμενο νομίσας ότι θα υπογραφεί από πολλούς Ιεράρχες» (2δ).

Σχόλιο: Αφέλεια παιδισμό ανωριμότητα δείχνουν όλα τα παραπάνω, που δεν ταιριάζουν σε επίσκοπο και καθηγητή πανεπιστημίου. ΄Ολο του λένε, και του λένε, και αυτός όλο και ακούει και ακούει και πείθεται. Ο Πειθήνιος! Η κρίση του είναι ελλειμματική και ατροφική. Τι θα τον πείραζε τάχα αν έμενε στη θέση του «Εγώ δεν είμαι έτοιμος ακόμη τυπικώς για τον θεμέλιο λίθο του Ναού αυτού»; Θα τον καθαιρούσαν; Ο φοβητσιάρης. [Μια παρατήρηση που δεν έχει σχέση με τον Γόρτυνος Ιερεμία. Συνήθως καλούν τον κ. Βαρθολομαίο οι πολιτικοί και διοικητικοί άρχοντες των νομών, πράγμα που τελευταία έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις. Τον καλούν για εθνικούς και πατριωτικούς λόγους κι όχι χριστιανικούς. Το δείχνουν και οι θερμές εκδηλώσεις και το «άδειασμα» και το «πάγωμα» μετά την αποχώρησή του. Τον βλέπουν σαν εθνικό σύμβολο των χαμένων πατρίδων. Κι αυτός καμώνεται για τέτοιο. Οι μητροπολίτες κατά το πλείστον σύρονται πίσω από τους πολιτικούς].

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Έτσι λοιπόν και εγώ εκάλεσα τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας, να διαθέσει ένα μόνο απογευματινό και να έλθει και στη Δημητσάνα μας, για να μας ευλογήσει… Η απάντηση του Πατριάρχου ήταν αρνητική… είπε όμως ευγενώς ότι θα έλθει άλλη φορά… Ήδη, από Σεβασμιώτατο Ιεράρχη, γνωρίζοντα τα πράγματα, είχα ακούσει ότι ο Πατριάρχης είναι πικραμένος μαζί μου» (2δ).

Σχόλια: 1. Ο πατριάρχης δεν είναι Θεός. Όταν ο Θεός είναι πικραμένος μαζί μας, τότε πρέπει να λυπούμαστε. Όταν μάλιστα ο πατριάρχης είναι αυτός που είναι, θα πρέπει να θεωρούμε ευλογία το ότι δεν ήρθε. Η ιστορία μαρτυρεί ότι πολλοί πατριάρχες υπήρξαν αιρεσιάρχες.
2. Οι διπλοπρόσωποι έτσι κάνουν. Φέρονται ευγενώς, και από πίσω σχολιάζουν. Και βάζουν τρίτους να μεταφέρουν τάχα την πικρία τους, για να κρατήσουν το «ατσαλάκωτο» της αξιοπρεπείας τους.
3. Ποιος είναι αυτός ο ιεράρχης; Γιατί δεν τον ονομάζει; Γιατί μας αποκλείει από τη χαρά να τον συνεκτιμήσουμε κι εμείς μαζί του;

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Έγινα εγώ αιτία να στερηθεί η επαρχία μου της ευλογίας του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Πατριάρχου του Γένους μας κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ» (2δ).
Σχόλιο: Ο κ. Βαρθολομαίος δεν ορθοδοξεί. Αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες. Φέρεται δουλοπρεπώς στον πάπα των παπικών και ενεργεί ως ουνίτης. Είναι και οικουμενιστής και ζηλωτής της διαθρησκείας. Τι ευλογία μπορούσε να δώσει στο ποίμνιο; Αντί να δοξάζει το Θεό που δεν ήρθε, ο κόλακας και εκζητών δουλοπρεπώς εξιλέωση «θρηνεί».

Γόρτυνος Ιερεμίας : «Η αλήθεια, Παναγιώτατε, είναι ότι με συγκινούν και με ηλεκτρίζουν οι υπέρ της πίστεως αγώνες και καταθέτω τον εαυτόν μου με την μικράν μου δύναμιν ως στρατιώτην Σας διά τοιούτους αγώνας, πρόθυμον εις τα κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας» (2δ).

Σχόλια: 1. Κολακεία όζουσα.
2. παιδισμός, ανωριμότης.
3. Θέτει εαυτόν μέχρι θυσίας εκ του ασφαλούς, διότι ξέρει ότι ο νυν πατριάρχης δεν πρόκειται να κάνει τέτοιους αγώνες, όπως τους εννοεί ο Γόρτυνος ή όπως τους διδάχτηκε. Αγώνες κατά Ορθοδόξων σίγουρα κάνει ο κ. Βαρθολομαίος, και σύρει και άλλους πίσω από τη αντορθόδοξη γνώμη του. Με μία απαρέσκειά του, έσυρε πίσω του και τον Γόρτυνος σε τέτοιους αντορθοδόξους αγώνες του.
4. Στους αγώνες της πίστεως οι μέχρι θυσίας μάρτυρες δεν ρωτούν τον πατριάρχη, και μάλιστα τον κ. Βαρθολομαίο ή παρόμοιους. Η θυσία του ερωτώντος δεν έχει ηθική αξία. Είναι σαν την «αγνότητα» των ευνούχων, που τους ευνούχησαν άλλοι παρά τη θέλησή τους και είναι αναγκαστικά «αγνοί». Οι μέχρι θυσίας μάρτυρες παίρνουν αποφάσεις και τολμούν και θυσιάζονται. 5. Και άνποτε ο κ. Βαρθολομαίος κάνει αγώνα, ο τελευταίος που θα καλέσει να συναγωνισθεί θα είναι ο Γόρτυνος, ύστερα από αυτήν την ανωριμότητα και μεταπτωτικότητα που έδειξε. Διότι ο παμπόνηρος Βαρθολομαίος έχει σχηματίσει πλέον την εικόνα του για το πρόσωπό του. Για το Βαρθολομαίο ο Γόρτυνος Ιερεμίας είναι καμμένο χαρτί.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Ουδέποτε όμως θέλω να φαίνεται ότι (εννοεί στον αγώνα) προπορεύομαι εγώ μετ’ άλλων, δίχα και εν αγνοία της Κεφαλής των Ορθοδόξων, της Υμετέρας, λέγω, Παναγιότητος ή της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας μετά του Προέδρου Αυτής, προσκυνητού μοι και πολυσεβάστου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου» (2δ).

Σχόλια: 1. Αποπνικτική κολακεία και απεχθής δουλοπρέπεια.
2. Υπερβολική ταπείνωση χωρίς αντίκρυσμα, αηδής σεμνοτυφία.
3. Ο Μέγας Αθανάσιος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος, δεν θα γινόταν ο ένας ομολογητής και ο άλλος μάρτυρας αν έλεγαν «δίχα και εν αγνοία». Και αν το έλεγαν, η ομολογία του ενός και το μαρτύριο του άλλου θα είχαν την αξία της «αγνότητος» του ευνούχου.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Αναπαύθηκα, ω Ιερείς,… αναπαύθηκα, λέγω, όταν επί τέλους απέστειλα την επιστολή μου αυτή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας… και χάρηκα, γιατί είμαι και εγώ τώρα, με την άρση της υπογραφής μου, όπως όλοι οι Ιεράρχες της Ελλαδικής μας Εκκλησίας. Αναπαύθηκα πραγματικά…» (2δ).

Σχόλια: 1. Βαρετή πολυλογία, πλεοναστική. Το ύφος της όλης επιστολής και η λογόρροια –συγγνώμη- θυμίζει κείμενα και νοοτροπία και ευμεταβλητότητα και εκκεντρικότητα και σχιζοφρένεια Ιουλιανού του παραβάτου.
2. Δεν αναπαύθηκε στην πραγματικότητα. Οι στερούμενοι κρίσεως λόγω ανωριμότητος δεν αναπαύονται ποτέ. Πάντοτε έχουν κρίση συνειδήσεως. Και ο Γόρτυνος Ιερεμίας έχει κρίση συνειδήσεως, να το στείλει; να μην το στείλει; Την τραμπάλα του αυτή μαρτυρεί το «επί τέλους» που λέει, η καταχρηστική επανάληψη του «αναπαύθηκα» και «αναπαύθηκα πραγματικά» και «χαίρομαι», καθώς και η αποστολή της αρρωστημένης αυτής επιστολής.
3. «Είμαι και εγώ όπως όλοι οι ιεράρχες»· παιδισμός, ανωριμότης.

Γόρτυνος Ιερεμίας : «Η χαρά μου όμως γινόταν ακόμη μεγαλύτερη όταν άκουγα τα συγχαρητήρια για την ανάκληση της υπογραφής μου από Ιεράρχες Πατέρες και ευλαβεστάτους και μορφωμένους κληρικούς εξ Αθηνών και από αλλού, αλλά η ακόμη μεγαλύτερή μου χαρά ήταν κατά τη συνάντησή μου με τον Πατριάρχη στην Τρίπολη. Τον είδα πολύ χαρούμενο και ευνοϊκό απέναντί μου και εξέφρασε μάλιστα και αλλού τη χαρά του αυτή για το πρόσωπό μου, για την ανάκληση της υπογραφής μου από το εν λόγω κείμενο» (2δ).

Σχόλιο: Η ανάκληση δηλαδή έγινε διότι είχε συνοφρυωθεί ο κ. Βαρθολομαίος. Και τώρα χαμογέλασε και είπε και καλά λόγια για τον Γόρτυνος Ιερεμία και έγινε ευνοϊκός. Τι φθήνια, αλήθεια! Τι κατάπτωση επισκόπου! Αν συνοφρυώθηκε ο Θεός, ούτε που τον νοιάζει. Τα συγχαρητήρια κάποιων ιεραρχών και άλλων κοσμικών και μορφωμένων μετρούν.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Ας με αξιώσει ο Θεός, ομού μετά των άλλων Πατέρων Ιεραρχών, να αγωνίζομαι για την αμώμητο πίστη μας, όχι μόνον, αλλά και να θυσιαστώ γι’ αυτήν. Όπως ο πατέρας μου… (3α)… Αλλά για να είμαστε σωστοί αγωνιστές της πίστης μας…(3β).

Σχόλιο: Νουθεσίες και προτροπές για αγώνες από έναν ηττημένο! Ούτε που θυμάται ότι στου πνιγμένου το σπίτι δεν μιλάνε για σχοινί. Προσπαθεί με διάστροφο τρόπο το ήττημα να το μεταστρέψει σε δίδαγμα και μήνυμα επιτυχίας για το ποίμνιό του, στα μάτια του οποίου έγινε σύντριμμα. «Παρ’ τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου».

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Αν εγώ δεν γεύομαι την προσευχή και δεν χτυπάει η καρδιά μου δυνατά για την αγάπη του Χριστού και, τελικά, αν δεν σωθώ, δεν με ωφελούν τα «κάτω ο Πάπας» και τα τοιαύτα… Δεν φταίει ο Πάπας, αν εγώ δεν έχω όρεξη να κάνω την προσευχή μου ή να διαβάσω την Αγία Γραφή και τη σοφία των Αγίων Πατέρων μας. Και γράφοντας βέβαια αυτά μη με κατηγορήσετε είτε σεις είτε άλλος ότι είμαι … φιλοπαπικός» (3β)… Διαβάστε, για παράδειγμα, με πόση επιείκεια και πόθο για την σωτηρία τους εκφράζεται ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης περί των καθολικών σε ένα διάλογό του με κάποιο ζηλωτή Αρχιμανδρίτη, ο οποίος «αποκεφάλιζε» τους καθολικούς και τους έστελνε στο «πυρ το εξώτερον», αλλά και πως συμβουλεύει τον Αρχιμανδρίτη να φέρεται συγκαταβατικά και αγαπητικά προς αυτούς. Θα το δείτε αυτό στο βιβλίο του μακαριστού Αρχιμ. Σωφρονίου…».

Σχόλια: 1. Ερωτάται· Αν ο καταραμένος πάπας μεταβάλει την Ορθοδοξία σε ουνιτικό παράπηγμα και υποχρεωθεί ο Γόρτυνος Ιερεμίας να τον μνημονεύει στις λειτουργίες του, θα έχει όρεξη για προσευχή και κατάνυξη; Μπορεί να σταθεί κατάνυξη όταν έρθει η πλημμυρίδα του παπισμού;
2. Κανένας δεν εννοεί τους αγωνιστάς απνευμάτιστους και αδιάβαστους στην Αγία Γραφή και αμύητους στη πατερική θεολογία. Διότι δεν θα ήταν αγωνισταί. Αλλά και κανένας δεν μπορεί να εντρυφά την κατάνυξη μέσα στην παπική πνιγηρότητα. Το επιχείρημα του Γόρτυνος Ιερεμία είναι ακραίο και μεταπτωτικό. Τελικά πολύ γενναίος ο ηττημένος!
3. Τώρα πού τάφτιαξε με τον κ. Βαρθολομαίο τίποτε δεν μας εμποδίζει να προσδοκούμε να τον κάνει και φιλοπαπιστή. Το μεγάλο βήμα έγινε. Οι μεταπτωτικοί πέφτουν από το ένα άκρο στο άλλο. Και ο Βησσαρίων μεταπτωτικός ήταν. Το δε πνεύμα του κειμένου στις παραγράφους 3βγδ αποπνέει ήδη τη δυσωδία μιας χαλαρότητος υπέρ του παπισμού. Εξάλλου, εκεί που λέει «μη με κατηγορήσετε … ότι είμαι φιλοπαπικός», δεν τονίζει· «΄Όχι, δεν είμαι φιλοπαπικός». Αλλά το αφήνει έτσι. Δεν αίρει την κατηγορία ή την υποψία με ρητή φράση του. Το μυστήριο της φιλοποπωσύνης ήδη ενεργείται μέσα του.
4. Κάνει εσκεμμένη σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες παπικοί-παπισμός, για να βγάλει τους αντιπαπιστάς μισανθρώπους. Οι παπικοί ως άνθρωποι και βέβαια είναι συμπαθείς, αλλά ο παπισμός ως σύστημα είναι αποτρόπαιος, κ. Γόρτυνος Ιερεμία.
5. Ο Σωφρόνιος τα έκανε μούσκεμα με το μικτό μοναστήρι που ίδρυσε στο Έσσεξ. Είναι απαράδεκτος για συμβουλάτορας και διδάσκαλος. Σιγά σιγά θα μας βγάλει με το Σιλουανό ότι οι Ορθόδοξοι είναι οι δήμιοι των παπικών! Οι παπικοί αποκεφαλίζουν τους Ορθοδόξους Σέρβους, καθαιρούν και το Χριστό και στη θέση του βάζουν το πάπα τους, και ο Σωφρόνιος κάνει μάθημα συμπαθείας και αγαπητικότητος προς τον παπισμό! Τι άλλο θ’ ακούσουμε σ’ αυτόν τον κόσμο!

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Εγώ ο Επίσκοπος σας, που σαρκώνω τη Μητρόπολη, μνημονεύω την Ιερά Σύνοδο, η Οποία Ιερά Σύνοδος μνημονεύει τον Πατριάρχη. Αν τώρα ένας Επίσκοπος Μητροπολίτης θέλει να κάνει το παλληκάρι (!...) και για κάποιο θέμα, που αυτός το νομίζει δογματικό, κόψει το μνημόσυνο της Ιεράς Συνόδου και του Οικουμενικού Πατριάρχου, τότε, αποκοπτόμενος αυτός με αυτό που έκανε από την Εκκλησία (γιατί την Εκκλησία την εκφράζουν η Σύνοδος και το Πατριαρχείο), αποκόπτεται και το ποίμνιό του από την Εκκλησία» (3ε).

Σχ: Εδώ προφανώς ζωγραφίζει σκωπτικά για άλλη μια φορά τον Γέροντά του πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνο, έναν επίσκοπο που δεν είναι άξιος να του φιλήσει τα πόδια. Διότι ο Αυγουστίνος τόλμησε με το θάρρος του να κόψει πατριαρχικό μνημόσυνο στις μέρες μας. Έτσι από τον Αυγουστίνο μεταπηδάνε στο Σεραφείμ και στο Βαρθολομαίο οι καιροσκόποι και μεταπτωτικοί! Το μαρτυρούν και οι γλοιώδεις επιστολές του Γόρτυνος Ιερεμία προς τον πάλαι αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, με τις οποίες φτύνει στο πιάτο του και το ξανατρώει.

Γόρτυνος Ιερεμίας: «Από την άρση της υπογραφής μου, για την οποία σας μίλησα στο γράμμα μου αυτό, διδαχθείτε τουλάχιστον από μένα τον Επίσκοπό σας πρώτον μεν ότι πρέπει να ανακαλούμε κάποια μας ενέργεια, αν αυτή φωτιζόμαστε έπειτα και δεν την βλέπουμε σωστή και να ζητάμε συγγνώμη για ό,τι πράξαμε, χωρίς να σκεφτόμαστε με την κοσμική υπερήφανη νοοτροπία ότι αυτό δεν είναι αξιοπρεπές… Εγώ δεν θέλω να είμαι «είπα-ξείπα». Είπα κάτι και έκανα κάτι, αλλ’ εάν γι’ αυτό φωτισθώ από το Θεό και νοήσω ότι είναι λανθασμένο, θέλω να το αποκαταστήσω με τη συγγνώμη και ό,τι θέλουν ας πουν οι άλλοι. Αρκεί με την συγγνώμη μου αυτή να ευαρεστήσω τον Θεό και τους ανθρώπους που πίκρανα» (4α).

ΣΧ: 1. Συγκαλύπτει εύστοχα την υπαναχώρησή του με σφυρηλατημένη ιερότητα. Ότι τάχα έχει το θάρρος της γνώμης, ότι δεν μένει στην κακώς νοουμένη αξιοπρέπεια, ότι φωτίστηκε κλπ. Πολύ έξυπνη και συγχρόνως παιδαριώδης κίνηση. Φέρνει ως παράδειγμα και το Ζακχαίο. Με τη διαφορά ότι εκείνος δεν είπε και ξείπε. Είπε να γνωρίσει το Χριστό και έμεινε μέχρι τέλους αμετακίνητος και αμετάπτωτος.
2. Κάτω από τη λέξη «φωτίζομαι-φωτισμός» κρύβεται πολύς υποκειμενισμός και άκρατος εγωϊσμός και ελεεινό βόλεμα. Προβαίνει σε μια ντροπερή παλινδρόμηση, κερδίζει την εύνοια του ισχυρού, και το αποδίδει σε φώτιση. Χρίει το ήττημα σε φώτιση! Πολύ ταλαντούχος! Αλλ’ όχι πρώτος. Γιατί και οι νικολαΐτες έχριαν τις άνομες αισχρότητες με ιερές λέξεις ή άλλαζαν τις έννοιες των λέξεων. Ό,τι για άλλους ήταν πορνεία, γι’ αυτούς βέβαια δεν ήταν. Γιατί αυτοί ως «πνευματικοί» δεν λερώνονται από το μίασμα της πορνείας, όπως λερώνονταν οι «χοϊκοί» από την ίδια πράξη. Και μπορούσαν να πορνεύουν ελεύθερα.
3. Και οι προτεστάντες οι γνωστοί με το όνομα «φωτισμένοι» όλο φωτίζονται και τα καπρίτσια τους τα βαφτίζουν φωτισμό. Και οι αυτοαποκαλούμενοι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν θέλουν να προσθέσουν μια αιρετική δοξασία λένε ότι κατόπιν φωτισμού την πρόσθεσαν. Και ο πάπας των παπικών κάθε τόσο φωτίζεται και εκ φωτισμού αποκτά το αλάθητο, το πρωτείο, και όλες τις υπερεξουσίες του και τις μοναδικότητές του, που δεν μπορεί να τις έχει άλλος επί της γης και εν ουρανώ. Ο φωτισμός λοιπόν της φούντειας σφυρηλατήσεως είναι κάτι το υποκειμενικό, αφού ερεύγεται από τον κάθε φωτιζόμενο.
Αυτά εν αγάπη και αληθεία για τον Γόρτυνος Ιερεμία, όσο πικρά κι αν είναι. Ας μην ξεχνάμε ότι πικρή είναι η αλήθεια. Λίγη ειλικρίνεια δεν κάνει κακό.

Αθωνίτης

Aπό το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Δεκεμβρίου 2009