ΒΔΕΛΥΚΤΟΣ ΚΑΙ ΨΩΡΙΑΣΜΕΝΟΣ;
Διά σε τούτο προλέγω και λαμπρά βοώ τη φωνή, ότι εί τις μετά την παραίνεσιν ταύτην και διδασκαλίαν επί την παράνομον των θεάτρων αυτομολήσειε λύμην, ου δέξομαι αυτόν είσω τουτωνί των περιβόλων, ου μεταδώσω μυστηρίων, ουκ αφήσω της ιεράς άψασθαι τραπέζης, αλ’ ώσπερ οι ποιμένες τας ψώρας εμπεπλησμένα πρόβατα των υγιαινόντων απείργουσιν (απομακρύνουν), ώστε μη μεταδούναι τοις λοιποίς της νόσου, ούτω δη εργάσομαι καγώ.
(Ιερός Χρυσόστομος) ΕΠΕ 31,326.
ΛΥΜΗΝ!!! ΨΩΡΑΝ!!! ΝΟΣΟΝ!!!
Έτσι χαρακτηρίζουν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας και συγκεκριμμένα εδώ, ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τους συχνάζοντας στα θέατρα και στις αισχρές συναυλίες και στους γελωτοποιούς της εποχής του.
Αλλά μήπως τα θέατρα και οι συναυλίες της εποχής τους διαφέρουν από τις δικές μας εποχές;
Η είναι τα ίδια ακριβώς ή και χειρότερα στην εποχή μας, που υπάρχει μεγαλύτερος εκτραχηλισμός και μεγαλύτερη εξαχρείωσι ιδιαίτερα στα τραγούδια που υμνούν τον χυδαίο (όχι τον ευγενικό) έρωτα που έθεσε ο Θεός μέσα στον άνθρωπο;
Αναμφισβήτητα ίδια και χειρότερη.
Ποιος, λοιπόν, δεν φρίττει με όσα βλέπει πιό πάνω στις παρατιθέμενες φωτογραφίες;
Τι βλέπει; Βλέπει έναν λεγόμενο «Οικουμενικό Πατριάρχη» να συμμετέχη και να χειροκροτή τις θεατρικές αυτές συναυλίες, όπου τραγουδιούνται τραγούδια αμανέδικα, έξαλλα, χυδαία και αισχρά.
Μα είναι δυνατόν; Βλέπουμε καλά; Η φανταζόμαστε, τα συμβαίνοντα;
Υποτίθεται δε ότι αυτά δεν συμβαίνουν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά μέσα στην πανίερη Πόλη των ονείρων μας την σκλαβωμένη Κωνσταντινούπολι, στην πονεμένη Ρωμιοσύνη, οπου όλοι θέλουν να αποκαλούμε τον κύριο Βαρθολομαίο ως «αιχμαλωτο» πατριάρχη!!! Ποιους και ποιόν κοροϊδεύουν, οι ξεπουλημένοι του Φαναρίου με όσα …φαιδρά και κωμικά, μας λέγουν; Μια χαρά περνάει εκεί πάνω ο «αιχμάλωτος» Βαρθολομαίος, «ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς»!!! με άρτον πλουσιοπάροχον και πανδαισιακά, κατά ιδικήν του έκφρασι, θεάματα!!!
Ο προκάτοχός του, μεγάλος Αγιος Ασκητής Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αυστηρότατα απαγορεύει στους χριστιανούς που αυτομολούν στη λύμη των θεατρικών συναυλιών, να εισέρχονται στούς ιερούς ναούς και να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων, γιατί είναι ΨΩΡΙΑΣΜΕΝΑ πρόβατα και είναι επικίνδυνα να μεταδώσουν την νόσον της ΨΩΡΑΣ και εις τους αλλους.
Και δεν δίδει απλώς μία τέτοια εντολή, αλλά και αυτός ο ίδιος εφαρμόζει την απαγόρευσι που επιβάλλει «ου δέξομαι, ου μεταδώσω, των αγίων μυστηρίων».
Το φοβερότερον όμως όλων, εν προκειμένω είναι, ότι οι θεατρικές αυτές συναυλίες δόθηκαν μέσα σε ιερό ναό της Εκκλησίας, μέσα στον βυζαντινό ιστορικό ναό της Αγίας Ειρήνης του 6ου αιώνος όπου τελούνταν επί ολόκληρους αιώνες θείες λειτουργίες και τελεσιουργούνταν τα άχραντα μυστήρια.
Και εν προκειμένω, φρίττει κανείς και μόνο με την σκέψι, ότι εκεί που τελούνταν οι θείες λειτουργίες μέσα στην ίδια αυτή κόγχη του ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ, να στέκεται η ημίγυμνη αοιδός και να αδει τα αισχρά αμανέδικα άσματά της.
Πραγματικό «βδέλυγμα ερημώσεως εν τόπω αγίω»!!!
Και μετά κατηγορούμε τους Μογγολότουρκους ότι καταλαμβάνουν τους ναούς των Ορθοδόξων και τους μετατρέπουν σε στάβλους και σε θέατρα και σε τόπους αναψυχής ή πλήρους εγκατάλειψης και κατοικιδίων ζώων.
Όμως, το πλέον οδυνηρότερον όλων, μπροστά-μπροστά στα πρώτα καθίσματα βλέπουμε να κάθεται και να παρακολουθεί τα ΑΗΔΗ αδόμενα και τεκταινόμενα, ο λεγόμενος οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος!
Τον αδικούμε, λοιπόν, αυτόν τον «πατριάρχη», όταν εκτός από τον αποκλειστικό χαρακτηρισμό του αποδεδειγμένου ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ, μας δίδει ο ίδιος το δικαίωμα να τον αποκαλέσουμε και ΒΔΕΛΥΚΤΟ και ΨΩΡΙΑΣΜΕΝΟ;
Ο άγιος Χρυσόστομος του προσάπτει, και δικαίως, αυτόν τον …επίτιμο τίτλο!
Οι Πατέρες της Ορθοδοξίας, που τους ενέταξε ο ίδιος στα θύματα του αρχεκάκου όφεως, αποφαίνονται ότι όσοι περιπίπτουν στις βδελυκτές αιρέσεις, πίπτουν και …ηθικώς.
Διότι η Ορθοδοξία συμβαδίζει με την Ορθοπραξία, ο ορθός βίος ταυτίζεται με τα ορθά ήθη, με την ορθή ζωή, με τον ορθό τρόπο της καθημερινής βίωσης της εν Χριστώ ζωής.
Επ’ αυτού όμως, καλούμε και πάλι την χρυσσήν γλώτταν, να μας επιβεβαιώση το ρήμα:
Ωσπερ γαρ δόγματα πονηρά, βίον ακάθαρτον εισάγειν είωθεν, ούτω και διεφθαρμένος βίος πονηρίαν δογμάτων πολλάκις έτεκεν.( ΕΠΕ 27,248).
Ω, Αθάνατοι Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Οι σημερινοί διάδοχοί σας μολύνουν και μαγαρίζουν μέρα μεσημέρι και χωρίς φόβο Θεού τα ιερά και τα όσια της Εκκλησίας και του Γένους.
Ω Θεέ και Κύριε, εις ποίους καιρούς τετήρηκας ημάς;
Αίσχος και πάλιν Αίσχος και μυριάκις Αίσχος!!!
Εξω οι αιρεσιάρχαι και οι βέβηλοι και οι βδελυκτοί και οι Ψωριασμένοι από την Αγία Μάνδρα της Καθαρής και Πάντιμης Ορθοδοξίας μας.
Υπήρξαν και χειρότερα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωάννη Χρυσόστομου και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου έχουμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη θεοφύλακτο Λεκαπηνό (933-956), 23 ολόκληρα χρόνια!
"Εις των αναξιωτάτων πατριαρχών, υιός του αυτοκράτορος Ρωμανού του Λεκαπηνού. Ο πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός, υπείκων εις απαίτησιν του αυτοκράτορος, εις ηλικίαν 8 ετών έκειρε μοναχόν τον Θεοφύλακτον, τον εχειροτόνησεν υποδιάκονον και κατέστησεν αυτόν σύγκελλον.
Τον Νικόλαον αποθανόντα το 925 διεδέχθη ο Αμασείας Στέφανος, επί τρία έτη παραμείνας εις τον πατριαρχικόν θρόνον, μεθ’ό ανήλθεν ο μοναχός Τρύφων, υποσχεθείς εις τον αυτοκράτορα ότι μόλις θα ενηλικιούτο ο υιός του Θεοφύλακτος θα παρητείτο υπέρ αυτού.
Τόσον ζωηρώς επεθύμει ο Ρωμανός να εξασφαλίση την διαδοχήν υπέρ του Θεοφυλάκτου, ώστε μετεχειρίσθη τέχνασμα σκανδαλωδέστατον, καθώς το χαρακτηρίζει ο Κ. Παπαρηγόπουλος. Δια του Μητροπολίτου Καισαρείας Θεοφάνους, του και χοίρου καλουμένου δια την κτηνώδη αυτού δίαιταν, διεμήνυσε καταλλήλως προς τον Τρύφωνα ότι οι περί τον αυτοκράτορα κύκλοι εθεώρουν αυτόν αγράμματον. Αφελώς ο πατριάρχης Τρύφων έγραψεν επί φύλλου την υπογραφήν αυτού πλήρη και την απέστειλεν εις τον βασιλέα, προς απόδειξιν του εναντίου. Εις το ίδιον εκείνο φύλλον εγράφη η παραίτησις του Τρύφωνος και δια της πλαστογραφίας ταύτης κατεβιβάσθη ούτος του θρόνου. Ήτο τότε 14 ετών ο Θεοφύλακτος και ο θρόνος παρέμεινε κενός μέχρις ότου φθάση τουλάχιστον εις το 16ον έτος της ηλικίας του, κατ’αντιγραφήν προηγουμένου ομοίου φαινομένου, δηλ. της χειροτονίας του Στεφάνου Α΄ υιού του Λέοντος του Σοφού.
Ούτω μετά χηρείαν του Οικουμενικού Θρόνου επί έν έτος και πέντε μήνας, πατριάρχης εξελέγη ο Θεοφύλακτος εις ηλικίαν 16 ετών, προ ολίγου ευνούχος. Ο πατήρ του εξησφάλισε και του πάπα Ρώμης την έγκρισιν δια παν ενδεχόμενον και διετηρήθη εις τον πατριαρχικόν θρόνον ο Θεοφύλακτος επί 23 έτη, καταδυναστεύων αυτόν. Η χειροτονία του έγινε την 2.2.933, παρουσία των αποκρισαρίων του πάπα Ιωάννου ΙΑ΄.
Κατ’αρχάς η διοίκησις εγίνετο δια κηδεμόνος, μετ’ου πολύ όμως ο Θεοφύλακτος αφηνίασε και όλως καινότροπα εισάγων ήθη κατεπόνη την Εκκλησίαν. Εκλελυμένος και άσωτος ήτο ο βίος του. Ησχολείτο με ασυμβίβαστα εις το αξίωμά του παιδικά έργα, ήτοι κυνήγια και τρυφάς, διέτρεφεν αγέλην ίππων και πλήθη κυνών. Εις την Εκκλησίαν εισήγαγε τους χορούς των νοταρίων, μετά προσωπείων σκηνικών, διερχομένων την αγοράν.
Εις τον ναόν της Αγίας Σοφίας εισήλθε δια πρώτην φοράν το θέατρον. Ως αναφέρει ουχί άνευ δυσφορίας ο Κεδρηνός, εις τας δημοτελείς εορτάς υβρίζετο ο Θεός και εις τας μνήμας των Αγίων δια λυγισμάτων απρεπών και γελώτων και κραυγών παραφόρων ετελούντο οι θείοι ύμνοι.
Εις μίαν ιππασίαν, καθώς έτρεχεν ατάκτως ο Θεοφύλακτος, έπεσεν επί τινος των παραθαλασσίων τειχών και επί δύο έτη ενοσηλεύετο, έως ότου εύρεν αυτόν ο θάνατος την 27.2.956.
…...
Ο Ρωμανός είχε ανακηρύξει τους νεωτέρους υιούς του Στέφανον και Κωνσταντίνον συμβασιλείς. Αλλ’ αμφότεροι αγνωμόνως το 944 κατεβίβασαν αυτόν εκ του θρόνου και τον εξώρισαν εις την νήσον Πρώτην, όπου μετά έν έτος απέθανεν ως μοναχός εκ της λύπης. Ο Θεοφύλακτος δεν μετέσχε της συνωμοσίας.
Τους αντιδημοτικούς ανατροπείς του πατρός των ανέτρεψεν ο γαμβρός των Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, επί του οποίου από του 945 ως μονοκράτορος εσημειώθη μεγίστη ανάπτυξις των γραμμάτων και η αίγλη αντανακλά και επί του Θεοφυλάκτου, όν ο Κωνσταντίνος διετήρησεν εις τον πατριαρχικόν θρόνον.
Μετά τον θάνατόν του το πολυτελές ιπποστάσιον αυτού μετεβλήθη εις γηροκομείον. Εις την πατριαρχίαν τον διεδέχθη ο ιερός Πολύευκτος. Εις την ΄Εκθεσιν της βασιλείου τάξεως ο Κ. Πορφυρογέννητος (κεφ. 38, βιβλ.Β΄) αφηγείται τα της χειροτονίας του Θεοφυλάκτου"
Βιβλιογραφία : Μ. Γεδεών, Πατρ. Πιν., σ. 303-306. Κ. Παπαρηγοπούλου, Ιστορία του ελλην. έθνους, Δ΄ Αθήναι 1925, σ. 279-281. Κ. Αμάντου, Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, Β΄Αθήναι 1947, σ. 108 κ.εξ.
Αυτά λοιπόν και άλλα ωραία συνέβησαν στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στην οποίαν υπήρχε η περίφημη συαναλληλία Πολιτείας και Εκκλησίας και μπροστά στα οποία τα του Βαρθολομαίου είναι απλώς παρωνυχίδες
Αιρετικός
Αγαπητε αιρετικε
ΑπάντησηΔιαγραφήτετοιες βεβηλώσεις ναων σαν αυτη της αγιας Ειρηνης Κωνσταντινουπολεως έχουμε παρομοιες στην ιστορια του Βυζαντιου;
Με την εγκρισι μαλιστα και την παρουσια του πατριαρχου;
Η ειναι η μοναδικη;
Δεν ειναι λοιπον παρωνυχιδα.
Ειναι θρασυτατη βεβηλωσι του ιερου χωρου.
Απ' ότι γνωρίζουμε, ο ναός της αγίας Ειρήνης δεν λειτουργείται, αλλά χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1930 ως μουσείο και χώρος μουσικών εκδηλώσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' ότι πάλι γνωρίζουμε, μουσικές εκδηλώσεις διενεργούνται και σε ήδη λειτουργούντες Ορθόδοξους Ναούς, όπως στις ΗΠΑ, σε εκδήλωση στην οποίαν παρέστη και ο Βαρθολομαίος. Παρόμοιες εκδηλώσεις έγιναν και στην Αθήνα και παρέστη και ο Αρχιεπίσκοπος, έφτασε δε η Ι. Σύνοδος να επευλογήσει θεατρικό έργο, στο οποίο παρέστησαν τα μέλη της! Αυτά, καλόν είναι να μην τα ξεχνάμε.
Τώρα, το αν παραβαίνονται Κανόνες της Εκκλησίας, αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα, που αν το ανοίξουμε δεν θα μας συμφέρει, γιατί σχεδόν όλους του Ι. Κανόνες τους παραβαίνουμε και μάλιστα ασύστολα.
Αιρετικός
Και για να μην υπάρχουν ενδοιασμοί, ως προς την καταπάτηση των Ι. Κανόνων, ας αναφέρουμε μια σημερινή περίπτωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ή κακώς, ο ΞΖ΄ κανόνας της Συνόδου της Καρθαγένης αιτείται από τον αυτοκράτορα την καταστροφήν των ειδώλων: "τα εγκαταλείμματα των ειδώλων κελεύσαι παντελώς ανακοπήναι..... και οι ναοί αυτών παντί τρόπω κελευσθώσι καταστραφήναι" (ΠΗΔΑΛΙΟ, σελ. 497).
Ενώ λοιπόν ο κανόνας αυτός διορίζει να κατακρημνισθούν και να καταστραφούν τα είδωλα και οι ναοί τους, η Ελλαδική Εκκλησία ετέλεσε σήμερα αγιασμό του μουσείου των ειδώλων αυτών (Μουσείο Ακροπόλεως), ώστε ο Κύριος να βοηθήσει να μην καταστραφούν τα είδωλα αυτά και παραμείνουν στον αιώνα τον άπαντα.
Φαίνεται όμως, ότι όλα αυτά είναι μέσα στα πλαίσια της συναλληλίας μεταξύ της Ορθοδόξου Πολιτείας και της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ας πάψουμε λοιπόν να κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους και ας αφήσουμε ήσυχους τους Ι. Κανόνες, οι οποίοι καταπατούνται κατάφωρα πρώτα από την ίδια την "Ορθόδοξη" (στα λόγια) Εκκλησία.
Αιρετικός
@ Αιρετικος
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω ότι είσαι άνθρωπος με πολύ μεγάλη μόρφωση, ένα σε παρακαλώ, για την αγάπη του Χριστού μας, αν είναι δυνατον μην υπογράφεις με το όνομα Αιρετικός, μην το πάρει αυτό ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, ως άρνηση της Ορθοδοξίας και στον τελωνισμό της ψυχής σου βρεθείς σε μπελάδες από το πρώτο τελώνιο που είναι της Πίστεως. Φ. Χ.
Σε ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου αγαπητέ φίλε, αλλά μη φοβάσαι "ου πίστις το κινδυνευόμενον", παρ' όλον ότι αμέσως θα πρέπει να αναφωνούμε "βοήθει μου τη απιστία" (Μάρκ. 9. 24).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Αιρετικός έχει τεθεί απλώς προς εκκεντρισμόν των -υποτίθεται- αμυντώρων της Πίστεως, των Ηρακλέων της Πίστεως, οι οποίοι είναι αυτοί κυρίως, που φέρουν δοράν προβάτου, ενώ έσωθεν φέρουν τον ίδιον τον Ιούδα μεταμορφωμένον.
Έτσι, το Αιρετικός δεν έχει σχέση με την Πίστη ή το Δόγμα, αλλά με όλα τα παράξενα, που συμβαίνουν στην Εκκλησία μας και επιμελώς αποκρύπτονται.
Από την άλλη ο Μέγας Καρδιογνώστης ασφαλώς γνωρίζει τα μύχια της ψυχής ενός εκάστου και έτσι ανάλογα διατηρεί το όνομά του στο βιβλίο της ζωής "και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού εκ της βίβλου της ζωής" (Απκ. 3.5) ή τον ρίχνει στη λίμνη της φωτιάς "ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος" (Απκ. 20.15).
Αιρετικός