ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΩΜΑΣΤΕ
Παιδιά μου,
«Ίνα τι περίλυπος ει, ψυχή μου, και ίνα τι συνταράσσεις με; Ήλπισον επί τον Θεόν» (Ψαλμ. 41, 6). Με τούτα τα λόγια του Ψαλμωδού προσπάθησα να αντιμετωπίσω όλα τούτα τα γεγονότα σχετικά με την άφιξη και την υποδοχή του πάπα στη χώρα μας.
Ο πάπας ήλθε τελικά. Έπονται τα επόμενα βήματα, όχι της ένωσης - από τη δεκαετεία του 1960 ξεκίνησαν οι εναγκαλισμοί, μα ένωση δεν είδαμε - αλλά της εωσφορικής έπαρσης ορισμένων κοσμικών εκκλησιαστικών βαθύπλουτων ταγών του Ναζωραίου!
Ψελλίζοντας στον Κύριο το «εγώ δε ελπιώ επί Σε» (Ψαλμ. 55, 4), θα ανιχνεύσω το χθες. Βίοι παράλληλοι!
Το Βυζάντιο συρρικνώνεται. Οι αυτοκράτορες "δια ίδιον συμφέρον" ακολουθούν φιλενωτική τακτική. Συμπαρασύρουν και την Ορθόδοξη εκκλησιαστική ηγεσία. Στόχος και βαθιά επιθυμία του πάπα είναι η υποδούλωση της Ορθοδοξίας στον παπισμό.
Εκατό αντιπρόσωποι των Ορθοδόξων, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Αυτοκράτορας φτάνουν στη Δύση για να λάβουν μέρος στη σύνοδο.
Θα σταθώ στη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Ο πάπας Ευγένιος ο Δ΄ τους υποδέχεται. Δημιουργούνται κάποια προβλήματα, αλλά ρυθμίζονται. Ακόμα και το πού θα στηθούν οι θρόνοι! Τελικά, τοποθετείται στο μέσον των δύο θρόνων το Ευαγγέλιο!
Οι εργασίες της συνόδου άρχισαν Μεγάλη Τετάρτη!!! Επιλέγεται η τακτική του Ιούδα ...; υπογράφεται ενωτικός όρος. Δεν υπογράφει ένας Ορθόδοξος επίσκοπος: Ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου, ο Ευγενικός.
Ο πάπας λυπημένος παραδέχεται: "Eι Mάρκος ουχ υπέγραψεν εποιήσαμεν ουδέν."
Αντίθετα, δύο Ορθόδοξοι επίσκοποι, ανάξιοι της αποστολής τους, ο Νικαίας Βησσαρίων και ο Μόσχας Ισίδωρος έμειναν στη Δύση και έλαβαν τα αξιώματα του καρδιναλίου και του Λατίνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως!!!
Στις 12 Δεκεμβρίου 1452, στην Αγια-Σοφιά, συλλειτουργούν Ορθόδοξοι και Λατίνοι και μνημονεύεται το όνομα του πάπα!!! Το 1453, μετά από ένα χρόνο, "η Πόλις εάλω".
Λίγα χρόνια πριν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η΄ (1259-1282) θέλοντας να αποκρούσει το μέτωπο των Σέρβων και των Βουλγάρων, επιχείρησε μια ενωτική πολιτική με την παπική έδρα. Το Άγιον Όρος αντιστάθηκε. Στρατός προσπάθησε να επιβάλει την αυτοκρατορική θέληση. Συνοδευόταν από παπικούς και φιλενωτικούς "κληρικούς".
Στις Καρυές τους μοναχούς που αντιστάθηκαν στην ένωση, μαζί και τον Πρώτο, τον Άγιο Κοσμά το Νέο τους έσφαξαν. Στη Μονή Ζωγράφου τους έκαψαν ζωντανούς, στη Μονή Βατοπεδίου τους κρέμασαν και στη Μονή Ιβήρων, τους έπνιξαν στη θάλασσα! Κακό έκαμαν και στις Μονές Κουτλουμουσίου, Κωνσταμονίτου, Σκαμανδρηνού κ.ά...
Η ένωση δεν επήλθε. Η Ορθοδοξία νίκησε. Έστω κι αν η πολιτική και η θρησκευτική εξουσία το επεδίωξαν.
Παιδιά μου, σκανδαλιστήκαμε όλο αυτό το διάστημα, με τη στάση του Αρχιεπισκόπου, που θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας Αρχιεπίσκοπος που εγκατέλειψε την Ορθόδοξη παραδοσιακή στάση ...;
με την παραπομπή ενός τόσου σημαντικού θέματος στην ολιγομελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο κι όχι στο σύνολο της Ιεραρχίας
και με την παθητικότητα των Ορθοδόξων κατά τα άλλα Χριστιανών, που ίσως και να υπέγραψαν στη συλλογή υπογραφών που μας πρότεινε πρόσφατα η Εκκλησία μας...
Δεν απογοητευόμαστε όμως, πρώτα γιατί χειρότερες μέρες έζησαν οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί του 1439, όπως διαβάσατε πιο πάνω, και δεύτερον γιατί όπως έλεγε ο αρχαίος Αθηναίος ποιητής Μένανδρος "όποιος κοπιάζει για κάτι καλό, δεν πρέπει να απελπίζεται ποτέ για τίποτε."
Κι εμείς, οι "μισαλλόδοξοι", οι "αυστηροί", οι "φανατικοί", όπως μας είπαν, κοπιάζουμε για την Ορθοδοξία, έτσι ώστε να παραμείνει πιστή στις παραδόσεις και στα κελεύσματα των αγίων Πατέρων μας και αλώβητη από τις ταπεινές και ύπουλες ενέργειες των "χιονανθρώπων" της εποχής μας.
Θα μου επιτρέψτε, παιδιά μου, να κλείσω με μια σύντομη προσευχή:
Kύριε, "ημάρτομεν, ανομήσαμεν, ασεβήσαμεν... ιερείς, και ο λαός Σου εξέστημεν επί το αυτό... άνες, Kύριε, ιλάσθητι, Kύριε" και "στερέωσον την Eκκλησίαν Σου, ήν εκτήσω τω τιμίω Σου αίματι".
Πατηρ Αθανάσιος Γιουσμάς
.jpg)
Πολύ σωστά τα γραφόμενα από τον π. Αθανάσιο. Συμφωνώ απόλυτα και υπερθεματίζω και προχωρώ ακόμη περισσότερο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρωτείο του Πάπα τώρα το ανακαλύψαμε; Δυστυχώς η Εκκλησία, για διάφορους λόγους ή το παραδέχτηκε ή το ανέχθηκε, ανα΄τους αιώνες. Έτσι:
Οι Πατέρες δυο Οικουμενικών Συνόδων (Γ΄ και Δ΄)έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στο υπερφίαλο πρωτείο των αγίων Κελεστίνου Α΄ και Λέοντα Α΄ (αγ. Νεκταρίου, τα αίτια του Σχίσματος). Η Σύνοδος της Σαρδικής καθιέρωσε το έκκλητο. Η Σύνοδος του αγ. Ιγνατίου (870) επέβαλε το πρωτείο στους Ορθόδοξους Επισκόπους.
Δεκά τρεις (13) άγιοι της Εκκλησίας ΜΑΣ αγωνίστηκαν για την επιβολή του πρωτείου. Ένας από αυτούς (ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, αποκαλείται από τον άγιο Νεκτάριο ως "εγκάθετος του Πάπα").
Με τον 131ο νόμο (νεαρά) του Ιουστινιανού Α΄ κατοχυρώνεται νομοθετικά το πρωτείο του Πάπα Ρώμης: «Σύμφωνα με απόφαση των τεσσάρων Συνόδων, ορίζουμε όπως, ο άγιος Πάπας της αρχαίας Ρώμης να είναι πρώτος από τους Επισκόπους και ο αγιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης να είναι δεύτερος». Ο νόμος δηλώνει ότι ο Πάπας Ρώμης είναι πρώτος από τους Επισκόπους και όχι πρώτος μεταξύ ίσων Επισκόπων ή ότι έχει τα πρεσβεία τιμής σύμφωνα με τον γ΄ της Β΄ και τον κη΄ της Δ΄. Ο Ιουστινιανός υπερέβη κάθε όριο όταν το 545 δημοσίευσε αυτή τη νεαρά, με την οποία αναγνώριζε το πρωτείο του επισκόπου Ρώμης, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση της Εκκλησίας της Β. Αφρικής (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου, Έλληνες και Λατίνοι, σελ. 70). Επίσης ο Ιουστινιάνειος Κώδικας καταγράφει (Ι,Ι): "Θέλουμε να δούμε όλους τους λαούς που βρίσκονται υπό την τακτική δικαιοδοσία μας, να ζουν στην πίστη την οποία ο άγιος Απόστολος Πέτρος μετέδωσε στους Ρωμαίους ποντίφηκες…..".
Όσον αφορά δε στους αυτοκράτορες, από τους 85, οι μισοί σχεδόν (37) δεν ήταν Ορθόδοξοι! Είχαμε αρειανούς, ειδωλολάτρες, μονοφυσίτες, μονοθελήτες, εικονομάχους, παπόφιλους, παπόδουλους, ρωμαιοκαθολικούς (ναι, 3!), ουνίτες (ναι, 2!). Ποιά ήτανε λοιπόν η περίφημη συναλληλία;
Όσον αφορά δε στους Πατριάρχες, εκεί είναι το δράμα. Πάντως το ρεκόρ κατέχει ο Οικ. Πατριάρχης Γρηγόριος Γ΄ Μάμμας (1443-1450), που ήταν ταυτόχρονα και ο 35ος Λατίνος Πατριάρχης!
Τώρα, πως επέζησε η Ορθοδοξία μετά από όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο θαύμα του Θεού, που οφείλεται στην πρόνοιά του για την Εκκλησία του.
Αιρετικός
Πολλά γνωρίζεις Αιρετικέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μας όμως, ποιοί αυτοκράτορες ήταν αυτά που λες; Μήπως κάνεις λάθος;
Ευχαρίστως:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ Αρειανοί: Κων/νος Α’ ο Μέγας ο άγιος Κωνστάντιος
Ουάλης
2/ Ειδωλολάτρες: Ιουλιανός
3/ Παπόφιλοι: Θεοδόσιος Β΄ ο άγιος
Μαρκιανός ο άγιος
Ιουστίνος Α΄
Κων/νος Δ΄ ο Πωγωνάτος
Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός
Κων/νος Θ΄ ο Μονομάχος
4/ Μονοφυσίτες: Βασιλίσκος
Ζήνων
Αναστάσιος Α΄ ο Δίκορος
Φωκάς
5/ Μονοθελήτες: Ιουστινιανός Α΄ ο άγιος
Ηράκλειος Α΄
Κώνστας Β΄
Βαρδάνης Φιλιππικός
6/ Εικονομάχοι: Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος
Κων/νος Ε΄ ο Κοπρώνυμος
Λέων Δ΄ ο Χαζάρος
Λέων Ε΄ ο Αρμένιος
Θεόφιλος
7/ Παπόδουλοι: Βασίλειος Α΄ ο Μακεδόνας
Μανουήλ Α΄ Κομνηνός
Αλέξιος Β΄ Κομνηνός
Ισαάκιος Β΄ ο Άγγελος
Αλέξιος Δ΄ ο Άγγελος
Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης
Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος
Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός
Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος
8/ ΡΚαθολικοί: Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος
Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος
Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος
9/ Ουνίτες: Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος
Κων/νος ΙΑ΄ Παλαιολόγος
Αιρετικός
ΟΔΥΣΣΕΑ προσκυνητη
ΑπάντησηΔιαγραφήmetanoise
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι συμβαινει ρε παιδια, γιατι δεν ειναι καλο το επίπεδο; Μια χαρα ειναι το επιπεδο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι παθατε; Λιβας σας διεπερασε;
Γιατι δεν ειναι καλο το επιπεδο;
Που επεσε ακριβως και εγω δεν το καταλαβα;
Δεν τα αφήνεις λέω εγώ αυτά Σακαρέλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αρχισε να μην σου αρέσει το επίπεδο;
Μήπως άρχισες να ζορίζεσαι γιατί δεν σου αρέσει η αλήθεια;
Λυπάμει γιατο τελευταίο πιό πάνω ανώνυμο σχόλιο!Είναι απληροφόρητος ο ανώνυμος σχολιαστής! Στον blog αυτό δημοσιεύτηκε ένα ενυπόγραφο χυδαιότατο και εμετικό σχόλιο σε βάρος του Οδυσσέα, που κατεβάζει το επίπεδο του blog και θίγει όσους συνεργάζονται σ'αυτό. Αυτό με ανάγκασε να δηλώσω ότι παύω κάθε συνεργασία με το blog. Στη συνέχεια ο Οδυσσέας μου ετηλεφώνησε και μου είπε ότι ερεύνησε το θέμα. Επεκοινώνησε με τον φερόμενο ως συντάκτη του αισχρού σχολίου, ο οποίος τον διαβεβαίωσε πειστικά, ότι δεν έγραψε αυτός το σχόλιο, αλλά
ΑπάντησηΔιαγραφήπλαστογραφήθηκε το όνομά του. Ο Οδυσσέας έσβησε το σχόλιο, αλλά τούτο άφησε τα ίχνη του συντάκτη του σχολίου.
Κατόπιν τούτων, είπα στον Οδυσσέα, ότι δεν
εμενω στην απόφασή μπου να παύσω την συνεργασία.
Πως τώρα, ο "ανώμυμος" σχολιαστής σπεύδει και βγάζει τα συημπεράσματά του, γράφων:"Δεν τα αφήνεις λέω εγώ αυτά Σακαρέλο;
Γιατί αρχισε να μην σου αρέσει το επίπεδο;
Μήπως άρχισες να ζορίζεσαι γιατί δεν σου αρέσει η αλήθεια;"
Αρέσει σ' αυτόν το επίπεδο του αισχρού σχολίου, το οποίο αν θέλει να το διαβάσει μπορώ ή εγώ, ή ο Οδυσσέας να του το στείλουμε;
Ως προς την υπόθεσή του ότι δεν μου αρέσει η αλήθεια, γιατί τάχα άρχισα να "ζορίζομαι", δεν το σχολιάζω. Σκέφτομαι μόνο μήπως δεν έπρεπε να αλλάξω γνώμη και να εμμείνω στην απόφασή μου να παύσω τη συνεργασία μου; Ποιό το όφελος να απευθύνομαι σε τόσο προκατειλημμένους ανθρώπους, ώσαν τον
πιό πάνω, που δεν τολμάει να βάλει το όνομά του στα όσα γράφει; Κρίμα, ανώνυμε σχολιαστή μου! Ο Θεός να σε συγχωρήσει.
Αγαπητοί φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρίν από λίγο μπήκε στο ιστολόγιό μας κάποιος χυδαίος υβριστής και καταχώρησε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο.
Και εναντίον εμού προσωπικά και εναντίον του αγωνιστικού περιοδικού μας και εναντίον της ιστοσελίδας μας και εναντίον άλλων.
Μόλις το αντιλήφθηκα αμέσως το έσβησα.
Το apotixisi.blogspot.com ειναι ένα τελείως ελεύθερο μπλόγκ και μπορεί να εκφράζεται ο καθένας τελειως ελεύθερα, αλλά συνετά, ευγενικά και πολιτισμένα.
Δηλαδή χριστιανικά, γιατί αν βγάλουμε τον Χριστό από τον άνθρωπο μένει ο αγριάνθρωπος.
Ο Χριστός μόνον εκπολιτίζει, εξαγνίζει και ανανεώνει τον άνθρωπο.
Παρακαλώ οποιον αντιλαμβάνεται πρώτος στο μέλλον κάτι παρόμοιο να μας τηλεφωνεί αμέσως για να τον διαγράφουμε.
Ευχαριστώ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ.
Αιρετικέ θέλω κάποια διευκρίνιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μέγας Κωνσταντίνος λές ότι ήταν αρειανός. Τι στοιχεία υπάρχουν;
Επίσης ο άγιος Ιουστινιανός ήταν μονοθελήτης.
Μην πετάς κουβέντες χωρίς στοιχεία. Προκαλείς.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ.
Υ.Γ. Μία απντησι στον ανώνυμο πιό πάνω. Δεν υπήρξα ποτέ προσκυνητής, αγαπητέ. Είμαι απροσκύνητος. Κάποιο λάθος κάνεις.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Μην πετάς κουβέντες χωρίς στοιχεία. Προκαλείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν ότι γράφω, το γράφω τεκμηριωμένα.
Το προκαλείς, ίσως να δικαιολογεί και την υπογραφή Αιρετικός, γιατί χωρίς πρόκληση δεν βγαίνει η αλήθεια.
Και πρώτα από τον άγιο Κων/νο το Μέγα:
Η βάπτιση του Κωνσταντίνου παρουσιάζει ενδιαφέρον. Την άνοιξη (Πάσχα) του 337 ο Μ. Κωνσταντίνος, όντας ασθενής (λεπρός), μετεφέρθη για θεραπεία στα λουτρά της Νικομήδειας (Ελενούπολη) και εκεί λίγο πριν το θάνατό του (22 Μαΐου 337, ημέρα της Πεντηκοστής), κατηχήθηκε με την αρειανή κατήχηση, (δηλ. ότι ο Χριστός είναι κτίσμα του Θεού), βαπτίστηκε από τον αναθεματισθέντα και εξορισθέντα από την Α΄ Οικ. Σύνοδο, αρειανό επίσκοπο Νικομηδείας Ευσέβιο, ο οποίος τύγχανε εξάδελφός του (και μετά έλαβε από τον ίδιο το χρίσμα), όντας ήδη αρχηγός της χριστιανικής θρησκείας (ως υπερεπίσκοπος, Episcopus Episcoporum), αλλά και αρχηγός της ειδωλολατρικής θρησκείας (ως Μέγιστος Γεφυροποιός, Pontifex Maximus), τίτλο το οποίον ποτέ δεν απεμπόλησε. (Ευσεβίου Καισαρείας: Περί του βίου του Μ. Κων/νου, βιβλ. Δ΄ κεφ. 61,62,63), (Σωζόμενου, Εκκλ. Ιστορία, βιβλ. Β΄, κεφ. Λβ), (Σωκράτη, Εκκλ. Ιστορία, βιβλ. Α΄, κεφ. 39).
Το πρόσωπο του επισκόπου Νικομηδείας Ευσέβιου είναι πολύ γνωστό στην εκκλησιαστική ιστορία. Υπέγραψε τον Όρο της Συνόδου της Νικαίας, αλλά δεν υπέγραψε την καθαίρεση του Αρείου. Μετά την υπογραφή του Όρου εξέφρασε τη λύπη του και για τούτο εξορίστηκε στη Γαλλία. Έχει αναθεματιστεί από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και ο αναθεματισμός δεν έχει αρθεί μέχρι σήμερα (μαζί με τον Άρειο και άλλους τέσσερις Επισκόπους: Νικαίας Θέογνι, Χαλκηδόνος Μάρι, Πτολεμαΐδας Σεκούνδο, Μαρμαρικής Θεωνά). Επέτυχε να αποσβέσει την υπογραφή του από τον Όρο της Συνόδου, μετά δε την αποκατάστασή του από τον αυτοκράτορα, προσπάθησε να εκδιώξει τους Ορθοδόξους Επισκόπους, κατάφερε δε να εξορίσει τον Μ. Αθανάσιο 6 φορές (μια επί βασιλείας Κωνσταντίνου και πέντε επί βασιλείας του γιού και διαδόχου του, Κωνστάντιου, ο οποίος υπήρξε επίσης αρειανός). Προήδρευσε της (αιρετικής) Συνόδου της Αντιόχειας του 341 ως Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως (339-342), η οποία εξέδωσε όρο με απάλειψη της λέξης "Ομοούσιος".
Συνοψίζοντας στα της βάπτισης του Κωνσταντίνου παρατηρούμε τα εξής: Ο Κωνσταντίνος κατηχήθηκε, βαπτίστηκε και χρίστηκε από αρειανό Επίσκοπο (τηρουμένων των αναλογιών θα λέγαμε σήμερα από μάρτυρα του Ιεχωβά, δεδομένου, ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν την αίρεση του Αρείου). Απεβίωσε στις 22 Μαϊου του 337, όντας χριστιανός αρειανός, κατέχοντας τον τίτλο του Επισκόπου των Επισκόπων της Εκκλησίας, αλλά ταυτοχρόνως και του Μεγίστου Γεφυροποιού και μεγίστου Αρχιερέως των ειδώλων.
Ως προς τον άγιο Ιουστινιανό (2 Αυγούστου):
Η πολιτική του Ιουστινιανού προσπάθησε να γεφυρώσει τη δυτική με την αιγυπτοσυριακή δογματική. Για χάρη της Δύσης ο αυτοκράτορας ενέμεινε στο σύμβολο τη Χαλκηδόνας, αλλά προς χάριν των μονοφυσιτών δέχθηκε τον θεοπασχιτικό τύπο, δηλ. ότι "ο Θεός υπέφερε εν σαρκί" και την απόρριψη των τριών κεφαλαίων. Όλες αυτές οι προσπάθειες του Ιουστινιανού απέβλεπαν στην επιθυμία της Εκκλησίας να απομακρυνθεί από την αυστηρή προσήλωση στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας και να αντιμετωπίσει το θέμα της ένωσης με τους Αντιχαλκηδόνιους.
Οι αποφάσεις της Ε΄ Συνόδου δεν μπορούν να εκτιμηθούν σωστά εάν δεν μελετήσει κανείς προσεκτικά την πολιτική του Ιουστινιανού, ο οποίος ήταν ένας δυναμικός αυτοκράτορας και σπουδαίος θεολόγος. Αποκαλείται Διοκλητιανός της θεολογικής επιστήμης και Κωνσταντίνος του σχολαστικισμού. Η πολιτική του ήταν η αυστηρή συνέχιση της Χαλκηδόνας, δυτικού προσανατολισμού, με σκοπό τη συμφιλίωση των μονοφυσιτών με τους ορθόδοξους. Δεν αγνοούσε τα θρησκευτικά αισθήματα της πλειοψηφίας, αλλά συσχέτιζε τη χαλκηδόνια στάση προς το ελληνικό πνεύμα, γι’ αυτό έκλεισε τη φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, αλλά και εκείνες της Αλεξάνδρειας και της Αντιόχειας.
Οι αυτοκράτορες Μαρκιανός και Πουλχερία με την υποταγή τους στον πάπα Λέοντα, ο Ιουστινιανός με την εχθρική στάση του προς το ελληνικό πνεύμα και ο Ηράκλειος με τη στάση του έναντι των μονοφυσιτών στη Μ. Ανατολή συνέβαλαν στην παρακμή του ελληνικού πνεύματος και γενικότερα της ελληνικής ακτινοβολίας, αλλά και στη συρρίκνωση του Βυζαντίου. Πάντως η Σύνοδος, μολονότι δεν αποτελεί το τελικό συμπέρασμα της Χριστολογίας (γιατί είναι μόνο η μια φάση της), προχώρησε περισσότερο ακόμη προς τις αντιχαλκηδόνιες εκκλησίες.
Ο Ιουστινιανός προσπάθησε απεγνωσμένα να φέρει τους Μονοφυσίτες στην Εκκλησία, πολλές φορές κάνοντας έκπτωση στην πίστη. Το 564 έκανε άλλη μια παραχώρηση και αυτή ήτανε η έκδοση ενός νέου διατάγματος σχετικά με τον "αφθαρτοδοκητισμό", αλλά δεν έγινε τούτο δεκτό από την Εκκλησία. Η διδασκαλία του "αφθαρτοδοκητισμού" εμφανίσθηκε στην Αίγυπτο το 518 και επέμενε στο ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού ήταν ήδη από τη γέννησή του "άφθαρτος", αλλά τέτοια διδασκαλία οδηγούσε στην αμφιβολία για το πραγματικό πάθος του Χριστού. Οι Πατέρες έλεγαν ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού ήταν κατ’ οικονομίαν της σωτηρίας φθαρτή, αλλά με την ανάσταση κατέστη άφθαρτη.
Ο σκοπός του Ιουστινιανού απέτυχε. Οι μονοφυσίτες επέμειναν στις θέσεις και απόψεις τους. Οι αντιχαλκηδόνιοι είχαν αποπροσανατολιστεί από τους ηγέτες τους και δεν επιθυμούσαν στα σοβαρά να ενωθούν με την Εκκλησία, οργανώθηκαν δε σε χωριστό σώμα, που παραμένει μέχρι σήμερα χωρισμένο από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σε γενικές γραμμές, ο Ιουστινιανός προσπαθώντας να φέρει τους Μονοφυσίτες στην Εκκλησία (και με τη βοήθεια της Θεοδώρας που ήταν σαφώς μονοφυσίτισα) έκανε έκπτωση στην Πίστη ενστερνιζόμενος τρεις αιρέσεις: Τον Μονοθελητισμό, τον θεοπασχιτισμό και τον αφθαρτοδοκητισμό (Πισιδίας Μεθόδιου: Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων).
Αιρετικός
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ Ο Κ. ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΣ, ΚΑΤΗΝΤΗΣΕ ΑΗΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΜΠΑΙΝΕΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, ΒΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙ, ΕΙΡΩΝΕΥΕΤΑΙ, ΑΝΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΥΤΙΣΜΕΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Κ.ΤΣΟΛΟΓΙΑΝΝΗ ΠΕΙΤΕ ΤΙΠΟΤΑ..
21 Φεβρουάριος 2009 3:18 μμ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ είπε...
Αγαπητέ φιλε, εμένα έβρισαν και δεν με πειράζει.
Το μπλόγκ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ ειναι ανοικτό σε όλους.
Δεν θέλω να δυσαρεστείσθε.
Οποιος αισθάνεται ότι υβρίζεται προσωπικά ας μας ζητήση τη διαγραφή του υβριστού και θα γίνη αμέσως.
Είπαμε όμως γιά προσωπικούς και όχι γιά ιδεολογικούς λόγους.
Εννοώ δηλαδή αν δεν συμφωνείς με κάποιες τοποθετήσεις κάποιου δεν επιτρέπεται να ζητάς την διαγραφή του σχολίου του.
Εδώ υπάρχει ελεύθερος λόγος και ελεύθερη έκφρασι.
Είμαστε χριστιανοί, δεν φοβόμαστε τίποτα και κανέναν.
Εγώ ετσι αισθάνομαι σε ολόκληρη την ζωή μου.
Μην σκεφτόμαστε σαν φονταμενταλιστές.
Παρακαλώ.
21 Φεβρουάριος 2009 7:19 μμ
Θέλω να ενημερώσω όλους όσοι θέλουν να αφήνουν στο σχόλιο τους κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο μπορούν να το κάνουν πολύ εύκολα. Εγώ μόλις σήμερα το ανακάλυψα. Τι να κάνουμε, γηράσκω αεί διδασκόμενος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που γράφει όνομα/διεύθυνσιURL το πατάς και γράφεις το όνομα που θέλεις και αφού κάνεις την καταχώρησι, αυτό θα βγή αυτομάτως επάνω.
Για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, σε κάποιο Φόρουμ βρήκα τα εξής, τα οπολία μεταφέρω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρις στην ανακίνηση του θέματος δίνεται η ευκαιρία να καταθέσω τα στοιχεία που βρήκα ύστερα από τα σχετικά με τον άγιο Κωνσταντίνο.
• Καταρχάς το θέμα της εξορίας του Αγίου Αθανασίου έχει γίνει σαφές και κατανοητό στους σύγχρονους ερευνητές και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΙ Ως ΕΝΔΕΙΞΗ ΦΙΛΟΑΡΕΙΑΝΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.
Ο άγιος και Μέγας Κωνσταντίνος (όπως έχω ήδη ξαναγράψει) κάλεσε στην πρωτεύουσα τον Άρειο και του είπε: «"Ορκίζεσαι ενώπιον του Θεού ότι άπέβαλες κάθε βλασφημίαν κατά του Κυρίου ημών;». Ο 'Αρειος ορκίστηκε αδίστακτα. Και ο αυτοκράτορας: «Πήγαινε λοιπόν. Και εάν η πίστις σου είναι ορθή ας είναι καλός και ο όρκος πού μου έδωσες. Εάν όμως η πίστις σου είναι ασεβής, ο Θεός να σε τιμωρήση ως έπίορκον». Ο Άρειος βγήκε τότε από τα ανάκτορα θριαμβευτής, συνοδευόμενος από πολλούς φίλους του, μόλις όμως προχώρησε λίγο έπεσε κάτω νεκρός."
Και γράφει ο άγιος Φώτιος στην Μυριόβιβλο « Με το συμβάν αυτό ομολογούσε ο Μέγας Κωνσταντίνος ότι ο αδέκαστος κριτής είχε , με την κρίση του, λύσει κάθε αμφισβήτηση» (Βιβλιοθ. κώδ. 88 )
Για την ακρίβεια ο Άρειος άρχισε να κηρύττει στον κόσμο τις γνωστές του βλασφημίες και τότε τον έπιασε πόνος , πήγε στην δημόσια τουαλέτα όπου και «έβγαλε» τα σωθικά του.
Τέτοιο άθλιο τέλος είχε.
Ο άγιος Κωνσταντίνος παρέμενε πάντοτε πιστότατος στο σύμβολο της Νίκαιας όπως μας διαβεβαιώνει ο ιστορικός Gibbon κατά τον κ. Καραστάθη , συγγραφέα του βιβλίου «Μέγας Κωνσταντίνος , κατηγορίες και αλήθεια».
Ο άγιος Αθανάσιος ήταν βέβαιος ότι ο Άρειος δεν είχε μετανοήσει και γι αυτό αρνιότανε την παράκληση του Αυτοκράτορα να τον δεχτεί πίσω. Ο άγιος Κωνσταντίνος ίσως ήταν πιο καλόπιστος , αλλά εν πάσει περιπτώσει το γεγονός αυτό μπορεί να του χρεωθεί ως λάθος αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τον χαρακτηρίσει ως αρειανόφρονα.
Άλλωστε είχε εκφράσει την επιθυμία του να αποκαταστήσει τον άγιο Αθανάσιο , παραδεχόμενος το σφάλμα του, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατός του. Άφησε όμως παραγγελία για το θέμα αυτό στον γιό του Κωνσταντίνο Β’ ο οποίος και την εκτέλεσε.
• Οσον αφορά την βάπτιση του αγίου και το αν έγινε από αρειανόφρονα επίσκοπο , έχουμε τα εξής:
α) «Κυκλοφορούν» δύο εκδοχές σχετικά με το πότε έγινε η βάπτιση του. Η μία λέει ότι έγινε σχετικά νωρίς και η άλλη προς το τέλος της ζωής του.
β) Στην περίπτωση που δεχτούμε την δεύτερη εκδοχή υπάρχουν και πάλι δύο απόψεις : η των αρειανών που είχαν κάθε λόγο να θέλουν να έγινε η βάπτιση από αρειανό επίσκοπο και η άλλη άποψη που κάνει λόγο για βάπτιση υπό μη αιρετικού.
Να ξεκινήσω από το τέλος .
Ο ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας αναφέρει ότι την βάπτιση τέλεσαν «οι τα νόμιμα τελούντες θεσμούς» δηλαδή κανονικοί ιεράρχες. Προφανώς όχι ένας μόνο δηλ. ο αρειανίζων Ευσέβιος Νικομηδείας. αλλά πολλοί. Να πούμε πάντως ότι ακόμη και αυτός ο Ευσέβιος Νικομηδείας παρόλη την φιλία προς τον Άρειο και την οποιαδήποτε άλλη κατακριτέα δράση του , στην Α’ Οικ. Σύνοδο μετεστράφη και ψήφισε κατά των θέσεων του Αρείου , ήταν δηλαδή ένας εκ των 318 Πατέρων που ψήφισαν το ορθόδοξο σύμβολο της Νίκαιας.
Ο άγιος Φώτιος επίσης κάνοντας αναφορά στην εκκλησιαστική ιστορία του Γελάσιου μας διασώζει από εκεί μέσα το ότι « …δέχτηκε (ο άγιος Κωνσταντίνος) το βάπτισμα από ορθόδοξο , ο οποίος τέλεσε το μυστήριο και λειτούργησε, αλλά κανείς από τους αιρετικούς δεν ακούμπησε πάνω του τα χέρια του» (Βιβλιοθ. κωδ. 88 )
Και όσο για το πότε και που έγινε η βάπτισή του η μέν μια άποψη λέει για το τέλος της ζωής του , με την δικαιολογία ότι προσδοκούσε να βαπτιστεί στον Ιορδάνη ποταμό και επειδή αρρώστησε ξαφνικά ενώ βρισκόταν στα μέρη της Νικομηδείας αποφάσισε να βαπτιστεί εκείνη τη στιγμή.
Η άλλη άποψη όμως θέλει να είχε βαπτιστεί πολ.ύ νωρίτερα πρό της Α’ Οικ. Συνόδου στην οποία μετείχε.
Μάλιστα καθηγητής Θεολογικής Σχολής δίδασκε πριν δεκαετίες ότι ήταν αδύνατο να δεχόταν οι Πατέρες της Συνόδου ένα αβάπτιστο να παίρνει μέρος.
Να δούμε τι έγραψε σχετικά ο ιστορικός Θεοφάνης ο Ομολογητής.
«Ο Κωνσταντίνος ο Μέγας μαζί με τον γιό του Κρίσπο βαπτίστηκε στην Ρώμη από τον πάπα Σίλβεστρο και οι Ρωμαίοι έχουν ακόμη ως απόδειξη τον βαπτιστήρα».
Στη συνέχεια αφού αναφέρει και την άλλη άποψη ότι βαπτίστηκε προς το τέλος της ζωής του αναφέρει ότι «είναι νόθα και επίπλαστα υπό των Αρειανών προς δική τους δικαίωση και για να μειώσουν βασιλέα θέλοντας να δείξουν ότι ήταν αβάπτιστος (κατά την Σύνοδο) . Πράγμα που είναι άτοπο και ψευδές γιατί αν ήταν αβάπτιστος ούτε θα μεταλάμβανε των θείων μυστηρίων ούτε θα συμπροσεύχονταν μαζί με τους θείους Πατέρες».
Όπως καταλάβατε οι απόψεις του .... είναι απλά μία άποψη της ιστορίας και σίγουρα όχι η άποψη που προβάλλουν οι περισσότεροι ορθόδοξοι συγγραφείς.
Αν θέλουμε να δούμε τον άγιο Κωνσταντίνο ως αρειανόφρονα που καταδιώκει τον άγιο Αθανάσιο και που πάει να βαπτιστεί από αρειανό επίσκοπο και χρησιμοποιήσουμε αυτά τα φανταστικά γεγονότα για να υποστηρίξουμε ότι το ημερολογιακό είναι μια ΑΣΉΜΑΝΤΗ λεπτομερειούλα της ιστορίας , ένα μούρχεται αυτόματα στο μυαλό
«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι»
ΥΓ Μην ξεχνάτε ότι ο Οικουμενισμός , ο οποίος δια της ημερολογιακής συνταύτισης των Ορθοδόξων με τους αιρετικούς διευκολύνεται τα μέγιστα ( όπως άλλωστε έχει ξεδιάντροπα ομολογηθεί στην Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 ) , έχει χαρακτηριστεί ως "χείρων πάσης αιρέσεως" συμπεριλαμβανομένου και του αρειανισμού προφανώς.
Ολίγα τινά πρόσθετα στοιχεία περί αγίου Κων/νου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Όρον της πίστεως επηκολούθησεν η υπό της Συνόδου επίσημος καθαίρεσις και αναθεματισμός του Αρείου και των ομοφρόνων αυτού, απαγορευθείσης άμα τω Αρείω της εις Αλεξάνδρειαν επανόδου. "Διόπερ η Σύνοδος ΄Αρειον και τους ομοδόξους αυτού αναθεμάτισεν άπαντας, προσθέντες μήτε της Αλεξανδρείας επιβαίνειν αυτόν" (Σωκρ. Εκκλ. Ιστ. Δ΄). "Ιστέον μέντοι -προσθέτει-, ως τη Αρείου καθαιρέσει ούτε έθεντο, ούτε υπέγραψαν Νικομηδείας Ευσέβιος και Νικαίας Θέογνις, καίπερ τη γραφή της πίστεως συναινέσαντες". "Βασιλέως δε πρόσταγμα και αυτόν (Άρειον) και τους περί Ευσέβιον εις εξορίαν απέστειλε" (Θεοδώρητος). Εις το Ιλλυρικόν μεν τον Άρειον μετά των Πτολεμαϊδος και Μαρμαρικής, εις Γαλλίαν δε τον Νικομηδείας και τον Νικαίας".
"Δεν είχεν εισέτι αποξηρανθή η μελάνη των υπογραφών του Όρου της εν Νικαία Συνόδου και ο Νικομηδείας Ευσέβιος ήρξατο των κατ’ αυτής ενεργειών, έχων πιστήν σύμμαχον, την πεφιλημένην αδελφήν του Κωνσταντίνου και χήραν του Λικινίου Αυγούσταν Κωνσταντίαν, της οποίας ήτο πνευματικός σύμβουλος. Πρώτον μέλημα αυτού εγένετο, όπως εξαγοράσας ένα των αυτοκρατορικών υπαλλήλων επιτύχη την απόξεσιν της υπογραφής εαυτού και του Νικαίας Θεόγνιδος από του Όρου πίστεως της εν Νικαία Συνόδου. "Αμέλλει τε -γράφει ο Σωζόμενος- λέγεται Ευσέβιον Νικομηδείας και Θέογνιν Νικαίας παραπείσαντες τον παρά Βασιλέως επιτραπέντα φυλάττειν την γραφήν της εν Νικαία Συνόδου απήλειψαν τας αυτών υπογραφάς και εις το φανερόν επεχείρουν διδάσκειν μη χρήναι είναι Ομοούσιον τω Πατρί τον Υιόν δοξάζειν". Κατόπιν απεπειράθη να εξαπατήση τον Κωνσταντίνον "Υποπέμπων μεν μοι διαφόρους -γράφει ο Κωνσταντίνος προς τους Νικομηδείς- τους αξιούντας υπέρ αυτού, εξαιτούμενος δε παρ’ εμού συμμαχίαν τινά όπως μη επί τοσούτω ελεγχθείς πλημμελήματι της υπαρχούσης αυτώ τιμής εκβάλλοιτο (της επισκοπής δηλονότι)... Αλλά πρώην, ίνα τα λοιπά της αυτής σκαιότητος παρώ, τι μάλιστα μετά Θεόγνιδος ον της ανοίας έχει κοινωνόν διεπράξατο, ακούσατε παρακαλώ. Αλεξανδρέας τινάς, της ημετέρας πίστεως αναχωρήσαντας, ενταύθα κεκελεύκει αποσταλήναι, επειδή δια της τούτων υπηρεσίας ο της διχονοίας διηγείρετο πυρσός. Αλλ’ ούτοι οι καλοί τε και αγαθοί Επίσκοποι, ους άπαξ η της Συνόδου αλήθεια εις μετάνοιάν τε τετηρήκει, ου μόνον εκείνοις εδέξαντο και παρ’ εαυτοίς ησφαλίσαντο, αλλά και εκοινώνησαν αυτοίς ταις των τρόπων κακοηθείας. Δια τούτο περί τους αχαρίστους τούτους έκρινα πράξαι. αρπαγέντας γαρ αυτούς εκέλευσα ως πορρωτάτω εξορισθήναι" (Θεοδώρητος, Εκκλ. Ιστ. Α΄).Ο Αρειανός Φιλοστόργιος προσθέτει ότι οι δυο έσχον την τόλμην να εκφράσωσιν εις τον Κωνσταντίνον την λύπην των διότι είχον υπογράψει τον Όρον της πίστεως της Νικαίας. εφ ω και εξορίσθησαν εις τας Γαλλίας, τρεις μήνας μετά την εν Νικαία Σύνοδον περί τα τέλη δηλ. του 325.
Μετά τη Σύνοδο της Νικαίας ο αυτοκράτορας διέπραξε δυο φόνους: τον φόνο του υιού του Κρίσπου το 326 από τον ίδιο και τον φόνο της συζύγου του Φαύστας σε βραστό νερό. Όταν επιτέλους ο αυτοκράτορας συνήλθε από την φονική αυτή κρίση, βρέθηκε ηθικά δέσμιος της Εκκλησίας. Τα εγκλήματα που είχε διαπράξει επέτρεψαν στους κληρικούς να σφίξουν ακόμη περισσότερο τον ψυχολογικό τους κλοιό γύρω από τον Μ. Κωνσταντίνο, ενώ οι αρειανοί έμελλαν να επωφεληθούν από αυτήν την κατάσταση και να απαιτήσουν, αν όχι την ανάκληση των αποφάσεων της Νικαίας, τουλάχιστον την αποκατάστασή τους στις θέσεις που κατείχαν πριν το 325. ΄Ετσι με πρωτοβουλία του Μ. Κωνσταντίνου, θα δοθεί άφεση αμαρτιών στον Άρειο και θα αποκατασταθούν οι ανωτέρω αρειανοί επίσκοποι στις έδρες τους. Με πρωτοβουλία του Νικομηδείας Ευσέβιου, το 335 εξορίστηκε ο Αλεξανδρείας Αθανάσιος, διότι αρνήθηκε να δεχθεί τον Άρειο στους κόλπους της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Ο Μ. Αθανάσιος επανήλθε από την εξορία μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα.
Αναφέρονται επίσης οι ειδωλολατρικές εκδηλώσεις στα εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως στις 11 Μαΐου 330. "Στις τελετές των εγκαινίων ο νεοπλατωνικός Σώπατρος διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο χρησιμοποιώντας την τέχνη του για να εξασφαλίσει στη νέα πρωτεύουσα την εύνοια των άστρων. Στο έργο του νεοπλατωνικού φιλοσόφου παραστάθηκε μια άλλη εξέχουσα φυσιογνωμία του εθνικού κόσμου, ο ιεροφάντης Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος, μέλος της συγκλητικής τάξεως και ... ιθύνουσα προσωπικότητα του ρωμαϊκού ιερατείου ... Συγχρόνως ο αυτοκράτωρ, θέλοντας να εξασφαλίσει την πόλη του την συνδρομή όλων των θείων δυνάμεων, ιδρύει δύο νέους ναούς, τής Ρέας και της Τύχης. ..... Στον δεύτερο ναό μεταφέρεται το άγαλμα της Τύχης από τη Ρώμη. Η σημασία της πράξεως αυτής είναι καταφανής : η ίδια θεά που προστάτευε την αρχαία πρωτεύουσα, θα εξακολουθήσει να παρέχει την εύνοιά της στο νέο κέντρο της αυτοκρατορίας" (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος Ζ΄ σελ. 38-40).
Παρ’ όλον ότι η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας παρέμεινε η εθνική θρησκεία (ειδωλολατρία), τούτο δεν εμπόδισε την εύνοια του Κωνσταντίνου προς το χριστιανισμό, προχώρησε δε στην αυτοανακήρυξή του σε: "Επίσκοπος των εκτός" επόπτης των θρησκευτικών πραγμάτων, ανώτατος άρχων της Εκκλησίας (Ευσέβιος, βίος Κων/νου Δ΄, 24). Έτσι είναι εκπρόσωπος του Θεού επί της γης ο Κωνσταντίνος, "της ουρανίου βασιλείας εικόνι κεκοσμημένος" (Ευσέβιος, Τριακονταετηρίς, Ι ΒΕΠΕΣ, τ. 24, σελ. 238), απόλυτος κυρίαρχος και λογοδοτεί μόνο στον επουράνιο αυθέντη.
Υπήρξε μια μεταγενέστερη παράδοση ότι ο πάπας της Ρώμης Σίλβεστρος Α΄ βάπτισε τον Μ. Κωνσταντίνο και του παρεχώρησε την υπέρτατη αυθεντία στην διοίκηση της Ρώμης και στα εκκλησιαστικά ζητήματα όλης της Εκκλησίας (Donatio Constantini). Το υποτιθέμενο αυτό βάπτισμα από τον πάπα Σίλβεστρο, αλλά και την επικράτησή του στην εξουσία και την ίδρυση της Νέας Ρώμης έχει περάσει και στην υμνολογία της Εκκλησίας. Παρ' όλα αυτά η ψευδοκωνσταντίνειος δωρεά θεωρείται παπικό κατασκεύασμα. Είναι ένας μύθος, που πλάστηκε στη Ρώμη αρχικά τον 5ο αιώνα, κατά τον οποίον ο Ρώμης Σίλβεστρος (315-335) κατήχησε και βάπτισε τον Μ. Κωνσταντίνο, ο οποίος έπασχε από λέπρα, από την οποίαν ιάθηκε και έτσι καθαρίστηκε και στην ψυχή και στο σώμα. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο αυτοκράτορας δώρισε στον Πάπα πλείστα όσα προνόμια, όπως το πρωτείο, επίσης δε τη Ρώμη, την Ιταλία και όλες τις δυτικές επαρχίες. Ο μύθος αυτός συμπληρώθηκε τον 8ο αιώνα και αναφέρεται σε επιστολή του Ρώμης Ανδριανού Α΄ προς τον Καρλομάγνο, από τον οποίον ζητούσε την επικύρωση. Δυστυχώς, τα περί της δωρεάς αυτής αναφέρονται στη Εκκλ. Ιστορία του Αθηνών Μελέτιου και ελέγχονται ως ανακριβή. Η πληροφορία αυτή πέρασε και στο ιστολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος (Συναξαριστής)., αλλά και στην υμνολογία της Εκκλησίας:
Επί των ανωτέρω σημειώνεται ότι ο πάπας Σίλβεστρος αρχιεράτευσε από 314-335, απεβίωσε δε στις 31.12.335, δηλ. ενάμιση χρόνο προ του θανάτου του αυτοκράτορα, που κατά την παράδοση βαπτίσθηκε λίγο προ του θανάτου του από τον Νικομηδείας Ευσέβιο. Εξ άλλου η παραδοχή της βάπτισης αυτής προσκρούει και σε έναν άλλο παράγοντα. Υπήρχε αρχαίον έθος η μη εγκατάλειψη της Ρώμης υπό του επισκόπου αυτής, προς τούτο δε ο ανωτέρω πάπας δεν παρέστη στην Α΄ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδο. Αλλά και στις υπόλοιπες Οικουμενικές Συνόδους ουδείς των παπών Ρώμης παρέστη αυτοπροσώπως, αλλά εκπροσωπήθηκε από άλλους επισκόπους και κληρικούς, καθότι υπάκουσαν στο αρχαίο αυτό έθος..
Οι αρχαίοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς (Ευσέβιος, Θεοδώρητος, Σωζόμενος και Σωκράτης) αναφέρουν, ότι η βάπτιση του αυτοκράτορα έγινε στην Ελενούπολη της Νικομήδειας, λίγο πριν το θάνατο του αυτοκράτορα, το 337, από τον Νικομηδείας Ευσέβιο (β΄ εξάδελφο του αυτοκράτορα και καταδικασθέντα από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, ως αρειανιστή).
Η Εκκλησία κατέταξε τον Μ. Κωνσταντίνο (μαζί με την μητέρα του Ελένη) μεταξύ των αγίων της, δίνοντάς του μάλιστα ξεχωριστή θέση, χωρίς να επικρατεί ομοφωνία ως προς τον χρόνο, στον οποίον πρέπει να τοποθετηθεί η γενική αναγνώριση της αγιότητάς του στη συνείδηση των πιστών. Ο χρόνος αυτός περιλαμβάνεται μεταξύ του 4ου και 8ου αιώνα με πιθανότερη εκδοχή κάπου στη μέση. Ο άγιος Κωνσταντίνος ονομάστηκε "ισαπόστολος" και ανάλογα τιμήθηκε. Η ημέρα της εορτής του (21 Μαΐου) καθιερώθηκε ως "άπρακτος" δηλ. ως ημέρα πλήρους αργίας των δικαστηρίων μόλις το 1166 με Νεαρά του αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, ενώ σε αντίστοιχα κείμενα προγενέστερων χρόνων δεν γίνεται μνεία της εορτής.
Αιρετικός
Δηλαδή εσύ Αιρετικέ όταν βρείς μέσα σε ναό εικόνα του αγίου Κων/νου τι κάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 21 Μαίου λές χρόνια πολλά στους Κωνσταντίνους;
Ναι, εγώ ο Αιρετικός κάνω αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δηλ. να ασπάζομαι την εικόνα με ευλάβεια και τούτο διότι δεν μπορεί να είμαι πάνω από την Εκκλησία και να κάνω του κεφαλιού μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕφ' όσον η Εκκλησία έχει κατατάξει τον Μ. Κωνσταντίνο μεταξύ των αγίων, οφείλω να σεβαστώ την απόφαση της, καθώς και τον άγιο.
Η Εκκλησία στάθμησε τα πράγματα και έκρινε, ότι είναι προς όφελός της η ανακήρυξή του σε άγιο και την απόφασή της αυτή οφείλω να ακολουθήσω. Εξ άλλου στην Ορθοδοξία, οι άγιοι δεν είναι ούτε αλάνθαστοι, ούτε αναμάρτητοι, αλλά οι πιό θεραπευμένοι μέσα στο νοσοκομείο της Εκκλησίας.
Πάντως στις 21 Μαϊου, δεν λέω χρόνια πολλά στους Κων/νους, αλλά "χρόνια ευλογημένα και καλήν απολογίαν".
Πιστεύω να έγινα αρκούντως κατανοητός.
ΥΓ. Πάντως γνωρίζω ιερείς, οι οποίοι αρνούνται να θυμιάσουν μπροστά στην εικόνα του αγίου Κων/νου!
Αιρετικός