Ομολογία

ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ

ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ.....

Η παρακάτω επιστολή εστάλη πριν από 10 μήνες στον μακ. αρχιεπίσκοπο κυριο Ιερώνυμο. Θα περιμέναμε από την πλευρά του μακαριωτάτου καποια κίνησι καλής θελήσεως και στα δύο παρατιθέμενα ζητήματα.

Και στο μεν πρώτο επραξε τα αντίθετα από όσα του γράψαμε και όσα του περιγράψαμε. Εδωσε πράσινο φως στον αρχιαιρεσιάρχη πατριάρχη για να ενεργεί στον ελλαδικό χώρο, όπως ενεργεί. Αδέσποτα.

Στο δεύτερο μείζον εκκλησιαστικό ζήτημα το ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΤΗ΅ΛΑΡΙΣΑΣ, μέχρι αυτής της στιγμής, ουδέν επραξε. Να ελπίζουμε ότι θα γίνουν κάποια βήματα έστω και τώρα; Λέμε ότι, η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία. !!! Ιδωμεν!!!

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε πατέρα Ιερώνυμε

Εύχεσθε υπέρ εμού και της κατ’ οίκον εκκλησίας μου.

Επιθυμώ και θέλω να τείνετε ευήκοον το ούς, για να σας ανοίξω την καρδιά μου και να σας μιλήσω σαν ένα μικρό παιδί και ένα απλό μέλος της Εκκλησίας μας, προς έναν πραγματικό και φιλόστοργο πατέρα.

Μεγάλη χαρά , μακαριώτατε, μου προξένησε η επιλογή σας για την θέση της αρχιεπισκοπής Αθηνών και της προεδρίας του Σώματος της Ιεραρχίας, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Και αυτή η χαρά έγινε ενθουσιασμός από τις πρώτες εντυπωσιακές σας ενέργειες, κατά τις επόμενες ημέρες από της ανόδου σας, γιατί μας αναπτερώσατε την ελπίδα, τον πόθο και την λαχτάρα, να δούμε μια άσπρη ημέρα στον εκκλησιαστικό μας χώρο, μετά από τον καταστροφικό ανεμοστρόβιλο που διήλθε και διαπέρασε, που γκρέμισε και σκόρπισε ερείπια και χαλάσματα και σε όλους τους εκκλησιαστικούς τομείς.

Οφείλω να σας ομολογήσω, ότι ψάχνουμε και όλο ψάχνουμε, να ανακαλύψουμε στον εκκλησιαστικό μας ορίζοντα, έναν Μυριήλ του Βίκτωρος Ουγκώ, για να φέρη στις καρδιές μας την χαράν την μεγάλην, την εμπρέπουσαν εγκαύχησιν και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν.

Βέβαια, για να μην σας κουράσω προς το παρόν- γιατί ελπίζω να βρεθή στο μέλλον κάποια άλλη ευκαιρία για να συνομιλήσουμε δια ζώσης - σας αναφέρω δύο καυτά ζητήματα που απασχολούν εμάς αυτούς, αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους της Εκκλησίας, αλλά και αναμένουν εναγωνίως, την άμεση και ευεργετική παρέμβασι σας.

ΠΡΩΤΟΝ. Για μας, μακαριώτατε, το σπουδαιότερο από όλα τα εκκλησιαστικά ζητήματα, είναι ο πολύτιμος θησαυρός της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ που ενεπιστεύθη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, σε όλους τους ανά τους αιώνας πιστούς και κυριαρχικά απαιτεί να την διατηρήσουν ανόθευτη και αλώβητη, από παντός σχίσματος και από πάσης αιρέσεως, αντί πάσης θυσίας.

Αυτά όμως που συντελούνται εδώ και πολλές δεκαετίες μπροστά στα μάτια μας, από διαφόρους εκκλησιαστικούς ηγέτες, είτε στην Ελλάδα, είτε αλλαχού, προκαλούν εις ημάς θλίψιν και μόνον θλίψιν, θλίψιν άφατον και πόνον απερίγραπτον. H αντοχή και η υπομονή μας, σχεδόν εξαντλούνται.

Ενεοί δε και διαπορούντες, αναλογιζόμαστε, που θα πάη αυτή η καταστασι ;

Πού οδηγούν, οι επιλήσμονες της ιεράς αποστολής τους εκκλησιαστικοί ηγέτες, την Ιεράν Ολκάδα Κυρίου Παντοκράτορος;

Προσέξατε, προσέξατε, μακαριώτατε, γιατί και η ιδική σας ευθύνη, είναι τεραστία. Και εμείς αναμένουμε να λάβετε την εμπρέπουσα ορθόδοξη στάση και να εμποδίσετε τους αναιδείς μειοδότας, από τον κατήφορο που τους έχει καταλάβει.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Δεν αγνοείτε, ασφαλώς, τα συμβαίνοντα εις την Λάρισαν την πολύπαθον πόλιν, εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.

Στον επισκοπικό θρόνο, δυστυχώς, ανήλθε άνθρωπος τελείως ακατάλληλος.

Με τα ΜΑΤ ήλθε και εγκαταστάθηκε και με την βία και το στανιό «διαποιμαίνει» τον λαό της Λάρισας. Ομιλώ, ως αυτόπτης και αυτήκοος, αφού ήμουν παρών στα γεγονότα, κατά την αξιοθρήνητη «ενθρόνισί του».

Όσοι δεν τον αποδέχονται αυτόν τον άνθρωπο, που συνείργησε απαραδέκτως κατά του αειμνήστου κεχαριτωμένου Θεολόγου και κατά εκατοντάδων χριστιανών που καταχτυπήθηκαν και αιμάτωσαν, από τα ροπαλοφόρα ΜΑΤ της άθεης κοσμικής εξουσίας, τους παραπέμπει στα δικαστήρια και απολαμβάνοντας της δικαστικής ευνοίας, τους καταδικάζει σε πολύμηνες φυλακίσεις και εμφανίζεται εκεί με το πρόσωπο ενός ανηλεούς διώκτου, απαραδέκτου από πάσης επόψεως, παρομοίου με τους βαρβάρους και ανηλεείς διώκτας, μοιχεπιβάτας Αρσάκιον και Αττικόν, της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου.

Σταματήστε , μακαριώτατε, αυτό το ΜΑΚΕΛΕΙΟ, το μακελειό της Λάρισας.

Είναι εφιαλτικό και να το σκεφθή κανείς, να υπάρχει χριστιανός που να έχη παραπεμφθεί στα δικαστήρια 350 φορές. Να εχη κάτσει στο εδώλιο 350 ΦΟΡΕΣ. Φρικη ! ! ! Φρίκη, πραγματική. Εδώ ξεπεράσαμε το Νταχάου της Γερμανίας και τα Γκουλάγκ της Σιβηρίας ! ! !

Καθημερινά, και εξ αιτίας του κ. Λάππα, παραπέμπονται δεκάδες και εκατοντάδες χριστιανοί. Ναί, ΚΑ-ΘΗ-ΜΕ-ΡΙ-ΝΑ ! ! ! Τα δικαστήρια της Λαρισαϊκής πόλεως, είναι γεμάτα, κάθε λίγο και λιγάκι, από δικαζόμενους και καταδικαζόμενους χριστιανούς. Όπως και στο παρελθόν, από τον απεχθή Αρσάκιο και τον απεχθέστερο Αττικό, που ελεεινολογουσε ο ιερός Πατήρ.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά σ ή μ ε ρ α, εμείς οι χριστιανοί των άλλων πόλεων της Ελλάδος, απαθέστατοι, άδομεν και ψάλλομεν και τραγουδάμε τον «έρωτα» του Χριστού μας. Αλήθεια, μακαριώτατε, ΠΟΙΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΥ; Του Χριστού του σφαγιασθέντος αγαθότατου Θεολόγου; Των διωκομένων και καταδικαζομένων καθημερινά χριστιανών της πολυπαθούς Λάρισας;

Η του Χριστού, όλων ημών των άλλων, που δεν μας στοιχίζει τίποτα;

Και πώς είναι δυνατόν και επιτρεπτόν, να ασκηθή «ποιμαντική» από ένα τέτοιο «δεσπότη», που ορθά αποδοκιμάζεται από τους πιστούς ανθρώπους, για την αντικανονικότητά του, και την εν γένει συμπεριφορά του;

Καλείσθε, εσείς, μακαριώτατε, να παύσετε αυτήν την εξωφρενική εμφάνισι, ενός που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τον Ιησούν Χριστόν και έχει απλώσει τον φόβον και τον τρόμον στην τοπική κοινωνία.

Δεν είναι δυνατόν ο κύριος αυτός, να εμφανίζει φωτογραφίες του με την μακαριότητα σας, και να κορδώνεται και να διαδίδη, ότι είστε και σεις κρύφιος υποστηρικτής του και συμπαραστάτης του, όλων αυτών των αθλιοτήτων.

Οι πιστοί χριστιανοί της Λάρισας που πέραν της εικοσιπενταετίας, μαρτυρικά κακοπάθησαν από φρικτούς μιτροφόρους διώκτας, άθλια και πανάθλια κακέκτυπα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αναμένουν την άμεση παρέμβασί σας, ίνα καταπαύση ο κλύδων.

Την 15^ην του τρέχοντος μηνός Απριλίου, μετά από τις ασταμάτητες μηνύσεις και τα ασφαλιστικά μέτρα του διώκτου επικαθημένου του θρόνου, παραπέμπονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου - ακολουθούντες τον άγιο ορμαθό των μαρτύρων καταδιωκομένων χριστιανών - άλλοι δεκαοκτώ τον αριθμόν (18) πολύτεκνοι χριστιανοί, που απλά και μόνο εκφράζουν με αποδοκιμασίες την αντίθεσι τους να τον αποδεχθούν ως επίσκοπό τους.

Και εκείνος αγωνίζεται, πάση θυσία, όχι μόνον να τους αναγκάση με το στανιό να τον αποδεχθούν και να τον αναγνωρίσουν, αλλά λυσσωδώς επιδιώκει να σταθμίση και αυτήν την αναπνοή τους, γιά να πάψουν να φωνάζουν και να διαμαρτύρωνται. Και, ακούσατε, ακούσατε, ζητάει και να τον αποζημιώσουν ο καθένας ξεχωριστά από 20.000 ευρώ, για να τα δώση στά ……φιλανθρωπικά ιδρύματά του. Αλήθεια, είναι να γελάη κανείς ή να κλαίη; Ιδού, ανακαλύφθηκε σήμερα και μία νεα μορφή …. «αγίας» φιλανθρωπίας.

Σταματήστε, μακαριώτατε, επιτέλους αυτήν την απαράδεκτη κατάστασι, που εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια του κόσμου τούτου, την Εκκλησία του Χριστού και βλασφημείται το όνομά του Κυρίου μας, εν τοις έθνεσιν.

Οι ευσεβείς χριστιανοί της Λάρισας έδωσαν κατά το παρελθόν, μία υπόσχεσι:

Ότι θα δεχθούν οποιονδήποτε σταλεί εκεί και είναι αμέτοχος στις πανάθλιες καταδιώξεις του αγνού και πεφιλημένου ποιμενάρχου τους Θεολόγου.

Αναμένουμε την άμεση και επείγουσα παρέμβασι σας.

Εύχομαι διακαώς, ο Κύριός μας να σας ευλογή και να σας δίνη δύναμι και κουράγιο να προχωρήσετε στην ιερά αποστολή σας και να μείνετε στην ιστορία ως ο νέος Μυριήλ, που θα αναπαύση τους χριστιανούς και θα δοξάση το όνομα του Θεού και την αγία Του Εκκλησία.

Η χαρά μου θα είναι μεγάλη,, εάν μου δείχνατε, έστω και με ένα μικρό ….σημαδάκι, ότι με ακούσατε. Θα το περιμένω.

Μετά της προσηκούσης τιμής και του απεριόριστου σεβασμού μου