Ομολογία

ΕΝΔΟΞΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΓΓΥΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ


Έτσι για να θυμόμαστε.
====================


Tο 1970 τρείς επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας,των λεγομένων «Νέων Χωρών»,διέκοψαν την εκκλησιαστική μνημόνευση του πατρ.Αθηναγόρα εξαιτίας των οικουμενιστικών τολμημάτων τού τελευταίου.

Τους ακολούθησαν όλα τα κοινόβια μοναστήρια του Αγίου Όρους.


«Ως σεισμός συνεκλόνισε τους πάντας η εύτολμος και ευσυνείδητος απόφασις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ.Αμβροσίου περί διακοπής του μνημοσύνου του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.Αθηναγόρου.

Ωρισμένους δυσηρέστησε και εθορύβησεν η απόφασις αύτη' ασφαλώς όμως ενθουσίασε και εχαροποίησε το πλήρωμα της αγωνιώσης και αγωνιζομένης Ορθοδοξίας, όλους τους τίμιους και ευσεβείς Ορθοδόξους, οι οποίοι πιστεύουν, ότι η Αγία ημών Ορθοδοξία δεν είναι απλούν τι σχήμα, δόξα τις ανθρωπίνη, κυοφορηθείσα εν τη ανθρωπίνη διανοία και αποτεχθείσα δια του ανθρωπίνου λόγου, αλλά αυτή αύτη η ΑΛΗΘΕΙΑ, η άνωθεν εκ του Παττρός των Φώτων καταβάσα και, κατά την δωρεάν του Αγ. Πνεύματος, λαληθείσα «πολυμερώς και πολυτρόπως» δια των προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων, κέντρον δε έχουσα τον Υιόν και Λόγον.

Τους τοιούτους η αρχιερατική ενέργεια του ζηλωτού Ιεράρχου ου μόνον εχαροποίησεν, αλλά και ενίσχυσεν εν τη επαινετή προσηλώσει των προς την Ορθοδοξίαν.

Η ενέργεια αύτη του Σεβασμιωτάτου Ελευθερουπόλεως έχει βαρύτητα και σπουδαιότητα, διότι:

α) Αποτελεί εκδήλωσιν της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, ήτις είναι κριτήριον άμα και φρουρός της Ορθοδοξίας.

β) Είναι σύμφωνος προς τον ΙΕ' Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, όστις διασφαλίζων το κύρος και την αξίαν της Ορθοδόξου Συνειδήσεως, παρέχει τω πιστώ το δικαίωμα της διακοπής μνημοσύνου αιρεσιοδιδασκάλου Επισκόπου και προ συνοδικής διαγνώμης.

γ) Έχει το προηγούμενον εις την Ιστορίαν, όπου διαπρεπείς ομολογηταί της Ορθοδοξίας διέκοψαν το μνημόσυνον αιρετικά φρονούντων και διδασκόντων ανωτέρων κληρικών.

δ) Παρέχει την ευθαρσή αφορμήν προς μίμησιν και υπ' άλλων ζηλωτών Ιεραρχών, ώστε να θεμελιωθή και τυπικώς μία καταγγελία κατά του Οικουμενιστού Πατριάρχου και των εκείνω ομοφρόνων, ήτις ή θα συνέτιζε τους ληρούντας ή θα κατεδίκαζε αυτούς συνοδικώς.


Δια τους ανωτέρω λόγους η διακοπή του μνημοσύνου του Οικουμενιστού Πατριάρχου, όστις, δι' όσων φρονεί και διακηρύσσει, απεργάζεται την αποσύνθεσιν της Ορθοδοξίας, η διακοπή, λέγομεν, του μνημοσύνου τοιούτου Πατριάρχου θεμελιοί πράξιν συνετούς και σώφρονος αμύνης, καθ' όλα συνεπούς προς το πνεύμα και την πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Δεν γνωρίζομεν ποία θα είναι η συνέχεια του διαβήματος' διότι ασφαλώς θα ασκηθώσιν επί του ομολογητού Ιεράρχου παντοίαι πιέσεις, ίνα «σωφρονισθή», ή, οπωσδήποτε επισκιασθή η σημασία του διαβήματος.

Είναι θέμα εντελώς προσωπικόν δια τον Άγιον Ελευθερουπόλεως η παραιτέρω αντίδρασις' Πάντως όμως η ενέργεια αύτη, ομού με ετέρας άλλας ενεργείας, ως η υπό του Σεβασμιωτάτου Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου ευθαρσής καταγγελία του, απ' άμβωνος του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών ανερυθριάστως καρναβαλιολογήσαντος εν κατανυκτική περιόδω της Εκκλησίας, ανεκδιηγήτου από Χαλκηδόνος Μητροπολίτου, και η επ' αυτού επίσης καταδίκη του εκλεκτού και διαπρεπούς Καθηγητού του Πανεπιστημίου κ. Κ. Μουρατίδη, αλλά και η εν Αμερική τιμία αποχώρησις κοινοτήτων και Ιερέων από τον κλοιόν της απαισιωτέρας κατά της Ορθοδοξίας αποπείρας αφανισμού αυτής, υπό το απατηλόν σύνθημα «της των πάντων ενώσεως», της κατευθυνομένης υπό Ιακώβου Αμερικής, δίδουν το μέτρον της σοβαρότητος της καταστάσεως, αλλά και τον βαθμόν της αγρυπνούσης Ορθοδόξου Συνειδήσεως.

Η Ορθοδοξία δεν αποτελεί περιοχήν εξελίξιμον' αλλ' ιερόν θεοδίδακτον μυστήριον πιστευόμενον εν ειλικρινεία και απεριέργω διαθέσει, βιούμενον δε εν ταπεινώσει και απλότητι.

Εφ' όσον «Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», κατ΄ ακολουθίαν και «Ορθοδοξία χθες και σήμερον η αυτή και εις τους αιώνας».

Τα πλήθη των εν Ουρανοίς Μαρτύρων, Ομολογητών και Πατέρων της Ορθοδοξίας, εν αρμονική συμφωνία προς το ανά τα πέρατα της Οικουμένης πλήρωμα της Μιάς, Αγίας Ορθοδόξου, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας, εν μαχίμω συναγερμώ κραυγάζουν: «φύλακες γρηγορείτε».

Και την φωνήν αυτήν οφείλουν να ακούσουν, προ παντός, οι Επίσκοποι και οι Κληρικοί, μιμούμενοι εν προκειμένω τον Μάρκον τον Ευγενικόν, τον Γρηγόριον Παλαμάν και άλλους της Ορθοδοξίας πρόμάχους.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι ο εγκόσμιος τύπος της Διοικήσεως (απαραίτητος και αυτός, εν ακολουθία όμως προς την μεταφυσικήν υφήν του Μυστηρίου της Ορθοδοξίας) αλλά η Πίστις και εν τη Πίστει εξωχρονική και εξωχωρική μυστηριακή συνάντησις της τε Στρατευομένης και θριαμβευούσης Εκκλησίας και των εν Γη αγωνιζομένων τέκνων αυτής.

Αστραπή, λοιπόν, Ορθοδοξίας εν το ζόφω της συγχύσεως των ημερών μας η ενέργεια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ. Αμβροσίου, ήτις ελπίζομεν και αναμένομεν να καταυγάση πολλάς συνειδήσεις, δια να εκτελέσουν το χρέος των προς την Αγίαν Ορθοδοξίαν.


Υ.Γ. Ήδη και ο Σεβασμιώτατος Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος, διέκοψε το μνημόσυνον του Οικουμενικού Πατριάρχου' ως δε πληροφορούμεθα και ο Σεβασμιώτατος Παραμυθίας κ. Παύλος ηκολούθησεν.

Επέστη καιρός να τεθή φραγμός εις πάσαν ανίερον απόπειραν νοθεύσεως της ακηράτου Ορθοδοξίας.

Όσοι πιστοί προσέλθετε! (10 Απριλίου 1970)»