Ποιοί φώναζαν:
Σταύρωσον Σταύρωσον Αυτόν;;;
Τι λέει ο ....παρείσακτος
"Κύπρου" Χρυσόστομος;
Τρικυμία φρενών έχουν
εκεί κάτω στην Κύπρο;
Εκκλησία της Κύπρου:
Δεν σκότωσαν οι Εβραίοι τον Ιησού!
Ιστορική συμφωνία μεταξύ του αρχιραβίνου του Ισραήλ και του Αρχιεπισκόπου της ΚύπρουΗ Διακήρυξη επισημοποιεί τη διμερή δέσμευση για την ενίσχυση τωυς, επιβεβαιώνοντας ότι η συνολική ευθύνη για τη σταύρωση του Ιησού, η οποία βαρύνει τον εβραϊκό λαό είναι ένα αβάσιμο δόγμα.
Είναι η πρώτη φορά που μια Ορθόδοξη Εκκλησία, καταδικάζει τόσο ξεκάθαρα "Εμείς, ο Αρχιραβίνος του Ισραήλ Yona Metzger, και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος της Κύπρου, ευχαριστούμε το Θεό για την ευλογημένη ανάπτυξη αμοιβαίου σεβασμού και επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για την ενίσχυση των άριστων σχέσεων μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ.
Στη Διακήρυξη εξηγούμε ιδιαίτερα ότι η Εκκλησία της Κύπρου ποτέ δεν συμμετείχε στις κατηγορίες που αφορούν την ολική ευθύνη του Ιουδαϊσμού, ή την απόρριψη του ως πίστη.Ως εκ τούτου, και χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνουμε την απόρριψη παρόμοιων προκαταλήψεων ως ασυμβίβαστες με τις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής."
Σημειώνεται ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε απορρίψει το δόγμα της συλλογικής ενοχής των Εβραίων από το 1965, με το διάγγελμα Nostra Aetate της, το οποίο ψηφίστηκε στο Δεύτερο Συμβούλιο του Βατικανού.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ιερουσαλήμ κατόπιν, ο Αρχιραβίνος του Ισραήλ δήλωσε χαρακτηριστικά: "Σήμερα, υπογράψαμε μια ιστορική δήλωση σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μέχρι τώρα, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ήταν απρόθυμες να αναλάβουν παρόμοιες πρωτοβουλίες. Ωστόσο, η Εκκλησία της Κύπρου, με τη σημερινή της Διακήρυξη ανέλαβε αυτήν την ευθύνη ... Ελπίζουμε ότι τώρα, και σταδιακά, θα είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε παρόμοια δέσμευση όσον αφορά τις σχέσεις με τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως η ελληνική και η ρωσική."
Περαιτέρω, η Διακήρυξη επιβεβαιώνει τις διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού σε σχέση με την ιερότητα της ζωής, και με αυτόν τον τρόπο δηλώνει: "Καταδικάζουμε κάθε ενέργεια που παραβιάζει αυτήν την ιερή πίστη, ιδιαίτερα τις πράξεις προκατάληψης, τρομοκρατίας και εναντίον αθώων, ειδικά όταν αφορούν τον εξευτελισμό του ονόματος και της πίστης του Θεού."
(Αποσπάσματα από άρθρο της Jerusalem Post, 12.8.2011, μεταφρασμένο από την Ελληνική γλώσσα από τον καθηγητή Asher J. Matathias, όπως δημοσιεύτηκε στα 'Χρονικά', τριμηνιαίο περιοδικό της εβραϊκής ΚΙΣ στην Αθήνα, Ιανουάριος-Μάρτιος, 2012)
Η παραπάνω είδηση δεν αφορά μια απλή απόφαση, μια κοινή πρωτοβουλία. Συμπεριλαμβάνει μια θεολογική θέση τεράστιας ιστορικής σημασίας για την παγκόσμια κοινότητα, δεδομένου ότι σηματοδοτεί μια απόφαση που οδηγεί σε μια αλλαγή στις διδασκαλίες είκοσι αιώνων.
Για είκοσι αιώνες "η ιστορία των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, όσο είναι γεμάτη από πράξεις αλληλεγγύης και θυσίας, είναι εξίσου γεμάτη από πράξεις φανατισμού, μισαλλοδοξίας και προκατάληψης, που συχνά ασκούνται με τις καλύτερες προθέσεις, για το καλό και τη σωτηρία των άλλων, των παραπλανημένων, και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κατασκευάζουν τα έργα αγάπης καθώς και αυτά του μίσους", όπως γράφτηκε από τον Σ. Ζουμπουλάκη (Ο Θεός στην Πόλη, Βιβλιοπωλείο Εστία, 2002).
Για αιώνες ολόκληρους η κατευθυνόμενη οδηγία ήταν η υποβολή σε μια δημιουργική μάθηση παραδοσιακών θρησκευτικών επιθέσεων, στις οποίες οι Εβραίοι θεωρούνται οι δολοφόνοι που "σταύρωσαν το Χριστό." Με αυτό ως βάση για την εκπαίδευση, έχουν κοινοποιηθεί σοβαρά εγκλήματα, τα οποία αμαυρώνουν την ιστορία της ανθρωπότητας. Το αποτέλεσμα τέτοιας δαιμονοποίησης είναι οι εκφράσεις μη ελεγμένων θεωριών, αβάσιμοι ισχυρισμοί προπαγάνδας, με ανθρώπους που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν, αφήνοντας πολιτισμούς κατεστραμένους μετά από αιματηρό πόλεμο. Σε ένα κλίμα εκφοβισμού, η δήλωση μιας αντίθετης άποψης απορρίπτονταν εκ των προτέρων, και μπορούσε να απειλήσει με αυστηρές κυρώσεις. Αυτή η διαφορά απόψεων, ακόμη και αν συμμορφωνόταν με τα χριστιανικά θρησκευτικά έγγραφα, ήταν καταδικασμένη σε θάνατο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Νίτσε δήλωσε ο "Θεός είναι νεκρός", γιατί κατάλαβε ότι οι δολοφόνοι ήταν στη Δύση, ενώ οι θεολόγοι ήταν στην ιεραρχία.
Αυτό που χρειαζόταν ήταν αυξημένη ηγεσία, προσωπική και συλλογική, μέσω καλλιέργειας και μελέτης, η ανάληψη της οποίας διεξήχθη με την απαραίτητη τόλμη, μια υψωμένη ανθρώπινη ποιότητα, έτσι ώστε τα έγγραφα της πίστης να εξεταστούν πνευματικά και ψύχραιμα, να καταλήξουν στην αναγνώριση των αντικειμενικών δεδομένων, την ιστορική αλήθεια. Αυτό που απαιτήθηκε ήταν η ελευθερία της κρίσης, η υλοποίηση των ιδεωδών της δικαιοσύνης, της εντιμότητας στις διαθρησκειακές θέσεις, μια πραγματική κοινωνική ισοτιμία, προκειμένου να εκφραστούν οι μεγάλες αλήθειες, να προωθηθούν οι σχέσεις συνεργασίας μεταξύ Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, στον υψηλότερο ιεραρχικό βαθμό της (Πάπας Ιωάννης XXIII, Βενέδικτος XVI) ήταν η πρώτη σε όλους τους καιρούς που συμμετείχε, με ευαισθησία σε παρόμοιες Διακηρύξεις. Γνωρίζουμε ότι στην Ορθοδοξία υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο καθιστά την υιοθέτηση παρόμοιων εγγράφων και αποφάσεων, με παρόμοια ιστορική εισαγωγή, πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Η θετική πλευρά είναι ότι η αρχή έχει γίνει, την οποία χαιρετίζουμε "με ελπίδα" από τα βάθη της καρδιάς μας.
Ο σχολιασμός της Διακήρυξης μεταφράστηκε από την Ελληνική γλώσσα από τον καθηγητή Asher J. Matathias
HellasOnTheWeb.Org
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Αφου ειναι Οικουμενιστες τι περιμενες να διαφορετικό να πούν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια γιατι οι οικουμενιστες δεν κανατε πασχα μαζι με τους παπικους προχθές αφου εχετε το ιδιο διορθωμενο ημερολόγιο που λετε οτι ειναι και σωστό .... αλλά κάνετε με τους πλανεμένους παλαιοημερολογίτες,αγιορείτες,αγιοταφίτες;Δηλαδή το παπικόν είναι μισό σωστό και το υπόλοιπο μισό είναι των πατέρων;
ΑπάντησηΔιαγραφήη Διακήρυξη επιβεβαιώνει τις διδασκαλίες του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού σε σχέση με την ιερότητα της ζωής, και με αυτόν τον τρόπο δηλώνει: "Καταδικάζουμε κάθε ενέργεια που παραβιάζει αυτήν την ιερή πίστη, ιδιαίτερα τις πράξεις προκατάληψης, τρομοκρατίας και εναντίον αθώων, ειδικά όταν αφορούν τον εξευτελισμό του ονόματος και της πίστης του Θεού."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ιερότητα της ζωής δεν τη δέχονται μόνο ο ιουδαϊσμός και ο χριστιανισμός. Και τα άλλα θρησκεύματα τη δέχονται, έκαστο όμως με το δικό του τρόπο.
Να αναλύσουμε τις διαφορές, θα χρειαζόταν πολλά να γράψουμε. Θα γράψουμε, ή μάλλον θα αναρωτηθούμε, τι γίνεται με αυτή την ιερή πίστη στην "ιερότητα της ζωής", όταν το κυρίαρχο "μότο" της εποχής είναι ο ευτελισμός του ονόματος και της πίστης στο Θεό;
(Παρένθεση. Για ευτελισμό του ονόματος και της πίστης του Θεού γράφει το δημοσίευμα. Για ποιά "πίστη του Θεού" μιλεί; Για την πίστη που έχει ο θεός στον εαυτό του ή για την πίστη των πιστών στο Θεό; Το σωστό ήταν να γράψει για "ευτελισμό ονόματος του Θεού και της πίστης σ΄ Αυτόν", αλλά τι να πει κανείς, ελληνομαθείς Ισραηλίτες είναι)
Εμείς δεχόμαστε το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου και Θεού, άλλοι όμως αυτό το εκλαμβάνουν "ευτελισμό του Θεού", άλλοι πλαστογραφία καί έτεροι άλλως. Το μόνο που μένει σε περίοπτη θέση και τυγχάνει άξιον σεβασμού είναι η - μια, κάποια - ανώτερη Δύναμη, πηγή σοφίας και κάθε αγαθοεργίας, προς επίτευξη της οποίας κάτι εκατοντάδες ή μυριάδες, μπορεί πολλοί περισσότεροι, να χρειάζονται αναμόρφωση. Ενδεχομένως και μεθοδική - οι τρόποι υπάρχουν - εξουδετέρεωση.
Αυτά τα ολίγα. Όσο δια τον Κύπρου Χρυσόστομο, αν σεβόταν το όνομα του φερωνύμου αγίου, λίγο περισσότερα ελληνικά όφειλε να γνωρίζει, πριν βάλει την υπογραφή του.
Αλλοίμονο, αν για τη σταύρωση του Κυρίου, φταίνε όσοι έχουν το εβραϊκό θρήσκευμα! Τρανό επιχείρημα υπέρ των σκοπών του Χίτλερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή, τι να πούμε για τη σφαγή των 20000 Σαμαρειτών, το 529, από τον Ιουστινιανό Α΄, επειδή δεν θέλησαν να εκχριστιανισθούν με το ζόρι, ότι φταίνε οι Χριστιανοί;
Οι γενικεύσεις πάντοτε οδηγούν σε υπερβολές και αδικίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι", πάντα οι έχοντες και κατέχοντες κινούν τα νήματα και φανατίζουν τα πλήθη.
ΙΚ
1/1
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορική Αλήθεια είναι αναλοίωτη. Διδάσκεται εδώ και 2000 χρόνια, όπως έχει καταγραφεί στην Καινή Διαθήκη, η οποία περιέχει την αυθεντική ιστορία των περιστατικών εκείνων, από συγγραφείς σύγχρονους των γεγονότων, αυτόπτες, αυτήκοους, ή πληροφορηθέντες έγκυρα απο εκείνους τα γεγονότα, οι οποίοι με το μαρτύριό τους και τη θυσία της ζωής τους, επιβεβαίωσαν την αξιοπιστία τους. Όλοι! Μόνο ο Απ. Ιωάννης εκοιμήθη με φυσικό θάνατο.
Δεν υπάρχει κανενός είδους αντισημιτισμός στην Ορθοδοξία, το αντίθετο μάλιστα, αλλά τα γεγονότα είναι γεγονότα. Και, εφόσον υπάρχει συνέχεια των ηγεσιών θρησκειών και πἰστεων, της μεν Ορθοδόξου Χριστιανικής, της δε Ιουδαϊκής, είναι απορίας άξιον, αν, παράλληλα με τις διακηρύξεις περί μη συλλογικής Ευθύνης, ζητήθηκε ποτέ από τους διαδόχους των Αρχιερέων Σταυρωτὠν, συγγνώμη για την Σταύρωση ενός Αθώου, έστω ανθρώπου, (εάν δεν δέχονται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ως Θεάνθρωπο και Μεσσία, όπως τον αναγνωρίζουμε εμείς οι Χριστιανοί).
Εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ομολογούμε και διδασκόμαστε ότι οι πρώτοι χριστιανοί, που ίδρυσαν την Χριστιανική Εκκλησία ἠταν Εβραίοι: οι Απόστολοι, ο στενός και μεγάλος κύκλος μαθητών του Χριστού, η Παναγία, οι συγγενείς Του, οι πρεσβύτεροι και επίσκοποι της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Και ότι σε όλες τις πρώτες Εκκλησίες που ιδρύθηκαν, από τους Αποστόλους και τους πρώτους Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο, μεταξὐ των πρώτων πιστών ήταν και Εβραίοι αφού και στις Συναγωγές και στις Εβραϊκές κοινότητες της τότε διασποράς απευθυνόνταν ο Απ.Παύλος και οι Απόστολοι και πίστευαν "Ιουδαίοι και Έλληνες". Εμείς οι Χριστιανοί, έχουμε το ιερό βιβλίο των Εβραίων, την Παλαιά Διαθήκη, στην Αγία Γραφή μας μαζί με την Καινή Διαθήκη. Εμείς οι Χριστιανοί, στις ιερές ακολουθίες μας, διαβάζουμε επίσημα κείμενα από την Παλαιά Διαθήκη, το ιερό βιβλίο και των συγχρόνων Εβραίων, προφητείες, ψαλμούς, περικοπές που βρίσκονται σε συχνές αναφορές της Καινής Διαθήκης, που τακτικά ο Χριστός και οι Απόστολοι ανέφεραν και ερμήνευαν. Εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θεωρούμε Πατέρες μας από την προ Χριστού Εποχή, όχι τους κατά σάρκα ειδωλολάτρες προγόνους μας αλλά τους Εβραίους Πατέρες, Προφήτες, Διδασκάλους, π.χ. Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Προφήτη Ηλία, Προφήτη Ζαχαρία, Προφήτη Μαλαχία, Προφήτη Αγγαίο, τον Σολομώντα, τον Δαυίδ, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τους άλλους. Και, το σπουδαιότερο, εμείς οι Χριστιανοί, ξέρουμε, ότι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, που πιστεύουμε, η κεφαλή της Εκκλησίας μας, είναι Εβραίος ως προς την ανθρώπινη φύσι του. Ξέρουμε ότι κατάγεται από τη Βηθλεέμ, γεννήθηκε από μια αγνή Εβραιοπούλα την Παρθένο Μαρία, ότι μεγάλωσε στη Ναζαρέτ, ότι έζησε και δίδαξε στην Ιουδαία και στη Γαλιλαία, και εκπλήρωσε τις Μεσσιανικές Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, της οποίας χωρία χρησιμοποιούσε.
Σας ευχαριστώ για τη δημοσίευση του σχολίου. Την πλήρη ανάπτυξη μπορείτε να τη διαβάσετε στον ακολουθούντα δεσμό :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://kyprianoscy.blogspot.com/2012/04/blog-post_2906.html
2/2
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς ας μην υπάρχει ούτε υπόνοια για εντιεβραϊκή νοοτροπία, ή αντισημιτισμό, ή απόδοση εκ μέρους των Ορθοδόξων, συλλογικής ευθύνης, πλην εκείνης που περιγράφεται στην Ιστορία και όπως νοείται για αντίστοιχες ιστορικές περιπτώσεις, για τη Σταύρωση του Χριστού σε όλους τους τότε ή τους σύγχρονους Εβραίους.
Ποια είναι η ιστορική Αλήθεια; Τα γεγονότα είναι γεγονότα και η Ιστορία είναι ιστορία. Ρωμαίοι Σταύρωσαν τον Χριστό. Στη συνείδηση όμως των Χριστιανών, και όλου του κόσμου, δεν είναι Ρωμαίοι αλλά Εβραίοι οι Σταυρωτές, διότι η Σταύρωση πραγματοποιήθηκε κατόπιν επίμονης απαιτήσεως του Εβραϊκού όχλου, και των Αρχιερέων, των γραμματέων και φαρισαίων που ήσαν Εβραίοι. Όπως η ιστορία, η παγκόσμια κοινή γνώμη λέει ότι το 1941 -1945 Γερμανοί ήταν οι κατακτητές της Ελλάδος, ότι οι Γερμανοί έκαναν το Ολοκαύτωμα κατά των Ισραηλιτών, έτσι η ιστορία λέει ότι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό. Δεν Τον σταύρωσαν όλοι φυσικά. Η Παναγία, οι 11 απόστολοι, ο μεγάλος κύκλος μαθητών, όσοι Εβραίοι ήταν στους αγρούς, εκ των φαρισαίων ο Νικόδημος που ήταν και μέλος του Συνεδρίου, κ.ά. φυσικά δεν ήθελαν τη Σταύρωση του Χριστού. Αλλά ο Ιούδας, ήταν Εβραίος, Εβραίοι και οι Αρχιερείς, που έπαιξαν τον καθοριστκό ρόλο στη Σταύρωση, όπως Εβραίοι απάρτιζαν το πλήθος που φώναζε, υπό την καθοδήγηση των Αρχιερέων και υπό την ψυχολογία της μάζας "σταυρωθήτω", "άρον άρον σταύρωσον αυτόν", "Βαρραβάν", "το αίμα Αυτού εφ ημάς και επί τα τέκνα ημών". Το 66-70 μ.Χ. κατελύθη το Κράτος του Ισραήλ από τους Ρωμαίους, καταστράφηκε ο Ναός του Σολομώντος, χιλιάδες Εβραίοι θανατώθηκαν από τους Ρωμαίους, ενώ μόλις το 1948 επανιδρύθηκε το Κράτος του Ισραήλ.
Αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα. Δεν υπάρχει λόγος ούτε η δυνατότητα να τα παραποιούμε.
Ας κοιτάξουμε μπροστά, η Αλήθεια, και η Ιστορική Αλήθεια είναι ο μόνος καλός Σύμβουλος, ο στρουθοκαμηλισμός και η απόκρυψη ιστορικών γεγονότων κάτω από το χαλί, φέρνει καχυποψίες και αντίθετα αποτελέσματα. Ας κοιτάξουμε κατάματα ο ένας τον άλλον. Η συνεργασία των ιστορικών Λαών Ελλάδος και Ισραήλ, γειτονικών λαών, είναι απαραίτητη.
Το "αβάσιμον δόγμα", συμπλήρωμα σχετικό με τη Διακήρυξη των Ιεραρχών Κύπρου και Ισραήλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τη Διακήρυξη των Ιεραρχών Κύπρου και Ισραήλ, που επισημοποιεί τη διμερή δέσμευση για την ενίσχυση των μεταξύ τους σχέσεων, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ένα αβάσιμο δόγμα η συνολική ευθύνη, η οποία βαρύνει τον εβραϊκό λαό για τη σταύρωση του Ιησού, κρίνουμε απαραίτητο να προσθέσουμε και τα ακόλουθα.
Πρώτον, ότι αυτό το αβάσιμο "δόγμα" είναι όντως εντελώς αβάσιμο κρινόμενο από αμιγώς θεολογικής πλευράς. Τέτοιο "δόγμα" ουδόλως υφίσταται στην καθ΄ ημάς Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη. Αναφορά γίνεται μόνο στο ιστορικό γεγονός της επί Ποντίου Πιλάτου σταυρώσεως. Αυτό είναι δόγμα και σημαίνει ότι το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, ή άλλως ιστορική αλήθεια, ανάγεται στο περιεχόμενο που συνδέεται και επιβάλλει η πίστη. Οι πιστοί δέχονται και πιστεύουν ότι αυτό σενέβη, διότι αφορά στο θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου. Ομοίως δέχονται και πιστεύουν όλα όσα αφορούν και αναφέρονται στον επίγειο βίο του.
Το ίδιο όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύει συλλήβδην για τον εβραϊκό λαό. Μπορεί να δεχόμαστε ότι ένα μέρος του όχλου συνεργάστηκε με το ιερατείο, αυτό όμως δεν μας ζητεί παράλληλα να πιστεύουμε στο ιερατείο και τα υποκινούμενα όργανά του. Βεβαίως, δεν πιστεύουμε και στον Πόντιο Πιλάτο. Η πίστη είναι αδιανόητο να εκχωρείται στις εωσφορικές δυνάμεις που συχνά κατακυριεύουν τους ανθρώπους. Δεχόμαστε την ύπαρξη του Διαβόλου, δεν πιστεύουμε όμως στον Διάβολο. Δεχόμαστε ότι ο Διάβολος εισήλθε στον Ιούδα, αλλά ούτε στον Ιούδα, ούτε στα έργα του πιστεύουμε. Άλλο το δέχομαι, έτερο το πιστεύω. Πολλά , αμέτρητα γεγονότα ή πράγματα τα δεχόμαστε, δεν είμαστε όμως υποχρεωμένει να δίνουμε πίστη σ΄ αυτά.
Συνέχεια ...
Η συνέχεια ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον, γίνεται εμφανές ότι ο αρχιραββίνος του Ισραήλ και προφανώς ο Κύπρου Χρυσόστομος, συγχέουν το δέχομαι με το πιστεύω. Νομίζουν ότι είναι το ίδιο πράγμα πράγμα, το οποίο και συνετέλεσε στο να υπογράψουν αμφότεροι τη Διακήρυξη προς "ενίσχυση των αμοιβαίων σχέσεων". Φοβούμαστε ότι αυτό που υπέγραψαν θα επιδεινώσει τις σχέσεις - τούτο δεν αφορά μόνο στις σχέσεις Κύπρου Ισραήλ - αντί να τις ενισχύσει. Διότι όταν η πίστη στο Θεό συνδέεται και συγχέεται με την πίστη στο Διάβολο, τότε κερδισμένος κατά τα φαινόμενα είναι ο δεύτερος. Αυτό ακριβώς ήταν και το πίστευμα του Φαρισαϊκού ιερατείου όταν απέδιδε στον Βεελζεβούλ τα θαύματα του Κυρίου και βλασφημούσε κατά του αγίου Πνεύματος. Η βλασφημία αυτή, ως γνωστόν, είναι ασυγχώρητη και όπως φαίνεται, με την εξ αμφοτέρου υπογραφή της Διακήρυξης, τη χρεώνεται και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου.
Να σημειώσουμε, ότι η πίστη στον Βεελζεβούλ μπορεί να επιτελέσει θαύματα. Αυτά όμως είναι όπως τα θαύματα της επιστήμης : Ένα καλό μας κάνουν και μας φορτώνουν αμέτρητα άλλα.
Και τρίτον, επειδή ο αρχιραββίνος δεν συμμερίζεται τα περί βλασφημίας του αγίου Πνεύματος και το μόνο που τον απασχολεί είναι το "αβάσιμο δόγμα της συλλογικής ευθύνης που βαρύνει τον εβραϊκό λαό", θα είχαμε να του πούμε πώς πρέπει να κυττάξει λίγο πίσω. Τότε που οι ρωμαϊκές λεγεώνες ισοπέδωσαν τον τόπο του και "λίθος επί λίθου" δεν έμεινε. Στις πλάτες του κουβαλά ψυχές ομοπίστων και ομοθρήσκων του, και είναι υπεύθυνος γι΄ αυτές. Αν έχει το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης, ας αναλογιστεί αυτά που έγιναν στο παρελθόν και ας μην ανακατεύει το δέχομαι με το πιστεύω. Ως προς ημάς, δεχόμαστε ότι το ιερατείο του λαού του εκείνης της εποχής, σε συνεργασία με τους πάντα πρόθυμους και επιτήδειους υποκινητές των μαζών, ευθύνεται για την σταύρωση του Κυρίου και Θεού ημών. Δεν πιστεύουμε όμως στους σταυρωτές. Στον άγιο Τριαδικό Θεό πιστεύουμε και δεχόμαστε ότι ο Διάβολος υπάρχει.
Ας μη νομίζει λοιπόν ότι ανήκουμε, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, στην ομάδα που ασπάζεται το "αβάσιμον δόγμα" της συλλογικής ευθύνης. Άλλοι το ασπάζονται, τώρα το αναίρεσαν, αλλά εκείνο που φοβόμαστε, είναι μήπως γίνουμε πάλι μάρτυρες ενός πραγματικού πλέον Ολοκαυτώματος.