Ομολογία

 

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

To Shock του Ιερωνύμου

«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον»

 

Η στροφή του µατιού µας στον ιστορικό δρόµο που βρίσκεται πίσω µας και στο πολύ κοντινό παρελθόν, µας έδωσε πολλές αφορµές, ιδιαίτερα δε θα αναφερθώ στα τελευταία νέα που ήρθαν µε την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να µελετήσει την αγιοκατάταξη του π. Θεολόγου, µητροπολίτη Λάρισας.

Πέρασαν τρία χρόνια, όταν ο επίσκοπος Ιερώνυµος ήρθε στη Λάρισα και από την πρώτη ηµέρα αράδιαζε υποσχέσεις που στην πραγµατικότητα ήταν τεχνάσµατα εξαπάτησης, για να αιχµαλωτίσει τις συνειδήσεις του πιστού λαού.

Το πρώτο που έκανε ήταν, να στελεχώσει τη µητρόπολη µε υλικό επαναλαµβανόµενο, µεταχειρισµένο, δοκιµασµένο  επικαλύπτοντας τις σκιές, αλλοιώνοντας τη µελανή εµφάνισή τους και µακιγιάροντας τη φυσιογνωµία  προσπάθησε να κατασκευάσει ένα πλαστό προσωπείο στους διώκτες, στους υβριστές και στους τραµπούκους του π. Θεολόγου.

Το κονκλάβιο των Αθηνών τον έστειλε – είχε λάβει εντολή – για “ειδικό σκοπό” να εκπληρώσει. Γι’ αυτό από την πρώτη ηµέρα που έκανε τρισάγιο στους οσίους Πατέρες π. Θεολόγο και π. Αθανάσιο, εµφανίστηκε µε πρόσωπο ιλαρότητας και ποιµαντικής ενεργητικότητας και µε την υπόσχεση ότι θα εισηγηθεί  την αγιοκατάταξή τους στο αγιολόγιο της Εκκλησίας αυτό θα ήταν µια αναλαµπή για την ιστορική σελίδα της Λάρισας. Αυτό ήταν µόνο λόγια, και… χωρίς “σφραγίδα”.

Ήταν “ανακοίνωση” προφορική που την υπαγόρευε η σκοπιµότητα και η δολιότητα. Ήταν θεολογικά σκαριφήµατα που δεν εναρµονίζονταν µε το πνεύµα της ευθύτητας και της αγιοπνευµατικής σοβαρότητας. Διότι άλλα έκανε και άλλα έλεγε, άλλα υπόσχονταν και στη πράξη τα αθετούσε.

Ώσπου την Κυριακή 3 Οκτωβρίου πλέον αποκαλύφθηκε. Μιλώντας στα ΜΜΕ κρυπτόµενος από το διαµαρτυρόµενο λαό στην πλευρά των τουαλετών του Ναού δήλωσε εκτός των άλλων, ότι: «… ήρθαν κάποιοι ελληνολάτρες, κάποιοι ακροδεξιοί και µέσα σε αυτούς µπήκαν 6 ή 7, οι οποίοι έχουν σχέση µε έναν καθηρηµένο κληρικό εδώ στην περιοχή…».

Ο καθηρηµένος κατά τη δεσποτική σας τάξη ‘’άγιε’’ δέσποτα Ιερώνυµε, είναι ο π. Θεολόγος µητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου µε καταδίκες, χωρίς ποτέ να τον δουν και να τον ακούσουν: α) Στις 8 Ιανουαρίου 1992 µε 6µηνη αργία και ετοιµάστηκαν να τον ξαναδικάσουν στις 12 Ιανουαρίου, β) Τον επόµενο χρόνο 10 Ιανουαρίου 1993 το Συνοδικό Δικαστήριο µε χωρίς φάκελο κατηγορητηρίου, επέβαλε στον π. Θεολόγο την ποινή της δεκαετούς αργίας, γ) Λίγους µήνες αργότερα 13 Ιουλίου 1993 τρίτη καταδίκη και η απόφαση έλεγε: «Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος συνελθούσα εκτάκτως σήµερον την 13^ην Ιουλίου 1993… έκρινε οµόφωνα τον Θεολόγον Πασχαλίδη επί τη βάσει των Ιερών… Κανόνων ότι έθεντο εαυτόν εκτός του σώµατος της Αγιωτάτης Εκκλησίας…» (δηλαδή καθαίρεση). Όλες αυτές οι καταδίκες υπάρχουν µέχρι και σήµερα! Αυτόν µάλλον εννοούσατε…

Ενώ ο ‘’άγιος’’ Λαρίσης Ιερώνυµος έλεγε αυτά που έλεγε την Κυριακή, τη Δευτέρα το πρωί στην Ιερά Μονή Πεντέλης που συνεδρίαζε η Σύνοδος της Ιεραρχίας, έγινε µεγάλος κρότος ,εξερράγη  βόµβα µεγατόνων.

Ο µετριοπαθής σεπτός µητροπολίτης Δράµας κ. Παύλος, ένας επίσκοπος της µέσης γενιάς της αρχιεροσύνης, έκανε ένα βήµα τόλµης και αιφνιδίασε όλη την Ιεραρχία. Στην Επιτροπή των “Νοµοκανονικών ζητηµάτων” έκανε µια τεκµηριωµένη πρόταση και τη µετέφερε ανεµπόδιστη δίχως να γνωρίζει προσωπικά τον π. Θεολόγο, αλλά από πληροφορίες, αφηγήσεις, δηµοσιεύµατα και άλλες θαυµαστές εµπειρίες που είχε θησαυρίσει µέσα του και όλα αυτά τα κοινοποίησε µε παρρησία στο Σώµα της Ιεραρχίας και η σεπτή ιεραρχία έκανε δεκτή σχεδόν οµόφωνα την πρότασή του για αγιοκάταξη του π. Θεολόγου “ανδρός εγνωσµένης αρετής και ειρήνης”.

Έχουµε όµως και δηµοσιογραφικά παραλειπόµενα, σύµφωνα µε τα οποία ο Λαρίσης Ιερώνυµος, δεν πίστευε αυτό που άκουγε! Αιφνιδιάστηκε αποσβολώθηκε στην κυριολεξία, χωρίς κίνηση και λαλιά  µετά από κάποια ώρα, όταν φαίνεται ότι συνήλθε, παρέδωσε για τα πρακτικά µια ανακοίνωση που µέσα της λέει ότι, ‘’έχουν γίνει συγκεκριµένα βήµατα προς την κατεύθυνση αυτή’’. Και βέβαια έκανε βήµατα από την έλευσή του, αλλά να εξαφανίσει κάθε τι που θυµίζει ΘΕΟΛΟΓΟ, άκόµα και το οικοτροφείο—επισκοπείο, (το µεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτίριο στην Ελλάδα) συζήτησε για την κατεδάφιση.  Άφησε ακόµα πολλά ερωτηµατικά για.’’Τα λάθη και την παθογένεια της τότε εποχής’’ κλπ,  αυτό είναι ένα µικρό δείγµα γραφής της επιθυµίας του!

Εφ. Αγώνας