Ναι στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά ο γάμος των
ομοφυλοφίλων είναι άλλο πράγμα
Για την
Ορθόδοξη και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο γάμος γίνεται μόνο μεταξύ ενός
άνδρα και μιας γυναίκας. Είναι όμως άλλο πράγμα να αναγνωρίσουμε τα
ατομικά δικαιώματα των ανθρώπων που ζουν μαζί και άλλο να μιλάμε για το θεσμό
του γάμου και το θεσμό της οικογένειας που είναι θεσμοί κατοχυρωμένοι από το
Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις...
Δεν είναι πρέπον λοιπόν οι
ομοφυλόφιλοι να παρανοήσουν τη σκέψη και τη στάση της Εκκλησίας. Με βάση
το Ευαγγέλιο, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι ανυπολόγιστη, είτε αυτός είναι
ετερόφυλος είτε ομοφυλόφιλος, είτε είναι άντρας είτε γυναίκα Η παραδοχή αυτή
γίνεται αναπόφευκτα καταγγελία κάθε μορφής διάκρισης, περιθωριοποίησης και
αδικήματος.
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να
ξεπεράσουμε τις αρχαίες προκαταλήψεις που έχουν υποβιβάσει τον ομοφυλόφιλο στο
πλαίσιο της αμαρτίας, της διαστροφής, της τρέλας και της ασθένειας.
Σε αυτή τη φάση δεν συζητάμε το
πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας από θεολογικής ή βιβλικής οπτικής, η οποία χωρίς
κοσμικές ευγένειες ονομάζει αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό «ασχημοσύνη»
και «παρεκτροπή» από την φύση της θείας δημιουργίας. Αυτήν τη συζήτηση έπρεπε
να έκανε η Ελληνική Πολιτεία με την Εκκλησία πολύ πριν καταθέσει και ψηφίσει
τον νόμο περί ομόφυλης συμβίωσης.
Σε αυτή την
προοπτική, τα ομοφυλοφιλικά κινήματα φέρνουν στο κοινό πολλά κοινωνικά και
πολιτιστικά προβλήματα που συνοδεύουν την κατάσταση του ομοφυλόφιλου, και
καταγγέλλουν τις αδικίες και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους
διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Από την άλλη πλευρά, απαιτείται κριτική αντίληψη για τη διάκριση των σωστών ισχυρισμών από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, όπως είναι το δικαίωμα γάμου και υιοθεσίας.
Ο γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας, στοιχεί ο ουσιαστικό της οικογένειας είναι μια άλλη πραγματικότητα. Κάθε λοιπόν συζήτηση περί γάμου των ομοφυλοφίλων δεν βοηθά κανέναν, ούτε καν τους ομοφυλόφιλους, ενώ οδηγεί σε σύγχυση πραγματικότητες που είναι αντικειμενικά διαφορετικές.
Από την άλλη πλευρά, απαιτείται κριτική αντίληψη για τη διάκριση των σωστών ισχυρισμών από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, όπως είναι το δικαίωμα γάμου και υιοθεσίας.
Ο γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας, στοιχεί ο ουσιαστικό της οικογένειας είναι μια άλλη πραγματικότητα. Κάθε λοιπόν συζήτηση περί γάμου των ομοφυλοφίλων δεν βοηθά κανέναν, ούτε καν τους ομοφυλόφιλους, ενώ οδηγεί σε σύγχυση πραγματικότητες που είναι αντικειμενικά διαφορετικές.
Είναι όμως
άλλο πράγμα να επικαιροποιήσουμε τον αστικό κώδικα για να αναγνωρίσουμε
τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών όπως την εγγύηση για την υγειονομική
περίθαλψη σε περίπτωση ασθένειας, την αναστρεψιμότητα της σύνταξης, την διαδοχή
στην ενοικίαση του σπιτιού κ.λπ. Είναι άλλο θέμα να θεσμοθετούμε γάμο
ομοφυλοφίλων.
Όσον αφορά την υιοθεσία, το πρωταρχικό κριτήριο που πρέπει να ακολουθηθεί δεν είναι η επιθυμία του ενήλικα, αλλά το καλό του ανηλίκου. Εάν εμφανίζονται δυσκολίες από το ετεροφυλόφιλο ζευγάρι, προφανώς αυτές αυξάνονται στην περίπτωση της ομοφυλοφιλικής συμβίωσης. Σύμφωνα με τα πορίσματα των ανθρωπιστικών επιστημών, ο ανήλικος χρειάζεται δύο γονείς,άνδρα / γυναίκα και όχι δύο πατέρες ή δύο μητέρες για να μεγαλώσει.
Όσον αφορά την υιοθεσία, το πρωταρχικό κριτήριο που πρέπει να ακολουθηθεί δεν είναι η επιθυμία του ενήλικα, αλλά το καλό του ανηλίκου. Εάν εμφανίζονται δυσκολίες από το ετεροφυλόφιλο ζευγάρι, προφανώς αυτές αυξάνονται στην περίπτωση της ομοφυλοφιλικής συμβίωσης. Σύμφωνα με τα πορίσματα των ανθρωπιστικών επιστημών, ο ανήλικος χρειάζεται δύο γονείς,άνδρα / γυναίκα και όχι δύο πατέρες ή δύο μητέρες για να μεγαλώσει.
Πολλοί ανήλικοι, στην
πραγματικότητα, βρίσκονται σε απαγορευτικές συνθήκες για την ψυχολογική και
ανθρώπινη ανάπτυξή τους, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την εισαγωγή, από το νόμο,
επιλογών και νομικών αποφάσεων με τόσα προβλήματα. Πώς προστατεύεται το
ανθρώπινο δικαίωμα της σωστής ανάπτυξης του ανήλικα;
Γι΄αυτό, οι απαιτήσεις των ομόφυλων
ζευγαριών για γάμο και δικαίωμα υιοθεσίας πρέπει να συνοδεύονται από συνετό και
συνεπή διάλογο με συνομιλητές την ιατρική επιστήμη, τις επιστήμες της αγωγής
του παιδιού και τους φορείς των ανθρωπιστικών αξιών.
Πρώτος και καλύτερος συνομιλητής για
την οριστική νομοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων και επαγωγικά της υιοθεσίας
εκ μέρους τους ανηλίκων παιδιών παραμένει η Ορθόδοξη Εκκλησία με τους Ποιμένες
που έρχονται σε άμεση επαφή με τα μέγιστα προβλήματα που απασχολούν την
σημερινή ελληνική οικογένεια.
Κατά την ταπεινή εκτίμηση του
γράφοντος τα αποτελέσματα του διαλόγου μεταξύ των ενδιαφερομένων φορέων της
βάσης των αποφάσεων είναι συνταγματικά ορθό να τεθούν στην κρίση του Λαού με
Δημοψήφισμα, όπως έγινε σε μερικές χώρες της Ευρώπης.
Να σημειώσω
ότι τον Δεκέμβριο του 2015, η Σλοβενία ψήφισε σε δημοψήφισμα κατά του γάμου του
ιδίου φύλου. Οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Βουλγαρία, Λετονία,
Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία και Σλοβακία) δεν έχουν αναγνωρίσει ούτε ομοφυλικά
συνδικάτα ούτε γάμο με ομοφυλόφιλους.
*Ο Αντώνης
Ιακώβου Ελευθεριάδης είναι καθηγητής δρ. Φιλολογίας και Θεολόγος
Οδυσσέα δεν πας καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδυσσέα πρόσεχε την ψυχή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟδυσσέα Ντροπή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή