Ομολογία

Προς τους σκανδαλισθέντας.

ὑπὸ Ἱερομονάχου Δαμασκηνοῦ, τέως Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱ. Κοινότητος

Ὀφειλομένη ἀπάντησις εἰς ὅσους ἀνέγνωσαν εἰς τὸ διαδίκτυον τὸ ὑπ΄ ἀρ. 268/27-3-2020 σεπτὸν Πατριαρχικὸν Γράμμα πρὸς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Κουτλουμουσίου ὡς καὶ τὴν ὑπ΄ ἀριθμ. 750/28-3-2020 ἐπιστολὴν τῶν βοηθῶν ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας. Τὰ δύο ταῦτα γράμματα σχετίζονται μὲ τὸ ἄρθρον μου: «ὅταν οἱ φύλακες γίνωνται προδόται…» τῆς 14-2-2020 εἰς τὸν Ο.Τ.

Δὲν εἶχον πρόθεσιν νὰ συνεχίσω νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος θέμα, ἀλλ΄ ἐπειδὴ προέτρεξεν ὁ ἰδιοκτήτης τῆς ἱστοσελίδος «Φῶς Φαναρίου» νὰ δημοσιεύσῃ, τὴν 30ην Ἀπριλίου 2020, ταύτας εἰς τὸ διαδίκτυον, καθὼς καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος νὰ τὰς δώσῃ εἰς τὴν δημοσιότητα, εἰς τὴν ἐφημερίδα «Νέος κόσμος» τῶν ὁμογενῶν τῆς Αὐστραλίας ἐν Μελβούρνῃ, πρὶν κἄν ἐξετάσουν τὸ θέμα οἱ ἀποδέκται τῶν ἐπιστολῶν, ἀναγκάζομαι νὰ δώσω εἰς τὴν δημοσιότητα τὸ παρὸν κείμενον, τὸ ὁποῖον ἀπέστειλα εἰς τὴν Σεπτὴν Ἱερὰν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω καὶ εἰς τὰς Κ΄ Ἱ.Μονάς, τὴν 16ην Ἀπριλίου 2020 (π.ἡμ.), ὑπ΄ἀρ. πρ. 104, δι΄ οὗ ἀποκρούω τὰς αἰτιάσεις τὰς ἀναφερομένας εἰς τὸ κείμενον τῶν δύο ἐπιστολῶν. (μετὰ μικρᾶς προσθήκης εἰς τὸ τέλος τῆς 5ης παραγράφου)

ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

«Βαθυσεβάστως ἀλλὰ καὶ ἐπωδύνως ἀπαντῶ εἰς τὰς αἰτιάσεις εἰς τὸ πρόσωπόν μου, τὰς ἀναφερομένας εἰς τὸ ὑπ΄ ἀρ. 268/27-3-2020 σεπτὸν Πατριαρχικὸν Γράμμα πρὸς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Κουτλουμουσίου, καὶ τὸ ὑπ΄ ἀριθμ. 750/28-3-2020 τῶν ἐπισκόπων τῆς Αὐστραλίας.

Θὰ ἀρχίσω μὲ τὴν φράσιν τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ εἰς τὸν διάλογόν του, μετὰ Πύρρου-Πατριάρχου Κων/πόλεως:

1.«Θαυμάζω πῶς Πατριάρχαι ὄντες κατατολμᾶτε τοῦ ψεύδους» (Περὶ θελήσεως, ἐκδ. Ἁρμός. Σελ. 150)

Εἰς τὸ Πατριαρχικὸν Γράμμα τὸ μόνον ἀληθὲς εἶναι ἡ σφραγὶς καὶ ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Πατριάρχου, Προφανῶς ὁ Παναγιώτατος σὲ κάποιο ἄλλο πρόσωπον ἤθελε νὰ ἀπευθύνῃ τὸ Γράμμα Του καὶ ἁπλῶς ἐποίησε λάθος εἰς τὸ ὄνομα τοῦ παραλήπτου.

Ἐποίησα ἔρευναν διὰ γνωστοῦ μου Ἀρχιερέως, φίλου Συνοδικοῦ μέλους τῆς ἐν Φαναρίῳ Ἱερᾶς Συνόδου, καὶ ἐπληροφορήθην, ὅτι εἰς τὴν τελευταίαν Σύνοδον τοῦ πρώτου δεκαημέρου τοῦ Μαρτίου ἡ Ἱ. Σύνοδος οὐδόλως ἠσχολήθη μὲ τὸ πρόσωπόν μου. Τὸ γράμμα οὔτε ὁμόφωνον εἶναι, διότι ἔχω εἰς χεῖρας μου γράμμα ἐπιφανοῦς καὶ καταξιωμένου Ἱεράρχου, Συνοδικοῦ μέλους, ὁ ὁποῖος μὲ συγχαίρει διὰ τὸ ἄρθρον μου, τὸ ὁποῖον τοῦ ἀπέστειλα ἀναφορικῶς μὲ τὴν βράβευσιν ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, στηλιτεύσας τὴν πρᾶξιν τῆς βραβεύσεως τοῦ δεινοῦ προπαγανδιστοῦ τοῦ Γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων Γερουσιαστοῦ Α. Bragg, ἐκπροσώπου τῆς Κυβερνήσεως εἰς τὴν ὀνομαστικήν του ἑορτήν, ποὺ ἐθέσπισε τὸν ἀντιβιβλικὸν Γάμον εἰς τὴν Αὐστραλιανὴν κοινωνίαν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαστρέφωνται εἰς ὅλα τὰ δημόσια σχολεῖα τῆς χώρας τὰ παιδιά, οὐ μόνον τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ ὅλων τῶν Αὐστραλῶν ἀπὸ τὸ Νηπιαγωγεῖον εἰς τὴν Σοδομιτικὴν ἁμαρτίαν τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τὸ ἄρθρον προφανῶς προὐκάλεσε τὴν ὀργὴν τοῦ Πατριάρχου.

Ὡς ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος ὁ κ. Μακάριος θὰ ἔδει, ἐπὶ τῆ εὐκαιρίᾳ τῆς προσωπικῆς του συναντήσεως, μὲ τὸν Γερουσιαστήν, νὰ ὀνειδίσῃ τὴν κυβέρνησιν καὶ τὸν ἴδιον, διὰ τὴν θέσπισιν τοῦ ἀνόμου Γάμου, καθὼς ἔπραττεν ἀπ΄ ἄμβωνος ὁλόκληρος ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας ἐπὶ ἑπτὰ συναπτὰ ἔτη, ἐπὶ τοῦ ἀξίου προκατόχου του, κυροῦ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, διὰ χειλέων ἁπάντων τῶν ἐπισκόπων, παλαιῶν, καὶ νέων – τότε ἱερομονάχων – καὶ τῶν ἱερέων, διὰ πανορθοδόξου ἀποφάσεως, ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων τῆς Αὐστραλίας. Γνωρίζει ὁ κ. Μακάριος πόσον ἐστενοχώρησε τὴν Ἱ. Ἐπαρχιακὴν Σύνοδον Κρήτης καὶ θὰ ἔδει νὰ εἶναι περισσότερον προσεκτικὸς εἰς τὰ κινήσεις του.

Τὸ Γράμμα τοῦ Σεπτοῦ μας Πατριάρχου ἀσφαλῶς προέρχεται, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἄρθρου μου, «ὅταν οἱ φύλακες γίνονται προδόται…», τὸ δημοσιευθὲν εἰς ἐφημερῖδα Ὀρθόδοξος Τύπος τὴν 14ην Φεβρουαρίου 2020, καίτοι δὲν τὸ ἀναφέρει .

2. Ἀπαντῶ συνοπτικῶς εἰς τὰς αἰτιάσεις τοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν ἐπισκόπων:

Οὐδέποτε ἐπεσκέφθην τὴν Αὐστραλίαν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, καὶ ἐπιστρέψας ἐκεῖθεν τὸ Πάσχα 2019, ἔκτοτε διαμένω συνεχῶς εἰς τὸ Ἅγιον ὄρος.

Οὐδέποτε ἐξῆλθον τοῦ Ἀγίου ὄρους, χωρὶς εὐλογίαν καὶ γραπτὴν ἄδειαν τῆς Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, ἐν ἧ ἐπροσδιορίζετο ὁ χρόνος, ἡ αἰτία, ὁ τόπος καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐξόδου.

Εἰς τὴν Αὐστραλίαν ὑπηρέτησα ἐπὶ τριάκοντα ἕνα ἔτη, σχεδὸν κατ΄ ἔτος, προσκλήσει τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ καὶ εὐλογίᾳ τῶν πνευματικῶν μου πατέρων Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου καὶ Γέροντος Παϊσίου.

Διέμενον πάντοτε ἐντὸς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς.

Τὴν διακονίαν μου παρηκολούθει ἀγρύπνως ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός, ὁ ἴδιος ἐν Σύδνεϋ, καὶ εἰς Μελβούρνην διὰ τοῦ Ἁγίου Δέρβης Ἱεζεκιὴλ καὶ ἐν Ἀδελαϊδι διὰ τοῦ Ἀριανζοῦ Ἰωσἠφ καὶ τοῦ διαδόχου του Δορυλαίου Νικάνδρου. Οἱ ἐπίσκοποι ἐνημέρωναν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ ἐνήργει τὰ δέοντα, συμβουλεύων. Τὸ πρόγραμμά μου ἐδημοσιεύετο εἰς τὴν ἐφημερῖδα ΒΗΜΑ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἤρχισα τὴν διακονίαν μου μὲ τὴν εὐχὴν τοῦ κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ τῶ 1988. Μὲ ἐτίμησε μὲ τὴν ἀπονομὴν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἁγ. Ἄνδρέου, ἀνώτατον παράσημον τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς του περιόδου, καὶ ἐτελείωσα τὴν διακονίαν μου τὸ ΠΑΣΧΑ τοῦ 2019, λαβὼν τὴν εὐχήν του καὶ τὴν εὐαρέσκειάν του, ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανὸς μὲ ἐχειροτόνησε, εἰς ἀμφοτέρους τοὺς βαθμοὺς τῆς ἱερωσύνης μου, ἐν τῆ Ἱ. Μονὴ τοῦ Σταυρονικήτα, τῶ 1973, παρόντων τῶν πνευματικῶν Πατέρων τῆς Ἱ. Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτου Βασιλείου καὶ Ἁγίου Παϊσίου, ὡς καὶ τῆς λοιπῆς ἀδελφότητος.

Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸν διότι διὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ εἰργάσθην περιοδικῶς διὰ τὴν οἰκοδομὴν τοῦ Σώματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Αὐστραλίας, ὡς συγκυρηναῖος τοῦ Σταυροῦ τοῦ ἐκεῖ κλήρου.

Κηδεύσαντες τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Στυλιανὸν ἀπεθέμεθα τὸ Σῶμα του ἐν τῶ καινῶ αὐτοῦ μνημείῳ, καὶ ἀπήλθομεν ἀνεπιστρεπτεί, εἰς τὰ καθ΄ ἡμᾶς.

Καίτοι μοῦ ἐπρότεινε ἐπανειλημμένως νὰ παραμείνω μονίμως εἰς Αὐστραλίαν, μὲ ἱερατικήν μου ἀναβάθμισιν, ἀπὸ τὴν πρώτην μου ἐπίσκεψιν τῶ 1988 έπὶ Πατριάρχου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ἠρνήθην, ὑπενθυμίσας τὴν ὑπόσχεσίν μου εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Παναγίαν, νὰ τελειώσω τὴν ζωήν μου ἐν τῶ Ἄθω.

3. Ὑπηρέτησα περιοδικῶς, ὡς πνευματικός, εἰς διαφόρους Ἱερὰς Μητροπόλεις τῆς Κρήτης, τῆς Δωδεκανήσου καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς καἰ εἰς τὸν Πατριαρχικὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, καὶ μάλιστα, παρακληθεὶς ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Θεοφίλου, τῶ 2010 καὶ 2011, νὰ παραμείνω μονίμως εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα μὲ χρησιμοποιήσῃ έκεῖ, ἠρνήθην, διότι εἶμαι Ἁγιορείτης.

Ὅπου ὑπηρέτησα, εἰσἐπραξα τὰς εὐχαριστίας καὶ τὴν τιμὴν τῶν Ἀρχιερέων.

Οὐδέποτε ἔδοσα άφορμήν, ἐν Ἁγίῳ Ὄρει εἰς τὰ πεντήκοντα χρόνια τοῦ μοναχικοῦ μου βίου, μὲ τὴν ζωήν μου καὶ τὸ ἦθος μου, οὔτε ἐντός, οὔτε ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὀρους, διὰ νὰ κατηγορηθῶ, ὅτι: «σκανδαλίζω τὰ ἔθνη καὶ διασύρω τὸν ἱερὸν Ἀθω, μὲ τὸν δῆθεν κοσμικόν μου βίον», καθώς, μὲ ὀδύνη, σημειώνω ὅτι μὲ κατηγορεῖ ὁ πνευματικὸς Πατὴρ καὶ ἐπίσκοπός μου Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, χωρὶς νὰ τηρήσῃ τὸ γνωστὸν ἀρχαιοελληνικόν «Μηδενὶ δίκην δικάσῃς πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς».

4.Τὸ Ἅγιον ὄρος ἔχει προνομιακὸν καθεστὼς αὐτοδιοικήσεως ἀποτυπωμένον εἰς τὸν Κ.Χ.Α.Ο, τὸ ὁποῖον σέβομαι καὶ τηρῶ.

Δὲν εἶναι μία Μητρόπολις, ὡς ἐκεῖναι ἐκτὸς τοῦ Ἄθω. Ἡ δικαιοσύνη ἀπονέμεται καὶ ἡ ὁποιαδήποτε τιμωρία, ὡς προβλέπουν τὰ Ἁγιορειτικὰ καθεστῶτα.

5. Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ἄρθρον μου τῆς 14ης Φεβρουαρίου 2020, τὸ ὁποῖον προὐκάλεσε τὴν ὀργὴν τοῦ Παναγιωτάτου, ὑπενθυμίζω ὅτι βασίζεται εἰς γεγονότα καὶ σχολιάζει τινά, λέγων τὴν γνώμην μου ἁπλῶς. Τὰ σχόλια δὲν εἶναι ἀνάμειξις εἰς τὴν διοίκησιν. Εἶναι σχόλια σχέσιν ἔχοντα μὲ τὴν διοίκησιν ἐπαρχιῶν τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ κανονικῆς καὶ ἱστορικῆς ἀπόψεως.

Ὑπέμνησα αὐτολεξεὶ τὴν ἐπιστημονικὴν ἄποψιν τοῦ ἐγκρίτου Καθηγητοῦ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας κ. Βλασίου Φειδᾶ περὶ τοῦ θεσμοῦ τῶν βοηθῶν ἐπισκόπων (ὅρα βιβλίον του «Ὁ θεσμὸς τῆς Πενταρχίας τῶν Πατριαρχῶν»). Ὁμοίως ὑπέμνησα τὸ Μητροπολιτικὸν σύστημα διοικήσεως, τὸ ἰσχῦον μέχρι σήμερον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κρήτης ὑποδειγματικῶς ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνας. Ὁμοίως ὑπέμνησα τὴν ἀνάγκην λειτουργίας τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὡς ὀργάνου διοικήσεως εἰς μείζονα ζητήματα, ὡς εἶναι αἱ ἐκλογαὶ τῶν Ἀρχιερέων, αἱ διορθόδοξοι σχέσεις καὶ αἱ σχέσεις μετὰ τῶν ἑτεροδόξων. Μὲ τὸ σύστημα τοῦτο διοικεῖται ἡ Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ σύστημα τοῦτο ἴσχυε καὶ εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μέχρι τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, τῶ 1922.

Ἅπαξ ἔγραψα- καὶ δὲν σκοπεύω νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ τί πράττει εἰς τὸ ἑξῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος. Δὲν ἔχω προσωπικὰ μαζί του- ἤλεγξα συγκεκριμένην ἀπαράδεκτον πρᾶξιν του, τὴν βράβευσιν τοῦ Γερουσιαστοῦ Bragg καὶ ἐσχολίασα καλοπίστως τινὰς ἄλλας ἐνεργείας του, μήπως προβληματισθῆ.

Ἡ ἀντίδρασίς του μὲ ἐξέπληξε, διότι ἀντὶ νὰ εἴπῃ τὸ «εὐλόγησον» εἰς τὸ δημόσιον ἁμάρτημά του, ποὺ ἐξέθεσε τὴν Ὀρθοδοξίαν,

α) ἔχει ἀποστείλει εἰκοσιδύο σελίδας ἐξώδικον,εἰς τὴν ἐφημερῖδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀπειλῶν ὅτι θὰ παραπέμψῃ εἰς τὸ δικαστήριον. Ἡμεῖς δὲν άνεφέρθημεν εἰς φήμας. Ἀνεφέρθημεν εἰς γεγονότα, τὰ ὁποῖα θὰ τεκμηριώσωμεν ἐν ἧ περιπτώσει προσφύγει εἰς τὴν κοσμικὴν δικαιοσύνην. Ἐὰν ὅμως δὲν προσφύγῃ, θὰ σιωπήσωμεν. Δὲν τὸν ἐσυκοφαντήσαμεν-

καὶ β) ἐξήγειρε, ἀσκῶν τρομοκρατίαν, τοὺς ἐπισκόπους καὶ τὸν κλῆρον ἐναντίον μου. Μὲ τὸν ἕνα ἐκ τῶν ἐπισκόπων, τὸν Χριστιανουπόλεως, καθαιρεθέντα διὰ τὸ σχῖσμα, καὶ προσφάτως ἀποκατασταθέντα, οὐδἐποτε συνηντήθην καὶ δὲν μὲ γνωρίζει προσωπικά. Οὔτε συνειργάσθην ποτὲ μαζί του. Λυποῦμαι διότι ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἀρχιερεῖς, παλαιοὶ καὶ νέοι, εἴτε ὡς ἐπίσκοποι εἴτε ὡς ἱερομόναχοι, εἶχον τὴν πνευματικὴν ἀναφοράν των εἰς τὸν προϊστάμενον αὐτῶν Ἀρχιεπίσκοπον Στυλιανόν, κατὰ τὴν περίοδον τῆς Ἀρχιερατείας του, καθ΄ ἣν ἔλαβε χώραν ἡ διακονία μου, καὶ εἶχον τὴν δυνατότητα νὰ σχολιάσουν τὴν διακονίαν μου.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανὸς ἠξιολόγησε θετικῶς τὴν διακονίαν μου καὶ ἐξέφρασε τὴν εὐαρέσκειάν του.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, ὁ καὶ συντάκτης τοῦ κειμένου τῶν ἐπισκόπων, δὲν ἔχει δικαίωμα οὔτε αὐτὸς οὔτε οἱ ἐπίσκοποι νὰ γίνωνται τυμβωρύχοι, νὰ ἀπαξιώνουν καὶ νὰ ἀμφισβητοῦν τὴν τελεσίδικον κρίσιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ. Ὁ ἑπόμενος κριτὴς δι΄ ἐμὲ εἶναι ὁ Θεὸς καὶ τοὺς ἀφήνω εἰς τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν Του. Πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι ἡ ἐπιστολὴ εἶναι προϊὸν φοβίας τῶν ἐπισκόπων καὶ τρομοκρατίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Δὲν εἶναι προϊὸν ἐλευθέρας πράξεως, εἶναι καταπάτησις τῆς συνειδήσεως των, δεδομένου ὅτι μεθ΄ ὅλων εἶχον ἀρίστας σχέσεις.

Ἀπορῶ πῶς δικαιολογοῦν τὴν βράβευσιν τοῦ προπαγανδιστοῦ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἵνα ἀρέσουν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Μακάριον, καὶ τί ἀπολογίαν θὰ δώσουν εἰς τὸν Θεόν! Κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ πάντες, ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, κατεδίκαζον ἀπ΄ ἄμβωνος τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ἀναγινώσκοντες τὰς ἐγκυκλίους Του, καὶ τώρα, κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, οἱ ἐπίσκοποι δίδουν τὴν ψευδῆ ἐντύπωσιν μὲ τὸ Γράμμα των, ὅτι δῆθεν ὅλος ὁ κλῆρος συμφωνεῖ μὲ τὴν βράβευσιν τοῦ προπαγανδιστοῦ τῶν ὁμοφυλοφίλων γερουσιαστοῦ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι ἀληθές. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν κληρικῶν διαφωνοῦν μὲ τὴν βράβευσιν καὶ σιωποῦν, φοβούμενοι ἐνδεχομένας κυρώσεις ἐξ αἰτίας τῆς ἀπολυταρχικῆς ἀσκήσεως τῆς ἐξουσίας ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, καθὼς καλῶς γνωρίζω. Οἱ βοηθοὶ ἐπίσκοποι δίδουν τὴν ἐντύπωσιν τοιουτοτρόπως, ὅτι προσαρμόζονται ἑκάστοτε ἀναλόγως πρὸς ποίαν κατεύθυνσιν φυσάει ὁ ἄνεμος τῆς ἐξουσίας. Δὲν ἵστανται ἐπὶ τῆς ἀσαλεύτου πέτρας τῆς πίστεως.

Σημειωτέον ὅτι οἱ παλαιοὶ βοηθοὶ ἐπίσκοποι εἶχον ζητήσει ἀπὸ τὸν Πατριάρχην γραπτῶς νὰ ἰσχύσῃ τὸ Μητροπολιτικὸν σύστημα διοικήσεως καὶ εἰς τὴν Αὐστραλίαν, μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ.

6. Εἰς ὅ,τι ἀναφέρεται εἰς τὸ σεπτὸν Πατριαρχικὸν Γράμμα «περὶ πολυπραγμοσύνης μου καὶ ἀσκήσεως σιωπῆς», εὐλαβῶς ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Μοναχὸς δὲν εἶναι τραπιστὴς Ρωμαιοκαθολικός, ἀσκῶν τὴν ἀπόλυτον σιωπήν. Ὁδηγὸς καὶ παράδειγμα τῶν Ὀρθοδόξων Μοναχῶν, εἶναι ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, ὁ Θεόδωρος Στουδίτης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς-ὡς ἱερομόναχος ὑπερασπιστὴς τῶν ὀρθοδόξων – καὶ ἐσχάτως ὁ δεσπόσας ἐν Ἁγίῳ ὄρει ἐπὶ ἥμισυ καὶ πλέον αἰῶνος, ἄξιος Ἁγιορείτης, συγγραφεύς, ἄρθρων καὶ βιβλίων, ἐλέγχων Ἀρχιερεῖς καὶ θεολόγους, βραβευθεὶς μάλιστα εἰς τὸ γῆρας του, μὲ τιμητικὸν Γράμμα τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, σεπτὸς Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης.

7. Ἐγὼ προσωπικῶς ὑπενθυμίζω καὶ πάλιν εἰς τὸν Σεπτόν μου Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, ὅτι θὰ ἐξακολουθήσω νὰ τὸν σέβωμαι καὶ νὰ τὸν τιμῶ. Θὰ ἐξακολουθήσω ὅμως καὶ νὰ διαφωνῶ, ὅταν ἡ συνείδησίς μου τὸ ἐπιτάττει, διότι πρῶτα σέβομαι τὸν Χριστὸν καὶ μετὰ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.

Ὑπερήσπισα τὸν Πατριάρχην, ὅταν ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης, τῶ 2015, τὸν κατηγόρει δημοσίως ὡς προδότην τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅτι δῆθεν ἐργάζεται νὰ παραδόσῃ ἐδάφη τῆς Ἑλλάδος εἰς τοὺς ἐχθρούς της. Ἔγραψα ἐπιστολὴν ἀπευθυνθεῖσαν προσωπικῶς εἰς 82 ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἀποκρούσας τὴν φρικτὴν κατηγορίαν. Διὰ τὴν ἐνέργειάν μου ταύτην ὁ τότε Άρχιγραμματεύων Βαρθολομαῖος Σαμαρᾶς, Ἀρχιμανδρίτης, μοῦ ἀπέστειλε, ἐντολῆ τοῦ Πατριάρχου, «συγχαρητήρια, εὐαρέσκειαν καὶ εὐχαριστίας».

Τώρα ποὺ ὑβρίσθη ὁ Χριστὸς καὶ ὁ θεσμὸς τοῦ βιβλικοῦ γάμου, τοῦ καθιερωθέντος ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ διὰ τὸν ἄνθρωπον, ἔπρεπε νὰ σιωπήσω; Εὐχαριστῶ τὂν Πατριάρχην διὰ τὰς εὐφημίας καὶ διὰ τὰς δυσφημίας καὶ ἐπιτιμήσεις.

8. Μέχρι σήμερον ἐγνώρισα τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὡς καὶ τὴν Ἱερὰν Κοινότητα, κατὰ τὴν περίοδον τῆς θητείας μου εἰς τὴν Ἀρχιγραμματείαν, ὡς τιμωροὺς τοῦ φαινομένου τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὅπου μεμονωμένως παρετηρήθησαν τοιαῦτα φαινόμενα, καὶ δὴ εἰς τὴν παλαιὰν ἀδελφότητα τῆς Ἱ. Μ. Βατοπεδίου, ἐν ἧ μὲ πρότασιν τῆς Ἐξαρχίας ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Σταυρουπόλεως Μαξίμου, καθῃρέθη Ἱερομόναχος Βατοπεδινὸς ἀπὸ τὸ ὑψηλὸν ὑπούργημα τῆς Ἱερωσύνης ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἡ Σεπτὴ Πατριαρχικὴ Ἐξαρχία δὲν τὸν ἐβράβευσε. Ἀπορῶ γιατὶ σήμερα ὁ Παναγιώτατος δὲν κατακρίνει τὴν πρᾶξιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου διὰ τὴν βράβευσιν, δεδομένου ὅτι ὁ Παναγιώτατος, στὴν τελευταίαν φάσιν τῆς ἐξυγιάνσεως τῆς Ἱ. Μ. Βατοπεδίου, ἦτο μέλος τῆς Σεπτῆς Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας ὑπὸ τὴν προεδρείαν τοῦ μακαρίτου Σταυρουπόλεως Μαξίμου.

Θεωρῶ ὅτι ἡ κυριωτέρα αἰτία τοῦ παγκοσμίου λοιμοῦ σήμερα στὸν πλανήτη εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία, δεδομένου ὅτι ἐπεβλήθη διὰ νόμου εἰς ὅλας τὰς χώρας τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν νέαν τάξιν πραγμάτων. Εἶναι ἀνατροπὴ τοῦ δημιουργικοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ διὰ τὸν ἄνθρωπον.

Ταῦτα ἐπωδύνως ἔγραψα εἰς τὴν Ὑμετέραν Σεπτὴν Πανοσιολογιότητα, διὰ τὰ καθ΄ Ὑμᾶς, αἰτῶν τὴν συμπαράστασίν Σας εἰς τὴν ἀπονομὴν τοῦ δικαίου, ὡς προϊσταμένης διοικητικῆς ἀρχῆς τοῦ Ἱεροῦ Ἡμῶν Τόπου.

Ἐπὶ δὲ τούτοις διατελῶ μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ πολλῆς ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι ἀγάπης καὶ τιμῆς.»

Συμπληρωματικῶς σημειοῦμεν:

Ἡ ἀναίρεσις τῶν αἰτιάσεων εἰς τὸ πρόσωπόν μου, εἰς τὸ πρὸς τὴν Σεπτὴν Ἱ. Κοινότητα Γράμμα μου, εἶναι συνοπτική. Τόσον τὸ σεπτὸν Πατριαρχικὸν Γράμμα, ὅσον καὶ τὸ Γράμμα τῶν βοηθῶν ἐπισκόπων καὶ τοῦ κρυπτομένου συντάκτου αὐτοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, ἀποπροσανατολίζουν ἀπὸ τὴν οὐσίαν τοῦ ἄρθρου μου: «Ὅταν οἱ φύλακες γίνωνται προδόται…», τὸ δημοσιευθὲν εἰς τὸν Ο.Τ. τὴν 14ην-2-2020.

Τὸ Γράμμα τῶν Ἀρχιερέων προσπαθεῖ νὰ χαλκεύσῃ κατηγορίας τῆς διακονίας μου ἐν Αὐστραλίᾳ, τῆς περιόδου διοικήσεως τοῦ μακαρίτου Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ καὶ ἀποφεύγει εὐθέως νὰ ἀποδοκιμάσῃ τὴν βράβευσιν τοῦ γερουσιαστοῦ A.Bragg, μὲ φαιδρὰς δικαιολογίας.

Τὰ ἐκφραζόμενα ἐπιχειρήματα ὑπὸ τῶν Ἀρχιερέων, ὅτι δῆθεν τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐδέχθη εἰς ἐπίσκεψιν τοὺς δύο τελευταίους πρωθυπουργούς, εἶναι ψευδῆ.

Ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Τσίπρας, εἰσήγαγε τὰ θρησκευτικὰ τῆς πανθρησκείας εἰς τὰ δημόσια Σχολεῖα. Ἐψηφισε τοὺς νόμους τῶν ὁμοφυλοφίλων- εἰσήγαγε εἰς τὰ Σχολεῖα τὴν διδασκαλίαν διὰ τὰς ἐκφύλους ταυτότητας – κατήργησε τὰ ἄρθρα τοῦ ποινικοῦ κώδικος περὶ βλασφημίας τῶν θείων καὶ περιυβρίσεως νεκρῶν, δι΄ ὧν ἐτιμωροῦντο οἱ παραβάται. Είς ἅπαντα τὰ ἀνωτέρω ἀντέδρασε σθεναρῶς ἡ Ἱ. Κοινότης Ἁγίου Ὄρους Ἄθω. Πρωτοστατοῦντος τοῦ μακαρίτου Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Δοχειαρίου Ἀρχιμανδρίτου κυροῦ Γρηγορίου, ἡ Ἱ. Κοινότης ἀντέδρασε εἰς τὴν ἐπιθυμίαν κυβερνητικῶν κύκλων νὰ ἐπισκεφθῆ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ κ. Τσίπρας εἰς τὸ τέλος τῆς θητείας του. Ὁ κ. Τσίπρας ἐπεσκέφθη τὸ Ἅγιον Ὄρος, μόνον, ὡς Ἀρχηγὸς τῆς Ἀντιπολιτεύσεως. Ὁμοίως ἡ Ἱ.Κοινότης, ἀντέδρασε εἰς τὴν συμφωνίαν τῶν Πρεσπῶν, ἀποστείλασα ἐκπροσώπους της εἰς τὰ δύο μεγάλα συλλαλητήρια Θεσσαλονίκης καὶ Ἀθηνῶν.

Ἀντιθέτως ὁ κ. Μακάριος, ἅμα τῆ ἐκλογῆ του, ἐπεσκέφθη τοὺς κυβερνητικοὺς τοῦ κ. Τσίπρα καὶ τὸν Πρόεδρον τῆς Βουλῆς, χωρὶς νὰ στηλιτεύσῃ τίποτε ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω. Ἠρκέσθη μόνον νἀ διαφημισθῆ εἰς τὸ διαδίκτυον, ὡς Ἐθνικὴ προσωπικότης!

Ὁ κ. Μακάριος ἐπιστρατεύει ἐν Αὐστραλίᾳ καὶ αὐτοκαθῃρημένον κληρικόν, τέως διάκονον, συντάσσων τοὐς λιβέλλους τούτου, διὰ νὰ μὲ χαρακτηρίζῃ «ὡς παλαιόν, πικρόχολον, μεσαιωνικοῦ τύπου μοναχόν, μὲ ἀπηρχαιωμένας καὶ μεσαιωνικὰς ἀπόψεις, ὡς καὶ ὅτι ὑπονομεύω τὴν νέαν εἰρήνην καὶ ἀγάπην, τὴν ὁποίαν σκορπίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος!» Ποῖαν εἰρήνην ἐρωτῶ; Τὴν νέαν ἑρμηνείαν τοῦ οὐρανίου τόξου μεταξὺ τοῦ ἀρρωστημένου Γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τοῦ ὑγιοῦς τῶν ἑτεροφύλων; Τὀ οὐράνιον τόξον τῆς Βίβλου δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ τὴν νομιμοποίησιν τῆς ἀνομίας, ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν.

Δὲν διενοήθην ποτέ, οὔτε θὰ ἐδεχόμην προσκαλούμενος, νὰ ὑπηρετήσω τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν Αὐστραλίας ὑπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Μακάριον, διότι τὰ φρονήματά μας διαφέρουν ῥιζικῶς. Οὐδέποτε ἐζήτησα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Μακάριον νὰ μὲ καλέσῃ εἰς τὴν Αὐστραλίαν.

Ἀπορῶ πῶς χαρακτηρίζουν οἱ Ἐπίσκοποι τὴν στηλίτευσιν ὑπ΄ ἐμοῦ τῆς συγκεκριμένης πράξεως τῆς βραβεύσεως τοῦ Γερουσιαστοῦ, «ἄδικον, ψευδῆ, ἀνήθικον καὶ παραπλανητικήν»;

Εἶναι εἰλικρινεῖς, τούλάχιστον οἱ παλαιοὶ Ἀρχιερεῖς, ὅταν χαρακτηρίζουν τὸν κ. Μακάριον «ὑπεράξιο συνεχιστὴ τοῦ ἔργου τοῦ προκατόχου του Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ»; Δἐν καθῃρέθησαν ἅπαντες οἱ προσφάτως ἀποκατασταθέντες κληρικοὶ ἐν Μελβούρνῃ καὶ Ἀδελαϊδι, προτάσει τῶν παλαιῶν Ἀρχιερέων καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, ὑπὸ τοῦ σεπτοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου; Ἆρά γε ἠρωτήθησαν ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, πρὶν εἰσηγηθῆ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος τὴν ἄρσιν τῆς καθαιρέσεως;

Ἠμφεσβήτησα ποτέ, τὴν συμβολήν των εἰς τὴν διοργάνωσιν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, κατὰ τὴν περίοδον τῆς διοικήσεως τοῦ κυροῦ Στυλιανοῦ; Ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας κατέστη ὑπόδειγμα διοργανώσεως, ὡς Ἐκκλησία, ὅλων τῶν έπαρχιῶν τοῦ Ἐξωτερικοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Εἶναι ἆρά γε ψεῦδος ἡ συμβολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν, καθ΄ ὅλην τὴν περίοδον τῆς διοικήσεως τοῦ μακαρίτου Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, εἰς τὴν πνευματικὴν οἰκοδομήν τῶν ὁμογενῶν τῆς Αὐστραλίας, ἐν οἷς συγκαταλέγεται καὶ ἡ ἐμὴ ἐλαχιστότης; Εἰργάσθη ποτὲ πνευματικὸς Ἁγιορείτης, χωρὶς πρόσκλησιν καὶ εὐλογίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ;

Οἱ ἅγιοι Πορφύριος καὶ Παϊσιος δὲν ἐβράβευον ὁμοφυλοφίλους. Τοὺς προέτρεπον νὰ μετανοήσουν.

Ἐὰν ὄντως ἰσχύει, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος σέβεται τὸ ἔργον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, διατί παρακωλύει νὰ δοθῆ τὸ παράλληλον προσωπικόν του Ἀρχεῖον, ὅπου ὥρισε, διὰ τῆς διαθήκης του, ὁ ἐκλιπὼν Ἀρχιεπίσκοπος; Γιατί ἀπειλεῖ μὲ καθαίρεσιν τὸν κληρικόν, ὁ ὁποῖος θὰ τολμήσῃ νὰ ὁμιλήσῃ διὰ τὸ Ἀρχεῖον;

Καθὼς γνωρίζω τὰ σπουδαῖα Ἐκκλησιολογικὰ κείμενά του, ὁ ἐκλιπὼν Ἀρχιεπίσκοπος, διένειμε κατὰ καιροὺς εἰς ὅλους τοὺς φίλους του, λαϊκοὐς θεολόγους καὶ κληρικούς, παντὸς βαθμοῦ, ὡς καὶ εἰς τὴν ἐμὴν ἐλαχιστότητα.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανὸς ἄφησε οὐ μόνον σπουδαίαν παρακαταθήκην διὰ τὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ παράδειγμα καταδίκης τοῦ κακοῦ, π.χ. εἰς τὸν πόλεμον τῆς Γιουγκοσλαβίας, εἰς τὰς ἀδικίας εἰς βάρος τῶν Παλαιστινίων ὑπὸ τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὴν ἐπιχειρηθεῖσαν ὑπὸ τῆς Ν. Τάξεως πραγμάτων διασάλευσιν τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους, ἐλέγξας μὲ παρρησίαν τοὺς ὑπευθύνους ἰσχυρούς, μὲ κόστος, διότι τοὺς εἶχε ἀπέναντί του, ὀνειδίσας ἐπανειλημμένως τὰς διεθνεῖς ἀδικίας των, ἐνώπιον τῶν Πρωθυπουργῶν τῆς Αὐστραλίας, κατὰ τὴν Ἐθνικὴν ἑορτὴν τῆς 25ης Μαρτίου ἐν Σύδνεϋ.

Αὐτὸς ὑπῆρξε τὸ πρότυπόν μου, διὰ νὰ ἐλέγξω δημοσίως ἐν Μελβούρνῃ, τὰ τελευταῖα ἔτη, τὰ ἐγκλήματα τῶν ἰσχυρῶν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Forest Hill, κατὰ τὰς ἑορτὰς τῆς ΕΟΚΑ. Ἐκεῖ, μετὰ παρρησίας, ἤλεγξα καὶ τὸν ὑπὸ τῆς Ἀμερικῆς πόλεμον ἐν Συρίᾳ καὶ τὸν προωθούμενον Γάμον τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸν ὁποῖον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανὸς ἐπολέμησε δι΄ ἐγκυκλίων καὶ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα: htt://marriage.greekorthodox.org.au πρωτοστατοῦντος τοῦ ἡγουμένου τῆς Παντανάσσης Ἀρχ. Εὐσεβίου. Τὴν ἱστοσελίδα ταύτην κατέστρεψε τὸ λόμπυ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ποὺ ὑποστηρίζει ὁ κ. Bragg.

Ὁμοίως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός, παραιτηθείς, μετὰ τὴν Βαλτιμόρην, ἀπὸ τὴν συμπροεδρείαν τοῦ Διαλόγου μετὰ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, ἐχαρακτήρισε τὸν διάλογον μετὰ τῶν Παπικῶν «ἀνόσιον παίγνιον» καὶ εἶχε τὸ θάρρος νὰ ἀναγνωρίσῃ λάθη του εἰς τὸν διάλογον. Ὁμοίως ἀνήρεσε, διὰ νεωτέρου δημοσιεύματός του, κείμενόν του, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ταινίας τοῦ Σκορτσέζε, ὅτι δῆθεν ὁ Χριστὸς ἀπέκτησεν τὴν ἀναμαρτησίαν δι΄ ἀγῶνος, δεδομένου ὅτι ὁ Χριστὸς ἦτο ἀναμάρτητος ἐξ ἄκρας συλλήψεως, διὸ καὶ ἐστερεῖτο γνωμικοῦ θελήματος, τὸ ὁποῖον γνωμικὸν θέλημα προϋποθέτει ἄγνοιαν. Σὺν τούτοις, μετὰ τὴν παραίτησίν του ἀπὸ τὸν Διάλογον, εἰς θεολογικὴν συζήτησιν μετ΄ αὐτοῦ, κατὰ τὴν δεκαετίαν τοῦ 2000, μοὶ ἐδήλωσεν, ἐνώπιον τοῦ τότε διακόνου του, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολική, καὶ ἔξω ταύτης ὑπάρχουν μόνον αἱρέσεις καὶ σχίσματα.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος, εἰς τὰ κείμενα, ποὺ ἀναρτᾶ εἰς τὸ διαδίκτυον, διαφημίζων τὴν δραστηριότητά του, οὐδέποτε ἐστηλίτευσε τὴν ὁμοφυλοφιλίαν καὶ τὸν Γάμον τῶν ὁμοφύλων προσώπων. Ἁπλῶς αὐτοϋμνεῖται εἰς τὰ ἔντυπά του καὶ εἰς τὸ διαδίκτυον.

Λυποῦμαι διὰ τὸ ψεῦδος, ὅτι δῆθεν αὐτοπροσκαλούμην εἰς τὴν Αὐστραλίαν καὶ ἰδίως τὰ τελευταῖα δέκα ἔτη. Μήπως ἀπώλεσαν, οἱ ἐγκαλοῦντες, τὴν μνήμην, ὅτι αὐτοὶ ἐξέδιδον τὰς ἐγκυκλίους τῆς διακονίας μου εἰς τὰς κατὰ τόπους Ἀρχιεπισκοπικὰς περιφερείας, μέχρι καὶ τὸ 2019; Γνωρίζει, Κύριος ὁ Θεός, ὅτι πολλάκις εἰς τἀς μεγάλας πόλεις παρέμενον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἀπὸ 7ης πρωϊνῆς, μέχρι ἀργά, ἕως ἑνδεκάτης νυκτερινῆς, δηλαδὴ δέκα ἑπτὰ ὥρας, μὲ πολυώρους θεολογικὰς ὁμιλίας, τὰς ὁποίας παρηκολούθουν «οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην» πιστοί.

Εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὰ περὶ «βιοπορισμοῦ», ἀπαντῶ ὅτι τὴν εὐλογίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τὴν αὐτοπροαίρετον εὐλογίαν τῶν πιστῶν, ἐμοιραζόμην μὲ ἀσθενεῖς εἰς τὰ Νοσοκομεῖα, σοβαρῶν ἐγχειρήσεων, καὶ μετὰ προσώπων ὑπηρετούντων παραλύτους. «Γέγονα ἄφρων, ὑμεῖς μὲ ἠναγκάσατε»(Β΄ Κορ. 12, 11).

Τὰ δὲ περὶ φακέλλων παραπόνων, ἀπορῶ, διατί τὰ λέτε μετὰ τὸν θάνατον τοῦ κυροῦ Στυλιανοῦ. Μήπως τοὺς φακέλλους θὰ ἔπρεπε νὰ συντάξητε ἐναντίον ψευδοκληρικῶν, ποὺ ἐποίουν ψευδομυστήρια, ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νὰ ἀπέλθουν ἐκ τοῦ παρόντος βίου, χωρὶς τὸ ἱερὸν Βάπτισμα, χωρὶς εὐλογίαν εἰς τὸν Γάμον καὶ χωρὶς Θ. Κοινωνίαν; Αὐτοὺς μέχρι πρό τινος ώνειδίζατε, ὡς θεομπαίκτας καὶ καθῃρημένους. Τώρα ὅλα αὐτὰ παρεγράφησαν;

Ταῦτα ἐν ὀδύνῃ ἔγραψα, χάριν τῶν σκανδαλισθέντων καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ φανερώσῃ Κύριος ὁ Θεός, ὁ ἀδέκαστος Κριτής, «ἐν τῆ ἡμέρᾳ τῆ φοβερᾶ τῆς ἀνταποδόσεως Αὐτοῦ τῆς δικαίας».(Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου)

Συγχωρήσατέ με, ἅγιοι Πατέρες, καὶ συγχωρῶ καὶ ἐγὼ πάντας Ὑμᾶς.

Συναφῶς μὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Παναγιωτάτου διὰ τὸ πρόσωπόν μου, «νὰ περιορισθῶ μόνον εἰς τὴν προσευχὴν ἐν τῶ κελλίῳ μου καὶ τὴν σιωπήν», καίτοι ἀνεφέρθην ἱκανῶς εἰς τὸ Γράμμα μου ὑπ΄ἀρ. 104/16-4-2020 πρὸς τὴν Ἱ Κοινότητα, ἔχω νὰ συμπληρώσω, ὅτι ἡ ἐντολή Του, ὑπενθυμίζει περιορισμὸν τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου, ἰσχύσαντα μόνον εἰς ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα καὶ δὴ εἰς τὴν περίοδον τοῦ ἀθέου Κομμουνισμοῦ.

Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καθ΄ ὅλους τοὺς αἰῶνας, καὶ δὴ εἰς τὴν περίοδον τῶν διωγμῶν, καὶ τῆς θεολογικῆς ἀκμῆς τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ Μ. Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ὡς καὶ κατὰ τὸν 14ον αἰῶνα, εἰς τὴν ἐποχὴν τῶν λεγομένων ἡσυχαστικῶν ἐρίδων, οἱ Μοναχοὶ ἐπρωτοστάτησαν εἰς τοὺς ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ χορίαρχον τὸν Ἱερομόναχον τότε Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν.

Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μόνον δόγμα. Εἶναι καὶ ἦθος, τρόπος ζωῆς, ἐκφραζόμενος εἰς τὰς εὐαγγελικὰς καὶ ἀποστολικὰς ἐντολάς.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἤλεγξε τὸν αὐτοκράτορα Κων/νον τὸν Στ΄, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὴν νόμιμον σύζυγόν του Μαρίαν καὶ ἐνυμφεύθη τὴν αὐλικὴν Θεοδότην, δευτέραν ἐξαδέλφην τοῦ ἁγίου. Φαντασθῆτε αἱρετικοὺς Πατριάρχας, ὡς ἦτο ὁ Πνευματομάχος Μακεδόνιος, ὁ αἱρετικὸς Νεστόριος, ὁ Πύρρος καὶ οἱ εἰκονομάχοι Πατριάρχαι νὰ ἔδιδον ἐντολὰς νὰ σιωπήσουν οἱ Μοναχοί. Ἐρωτῶ, θὰ ἐπειθάρχουν; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ἐὰν ἐπειθάρχουν, δὲν θὰ ὑπῆρχεν Ὀρθοδοξία. Ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος ἤλεγξε τὴν Αὐτοκράτειρα, διὰ κενοδοξίαν καὶ ἁρπαγὴν ἑνὸς ἁγροῦ μιᾶς χήρας γυναικὸς καὶ ἐξωρίσθη ὑπὸ μιᾶς ψευδοσυνόδου ἀρχιερέων, παρὰ τὴν Δρῦν, ἵνα ἀρέσουν εἰς τὴν διεφθαρμένην βασίλισσαν καὶ ἀπέθανε καθῃρημένος. Ποῦ εἶναι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σήμερον καὶ ποῦ οἱ ἐπίσκοποι τῆς Συνόδου παρὰ τὴν Δρῦν;

Ὁμοίως ὁ Ἅγιος Πρόδρομος ἀπεκεφαλίσθη ἀπὸ τὸν Ἡρώδην. Ποῦ εἶναι ἡ Ἡρωδιὰς καὶ ποῦ ὁ Ἅγιος Πρόδρομος;

Διὰ ταῦτα, Παναγιώτατε, ὅταν ἡ πίστις κινδυνεύει, δὲν δυνάμεθα νὰ σιωπήσωμεν. Ἡ βράβευσις τῆς ἀνομίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι ἀσυμβίβαστος μὲ τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα καὶ ἀποτελεῖ αὐτοκατάργησίν του. Ἡ Νέα τάξις πραγμάτων ἐπιχειρεῖ νὰ καταργήσῃ τὴν Βιβλικὴν ἀντίληψιν περἰ καλοῦ καὶ κακοῦ καὶ νὰ υἱοθετήσῃ τὸ δαιμονικὸν φρόνημα διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὴν Κτίσιν.

——————————————————————————————————————–

Μία ἐκ τῶν πολλῶν ἰδιοχείρων εὐχαριστηρίων καρτῶν τοῦ Αὐστραλίας κυροῦ Στυλιανοῦ διὰ τὴν εὐδόκιμον διακονίαν μου.

athosfiladelfou.gr