Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν:
- Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε.
Και ο Γέροντας τους λέει:
- Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή.
Aλλά
αυτοί είπαν:
- Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε.
Και ο Γέροντας τους είπε:
- Το Ευαγγέλιο λέει: στήκετε και κρατείτε τις Παραδόσεις
- Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό.
- Εάν δεν μπορείτε να κρατείτε τις Παραδόσεις, τότε
μακριά από την αίρεση του Οικουμενισμού.
- Ούτε αυτό μπορούμε, του απαντούν.
Ξαναμιλάει ο Γέροντας:
- Εάν ούτε αυτό μπορείτε, τουλάχιστον μην εκκλησιάζεστε
στους μνημονευτές των οικουμενιστών.
Λένε πάλι:
- Ούτε αυτό μπορούμε, και μάλιστα τέτοιες μέρες της
Μεγάλης Εβδομάδας. Ο πατέρας Ζήσης με την "οικονομία", μας συμμερίζεται καλλίτερα από σας.
Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στον μαθητή του:
- Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι.
Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω;
Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω;
Τα μπέρδεψε ο "αββάς Αντώνιος". Όπως τα μπερδεύουν όσοι αββάδες παραδίδοντας περίπου σαν "θέσφατα" τις ιστορίες υπακοής στους γέροντες "που υπερέχουν και του Ευαγγελίου" οδηγούν τους Χριστιανούς σε ωραία αφηγήματα, γεροντικά και ..."μητερικά" που δεν σώζουν (σημείο των Καιρών όταν απαγορεύεται γυναίκα να διδάσκη άντρες) παρακάμπτοντας ή κι ερχόμενοι σε αντίθεση με την πηγή, την Αγία Γραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνον ο π. Θεόδωρος Ζήσης που θεωρεί έγκυρα τα μυστήρια των αντιοικουμενιστών που δεν διέκοψαν μνημόνευση και στους οποίους συνιστά να εκκλησιαζόμαστε, ενώ ο ίδιος δεν λειτουργεί μη θέλοντας να εκφωνήσει "πάσης επισκοπής Ορθοδόξων" όπως θα ηδύνατο. Ελπίζει όμως στη μετάνοια των επισκόπων. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενίοτε όμως πεθαίνουμε πρώτοι εμείς ελπίζοντας επί δεκαετίες. Ας είναι. Είναι όλοι οι αποτειχισμένοι, όλοι οι μη μνημονεύοντες, όλοι οι αντιοικουμενιστές. Δεν το παραδέχονται για να κρατήσουν τους οπαδούς τους. Στους μη παύσαντες μνημόνευση βαπτίζουν τα παιδιά τους, παντρεύονται, κηδεύονται αρκετοἰ αν όχι όλοι οι αποτειχισμένοι. Και όλοι μα όλοι οι αποτειχισμένοι, είτε κατ΄ακρίβειαν είτε κατ΄ οικονομίαν, θεωρούν έγκυρα τα μυστήρια, θεία Κοινωνία, βάπτισμα, γάμους, των αντιοικουμενιστών που μνημονεύουν αλλά ακόμα και των οικουμενιστών. Δεν είναι λοιπόν μόνο ο π. Θεόδωρος που συκοφαντικώς του βγήκε το όνομα. Και αν στο μείζον, στην εγκυρότητα των μυστηρίων ταυτίζονται κατ' οικονομίαν ή κατ΄ ακρίβειαν όλοι οι αποτειχισμένοι, και ο π.Ευθύμιος και οι της Ημερίδος του Ωραιοκάστρου και οι Αγιορείτες και ο π.Θεόδωρος και οι 5 (ταυτίζονται και με τους αντιοικουμενιστές που δεν συνιστούν παύση μνημονεύσεως διότι θεωρούν ότι η ψευτοσύνοδος απέθανε και ετάφη και ακολουθούν τον π. Επιφάνειο), διαφωνούν στο έλασσον... στον εκκλησιασμό, όπου εκφωνείται η μνημόνευσις, και ιδίως το "ορθοτομούντος τον λόγον της αληθείας". Κι εδώ υπάρχει μέγας προβληματισμός αλλά και συζήτησις που δεν είναι του παρόντος. Αρκεί να αναφερθούν δύο τοποθετήσεις, η μια του ηγουμένου της Δοχειαρίου και η άλλη του π.Βασιλείου Βολουδάκη ότι η επίσημη διοικούσα εκκλησία δεν εκφράζει απαραίτητα την Εκκλησία του Χριστού, ο τυχαία τοποθετηθείς επίσκοπος άρα και οι προσωπικές του απόψεις δεν είναι η Εκκλησία, και ότι η θ.λειτουργία τελείται υπό Επισκόπων αλλά και πρεσβυτέρων στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και όχι του πατριάρχου ή του επισκόπου, ο οποίος μνημονεύεται διοικητικώς.
Να μου το θυμηθείτε: Εάν ο μη γένοιτο δεν μετανοήσουν οι Επίσκοποι και δεν αποκηρύξουν εν σώματι ή μεμονωμένως την Ψευτοσύνοδον και τον φιλενωτισμό, και εάν, νομοτελειακά, παύσουν μνημόνευσι και άλλοι κληρικοί οι οποίοι και θα λειτουργούν, εάν αυτοί πληθυνθούν θα έχει πρόβλημα ο λαός ως προς την εγκυρότητα των μυστηρίων τους. Ποιον θα μνημονεύουν; Θα έχουν Αποστολική διαδοχή; Θα έχουν έγκυρη ιερωσύνη; Ποια οργανωμένη ενιαία αρχή θα το πιστοποιεί; Κάτι παρόμοιο ανεφύη στην εξέλιξη της αποσχίσεως σε κάποιες παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών και αναγκάστηκαν κι εκάλυψαν μεταχρονολογημένα τις ενστάσεις μέσω της Ρωσικής Εκκλησίας της διασποράς, πιθανώς όμως όχι όλοι.