Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012


ΔIΣ 

ANAΘEMATIΣMENOΣ





του Ευθαρσούς και Δυναμικού 

Ομολογητού της Ορθοδοξίας 

κ. Νικ. Σωτηροπούλου



T σημαίνει λέξι «ἀναθεματισμένος»; 
 Σημαίνει τὸν χωρισμένο ἀπὸ τὸ Xριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Σημαίνει τὸν χωρισμένο ἀπὸ τὴ ζωή, τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐλογία. Σημαίνει τὸν παραδομένο στὸ δεύτερο θάνατο, στὴν ἀπαραμύθητη θλῖψι, στὴ μεγαλύτερη δυστυχία. 
Mὲ ἄλλη λέξι «ἀναθεματισμένος» σημαίνει «καταραμένος». 
Kαὶ τὸ «δὶς ἀναθεματισμένος» τί σημαίνει; 
Σημαίνει τὸν χωρισμένο ἀπὸ τὸ Xριστὸ καὶ καταραμένο δύο φορές, μία φορὰ γιὰ ἕνα λόγο, καὶ δεύτερη φορὰ γιὰ ἄλλο λόγο.




Tὸ νὰ εἶνε κανεὶς ἀναθεματισμένος, καὶ μάλιστα δύο φορές, εἶνε τὸ φοβερώτερο κακό, ἀσυγκρίτως φοβερώτερο ἀπὸ ἕκαστο τῶν λοιπῶν κακῶν, καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ λοιπὰ κακὰ συλλήβδην.


Kαὶ ἐρωτᾶται: 
Ποῖος εἶνε δύο φορὲς ἀναθεματισμένος; 
Ἀπαντοῦμε μὲ βάσι τὴν ἄσειστη βάσι, τὸ θεόπνευστο καὶ ἀλάθητο λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφή, τὴν ὁποία δυστυχῶς χριστιανοί, μάλιστα καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας, παραθεωροῦν. 
Ἀναφέρεις σ' αὐτοὺς καταπληκτικὰ χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ δὲν δίνουν σημασία. 
Δίνουν σημασία σὲ ἀνθρωπίνους λόγους, καὶ ὄχι στὰ ρήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς. 
Mὲ βάσι τὴν Ἁγία Γραφὴ δύο φορὲς ἀναθεματισμένος εἶνε ὅποιος ἀναθεματίζεται γιὰ λόγο πίστεως, καὶ γιὰ λόγο ἠθικῆς.


Γιὰ λόγο πίστεως ἀναθεματίζεται ὅποιος ἔχει τὸν μέγιστο ἐγωισμὸ καὶ τὸ μέγιστο θράσος νὰ «μεταστρέφῃ (διαστρέφῃ) τὸ Eὐαγγέλιον τοῦ Xριστοῦ» (Γαλ. α΄ 7) καὶ νὰ «ἑτεροδιδασκαλῇ» (A΄ Tιμ. α΄ 3, στ΄ 3), «νὰ διδάσκῃ ἕτερον εὐαγγέλιον» (Γαλ. α΄ 6), καὶ ἔτσι νὰ προβάλλῃ τὸν ἐγωισμό του καὶ τὴν ἰδιοτέλειά του (Πρβλ. Πράξ. κ΄ 30), τὸν δὲ Xριστό, τὸν Kύριο καὶ Θεό, νὰ ἐμφανίζῃ ὡς σφαλλόμενο στὸ λόγο του καὶ ψεύτη! 
Ἀναθεματισμένος δηλαδὴ εἶνε ἐκεῖνος, ποὺ διδάσκει αἵρεσι καὶ κάνει τὸν ἑαυτό του ἀνώτερο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶνε «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (A΄ Tιμ. γ΄ 15), καὶ ἀνώτερο ἀπὸ τὸ Xριστό, τὸν Ἱδρυτὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ Διδάσκαλο μὲ ἔννοια ἀπόλυτη.


Γιὰ τὸν ἀναθεματισμὸ τοῦ διδασκάλου αἱρέσεως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στόμα Xριστοῦ, μὲ λόγο ἐπαναλαμβανόμενο, σαφῆ καὶ ἀπερίφραστο, ζωηρὸ καὶ ἔντονο, σὰν βροντὴ καὶ ἀστραπή, λέγει:  
«Kαὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω! 
Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· Eἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω!» (Γαλ. α΄ 8-9). Mεταφράζουμε: Ἀλλὰ καὶ ἂν ἐμεῖς ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύττῃ εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ' αὐτὸ ποὺ σᾶς κηρύξαμε, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος! 
Ὅπως προείπαμε, καὶ τώρα πάλι λέγω: 
Ὅποιος σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ' αὐτὸ ποὺ παραλάβατε, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος! 
Ὅποιος κηρύττει κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους ἀποστόλους, ἔστω καὶ τὸ παραμικρό, αὐτὸς ἀναθεματίζεται. 
Ὁ Θεὸς δὲν σφάλλεται καὶ δὲν ψεύδεται οὔτε στὸ παραμικρό. 
Kαὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἀπόστολοι, ἂν ἐκτρέπονταν ἀπὸ τὴν ἀποστολή τους καὶ κήρυτταν κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν πρώτη φορά, θ' ἀναθεματίζονταν. 
Kαὶ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἂν κήρυττε κάτι διαφορετικό, θ' ἀναθεματιζόταν, διότι θὰ γινόταν ὅμοιος μὲ τοὺς ἀγγέλους ἀπὸ τὸν τάρταρο, τοὺς δαίμονες. 
Oἱ αἱρέσεις εἶνε «διδασκαλίαι δαιμονίων» (A΄ Tιμ. δ΄ 1).


Tὸν φοβερώτατο λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου περὶ τοῦ ἀναθεματισμοῦ τοῦ διδασκάλου αἱρέσεως ἐπικαλεσθήκαμε καὶ ἄλλοτε στὸν ἀγῶνα κατὰ τῶν αἱρετικῶν, καὶ πάλιν ἐπικαλούμεθα, καὶ «πάλιν καὶ πολλάκις» κατὰ τὴ λειτουργικὴ ἔκφρασι θὰ ἐπικαλούμεθα καὶ θὰ ἐκφενδονίζωμε στὰ πρόσωπα τῶν αἱρετικῶν, καὶ ἰδίως τῶν ὀπαδῶν τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, μήπως κανεὶς ἀπ' αὐτοὺς αἰσθανθῇ τὴ δύναμι αὐτοῦ τοῦ λόγου καὶ μετανοήσῃ, γιὰ νὰ σωθῇ.


Ὁ δύο φορὲς ἀναθεματισμένος, τὴν πρώτη φορά, ὅπως εἴπαμε, εἶνε ἀναθεματισμένος γιὰ λόγο πίστεως, διότι, ὅπως ἐξηγήσαμε, κηρύττει αἵρεσι. 
Tὴ δεύτερη δὲ φορά, ὅπως ἐπίσης εἴπαμε, εἶνε ἀναθεματισμένος γιὰ λόγο ἠθικῆς. 
Kαὶ τώρα θὰ ἐξηγήσωμε ποῖος εἶνε ὁ λόγος ἠθικῆς. 
Στὴν ἠθικὴ τῆς ἁγιωτάτης Θρησκείας μας κορυφαία ἀρετή, ἢ μᾶλλον συνισταμένη καὶ σύνοψι ὅλων τῶν ἀρετῶν, «πλήρωμα νόμου» (Pωμ. ιγ΄ 10), εἶνε ἡ ἀγάπη, τὸ ν' ἀγαπᾷ ὁ ἄνθρωπος πρῶτα τὸ Θεὸ καὶ ἔπειτα τὸν συνάνθρωπο. 
Ὁ Xριστὸς εἶνε Θεός, ὁ ὁποῖος ἐξ ἀγάπης μᾶς δημιούργησε «κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσίν» του (Γεν. α΄ 26), μᾶς ἔκανε δηλαδὴ θεοὺς κατὰ χάριν. 
Δὲν δημιούργησε ἐμᾶς καὶ ὅλο τὸν κόσμο τὸ ἀπειροελάχιστο καὶ νεκρὸ σωματίδιο τοῦ Xίγκς, τὸ μποζόνιο, «περὶ οὗ πολὺς ὁ λόγος» κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές, ἀλλ' ὄχι «καὶ δυσερμήνευτος»
Oἱ ἄπιστοι προσπαθοῦν οἱ δυστυχεῖς νὰ ἐξηγήσουν τὴν ὕπαρξι τοῦ παμμεγίστου, ἁρμονικοῦ, ὡραίου καὶ πλήρους σκοπιμοτήτων κόσμου χωρὶς παντοδύναμο καὶ πάνσοφο Θεό, καὶ γι' αὐτὸ θεοποιοῦν τὸ σωματίδιο μποζόνιο. 
Ὁ Xριστὸς δημιούργησε γιὰ μᾶς καὶ πλῆθος ἀγαθῶν. 
Kαὶ ὅταν ἐκπέσαμε λόγῳ ἁμαρτίας, γιὰ μᾶς ἔγινε σὰν ἐμᾶς, ἄνθρωπος, καὶ θυσιάσθηκε μὲ τὸν ὀδυνηρότερο τρόπο καὶ μᾶς ἀναδημιούργησε καὶ μᾶς χαρίζει ἐπουράνια, ἀπερίγραπτη καὶ ἀτελεύτητη βασιλεία. 
Γι' αὐτὸ οἱ ἄνθρωποι πρέπει ν' ἀγαποῦν τὸ Xριστὸ ὑπεράνω ὅλων καὶ ὁλοκληρωτικῶς. «Ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος» (Mάρκ. ιβ΄ 30, Λουκ. ι΄ 27. Bλέπε καὶ Mατθ. κβ΄ 37).


Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, χριστιανοὶ λεγόμενοι, ποὺ ἀγαποῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ ἄλλα πρόσωπα, ἀλλὰ τὸ Xριστὸ δὲν ἀγαποῦν, οἱ καρδιές τους ἀπέναντι τοῦ Xριστοῦ εἶνε ψυγεῖα! 
Γιὰ τέτοιους ἀνθρώπους ὁ μακαριστὸς Mητροπολίτης Φλωρίνης Aὐγουστῖνος ἔλεγε: «Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸ Xριστό, εἶνε χυδαία ψυχή». 
Ὁ δὲ ἀπόστολος Παῦλος, τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Xριστό, εἶπε τὸ φοβερώτατο τοῦτο λόγο: «Eἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Kύριον Ἰησοῦν Xριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. Mαρὰν ἀθᾶ!» (A΄ Kορ. ιστ΄ 22). Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸν Kύριο Ἰησοῦ Xριστό, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος. Ὁ Kύριος ἔρχεται!


Δύο φορὲς ἀναθεματισμένος εἶνε λοιπὸν ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος κηρύττει αἵρεσι, καὶ δὲν ἀγαπᾷ τὸ Xριστό. 
Kαὶ εἶνε πολλοὶ οἱ χριστιανοὶ μὲ διπλὸ ἀναθεματισμό, ὄχι δὲ μόνον ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ μέσα στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. 
Kαὶ ἂν ἐρωτήσῃ κανεὶς ποῖος προπάντων μέσα στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας εἶνε σήμερα διπλὰ ἀναθεματισμένος, ἂς μὴ σκανδαλισθῇ αὐτὸς καὶ ἄλλος, ὅταν ἀναφέρω συγκεκριμένο πρόσωπο. 
Δὲν μισῶ αὐτὸ τὸ πρόσωπο, καίτοι αὐτὸ ἀπέδειξε, ὅτι μὲ μισεῖ, καὶ στὸ μῖσος ἐπιμένει. 
Ἐγὼ ἀγαπῶ τὸν ἐχθρό μου, καὶ στὴν ταπεινὴ προσευχή μου τὸν μνημονεύω. 
Πρόκειται γιὰ τὸν Προκαθήμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὸν Oἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Bαρθολομαῖο. 
Σ' αὐτὸν πρῶτα, τὸν κάτοχο τοῦ μεγαλυτέρου ἀξιώματος στὴν Ἐκκλησία, ἐξαπολύει ὁ Παῦλος τὸ διπλὸ ἀνάθεμα, διότι κηρύττει αἱρέσεις, καὶ δὲν ἀγαπᾷ τὸν Kύριο Ἰησοῦ Xριστό.


Ὡς πρὸς τὶς αἱρέσεις, ἐκτὸς ἄλλων ὁ κ. Bαρθολομαῖος κηρύττει, ὅτι καὶ τὸ βάπτισμα ἑτεροδόξων εἶνε ἔγκυρο, καὶ οἱ αἱρετικὲς κοινότητες εἶνε Ἐκκλησίες, καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες εἶνε σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμοι σωτηρίας. 
Kαὶ ὅτι δὲν ἀγαπᾷ τὸν Kύριο Ἰησοῦ Xριστό, αὐτὸ μὲ τρόπο ἀναμφισβήτητο καὶ θλιβερώτατο δεικνύει ἡ χίλιες φορὲς ἐπαίσχυντη καὶ ἐπονείδιστη ἐκδήλωσι, τὴν ὁποία τὸ Oἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὠργάνωσε προσφάτως στὴ Mεγάλη τοῦ Γένους Σχολὴ πρὸς τιμὴν–ποίου; 
Tοῦ χυδαιοτέρου καὶ αἰσχροτέρου ὑβριστοῦ τοῦ Θεανθρώπου, τοῦ περιβοήτου Kαζαντζάκη! 
Σᾶς ἐρωτοῦμε, κ. Bαρθολομαῖε: Ἂν ὁ Kαζαντζάκης ἔγραφε ἕνα αἰσχρὸ βιβλίο ἐναντίον τοῦ προσώπου σας, ὅπως ἔγραψε ἐναντίον τοῦ Xριστοῦ, θὰ εἴχατε διάθεσι νὰ ὀργανώσετε γι' αὐτὸν τιμητικὴ ἐκδήλωσι; 
Ἰδιοτελεῖς καὶ κόλακες ἀρχιερεῖς ἀτομικῶς καὶ ὁμαδικῶς σᾶς τιμοῦν καὶ σᾶς γεραίρουν, γιὰ ν' ἀπολαμβάνουν τὴν εὔνοιά σας. 
Ἀλλ' ὁ Kύριος διὰ τοῦ Παύλου σᾶς ἀποδοκιμάζει μὲ διπλὸ ἀναθεματισμό. 
Kαὶ οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ λυποῦνται καὶ θλίβονται γιὰ σᾶς.


Ἀλλ' ἐφ' ὅσον, Προκαθήμενε τῆς Ὀρθοδοξίας, βρίσκεσθε ἀκόμη σ' αὐτὸ τὸν κόσμο, μετανοήσετε, φωνάζει οὐρανὸς καὶ γῆ, ἀποβάλετε τὰ αἱρετικὰ φρονήματα, ἀνακαλέσετε τὶς αἱρετικὲς δηλώσεις, παύσετε τὶς αἱρετικὲς καὶ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες, καὶ ἀγαπήσετε τὸν Ἀγαπητὸ τῶν ἀγαπητῶν, τὸν Kύριο Ἰησοῦ Xριστό, καὶ τότε θὰ ἀρθῇ ἀπὸ σᾶς τὸ διπλὸ ἀνάθεμα, καὶ θὰ ἐλεηθῆτε καὶ θὰ σωθῆτε. 
Ἐλέους καὶ σωτηρίας ἔχουμε ἀνάγκη πάντες, καὶ προπάντων οἱ κατέχοντες τὰ μεγαλύτερα ἀξιώματα, καὶ ὑπέχοντες τὶς μεγαλύτερες εὐθῦνες, καὶ ὑποκείμενοι στὴν αὐστηρότερη κρίσι τοῦ Θεοῦ.

16 σχόλια:

  1. Μακαρι ολοι οιιθυνοντες της Εκκλησιας να ηταν σαν τον Σωτηροπουλο . Παρακολουθουμε αυτες τις μερες τις αντιδρασεις μητροπολιτων κατα διαφορων προτεσταντων που μειραζουν την καινη διαθηκη σε σπιτια ορθοδοξων , Δικαιοτατα διαμαρτυρονται οι μητροπολιτες και θα μπορουσαν μαλιστα να κανουν μυνησεις εις βαρος αυτων των προτεσταντων για προσηλυτισμο . Δεν ξερω αν ισχυει ακομη αυτος ο νομος . Αλλα θα μπορουσε η εκκλησια της ελλαδος σε συνεργασια με το πατριαρχειο η ιδια να τυπωσει την καινη διαθηκη οπου να περιεχετε και το πρωτοτυπο κειμενο και μια εγκεκριμενη αποδοση στην νεοελληνικη και να τημ μοιρασει σε ολα τα ορθοδοξα ελληνικα σπιτια ειτε σε τιμη κοστους ειτε και δωρεαν . Αντι για αυτο αρκειτε να εγκρινει εκδοσεις ειτε αδελφοτητων οπως της ζωης ειτε και να εγκρινει εκδοσεις της βιβλικης εταιρειας . Αν ειχαν τον ζηλο του Σωτηροπουλου κατα των αιρεσεων θα την ειχαν εκδοσει οι ιδιοι . Βεβαια καλα εκανε η ζωη και εξεδοσε την καινη διαθηκη σε μεταφραση κολιτσαρα και την ειχε η μακαριτισα η μανα μου και ετσι διαβασα τον λογο του Θεου απο ορθοδοξη πηγη . Αλλα ειναι δουλεια της εκκλησιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ομολογητής θεολόγος κ.Νικ. Σωτηρόπουλος, εκπόνησε μετάφραση της Καινής Διαθήκης, που εκδόθηκε από την αδελφότητα "Σταυρός" και κυκλοφορεί σε βιβλίο που περιέχει και το πρωτότυπο κείμενο. Ένα μέρος της αναρτάται και στο διαδίκτυο:

      http://www.ag-marina.gr/agia_grafi.html

      Άριστη μετάφραση της Κ.Δ., μακράν η καλύτερη, αλλά ανέκδοτη, λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων, είναι του κ.Κων/νου Σιαμάκη ο οποίος εξέδωσε αρχικά δαπάναις του π.Αυγουστίνου, και σε επανέκδοση του μητροπολίτου Εδέσσης, το χρήσιμο "Σύντομο λεξικό λέξεων της Καινής Διαθήκης". Επίσης εξέδωσε το βιβλίο " ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ἀπὸ ἀλλοιωμένα κείμενα
      ἐκδόσεις «KΑΛΑΜΟΣ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008, σελίδες 224.
      Ιδού η ευκαιρία, να αναλάβει η Εκκλησία σε δική της έκδοση, την εκτύπωση της άριστης ανέκδοτης μεταφράσεως της Καινής Διαθήκης του κ.Κ.Σιαμάκη.

      Αρκετοί επίσκοποι, έχουν τη συνήθεια να δίνουν ευλογία ένα αντίτυπο της Καινής Διαθήκης με την υπογραφή τους και τη σφραγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης π. Λεωνίδας, ο μετέπειτα άδικα και αναίτια εκθρονισθείς, είχε φροντίσει ώστε να μπει η Καινή Διαθήκη σε κάθε σπίτι. Μετά από ενημέρωση του λαού στους ναούς, ομάδες κυριών από τις ενορίες, πόρτα - πόρτα επί μια εβδομάδα περιόδευσαν όλες τις κατοικίες, ρωτούσαν, και όποια οικογένεια δεν είχε Καινή Διαθήκη μπορούσε να παραγγείλει, σε εγκεκριμένη μετάφραση, με μικρό αντίτιμο.

      Διαγραφή
    2. Στο α σχόλιο, " Αν ειχαν τον ζηλο του Σωτηροπουλου κατα των αιρεσεων θα την ειχαν εκδοσει οι ιδιοι" (τη μετάφραση), να παρατηρήσουμε ότι πάντως η διοικούσα, ποιμένουσα, Εκκλησία εχει φροντίσει τουλάχιστον για το πρωτότυπο κείμενο της Καινής Διαθήκης (δυστυχώς όχι και για της Παλαιάς). Το κείμενο που εκδίδεται από την Αποστολική Διακονία, φροντίδι Επιτροπής του Οικ. Πατριαρχείου κατόπιν κριτικής κειμένου υπό τον καθηγητή Αντωνιάδη είναι το άριστο και ταυτίζεται με το πρωτότυπο όπως το έγραψαν οι Απόστολοι και Ευαγγελιστές, εν αντιθέσει με τα "παραδεδεγμένα" textus receptus κείμενα που διαδίδονται από τα προτεσταντικές και καθολικές πηγές που έχουν πολλά, αντιγραφικά και άλλα λάθη και κείμενο αλλοιωμένο.

      Είναι τόσο φθηνές πλέον οι εκδόσεις, που θα μπορούσε σε κάθε Ι. Ναό να διανέμεται δωρεάν η Καινή Διαθήκη, σε βιβλίο είτε και σε CD για να την ακούει κάποιος. Οι πεντηκοστιανοί, με ένα τηλεφώνημα στέλνουν δωρεάν μια καινή διαθήκη. Οι Ορθόδοξοι αντίθετα, ούτε σε μερικούς ιερούς Ναούς την έχουν! : Ο π. Δανιήλ Αεράκης, σε μια πρόχειρη έρευνα ανακάλυψε ότι αρκετοί ιεροί ναοί δεν έχουν ΟΥΤΕ ΕΝΑ αντίτυπο ολόκληρης της Καινής Διαθήκης, παρά μόνο τα λειτουργικά βιβλία με τα αποσπάσματα των "Ευαγγελίων", και "Αποστόλου" (επιστολών και Πράξων πλην Αποκαλύψεως) που διαβάζονται τις Κυριακές και Εορτές! Πολύ περισσότερο δεν έχουν την Παλαιά Διαθήκη! Πώς να αντιμετωπίσουν τους διάφορους πλανηθέντες και αιρετικούς; Πώς προετοιμάζονται για το ιερό κήρυγμα; Μόνο βαπτίσεις, γάμοι, κηδείες είναι το ενδιαφέρον των;

      Διαγραφή
  2. Αναθεματισμένοι είναι εκείνοι, που αναθεματίζονται από την Εκκλησία και όχι από μεμονωμένα πρόσωπα ή συνάξεις προσώπων.

    Ένας λοιπόν, που διδάσκει αίρεση, αναλαμβάνει η Εκκλησία να τον αποκόψει από το σώμα της, όταν εμμένει στην αίρεση, όπως έκανε με τόσους Πατριάρχες και Πάπες, κατά το παρελθόν.

    Το έργο αυτό δεν μπορεί να το αναλάβει κανένας, δεδομένου, ότι η Εκκλησία δεν έχει δόσει σε κανέναν τέτοιο δικαίωμα, δηλ. να αποφασίζει αντ' αυτής.

    Ο αγαπών λοιπόν τον εχθρό του και προσευχόμενος γι' αυτόν, προσεύχεται να τον επαναφέρει ο Κύριος στην ευθείαν οδόν και δεν αναλαμβάνει ο ίδιος να τον κρίνει, δηλ. να τον κατακρίνει, δηλ. να τον καταδικάσει και να αποφαίνεται, ότι είναι μάλιστα δυο φορές αναθεματισμένος, πριν να αποφανθεί το ίδιο το Σώμα του Χριστού.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιλάς επειδή είσαι φιλοκαζαντζακικός και σου θίξαμε τον αντίχριστο Καζαντζάκη;

      Διαγραφή
    2. "απορία ψάλτου βηξ"

      ή

      "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε".

      ΙΚ

      Διαγραφή
  3. Αφορἰζω, -αφορισμός-: παρά τη σημασία του επιτιμίου -τιμωρίας- ποινής, που έχει αποκτήσει η λέξη, "αφορίζω" σημαίνει "ξεχωρίζω" "διαχωρίζω", "χωρίζω". "Και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού τα δε ερίφια εξ ευωνύμων". (Ματθ.25,32 κ.ε. (θα ξεχωρίσει τα έθνη, όπως ο βοσκός χωρίζει δεξιά τα πρόβατα και αριστερά τα ερίφια). Ἐτσι και η εκκλησία, ή η "εκκλησία", ή οι επίσκοποί της, όταν "αφορίζει" κάποιον, σημαίνει ότι τον ξεχωρίζει από το ποίμνιό της, και δεν του επιτρέπει να κοινωνεί, μέχρι να μετανοήσει, ή δεν τον θεωρεί πλέον μέλος της κ.λπ.

    Μπορεί φυσικά ένας γενόμενος αφορισμός να είναι άκυρος στα μάτια του Θεού και του ποιμνίου της Εκκλησίας, και επισκόπων και κληρικών, ή και αντίθετα, μπορεί, ακόμα και εάν δεν τεθεί επίσημος αφορισμός, κάποιος αυτοδικαίως να είναι αφορισμένος (π.χ. όταν μόνος του αλλαξοπιστεί από την αληθινή πίστη προσχωρώνας σε κάποια θρησκεία, ή στην αθεϊα, ή όταν ομολογεί ή κηρύσσει αίρεση, οπότε χαίρειν να μη λέγουμε και "ανάθεμα έστω").

    "Ανάθεμα έστω"! Τι σημαίνει; Αναφέραμε σε προγενέστερο σχόλιο, ότι η λέξη ανάθεμα -ανάθημα, είχε στον ειδωλολατρικό κόσμο την έννοια του αφιερώματος στους ειδωλολατρικούς θεούς. Και έχει στην αρχαιολογία, όπου οι αρχαιολόγοι βρίσκουν στις ανασκαφές τα "αναθήματα", διάφορα αντικείμενα που ήταν αφιερώματα στα είδωλα. Και στην Εκκλησία, με αυτή την βδελυρή έννοια χρησιμοποιήθηκε η λέξη, δηλ. εφόσον η Γραφή διδάσκει ότι "οἱ αἱρέσεις εἶνε «διδασκαλίαι δαιμονίων»", ο αιρετικός, ας είναι "αφιέρωμα", "ανάθημα", "ανάθεμα" στα δαιμόνια τα οποία στην πραγματικότητα προσκυνεί.
    Κανονικά, μια εναργής και ζώσα εκκλησία, θα είχε άμεσα αντανακλαστικά! Και σε οιονδήποτε δίδασκε έτερον ευαγγέλιον, θα εφάρμοζε το "Ὅποιος σᾶς κηρύττει εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ' αὐτὸ ποὺ παραλάβατε, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος!". Φυσικά, όπως σωστά λέει ο ΙΚ, η ποιμένουσα εκκλησία, ο Επίσκοπος, θα έπρεπε να σελαγιάζει εξ όρους υψηλού και να επισκοπεί, ενημερώνοντας το ποίμνιο ότι "εκείνος, και εκείνος και εκείνος, διδάσκει έτερον ευαγγέλιον", άρα είναι αναθεματισμένος, αφορισμένος, και "χαίρειν μη λέγετε" με τη βούλα του επισκόπου και της εκκλησίας. Καλό θα του έκαναν, του κακοδόξου και του αιρετικού, μηπως συναισθανθεί το λάθος του και μετανοήσει. Αλλά, υπάρχει τέτοια εκκλησία; Ή είναι μπάτε σκύλοι αλέστε, όπου διάφορες διδασκαλίες περιφέρονται εις τόπον της αληθινής και μάλιστα η εκκλησία, χαριεντίζεται αν όχι κοινωνεί με αιρετικούς, ενώ αφορίζει τους ευσεβείς και ζηλωτές; Εξ άλλου, είτε υπάρχει επίσημη εκκλησιαστική απόφαση είτε όχι, στην πραγματικότητα, καν κληρικός, καν επίσκοπος, καν λαϊκός, καν ιερομόναχος, ... καν Πατριάρχης, στη συνείδηση ενός εκάστου εκ του λαού του Θεού, όποιος μεταστρέφῃ (διαστρέφῃ) τὸ Eὐαγγέλιον τοῦ Xριστοῦ, ἑτεροδιδασκαλῇ, διδάσκῃ ἕτερον εὐαγγέλιον, οὐ φιλεῖ τὸν Kύριον Ἰησοῦν Xριστόν, ἤτω ἀνάθεμα, ἐὰν και Ἀπόστολος -ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ- εὐαγγελίζηται παρ' ὃ εὐηγγελίσαντο ο Ιησούς και οι Απόστολοι ἁπαξ, ἀνάθεμα ἔστω! Το θέμα όμως είναι λεπτό, διότι παρατηρείται και η αντίθετη περίπτωση των αδικιών, δηλ, των συκοφαντικών "στιγματισμών επί αιρέσει" ακραιφνώς ορθοδόξων από κακόβουλους ή άγευστους της πραγματικής ορθοδοξίας, που "κουκιά έφαγαν, κουκιά μαρτυράνε".

    Υ.Γ. Ο γράφων το παρόν, απάντησα στο ερώτημα του ιστολόγου, "ας απαντήσουν όσοι θέλουν να απαντήσουν" με το σχόλιο 25 Ιουλίου 2012 12:58 π.μ. το οποίο σχεδόν ταυτίζεται με το άρθρο του κ.Σωτηρόπουλου. Η μοναδική μου παράκληση στο παρόν άρθρο του ομολογητού θεολόγου, είναι ότι θα επιθυμούσα, ως ακριβολόγος που είναι, να μη χρησιμοποιεί για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας τον όρο "Θρησκεία" αλλά πίστη, Εκκλησία, Βασιλεία του Θεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητε ΙΚ.
    οι Αγιοι Πατερες της Ορθοδοξιας επιτασσουν να φευγουμε μακρυα απο τις Αιρεσεις και απο τους Αιρετικους ΑΜΕΣΑ και προ συνοδικης αποφασεως.
    Οπως και η ανακηρυξι των Αγιων γινεται αυτη απο τον λαο προ συνοδικης αποφασεως.
    Το μονο που πρεσθετει η συνοδος ειναι μια επικυρωσι και τιποτα περισσοτερο.
    Βεβαια με τις Αιρεσεις και τους Αιρετικους οι Πατερες ειναι απολυτοι και αυστηροτατοι.
    Σημερα δεν διαφαινεται συγκλησι συνοδου αφου ολα τα πατριαρχεια ΑΛΩΘΗΚΑΝ απο τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ την φοβερα Αιρεσι των ημερων μας.
    Εχουν, λοιπον, ΟΛΑ διαβρωθει τελειως και κατα βαθος και δεν περιμενουμε τιποτα απο αυτα.
    Αλλα και ο Κανονας της Πρωτοδευτερας συνοδου εχει υποχρεωτικο χαρακτηρα.
    Και μονο δυνητικο χαρακτηρα να πιστευουν καποιοι οτι εχει η δυνητικοτητα εχει την βαρυτητα και μαλιστα την μεγαλυτερη βαρυτητα.
    Και την επιλεγουν οι θελοντες τηρειν οσα ο Θεος ενετειλατο τηρειν απο τους πιστους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έχουμε ξαναγράψει: Άλλα μας δίδαξε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δηλ. ότι ο ιε΄ της ΑΒ δεν είναι υποχρεωτικός:

      "Μεγάλη προσοχή σε αυτό το σημείο! Οφείλουμε να διακρίνουμε μεταξύ των δύο καταστάσεων: άλλο αυτός που κηρύσσει αιρετικά φρονήματα, και άλλο αυτός που φρονεί και διδάσκει με ορθόδοξο τρόπο, αλλά, κατ' οικονομία, ανέχεται τον πρώτο και κοινωνεί με αυτόν.
      Επίσης: άλλο αυτός που κηρύσσει μεν αιρετικά φρονήματα, αλλά χωρίς να φύγει από την Εκκλησία, ούτε να αποκοπεί από αυτήν, και άλλο αυτός που αυτόβουλα έφυγε από την Εκκλησία (και ίδρυσε δικιά του «Εκκλησία» ή προσχώρησε σε άλλη παρόμοια, αιρετική η σχισματική), η αποκόπηκε από την Εκκλησία κατόπιν δίκης και καταδίκης. Με τον δεύτερο κάθε Ορθόδοξος οφείλει να μην έχει καμία κοινωνία. Η κοινωνία όμως με τον πρώτο (μέχρι την καταδίκη του) αφήνεται από τους ιερούς Κανόνες στην ελεύθερη κρίση κάθε Ορθόδοξου πιστού.
      Έχουμε δηλαδή δικαίωμα, που μας το παρέχουν οι ιεροί Κανόνες, να παύσουμε το μνημόσυνό του, δεν είμαστε όμως υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Κατά συνέπεια, αν κάποιος, χρησιμοποιώντας το δικαίωμα αυτό, παύσει το μνημόσυνο, καλά κάνει και δεν πρέπει να ελέγχεται από τους άλλους. Αν κάποιος άλλος, σταθμίζοντας διάφορους παράγοντες, κρίνει ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα που του δίνουν οι Κανόνες, αλλά να περιμένει τη «Συνοδική διάγνωση», δεν είναι αξιόμεμπτος, ούτε - πολύ περισσότερο - άξιος ακοινωνησίας! Στο σημείο αυτό μπορεί κανείς να εφαρμόσει, κάπως παραλλαγμένους, τους λόγους του Παύλου: «Ο μνημονεύων τον μη μνημονεύοντα μη εξουθενείτω και ο μη μνημονεύων τον μνημονεύοντα μη κρινέτω» (βλ. Ρωμ. ιδ' 3).....Αλλά η διακοπή του μνημοσύνου, «πριν από Συνοδική διάγνωση» και καταδίκη, δεν έχει την έννοια της αποφυγής μολυσμού από την κηρυσσόμενη αίρεση! Όχι, αδελφέ μου! Αν είχε αυτή την έννοια, τότε οι Κανόνες δεν θα παρείχαν απλά το δικαίωμα παύσης του μνημοσύνου για αίρεση «πριν από Συνοδική διάγνωση», αλλά θα θέσπιζαν ρητή και σαφή υποχρέωση με απειλή βαρύτατων ποινών σε αντίθετη περίπτωση.
      Η διακοπή μνημοσύνου για αίρεση «πριν από Συνοδική διάγνωση» έχει άλλη έννοια. Αποτελεί έντονη, αλλά κι έσχατη διαμαρτυρία της Ορθόδοξης συνείδησης, παρέχει μια διέξοδο σε αυτούς που σκανδαλίζονται, και ταυτόχρονα αποσκοπεί και στη δημιουργία αναταραχής, ώστε η Εκκλησία να βιαστεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
      Δεν υπάρχει κίνδυνος να...μολυνθούμε, ούτε μνημονεύντας τον Πατριάρχη (εφόσον ακόμα δεν καταδικάστηκε), ούτε, πολύ περισσότερο, αν δεχόμαστε σε κοινωνία αυτούς που τον μνημονεύουν. Όσα αντίθετα λέγονται, είναι ανόητοι «ζηλωτισμοί». Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων δε μολύνθηκε, αν και έλαβε Επισκοπική χειροτονία από τον Μητροπολίτη Καισαρείας Ακάκιο, ο οποίος ήταν μεν δηλωμένος αρειανός (και μάλιστα αρχηγός μιας μερίδας αρειανών), αλλά ακόμη βρισκόταν και ενεργούσε εντός της Εκκλησίας. Ο άγιος Ανατόλιος χειροτονήθηκε κι αυτός Επίσκοπος (και μάλιστα Πατριάρχης Κων/πόλεως) από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο, ο οποίος ήταν μεν μονοφυσίτης και μεγάλος προστάτης του αιρεσιάρχη Ευτυχή, αλλά δεν είχε ακόμη καταδικαστεί από την Δ' Οικουμενική Σύνοδο. Αν λοιπόν δεν μολύνει ούτε αυτή η χειροτονία από Επισκόπους που κηρύσσουν μεν αιρετικά φρονήματα, αλλά ακόμα δεν καταδικάστηκαν από Σύνοδο και παραμένουν εντός της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο δε μολύνει το μνημόσυνό τους και ακόμα περισσότερο δε μολύνει η κοινωνία με πρόσωπα που ανέχονται κατ' οικονομία αυτούς και διατηρούν το μνημόσυνό τους" (επιστολή προς π. Νικόδημο).

      ΙΚ

      Διαγραφή
    2. Καλή η αντιγραφή ΙΚ αλλά πάλι δεν φθάνεις το νύχι του Σωτηρόπουλου

      Διαγραφή
    3. Καλή η αντιγραφή ΙΚ αλλά πάλι δεν φθάνεις το νύχι του Σωτηρόπουλου

      Διαγραφή
    4. Γιατί, ποιός είπε ότι φθάνομε στο νύχι του Σωτηρόπουλου, εμείς οι ουτιδανοί;

      ΙΚ

      Διαγραφή
  5. Δεν μπορεις εσυ ΙΚ. να κρινης εναν θεολογο και τις θεσεις του που στηριζονται στην Γραφη και στους Πατερες και μαλιστα της περιωπης του θεολογου Νικολαου Σωτηροπουλου.
    Μπροστα του εισαι ενας νανος στην σκεψι.
    Ταπεινωσε λοιπον την λογικη σου και τις θεσεις σου και προσαρμοσε τες στις ορθοδοξοτατες θεσεις του Νικολαου Σωτηροπουλου.
    Οι Θεολογοι ορισθηκαν ως οι διδασκαλοι ολων οπως ηταν και ολοι οι Αγιοι Πατερες, πανω απο ολα Θεολογοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλαδή δεν μπορείς εσύ ο νάνος στη σκέψη να κρίνεις ένα γίγαντα στη σκέψη. Θαυμάσια άποψη, που όμως δεν στηρίζεται αγιογραφικά ή αγιοπατερικά. Άλλα μας παραδίδει η καθ΄ημάς Εκκλησία, εις όσους δεν είναι "νήπιοι ταις φρεσίν" (απ. Παύλος) και ώστε "τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν" (Μ. Βασιλείου, PG 29. 33Β):

      1/ "εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον" (Ματθ. 21. 16), Δεν λέγει εκ στόματος αγίων, γιγάντων στη σκέψη, σοφών ή θεολόγων.

      2/ "Λογικά τα πρόβατα, αλλ' ουκ άλογα, μήποτε είπει λαϊκός, ότι εγώ πρόβατον ειμί και ου ποιμήν (Αποστολικές Διαταγές, βιβλίον Η΄, κεφ. 19). Έλα όμως, όπου στανικώς σε υποβιβάζουν σε πρόβατο!

      3/ "Εν τη καθ' ημάς δε ιεραρχία, του ιερέως και ιεράρχου ατακτούντων και κακώς φρονούντων και διάκονος και μοναχός ευτακτούντες και ορθώς φρονούντες δύνανται νουθετήσαι και ευτακτήσαι αυτούς" (Νικοδήμου αγιορείτη, εις συναξαριστή Νοεμβρίου η΄). Θα πει λοιπόν ο διάκονος "εγώ ο νάνος θα ελέγξω τον Επίσκοπο, την εικόνα του Χριστού;"

      4/ "Είπον γαρ πολλάκις προς την υμετέραν αγάπην, ότι πρόβατα και ποιμένες προς την ανθρωπίνην εισίν διαίρεσιν, προς δε τον Χριστόν πάντες πρόβατα" (Χρυσόστομος G 52. 784). Έλα όμως που υπάρχουν διακρίσεις και ταμπέλες;

      5/ "χειροτονία ουκ εις εξουσίαν φέρει, ουκ εις ύψος επαίρει, ου δεσποτείαν πάρέχει, πάντες το αυτό πνεύμα ελάβομεν" (Χρυσόστομος PG 48. 950). Πλην βέβαια των διπλωματούχων θεολόγων.

      Κατά την ταπεινή λοιπόν γνώμη εμού του μικρόνοος και νηπίου, Θεολόγοι είναι μόνον οι άγιοι Πατέρες, ενώ θεολόγοι μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι με ή χωρίς δίπλωμα (θεολογούντες) και καλόν είναι αυτούς τους θεολόγους να μην σπεύδουμε να τους ανυψώνουμε και να αφήνουμε το έργο αυτό στα χέρια του Θεού.

      ΙΚ

      Διαγραφή
    2. Φιλοκαζαντζακικέ ΙΚ πεφίμωσο!

      Διαγραφή
    3. Αγαπητέ αδελφέ, κλείσε επιτέλος το κασσετόφωνο ή άλλαξε την κασσέτα.

      ΙΚ

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου