Ομολογία

ΓΝΩΜΩΝ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ

του Θεολόγου-Φιλολόγου Κωνσταντίνου Σιαμάκη

Κάθε ἄλλη ἠθικὴ ἔχει ὡς ἀφετηρία ἢ θεμελιώδη νόμο ἢ βασικὸ κανόνα ἢ γνώμονα ὁποιαδήποτε ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία, φιλοσοφικὴ ἢ λογικὴ λεγόμενη ἢ ἀνθρώπινη ἢ ἀνθρωπιστικὴ ἢ οὑμανιστικὴ ἢ ὅπως ἀλλιῶς, ἀλλ̉ ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ ἔχει γνώμονα τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, ὅπως αὐτὸ ἐκφράζεται μέσα στὴ Βίβλο. κάθε ἠθικὴ ποὺ δὲν ἔχει γνώμονα αὐτὸ τὸ θέλημα, σὲ καμμιὰ περίπτωσι δὲν εἶναι χριστιανικὴ ἠθική. καὶ δὲν ὑπάρχει γιὰ τὸ Χριστιανὸ ἠθικὴ πρεσβύτερη καὶ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴ Βίβλο, βάσει τῆς ὁποίας νὰ κρίνωνται λ.χ. καὶ τὰ βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποιά μποροῦν δηλαδὴ νὰ εἶναι κανονικὰ βιβλία της καὶ ποιά ὄχι. διότι ποῦ μπορεῖ νὰ τὴ βρῇ κανεὶς αὐτὴ τὴν ἠθικὴ ἔξω καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ Βίβλο;

Καὶ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μπορεῖ νὰ εἶναι σήμερα αὐτὸ καὶ αὔριο ἄλλο. στὴν Π. Διαθήκη λ.χ. τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἦταν οἱ εὐσεβεῖς καὶ πιστοὶ νὰ σφάζουν τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀπίστους, ἐνῷ στὴν Κ. Διαθήκη ἄλλαξε καὶ εἶναι οἱ πιστοὶ νὰ μὴν κάνουν κανένα ἀπολύτως κακὸ στοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀπίστους, οὔτε καὶ ὅταν ἐκεῖνοι εἶναι δήμιοί τους καὶ δολοφόνοι τους. στὴν Π. Διαθήκη ὁ Σαοὺλ κι ὁ Ἀχαὰβ κρίθηκαν ἀνήθικοι, ἐπειδὴ δὲν ἔσφαξαν τοὺς βασιλεῖς τῶν Ἀμαληκιτῶν καὶ τῶν Σύρων, ὅταν τοὺς συνέλαβαν αἰχμαλώτους, κι ἕνας Ἰσραηλίτης τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ θάνατο, ἐπειδὴ δὲν ἔσπασε στὸ ξύλο ἕναν ἀληθινὸ προφήτη, ποὺ τοῦ ζήτησε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὁ ἴδιος ( Γ’ Βα 21,35 - 43), ἐνῷ ὁ Δαυΐδ κρίθηκε ἠθικός, ἐπειδὴ ἔσφαξε ὅλους τοὺς Ἀμαληκῖτες, κι ἀπὸ πολλὰ ἄλλα ἔθνη, ποὺ ὑπέταξε, ἔσφαξε ὅλους τοὺς ἄνδρες ἀπὸ ἓξ ἐτῶν κι ἐπάνω, ὁ ἴδιος δέ, μαρτυρώντας τὴν πίστι του καὶ τὴν ἠθική του, λέει μὲ καμάρι ὁμολογητοῦ ( Ψα 100, 8 )˙

Εἰς τὰς πρωΐας ἀπέκτεινον πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς,

τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ πόλεως Κυρίου πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν.

στὴν Κ. Διαθήκη ὅμως, ἄν, ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι δολοφονοῦσαν δημοσίᾳ τὸν ἀνεξίκακο Στέφανο, οἱ Χριστιανοὶ ἀμύνονταν ἁπλῶς, γιὰ νὰ τὸν γλυτώσουν, θὰ ἦταν ἀνήθικοι. κι αὐτὸ διότι στὴν Π. Διαθήκη ὁ Κύριος ἤθελε ἔτσι καὶ στὴν Κ. Διαθήκη ἤθελε ἀλλιῶς. τρίτη Διαθήκη οὔτε προαναγγέλλεται οὔτε προσδοκᾶται. μοναδικὸς λοιπὸν γνώμων τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, ὅπως διατυπώνεται στὴ Βίβλο, καὶ ἰδιαιτέρως μετὰ Χριστὸν στὴν Κ. Διαθήκη. ὁποιαδήποτε ἄλλη ἠθικὴ δὲν εἶναι χριστιανική.

Ὅσοι προσπαθοῦν ἢ ἀδίστακτα ἢ δειλὰ δειλὰ καὶ λάθρα νὰ διατυπώσουν «χριστιανικὴ ἠθικὴ» μὲ ἄλλο γνώμονα, «αὐτόνομη» ἢ «ἑτερόνομη», ὅπως συνηθίζουν νὰ λὲν οἱ ἴδιοι, ἔχουν ἤδη ἐκπέσει ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ἰδιότητα, εἶναι χριστιανικῶς ἄκρως ἀνήθικοι καὶ φαῦλοι, εἶναι αἱρετικοὶ ἀπόβλητοι ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, καὶ στὴν πραγματικότητα ἀποπειρῶνται νὰ ἱδρύσουν δικό τους θρήσκευμα μὲ ἄλλη δική τους ἠθική, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε κι ὁ Μωάμεθ. ὁ Μωάμεθ ὅμως, μπορεῖ νὰ ἦταν φαῦλος καὶ παράφρων, ἀλλ̉ ἦταν ἄντρας μὲ κότσια. γι̉ αὐτὸ κατώρθωσε ὅ,τι κατώρθωσε, ἔστω καὶ κακό. αὐτοὶ ποὺ ἀποπειρῶνται σήμερα νὰ κάνουν κατ̉ οὐσίαν τὸ ἴδιο, εἶναι μόνο δειλὰ ἀνδρείκελα καὶ θέλουν νὰ περάσουν ὡς γνώμονα ἠθικῆς τὸ θέλημά τους καὶ τὴ βλακεία τους μόνο λάθρα. δὲν ἔχουν καὶ τὰ κότσια τοῦ Μωάμεθ.

Κατὰ τὴ λογικὴ τῶν τέτοιων θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ καὶ ἡ ἠθικὴ τῆς ζούγκλας, νὰ τρῶν οἱ ἄνθρωποι ἀνθρώπινο κρέας ἢ ὅλοι οἱ ἄντρες νὰ γονιμοποιοῦν ὅλες τὶς γυναῖκες, ὅπως προτείνει κι ὁ Πλάτων στὴ διαβόητη «ἰδανικὴ» Πολιτεία του ( Πλάτων, Πολ., 5˙ 8 ˙ 451c-452c˙ 457abc˙ 460ab˙ 466cd˙ 468bc˙ 543bc. Ἀριστοτέλης, Πολ. 2, 6˙ 1264β). διότι ἡ ἠθικὴ αὐτὴ στὰ κτήνη λ.χ. εἶναι μιὰ σοφὰ ὡρισμένη ἀπὸ τὸ θεὸ κατάστασι, ἡ μόνη ποὺ διατηρεῖ τὴ γονιδιακὴ καὶ τὴν οἰκολογικὴ ὑγεία καὶ ἰσορροπία. ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ παρακάμπτεται τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ τῆς Βίβλου γιὰ τὸν ἄνθρωπο, θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπάρχουν πολλοὶ τέτοιοι ἀπάνθρωποι γνώμονες ἠθικῆς καὶ πολλοὶ ἀκάθαρτοι γνώμονες, καὶ καμμία τέτοια «ἠθικὴ» δὲν θὰ μποροῦσε νὰ καυχηθῇ ὅτι εἶναι καλλίτερη ἀπὸ τὶς ἄλλες, ἢ νὰ κατηγορηθῇ ὡς ἡ χειρότερη ἀπὸ τὶς ἄλλες.

Μόνο ἡ ἠθικὴ ποὺ ἔχει γνώμονα τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, ὅπως αὐτὸ εἶναι ἐκπεφρασμένο στὴ Βίβλο, μπορεῖ νὰ εἶναι χριστιανικὴ ἠθική, καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἠθικὴ συμφέρει στὸ ἀνθρώπινο γένος.

Από το ΦΙΛΟΛΟΓΚΟΥΣ