Ομολογία

Αγίου Πνεύματος – 13 Ιουνίου

Φωτιά και νερό

Δώρο και ενέχυρο

του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη

Την παρουσία και τη δύναμι του Αγίου Πνεύματος ζούμε την ημέρα της Πεντηκοστής. Πηγαίνουμε από δώρο σε δώρο.

● Δώρο η Α ν ά σ τ α σ ι ς. Μας απάλλαξε από το φόβο του θανάτου.

● Δώρο η Α ν ά λ η ψ ι ς. Ανέβασε τον άνθρωπο στον ουρανό.

● Δώρο η Π ε ν τ η κ ο σ τ ή. Δώρο, που το έστειλε ο συγγενής μας, ο Ιησούς Χριστός, από τον ουρανό.

Όταν κάποιος φύγη για το εξωτερικό, φροντίζει να στείλη στους συγγενείς του κάποιο πολύτιμο δώρο. Έτσι και ο Χριστός. Μας στέλνει δώρο από τον ουρανό, όπου μετέβη. Άλλωστε μας το είχε υποσχεθή. «Και εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα» (Ιωάν.ιδ΄16).

● Δεν πέρασαν πολλές μέρες, που ανέβηκε στον ουρανό με την Ανάληψί Του, και έστειλε στον κόσμο το μεγάλο δώρο, το Πανάγιο Πνεύμα.

Ο ιερός Χρυσόστομος, μιλώντας για την Ανάληψι και την Πεντηκοστή, έχει την εξής ωραία εικόνα: Όταν δυο αντίπαλοι σταματήσουν τον πόλεμο και συμφιλιωθούν και γίνη ειρήνη, ανταλλάσσουν μεταξύ τους δώρα, τα λεγόμενα ενέχυρα.

Έχθρα υπήρχε ανάμεσα στον άνθρωπο και στο Θεό. Η αμαρτία μας είχε κάνει εχθρούς του Θεού. Και έρχεται ο Χριστός, που είναι Θεός και άνθρωπος, ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό, γκρεμίζει με το σταυρικό Του θάνατο το μεσότοιχο της έχθρας και μας συμφιλιώνει με το Θεό.

Η ειρήνη με το Θεό είναι πραγματικότητα. Και ποια είναι τα ενέχυρα, οι εγγυήσεις, ότι είμαστε φίλοι πλέον και οικείοι (Εφεσ.β΄19) του Θεού;

● Το ένα το στέλνει η γη στον ουρανό. Είναι το ανθρώπινο σώμα του Χριστού, που εκπροσωπεί όλο το ανθρώπινο γένος.

● Το άλλο το στέλνει ο ουρανός στη γη. Είναι το Άγιο Πνεύμα (Ε.Π.Ε.36,320).

Γιατί σαν φωτιά;

Πώς ήρθε το Πνεύμα το Άγιον; Ήρθε σαν θύελλα, ήρθε σαν φωτιά.

Κάποτε ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη είπε στον προφήτη Ηλία να ετοιμαστή να δη την παρουσία Του πάνω στο όρος Χωρήβ.

Την επόμενη μέρα φύσηξε άνεμος δυνατός, που ξερρίζωνε πέτρες!

-Παρουσία του Θεού, του δυνατού! Είπε ο Ηλίας.

-Όχι! άκουσε φωνή. «Ουκ εν τω πνεύματι (ανέμω) ο Θεός».

Ύστερα έγινε σεισμός δυνατός. Σείστηκε το βουνό.

-Παρουσία του Θεού! είπε ο Ηλίας.

-Όχι! άκουσε φωνή. «Ουκ εν τω σεισμώ Κύριος».

Ύστερα άναψε φωτιά. Λαμπάδιασε ο τόπος.

-Παρουσία του Θεού! είπε ο Ηλίας.

-Όχι! άκουσε φωνή. «Ουκ εν τω πυρί Κύριος».

Τελευταία ήρθε αύρα λεπτή, δροσερό αεράκι.

«Κακεί Κύριος» (Φ΄Βασ.11-13).

● Ο Ηλίας είχε πολύ ζήλο, πολλή φωτιά. Δεν χρειαζόταν άλλη φωτιά. Χρειαζόταν αύρα, ο λόγος του να γίνη πιο δροσερός, να μην είναι πάντοτε ελεγκτικός.

● Αλλ’ οι Απόστολοι είχαν ανάγκη από φωτιά.

Γι’ αυτό τότε μεν ο Θεός κατέβηκε σαν αύρα, τώρα δε σαν φωτιά. Δεν είναι φυσικά η φωτιά Θεός, αλλ’ ο Θεός εμφανίζεται «ωσεί πυρός γλώσσαι».

● Ο μαλακός πηλός, για να γίνη οστράκινο σκεύος, χρειάζεται φωτιά. Μαλακές οι ψυχές των μαθητών∙ και αδύνατες. Έρχεται η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, τις «ψήνει», τις γιγαντώνει και τις κάνει γενναίες. «Σιδήρου στερροτέρας αυτάς απεργάζεται» (Χρυσόστομος).

● Όταν ένα χωράφι είναι γεμάτο αγκάθια, χρειάζεται φωτιά να περάση, να κάψη τα αγκάθια, να καθαρίση το χωράφι και να σπαρούν οι αγαθοί σπόροι. Η φωτιά του Αγίου Πνεύματος καίει τ’ αγκάθια στον αγρό της ψυχής.

● Η φωτιά θερμαίνει και φωτίζει. Παγωμένες οι καρδιές των μαθητών. Πυρακτώθηκαν με τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος. Παγωμένες σήμερα οι καρδιές των ανθρώπων… Μόνο η φωτιά του Αγίου Πνεύματος μπορεί να τις ζεστάνη, να τις πυρπολήση, να τις γεμίση ιερό ζήλο.

● Όταν ένα δοχείο βράζη σε υψηλή θερμοκρασία, δεν μπορεί, παρά να ξεχειλίση. Πίστις, που βράζει μέσα στην καρδιά και κοχλάζει, δεν μπορεί, παρά να ξεχειλίση. Πυρακτωμένη καρδιά σημαίνει πυρακτωμένο στόμα. Το Πνεύμα το Άγιον δεν κατέβηκε σαν πύρινη ρομφαία, αλλά σαν πύρινες γλώσσες. Διότι το όπλο της Εκκλησίας είναι ένα και μόνο: ο λόγος, η γλώσσα. Αλλά ποια γλώσσα; Η πυρφόρος γλώσσα, η γλώσσα της ζωντανής ομολογίας.

Γιατί σαν βιαία πνοή;

Το Πνεύμα το Άγιον δεν ήρθε μόνο σαν φωτιά. Ήρθε και «ώσπερ φερομένης βιαίας πνοής». Γιατί σαν άνεμος;

● Όταν φυσήξη δυνατός άνεμος, ξερριζώνει δέντρα και παράγκες.Το Πνεύμα το Άγιον ήρθε να ξερριζώση όλα τα δέντρα της πλάνης και της κακίας, να γκρεμίση όλες τις παράγκες, όλα τα είδωλα. Προηγείται το «εκριζούν», και έπεται το «καταφυτεύειν».

Ριζωμένες μέσα μας είναι πολλές δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Ριζωμένα είναι πολλά πάθη. Χρειάζεται ξερρίζωμα. Και το ξερρίζωμα απαιτεί δύναμι. Και τέτοια δύναμι έχει μόνο το Άγιον Πνεύμα.

● Πολύς λόγος γίνεται στην εποχή μας για το νέφος. Η ρύπανσις του περιβάλλοντος μας πνίγει, ειδικά στις μεγαλουπόλεις. Το μολυσμένο νέφος προκαλεί ασφυξία. Πολλά μέτρα προτείνονται. Αλλά το αποτελεσματικώτερο είναι ένα: Να φυσήξη δυνατός άνεμος. Αμέσως το νέφος διαλύεται∙ η ατμόσφαιρα καθαρίζει.

Το Πνεύμα το Άγιον ήρθε σαν βίαιος άνεμος, για να διαλύση το νέφος της αμαρτίας, που αφαιρεί το οξυγόνο της πνευματικής ζωής∙ να διαλύση τα νέφη της μελαγχολίας, που αφαιρούν τη χαρά∙ να διαλύση τα νέφη των παθών, που κρύβουν τον ήλιο της Θεότητας.

Η ρύπανσις του πνευματικού περιβάλλοντος έχει φτάσει στο απροχώρητο. Με ημίμετρα δεν λύνεται το πρόβλημα. Χρειάζεται πολύ δυναμική λύσις: Να πνεύση άνεμος δυνατός, να πνεύση η πνοή του Αγίου Πνεύματος.

● Τα παλαιά πλοία, που ήσαν με πανιά, έπαιρναν ώθησι από την πνοή του ανέμου. Με άπνοια έμεναν στάσιμα.

Και η Εκκλησία ένα πλοίο είναι. Δεν καταποντίζεται. Είναι φτιαγμένο στα ναυπηγεία του Ουρανού.

Αλλά με άπνοια το πλοίο της Εκκλησίας δεν ήταν δυνατόν να κινηθή. Υπήρχε σχετική άπνοια πριν την Πεντηκοστή. Στάσιμοι οι μαθητές. Έρχεται λοιπόν η πνοή του Αγίου Πνεύματος, και δίνει κίνηση στο σκάφος της Εκκλησίας.

Ανοίγει η Εκκλησία τα πανιά της και ξανοίγεται στη θάλασσα της οικουμένης.