των Οικουμενιστών
Πανθρησκειαστών
Κάθε μέρα και καινούργια
Oι Οικουμενιστές-Πανθρησκειαστες βρίσκονται σε κατάστασι πραγματικής εξαλλοσύνης. Δεν συγκρατούνται με τίποτα. Εχουν κυριολεκτικά Δαιμονισθή.
Εκεί που παρακολουθούμε τις ασχήμειες του ενός πατριαρχείου, ξαφνικά εμφανίζονται στα μάτια μας οι εξαλλοσύνες κάποιου άλλου. Η κατάστασι είναι αφάνταστα ΤΡΑΓΙΚΗ.
Τί δέον γενέσθαι; Μέχρι πότε θα ανεχόμεθα όλες αυτές τις λατρευτικές ασχήμιες που οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν με τις ποινές της καθαιρέσεως και του αφορισμού; Και πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί που διαπράττουν αυτά τα εκκλησιαστικά εγκλήματα να μην αισθάνονται κανένα φόβο ότι κάποτε είναι δυνατόν να τιμωρηθούν; Ποιός θα τους βάλη όλους αυτούς κάποιο φρένο για να τους συγκρατήση;
Και στην ενορία του Ντυσσελντορφ κάθε χρόνο την Κυριακή του Πάσχα, στον Εσπερινό της Αγάπης, καλούνται Παπικοί και Προτεστάντες και διαβάζουν το Ευαγγέλιο της ακολουθίας σε άλλες γλώσσες .
Ετσι έγινε και φετος. Οι Αιρετικοί Παπικοί και οι Αιρετικοί Προτεστάντες, κλήθηκαν και ήταν παρόντες στον Εσπερινό της αγάπης και ενδεδυμένοι με τα αμφιά τους, διάβασαν το Ευαγγέλιο στην γλώσσα τους. Και γιατί όχι;
Ο Αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος τους κήρυξε όλους αδελφούς του εν Χριστώ και τις Αιρέσεις τους ως Εκκλησίες ισότιμες και ισόκυρες της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Κήρυξε δηλαδή ένα άλλο Πιστεύω και όχι το Πιστεύω των Οικουμενικών Συνόδων.
Αρα είναι ένας νέος και Μεγάλος Αιρεσιάρχης.
Οι αλλοι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, όπως και ο Αθηνών Ιερώνυμος και οι μητροπολίτες μας, αφού δεν τους ελέγχουν ή δεν τους κατακρίνουν, αλλά σιωπούν και συνεχίζουν να συλλειτουργούν μαζί τους, τους καλύπτουν. τους ενισχύουν και τους αποδέχονται.
Σήμερα, εις αυτους τους οιστρηνιασμένους καιρους, η σιωπή τους είναι προδοσία.
Αρα κοινωνούν με τους ακοινωνήτους και αυτοί.
Επιβάλλεται η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ μας από αυτούς.
Είναι η μόνη πράξι που εγκρίνεται και επιβάλλεται από τους Ιερούς Κανόνες.
Κάποιοι αδελφοί μας έκαναν ήδη το πρώτο βήμα.
Πόσοι άραγε θα τους ακολουθήσουμε;
Αυτή είναι η γραμμή που μας δίνουν και μας δείχνουν οι Αγιοι Πατέρες.
Αλλά λίγοι βαδίζουν και ζούν κατά τις θεοφώτιστες διδαχές τους.
Ο σώζων εαυτόν σωθείτω.
POČETAK EKUMENIZMA U DANAŠNJOJ FORMI
ΑπάντησηΔιαγραφή- Jedan anonimni sugovornik je rekao: „Sve ovo se događa zbog toga što već u početku nije s korijenom iščupano sjeme ekumenizma u vrijeme Athinagore, te sada Pravoslavlje vuče ono što vuče … greške … greške … greške … “.
- Doista mnoge greške. Ali jedna velika greška je i to što radite i vi, dragi anonimni prijatelju. Ne stoji dakle da se ekumenizam prepoznaje tek s Athinagorom i da je tada trebalo odsjeći taj korijen … Ne dragi! Ekumenizam ima korijen i prepoznaje se u prostoru Pravoslavlja daleko prije Athinagore. Prvi uvoditelj i primjenitelj ekumenizma u sferi, ponavljam, Pravoslavlja bio je mason Meletios Metaksakis, dok sjeme ekumenizma trebamo tražiti čak i mnogo prije njega. Tada je ekumenizam trebalo odsjeći iz korijena. Ne od Athinagorinog doba, zbog toga što je tada već postalo „previsoko drvo s mladicama koje su već prekrile cijelu planetu“. Globalizacija je tada već bila gigantskih razmjera a s njom paralelno i ekumenizam. Sjeme globalizacije na religioznom nivou vidimo u enciklici ekumenskog konstantinupoljskog patrijarha izdanoj 1920.
To što nije učinjeno od službene državne Crkve, da se naime ekumenizam sasiječe u korijenu, to je učinjeno od strane Istinitih pravoslavnih hristjana, koje su mnogi usput nazivali starokalendarcima. Ako čitate povijest 80 godišnje novokalendarske novotarije, za koju se uobičajeno smatra da je „preteča Antihrista“, a kako su ju 1934. g. okarakterizirali svetogorski oci ziloti, uvjerit ćete se, da se sjeme ekumenizma nikada nije ukorijenilo u neobnovljeničkoj Istinitoj pravoslavnoj Crkvi, niti kao novokalendarski niti kao starokalendarski ekumenizam. Istinita pravoslavna Crkva, unatoč napada na nju izvana i iznutra, i unatoč podlih metoda novokalendarizma da ju potčini novatorskoj ekumenističkoj „crkvi“, te da učini da ona nestane, nikada nije prestala hoditi otkupiteljskim putem svog Osnivača, nego ga beskompromisno nastavlja, čuvajući istinito apostolsko nasljeđe i kanonski čisto ga predajući, jer je i sama nastavak Jedne, Svete Katoličanske i Apostolske Crkve i identična je s njom, bez obzira što je s njom ostalo malo njih. Međutim, prema ocima, istinita Crkva određena čak i ako je u njoj samo tri lica.
No nikada nije kasno. Okružena ekumenizmom, neobnovljenska istinita pravoslavna Crkva čeka antiekumenističke borce da zajednički povedemo bogougodnu borbu protiv svih hereza, za istinito Pravoslavlje.
Και στον εσπερινό της αγάπης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το ευαγγέλιο, στα λατινικά, το διάβασε παπικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποτείχιση δεν επιβάλλεται από τους Ι. Κανόνες, αλλά απλώς επιτρέπεται, γι' αυτό και δεν υπάρχει επιτίμιο μη εφαρμογής, είναι δε πολύ δύσκολο, αν μη και επικίνδυνο, για τον οιονδήποτε ένθερμο και ενθουσιώδη τηρητή των Ι. Κανόνων, να επωμισθεί μια απόφαση, την οποίαν θα εξέδιδε ο ίδιος, δίκην Συνόδου.
Αν επιβαλλόταν η αποτείχιση, τότε θα υπήρχαν πάμπολλες αποτειχίσεις ανά τους αιώνες, γιατί αυτά και τέτοια παρόμοια περιστατικά είναι πολυπληθή, στην ιστορία της Εκκλησίας.
Π.χ. δεν γνωρίζουμε καμία αποτείχιση, όταν ο αυτοκράτορας της Νικαίας, άγιος Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης (1222-1254) με τη συνεπικουρία του ΚΠόλεως Μανουήλ Β΄ (1244-1255), 100 χρόνια μετά το Σχίσμα και 50 χρόνια μετά την κατάληψη της ΚΠολης από τους Φράγκους, όταν επέτρεψε στους Ορθοδόξους Επισκόπους να συλλειτουργουν μετά των Λατίνων (αγίου Νεκταρίου, Τα αίτια του Σχίσματος, τ. Β΄, σελ. 129).
ΙΚ
Eχουμε αγαπητέ ΙΚ. πράγματι πολλες αποτειχισεις ανα τους αιωνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυο προχειρα σου αναφερω.
Ο αγιος Θεοδωρος ο Στουδιτης αποτειχισθηκε απο τον πατριαρχη του για ενα γαμο.
Οχι για δογματικους λογους.
Και εμεις σημερα εχουμε δεκαπεντε λογους που διαλυεται ο γαμος και δεν αποτειχιζομαστε γιατι ειμαστε ...ΣΩΦΡΟΝΕΣΤΕΡΟΙ, ή μαλλον ...εξυπνοτεροι του Αγιου Θεοδωρου Στουδιτου.
Σαν εκεινον εκει τον ψυχασθενη της Βαβυλωνας και της Βαβυλωνιας του εγκεφαλου του που βλεπει συνεχεια πισω μας ολο και καποιον εφιαλτη του σαν τον ιδιο.
Ο αγιος Μαρκος ο Ευγενικος ουτε μετα θανατον δεν ηθελε να επικοινωνει με τους Λατινοφρονες και οχι μονο εν ζωη.
Θελεις και αλλα;
Θα τα εκθεσω στην προμετωπιδα σιγα σιγα.
Αν λοιπον εσυ δεν εχεις το θαρρος και εχεις διαφορες σκοπιμοτητες για να μην αποτειχισθης
περιμενε να λογοδοτησης στο Θεο.
Τοσο ευχαριστημενος εισαι απο τα ΟΡΓΙΑ των Οικουμενιστων ποιμενων σου;
Ολα τα ειπαν και ολα τα εφαρμοσαν.
Τι αλλο τους εμεινε να κανουν;
Ιδου αρχιζουν τις συλλειτουργιες και συνιερουργιες σιγα σιγα και αθορυβα. Σαν τις ΓΑΤΕΣ του Σατανα.
Και δεν μιλαμε μονο για τηρησι των Ιερων Κανονων αλλα και για τηρηση της ΟΜΟΦΩΝΗΣ γνωμης των Αγιων Πατερων που ειναι η Φωνη του θεου, κατ την πιστι της Ορθοδοξου Εκκλησιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί επιβαλλομένης υπό των Ιερών Κανόνων Κανόνων "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ" βλέπετε ὑποσημείωσιν τῆς σελίδος 162 τοῦ ἀπολογητικοῦ συγγράμματος τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων (Ζηλωτῶν) ὑπό τόν τίτλον: "᾿Αποστασίας ῎Ελεγχος", τό ὁποῖον ἐξέδωσαν τό 1934, καί ὅπου ἀπολογοῦνται, ὁμολογοῦν καί γράφουν κατά τοῦ νεωτερισμοῦ τοῦ νέου ἡμερολογίου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"... Καί ἀπόδειξις φανερά τούτου (δηλαδή ὅτι οἱ καινοτομήσαντες ποιμένες - νεοημερολογῖται δέν ἀγρυπνοῦν ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν, ἀλλ᾿ ὑπέρ τῆς ἀπωλείας αὐτῶν) εἶναι αὐτή ἡ ἀδιαφορία καί ἀνοχή ἐκ μέρους τοῦ ἀρχιεπισκόπου καί τῶν συνεργῶν του, ἔναντι τῆς ἀθέου μασωνίας, τῆς ἀντιχρίστου δράσεως τῶν ἀθέων ὑλιστῶν ἐκπαιδευτικῶν, τῶν αἱρετικῶν χιλιαστῶν, τῶν ἀθέων θεοσοφιστῶν, τῶν κακοδόξων προτεσταντῶν, παπιστῶν καί τόσων ἄλλων αἱρέσεων καί ὀργάνων τοῦ διαβόλου, λυμαινομένων τήν λογικήν τοῦ Χριστοῦ ποίμνην, ἀπέναντι τῶν ὁποίων δέν ἐξανίστανται οἱ μισθωτοί σήμερον Ποιμένες, ἀλλ᾿ ἀφήνουσι τά πρόβατα καί "ἁρπάζει αὐτά ὁ λύκος" ! ᾿Εξανίστανται ὅμως καί κινοῦσιν ἀμείλικτον πόλεμον ἐναντίον τῶν πιστῶν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τέκνων , τά ὁποῖα δέν ἀπαρνοῦνται τῶν ἁγίων Πατέρων τάς διατάξεις καί τῆς ἁγίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τούς ἱερούς θεσμούς καί παραδόσεις καί δέν δέχονται νά ἀκολουθήσουν αὐτούς, Πατριάρχας καί ᾿Αρχιερεῖς, εἰς τό ἔργον τῆς καθαρᾶς προδοσίας καί ἀποστασίας των ἀπό Χριστοῦ, μέ τήν ἀποδοχήν τοῦ ἀντορθοδόξου νεωτερισμοῦ τοῦ Παπικοῦ μηνολογίου! Δέν ἐξανίστανται οἱ νεωτερισταί, ᾿Επίσκοπος Παροναξίας καί οἱ λοιποί, κατά τῆς ἐξαχρειώσεως τῶν ἠθῶν, κατά τῆς πολυποικίλου ἀσεβείας, κατά τῶν κέντρων τῆς διαφθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, ἐξανίστανται ὅμως κατά τῆς πατρώας εὐσεβείας, κατά τῶν εὐλαβῶν καί ἐναρέτων ψυχῶν, αἵτινες ἐμμένουσιν εἰς αὐτήν, κατά τῶν ἱερῶν παρθενώνων καΙ μονῶν, ἔνθα ἀσκεῖται ἡ θεοφιλής προσευχή καί νηστεία καί λοιπή ἐγκράτεια, ἡ τῶν παθῶν χαλιναγώγησις καί ὁ τῆς μετανοίας εὐαγγελικός βίος, διότι ἀποστρέφονται κατά καθῆκον τόν προδρομικόν τοῦ ἀντιχρίστου νεωτερισμόν τοῦ ἑορτολογίου· κατά τῶν ἱερῶν ναῶν, ἔνθα ἡ ἀναίμακτος προσφέρεται θυσία ὑπέρ πάντων τῶν πιστῶν εἰς τόν Οὐράνιον Πατέρα, διότι ἐντός αὐτῶν τελεῖται ἡ θεία μυσταγωγία, ὡς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὡς διδάσκει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία καί ὡς ἠκολούθουν καί αὐτοί οἱ ἀποστάται Ποιμένες μέχρι τό 1924! Καί κατά τόν οὐρανοφάντορα Βασίλειον: "῞Εν ἐστίν ἔγκλημα νῦν σφοδρῶς ἐκδικούμενον ἡ ἀκριβής τήρησις τῶν πατρικῶν παραδόσεων, διά τοῦτο ἀπελαύνονται μέν τῶν πατρίδων οἱ εὐσεβεῖς, πρός δέ τάς ἐρημίας μετοικίζονται. ῾Η ἡλικία τοῦ γήρατος δέν εἶναι σεβαστή εἰς τούς κριτάς τῆς ἀδικίας. οὔτε ἄσκησις εὐσεβείας· οὐδέ ἐνάρετος πολιτεία κατά τό ἅγιον Εὐαγγέλιον ἐκ νεότητος μέχρι γήρατος ἀσκηθεῖσα... Τά δέ ἀκόλουθα εἰς ταῦτα, γνώριμα εἰς πάντα, κἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν. ᾿Εξορίαι ἱερέων῾ ἐξορίαι διακόνων καί παντός τοῦ Κλήρου λεηλασία· διότι εἶναι ἀνάγκη, ἤ νά προσκυνήση τις τό εἴδωλον τῆς κακοδοξίας ἤ νά παραδοθῇ εἰς τήν πονηράν φλόγα τῶν μαστίγων. Στεναγμοί λαῶν, δάκρυον διηνεκές καί κατ᾿ οἴκους καί δημοσίᾳ, πάντων πρός ἀλλήλους ὀδυρομένων δι᾿ ἐκεῖνα τά ὁποῖα πάσχουσι... ᾿Εφυγαδεύθη ἀπό τάς καρδίας ἡμῶν ἡ χαρά καί πνευματική εὐφροσύνη· εἰς πένθος ἐστράφησαν ἡμῶν αἱ ἑορταί, οἶκοι προσευχῶν ἐπεκλείσθησαν, ἀργά τά θυσιαστήρια τῆς πνευματικῆς λατρείας. Δέν συνέρχονται σήμερον χριστιανοί (πρός εὐσεβῆ λατρείαν)· δέν ὑπάρχουν Ποιμένες καί Πρόεδροι ᾿Εκκλησιῶν καί διδάσκαλοι (ὀρθόδοξοι)· δέν ἀκούονται διδάγματα σωτήρια· δέν ἐπιτελοῦνται πανηγύρεις, οὔτε νυκτεριναί ὑμνωδίαι· δέν συμβαίνει τό μακάριον ἐκεῖνο τῶν ψυχῶν ἀγαλλίαμα, τό ὁποῖον ἐπακολουθεῖ κατά τάς ἱεράς συνάξεις ἀπό τήν ἀπόλαυσιν τῶν χαρισμάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἰς τάς ψυχάς τῶν πιστευόντων εἰς Κύριον"...."Εἰς ἡμᾶς εἶναι πρέπον νά λέγωμεν ὅτι: Οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων, οὔτε προφήτης, οὔτε ἡγούμενος, οὔτε προσφορά, οὔτε θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιον Κυρίου καί εὑρεῖν ἔλεος"
Διόρθωση ημαρτημένου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Ιωάννης Δούκας επέτρεψε τη συλλειτουργία Ορθοδόξων και Λατίνων 200 χρόνια μετά το Σχίσμα.
Τονίζουμε πάλι:
1/ Ο ιε΄ της ΑΒ΄Συνόδου δεν επιτάσσει την αποτείχιση από Επίσκοπο, που κηρύσσει κατεγνωσμένη αίρεση, αλλά "εαυτούς διαστέλλοντες..... οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτημήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται". Επομένως, η αποτείχιση από Επίσκοπο που κηρύσσει κατεγνωσμένη και καταδικασμένη αίρεση είναι προαιρετική, όχι υποχρεωτική και ισχύει μόνο γαι Δόγματα και όχι για Κανόνες.
2/ Δυστυχώς δεν έχουμε αποτειχίσεις, παρά ελάχιστες, μπροστά σε κραυγαλέες δογματικές παρεκλίσεις.
3/ Ο άγιος Θεόδωρος κακώς αποτειχίστηκε από τον Πατριάρχη του, γιατί ευλόγησε το γάμο του αυτοκράτορα, τον οποίον αντίθετα ο Καισαρείας Αρέθας επικρότησε. Για παράβαση κανόνα (για δ΄ γάμο) δεν υπάρχει αποτείχιση, προ συνοδικής διαγνώμης.
4/ Ο άγιος Μάρκος αποτειχίστηκε από τους Λατίνους, όχι από τον Πατριάρχη Μητροφάνη Β΄.
5/ Όσον αφορά εμένα, νομίζω ότι, και θάρρος έχω, και δεν υπηρετώ κανέναν, και σκοπιμότητες δεν έχω, και καλήν απολογίαν προσδοκώ, και ΔΕΝ αποτειχίζομαι, γιατί δεν μπορώ να θέσω εαυτόν ΚΡΙΤΗΝ της Οικουμένης, και ελεύθερος αισθάνομαι, και δεν είμαι ευχαριστημένος από τα όργια των Οικουμενιστών, που θεωρώ ότι είναι επαναλήψεις πληθώρας τέτοιων ανά τους αιώνες.
6/ Όσον αφορά τις συλλειτουργίες, θα ήταν μακροσκελέστατος ο κατάλογος, ανά τους αιώνες, αν τον παραθέταμε.
Δεν σας προβληματίζει, που στην Εκκλησία, επί 500 χρόνια υπήρχε η αίρεση του Φιλιόκβε και γινόντουσαν συλλείτουργα;
Δεν σας προβληματίζει, ότι το πρωτείο του Πάπα αναγνωρίστηκε από 2 Οικουμενικές Συνόδους (κατά τον άγιο Νεκτάριο);
Δεν σας προβληματίζει, ότι το αλάθητο του Πάπα αναγνωρίστηκε από τα άλλα Πατριαρχεία τον 6ο αι. (κατά τον άγιο Νεκτάριο);
Δεν σας προβληματίζει, ότι η πολιτική εξουσία του Πάπα αναγνωρίστηκε από 2 Οικ. Συνόδους (Ζ΄ και Η΄);
Δεν σας προβληματίζει, ότι μετά το Σχίσμα ο Αλεξανδρείας Νικόλαος Α΄ (1200-1230) χειροτονούσε Λατίνους ιερείς και έστειλε αντιπροσωπεία του στη Σύνοδο Λατερανού το 1215 και η Αλεξάνδρεια προσχώρησε στο Σχίσμα τον 14ο αι. μαζί με την Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα (κατά Ράνσιμαν);
Δεν σας προβληματίζουν οι συμπροσευχές σ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και οι παραδοχές του πρωτείου του Πάπα, από τους Πατριάρχες ΚΠόλεως στη διάρκεια αυτή (κατά Βακαλόπουλο);
Δεν σας προβληματίζουν οι συμπροσευχές τον 19ο και 20ο αι; Ποιές αποτειχίσεις έγιναν, για όλα αυτά;
ΙΚ
" Ο άγιος Θεόδωρος κακώς αποτειχίστηκε από τον Πατριάρχη του..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι οι Άγιοι Πατριάρχες που δεν αποτειχίστηκαν τότε αναγνώρισαν εκ των υστέρων ότι ο Όσιος Θεόδωρος είχε δίκιο δεν θα το αναφέρουμε;
Αυτόν που Οικουμενική Σύνοδος ονομάζει πανόσιο, δηλαδή καθόλα όσιο βρέθηκε ο ΙΚ να αξιολογήσει! ΕΛΕΟΣ! Το ότι οι Άγιοι Πατριάρχες που δεν αποτειχίστηκαν τότε αναγνώρισαν εκ των υστέρων ότι ο Όσιος Θεόδωρος είχε δίκιο δεν θα το αναφέρουμε;
ΔΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ «ΕΞΕΛΘΕΡΤΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΚΑΘΑΡΤΟΥ ΜΗ ΑΠΤΕΣΘΕ»
Τό παρακάτω σχόλιο τό ευρομεν εις τήν ιστοσελίδα τού Επισκόπου Κηρύκου Κοντογιάννη καί τό αποστέλνουμε στήν "Αποτείχιση" πρός ενημέρωσιν των αναγνωστων, δεδομένου οτι εχει σχέσιν μέ τήν παρούσαν ανάρτησιν καί προπάντων μέ τήν επαναλαμβομένην συνεχώς προτροπήν "εξέλθετε εκ μέσου αυτων καί ακαθάρτου μή απτεσθε".
«ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΚΑΘΑΡΤΟΥ ΜΗ ΑΠΤΕΣΘΕ»
Εξ' αφορμής των σχολίων και καταγγελιών κατά τού Παπα, ως προστάτου των ομοφυλοφίλων καί των διαφθορέων παιδεραστών κλπ. εγράφη εις τήν Αποτείχισιν τό εξής σχόλιον: "Με αυτόν, τον προστάτη των ομοφυλοφίλων και των διαφθορέων παιδεραστών, θέλει ο αχαρακτήριστος αρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαίος και οι άλλοι οι παρόμοιοι με αυτόν Λατινόφρονες, (που δεν σταματούν με τίποτα οι αναίσχυντοι), να μας ενώσουν. Η Γραφή όμως επιτάσσει: "Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε και ακαθάρτου μή απτεσθε".
Τό ιδικόν μας σχόλιον επ’ αυτού ειναι τό εξής: "Επειδή τινές τήν προτροπήν τού "εξέλθετε εκ μέσου αυτών" τήν απευθύνουν καί πρός τούς νεοημερολογίτας καί πρός τούς παλαιοημερολογίτας αδιακρίτως, διότι επείγονται νά δημιουργήσουν και εκ των νεοημερολογιτων και εκ των παλαιοημερολογιτων τό νέον εκτός Εκκλησίας αντιοικουμενιστικόν κίνημα των, καί οχι νά επιστρέψουν εις τήν Εκκλησίαν τού Χριστού τήν Γνησίαν καί ακαινοτόμητον, οφείλομεν νά διευκρινίσωμεν, οτι η προτροπή αυτή είναι καλή και αγία αλλά ισχύει μόνον δι' εκείνους οι οποίοι ειτε ως νεοημερολογίται ειτε ως παλαιοημερολογίται, δηλαδή κατ' αμεσον η εμμεσον τρόπον, ειχον η εχουν κοινωνίαν μετά τού αρχιαιρεσιάρχου Βαρθολομαίου καί των συμφρονούντων μετ' αυτού, αλλά και δι εκείνους οι οποιοι αν και χωρισμένοι απ’ αυτόν τόν αναγνωρίζουν ως κεφαλήν των καί τήν Εκκλησίαν του της οποίας ουτος προίσταται ως τήν "Μητέρα των Εκκλησίαν".
Παραλλήλως υπογραμμίζομεν οτι η προτροπή αυτή δέν ισχύει δι εκείνους οι οποίοι ειτε δέν ειχον ποτέ καμμίαν κοινωνίαν μετ' αυτων (νεοημερολογιτων και παλαιοημερολογιτων οικουμενιστων), ειτε ηδη εχουν «εξέλθει εκ μέσου αυτών» καί ανήκουν εις τήν αληθινήν Εκκλησίαν τού Χριστού, παρά μόνον διά τούς νεοημερολογίτας καί παλαιοημερολογίτας οικουμενιστάς, και την υποστηρίζομε, οσον δυνάμεθα, αλλά υπενθυμίζομεν οτι θά επρεπε νά συνοδεύεται καί από τήν υπόμνησιν οτι η "εξοδος" αυτή εκ τού οικουμενισμού, διά νά ειναι κατά Θεόν, ητοι κατά ορθόδοξον δεοντολογίαν, θά πρέπει νά συνοδεύεται καί από λίβελλον καταδίκην τών οικουμενιστων (ως ηδη εκτός εκκλησίας οντων), καθώς καί από τήν προβλεπομένην Ορθόδοξον Ομολογίαν Πίστεως καί την κατόπιν τούτων εμπρακτον ενταξιν εις τήν Ακαινοτόμητον Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν ητοι την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, καθ' α προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες.
Ημείς οι της ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας εξήλθομεν ηδη από τό 1924 "εκ μέσου των νεοημερολογιτων οικουμενιστων", τό 1937 εκ μέσου τών φλωρινικών παλαιοημερολογιτων οικουμενιστων, τό 1995 εκ μέσου των "πέντε σχισματοαιρετικών Μητροπολιτων» και τό 2005 εκ μέσου των επίσης σχισματοαιρετικων Νικολαίτων καί οὐδεμία σχέσιν εχομεν μεθ' ολων αυτῶν, καί αγωνιζώμεθα και προσευχώμεθα ο Πανάγαθος Θεός να μας αξιώση να παραμείνωμεν μέχρι τέλους εν τη γνησία Ομολογία και τη ανοθεύτω Αποστολική Διαδοχή, και να ειμεθα ουτω κατά την Χάριν και την δωρεάν του Θεού μέλη γνήσια τῆς Μίας, Αγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκ τῆς ὁποίας οἱ ἀνωτέρω ἀπεκόπησαν και εξήλθον.
Απαντησεις αγαπητε ΙΚ θα παρης στη συνεχεια που θα αναφερθω γενικα στην Αποτειχισι αλλα και στην εντος ολιγου δικη μου Αποτειχισ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜονο για τον αγιο Μαρκο σου λεγω οτι και απο τον πατριαρχη, κυριως γι αυτον, αποτειχισθηκε ο αγιος Μαρκος.
Μήπως και οι πανόσιοι δεν κάνουν λάθη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν, σε ποιόν κανόνα αναφέρεται αποτείχιση για παράβαση κανόνα, προ συνοδικής διαγνώμης; Αποτείχιση υπάρχει και γίνεται σύμφωνα με τον ιε΄ της ΑΒ΄ ΜΟΝΟΝ για παράβαση Όρου ή Δόγματος και ΜΟΝΟΝ για κατεγνωσμένη αίρεση. Αποτείχιση ΔΕΝ γίνεται ακόμη και σε περίπτωση, που Επίσκοπος είναι αιρετικός, αλλά δεν διδάσκει την αίρεση και την κρατάει για τον εαυτό του (Παράδειγμα, ο Πτολεμαϊδος Συνέσιος).
Μπορεί Οικουμενική Σύνοδος να ονομάζει πανόσιο τον άγιο Θεόδωρο, αλλά ένας άλλος άγιος τον ονομάζει: διαστροφέα των κειμένων της Κ. Διαθήκης, εφαρμόζοντος με ιεροκρύφιες ενέργειες διατάγματα κεφαλικής τιμωρίας ετεροδοξούντων, θυσιάζοντος τας ιερωτέρας παραδόσεις ένεκα ιδιοφελείας, σοφιζομένου Ιησουϊτικώ τω τρόπω, χρησιμοποιούντος την βίαν αντί της πειθούς και επιτρέποντος στον Πάπα Ρώμης την επέμβαση στα της Ανατολής θέματα (αγίου Νεκταρίου. Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι. σελ. 204-205).
ΕΛΕΟΣ λοιπόν και για τον άγιο Νεκτάριο;
ΙΚ
Και κάτι συμπληρωματικό:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ «Θεοδώρου του πανοσίου ηγουμένου του Στουδίου. Αιωνία η μνήμη» (Συνοδικό Ζ΄ Οικουμενικής). Εμείς, αυτό δεν το αμφισβητούμε, πιστεύουμε το ίδιο και ο άγ. Νεκτάριος ή όχι; Μήπως ο άγιος Νεκτάριος δεν είχε υπόψη του ότι αυτό διαβαζόταν επί 1200 χρόνια; Μπορεί να μην το γνώριζε. Και τι σημαίνει το «πανόσιε»; Μήπως, ότι και το πανάγιε Νικόλαε; Ή ότι είναι αλάνθαστος ή αναμάρτητος;
2/ "..... τους Στουδίτας μοναχούς, οι οποίοι φιλοπαπικοί υπάρχοντες ήδη από του περιφήμου ηγουμένου των Θεοδώρου του Στουδίτου, ήσαν τα νυν σφοδροί πολέμιοι του Φωτίου και όργανα του πάπα Ρώμης» (Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος Χαράς, Εισαγωγή και σχόλια Κ. Σιαμάκη, σελ. 37).
3/ Επίσης: «Νικηφόρος Α΄ Κωνσταντινουπόλεως (806-815). Εγένετο εκ λαϊκού πατριάρχης. Προ τούτου ήτο ασηκρήτις, όπως και ο προκάτοχός του Ταράσιος και ο Φώτιος, τότε «εστασίασαν» εναντίον του ο Θεόδωρος Στουδίτης και ο θείος του Πλάτων δια την εκ λαϊκού δήθεν απότομον προβολήν του, αλλά τη αληθεία, λέγει ο Ζωναράς, δια «φιλαρχίαν» αυτών, διότι ήθελον αυτοί να γίνη ο εις εκ των δυο πατριάρχης. «ηβούλοντο γαρ της εκκλησίας εγκρατείς γενέσθαι και του αρχιερατικού της Κωνσταντινουπόλεως επιβήναι θρόνου περί πλείστου πεποίηντο» (Ιωάννης Ζωναράς, επιτ. Ιστ. 15,14,14-18). «Ίσως υπεκινούντο και υπό του πάπα Ρώμης, του οποίου ήσαν φίλοι και εγκάθετοι εν Κωνσταντινουπόλει». (Δοσιθέου, ως ανωτέρω, Φωτίου επιστολαί, σελ. 209-210).
4/ Στην προσφώνηση προς τον Λέοντα Γ΄ επικαλούμενος την αντίληψή του: «ως της θειοτάτης των όλων Κεφαλών Κεφαλής, του κορυφαιοτάτου Πατέρος Πατέρων, του Ισαγγέλου, Μακαριωτάτου και Αποστολικού Πατρός, ως του έχοντος τα πρωτεία θεόθεν, και ως δεξαμένου τας κλεις του Ευαγγελίου προς Χριστού δια μέσου του των Αποστόλων πρωτοστάτου (επιστολαί Θεοδώρου του Στουδίτου προς τον Πάπα Ρώμης, αγίου Νεκταρίου: Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι, σελ. 205). Είναι η θειότατη κεφαλή, πάνω από τις υπόλοιπες κεφαλές, είναι ο κορυφαιότατος Πατέρας όλων των Πατέρων, είναι ισότιμος με τους αγγέλους, είναι αποστολικός Πατέρας, έχει τα πρωτεία από το Θεό (όχι από την Εκκλησία; Υποκρύπτεται το «ποίμαινε τα πρόβατά μου»;), έχει δεχτεί τα κλειδιά του Ευαγγελίου του Χριστού (όχι τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών;). Είναι όλη αυτή η προσφώνηση, η οφειλόμενη απόδοση τιμής στη θέση του; Εκτός και εάν ο άγιος Νεκτάριος μας παραπλανά.
5/ Και τι είναι αυτή η επιστολή του προς τον Λέοντα Γ΄: «Επειδήπερ Πέτρω τω μεγάλω δέδωκε Χριστός ο θεός μετά τας κλεις της βασιλείας των ουρανών και το ποιμνιαρχίας αξίωμα, προς Πέτρον ήτοι τον αυτού διάδοχον οτιούν καινοτομούμενον εν τη καθολική εκκλησία παρά των αποσφαλλομένων της αληθείας αναγκαίον αναφέρεσθαι…..» (Φατούρος, σελ. 91, 5). Δηλ. από πότε ο Πέτρος, άρα και ο διάδοχός του, είναι αρχηγός της ποίμνης και ποιάς ποίμνης, του όλου σώματος του Χριστού ή μόνον της ποίμνης της Ρώμης; Και ποιος είπε, ότι για οποιαδήποτε καινοτομία στην Εκκλησία θα πρέπει να απευθυνόμαστε στον Ρώμης και όχι σε Σύνοδο; Αλλά και σε άλλο σημείο της επιστολής αναφέρεται στον πάπα και τον αποκαλεί: «….. σώσον ημάς, αρχιποίμην της υπ’ ουρανόν εκκλησίας,…..» (Φατούρος, σελ. 92, 16). Από πότε ο πάπας είναι ο αρχιποιμένας της υπό τον ουρανόν Εκκλησίας και όχι ένας των αρχιποιμένων; Και από πότε ο Πέτρος θεωρείται διάδοχος του Χριστού, γιατί η διατύπωση μιλάει για διάδοχο του Χριστού και όχι του Πέτρου! Αν δεν ήταν έτσι έπρεπε στο «ήτοι» να υπήρχε το «και».
6/ Αλλά και η άλλη προσφώνηση του οσίου προς τον πάπα Πασχάλη Α΄ (817-824) είναι χαρακτηριστική: «Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ' η ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..» (Φατούρος, σελ. 400, 17). Δηλ. ο Πασχάλης Α΄ είναι ο θεοπρόβλητος ποιμένας των προβάτων του Χριστού και είχε τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών και εμείς δεν το ξέραμε;
ΙΚ
Αγαπητε Ι.Κ. επειδη σε εχουν κατηγορησει καποιοι ως αυθαιρετον και ουχι καποτε αδικως, θελω να συμπληρωσω το γραφεν για τον αγιο Μαρκο οτι δεν αποτειχισθηκε απο τον Λατινοφρονα πατριαρχη Μητροφανη, να γραφη ο ιδιος:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λέγω περι του Πατριαρχου Μητροφανους οτι ουτε βουλομαι, ουτε δεχομαι την αυτου ή την μετ' αυτου κοινωνιαν το παραπαν ουδαμως, ουτε και της ζωης μου, ουτε μετα θανατον (Μιν 160, 536-537).
Κα
«Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον,ότι ευδόκησεν ο Πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκά ιβ΄ 32) «Κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, η Εκκλησία του Χριστού αποτελεί "στύλον και εδραίωμα της αληθείας", αλλά και κατά τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά η μετοχή μας εις την Εκκλησία εξαρτάται από τον σύνδεσμό μας μετά της αληθείας. Δια τους ποιμένες δε που μακρύνονται από την εκκλησιαστικήν αλήθειαν μας λέγει εις έντονο ύφος πως όσον και αν καλώνται ως ποιμένες και αρχιποιμένες, δεν είναι κάν μέλη της Εκκλησίας! Ο δε κίνδυνος της εκπτώσεως δεν υφίσταται μόνον δια μέλη της Εκκλησίας, αλλά και δι’ ολοκλήρους τοπικάς Εκκλησίας. ... Καί ο Άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης..., αναφέρει ότι η Εκκλησία δεν ορίζεται από τον Επίσκοπο, ή την Σύνοδο, όταν αυτοί κακοδοξούν, αλλά και από τρείς εναπομείναντας εις την Ορθόδοξο Πίστι και Ομολογία Χριστιανούς, και αυτό, τονίζει, δεν είναι δική του μόνον διδασκαλία, αλλά όλων των αγίων. ... Ιστορικόν παράδειγμα αποτελεί η περίπτωσις του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, ο οποίος εξελθών εκ μέσου των αιρετικών Συνόδων και Πατριαρχείων, εκατηγορείτο ότι έμεινε μόνος και είναι εκτός Συνόδου, διότι απεκήρυξε όλα τα Πατριαρχεία ως μή όρθόδοξα, θεωρών ως μόνον Ορθόδοξον τον εαυτόν του και τους δύο μαθητάς του! Συγκεκριμένως όταν οι απεσταλμένοι του Πατριάρχου έφθασαν και συνήντησαν τον Άγιον, του είπον και του επρότειναν όσα είχον εντολήν να προβάλουν εις τον Αγιον Μάξιμον. Μεταξύ άλλων είπον και τα εξής: "Εις ποίαν Εκκλησίαν, του λέγουν, ανήκεις εσύ ο τόσον αυστηρός; Ανήκεις εις την Εκκλησίαν του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιοχείας, της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων; Όλων αυτών των Τοπικών Εκκλησιών – Πατριαρχείων, τους Πατριάρχας και τας Συνόδους τας απεκήρυξες. Αυτές όμως οι Εκκλησίες με ολοκλήρους τας επαρχίας των έχουν ενωθεί...". Προς αυτούς ο μακάριος Μάξιμος απήντησεν πολύ εύστοχα και με θείον φωτισμόν και φρόνησιν: "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΈΤΡΟΝ, ΤΟΝ ΚΑΛΩΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΕΜΑΚΑΡΙΣΕΝ ΚΑΙ ΕΠ’ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΕΒΕΒΑΊΩΣΕΝ ΟΤΙ ΘΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΗΡΊΞΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ. Παρά ταύτα επιθυμώ να μάθω επί ποίας ομολογίας του Χριστού μας ως Θεανθρώπου, εστηρίχθη αύτη η ένωσις όλων των Τοπικών Εκκλησιών; Θέλω να μάθω επακριβώς, διότι εάν η Ένωσις έγινε καλώς ούτε εγώ διαφωνώ και εξερώ τον εαυτόν μου"...». ("Ορθόδοξος Πνοή" Δεκέμβριος 2005.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκτόν και ευχαριστούμε και αιτούμεθα συγγνώμης καιεπανορθώνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις λίγες περιπτώσεις αποτείχισης για θέματα Πίστεως, δηλ. αποδοχής του Φιλιόκβε, παρ' όλον που ο φερόμενος, ως διδάσκαλός του, Ιωσήφ Βρυέννιος συμφωνούσε υπό όρους στην προσθήκη και παραμονή της στην λατινική ομολογία:
"Και η τρίτη πρόταση, εάν δεν προτιμηθούν οι δύο προηγούμενες, είναι η «κατά συγχώρησιν άλλως, επ’ ελπίδι τελείας ενώσεως πραττομένη». Η κατά συγχώρηση αυτή λύση συνίσταται στο, εάν δεν διαγραφή το Filioque από το Σύμβολο της πίστεως, να γίνη αποδεκτή από τους Λατίνους η ορθόδοξη ερμηνεία. Δηλαδή, θα πρέπη να γραφή ένας τόμος στον οποίο θα υπάρχη όρος που θα υπογραφή από τους Λατίνους ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται υποστατικώς εκ μόνου του Πατρός, ότι δοξάζουμε το Άγιον Πνεύμα «ουσιωδώς εκ του Πατρός και του Υιού», ότι το Άγιον Πνεύμα υπάρχει από την ουσία των άλλων Προσώπων, και ότι στην κτίση χορηγείται "εκ του Πατρός δι’ Υιού κατ' ενέργειαν"("Άληπτος λόγος και ενωτικός").
ΙΚ
Τα περί της μονότητας του αγίου Μαξίμου δεν αληθεύουν. Είχε πίσω του την Εκκλησία της Ρώμης:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μονοθελητισμός είχε ήδη ξεκινήσει επί αγίου Ιουστινιανού Α΄ (γνωστού μονοθελίτη) και κορυφώθηκε επί Ηρακλείου και Κώνστα Β΄ (642-668) με τη δημοσίευση του "Τύπου". Η Ρώμη κατά την περίοδο αυτή αντέδρασε και δεν υπετάγη στον Μονοθελητισμό. Ούτε ο Θεόδωρος Α΄ (642-649), ούτε ο Μαρτίνος Α΄ (649-655), ούτε ο Ευγένιος Α΄ (654-657), ούτε ο Βιταλιανός (657-672) προσεχώρησαν, μάλιστα δε των τριών πρώτων το μνημόσυνο είχε διακόψει η Κων/πολη, το επανέφερε δε στον τελευταίο, καθότι αυτός ειδοποίησε τον αυτοκράτορα για την εκλογή του. Οι τρεις τελευταίοι είναι άγιοι από τον Παπισμό, ο δε δεύτερος και από την Ορθοδοξία. Ο Μαρτίνος Α΄ μαρτύρησε αρνούμενος τον Μονοθελητισμό και πέθανε στις 16.9.655. Η Ρώμη είχε εκλέξει τον Ευγένιο Α΄ ενώ ζούσε ο Μαρτίνος Α΄. Ο Ευγένιος Α΄ εκλέχθηκε στις 10.8.654, ενώ ο εξόριστος Μαρτίνος Α΄ δεν διαμαρτυρήθηκε. Πρώτη ενέργεια του Ευγένιου Α΄ ήταν να αποκαταστήσει καλές σχέσεις και διάλογο με την Κων/πολη, σχετικά με την αίρεση αυτή, γι' αυτό έστειλε στην Κων/πολη αντιπροσωπεία για συζητήσεις. Η αντιπροσωπεία προσκόμισε στη Ρώμη επιστολή του Κων/πόλεως Πέτρου, η οποία θεωρήθηκε ύποπτη και σκοτεινή και απάδουσα προς την εκκλησιαστική τάξη, είναι δε σαφώς αιρετική και πολύ χειρότερη από εκείνες των προκατόχων του. Η επιστολή αυτή δημιούργησε σφοδρές αντιδράσεις στη Ρώμη, μέχρι που εμποδίστηκε ο πάπας να τελέσει τη λειτουργία των Χριστουγέννων, αν δεν καταδίκαζε την επιστολή. Πράγματι, ο Ευγένιος απάντησε στον Πατριάρχη με ρητή καταδίκη για όσα ανέφερε στην επιστολή του. Όταν ο αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ πληροφορήθηκε την άμεση ενέργεια του πάπα, σχεδίαζε πως να εξοντώσει και αυτόν, αλλά δεν πρόφθασε, διότι ο πάπας πέθανε στις 2.6.657. Εκτός από τη Σύνοδο του Λατερανού (649), που καταδίκασε επίσημα τον Μονοθελητισμό, μια Σύνοδος των Αφρικανών Επισκόπων (646) είχε ήδη καταδικάσει επίσημα τον Μονοθελητισμό. Κανείς λοιπόν από τους ανωτέρω πάπες δεν προσχώρησε στον Μονοθελητισμό, ούτε ο πάπας Ευγένιος Α΄, μάλιστα δε ο αποκρισάριος του πάπα Βιταλιανού στην Κων/πολη Αναστάσιος μαρτύρησε μαζί με τον άγιο Μάξιμο και τον μαθητή του Αναστάσιο. Αν κάποιος από τους πάπες αυτούς είχε προσχωρήσει στον Μονοθελητισμό, τότε θα αφοριζόταν από την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο (680), όπως αφορίσθηκαν οι: Ρώμης Ονώριος (625-638), Κων/πόλεως Σέργιος Α΄ (610-638), Πύρρος Α΄ (638-641), Παύλος Β΄ (641-653), Πέτρος (654-666) και Αλεξανδρείας Κύρος (630-643) ως αιρετικοί Μονοθελήτες. Η Σύνοδος λοιπόν αυτή αφόρισε 6 Πατριάρχες!!!
Συμπερασματικά, όταν αγωνιζόταν ο άγιος Μάξιμος (580-662) κατά του Μονοθελητισμού δεν ήταν μόνος. Είχε πίσω του τουλάχιστον την Εκκλησία της Ρώμης και τους Επισκόπους της Αφρικής.
ΠΗΓΕΣ: 1/ αγίου Μαξίμου: Μυσταγωγία, 2/ αγίου Μαξίμου: Περί διαφόρων αποριών αγίων Διονυσίου και Γρηγορίου, 3/ π. Ν. Βιδάλη: Οι Ρωμαίοι Ποντίφηκες και το έργο τους και 4/ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς –Μπριττάνικα.
ΙΚ
Οδυσσέα, αν και πιθανόν να μη το επιθυμείς, πιστεύω, ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσεις το άρθρο του Τελεβάντου της 4/5/2011 που απευθύνεται στον Πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό ,όχι για να συμφωνήσεις ή διαφωνήσεις μαζί του, αλλά για να διαπιστώσεις τον βαθύτερο φόβο του συγγραφέα και των ομοφρόνων του ,που δεν τον κρύβει ,φόβο μην τυχόν με αφορμή και αρχή τα γεγονότα της Σερβίας ,που αφορούν τον ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ Μητροπολίτη Αρτέμιο, ξεκινήσει αντίδραση σε Πανορθόδοξο επίπεδο ,που θα συνιστά ουσιαστικά ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ εναντίον των Οικουμενιστών και των συνοδοιπόρων τους ,που αυθαίρετα τους ονομάζει Εκκλησία ,ενώ όσους πιθανόν αντιδράσουν με Αποτείχιση ΣΧΙΣΜΑ. Και ο φόβος του δεν σταματά εκεί ,αλλά προχωρά, μη τυχόν αυτοί οι νέοι, κατά Τελεβάντο, Σχισματικοί συνεργασθούν και με Παλαιοημερολογίτες, οπότε το πράγμα θα γίνει περισσότερο επικίνδυνο για την Διοίκηση των Οικουμενιστών ,που αυτός ονομάζει Εκκλησία ,ενώ τους άλλους τα είπαμε πριν. Αυτός ακριβώς είναι και ο φόβος των Οικουμενιστών , αυτό που απεύχεται ο Παναγιώτης ,διότι εάν από την εξέλιξη των πραγμάτων συμβεί κάτι τέτοιο η δυναμική που θα δημιουργηθεί θα είναι μεγάλη και ανεξέλεγκτη από τα γνωστά κέντρα και ο πιστός Λαός ,όσος είναι αυτός, θα πάρει θάρρος και θα αγωνισθεί με δύναμη. Εάν συμβεί αυτό που απεύχεται ο Τελεβάντος ,τότε στον αγώνα θα μπούν μπροστά νέοι, σοβαροί και ταλαντούχοι πνευματικά άνθρωποι και θα μαζέψουν κοντά τους αργά ή γρήγορα, ότι καλό υπάρχει στο χώρο της Εκκλησίας είτε στο Νέο είτε στο Παλαιό Ημερολόγιο . Μακριά θα μείνουν μόνο αυτοί που κοροϊδεύουν ,όσο για τη διαφορά του Ημερολογίου αυτή προσωρινά θα μπορούσε να περιμένει, για λίγο, για λόγους Ποιμαντικής Οικονομίας, έως ότου η Ορθόδοξη Εκκλησία πατήσει γερά στα πόδια της, οπότε Συνοδικά θα το αντιμετωπίσει και αυτό το θέμα στην ώρα του. Δεν ξέρουμε τί θα γίνει στο μέλλον, αλλά έχοντας υπόψη μας, ότι σε κάθε δύσκολη εποχή ό Κύριος έστελνε τους Αγίους Του για να ελευθερώσουν την Εκκλησία από την αιχμαλωσία των αιρέσεων, τότε κάτι πρέπει να περιμένουμε, ότι θα συμβεί και στις μέρες μας και αν αυτός ο Αγιος είναι ο Μητροπολίτης Αρτέμιος και κάποιοι άλλοι ,που θα φωτίσει ο Θεός, κανένας Οικουμενιστής ,κανένας λαοπλάνος συνοδοιπόρος ,φανερός ή κρυφός και κανένας Τελεβάντος με τους φόβους του δεν πρόκειται να σταματήσει. Οσο για σένα Οδυσσέα διαβάζωντας την πρόθεσή σου για Αποτείχιση ,σου εύχομαι ο Κύριός μας να σε φωτίζει, να σε στερεώνει και να σε οδηγεί στο θέλημά Του, άλλωστε για Εκείνον και μόνο για Αυτόν όλοι μας αγωνιζόμεθα ο καθένας με τις μεγαλύτερες ή πενιχρώτερες δυνάμεις του. Χριστός Ανέστη , η Ορθοδοξία ενίκησε ,νικά και θα νικήσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΑΓΚΗ ΑΓΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΥ ΝΟΜΙΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΧΟΛΙΟΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
(ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΟ FACE BOOK ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ.
Διαβάζοντας τήν "Αποτείχισιν" (προπάντων τά σχόλια) ως καί αλλα δημοσιεύματα σχετικά μέ τήν πορείαν τού "αντιοικουμενιστικού αγώνα", διαπιστώνουμε ουσιαστικά τόν "φόβον καί τόν τρόμον" πού εχει καταλάβει τούς οικουμενιστάς ολων των αποχρώσεων, μήπως η αντίδρασις, εστω αυτή πού υπάρχει, ξεφύγει από τόν ελεγχόν των. Ο φόβος των καί η ανησυχία των ειναι μήπως οι αντιοικουμενιστές σέ συνεργασία μετά των "παλαιοημερολογιτών" δημιουργήσουν "πανορθόδοξον ασπίδα" κατά τού οικουμενισμού καί ετσι αποτύχουν τά σχέδια των οικουμενιστων περί υποταγής των πάντων εις τήν οικουμενιστικήν νεωτεριστικήν των "εκκλησίαν" καί εν γένει τήν νέαν Τάξιν πραγμάτων, ητοι τήν πανθρησκείαν τού αντιχρίστου. Ημείς, ομως τούς λέγομεν οτι δέν πρέπει ιδιαιτέρως νά "ανησυχούν". Διότι εν οσω οι "αντιοικουμενιστές" δέν ολοκληρώνουν τήν Ομολογίαν των μέ τήν Ομολογίαν της τελεσιδίκου καταδίκης τού νέου Ημερολογίου υπό Πανορθοδόξων Συνόδων καί δέν κινούνται μέ συνέπειαν πρός αυτήν, ητοι ενόσω δέν λαμβάνουν υπ' οψιν καί δέν "συμμορφώνονται" πρός τάς εν λόγω αποφάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αι οποίαι εχουν διαχρονικόν καί καθολικόν εκκλησιολογικόν χαρακτηρα, τίποτα τό ουσιαστικόν δέν προσφέρουν εις τήν Ορθοδοξίαν. Τό μόνον αποτέλεσμα πού μπορεί νά εχη ενας αντιαιρετικός αγώνας μέσα από τόν οικουμενιστικόν χώρον τού νέου ημερολογίου,ειναι νά προστεθη ενα ακόμη σχίσμα, τό οποίον ενώ φαινομενικά θά στρέφεται κατά τού Οικουμενισμού, ομως ουσιαστικά θά τόν εξυπηρετεί. Ημείς πάντως ευχόμεθα οι μέν "οικουμενιστές" νά εννοήσουν τουλάχιστον οτι "σκληρόν πρός κέντρα λακτίζειν", οι δέ "αντιοικουμενιστές" οτι "ανάγκη εστίν αγώνος καί τούτου νομίμου" κατά τόν Μέγαν Βασίλειον.
Αν αρχίσουμε εμείς οι Αντιοικουμενιστές και βλέπουμε σφαιρικότερα τον αγώνα μας και δεν περιοριζόμεθα μόνο στις απόψεις και στον κύκλο μας θα ωφελήσουμε πραγματικά την υπόθεση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Οι ακρότητες αδελφοί ,από οπουδήποτε και αν προέρχονται δεν φέρνουν ώφελος αλλά ζημία στην ενότητα των Ορθοδόξων, των αληθινά Ορθοδόξων
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ορθοδοξία δέν ακολουθεί τήν μέθοδον της διπλωματίας ως οι πολιτικοί. Εχει τό "ναί, ναί" καί τό "ου, ου". Εχει ακόμη τούς αγίους Πατέρας οι οποίοι τονίζουν διά στόματος αγίου Μάρκου Ευγενικού οτι "εις τά της Πίστεως ου συγχωρεί συγκατάβασις". Καί οι οποίοι ναί ομιλούν καί δια οικονομίαν αλλά καί τονίζουν τό "Οικονομητέον ενθα μή παρανομητέον. Επομένως τό θέμα δέν αντιμετωπίζεται μέ τό πώς μάς βολεύει, (αυτό νομίζω οτι εν τελική αναλύσει σημαίνει τό οτι "πρέπει νά βλέπωμεν τά πράγματα σφαιρικά", μέ τό πού ειναι οι περισσότεροι, μέ τό τί απαιτεί σήμερα ο κόσμος, αλλά μέ τό ποία ειναι η πραγματική αλήθεια καί τί απαιτεί από εμάς η αλήθεια, ο Χριστός, η Εκκλησία. Καί εάν συνειδητοποιήσωμεν τούτο τότε θά πρέπει ολοι νά υποταχθώμεν εις τό θέλημα τού Χριστού, εστω καί αν μείνωμεν ολίγοι η καί μόνοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, ανώνυμε συναγωνιστά, το ζητούμενο είναι το θέλημα του Θεού, στο οποίο όλοι πρέπει να υπακούομαι. Οι Αγιοι της Πίστεώς μας και οι Πατέρες της Εκκλησίας άλλωτε ήσαν ανυποχώρητοι και άλλωτε οικονομούσαν έχοντας πάντα την βεβαιότητα, ότι με αυτό τον τρόπο υπάκουαν στο Θείο θέλημα. Αυτοί όμως είχαν αληθινά τον Χριστό μας μέσα στην καρδιά τους ,που τους μιλούσε μυστικά και όχι την φωνή των παθών τους ή την γραμματολογική ερμηνεία των παραδομένων. Είχαν μέσα τους και το γράμμα, αλλά προ πάντων το ΠΝΕΥΜΑ , το ίδιο ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ που τους καθοδηγούσε, γιαυτό ο καρπός των αποφάσεών τους και των πράξεών τους υπήρξε πλούσιος πνευματικά αν και στην εποχή τους υπήρξαν μερικοί, που τους έλειπε το Πνεύμα και έγιναν άδικοι κατήγοροι ακόμη και των συγχρόνων τους Αγίων. Αδελφέ η πνευματική μεσότης δεν είναι πολιτική ,αλλά έκφρασης αγαπούσης καρδίας, πολιτική είναι το περιτύλιγμα της προδοσίας και στην καρδιά του προδότη της Πίστεως ο Χριστός μας δεν κατοικεί. Το αληθινό συμφέρον της Εκκλησίας επιβάλει να βρεθούν γέφυρες που θα φέρουν κοντά όλους εκείνους που δεν έκλιναν γόνυ στο σύγχρονο Βάαλ του Οικουμενισμού και δεν πρόδωσαν το Εσφαγμένο Αρνίο. Χριστός Ανέστη. Η Ορθοδοξία ενίκησε ,νικά και θα νικήσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Πολυμενόπουλε Διονύσιε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΗ ΗΔΗ ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ
ΚΑΙ ΔΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΩΣ
Γράφετε ότι «το αληθινό συμφέρον της Εκκλησίας επιβάλει να βρεθούν γέφυρες που θα φέρουν κοντά όλους εκείνους που δεν έκλιναν γόνυ στο σύγχρονο Βάαλ του Οικουμενισμού και δεν πρόδωσαν το Εσφαγμένο Αρνίο», και ασφαλώς εννοείτε (όπως φαίνεται και από τά προηγούμενα σχόλια εις τά οποία αναφέρεστε) «να βρεθούν γέφυρες» «πού θα φέρουν κοντά και νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες αντιοικουμενιστές», ενώ «το θέμα της ημερολογιακής διαφοράς θα παραπέμπεται εις μίαν μέλλουσαν να συνέλθη Πανορθόδοξον η όπως λένε αλλοι Οικουμενικήν Σύνοδον». Εκ πρώτης οψεως, φαίνεται ότι αυτό πράγματι συνάδει προς το «αληθινό συμφέρον της Εκκλησίας», αλλά με καλυτέραν μελέτην του θέματος θα διαπιστώσετε ότι το ημερολογιακόν θέμα το εχει αντιμετωπίση πολλάκις η Ορθόδοξος Εκκλησία και δή Πανορθοδόξως καταδικάσασα την εισαγωγήν νέου Ημερολογίου καί ελαβε τελεσιδίκους αποφάσεις καί επομένως η αποδεχόμεθα αυτάς και συμμορφωνόμεθα, η παραβλέπουμε το ημερολογιακόν θέμα προς χάριν μιάς αντιοικουμενιστικής ενώσεως και συνεργασίας. Νομίζω πώς μία τοιαύτη λύσις δεν είναι δυνατόν να γίνη αποδεκτή από την πλευρά της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι κατά την Ομολογίαν Της «ο νεοημερολογιτισμός εισήχθη ως Οικουμενισμός και εδημιούργησεν σχίσμα με ολας τάς συνεπείας του σχίσματος». Πέραν αυτού η Γνησία Ορθόδοξος Εκκλησία εχει δηλώσει πολλάκις οτι ειναι παντελώς αντίθετος ου μην αλλά και καταδικάζει την πρακτικήν των οικουμενιστων, καθ'ην «διαλεγόμενοι» εις το «Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών», και αναζητούντες «γέφυρες» εις εκείνα πού τους ενώνουν (και ηδη εχουν ευρεθεί πολλές), δεν συζητούν καθόλου εκείνα τά οποία τους εχώρισαν και τους χωρίζουν … Και το αποτέλεσμα είναι τραγικόν από εκκλησιολογικής αλλά και σωτηριολογικής απόψεως, διότι ενώνονται μέν μεταξύ τους οικουμενιστικώς, ητοι εν τω ονόματι του αντιχρίστου, παραμένουν όμως ἀλλότριοι της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας καί επομένως εκτός της σωστικής Κιβωτού.
(Τό παρόν εδημοσιεύθη εις τό Facebook Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννη, απ' οπου τό ελάβομεν)
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ;
(Τινά εκ των παρατιθεμένων σχολίων εδημοσιεύθησαν εις την «Αποτείχισιν»)
Διά το χρέος των πιστών να διακόπτουν την κοινωνία μετά των αιρετικών και «πρό Συνοδικής διαγνώμης» (αν θέλετε) λέγουν οι Αγιοι Πατέρες:
Ὁ Μέγας Βασίλειος: «Οἵτινες τήν ὑγιᾶ Ὀρθόδοξον Πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνεῖν δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους εἰ καί μετά παραγγελίαν οὐκ ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (Βλ. Ν. Βασιλειάδη, Μάρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις «Σωτήρ», ‘Αθῆναι, 1972, σελ. 95).
Ὁ ἅγιος Κύριλλος ‘Αλεξανδρείας γράφει πρός τόν λαόν τῆς Κων/λεως: «Ἀσπίλους καί ἀμώμους ἑαυτούς τηρήσατε, μή κοινωνοῦντες τῶ μνημονευθέντι (Νεστορίῳ) μήτε μήν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες... Τοῖς δέ γε τῶν κληρικῶν, εἴτε λαϊκῶν διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμε ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας (τούς παθόντας)»(ΜΑΝΣΙ, 4, 1096).
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης δι’ ἐκείνους πού ἁπλῶς κοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς λέγει: «’Εχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτους κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῃ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο (ἐχαρακτήρισε)». (P.G. 99. 1049 Α) Ὁ ἴδιος ἅγιος λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α).
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός λέγει: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διίστασθαι» (P.G. 160. 105 C).
Ὁ ἴδιος ἅγιος λέγει: «Φεύγετε καί ὑμεῖς ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων. Ἰδού ἐγώ Μάρκος ὁ ἁμαρτωλός λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μνημονεύων τοῦ Πάπα ὡς ὀρθοδόξου ἀρχιερέως, ἔνοχος ἔστι πάντα τά τῶν Λατίνων ἐκπληρῶσαι μέχρι καί αὐτῆς τῆς κουρᾶς τῶν γενείων καί ὁ λατινοφρονῶν μετά τῶν Λατίνων κριθήσεται καί ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται» (P.G. 160, 1097 D, 1100 Α).
Οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες πρός τόν αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγον γράφουν: «Καῖ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή καί οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνἰας τῶν μνημονευσάντων αύτίκα ..., ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐττόν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (V. LAURENT - J. DARROUZES, DOSSIER GREC. DE L’ UNION DE LYON (1273-1277), Παρίσι 1976, σ. 399).
Από τό Kirykos Live journal
Επεται συνέχεια
Συνέχεια εκ τού προηγουμένου σχολίου)
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ Β΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου διαγορεύει: «Μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις... Εἰ δέ φανείη τις ... τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καί τοῦτο ἀκοινώνητον εἶναι». ( Πηδάλιον, Ἔκδοσις «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993, σελ. 176).
Τό Συνοδικόν τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λέγει: «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει, τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς εἰκόνας, ἀνάθεμα» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμος Γ, σελ. 230 καί 325).
Επίσης ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: "Και γαρ του πλημμελουντος ο την αμαρτιαν επαινων χαλεποτερος πολυ". (Πατρ. 60,423),
Επίσης ο ιδιος πατήρ λέγει: "Τι ποιεις ανθρωπε; Παρεβαθη ο νομος... πλημμεληματα τοσαυτα ετολμηθη παρα τινος των ιερωμενων, τα ανω κατω γεγονε και ου φριττεις; Τα αψυχα πενθει και στενει και συναγανακτει τω δεσποτη. Συ δε λογικος ουκ αλγεις; Ουκ επιτιμας, ου γινη χαλεπος τιμωρος των του Θεου νομων αλλα και κοινωνεις; (Πατρ.55,252).
Ο δε Δ΄ Κανών τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου διαγορεύει: "Εἴ τις οὖν...διά τινα ἰδιοπάθειαν εὑρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ᾿ αὐτόν Κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, ἀναίσθητα τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέφει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν ᾿Αποστολικῶν διατάξεων. Παραγγέλλει γάρ καί ὁ Πέτρος ἡ κορυφαία τῶν ᾿Αποστόλων ἀκρότης: "Ποιμαίνετε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως κατά Θεόν. Μή αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως. Μή ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γενόμενοι τοῦ ποιμνίου· καί φανερωθέντος τοῦ ᾿Αρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον".
Κατόπιν ολων αυτών τά οποία γνωρίζουν, διότι η Αποτείχισις αλλά και άλλες ιστοσελίδες τά προβάλλουν συχνότατα, γνωρίζουν δε και την αποστασίαν των ποιμένων των, εμείς οι της γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, απορούμε καί διερωτώμεθα, τι είναι εκείνο πού τους κρατάει ακόμη ενωμένους με τους Οικουμενισμούς. Τι περιμένουν ακόμη; Γιατί δεν κάμνουν εστω το πρωτον βήμα (της διακοπής) και υστερα εχει ο Θεός….