Άκυρα και Αχαρίτωτα Μυστήρια - Η Θεολογική Διακριτή διαφορά

 

Eισαγωγικά

Δημοσιεύουμε απόσπασμα (διαμορφωμένο κατάλληλα)  από ένα e-mail που μας στάλθηκε από αποτειχισμένο θεολόγο, που μένει εκτός Ελλάδος. 

Το θέμα που διαπραγματεύεται έχει σχέση με τα Μυστήρια των Οικουμενιστών.

Το απόσπασμα το δημοσιεύουμε σαν κείμενο προβληματισμού, τονίζοντας ότι διαφωνούμε σε ορισμένες θέσεις του αρθρογράφου.

π.Δ.Α

-------------------------------------------------------------------

…Ρωτάς τώρα που είμαι Αποτειχισμένος τί θα κάνω. Θα σε στεναχωρήσω, το ξέρω, αλλά προτιμώ να ακολουθώ την Διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων ως προς το θέμα των αιρετικών ποιμένων και δη οικουμενιστών. Θα απέχω έως ότου βρούμε αληθινά Ορθόδοξο ιερέα/αρχιερέα ο οποίος:

1. Να μην έχει καμία εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς οικουμενιστές πατριάρχες και την παγκόσμια Νεο-Ορθοδοξία,

2. Να μην είναι Μέλος του Παναιρετικού Π.Σ.Ε.

3. ει δυνατόν να ακολουθεί το Ιουλιανό Ημερολόγιο, χωρίς όμως να έχει καμία σχέση ή κοινωνία με οποιαδήποτε από τις αλληλο-αφοριζόμενες παρασυναγωγές και σχισματικές παρατάξεις των ΓΟΧ

4. και ει δυνατόν να ομιλεί Ελληνικά ή εστω Αγγλικά, εφ΄ όσον η Ορθοδοξία είναι υπεράνω Εθνών, "εις πάντα τα Έθνη".

Το ξεκαθαρίζω και το δηλώνω ευθύς-εξ΄αρχής, δεν δογματοποιώ το Ημερολόγιο ούτε καταδικάζω ή κολάζω κανέναν. Οι αλληλο-αναθεματισμοί ανήκουν μόνο στους ΓΟΧ. Ο καθένας όπου αναπαύεται. Είναι απλά θέμα συνειδήσεως, θέμα αρχής, θέμα αγάπης, αφοσίωσης και υποταγής στην Εκκλησιαστική, Εορτολογική Παράδοση και Λειτουργική Ενότητα της Εκκλησίας. Εάν ο Μελέτιος Μεταξάκης δεν ήταν δεδηλωμένος Μασόνος αλλά Θεοφόρος Άγιος Πατήρ, εάν δεν υπήρχε καμία Εγκύκλιο του 1920 η οποία να προδιαθέτει και να προϋποθέτει κοινό Ημερολόγιο προς κοινόν συνεορτασμόν, εάν δεν υπήρχαν Συνοδικές καταδίκες έστω της αλλαγής του Πασχαλίου και εάν, επί τέλους, για όνομα του Θεού, η αλλαγή του 1924 γινόταν από Αγία Ορθόδοξη Σύνοδος η οποία να αποτελείται από Θεοφόρους  

Πρωτίστως, σας αγαπώ και σας σέβομαι δίχως όρους. Παρ΄όλα αυτά, παραμένει η Θεολογική και Δογματική διαφωνία μας. Το ανεπίτρεπτο και τραγικό λάθος είναι ότι περιμένετε παθητικά και πάλι, "άχρι καιρού" προσμένετε εκ νέου, νέα Σύνοδο, να ξανασυνέλθει για χάρη σας (δεν ειρωνεύομαι καθόλου) και να σας το πει ξανά και ξανά ότι τα μυστήρια των οικουμενιστών είναι άκυρα. 

Το είπε ο Χριστός, το όρισαν εν Πνεύματι Αγίω οι Άγιοι Πατέρες. Έπρεπε να σας αρκεί ο Μέγας Φώτιος, αυτός ο Θεοφόρος και Θεούμενος καθώς και η Αγία, Πρωτοδευτέρα Σύνοδος, (ισότιμη και ισόκυρη Οικουμενικής) να μας το φωνάζει: "Ού γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν!"

Το λέξει ξεκάθαρα, δεν καταδικάζουμε Ορθοδόξους, αληθινούς επισκόπους, αλλά (σε αντιδιαστολή) ΨΕΥΔεπισκόπους. Ψεύτικος δεν σημαίνει ότι λέει ψέματα, αλλά ότι δεν είναι αληθινός, δεν είναι υποστατός, αλλά άκυρος, ανυπόστατος, κάλπικος, απατεώνας.

Όπως μία κάλπικη λύρα δεν έχει εγκυρότητηα και ισχύ, δεν περνάει, έτσι και ο ψεύτικος επίσκοπος έχει ψεύτικη ιεροσύνη με ψεύτικα μυστήρια, δεν ισχύουν, δεν περνούν, δεν αγιάζουν, δεν σώζουν. Είναι απλή και τετράγωνη η λογική των Αγίων Πατέρων, χωρίς φιλοσοφίες. Οι αιρετικοί δεν έχουν Άγιο Πνεύμα. Το λέγει ο Θεός: "Πνεῦμα μὴ ἔχοντες!" (Ιούδα. 1, 19). Εάν έχουν Άγιο Πνεύμα, τότε κακώς φύγαμε από αυτούς και θα έπρεπε να τους βάλουμε και μετάνοια σαν τον προσκυνημένο Τυχικό... (βεβαίως και θα τον ξεσκεπάσω). 

Ο Μέγας Αθανάσιος καταδικάζει την πλάνη της υποτιθέμενης εγκυρότητος των μυστηρίων των αιρετικών, λέγοντας:

"Πολλές αιρέσεις αναφέρουν το όνομα της Αγίας Τριάδος κατά το βάπτισμα, αλλά μην πιστεύοντας ορθά και μην έχοντας υγιή Πίστη (Ορθόδοξη), καθιστούν το νερό του βαπτίσματος ανώφελο διότι λείπει η λυτρωτική ευσέβεια!" (Μεγ. Αθανασίου, Κατά Αρειανών 2, 42-43, P.G. 26, 237B).

Όταν το νερό του βαπτίσματος δεν ωφελεί την ψυχή διότι από αυτό λείπει η «λυτρωτική ευσέβεια», δηλαδή λείπει η σώζουσα πίστη, δεν σώζουν τα μυστήριά τους, είναι ΑΚΥΡΑ. Η ακυρότητα έγκειται στην έλλειψη λυτρώσεως. Ας μην ξεχνούμε ότι εδώ δεν μιλάει για εκτός Εκκλησίας αιρετικούς αλλά για «Ορθοδόξους» οι οποίοι ασπάζονταν την αίρεση του Αρείου και κρατούσαν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του. ΑΚΥΡΑ τα μυστήριά τους! Μάταια και ανώφελα! Λείπει από αυτά η λυτρωτική χάρη του Αγίου Πνεύματος!  

Η Αγία εν Καρχηδόνι Σύνοδος (και αυτή ισότιμη και ισόκυρη Οικουμενικής) το ορίζει με και δηλώνει: 

«Διά τε Ιεζεκιήλ του Προφήτου λέγει Κύριος: ‘Και ραντίσω υμάς καθαρώ ύδατι, και καθαριώ υμάς. Και δώσω υμίν καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν δώσω υμίν!’ Πώς δε δύναται καθαρίσαι και αγιάσαι ύδωρ ο ακάθαρτος ων αυτός (στην πίστη) και παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι;»

 

Βλέπεις, αγαπητέ μου, ότι η Σύνοδος συμφωνεί απολύτως με την Αγία Γραφή; «παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι;» Οι αιρετικοί δεν έχουν Άγιον Πνεύμα! Να, η ομοφωνία και αρμονία των Αγίων Πατέρων! Εσείς όμως, εκεί, επιμένετε στην άκαρπη διαφωνία με πνεύμα αντιλογίας, αντιλέγοντας στον Θεό, στους Αγίους Πατέρες και στις Συνόδους: «όχι, έχουν Άγιο Πνεύμα κατ΄ οικονομίαν!»

Δεν είναι λιγάκι παράτολμο να λέμε τέτοια πράγματα ότι θα καταπιέσουμε εμείς οι θνητοί τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, εφ΄ όσον εμείς «οικονομούμε καλύτερα», να κατέβει με το ζόρι να κατοικήσει στους αιρετικούς και να επικυρώσει την βλασφημία τους, επειδή το θέλουμε εμείς;

Άκουσε, σε παρακαλώ, Οδυσσέα, την ερώτηση αυτή, δεν είναι δική μου αλλά του Ίδιου του Θεού και μη μου απαντάς, απάντησε μέσα σου, στην καλή σου την συνείδηση και την όντως αγαθή διάθεση που έχεις. Μας ρωτάει όλους κατά πρόσωπον, κατάματα ο Θεός μέσω της Αγίας Συνόδου:

«Τίς δε δύναται δούναι, όπερ αυτός ουκ έχει; ή πώς δύναται πνευματικά εργάζεσθαι ο αποβαλών Πνεύμα Άγιον;» Έβγαλαν από πάνω τους, σαν άχρηστο χιτώνα, πέταξαν και αποτίνακαν από πάνω τους την ιερωσύνη, πέταξαν και εκδίωξαν το Άγιο Πνεύμα την στιγμή που ενσωματώθηκαν με την Παναίρεση και συνεχίζουν να μνημονεύουν τους εχθρούς του Χριστού και της Παναγίας! Έχει έγκυρα και αγιαστικά μυστήρια ο εχθρός του Θεού; Τί σόι εχθρός ειν΄ αυτός; Πρώτη φορά ακούω αιρετικός να έχει Άγιο Πνεύμα και να σώζει! Ποιός; Ο αιρετικός.

Βλασφημεί τον Θεό ο Βαρθολομαίος, βλασφημεί την Αγία Τριάδα, βλασφημεί και εξυβρίζει τους Αγίους Πατέρες, "είναι ο μεγαλύτερος αντίχριστος και χειρότερος αιρετικός όλων των αιώνων" αλλά... έχει έγκυρα μυστήρια και σώζει! Ποιός; Αυτός ο οποίος θέτει τον εαυτό του εκτός Εκκλησίας, ο ποιμήν ο κακός, ο κάκιστος, παγκάκιστος και παναιρετικός, μερικοί Αποτειχισμένοι τον ξανατοποθετούν εντός Εκκλησίας με μυστήρια σωστικά. Εκατοντάδες Αποτειχισμένοι ανά τον κόσμο τον έχουν καταδικάσει ως αιρετικό δημοσίως, και ενώ είναι καταδικασμένος και αφορισμένος από τον πιστό Λαό του Θεού και από ευσεβείς, Θεοφοβούμενους ιερείς του Υψίστου, αυτός παρ΄ όλα έχει Άγιο Πνεύμα, έχει σώζουσα ιερωσύνη. Δεν μπορώ να το καταλάβω.

Άλλη μεγάλη θεολογική πλάνη και παγίδα το «ανεξάλειπτον της ιερωσύνης…».

Η ιερωσύνη δεν είναι κάποια δύναμη μαγική με αδιάκοπη αιώνια ισχύ. Για να διατηρηθεί, υπάρχουν όρια και προϋποθέσεις. Βεβαίως, ο 62^ος (ΞΒ΄) Κανόνας των Αγίων Αποστόλων το ξεκαθαρίζει: «Εἴ τις κληρικός, διὰ φόβον ἀνθρώπινον, Ἰουδαίου ἢ Ἕλληνος ἢ αἱρετικοῦ, ἀρνήσεται, εἰ μὲν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀποβαλλέσθω˙ εἰ δὲ τὸ ὄνομα τοῦ κληρικοῦ, καθαιρείσθω· μετανοήσας δέ, ὡς λαϊκὸς δεχθήτω».

Εάν μετανιώσει ο καθηρημένος ιερέας, θα τον δεχτείς σαν λαϊκό, ας έχει κάποια σχετική, σφραγίδα ιερωσύνης κατά βάθος, είναι ανενέργητη και ακυρωτική. Απαγορεύεται να την χρησιμοποιήσει και εάν το κάνει, τα μυστήρια είναι άκυρα! Ναι, υπήρχαν κάποιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις που το μυστήριο ενός καθηρημένου ιερέως και μάλιστα αρχιερέως ήταν αποκλειστικά για κείνη την συγκεκριμένη στιγμή έγκυρο, όπως στην Τουρκοκρατία ο καθηρημένος και αρνησίθεος επίσκοπος Αλεξάνδρος Ποτουράς της Οφιούντας του Πόντου, το 1660. Υπάρχει όμως μία ειδοποιός διαφορά. Σε εκείνη την περίπτωση ήταν ακριβώς η πίστη του πιστού λαού που απαιτούσε την ιεροπραξία ως μέγιστη ανάγκη και όχι ότι η ιερωσύνη ως διά μαγείας είναι πάντοτε έγκυρη και υποστατή.

Τον τελευταίο λόγο όχι η Εκκλησία ... Η Εκκλησία τα έλυσε παντοτινά: «Πώς δε δύναται καθαρίσαι και αγιάσαι ύδωρ ο ακάθαρτος ων αυτός (στην πίστη) και παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι;» Γιατί δεν το καταλαβαίνουμε αυτό το τόσο απλό; Δεν μπορούμε να λάβουμε Άγιο Πνεύμα από τους αιρετικούς οικουμενιστές διότι απλούστατα δεν το έχουν. «Όπερ αυτός ουκ έχει» και «παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι!» Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα ούτε καμία εγκυρότητα μυστηρίων στους αιρετικούς οικουμενιστές. «ΟΥΚ αν λάβοις παρά του μη έχοντος!» Δεν πρόκειται να μας δώσουν αυτό που οι ίδιοι δεν έχουν. Ας μη λέμε και επιμένουμε εμείς ότι έχουν. Είναι πολύ τολμηρό. Αφού είναι αιρετικοί. Δεν έχουν Άγιο Πνεύμα.

Έγραψα για πολλά χρόνια στην τοπική εφημερίδα της Μελβούρνης και κατεδίκασα ευθαρσώς και δημοσίως τον αρχιβλάσφημο Στυλιανό και τώρα τον Μακάριο ως αιρετικούς. Με το δίκιο της η Ελληνική Κοινότητα θα πει: "Κοίτα τον, καταδικάζει την Ιερά Αρχιεπισκοπή ως αιρετική και παράλληλα παρακαλεί να του βαφτίσουν τα παιδάκια του. Συμφεροντολόγος!" Όχι, δεν θα επιστρέψω «στο ίδιον εξέραμα». ……

Αυτό όμως, δεν το επιτρέπει η συνείδησή μου. Από τη μια να καταδικάζω τους οικουμενιστές αρχιερείς δημοσίως ως αιρετικούς και από την άλλη να παρακαλώ τους αιρετικούς αυτούς να μου δώσουν αυτό που δεν έχουν, Άγιο Πνέυμα. Προτιμώ να εμπιστεύομαι τον Θεό και τις Θεόπνευστες Συνόδους….

Το θέμα της εγκυρότητος των μυστηρίων είναι πολύ παρεξηγημένο. Ξεχνούμε ότι μιλούμε για γενικό κανόνα γενικής ακυρώσεως και όχι για ειδικές και εξαιρετικά πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Δυστυχώς, οι σχισματικοί ΓΟΧ μιλούν για «αχαρίτωτα» μυστήρια. Εκεί έγκειται η βλασφημία. Δεν μπορούμε να μιλούμε για αχαρίτωτα διότι δεν μπορούμε να περιορίσουμε την χάρη του Αγίου Πνεύματος, όπου θέλει πνέει, όποιον θέλει σώζει και όποιον επιθυμεί κολάζει. Δεν θα γίνουμε εμείς συμβουλάτορες του Αγίου Πνεύματος. 

Για παράδειγμα: το Μυστήριο του Αεροβαπτίσματος, από τελετουργικής πλευράς δεν είναι έγκυρο διότι ενώ υπάρχει η επίκληση της Αγίας Τριάδος,

α) δεν υπάρχουν τρεις καταδύσεις,

β) δεν υπάρχει το Χρίσμα η δωρεάν Σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος και

γ) το μυστήριο μπορεί να το τελέσει ακόμη και μία πιστή, Θεοφοβούμενη γυναίκα, η οποία δεν είναι ιερεύς και ούτε επιτρέπεται ποτέ να γίνει. 

Παρ΄ όλα αυτά όμως το παιδί λαμβάνει την ίδια ακριβώς χάρη την οποία θα ελάμβανε εάν τελούσε το μυστήριο ένας κανονικός ιερέας. Εάν πεθάνει, τότε ο Θεός το καθιστά έγκυρο. Δεν είναι αυτομάτως, αυθύπαρκτα έγκυρο. Εάν όμως το παιδί ζήσει, τότε η Βάπτιση πρέπει να γίνει κανονικά από ιερέα και για αυτό δεν θα θεωρηθεί ότι γίνεται για δεύτερη φορά αλλά για πρώτη, ας έχει λάβει πρωτίστως Αεροβάπτισμα. Βλέπουμε δηλαδή μία προϋπόθεση καθοριστική: Εφ΄ όσον το παιδί ζήσει, το μυστήριο μετέπειτα αποδεικνύεται άκυρο. Έχουμε ακυρότητα μυστηρίου. Εάν όμως δεν ζήσει, μόνο κάτω από αυτή την ακραία επιθανάτια προϋπόθεση, τότε η χάρι του Αγίου Πνεύματος καθιστά το Μυστήριο «έγκυρο» με την έννοια ότι έλαβε την ίδια χάρη την οποία θα ελάμβανε από κανονικό ιερέα.

Παρομοίως με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Ένας ο οποίος δεν γνωρίζει για πολλούς υποστατούς λόγους ή άλλος προσέρχεται σε οικουμενιστές «κατ΄ οικονομίαν» με την αντιπατερική ευλογία του πνευματικού του, αυτός δεν λαμβάνει οντολογικό Σώμα και Αίμα Χριστού αλλά παίρνει την ίδια ακριβώς χάρη την οποία θα έπαιρνε εάν κοινωνούσε από Ορθόδοξο Αποτειχισμένο ιερέα. Άλλο πράγμα η εγκυρότητα και άλλο η χάρις. Ας μη μπερδεύουμε τις δύο διακριτές έννοιες.

Άλλο ένα παράδειγμα: Γνωρίζουμε ότι η απουσία λαϊκών καθιστά την Θεία Λειτουργία άκυρη και το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας άκυρο. Χρειάζεται οπωσδήποτε έστω και ένας λαϊκός, αλλιώς εάν τελεστεί, είναι άκυρη. Εάν αυτή και μόνη η απουσία λαϊκών ακυρώνει την Θεία Κοινωνία, πόσο μάλλον την ακυρώνει μία ήδη καταδικασμένη από Οικουμενική Σύνοδο αίρεση και η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε εμείς οι Αποτειχισμένοι τους Οικουμενιστές ψευδο-επισκόπους (επαναλαμβάνω, ψευδο-επισκόπους όπως ακριβώς τους ονομάζει ο Ίδιος ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα), ο τρόπος αυτός προσδιορίζει και την πρόοδο και προώθηση της παναιρέσεως. Άθελα μας, γινόμαστε αυτό που έλεγες πάντοτε εσύ στην αρχή κι ας μην άρεσε σε πολλούς: γινόμαστε Σιγονταροοικουμενιστές, είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι.

 

Αναγνωρίζοντας εγκυρότητα μυστηρίων στους οικουμενιστές, σιγοντάρουμε την Παναίρεση εις το διηνεκές. Είναι σαν να λέγουμε στον Θεό, δεν χρειαζόμαστε την Αγιοπατερική Αποτείχιση, ας μας λείπει αυτή, αφού οι πιστοί βολεύονται. Έτσι βάζουμε το εκκλησιαστικό βόλεμα υπεράνω της άμεσης και επείγουσας ανάγκης να πολεμηθεί η Παναίρεση. Περιμένοντας και αναμένοντας παθητικά για μελλοντική Σύνοδο από το υπερπέραν, πάλι αχρηστεύουμε τον Συνοδικό Θεσμό ο οποίος σαφέστατα το δηλώνει: «πρό Συνοδικής διαγνώσεως.»

Εφ΄ όσον ο Θεός μας επιτρέπει, πριν από οποιαδήποτε Συνοδική διάγνωση να καταδικάσουμε κάποιους δημοσίως ως αιρετικούς, το ίδιο επιτρέπει και προσμένει να καταδείξουμε τα μυστήρια αυτών των αιρετικών ως άκυρα ώστε να μην προσέρχονται ποτέ οι πιστοί να λαμβάνουν μολυσμό. Συμφωνώ, η προαίρεσή μας, μολύνει το μυστήριο, αλλά ακόμη χειρότερο το μολύνει η βλάσφημη και αιρετική προαίρεση των οικουμενιστών. Δεν γίνεται ο Μέγας αυτός Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης να διδάσκει ότι η Κοινωνία των αιρετικών είναι ψωμί και κρασί και μεις να διδάσκουμε αντίθετα, ότι είναι πραγματικό Σώμα και Αίμα. Δεν γίνεται, το ξαναλέγω, κάποιος έχει λάθος, δεν γίνεται να είναι και οι δύο σωστοί.

Εφ΄ όσον γνωρίζω ότι είναι αιρετικοί και μάλιστα αιρετικοί οι οποίοι είνα ήδη καταδικασμένοι από Οικουμενική Σύνοδο (οι επί μέρους αιρέσεις), τότε δεν πρέπει να πηγαίνω καθόλου σε αυτούς ούτε να διδάσκω ΄΄ανετη, ελεύθερη και αβλαβή μυστηριακή κοινωνία για τους πιστούς. Καλύτερα να τους πω "μην πάτε καθόλου", παρά να τους χαιδεύω τα αυτιά και να λέγω "πάτε, όλα καλά, όλα έγκυρα κατ΄ οικονομίαν αφού δεν υπάρχουν άλλοι". 

Έχουμε ιερό καθήκον από τον Θεό και πειθαρχία στις Συνόδους και τους Αγίους Πατέρες, πρώτα να θεωρούμε άκυρα τα μυστήρια των αιρετικών (χωρίς να επικαλούμαστε κάποιες εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) και εκ των υστέρων, εάν όντως έλθει κάποια αληθινά Ορθόδοξη Σύνοδος πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων Αποτειχισμένων, να τα καταστήσει αυτή έγκυρα.

Εμείς σήμερα λειτουργούμε αντιθέτως και παρανόμως: πρώτα τα θεωρούμε έγκυρα και έπειτα περιμένουμε μία Σύνοδο να μας τα πει αυτή άκυρα. Αυτό το σκεπτικό δεν έχει φιλότιμο. Μία τέτοια Σύνοδος δεν θα έλθει ποτέ. Μας το ορίζουν, εξορκίζουν και διατάζουν οι Σύνοδοι και οι Άγιοι Πατέρες: «Όπερ αυτός ουκ έχει» και «παρ΄ ω Πνεύμα Άγιον ούκ έστι!» Αυτό θα ακολουθούμε εμείς, μέχρι να επέμβει ο Θεός με μία αληθινά Αγία Ορθόδοξη Σύνοδο, αν ποτέ επέλθει.

 

…………………………………………………………………… 

Όσο για τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο, δεν τον κατηγόρησα σε τίποτε αναληθές. Είπα την ωμή αλήθεια την οποία ομολογείς και εσύ ο ίδιος, ότι δυστυχώς δεν έκανε Αποτείχιση και άφησε γραμμή Αντιπατερική. Ακόμη και λίγες ημέρες πριν κοιμηθεί του είπα τηλεφωνικά με αγάπη και συντριβή καρδίας: 

«Θέλω να σου στείλω τον π. ….. να σε κοινωνήσει, μην επιτρέπεις σε οικουμενιστές να σε λιβανίζουν ούτε να σου κάνουν την κηδεία. Θέλω να σε δω να μιμείσαι τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό ο οποίος απείλησε «κανένας από όσους μνημονεύουν τον πατριάρχη να μην τολμήσει να πατήσει πόδι στην κηδεία μου, ούτε στα τρίμηνα, ούτε στα εξάμηνα, ούτε στα εννιάμηνα, ούτε να περπατήσει απ’ έξω από τον ναό! Και εάν δεν βρεθεί ιερέας που να μην μνημονεύει, ας πάω αδιάβαστος!» 

Μου απήντησε ότι με αγαπάει. Και εγώ τον αγαπώ, αλλοίμονο, δάσκαλός μου και πατέρας μου ήταν, αλλά δεν θα ξεπουλήσω την Πίστη μου ούτε θα καταπατήσω την συνείδησή μου εάν συμβεί (και δυστυχώς συνέβη) ο δάσκαλός μου να μου διδάσκει αντίθετα από τους Αγίους Πατέρες. Μου έλεγε: «να πάτε με την σύζυγο  και τα παιδιά να κοινωνάτε στους ναούς του Στυλιανού…»

Του είχα πει: Όχι, αυτή την χάρη δεν μπορώ να σου την κάνω. Δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου. Δεν μπορώ να καταφύγω σε βλάσφημο και αιρετικό να μου μεταδώσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός ο Ίδιος με διατάζει: «τα πρόβατά μου ΦΕΥΞΟΝΤΑΙ!» Φεύγω και δεν γυρίσω πίσω στον εμετό μου!»   

Η άρνηση μου αυτή στην υπόδειξη του διδασκάλου μας να διατηρώ μυστηριακή κοινωνία με οικουμενιστές και βαρείς λύκους (ο λύκος δεν είναι ποτέ αληθινός επίσκοπος με έγκυρα μυστήρια αλλιώς δεν θα τον έλεγε λύκο η Γραφή) καθώς και η κατάδειξη ιστορικού, πραγματικού γεγονότος ότι ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος δεν έκανε Αποτείχιση, δεν πρέπει ποτέ να εκλαμβάνεται ως εξύβριση ή ασέβεια δική μου προς το πρόσωπό του. Δεν είναι δίκαιο να με κατηγορείτε ότι "δεν βοηθώ την ψυχή του". Ίσα-ίσα την βοηθώ με το να ικετεύω τον Θεό να τον συγχρέσει που δεν έκανε Αποτείχιση, ενώ έπρεπε να την κάνει, διότι άλλη δόξα θα είχε τότε επί γης και ουρανού. 

Όλοι οι ιερείς εδώ στην Αυστραλία επικαλούνται τον Σωτηρόπουλο: «Εφ΄ όσον δεν έκανε Αποτείχιση ο Σωτηρόπουλος, τον Π…. θα ακούμε τώρα; Αι στα κομμάτια!» μου λένε. 

Άλλος μου τηλεφώνησε προσφάτως: «Θέλεις να πεις εσύ, ότι ο Σωτηρόπουλος και ο π. Αυγουστίνος και όλοι οι μεγάλοι χαρισματούχοι γέροντες έκαναν λάθος που δεν έκαναν Αποτείχιση τώρα στα τελευταία τους;;» Του απάντησα ταπεινά και μονολεκτικά: «Ναι.» Και μου έκλεισε το τηλέφωνο.

 

..Διδάσκουν γεροντολατρεία και δασκαλολατρεία, διδάσκουν το προσωπικό Αλάθητο, ενώ αυτό είναι βαρβάτη Παπική Αίρεση. Ούτε οι Άγιοι Πατέρες δεν είναι προσωπικά αλάθητοι κατ΄ ιδίαν, ….., ούτε εγώ που τα γράφω. Ενδέχεται να σφάλλουμε, αρκεί όμως να στηριζόμαστε στη Αγία Γραφή, στους Αγίους Πατέρες και τις Αγίες Συνόδους, όχι στον λογισμό μας, επικαλούμενοι λόγους διακρίσεως ώστε να «οικονομήσουμε ευκολώτερα το ποίμνιο…»

Η ωμή, τραγική αλήθεια είναι αυτή: Τα μεγάλα ονόματα (ή όπως λες εσύ τα «παλιά μυαλά») δεν έκαναν Αποτείχιση. Σιγά μην κάνει και ο Τυχικός. Και ο π. Θεόδωρος Ζήσης μισή και κουτσή αποτείχιση έκανε. Ξέχασε τελείως αυτό το οποίο του είχα απευθύνει προσωπικά και αυτό το οποίο διατυμπάνιζε μετά σε όλους: «Ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται!» Τώρα, «κατ’  οικονομίαν» κοινωνούν οι πάντες με τους πάντες και γίναμε όλοι Άγιοι Πάντες, χορεύοντας το τσάμικο «των Αγίων Πατέρων ο χορός» και χειροκροτούμε τον εαυτό μας, δέστε με τί ωραία που χορεύω! Ησαϊα χόρευε και όσο θέλεις μνημόνευε! 

Βλέπεις λοιπόν; Άφησαν γραμμή, παρακαταθήκη αντιπατερική: «Δεν χρειάζεται η Αποτείχιση, μένουμε εντός των τειχών και πολεμούμε εντός». Εάν ο π. Αυγουστίνος, ναι συμφωνώ, αυτός ο γίγας, έκανε Αποτείχιση (όχι τότε για τον Αθηναγόρα με τρία ανεπαίσθητα χρονάκια τα οποία ήταν ανώφελα διότι δεν μετανόησε ο Αθηναγόρας, πράγμα το οποίο μόνο τότε θα επέτρεπε ξανά την συνέχιση του μνημοσύνου) αλλά από τον Ιερώνυμο τον Α΄, τελευταία από τον Χριστόδουλο, τον χουντικό Σεραφείμ μέχρι και τον Ιερώνυμο Β΄, εάν τόσες δεκαετίες δίδασκε Αποτείχιση και επηρέαζε με την χάρη και την δύναμη που του χάρισε ο Θεός και άλλους επισκόπους και ιερείς και μοναχούς να κάνουν Αποτείχιση, θα είχαμε σήμερα ολόκληρη αληθινή Σύνοδο αληθινά Ορθοδόξων, με έγκυρη ιεροσύνη και έγκυρα μυστήρια, χωρίς καμία ανάγκη των ΓΟΧ! 

Με όλα αυτά, δεν καταδικάζω (δεν έχω κανένα τέτοιο δικαίωμα) ούτε τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο ούτε τον μέγα π. Αυγουστίνο, μακάρι να κολαστώ εγώ για χάρη τους! Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω ο ίδιος σίγουρη την σωτηρία μου. Δεν επιχειρώ λοιπόν να κολάσω κανένα. Καταδεικνύω την θλιβερή πραγματικότητα την οποία δεν πρέπει να κρύβουμε εν ονόματι της αγάπης μας για τα πρόσωπα. «Κρίνω την δίκαιη κρίση» χωρίς να καταδικάζω με εμπάθεια. Εσύ πάντοτε ομολογούσες την πικρή αλήθεια: «Ναι, Νίκο μου, παλιά μυαλά, τί να πούμε, δεν καταλάβαιναν κάποια πράγματα!» Τα ίδια έλεγα και εγώ. Πλάκωσαν όλοι να με φάνε: «Ο Πανταζής ασεβεί εναντίον του π. Αυγουστίνου και του Σωτηρόπουλου…» Αν είπα ψέματα, ας το υποδείξουν. 

Το Ευαγγέλιο δεν αποκρύβει την άρνηση του Πέτρου (φρικτή άρνηση της Θεότητος) ούτε την προδοσία του Ιούδα. Ο Πέτρος σώθηκε και ας αρνήθηκε. Η άρνησή του όμως καταγράφτηκε. Και οι δικές μας πράξεις θα καταγραφούν διότι η ιστορία όπως ξέρεις πολύ καλά, θα σταθεί αμείλικτος κριτής μας. Οι μεγάλοι και τρανοί, δεν έκαναν Αποτείχιση και τώρα πληρώνουμε εμείς την ζημιά. Πού να τολμήσουμε να «συναγωνιστούμε» εμείς (εσύ κι εγώ) με τον Γίγαντα π. Αυγουστίνο και τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο; ………

Αλλά για όλα αυτά φταίει ο Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος διότι όπως ομολόγησε ο ίδιος ο π. Αυγουστίνος, «Τον Επιφάνιο συμβουλευόμαστε όλοι μας…» Ο Επιφάνιος τους πήρε όλους στο λαιμό του! «Μέγας Κανονολόγος». Εφεύρε δική του τεράστια πλάνη ότι «διά της Μνημονεύσεως, η Εκκλησία, δεν μοιράζει πιστοποιητικά Ορθοπραξίας αλλά αποδίδει τιμή προς τον οικείο επίσκοπο… 

Τί διαφθορά διδασκαλίας, Θεέ μου! Τί κατάντεια και τί δαιμονικό ψεύδος! Αντιθέτως, ο ίδιος ο Συγγραφέας της Θείας Λειτουργίας, ο Μέγας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, απερίφραστα διδάσκει ότι διά της Μνημονεύσεως δηλώνουμε ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι ο τάδε είναι «ορθοδοξότατος»… Δηλώνουμε αποδοχή και υποταγή στο πιστεύω του αρχιερέως, είτε είναι αυτό ορθό, είτε είναι αιρετικό. Ποια «εκδήλωση τιμής;;;;;» και πράσινα άλογα… Οι πλείστοι εμπιστεύτηκαν την Εωσφορική πλάνη του π. Επιφανίου, έθεσαν την ελπίδα της σωτηρίας τους στην απατηλή αναμονή μελλοντικής Συνόδου από το υπερπέραν η οποία θα έρθει να μας λύσει και να αναλύσει θέματα ήδη προ πολλού λυμένα! 

Λες και θα κάνουν Σύνοδο, ποιοι αδελφέ μου; Ποιοι Άγιοι Θεοφόροι πατέρες θα την συγκροτήσουν; Ο π. Ζήσης, ο π. Ευθύμιος, ο π. Σταύρος, ο π. Γεώργιος, ο π. Σάββας, ο π. Μάξιμος, ο π. Μεθόδιος Εσφιγμενίτης, όχι πες μου, αλήθεια, δεν μιλάω ειρηνικά, ρωτάω αληθινά, ποιοι πατέρες θα τολμήσουν να πουν: «Ακούστε μας, εμπιστευτείτε μας, εμείς ξέρουμε, είμαστε ισάξιοι, ισότιμοι και ισόκυροι των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και σας το διαβεβαιώνουμε: οι αιρετικοί οικουμενιστές δεν έχουν έγκυρα μυστήρια…"

Τότε θα τους απαντήσω: «Χαίρω πολύ, Χαιρόπουλος». Το γνωρίζαμε από πρώτο χέρι, το Πανάγιο Χέρι των Αγίων Πατέρων και όχι από μπάτσο Θεϊκό και καλπαζιά σιγονταροοικουμενιστική. Η ανεπανόρθωτη ζημιά έγινε και η Παναίρεση επεκτείνεται, εδραιώνεται και παγιώνεται παντού. Θα φύγω και θα φύγεις από τη ζωή και κάποιοι ακόμα θα περιμένουν «μελλοντική Σύνοδο» να τους πει ότι οι αιρετικοί δεν έχουν μυστήρια, όπως μας το είπε από την ανάποδη το Κολυμπάρι. 

Σταματώ εδώ, δεν θέλω να σε κουράσω περισσότερο….. Ο καθένας ας κάνει όπως τον φωτίσει ο Θεός και ας ακολουθεί όποια γραμμή τον αναπαύει. 

Ν.Π