Οικουμενιστικές αντιλήψεις και πλάνες.Η Ευχαριστιακή εκκλησιολογία και το Πρωτείο (Γ)

 

Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟ

Η «ευχαριστιακή εκκλησιολογία» του Ζηζιούλα, τελικά, είναι ο Δούρειος ίππος, μέσω του οποίου θα ενωθεί το μεγαλύτερο τμήμα των μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας με το Βατικανό. Διότι από τη στιγμή που «κάθε εξουσία» στην Εκκλησία («αγιαστική, ποιμαντική και η λεγομένη διοικητική») «πηγάζει από την ευχαριστία» και αυτόν που κατέχει την «προεδρία της Θείας Ευχαριστίας», τότε ο Προεστώς της Ευχαριστίας μεταμορφώνεται σε πηγή εξουσίας και αυθεντίας, στην σεβασμιότητα του οποίου ανήκει απόλυτη υπακοή, αφού θα είναι περιβεβλημένος όλο το μυστηριακό, εσχατολογικό και θεσμικό φορτίο ιερότητος, άνευ μάλιστα του οποίου (όπως ευθέως διδάσκει ο Περγάμου) δεν είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε τον Κύριο. Έτσι παρακάμπτεται και από την Λειτουργία και από την καθημερινή ζωή ο λατρευόμενος Κύριος, ο «προσφέρων και προσφερόμενος» Χριστός, και τη θέση του καταλαμβάνει ο Προεστώς, πίσω από τον οποίο κρύβεται επιμελώς και θα κάνει την εμφάνισή του εν τω καταλλήλω καιρώ το αποκρουστικό πρόσωπο του Πάπα.

Και σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή Κορναράκη: «Την 23.12.2005 ο «Ορθ. Τύπος» δημοσίευσε πληροφορία σύμφωνα με την οποία εις το Θ’ Διαχριστιανικό Συμπόσιον (διάβαζε μεταξύ παπικών και ορθοδόξων εξ Αθηνών), μεταξύ άλλων πορισμάτων, «διαπιστώθηκε ότι η “Ευχαριστηριακή εκκλησιολογία” είναι δυνατό να αποτελέσει σημαντική βάση προσεγγίσεως των δύο Εκκλησιών, στα πλαίσια του οικουμενικού διαλόγου, για την κατανόηση της λειτουργίας του Επισκοπικού πρωτείου στην τοπική εκκλησία στα πλαίσια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας»!

Όπως βλέπουμε, “Ευχαριστηριακή εκκλησιολογία” και Πρωτείο πάνε μαζί. Έτσι, στις 23 Φεβρου¬αρίου 2008 στην Ακαδημία του Βόλου ο κ. Ζηζιούλας, ερωτώμενος για το Μυστή¬ριο της Ιεραρχίας, δεν διστάζει να συγκρίνει τα ασύγκριτα· τολμά να εισάγει την «ειδωλολατρική» έννοια της αναλογίας μεταξύ της Ιεραρχίας και της Αγίας Τριάδος· και θεολογεί περί της Αγίας Τριάδος με εφόδιο όχι τον θείο φωτισμό, αλλά τους φαυλεπίφαυλους ορθολογιστικούς συλλογισμούς, που ανέκαθεν εξάγουν τα βατικάνεια, προτεσταντικά και οικουμενιστικά εργαστήρια. Και όλα αυτά τα κάνει με ποια σκοπιμότητα; Για να δικαιολογήσει το Πρωτείο του Πάπα! Μας διδάσκει, λοιπόν, την κακόδοξη θεωρία ότι μέσα στην Αγία Τριάδα έχουμε «διαβάθμηση»! Μας λέγει, «ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο Κύριος είναι δεύτερος Θεός». Ας ακούσουμε τους κακόδοξους λόγους του:

«Ο πρώτος λοιπόν αυτομάτως γεννά την Ιεραρχία. Οντολογικά η Ιεραρχία υπάρχει και στην Αγία Τριάδα. Η πηγή, η Αρχή, είναι ο Πατήρ, από ’κεί πηγάζουν τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Στην Αγία Τριάδα, λοιπόν, έχουμε μία διαβάθμιση, δεν έχουμε αυτόματη συνύπαρξη, αλλά έχουμε ύπαρξη η οποία μεταφέρεται από τον έναν στον άλλον. Εάν βάλουμε τα πρόσωπα να εμφανίζονται έτσι ταυτόχρονα, τότε καταργούμε την έννοια της αιτιότητος. Η αιτιότητα δεν είναι κάτι που μπορούμε να παραβλέψουμε. Η αιτιότητα είναι βασικό στοιχείο της Ετερότητος. Η Ετερότητα στην Αγία Τριάδα δεν αναδύεται έτσι φυσικά, αυτομάτως. Υπάρχει ένα πρόσωπο, πρέπει να προέρχεται ελεύθερα. Από τη στιγμή όμως που εισάγουμε αυτό το πρόσωπο, αυτή την αιτιότητα, εισάγουμε Ιεραρχία».