Ἐκλογές 2019

Ἐκλογές 2019 

καί ἡ νομιμοποίηση 

τῆς ἁμαρτίας

Ἕνας Ἁγιορείτης μοναχός

Μετά τήν προδοτική ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας στούς Σλάβους τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, δικαίως οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ἀγανακτήσαμε καί εἴμαστε ἕτοιμοι στίς ἐρχόμενες ἐκλογές νά τό δείξουμε αὐτό ἐμπράκτως. Ἀλλά ἐάν ἡ προδοσία τῆς πατρίδος ὀφείλει νά μᾶς κινεῖ σέ ἀγανάκτηση, πόσο μᾶλλον ἡ προδοσία τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τῆς Πίστεώς μας, ἡ καταπάτηση διά «νόμου» τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, καί ἐν τέλει ἡ ἐπικείμενη ἐσχάτη προδοσία, ἡ παράδοση τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ στά βλάσφημα στόματα τῶν ὑβριστῶν Του, διά τῆς ἀποποινικοποίησης τῆς βλασφημίας; Διότι βέβαια, ὅσο ἀπέχει ὁ οὐρανός ἀπό τήν γῆ, τόσο ἀπέχει ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως καί ἡ προδοτική ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἀπό αὐτή τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας.

Ἀλλά εἴτε προλάβουν νά ἀλλάξουν τόν ποινικό κώδικα, ὅπως ἔχουν σκοπό, εἴτε ὄχι, οἱ συνειδητοί ἤ ἀσυνείδητοι ἐργάτες τοῦ ἀντιχρίστου θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως (τοῦ ἔχοντος «ἐπί τάς κεφαλάς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας»· Ἀποκ. ιγ΄1) φανερές εἶναι οἱ προθέσεις καί ἡ «γραμμή» καί τά μέχρι τώρα ἄνομα καί ἀντίχριστα ἔργα τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καί ὅσων τό συνδράμουν.

Ἔπρεπε λοιπόν πρό πολλοῦ νά εἴχαμε ἀγανακτήσει οἱ Ἕλληνες (οἱ πιστοί δηλαδή, πού εἴμαστε ἡ μεγάλη πλειονότητα, διότι περί τῶν ἀπίστων δέν γίνεται λόγος)· καί μάλιστα πολύ πρίν ἀναλάβει τά ἡνία τῆς χώρας ἡ παρούσα κυβέρνηση. Ἐπί 40 περίπου χρόνια οἱ ἀντιχριστιανικοί νόμοι διαδέχονται ὁ ἕνας τόν ἄλλον, καί ὁ Εὐαγγελικός Νόμος ποδοπατεῖται.

Τί νά πρωτοθυμηθεῖ κανείς; Ἐνδεικτικά ἀναφέρω:

– ἡ θεσμοθέτηση τοῦ πολιτικοῦ γάμου (Νόμος 1250 τοῦ 1982).

– ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας (Ν.1272/1982).

– ἡ διαγραφή τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητος ἀπό τίς ταυτότητες (Ν.1599/1986 κ.ἄ.), καί ἡ πρόσφατη ἀπόφαση γιά τήν εἰσαγωγή σ᾿ αὐτές ἠλεκτρονικοῦ τσίπ, πού θά περιέχει «τά στοιχεῖα πού ἀπαιτοῦνται γιά τίς Ὑπηρεσίες Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης» κ.ἄ. (ΦΕΚ 1476Β/27.4.2018) - δηλαδή οὐσιαστικά μία θήκη στήν ὁποία θά μπορεῖ νά τοποθετεῖται ὁ,τιδήποτε ἀποφασίσουν κάποιοι ἁρμόδιοι, ἀκόμη καί σατανικά σύμβολα.

– ἡ νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων (Ν.1609/1986) - τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους, μιά πραγματική γενοκτονία μέ 300.000 τουλάχιστον θύματα κατ᾿ ἔτος.

– ἡ νομιμοποίηση τῶν καζίνων (Ν.2206/1994).

– ἡ νομιμοποίηση τῆς ἐπαγγελματικῆς πορνείας (Ν.2734/1999).

– ἡ νομιμοποίηση τῶν μέντιουμ (μάγων) κλπ

– ἡ ἔξωση τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν αἴθουσα τῆς Βουλῆς καί ἡ ἀπομάκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπό τά δημόσια κτήρια καί ὑπηρεσίες, καί

– ἡ ἐξεναντίας νομιμοποίηση τῆς πορνογραφίας καί τῶν ἀσέμνων ταινιῶν στούς κινηματογράφους καί τίς τηλεοράσεις.

– ἡ θεσμοθέτηση τοῦ συμφώνου συμβίωσης (Ν.3719/ 2008).

– ἡ συνεχής πολεμική κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ἐπί σειρά ἐτῶν, καί ἡ τελική μετατροπή του σέ θρησκειολογικό (τό 2017), καί γενικότερα, ἡ ἀποδόμηση τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν ἀπό τά σχολικά βιβλία καί προγράμματα.

– ἡ σταδιακή ὑποδούλωση τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ σέ ξένα κέντρα ἀποφάσεων, ἑτεροδόξων καί ἀλλοπίστων ἀνθρώπων, διά τῆς μεταφορᾶς ἐξουσίας ἀπό ἐθνικό σέ ὑπερεθνικό ἐπίπεδο καί τοῦ ὑποβιβασμοῦ τοῦ συνταγματικοῦ καί ἐθνικοῦ μας δικαίου ἔναντι τοῦ εὐρωπαϊκοῦ, χωρίς ποτέ νά ἐρωτηθεῖ ὁ λαός (συνθῆκες Σέγκεν (1997) καί Λισσαβώνας (2007), μνημόνιο τοῦ 2010, κ.ἄ.).

– ἡ ἀνέγερση μουσουλμανικοῦ τεμένους στήν Ἀθήνα μέ κρατικά χρήματα καί σέ δημόσια ἔκταση (Ν.3512/2006), ἐνῶ μάλιστα ἐκκρεμεῖ ἀκόμα ἡ ἐκπλήρωση τοῦ τάματος τοῦ Ἔθνους, δηλαδή ἡ ἀνέγερση Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στήν Ἀθήνα, ἀπό τό κράτος, ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεό γιά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τούς Τούρκους μουσουλμάνους.

– ἡ ἀποφυγή λήψης μέτρων γιά τό τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα τοῦ Ἔθνους καί ἡ ἀπεναντίας νομοθετική ὑποστήριξη καί διευκόλυνση τῶν μουσουλμάνων λαθρομεταναστῶν, πού τείνουν νά κατακλύσουν τήν χώρα σέ βάρος τῶν Χριστιανῶν (Συνθήκη Δουβλίνου, Νόμος Ραγκούση, Νόμοι γιά τήν ἰθαγένεια, κ.ἄ.).

− οἱ προσπάθειες κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς (Ν.4177/2013 κ.ἄ.).

− ἡ θεσμοθέτηση τοῦ συμφώνου συμβίωσης τῶν ὁμοφυλόφιλων (Ν.4356/24.12.2015), διά τῆς ὁποίας ἀναγνωρίζεται ὡς φυσιολογική σχέση καί ἐξισώνεται νομοθετικά μέ τόν γάμο μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἁμαρτίες.

– ἡ νομιμοποίηση τῆς ἀλλαγῆς φύλου διά δηλώσεως (Ν.4491/13.10.2017).

– ἡ ὑπερψήφιση τῆς πρότασης διακήρυξης τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ Κράτους μέ ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος (14.3.2019).

− τό νομοσχέδιο γιά τήν ἀποποινικοποίηση τῆς βλασφημίας τῶν θείων καί τῶν κεκοιμημένων (ἡ νομοπαρασκευαστική διαδικασία ἄρχισε τόν Ἰούλιο τοῦ 2016) [1].

Τά παραπάνω εἶναι λίγα μόνο παραδείγματα τῆς ἀντιχριστιανικῆς γραμμῆς καί δράσης τῶν κυβερνήσεων (καί ἄλλων «προοδευτικῶν» δυνάμεων) τῶν τελευταίων 37 ἐτῶν. Πόσοι ἀπό τούς πιστούς Ἕλληνες ἀγανακτήσαμε μαζί τους; Δυστυχῶς τά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν τῶν ἐτῶν αὐτῶν δέν μαρτυροῦν κάτι τέτοιο. Καί εἶναι μέν ἀλήθεια ὅτι πρό τῆς παρούσης Κυβερνήσεως, τό μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀντιχρίστων μεταρρυθμίσεων («Ἀλλαγή» ἦταν καί τότε τό σύνθημά τους!) τό ἀνέλαβε τό πάλαι ΠΑΣΟΚ· ἀλλά καί ἡ ΝΔ, πού τόσες φορές ἦρθε στήν Κυβέρνηση, ὄχι μόνο δέν διόρθωσε τά κακῶς νομοθετηθέντα καί ἀποφασισθέντα, ἀλλά συνευδοκούσα ἔβαλε καί αὐτή ἐπιπλέον λίθους πρός στηριγμό τοῦ ἀντιχρίστου οἰκοδομήματος. Καί τό θέμα δέν εἶναι βέβαια ποιό ἀπό τά λεγόμενα Κόμματα Ἐξουσίας εἶναι τό «μή χεῖρον» (δηλ. τό μικρότερο κακό), ἀλλά τό τί περιμένει ἀπό μᾶς ὁ Θεός.

Τήν ἐποχή τοῦ Μωϋσέως, ἡ ἀγανάκτηση τοῦ δικαίου Φινεές (φόνευσε τούς δημοσίως πορνεύοντας) ἔσωσε τούς Ἰσραηλίτες ἀπό τήν δικαία ὀργή τοῦ Θεοῦ. Σήμερα τό ζητούμενο δέν εἶναι ἀσφαλῶς ἡ θανατική ἐκτέλεση τῶν πρωταιτίων τοῦ κακοῦ, ἀφοῦ ζοῦμε πλέον στήν ἐποχή τῆς Νέας Διαθήκης καί τῆς Χάριτος, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἐπιτρέπεται ὁ συμβιβασμός μέ τήν ἁμαρτία καί κατ᾿ ἐπέκταση μέ κόμματα πού «συνεργάζονται μέ τόν διάβολο» στή νομιμοποίησή της. Ἡ ψῆφος (τουλάχιστον) τῶν Χριστιανῶν ἔπρεπε νά ἀποτελεῖ σαφή μαρτυρία καί ἔκφραση τῆς ἀγανάκτησής τους ἀπέναντι στή νομιμοποίηση τῆς ἁμαρτίας (καί ὄχι μόνο ἡ ψῆφος, ἀλλά καί ἡ γενικότερη στάση τους, ἐντός τῶν πλαισίων βέβαια τοῦ Εὐαγγελικοῦ Νόμου).

Προβάλλεται ἀπό πολλούς τό ἐρώτημα: «Καί ποιόν νά ψηφίσουμε; ἀφοῦ καί αὐτοί ἀκόμα πού ὁμιλοῦν περί πίστεως καί πατρίδος, μόλις ἔρθουν στά πράγματα καί λάβουν κάποια ἐξουσία τά ἴδια κάνουν». Τά γεγονότα ἄλλωστε μιλᾶνε ἀπό μόνα τους: Κατά τήν ψηφοφορία πού ἔγινε στό Εὐρωκοινοβούλιο τόν Φεβρουάριο τοῦ 2014, πρός ἔγκριση τῆς ἀντιχρίστου ἐκθέσεως Λούνατσεκ, πού ζητοῦσε τήν νομοθετική ἀναγνώριση καί στήριξη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οἱ δύο εὐρωβουλευτές τοῦ ΛΑΟΣ ψήφισαν ἡ μία (γυναίκα) ὑπέρ τῆς ἐκθέσεως καί ὁ ἄλλος λευκό, διατρανώνοντας ἔτσι τήν Ὀρθόδοξη «εὐαισθησία» τοῦ κατά τά ἄλλα Λαϊκοῦ Ὀρθόδοξου Συναγερμοῦ! [2]. Ὅσο γιά τό ἄλλο «πατριωτικό» κόμμα, τούς ΑΝΕΛ, πού πρίν ἀπό τρεῖς μῆνες ξεπούλησε σέ δύο δόσεις (ψηφοφορίες) τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, μόλις καί χρειάζεται νά ἀναφέρει κανείς ὅτι ὅλοι οἱ ἀντιχριστιανικοί Νόμοι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν χάρη στό δεκανίκι τῶν ΑΝΕΛ, ἄν καί λόγω «χριστιανικῆς εὐαισθησίας» οἱ ἴδιοι «ἔνιπτον τάς χεῖρας των» στίς ψηφοφορίες τῆς Βουλῆς, ὅπως ὁ Πόντιος Πιλάτος.

Σχετικά μέ τή Χρυσή Αὐγή, τέλος, πού δεσπόζει μεταξύ τῶν θεωρουμένων πατριωτικῶν κομμάτων, παράδοξο εἶναι, πῶς ἐνῶ μάχονται τόν ἐθνομηδενισμό τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν λοιπῶν «προοδευτικῶν δυνάμεων» καί ὑπερασπίζονται τόν Χριστιανισμό, δέν διστάζουν νά ἐπικαλοῦνται καί νά προβάλουν τούς ἀθέους μηδενιστές Νίτσε καί Καζαντζάκη, νά ἑορτάζουν τά ἡλιοστάσια, καί νά κάνουν «σημαία» τους μιά κοσμοθεωρία πού μοιάζει πολύ μέ αὐτή τοῦ Χίτλερ (δέν τούς φτάνει ἡ γαλανόλευκη, δηλαδή οἱ ἑλληνορθόδοξες ἀρχές καί πρότυπα;). Τά πλέον φοβερά καί ἀποκαλυπτικά, ὅμως, γιά τό ἐν λόγω κόμμα, εἶναι τά ὅσα ἔγραψε καί δημοσίευσε κατά καιρούς ὁ σεβασμιότατος μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ [3].

Παραμένει λοιπόν τό ἐρώτημα: καί ποιόν νά ψηφίσουμε προκειμένου νά ἐκφράσουμε τήν ἀγανάκτησή μας στήν ἀντίχριστη πολιτική τῶν κυβερνώντων; Αὐτό βέβαια εἶναι ἕνα ἐρώτημα πού πρέπει μόνος του νά τό ἀπαντήσει κανείς, λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψη του πραγματικά δεδομένα καί προηγούμενες πράξεις καί ὄχι μόνο προεκλογικούς λόγους καί ἐξαγγελίες. Αὐτό πού θέλησα νά τονίσω ἐδῶ εἶναι ὅτι ἄν καί ἀνθρωπίνως ἡ κατάσταση δέν φαίνεται νά μπορεῖ νά ἀλλάξει πρός τό καλύτερο, γιά τόν Θεό ὅμως ὅλα εἶναι δυνατά, καί ὅτι ὁ «ἐκλογικός νόμος» τοῦ Θεοῦ –ἄν μποροῦμε νά τό ποῦμε αὐτό– δέν ἔχει σχέση μέ τά ἀνθρώπινα ἐκλογικά συστήματα. Στήν περίπτωση τῶν Σοδόμων, εἶχε συμφωνήσει ὁ Θεός μέ τόν Ἀβραάμ ὅτι ἄν βρεθοῦν ἔστω καί δέκα δίκαιοι μεταξύ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως τῶν Σοδόμων δέν θά τήν καταστρέψει. Θά μποροῦσε λοιπόν καί στήν περίπτωση τῆς Ἑλλάδος κάτι ἀνάλογο νά λεχθεῖ:

Ἄν ἕνα μέρος τῶν Ἑλλήνων, μετανοημένοι, ἐκφράσουμε μέ τήν ψῆφο μας (καί τή γενικότερη στάση μας) τήν ἀποδοκιμασία μας στήν ἀντίχριστη πολιτική τῶν κυβερνώντων, θά μποροῦσαμε ἴσως νά «καταπραΰνουμε» τήν δικαία «ὀργή» τοῦ Θεοῦ [4] πού ἔχει ξεσπάσει στή χώρα μας σύμφωνα μέ τόν προφητικό λόγο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, πού εἶχε πεῖ τό 1989, ὅτι «ὅταν κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπό τό κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθῆ» [5].

Σαφής εἶναι ἡ προειδοποίηση τοῦ Θεοῦ στήν Καινή Διαθήκη: «μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί οὔτε ἀρσενοκοῖται (=ὁμοφυλόφιλοι) οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται ... βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α´Κορ. στ´9-10) καί «δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται, ἀνόμοις δέ καί ... ἀνδροφόνοις (=ἀνθρωποκτόνους), πόρνοις, ἀρσενοκοίταις ... ψεύσταις, ἐπιόρκοις, καί εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται, κατά τό εὐαγγέλιον» (Α´Τιμ. α´9-10). Καί ἀλλοῦ πάλι στήν Καινή Διαθήκη λέει: «πᾶς πόρνος ἤ ἀκάθαρτος ἤ πλεονέκτης ... οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ... διά ταῦτα γάρ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας. μή οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν» (Ἐφ. ε΄5-7). Καί βέβαια, «συμμέτοχοι αὐτῶν» δέν γίνονται μόνο ὅσοι διαπράττουν αὐτά τά ἔργα, ἀλλά καί ὅσοι κατά κάποιο τρόπο συνεργοῦν στή νομιμοποίησή τους.

Ἄν λοιπόν μαζί μέ τόν ἑαυτό μας διορθώσουμε καί τήν στάση μας ἀπέναντι στούς ἐξουσιαστές καί νομοθέτες «τοῦ αἰῶνος τούτου», ὥστε νά μή γινόμαστε συνυπεύθυνοι καί συμμέτοχοι σέ νομοθετικά ἐγκλήματα καί ἁμαρτίες ἄλλων, μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι θά ἑλκύσουμε πάλι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς καί τήν ἐπίγεια Πατρίδα μας.

Ἕνας Ἁγιορείτης μοναχός

23 Ἀπρ./6 Μαΐου 2019

––––––––––––––

[1] βλ. καί aktines.blogspot.com/2019/04/blog-post_82.html

[2] βλ. aktines.blogspot.com/2014/04/blog-post_4998.html

[3] βλ. π.χ. aktines.blogspot.com/2018/11/blog-post_561.html

[4] ὡς «ὀργή» ἐννοεῖται ἐδῶ ἡ παιδαγωγική ἐγκατάληψή μας ἀπό τόν Θεό.

[5] βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τόμος Δ΄, ἔκδ. 2002, σελ. 78