Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Δεν ΞΕΧΝΑΜΕ με τιποτα, τα αποτροπαια Εκκλησιαστικα εγκληματα της σημερινης ενοχης Ιεραρχιας, που με πρωτο ΕΝΟΧΟ τον Αρβανιτη Ιερωνυμο Λιαπη, διεπραξαν και ουδεποτε μετανοησαν. Ενα απο αυτα τα εγκληματα ειναι το εγκλημα τους κατα του μητροπολιτου Νικοδημου. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, σιωπουσαν και μεχρι της εσχατης αναπνοης του Χαλκεντερου ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος και δεν τον αποκαθιστουσαν στον θρονο του, αλλα και επιπλεον τον ενεπαιζαν χαιρεκακα και τον αγνοουσαν επιδεικτικα, σχεδον σαδιστικα.. Αληθεια σε ποιον Θεο πιστευουν; Τετοια ΘΗΡΙΟΨΥΧΑ ΟΝΤΑ, προοριζονται μονο για την Κολασι οπου ο Σατανας και τα οργανα του.

 
 
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ιε΄


 
 
Ἐπιστροφή΄στή μητρόπολη Ἀττικῆς (1993)
     Τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης τοῦ Σ.τ.Ε. τῆς 10ης-7-1992 (πού ἀκύρωνε τήν ἑξάμηνη διαθεσιμότητα τοῦ Λαρίσης Θεολόγου) ἦταν καθοριστικό γιά τήν δικαστική ἐξέλιξη στό θέμα καί τῶν 3 δικαιωμένων ἀπό τό Σ.τ.Ε. μητροπολιτῶν. Τό Σ.τ.Ε. τούς θεωροῦσε πλέον νόμιμους μητροπολίτες πού ἔπρεπε ὑποχρεωτικά νά μετέχουν στή διοίκηση (μητρόπολη-σύνοδο κ.ἄ.). Ἡ ἀπόφαση αὐτή, πού παρέπεμπε στήν Ὁλομέλεια τοῦ Σ.τ.Ε. καί ἀποτελοῦσε καί εἰσήγηση γιά τήν Ὁλομέλεια (καί ἔδειχνε τή δικαστική ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων), κοινοποιήθηκε ἀπό τούς 3 μητροπολίτες στόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, Πρόεδρο τῆς Δ.Ι.Σ. καί τῆς Ι.Σ.Ι. Ἐπίσης ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος ἀπηύθυνε ἐπιστολή πρός τόν μητροπολίτη κ. Δωρόθεο Γιανναρόπουλο, πού ἀντικανονικά κατέλαβε τόν θρόνο του, τόν προέτρεπε νά ἐφαρμόσει πλέον τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε. καί κοινοποιοῦσε τήν ἐπιστολή αὐτή σ᾿ ὅλους τούς ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως Ἀττικῆς.
     Μέσα στό Νοέμβριο τοῦ 1992 κλήθηκε ὁ Λαρίσης Θεολόγος νά δικαστεῖ ἀπό τό Πρωτοβάθμιο δι᾿ Ἀρχιερεῖς Συνοδικό Δικαστήριο. Ὁρίστηκε ἡμερομηνία γιά νά δικαστεῖ ἡ 12η Ἰανουαρίου 1993 μέ ξεκάθαρη σκοπιμότητα ἀπό τήν πλευρά τοῦ Σεραφείμ νά καθαιρεθεῖ καί νά βγεῖ, μέ τόν τρόπο αὐτό, ἐκτός τῆς διεκδικήσεως τῆς μητροπόλεως Λαρίσης. Σ᾿ αὐτή τήν ἀπονενοημένη κίνηση ὁδηγήθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπό τό γεγονός τῆς συνεχοῦς δικαίωσης τοῦ Λαρίσης Θεολόγου ἀπό ἀλλεπάλληλες ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.
 


     Πρίν γίνει ὅμως τό ἐκκλησιαστικό αὐτό δικαστήριο, καλεῖται καί πάλι ὁ Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, μέ ἔγγραφο πού προσκομίζεται σ᾿ αὐτόν μέ ἡμερομηνία 9-12-1992, νά δώσει ἐξηγήσεις γιά τίς ἀντικανονικές ἐνέργειες (!) ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐκπτώσεώς του μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη (!) Ποιές ἦταν αὐτές οἱ ἀντικανονικές ἐνέργειες; Δεῖτε ποιές ἀναφέρονται στό ἔγγραφο πού τοῦ δόθηκε: «α) ἡ ἐν Αὐλῶνι Ἀττικῆς πῆξις Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου δίχα κανονικῆς ἀδείας τοῦ οἰκείου Ἀρχιερέως Σεβ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Δωροθέου, β) ἡ αὐτόθι ἀνίδρυσις καί λειτουργία Ἱερᾶς Μονῆς ἄνευ γνώσεως, κανονικῆς ἀδείας, συγκαταθέσεως καί εὐλογίας τοῦ οἰκείου Ἀρχιερέως Σεβ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Δωροθέου, γ) ἡ δημοσίευσις ὑβριστικοῦ ἐντύπου, ὑπό τόν τίτλον: "Πρός τούς Ἕλληνες Ἱεράρχες ΑΝΟΙΚΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ" (Ἐκδόσεις "Σπορά" ,1981), δι᾿ οὗ δεινῶς καθυβρίζεται καί ἀναποδείκτως συκοφαντεῖται ἡ Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική Ἀρχή ὡς καί ἡ Διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, ἐν συνδυασμῷ μέ τά κατά καιρούς ὑμέτερα λιβελλογραφήματα κατά τῶν συγκροτούντων τήν Ι.Σ.Ι. καί τήν Δ.Ι.Σ. Μητροπολιτῶν καί δ) ἡ μετά τῶν ἐν τῇ ὑφ᾿ ὑμῶν ἀντικανονικῶς ἀνιδρυθείσῃ καί λειτουργούσῃ ἐν Αὐλῶνι Ἀττικῆς Ἱερᾷ Μονῇ ἐγκαταβιούντων κληρικῶν καί Μοναχῶν φατρία, εἰς βάρος τῆς κανονικῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τάξεως, δι᾿ ἧς ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία ἐκρύθμου καί διχαστικῆς καταστάσεως, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Ἀττικῆς, οὐ μήν ἀλλά καί ἐν ταῖς Ἱεραῖς Μητροπόλεσι Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς καί Μεγάρων καί Σαλαμῖνος καί κλονισμοῦ τοῦ κύρους καί τῆς ἑνότητος τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐν ταῖς συνειδήσεσι τῶν Λειτουργῶν τοῦ Εὐχαριστιακοῦ Σώματος καί τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος» (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ. 426)
 


     Ἡ ἀφορμή πού ὁδήγησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο νά ἀνατρέξει σέ μιά περίοδο δεκαοκτώ ὁλοκλήρων ἐτῶν γιά νά ἀνακαλύψει ὅλες τίς ἀντικανονικές ἐνέργειες (!) τοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου δόθηκε τήν 12η-12-1992. Ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος, παρόντος καί τοῦ ἀντικαταστάτη του ἐπισκόπου Δωροθέου καί ἄλλων μητροπολιτῶν, θέλησε νά τελέσει τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία τοῦ ἀγαπητοῦ του πρεσβυτέρου π. Σπυρίδωνος Παπαφλωράτου. Ἡ ἀποφασιστικότητά του αὐτή, νά ἐνεργεῖ ὡς ὁ νόμιμος μητροπολίτης στήν μητρόπολή του, παρακίνησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο νά τοῦ στείλει αὐτό τό κείμενο ἐκφοβισμοῦ στίς 13-12-1992 (ἀλλά μέ ἡμερομηνία προγενέστερη, 9-12-1992), γιά νά τόν φοβίσει καί νά περιορίσει τίς δραστηριότητές του. Ὁ ἐκφοβισμός ὅμως δέν ἔπιασε. Ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος συνέχισε μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό τόν ἀγώνα του γιά τήν Κανονικότητα καί Νομιμότητα στήν Ἐκκλησία. Καί ἡ Σύνοδος δέν προχώρησε σέ ἐκκλησιαστικό δικαστήριο ἐναντίον του. Περιορίστηκε στούς ἐκφοβισμούς καί τίς ἀπειλές.
 


     Παρενθετικά ἀναφέρουμε ὅτι στίς 12-1-1993 ἔγινε τό Πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο μέ κατηγορούμενο τόν «λευκό “ ἀρχιθύτη”, τόν ἐπίσκοπο μέ τό καθαρό “παρελθόν” καί τό διάφανο “ σήμερα”», ὅπως ἀποκαλοῦσε τόν Λαρίσης Θεολόγο ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος. Ἡ ποινή; Δεκαετής ἀργία. Ἡ τηρηθεῖσα διαδικασία ἔπασχε ἀπό σωρεία κανονικῶν καί νομικῶν παραβάσεων. Καί μόνο ἡ περιγραφή τῶν παραπάνω ἀπαιτεῖ νά γραφτεῖ πραγματεία ὁλόκληρη. Ὁ Λαρίσης Θεολόγος ἔκανε ἔφεση στό Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο. Μετά τήν ἔφεση ἡ ποινή ἀνεστάλη. Τό Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο δέν συγκροτήθηκε ποτέ κι ἔτσι ἔμεινε ὁ μαρτυρικός καί ἀγαθός ποιμένας ἀβλαβής ἀπό τή μανία τῶν συνεπισκόπων του.
 


     Τό ἑπόμενο καθοριστικό στοιχεῖο γιά τήν ἐξέλιξη τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας τοῦ Σ.τ.Ε. Ἡ ἐκδίκαση τῆς προσφυγῆς ἔγινε στίς 30-4-1993, ἡ ἀπόφαση δημοσιεύτηκε στίς 11-6-1993. Ἡ ἀπόφαση αὐτή διατύπωνε καθαρά ὅτι οἱ μητροπολίτες Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφαρσάλων Κωνσταντίνος, Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος καί Λαρίσης Θεολόγος ἦταν οἱ νόμιμοι ἐν ἐνεργείᾳ μητροπολίτες στίς ἐπαρχίες τους. Ἡ ἀπόφαση γρήγορα κοινοποιήθηκε στή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο (Δ.Ι.Σ.) καί στό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων.
 


     Μετά ἀπό τήν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας ὁ Λαρίσης Θεολόγος, μόνος στή μητρόπολη Λαρίσης, ἰσχυροποιοῦσε νομικά τή θέση του (ἀπό τήν πλευρά τόσο τοῦ κανονικοῦ δικαίου ὅσο καί τῆς ἀποδοχῆς του ἀπό τήν τοπική Ἐκκλησία ἦταν πρό πολλοῦ δικαιωμένος). Ἐπίσης οἱ ἀντικανονικά καταλαβόντες τούς θρόνους τῶν μητροπολιτῶν Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου καί Ἀττικῆς Νικοδήμου, Κλεόπας καί Δωρόθεος ἀντίστοιχα ἔχαναν πλέον τή νομιμότητά τους. Δέν μποροῦσαν νά ἀσκήσουν πλέον τή διοίκηση τῶν μητροπόλεών τους, δέν μποροῦσαν νά μετέχουν στά σώματα διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, Διαρκῆ Σύνοδο καί Ἱεραρχία, γιατί πλέον οἱ νόμιμοι μητροπολίτες ἦταν οἱ Κωνσταντίνος καί Νικόδημος. Ἀναβρασμός μεγάλος προκλήθηκε στή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν προέκυψε καί τό ξαφνικό γεγονός τῆς κοιμήσεως τοῦ παρανόμου μητροπολίτου στήν Ἀττική Δωροθέου. Ἄς παρακολουθήσουμε πῶς διηγεῖται τήν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος στό βιβλίο «Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ» (σελ. 456-457):
     « 3. Τό ὀρόσημο τῆς 2ας Ἰουλίου.
     Τό ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς 2 Ἰουλίου πέθανε ξαφνικά ὁ Μητροπολίτης πρώην Καστορίας Δωρόθεος. Ἡ κηδεία ὁρίστηκε γιά τή Δευτέρα τό ἀπόγευμα.
     Ὁ πρῶτος πού ἀνησύχησε μέ τόν θάνατο τοῦ Δωροθέου, ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Αὐτό φάνηκε κι ἀπό τίς ἄμεσες ἀντιδράσεις του.
 


     Τό Σάββατο πρωΐ δέχτηκα ἕνα τηλεφώνημα ἀπό τόν Μητροπολίτη Θηβῶν Ἱερώνυμο. Μέ πληροφόρησε, δῆθεν ἐμπιστευτικά, ὅτι οἱ διαθέσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔχουν ἀλλάξει. Ὅτι μᾶλλον θέλει νά λύσει εὐνοϊκά τό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα. Κι ὅτι σ᾿ αὐτό θά βοηθοῦσε, ἄν ἐγώ ἐπιδίωκα, μετά τήν κηδεία τοῦ Δωροθέου, νά ἔχω μαζί του μιά ἐπικοινωνία.
     Δέν ἀρνήθηκα τόν διάλογο. Ἀλλά καί δέν πείσθηκα πώς ἡ ἀναγγελία τοῦ θανάτου ἔφερε μιά τέτοια ἀλλοίωση στήν ψυχή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, πού νά τόν βοηθήσει νά μετακινηθεῖ ἀπό τά γεροντικά του πείσματα καί νά κάνει μιά εἰλικρινῆ κίνηση συνδιαλλαγῆς.
 



     Σκέφτηκα τό θέμα. Καί λίγο ἀργότερα πήρα ἐγώ τήν πρωτοβουλία νά τηλεφωνήσω στόν Θηβῶν καί νά τοῦ προτείνω ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο νά μή γίνει μετά τήν κηδεία τοῦ Δωροθέου. Ζήτησα, ἄν εἶναι δυνατόν, νά γίνει ἐκείνη τή μέρα τοῦ Σαββάτου. Ἔτσι, θά μπορούσαμε, ἄν πραγματικά φτάναμε σέ συμφωνία, νά κάνουμε μαζί τήν ἀκολουθία τῆς κηδείας καί νά δώσουμε μήνυμα ἀγάπης καί καταλλαγῆς στό προβληματισμένο καί σκανδαλισμένο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.
     Ὁ Θηβῶν ἀνάλαβε νά μεσολαβήσει. Ἀλλά σύντομα μοῦ μετάφερε τήν πληροφορία, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει ἡ συνάντηση τό Σάββατο. Οὔτε κάποια ἄλλη μέρα πρίν ἀπό τήν κηδεία.
     Ἡ ἀπάντηση εἶχε μέσα της κάποιο μήνυμα. Καί τό πῆρα. Δέν ἀρνήθηκα, ὅμως, νά προσέλθω στή συνάντηση, πού μετά ἀπό δικό μου τηλεφώνημα πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο κλείστηκε τήν Τρίτη τό πρωΐ.
 


     Στό μεταξύ, τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως ἀνακοίνωσαν, πώς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅρισε τοποτηρητή στή Μητρόπολη τῆς Ἀττικῆς τόν Μητροπολίτη Βαρθολομαῖο. Αὐτό ἦταν ἕνα δεύτερο ἀρνητικό στοιχεῖο, πού προβλημάτιζε...»
     «...Ὅταν ἐγώ ἐπισκέφθηκα τόν Ἀρχιεπίσκοπο, δέν μοῦ ἔδειξε τήν ἀνησυχία του. Μέ δέχτηκε μέ προσποιητή ἄνεση. Μέ φιλοφροσύνες, πού δέν ἦταν στά μέτρα του. Μέ περιποιήσεις, πού δέν ἔκρυβαν τήν πλαστότητά τους.
     Καταφέρθηκε κατά τοῦ Λαρίσης Θεολόγου καί κατά τοῦ Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου. Κι ἄφησε νά ἐννοηθεῖ πώς εὐνοεῖ τό δικό μου πρόσωπο.
 


     Τόν ρώτησα τί σκέφτεται. Μοῦ ἀπάντησε, πώς θά καλέσει τή Σύνοδο, γιά νά τακτοποιήσει τό πρόβλημα τῆς Μητροπόλεως Ἀττικῆς.
     Ἡ ἑπόμενη θέση μου ἦταν ἡ παράκλησή μου νά συγκληθεῖ σύντομα ἡ Σύνοδος, γιατί δέν μπορεῖ νά μένει δίχως ὑπεύθυνο ἡ Μητρόπολη. Πρέπει νά ἀναλάβει ὁ ὑπεύθυνος, πού θά δικαιοῦται νά βάλει ὑπογραφές.
     Ἀπάντησε πώς δέν χάλασε ὁ κόσμος κι ἄν δέ μποῦν ὑπογραφές.
 


     Ὕποπτη ἀπάντηση. Τήν κράτησα.
     Τοῦ δήλωσα κατηγορηματικά, ὅτι δέν εἶμαι διατεθειμένος νά δεχτῶ τοποτηρητή στή Μητρόπολη Ἀττικῆς οὔτε γιά μιά ὥρα. Καί τότε τόν εἶδα νά ἀλλάζει ὕφος καί νά μοῦ λέει ὅτι ἡ παρουσία τοῦ τοποτηρητῆ εἶναι ἀπαραίτητη, γιά νά βάζει ὑπογραφές.
     Καί πότε σκέπτεστε νά καλέσετε τή Σύνοδο; Νά... στό τρίτο δεκαήμερο τοῦ Ἰουλίου.
     Γιατί τόσο ἀργά;
     Μά... δέν εἶναι εὔκολο νά τούς καλέσω...
     Ὁ διάλογός μας κυμάνθηκε σ᾿ αὐτές τίς θέσεις. Ἦταν φανερό. Ἤθελε νά κερδίσει χρόνο. Νά στεριώσει τόν τοποτηρητή καί μετά νά πραγματοποιήσει τά σχέδιά του.
     Τοῦ ζήτησα νά σκεφτεῖ τίς προτάσεις μου. Καί τό ἀπόγευμα νά τοῦ τηλεφωνήσω καί νά μου πεῖ τόν τελευταῖο λόγο.
 


     Ἐκεῖνος ἀνάστρεψε τήν πρόταση. Δέχτηκε νά τοῦ τηλεφωνήσω, γιά νά τοῦ πῶ ἐγώ ὅτι δέχομαι. Τί νά δεχτῶ; Δέν μοῦ εἶχε κάνει συγκεκριμένη πρόταση. Ἁπλῶς ζητοῦσε νά ἀφήσω τόν ἑαυτό μου στή δική του διάθεση καί στή διάθεση τῶν συνεργατῶν του. Αὐτῶν, πού ἐπί δεκαεννιά ὁλόκληρα χρόνια εἶχαν σκοπό ζωῆς καί πρόγραμμα ἀρχιερατικῆς διακονίας τόν διωγμό τῶν συλλειτουργῶν τους.
     Τό ἀπόγευμα τοῦ τηλεφώνησα. Ἀλλά τόν εἶδα νά μένει στό ἴδιο μοτίβο. Μέ μαλακό τόνο. Ἀλλά καί δίχως διάθεση νά δώσει καθαρή λύση.
     Στό τέλος εἶπα κοφτά ὅτι ἐγώ θά κάνω τό καθῆκον μου.
     Καί τότε μου ἀπάντησε: Θά σέ κυνηγήσω...
     Τήν ἄλλη μέρα πῆγα καί ἐγκαταστάθηκα στήν Μητρόπολη. Τήν ἐγκατάστασή μου τή συνόδευσε εἰσαγγελέας. Ἀποφάνθηκε πώς, σύμφωνα μέ τό νόμο καί τίς δικαστικές ἀποφάσεις, δέν ἔχει κανένα δικαίωμα νά καταλάβει τά Μητροπολιτικά γραφεῖα καί τό μητροπολιτικό οἴκημα ὁ τοποτηρητής. Ὁ μόνος πού νομιμοποιεῖται νά ἐγκατασταθεῖ, εἶναι ὁ Μητροπολίτης, πού δικαιώθηκε μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας».
     Στό σημεῖο αὐτό νά κάνουμε μερικές σημαντικές ἐπισημάνσεις γιατί ἡ κίνηση αὐτή τοῦ Ἀττικῆς Νικόδημου νά μπεῖ στήν μητρόπολή του παρεξηγήθηκε ἀλλά καί διαβλήθηκε πολύ ἀπό τόν σκληρό πυρῆνα τῶν διωκτῶν του.
     -Ὁ μητροπολίτης Νικόδημος εἶχε τή συνείδηση ὅτι ἦταν ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος (κανονικά, ἀπό τή στιγμή τῆς ἄδικης καί ἀντικανονικῆς ἐκπτώσεώς του, ἀλλά καί νομικά, ἀπό τήν μέρα τῶν ἐκδόσεων τῶν ἀποφάσεων τοῦ Σ.τ.Ε.)
 


     - Μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας, ἀκόμα καί ζῶντος τοῦ μητροπολίτου Δωροθέου, ὁ θρόνος τῆς Ἀττικῆς ἀνῆκε νομικά στόν Νικόδημο. Ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος ἤδη ἀπό τό 1990 (μετά τίς πρῶτες ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.) εἶχε προτείνει (μαζί μέ τούς ἄλλους 5 ἐκ τῶν 12 μητροπολιτῶν πού ζοῦσαν τή στιγμή ἐκείνη) νά γίνει μιά διευθέτηση γιά νά μή βρεθοῦν οἱ διάδοχοί τους ἔκπτωτοι κι αὐτοί. Ὅλες ὅμως οἱ ἐπιτροπές προσέκρουσαν στήν ἀδιαλλαξία τόσο τοῦ Σεραφείμ ὅσο καί τῶν διαδόχων τους μητροπολιτῶν (καί τοῦ Δωροθέου Γιανναρόπουλου). Ἔφτασαν λοιπόν σέ σημεῖο τά πράγματα (μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας) ὁ Δωρόθεος νά μήν ἔχει καμμιά νομιμοποίηση.
     - Μέ τό θάνατο τοῦ Δωρόθεου δέν ὑπῆρχε πλέον διεκδικητής (ἕστω καί παράνομος) τῆς Ἀττικῆς. Ἀπεναντίας ὁ Νικόδημος ἦταν πλέον ὁ μόνος νόμιμος μητροπολίτης. Εἶναι ἕνα ἐρωτηματικό, γιατί σέ ἕνα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιατί ἡ ἴδια ἔχει ἐπιλέξει νά λειτουργεῖ μέ αὐτόν τόν τρόπο στίς σχέσεις της μέ τήν πολιτεία) νά μήν ἐφαρμοστεῖ καθαρή ἀπόφαση τοῦ Σ.τ.Ε. (τό σύνταγμα ἀπαιτεῖ ὑποχρεωτική συμμόρφωση τῆς διοικήσεως στίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε.). Γιατί λοιπόν σ᾿ αὐτή τήν φάση νά μήν καλέσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τόν Ἀττικῆς Νικόδημο νά καταλάβει τόν θρόνο του ὡς ὁ νόμιμος μητροπολίτης; Ἡ τήρηση τῶν Νόμων καί τοῦ Συντάγματος εἶναι τό ἐλάχιστο πού ἀπαιτεῖται ἀκόμα καί ἀπό τούς πιστούς, πολύ περισσότερο ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Ἄν προσμετρήσει μάλιστα κανείς ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος (ὅπως καί οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι) ἔχει δώσει ὅρκο (διαβεβαίωση) ἐνώπιον τοῦ ἀνωτάτου ἄρχοντα ὅτι θά τηρεῖ τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, μπορεῖ ἄραγε νά καταστεῖ ἐπίορκος καταπατώντας τα;
     - Ἀκόμα καί στήν ἰδιαίτερη συνομιλία μεταξύ Ἀρχιεπισκόπου καί Ἀττικῆς Νικοδήμου εἴδαμε παραπάνω τά σκοτεινά μονοπάτια πού διάλεξε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος γιά νά ἐπικοινωνήσει μέ ἕναν ταλαιπωρημένο ἀδελφό του.
     - Ἡ εἴσοδος ἐπίσης τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς στή μητρόπολή του διαβλήθηκε καί παρουσιάστηκε ὡς «κατάληψη» τοῦ μητροπολιτικοῦ μεγάρου (ἐνέργεια δηλαδή παράνομη τοῦ μητροπολίτη μέ τήν συνοδεία ἀκραίων φανατικών χριστιανῶν). Ἡ πραγματικότητα ἦταν ὅτι ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος μέ παρουσία εἰσαγγελέα καί μέ τήν προληπτική διακριτική παρουσία τῆς ἀστυνομίας εἰσῆλθε στήν μητρόπολή του στήν Κηφισιά, γιατί αὐτός ἦταν ὁ νόμιμος μητροπολίτης τῆς μητροπόλεως. Μάλιστα, τήν στιγμή πού γινόταν ἡ διαδικασία τοῦ ἀνοίγματος τῆς μητροπόλεως ὁ λίγος κόσμος πού βρισκόταν ἐκείνη τή στιγμή κοντά στόν πνευματικό τους πατέρα κρατήθηκε διακριτικά μακριά καί μετά τήν εἴσοδο ἔσπευσε νά ἐκφράσει τή χαρά του καί νά πάρει τήν εὐχή τοῦ ἀγωνιστή ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας.
 


     Παράλληλα μέ τήν εἴσοδο τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς Νικοδήμου στήν μητρόπολή του στήν Κηφισιά συνέβη τήν ἴδια μέρα, 7 Ἰουλίου 1993, καί ἕνα δεύτερο πρωτοφανές καί συγκλονιστικό στά ἐκκλησιαστικά πράγματα γεγονός. Ἀσκήθηκε ἀπό τήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν ποινική δίωξη ἐναντίον 33 μητροπολιτῶν καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ! Οἱ συνεχόμενες πράξεις τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας, σέ 3 διαφορετικές συνθέσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, πού ὅλες ἦταν ἀντίθετες μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε., κίνησαν τήν διαδικασία αὐτή τῆς ποινικῆς διώξεως. Προσετέθησαν καί οἱ δεκάδες παραβάσεις τοῦ Νόμου περί ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων κατά τήν δίκη τοῦ Λαρίσης Θεολόγου καί ὅλα αὐτά ἐπέσυραν τήν δίωξη κατά 33 (12+12+9) μητροπολιτῶν καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Γράφει ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος στό «Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ»:
     «...ὁ ἀνακριτής... ἔβγαλε βούλευμα παραπεμπτικό. Τό γεγονός ἦταν πρωτάκουστο. Ἔκανε τρομερή ἐντύπωση. Τά ραδιόφωνα τό μετάδιναν. Οἱ τηλεοράσεις τό παρουσίαζαν.
 


     Ἦταν φυσικό νά ταραχτοῦν τά νεῦρα καί στό συνοδικό Μέγαρο».
     «...Τά δυό γεγονότα, ἡ δίωξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί 35 (πρόκειται γιά 33) Μητροπολιτῶν, πού ἀσκήθηκε ἀπό τόν εἰσαγγελέα κι ἡ δική μου εἴσοδος στά Μητροπολιτικά γραφεῖα ἔφεραν ἀναστάτωση καί σύγχυση στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί σ᾿ αὐτούς, πού παραπέμπονταν στήν ἀδέκαστη κρίση τῆς ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης. Οἱ ἀνακοινώσεις μετάφεραν τό βάρος τῆς εὐθύνης στήν Πολιτεία. Τήν κατηγόρησαν ὅτι παρεμβαίνει στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας. Κι ὅτι δημιουργεῖ κατάσταση ἐκρηκτική».
 


     Τετάρτη 7 Ἰουλίου εἰσῆλθε στήν μητρόπολη ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος. Τήν Κυριακή λειτούργησε καί πάλι στό μητροπολιτικό ναό τῆς Κηφισιᾶς. Μεταφέρει τά αἰσθήματά του ἀπό αὐτή τήν ξεχωριστή στιγμή:
     «Τήν Κυριακή 11 Ἰουλίου ἔζησα συγκλονιστικές στιγμές. Ἀξιώθηκα, ὕστερα ἀπό δεκαεννιά ὁλόκληρα χρόνια νά προσφέρω τή Θυσία τῆς Εὐχαριστίας στόν Μητροπολιτικό Ναό τῆς Κηφισιᾶς, στόν ἅγιο Δημήτριο...
     ...Ἡ ἀνταπόκριση ἀπό μέρους τοῦ πληρώματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἦταν ἀπροσδόκητη. Καθημερινά ἡ Μητρόπολη ἦταν γεμάτη ἀπό κόσμο. Ἔρχονταν νά προσφέρουν τήν ἀγάπη τους. Νά δηλώσουν τή συμπαράστασή τους. Νά προσφέρουν τίς δυνάμεις τους στόν ἀγῶνα γιά τήν ἀποκατάσταση τοῦ δικαίου μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
     Ἔζησα τόν δεσμό τῆς ἀγάπης πού χαλκεύει ἡ Ἐκκλησία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν ὀμορφιά του καί τόν αὐθορμητισμό του. Καί κατάθεσα στά πόδια τοῦ Σταυρωμένου Κυρίου μου, ἁπλά, τό δάκρυ τῆς εὐχαριστίας μου.
     Ἡ ἀναστάτωση ἐκείνων τῶν ἡμερῶν εἶναι ὅλη ἀποτυπωμένη στίς ἐφημερίδες τῆς Κυριακῆς 11 Ἰουλίου. Μερικές φιλοξενοῦν συνεντεύξεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Ἄλλες κάνουν δριμύτατη κριτική στή στάση του καί στίς σπασμωδικές ἀντιδράσεις του, ὕστερα ἀπό τήν ἀναγγελία τῆς ποινικῆς διώξεως».
     Ὅλη αὐτή ἡ ἀναταραχή, οἱ ἀντιδράσεις καί οἱ ἐκρήξεις στά Ἀρχιεπισκοπικά ἐνδιαιτήματα προοιώνιζαν ἀκραῖες κινήσεις καί ἀκραῖες ἀντιδράσεις ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Θά τίς παρακολουθήσουμε ὅμως στή συνέχεια.




Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης                

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου