Ορθόδοξα
και αγιασμένα "ρεβεγιόν"
του Θεολογου Νικολάου Πανταζή
απο τη Μελβουρνη
Θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε στην αγάπη σας, με τις πολύ φτωχές και ισχνές μας δυνάμεις, την εν ενεργεία και εν δυνάμει διάσταση, το "μέγα χάσμα" μεταξύ της Εκκλησιαστικής και της κοσμικής Πρωτοχρονιάς.
Η Εκκλησία, πρώτον, δεν είναι κόσμος.
Ζεί μέσα στον κόσμο αλλά δεν γίνεται ένα με τον κόσμο.
Δεν συγχωνεύεται με αυτόν.
Δεν μπαίνει "στον ίδιο ζυγό" και στο "ίδιο παπούτσι".
Ο χειρότερος εχθρός της Εκκλησίας δεν είναι οι άπιστοι και οι αιρετικοί, αλλά ο κόσμος.
Η κοσμικοποίηση των χριστιανών είναι η μεγαλύτερη φθορά και κατάρα, η χειρότερη διαστροφή και καταστροφή.
Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει "να μην αγαπούμε τον κόσμο μήτε όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο".
Μας υπενθυμίζει επίσης ότι "ο Θεός μισεί τον κόσμο!"
Αυτή η βαρύνουσα και φοβερή έκφραση "μισεί", αυτό το Θεικό μίσος υποδηλώνει το βάθος της κακίας του κόσμου και την μεγάλη επικινδυνότυτά του.
Μα ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο;
Φυσικά, αλλά δεν εννοεί τον κόσμο της δημιουργίας, της φύσεως.
Κόσμος σημαίνει κόσμημα, στολίδι του Θεού.
Τίποτα από όσα δημιούργησε ο Θεός δεν είναι κακό.
"Ουκ έστιν κακών αίτιος ο Θεός" λέγει απερίφραστα ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Άρα, για ποιόν κόσμο μιλούμε;
Κόσμος είναι το σύνολο των ανθρώπων που είτε δεν πιστεύουν ή λένε ότι πιστεύουν αλλά μόνο με τα χείλη, όχι με πράξεις, ενώ "η καρδιά τους και η ζωή τους απέχει πολύ μακρυά από το Θεό".
Κόσμος είναι η ομάδα (αγέλη) που περιέχει την πλειάδα-αγελάδα των αλόγων παθών, των λογής αμαρτιών.
Κόσμος είναι η κοινωνία των αθέων, ο λαός των αρνητών, η Βαβυλώνα των βλασφημιών, ο όχλος των σταυρωτών που ανασταυρώνουν καθημερινά το Χριστό με τη ζωή τους.
Κόσμος είναι ο οικουμενισμός, ο πανσεξουαλισμός, ο δαιμονισμός, η μασονία, η αίρεση, η μαγεία, η μόδα, η δειλία, η ειδωλολατρεία, η μη ομολογία, η οργή, τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός και όλα τ' αμαρτωλά συνεπακόλουθα.
Κόσμος είναι οι κοσμικές εορτές, τα κοσμοπολίτικα πάρτυ, οι ξέφρενοι πανυγηρισμοί.
Είναι τα ανήθικα ήθη, οι ασεβείς παραδόσεις, τα αμαρτωλά ρεβεγιόν, τα ξενύχτια, τα μεθύσια και οι ασωτίες.
Είναι αυτό που λέει ο Θεός:
"Τας εορτάς και τας νουμηνίας εμίσησεν η ψυχή μου!"
Η Εκκλησία του Θεού έχει δικό της Εορτολόγιο, έχει δικό της Νέον Έτος, δική της Πρωτοχρονιά, την Αρχή της Ινδίκτου, την 1η Σεπτεμβρίου.
Ας μην το ξεχνούμε αυτό.
Την 1η Ιανουαρίου ερτάζουμε την κοσμική Πρωτοχρονιά, η οποία μάλιστα είναι αποδεδειγμένα και παγανιστική.
Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε αμαρτωλοί, αρκεί να μην αμαρτάνουμε, να μην ασωτούμε, να μην ατακτούμε και αγανακτούμε το Θεο.
Δεν είναι κακό με τους συνανθώπους μας να χαιρόμαστε και Χρόνια Πολλά στους αγαπητούς μας να ευχόμαστε.
Αρκεί να μην καταχρώμαστε τον κόσμο και μετατρέπουμε τη γιορτή σε ευκαιρία ηδονής και "αμαρτίας απόλαυσιν".
Θέτει και προκαθορίζει άριστα τα όρια ο Απ. Παύλος:
"Οι δε χρώμενοι των κόσμο, ως μη καταχρώμενοι".
Πάει ο παλιός ο χρόνος.
Ας πάει στο παρελθόν μαζί του "στα τσακίδια" η κακία και η έχθρα, η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, η απιστία.
Στο Νέο Έτος ας πάψουμε οριστικά την αδικία.
Ας βιώσουμε το θέλημα του Θεού, ας εμπειρευτούμε το μεγαλείο της πνευματικής ζωής.
Πρώτοι εμείς ολοπρόθυμα να συγχωρέσουμε, αν θέλουμε οι ίδιοι να συγχωρηθούμε και πρόσωπο Θεού να δούμε.
Αυτό το Νέο Έτος, ας πάρουμε την ωραιότερη και ηρωικότερη απόφαση στη ζωή μας, να πάμε σε Πνευματικό, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ!
Αν μπορούμε, να λειτουργηθούμε και εάν έχουμε ευλογία, και μόνον τότε, να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων, του Ζωοποιού Σώματος και Τιμίου Αίματος του Χριστού μας και Θεού μας.
Χωρίς εξομολόγηση να μην κοινωνήσουμε ποτέ μας.
Μην εισβάλλουμε στους Ναούς σε ουρές με την αράδα, μοιρολογίστικα, ρομποτικά κι' εθιμοτυπικά, τάχα "για το καλό του χρόνου"...
Μην το πούμε ποτέ, τί ντροπή Θεέ μου, "ψωμάκι και κρασάκι..."
Αλοίμονο, "αυτό, τούτο", "αληθώς εστί Σώμα και Αίμα του Δεσπότου και Θεού μου".
"Πυρ γαρ υπάρχει, τους αναξίους φλέγον".
Δεν το λέγω εγώ, το λέει ο Θεός:
"Για αυτόν ακριβώς το φοβερό λόγο υπάρχουν ανίατες ασθένειες και πεθαίνουν μάλιστα πολλοί, επειδή δεν διακρίνουν (έρχονται ανεξομολόγητοι) το Σώμα του Κυρίου".
Ο Θεός όρισε, αγαπητοί μου, περιόδους χρόνους και καιρούς στη δική Του εξουσία.
Ο Χριστός καθόρισε για τον καθένα μας, "την είσοδό μας και την έξοδό μας" από τη ζωή.
Κάθε μία που αξιωνόμαστε πρωτοχρονιά, ας είναι καλή ευκαιρία για την εν Κυρίω σοφίζουσα "μνήμη θανάτου".
Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς, ας βάζουμε "αρχήν μετανοίας".
Κάθε έτος που περνά, ας ερχόμαστε πιό κοντά, και ας αγαπούμε πιό πολύ τον Χριστό μας.
Αυτά είναι τα ομορφότερα και αγιώτερα "ρεβεγιόν" της ζωής μας, που ευαρεστείται και αγαπά ο Θεός.
Καλή και Ευλογημένη
κοσμική πρωτοχρονιά, Ορθόδοξα και αγιασμένα "ρεβεγιόν",
ότι αγαπάτε,
ότι προσεύχεσθε,
ότι επιθυμείτε,
"απ' το Θεό να το βρείτε!"
και αγιασμένα "ρεβεγιόν"
του Θεολογου Νικολάου Πανταζή
απο τη Μελβουρνη
Θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε στην αγάπη σας, με τις πολύ φτωχές και ισχνές μας δυνάμεις, την εν ενεργεία και εν δυνάμει διάσταση, το "μέγα χάσμα" μεταξύ της Εκκλησιαστικής και της κοσμικής Πρωτοχρονιάς.
Η Εκκλησία, πρώτον, δεν είναι κόσμος.
Ζεί μέσα στον κόσμο αλλά δεν γίνεται ένα με τον κόσμο.
Δεν συγχωνεύεται με αυτόν.
Δεν μπαίνει "στον ίδιο ζυγό" και στο "ίδιο παπούτσι".
Ο χειρότερος εχθρός της Εκκλησίας δεν είναι οι άπιστοι και οι αιρετικοί, αλλά ο κόσμος.
Η κοσμικοποίηση των χριστιανών είναι η μεγαλύτερη φθορά και κατάρα, η χειρότερη διαστροφή και καταστροφή.
Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει "να μην αγαπούμε τον κόσμο μήτε όσα υπάρχουν μέσα στον κόσμο".
Μας υπενθυμίζει επίσης ότι "ο Θεός μισεί τον κόσμο!"
Αυτή η βαρύνουσα και φοβερή έκφραση "μισεί", αυτό το Θεικό μίσος υποδηλώνει το βάθος της κακίας του κόσμου και την μεγάλη επικινδυνότυτά του.
Μα ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο;
Φυσικά, αλλά δεν εννοεί τον κόσμο της δημιουργίας, της φύσεως.
Κόσμος σημαίνει κόσμημα, στολίδι του Θεού.
Τίποτα από όσα δημιούργησε ο Θεός δεν είναι κακό.
"Ουκ έστιν κακών αίτιος ο Θεός" λέγει απερίφραστα ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Άρα, για ποιόν κόσμο μιλούμε;
Κόσμος είναι το σύνολο των ανθρώπων που είτε δεν πιστεύουν ή λένε ότι πιστεύουν αλλά μόνο με τα χείλη, όχι με πράξεις, ενώ "η καρδιά τους και η ζωή τους απέχει πολύ μακρυά από το Θεό".
Κόσμος είναι η ομάδα (αγέλη) που περιέχει την πλειάδα-αγελάδα των αλόγων παθών, των λογής αμαρτιών.
Κόσμος είναι η κοινωνία των αθέων, ο λαός των αρνητών, η Βαβυλώνα των βλασφημιών, ο όχλος των σταυρωτών που ανασταυρώνουν καθημερινά το Χριστό με τη ζωή τους.
Κόσμος είναι ο οικουμενισμός, ο πανσεξουαλισμός, ο δαιμονισμός, η μασονία, η αίρεση, η μαγεία, η μόδα, η δειλία, η ειδωλολατρεία, η μη ομολογία, η οργή, τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός και όλα τ' αμαρτωλά συνεπακόλουθα.
Κόσμος είναι οι κοσμικές εορτές, τα κοσμοπολίτικα πάρτυ, οι ξέφρενοι πανυγηρισμοί.
Είναι τα ανήθικα ήθη, οι ασεβείς παραδόσεις, τα αμαρτωλά ρεβεγιόν, τα ξενύχτια, τα μεθύσια και οι ασωτίες.
Είναι αυτό που λέει ο Θεός:
"Τας εορτάς και τας νουμηνίας εμίσησεν η ψυχή μου!"
Η Εκκλησία του Θεού έχει δικό της Εορτολόγιο, έχει δικό της Νέον Έτος, δική της Πρωτοχρονιά, την Αρχή της Ινδίκτου, την 1η Σεπτεμβρίου.
Ας μην το ξεχνούμε αυτό.
Την 1η Ιανουαρίου ερτάζουμε την κοσμική Πρωτοχρονιά, η οποία μάλιστα είναι αποδεδειγμένα και παγανιστική.
Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε αμαρτωλοί, αρκεί να μην αμαρτάνουμε, να μην ασωτούμε, να μην ατακτούμε και αγανακτούμε το Θεο.
Δεν είναι κακό με τους συνανθώπους μας να χαιρόμαστε και Χρόνια Πολλά στους αγαπητούς μας να ευχόμαστε.
Αρκεί να μην καταχρώμαστε τον κόσμο και μετατρέπουμε τη γιορτή σε ευκαιρία ηδονής και "αμαρτίας απόλαυσιν".
Θέτει και προκαθορίζει άριστα τα όρια ο Απ. Παύλος:
"Οι δε χρώμενοι των κόσμο, ως μη καταχρώμενοι".
Πάει ο παλιός ο χρόνος.
Ας πάει στο παρελθόν μαζί του "στα τσακίδια" η κακία και η έχθρα, η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, η απιστία.
Στο Νέο Έτος ας πάψουμε οριστικά την αδικία.
Ας βιώσουμε το θέλημα του Θεού, ας εμπειρευτούμε το μεγαλείο της πνευματικής ζωής.
Πρώτοι εμείς ολοπρόθυμα να συγχωρέσουμε, αν θέλουμε οι ίδιοι να συγχωρηθούμε και πρόσωπο Θεού να δούμε.
Αυτό το Νέο Έτος, ας πάρουμε την ωραιότερη και ηρωικότερη απόφαση στη ζωή μας, να πάμε σε Πνευματικό, ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ!
Αν μπορούμε, να λειτουργηθούμε και εάν έχουμε ευλογία, και μόνον τότε, να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων, του Ζωοποιού Σώματος και Τιμίου Αίματος του Χριστού μας και Θεού μας.
Χωρίς εξομολόγηση να μην κοινωνήσουμε ποτέ μας.
Μην εισβάλλουμε στους Ναούς σε ουρές με την αράδα, μοιρολογίστικα, ρομποτικά κι' εθιμοτυπικά, τάχα "για το καλό του χρόνου"...
Μην το πούμε ποτέ, τί ντροπή Θεέ μου, "ψωμάκι και κρασάκι..."
Αλοίμονο, "αυτό, τούτο", "αληθώς εστί Σώμα και Αίμα του Δεσπότου και Θεού μου".
"Πυρ γαρ υπάρχει, τους αναξίους φλέγον".
Δεν το λέγω εγώ, το λέει ο Θεός:
"Για αυτόν ακριβώς το φοβερό λόγο υπάρχουν ανίατες ασθένειες και πεθαίνουν μάλιστα πολλοί, επειδή δεν διακρίνουν (έρχονται ανεξομολόγητοι) το Σώμα του Κυρίου".
Ο Θεός όρισε, αγαπητοί μου, περιόδους χρόνους και καιρούς στη δική Του εξουσία.
Ο Χριστός καθόρισε για τον καθένα μας, "την είσοδό μας και την έξοδό μας" από τη ζωή.
Κάθε μία που αξιωνόμαστε πρωτοχρονιά, ας είναι καλή ευκαιρία για την εν Κυρίω σοφίζουσα "μνήμη θανάτου".
Κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς, ας βάζουμε "αρχήν μετανοίας".
Κάθε έτος που περνά, ας ερχόμαστε πιό κοντά, και ας αγαπούμε πιό πολύ τον Χριστό μας.
Αυτά είναι τα ομορφότερα και αγιώτερα "ρεβεγιόν" της ζωής μας, που ευαρεστείται και αγαπά ο Θεός.
Καλή και Ευλογημένη
κοσμική πρωτοχρονιά, Ορθόδοξα και αγιασμένα "ρεβεγιόν",
ότι αγαπάτε,
ότι προσεύχεσθε,
ότι επιθυμείτε,
"απ' το Θεό να το βρείτε!"
Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον... ( Ἰωαν. 3,16). Αὐτὸ δὲν τὸ διαβάσατε, κύριε θεολόγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣὲ ποιὸ βιβλίο τῆς Ἃγίας Γραφῆς βρήκατε τὴν φράσι : " Ὁ Θεὸς μισεῖ τὸν κόσμο" ;;;
Προς ψευτοπροοδευτικό και ανθρωπάρεσκο αγαπολόγο των 11:22 π.μ:"μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα τα εν τω κόσμω"! Γνωρίζεις φαντάζομαι πού απαντά το εν λόγω χωρίο. Θα μας βγάλεις μισάνθρωπη και την Αγία Γραφή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε δειλέ και ετερόδοξε της 11:22, γιατί κρύβεσαι πίσω από την ανωνυμία σου; Είσαι υιός φωτός ή υιός σκότους; Έτσι δίδαξε ο Χριστός, να φορούμε μάσκες; Εάν επιθυμείς να είσαι τίμιος με τον ευατό σου και το ευαγγέλιο που επικαλείσαι, σταμάτα τα μασκαραλίκια. Το "ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον" αναφέρεται στον "κόσμο" της δημιουργίας, τον κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν άνθρωπο γενικώς, δεν εννοεί τον "κόσμο" με την έννοια της κοινωνικής ομάδος που απαρτίζει το σύνολο των αμαρτιών και των παθών, την αντίχριστη και άθεη κοσμικότητα που εχθρεύεται (εντονώτερο από το απλό μίσος) ο Θεός: Ιακώβου 4,4: "μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι
ΑπάντησηΔιαγραφήἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ
ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι
τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ
καθίσταται." Πάνε μάθε λοιπόν λίγη Αγία Γραφή, ταπείνωσε τον εωσφορικό εγωισμό σου και άσε τις Αισχρές και δειλές ανωνυμίες για τα βρώμικα ιστολόγια!