Και αλλο μάστερ πήρε ο ...σκερτσόζος;;;
Ο ...αψόφητος, εφταψυχος είναι.
Αυτοί οι...κοσμο-γυρισμένοι και ...περιφερόμενοι,
εφτάψυχοι είναι.
ΖΖΖ;
Διαβασατε καλά γιατι το πηρε;
Μάλιστα μετά ξετρελλαμένης χαράς και πολλών ..κουνημάτων;
Για τις σοφές και περιφανείς ιδέες του που "ανοιξαν το δρομο για το θεολογικο διαλογο", μας λενε οι ...ομοερωτικοι ...κιναιδοπαπικοί και παιδεραστες συνάδελφοι ή συναδέλφησές του. Κυρίως ...συναδέλφησες...
Και μαλιστα, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ, και μετα ταυτα, "συζητουνται βαθυτερα τα θεματα χωρις να περιοριζεται στην ερμηνεια απλώς αμφιλεγομενων ζητηματων".
Οπως να πουμε, ... το ΠΡΩΤΕΙΟ.
Ηταν, κατά τους ...ομοερωτικούς, αμφιλεγόμενο ζήτημα και "επιφανειακής" ερμηνείας.
Ενώ τώρα το συζηταμε... σε ...βάθος!
Ιδεα του ...σκερτσοζου του Ζηζιουλα ηταν.
Καταλαβατε;
Και τωρα, απο εδω και περα, οπως το πρότεινε και το πετυχε σε ολες τις κατα τοπους εκκλησιες, το συζητουμε ΣΕ ΒΑΘΟΣ.
Ο ίδιος μας το φανερωσε.
Οχι οπως πριν "στην ερμηνεια απλως", δηλαδη ..ξοπετσα και επιδερμικά, αλλα βαθεια, πολυ βαθεια, ....βαθυπρωκτα, κατα καποιον ...εξ Αυστραλιας ρασοφορον!!!
"Στον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη, απονεμήθηκε ο τίτλος για την συμβολή του στην θεολογία όσον αφορά την επαναπροσέγγιση μεταξύ των Εκκλησιών. Ιδιαίτερα επισημαίνεται η συμβολή του, στο θέμα της ευχαριστιακής διάστασης της Εκκλησίας, καθώς και ότι οι θεολογικές του ιδέες, άνοιξαν τον δρόμο για τον οικουμενικό διάλογο, όπου συζητούνται βαθύτερα θέματα χωρίς να περιορίζεται στην ερμηνεία απλώς αμφιλεγόμενων ζητημάτων".
Χείρες μεν Ησαύ, φωνή δε Ιακώβ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείς κύριε Τελεβάντο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναλυσέ το μας.
Tί θα πει <>;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργούλας
Το θέμα είναι, αν και ποιοί εκ των ημετέρων Μητροπολιτών αρνούνται να συλλειτουργήσουν μετά του Περγάμου Ιωάννη, μετά τα όσα του καταμαρτυρούνται (Παγκοσμιοποίηση, Παποφιλία, Ομοφυλοφιλία κ.λπ.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ
Τί θα πει σκερτσόζος; το ξαναρωτω γιατι δεν γραφτηκε την πρωτη φορα επειδη ειχε εισαγωγικα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργούλας
Δες και θαύμασε
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2809
Iσαάκιος
Δές δεξιά Ισαάκιε, κάτω από τον Ρωμανίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Οδυσσέα μην δημοσιεύεις το σχολιο μου επειδη θίγεται ο ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ εγωισμός σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ
Τον Ρωμανίδη μην τον έχετε περί πολλού!Ο αείμνηστος ούτε νηστείες κρατούσε,κουρεμένος ήταν και αν δεν απατώμαι σε διάσταση με τη σύζυγό του.Αφήστε που έβαλε και υοψηφιότητα,κληρικός ών,με την Εθνική Παράταξη και κατακρίθηκε σφοδρά γι αυτό και κανονικά κληρικός που κομματίζεται είναι άξιος καθαιρέσεως!Κατηγορούσε και τον μακαριστό Τρεμπέλα ότι προτεστάντιζε!Τέλος πάντων!Οφείλουμε πάντως να του αναγνωρίσουμε ότι αγαπούσε ειλικρινά την Ορθοδοξία και ίσως πάνω στο ζήλο του να αδίκησε πρόσωπα και πράγματα.Ας ευχηθούμε να αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του εν χώρα ζώντων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓελοίε ανώνυμε 10 Ιουλίου 2010 2:30 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Μεταξύ Τρεμπέλα και π.Ρωμανίδη το δίκαιο το είχει ο π.Ρωμανίδης.
β. Ποιός σου είπε ότι δεν κρατούσε νηστείες; Ασκητικότατος ήταν, με αγρυπνίες και προσευχές. Σαν μονάχός ζούσε.
γ. Έκανε ένα λάθος να κομματιστεί ίσως απο αντίδραση όμως δεν είναι άξιος απορριψεως γι' αυτό.
δ. Δεν αδίκησε καθόλου πρόσωπα και πράγματα.
ε. Το μόνο λάθος του ήταν που δεν πολυφορούσε ράσα και κουρευόταν-ξυριζόταν. Αλλά ποιός σήμερα δυστυχώς δεν κουρεύεται; Και ο π.Μεταλληνός και ο π.Ζήσης οι θεωρούμενοι στρατηγοί κουρεύονται.
ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ
Ποιός κανόνας της Εκκλησίας απαγορεύει την κουρά ιερέως; Ίσα-ίσα το κουρεμένο κεφάλι επιβάλλεται, ακόμη και σε ερημίτες μοναχούς, όταν τύχει να βρεθούν στην πόλη (μβ΄ Πενθέκτης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίθετα, επιβάλλεται, όπως κληρικοί και λαϊκοί φέρουν γένειο:
Αποστολικές διαταγές (Βιβλίο α΄, κεφ. γ΄)
Σύνοδος Σίδης Παμφιλίας (350) κατά Μεσαλιατών, με πρόεδρο τον Ικονίου Αμφιλόχιο.
Φωτίου, Μυριόβιβλος, 52.
Δοσιθέου. Τόμος Χαράς, σελ. 112, 211-212.
ΙΚ
Αγιορείτης ιερομόναχος,σφόδρα αξιόπιστος και αντιοικουμενιστής,μου έδωσε τις πληροφορίες για τον αείμνηστο Ρωμανίδη τον οποίον πολλοί έχουν θεοποιήσει.Ο ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ καλόν θα είναι να αποφεύγει τους χαρακτηρισμούς του τύπου γελοίος και να προσαγάγει ουσιαστικά επιχειρήματα.Και μόνο η άποψη του Ρωμανίδη για τον ορθοδοξότατο και γίγαντα της Θεολογίας Τρεμπέλα μου φθάνει για να χαρακτηρίσω τον Ρωμανίδη φυσικά κι όχι τον Τρεμπέλα που είτε το θέλουν είτε όχι κάποιοι Ρωμανιδόπληκτοι θα ζυγίζονται μπροστά του,στον Τρεμπέλα,όλοι οι θεολόγοι.Ας θημηθεί μόνο ο ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ πώς γελοιοποιήθηκε ο Σακαρέλλος και κατ ακολουθίαν ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ όταν αμφισβήτησαν την Ορθοδοξία του Τρεμπέλα και του Ανδρούτσου.Ο αείμνηστος Κων/νος Μουρατίδης κονιορτοποίησε τα δήθεν επιχειρήματά τους.Όσο για τους στρατηγούς Ζήση και Μεταλληνό αποτέλεσαν στηρίγματα του ελεεινού σεραφειμισμού κι ο λαός του Θεού δεν ξεχνά τουτέστιν δεν αποτελείται από λωτοφάγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρθοδοξία Ανδρούτσου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας προβληματιζόμενος και μη ξέροντας τι να κάνει τις αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού, τις θέτει στο περιθώριο.
Στη Δογματική του και όσον αφορά τις θείες ιδιότητες, οι καταγραφές δεν απηχούν την ορθόδοξη διδασκαλία: «Αλλά και η εκδοχή των θείων ιδιοτήτων ως ψιλών μόνον της ημετέρας διανοίας πλασμάτων, μηδέν της θείας ουσίας αποκαλυπτόντων, συνωνύμους δε εκφράσεις αποτελούντων, ως εκδέχονται οι εν τω μεσαίωνι καλούμενοι φιλόσοφοι είναι Γραφικώς και κατά πάντα λόγον ασύστατος». Δηλαδή τα ονόματα εκφράζουν τη θεία ουσία και δεν είναι πλάσματα της διανοίας μας. Η πατερική θεολογία όμως λέγει το ακριβώς αντίθετο. Οι ονομασίες, όπως υποστηρίζει ο Μ. Βασίλειος κατά του Ευνόμιου, είναι συμβατικές και κατ’ επίνοια. Σίγουρα εκφράζουν ένα εμπειρικό περιεχόμενο, που προέρχεται από το έργο των θείων ενεργειών, αλλά κατασκευάζονται από την ανθρώπινη διάνοια και μπορούν να μην υπάρχουν, στην αποφατική οδό θεογνωσίας.
Στη Δογματική του αναφέρει, ότι ο Θεός είναι μέρος του σύμπαντος κόσμου, κάτι τελείως αντορθόδοξο: «Πάσα εκδοχή μεταφέρουσα τον Θεόν εκτός του σύμπαντος και μόνον την δυνάμει παρουσίαν αυτού δεχομένη εν αυτώ υποτάσσει αυτόν εις τον χώρον και αίρει το απόλυτον αυτού….. Αλλ’ η δόξα αύτη είναι ασύστατος και άλλως και ως χωρίζουσα ουσίαν και ενέργειαν, τα αχωρίστως εν τω Θεώ ηνωμένα». Η περικοπή αυτή αναιρεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ορθόδοξης δογματικής διδασκαλίας, καθότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την περικοπή του Μ. Αθανασίου, από το έργο του, Περί ενανθρωπίσεως του Λόγου: «….. εκτός μεν εστί του παντός κατ’ ουσίαν, εν πάσι δε εστί ταις εαυτού δυνάμεσι, τα πάντα διακοσμών, και εις πάντα εν πάσι την εαυτού πρόνοιαν εφαπλών και έκαστον και πάντα ομού ζωοποιών».
Στη Δογματική δέχεται ότι τα θαύματα είναι έκτακτες επεμβάσεις του Θεού αντικείμενες προς την τάξη της όλης δημιουργίας, ενώ κατά την Ορθόδοξη θεώρηση το θαύμα δεν είναι συμβάν που ξεπερνά τις φυσικές και ιστορικές δυνατότητες, φανερώνει δε την παρουσία της θείας δόξας στον κόσμο.
Συνέχεια..........
ΙΚ
Ορθοδοξία Ανδρούτσου:
ΑπάντησηΔιαγραφή.......... Συνέχεια:
Στη Δογματική του αναφέρει: «Τα μυστήρια είναι θεοσύστατοι τελεταί εμφαίνουσαι άμα και μεταδίδουσαι την αόρατον χάριν». Ο σχολαστικός αυτός ορισμός, περί μυστηρίων, δεν βρίσκεται πουθενά σε πατερικά κείμενα –απλώς οι πατέρες περιγράφουν τα μυστήρια της Εκκλησίας στις εκφάνσεις και τα αποτελέσματά τους-, και ως εκ τούτου ευνοεί πολλές φορές μια δεινή παρεξήγηση. Οι τελετές αυτές απομονώνονται από το συνολικό σώμα, αποτελούν έτσι κάτι το πρόσθετο και επιπλέον μέσα στο σώμα και επομένως εύκολα μπορούν να νοηθούν σαν αυτοτελή και ανεξάρτητα μαγικά μέσα. Ενώ στην ορθόδοξη παράδοση, τα μυστήρια εντοπίζονται ως οργανικές λειτουργίες και εκφάνσεις του ενιαίου σώματος.
Στη Δογματική του αναφέρει: «Αλλά και η παράδοσις δεν αναφέρει τον αριθμό των μυστηρίων, μόλις δε κατά τον 13ον αιώνα αναφέρεται ο ωρισμένος αυτών αριθμός μνημονευόμενος παρ’ ημίν υπό τινος μοναχού Ιώβ, αντί της μετανοίας συναριθμούντος την μοναχικήν τάξιν και υπό του Μιχαήλ Παλαιολόγου υποβαλόντος εν τη συνόδω της Λυών τω 1274 ομολογίαν αριθμούσαν εις επτά τα μυστήρια». Ο αριθμός 7 βέβαια, βρίσκεται στην ορθόδοξη παράδοση μετά τον 14ο αιώνα και φυσικά με κανέναν τρόπο στον Ιωάννη Δαμασκηνό και τον Νικόλαο Καβάσιλα. Εδώ, ο Ανδρούτσος κατόρθωσε και βρήκε δυο μαρτυρίες για τον αριθμό 7 στον 13ο αιώνα. Αλλά και οι δυο είναι απελπιστικά ισχνές. Η μια προέρχεται από κάποιο μοναχό Ιώβ. Και αυτός όμως συγκαταλέγει στη θέση της μετάνοιας τη μοναχική κουρά! Η δεύτερη προέρχεται εξάπαντος από σχολαστικές πηγές μια και αναφέρεται από την ομολογία πίστεως που είχε υποβάλει ο Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος στην ενωτική σύνοδο της Λυών του 1274. Στη σύνοδο εκείνη πήγαινε να λάβει μέρος και ο σχολαστικός θεολόγος Θωμάς Ακινάτης, ο οποίος καθορίζει ακριβώς, όπως ξέρουμε σήμερα από τα σχολαστικά εγχειρίδια, τον αριθμό 7 των μυστηρίων. Ο Ακινάτης όμως πέθανε καθ’ οδόν και έτσι δεν πρόλαβε να ακούσει την ομολογία πίστης του Παλαιολόγου.
Στο Δοκίμιον Συμβολικής εξ επόψεως ορθοδόξου καταγράφει, ότι δημιουργείται δογματικό πρόβλημα με τη χρίση που γίνεται στο 7ο έτος της ηλικίας του βαπτισμένου παιδιού. Τέτοιο δογματικό πρόβλημα δεν υπάρχει, καθότι στην αρχαία Εκκλησία, το βάπτισμα ετελείτο τη νύκτα του Μ. Σαββάτου, το δε χρίσμα την ημέρα της Πεντηκοστής και εφ’ όσον διαπιστωνότανε ότι ο βαπτισθείς είχε δεχτεί ήδη το Άγιο Πνεύμα, αλλιώς το μυστήριο ετελείτο την επόμενη Πεντηκοστή κ.ο.κ.
ΙΚ
Ορθοδοξία Τρεμπέλα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας γράφονται τα εξής: «Ούτω θα ηδυνάμεθα να ορίσωμεν την Εκκλησίαν ως το υπό του Χριστού κυβερνώμενον σώμα αυτού, το ζωοποιούμενον υπό του Αγίου Πνεύματος και συναποτελούν μίαν θεοσύστατον κοινωνίαν των δια της αυτής ορθής πίστεως και συμμετοχής των αυτών θείων μυστηρίων εις εν συνηνωμένων, διακονούμενον δε υπό κλήρου από των Αποστόλων κατ’ αδιάκοπον διαδοχήν λαβόντων την διακονίαν και συνεχίζον το απολυτρωτικόν έργον του Κυρίου ως κεφαλής αυτού μέχρι της συντελείας». Στον παραπάνω ορισμό γίνεται σαφής η μνεία της Εκκλησίας ως κοινωνίας (Διαμαρτύρηση) και εκτός από τη διακονία δεν γίνεται καμία νύξη για καθίδρυμα. Αλλά παρακάτω καταγράφονται τα ακόλουθα: «Πρόδηλον εντεύθεν, ότι, ει και η εσωτερική και εξωτερική εν τη Εκκλησία πλευραί συνδέονται αναποσπάστως, καθίδρυμα δε σωτηρίας και κοινωνία πιστών εν τη Εκκλησία ταυτίζονται, όμως ως προηγήθη η κεφαλή της Εκκλησίας και επεγένετο το σώμα αυτής ολονέν συμπληρούμενον μέχρι της συντελείας των αιώνων, ούτω και το όλον σώμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως καθίδρυμα σωτηρίας και είτα κοινωνία πιστών». Η δεύτερη αυτή επεξήγηση του συγγραφέα θίγει το πρόβλημα της σχέσης καθιδρύματος και κοινωνίας. Και ενώ στις αρχές ταυτίζει καθίδρυμα και κοινωνία, έπειτα κάνει τη διάκριση και μάλιστα δεν το κρατάει πια μυστικό και το λέει: πρωτίστως η Εκκλησία είναι καθίδρυμα (ΡΚαθολικισμός). Τότε όμως πως ταυτίζονται, αφού πρώτα είναι καθίδρυμα και έπειτα κοινωνία; Είναι προφανής η δυσχέρεια που αντιμετωπίζει να συμβιβάσει κατά τα σχολαστικά πρότυπα δυο έννοιες που βεβαίως και λογικώς δεν μπορούν να υπαχθούν σ’ έναν ορισμό.
Στη Δογματική, στο κεφάλαιο της Θείας Ευχαριστίας, ουδαμού αναφέρονται τα Έσχατα. Όλη η Θεία Ευχαριστία συλλαμβάνεται με την έννοια της αναφοράς στο Μυστικό Δείπνο και της θυσίας στο Σταυρό του Χριστού. Στήσαμε και μείς στα θυσιαστήριά μας κάτι σταυρούς τεράστιους. Τι να περιμένει κανείς, όταν η Θεία Ευχαριστία που ήταν η μόνη που διέσωζε τη συνείδηση της εσχατολογικής ταυτότητας, όταν και αυτή έχει αλλοιωθεί και πάει προς άλλη κατεύθυνση, φυσικά και η Εκκλησία χάνει με τον τρόπο αυτό την εσχατολογική συνείδησή της.
Συνέχεια..........
ΙΚ
Ορθοδοξία Τρεμπέλα:
ΑπάντησηΔιαγραφή.......... Συνέχεια:
Από ομιλία του καθ. Θεολογικής π. Γ. Μεταλληνού στον άγιο Αντύπα (3.11.05): «Λέμε καμιά φορά «Πως οι μοναχοί χωρίς να πάνε σχολείο, ξέρουν γράμματα;» κι έχουμε αρκετούς μοναχούς που δεν έχουν πάει ούτε μια μέρα στο σχολείο. Κι όχι απλά ξέρουν γράμματα αλλά άμα τους ακούσεις να μιλούν νομίζεις ότι είναι καθηγητές πανεπιστημίου με έναν, πραγματικά, αμίμητο και άφθαστο ελληνικό λόγο. Πως φθάνουν εκεί; Ακούνε όλη μέρα, ψάλλουν. Το μεγάλο Σχολείο της Ορθοδοξίας είναι το αναλόγιο του ψάλτη! Που αν είναι καλλιεργημένος και δεν ψάλλει για να περάσει η ώρα ή με βαρεμάρα, αλλά αγωνίζεται για να καταλάβει και τα λόγια, τότε μαθαίνει. Θα τα πει μία φορά, θα τα πει δέκα φορές και μετά θα μπαίνει στο νόημα. Οπότε κατηγορούσαν τον Καποδίστρια διότι βάζει βίους Αγίων και δεν βάζει τα παραμυθάκια, όπως «Η Φαβιόλα», «Η κόρη του γαλακτοκόμη» κ.ά. που μας έφερναν και που τα μετέφραζε δυστυχώς κι ο μακαρίτης ο Τρεμπέλας. Λέει κι ο Γιανναράς και σ’ αυτό έχει δίκιο, ότι «χαράμισε χιλιάδες ώρες ο Παναγιώτης Τρεμπέλας». Ήταν σπουδαίος πράγματι. Αλλά ήταν το πνεύμα των οργανώσεων, όπου ζητούσαν να μιμούνται τους Προτεστάντες σ’ ότι έκαμναν, στην ιεραποστολή, κ.τ.λ. και τι έκανε; Μετέφραζε προτεσταντικά διηγήματα από τα αγγλικά και τα γαλλικά. Δεν μιλούσε καλά αλλά διάβαζε και καταλάβαινε σπουδαία. Μετέφραζε, δηλαδή, παραμύθια της Χαλιμάς….. αντί να προβάλλουνε τα ζωντανά παραδείγματα των Αγίων, την ένσαρκη, εν σώμαται Ορθοδοξία, όπως είναι οι Άγιοι»……….. «Καταλαβαίνετε; Αποξενωθήκαμε μόνοι μας δήθεν για να γίνουμε Ευρωπαίοι και εκκλησιαστικά. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος που έγινε. Δεν κατηγορούμε κανέναν αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι κάναμε έγκλημα. Λέω πάλι: ο Τρεμπέλας, αυτό το μεγάλο κεφάλαιο, καθόταν και χαράμιζε το μυαλό του για να μεταφράσει (από τα γερμανικά) το «Η θυγατέρα του γαλακτοκόμη». Εγώ τα έχω βρει και στα αγγλικά, όλα αυτά, στα αρχεία των μισσιοναρίων. Και τότε ξύπνησα, στα εικοσιεννιά με τριάντα μου χρόνια που τα μελέτησα….. και έλεγα «Κοίταξε, ο Τρεμπέλας τώρα με τη «Φαβιόλα» και την «Περπέτουα»».
ΙΚ
Τα φληναφήματα του Γιανναρά και του Μεταλληνού δεν συνιστούν,για όνομα του Θεού,σοβαρή θεολογική κριτική καθόσον το αντιοργανωσιακό τους κόμπλεξ τυγχάνει γνωστό.Οι Τρεμπέλας και Ανδρούτσος είναι ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΙ όσο κι αν μερικοί, των οποίων συστατικό στοιχείο της υπάρξεώς είναι η αμφισβήτηση των πάντων, προσπαθούν ανεπιτυχώς να απαξιώσουν την Ορθοδοξία τους.Τους συνιστώ λοιπόν να αναγνώσουν το βιβλίο που ο ίδιος ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,προφανώς καταλαβαίνοντας το λάθος του,εξέδωσε με τίτλο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ,Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ με συγγραφέα τον αείμνηστο Κων/νο Μουρατίδη και να παύσουν δίκης Οικουμενικής Συνόδου να αποφαίνονται περί παντός θεολογικού και όχι μόνον επιστητού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη ΦΑΒΙΟΛΑ και την ΠΕΡΠΕΤΟΥΑ ,τα θαυμάσια αυτά βιβλία που αναφέρονται στα ένδοξα χρόνια των διωγμών και που μ αυτά μεγάλωσαν γενεές γενεών,καλό θα είναι μερικοί όπως ο Γεώργιος Μεταλληνός κι όσοι αναπαράγουν με επιπολαιότητα τα φληναφήματά του να εκφράζονται με περισσότερο σεβασμό.Κανενός η Ορθοδοξία δεν παραβλάφθηκε απ τη μελέτη των εν λόγω βιβλίων που ωφέλησαν και ωφελούν πνευματικά όσους τα μελετούν και εμπνέουν τους αναγνώστες τους στη διεξαγωγή ηρωικών αγώνων υπέρ της πίστεώς μας.Περισσότερος λοιπόν σεβασμός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο τροπάριο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί να ασχολούμεθα με την ουσία, εντρυφούμε στις γνωστές μας ευχάριστες ασχολίες, τις ύβρεις.
Και βεβαίως, να μη θίξουμε τους αλάνθαστους καινοφανείς πατέρες της Εκκλησίας: Ανδρούτσο και Τρεμπέλα.
ΙΚ
Oι αείμνηστοι Τρεμπέλας και Ανδρούτσος έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του θεολογικού κόσμου.Οι προσπάθειες απομείωσής τους από καινοφανείς θεολογούντες που εκδίδουν πιστοποιητικά Ορθοδοξίας παρερμηνεύοντας τα έργα τους είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία.Μεγάλα θεολογικά αναστήματα όπως π.χ. ο Γρηγόριος Νύσσης,ο Άγιος Αυγουστίνος,οι τρεις ιεράρχες σφάλλουν αναμφίβολα σε κάποια σημεία των έργων τους χωρίς κανείς ποτέ να αμφισβητήσει σοβαρά την Ορθοδοξία τους.Κάποιοι όμως δίκην οικουμενικής συνόδου έβγαλαν τους κολοσσούς Τρεμπέλα και Ανδρούτσο αντορθόδοξους απομονώνοντας και παρερμηνεύοντας κάποιες θέσεις τους.'Αλλο να λαθεύει κάποιοιος σε κάποια σημεία,κι αυτό αμφισβητήσιμο κατ αρχήν,κι άλλο να του κολλάμε τη ρετσινιά του αντορθόδοξου.Ειλικρινά λυπάμαι για τον ΙΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, να λυπάσαι ειλικρινά για τον ΙΚ. Να λυπάσαι πάντα για τον άλλον, όχι για τον εαυτό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, που αναφέρθηκε, ότι οι Ανδρούτσος και Τρεμπέλας είναι αντορθόδοξοι; Εσείς βάλατε την ταμπέλα, όχι εμείς.
Και βέβαια ουδείς άγιος είναι αλάνθαστος. Ποιός είπε ότι υπάρχουν αλάνθαστοι άγιοι;
Μια λοιπόν που δεν υπάρχει αλάνθαστος άγιος ή καθηγητής, γι' αυτό παρουσιάσαμε κάποια λάθη τους.
Αλλά και αυτοί που επισημαίνουν τα λάθη των ανωτέρων καθηγητών, καθηγητές και αυτοί, Ρωμανίδης και Ματσούκας, και αυτοί δεν είναι αλάνθαστοι.
Όσον αφορά την Ορθοδοξία του αγίου Αυγουστίνου, που θυμηθήκαμε να τον αγιοποιήσουμε μετά από 1500 χρόνια και ήταν ένα δώρο προς τον Παπισμό, καλύτερα να ρωτήσουμε αυτούς (τους Παπικούς), που τον θεωρούν τον μεγαλύτερο Πατέρα της Εκκλησίας, να μας πουν.
ΙΚ
Όταν βάζετε προμετωπίδα των κειμένων σας τις φράσεις Ορθοδοξία Τρεμπέλα και Ορθοδοξία Ανδρούτσου και εν συνεχεία απαξιώνετε την Ορθοδοξία τους τι θέλετε να υποθέσει ο αναγνώστης σας κε ΙΚ;Εσείς βάλατε τις ταμπέλες με τον τρόπο με τον οποίο γράψατε ό,τι γράψατε.Έπειτα τι να πει κανείς για την αμφισβήτηση της Ορθοδοξίας απ ό μέρους σας του αγίου Αυγουστίνου.Έπρεπε να ήταν νεώτερος ο πρώην Φλωρίνης,ο και συνονόματος του ρηθέντος αγίου, για να κονιορτοποιήσει τις απαράδεκτες θέσεις σας.Όσον αφορά στον π.Γεώργιο Μεταλληνό που ονομάζει τα διηγήματα, με τα οποία μεγάλωσαν γενεές γενεών,παραμύθια της Χαλιμάς τον παραδίδω στην κρίση των αναγνωστών του μπλογκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντορθοδοξία του αγίου Αυγουστίνου είναι πασιδήλως γνωστή και εκπεφρασμένη από πολλούς καθηγητές Θεολογικής και Ιεράρχες σε έργα τους. Π.χ. π. Ι. Ρωμανίδης, π. Γ. Μεταλληνός, Ν. Ματσούκας, Ναυπάκτου Ιερόθεος, Πισιδίας Μεθόδιος, Περγάμου Ιωάννης, Δ. Κοντοστεργίου. Δ. Λιάλιου, Θ. Ζήσης, π. Γ. Καψάνης κ.π.ά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξ άλλου δεν μπορεί ένας άγιος να είναι Ορθόδοξος, όταν θεωρείται ανώτερος από τους τρεις μέγιστους φωστήρες της τρισηλίου θεότητος, όπως τον έχει ο Παπισμός, αλλά και που οι θέσεις του να είναι τελείως αντίθετες με τις θέσεις των ανωτέρω Τριών Ιεραρχών, που είναι και θέσεις της Εκκλησίας.
ΙΚ
Αγιότατος,ορθοδοξότατος και θαυμάσιο παράδειγμα μετανοίας αποτελεί ο άγιος Αυγουστίνος!Κάποιοι δεν είμαστε ικανοί ούτε τον ιμάντα των υποποδίων του αγίου να λύσουμε!Κι όμως σχολιάζουμε την Ορθοδοξία του και την κριτικάρουμε δίκην οικουμενικής συνόδου,πρώτος και καλύτερος ο καιροσκόπος Κερκυραίος Μεταλληνός που τα χει με όλους καλά και που στήριξε τον αρχιεπίσκοπο των τανκς!Έπεται συνέχεια αφού το θέλουν τόσο κάποιοι!Θα αποκαλυφθεί ο ρόλος πολλών αντιοργανωσιακών και Ρωμανιδόπληκτων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μη τι άλλο, δεν προβληματίζει το γεγονός, ότι ο άγιος Αυγουστίνος αγιοκατατάχθηκε 1500 χρόνια από την κοίμησή του από τον Αθηναγόρα, δώρο στον Πάπα Παύλο ΣΤ΄, για την άρση του αναθέματος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ