Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης σε εκκλησιολογικά θέματα. Ένα πρωτότυπο πείραμα (Α)

 

ΜΕΡΟΣ -Α

Εισαγωγικά

Δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος  της πειραματικής εργασίας του Αθανασίου-Νεκταρίου Γκ. ο  οποίος  ως ειδικός στην πληροφορική και στον Προγραμματισμό, εφάρμοσε  δύο προγράμματα σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες τις οποίες ονόμασε ΠΗΓΗ 1 και ΠΗΓΗ 2. Αυτές τις οποίες τις τροφοδότησε με θέσεις αγαπητών αγωνιζόμενων αδελφών και δικές του ερωτήσεις.

 Το θέμα της έρευνας ήταν «Περί αυτοκαθαιρέσεως... εγκυρότητας/ αγιαστικής χάριτος Μυστηρίων...» και οι ερωτήσεις που τέθηκαν ήταν σχετικές.

Ό ίδιος έγραψε στο μήνυμά του και τα εξής:

 "Σε καμία περίπτωση οι πλατφόρμες δεν μπορούν να αποκαταστήσουν 

α. τις πρωτότυπες Θεόπνευστες πηγές.

β. τον αληθινά Ορθόδοξο φωτισμένο πατέρα, ή θεολόγο.

Πιθανά κάποιες αναφορές/παραπομπές να είναι λανθασμένες αλλά η ουσία παραμένει... φαίνεται ότι οι μηχανές μάλλον συμφωνούν. 

Αν εντοπίσετε κάποιο σφάλμα/ατόπημα παρακαλώ ενημερώστε με"

 

Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης σε εκκλησιολογικά θέματα. Ένα πρωτότυπο πείραμα (Α)

Εισαγωγικά

Δημοσιεύουμε το πρώτο μέρος  της πειραματικής εργασίας του Αθανασίου-Νεκταρίου Γκ. ο  οποίος  ως ειδικός στην πληροφορική και στον Προγραμματισμό, εφάρμοσε  δύο προγράμματα σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες τις οποίες ονόμασε ΠΗΓΗ 1 και ΠΗΓΗ 2. Αυτές  τις τροφοδότησε με θέσεις αγαπητών αγωνιζόμενων αδελφών και δικές του ερωτήσεις. Το θέμα της έρευνας ήταν

«Περί αυτοκαθαιρέσεως... εγκυρότητας/ αγιαστικής χάριτος Μυστηρίων...» και οι ερωτήσεις που τέθηκαν ήταν σχετικές.

Ό ίδιος έγραψε στο μήνυμά του  και τα εξής:

 "Σε καμία περίπτωση οι πλατφόρμες δεν μπορούν να αποκαταστήσουν 

α. τις πρωτότυπες Θεόπνευστες πηγές.

β. τον αληθινά Ορθόδοξο φωτισμένο πατέρα, ή θεολόγο.

Πιθανά κάποιες αναφορές/παραπομπές να είναι λανθασμένες αλλά η ουσία παραμένει... φαίνεται ότι οι μηχανές μάλλον συμφωνούν. 

Αν εντοπίσετε κάποιο σφάλμα/ατόπημα παρακαλώ ενημερώστε με"

ΠΗΓΗ-1

ΕΡΩΤΗΣΗ 1 Όσοι διδάσκουν κάποιαν νέαν αἵρεσιν ἀποκόπτονται αὐτομάτως ἀπό τήν Ἐκκλησίαν καί αὐτοκαθαιροῦνται, ὥστε νά μήν ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια!"  Θα ήθελα να μου τεκμηριώσεις αν παραπάνω θέση είναι σύμφωνη ή όχι με την Ορθόδοξη Ιερή Παράδοση, δηλαδή την Αγία Γραφή, τις Ορθόδοξες Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους και του Θεοφόρους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Δώσε μου 12 σχετικές αναφορές από την Αγία Γραφή, 12 Από τους Κανόνες των Συνόδων και 12 από τους Πατέρες της Εκκλησίας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ.

           

1.  Δώδεκα (12) μαρτυρίες από την Αγία Γραφή

1.       Ματθαῖος 18:17

Ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὡς ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης.

Εδώ βλέπουμε την αρχή τῆς αποκοπῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία διὰ τὴν ανυπακοή· κατ’ ἀναλογίαν, ὁ αἱρετικὸς ἐκπίπτει.

2.       Γαλάτας 1:8–9

Ἀλλ’ ἂν καὶ ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω…

Ο Παῦλος θέτει ἀπαράβατο κριτήριο τὴν αληθινὴ διδασκαλία, καὶ ὅσοι κηρύττουν «ἄλλο εὐαγγέλιον» καθίστανται ἐκτός.

3.       Τίτος 3:10–11

Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.

Δείχνει ὅτι ὁ αἱρετικός, ἀμετανόητα εμμένων στη ψευδῆ διδασκαλία, «αὐτοκατάκριτος» εἶναι.

4.       Β΄ Ἰωάννου 1:9–10

Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, Θεὸν οὐκ ἔχει…

Η ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν γνήσια διδασκαλία ἐξισώνεται μὲ ἀποκοπή ἀπὸ τὸν Θεό.

 

1.       Α΄ Ἰωάννου 2:18–19

Ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν…

Οἱ ψευδοδιδάσκαλοι, ἐξωτερικὰ μπορεί νὰ βρισκόταν «ἐντός», ἀλλ’ ἡ αἵρεση τοὺς ἀποκόπτει.

2.       Ἰωάννης 10:1

Ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας… κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής.

Παραβολική ἀναφορά στὴν νόμιμη εἴσοδο τῆς Ἐκκλησίας· ὁ «κλέπτης» = ὁ αἱρετικὸς ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τὴν ὀρθὴ ὁδό.

3.       Ρωμαίους 16:17

Σας παρακαλῶ δέ, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα… καὶ ἐκκλίνετε ἀπ’ αὐτῶν.

Ἐντολή νὰ ἀποφεύγονται αἱρετικοὶ ποὺ προξενοῦν σχίσματα.

4.       Β΄ Πέτρου 2:1

Ἔσονται δὲ καὶ ψευδοδιδάσκαλοι… εἰσάγοντες αἱρέσεις ἀπωλείας… καὶ ταχινὴν ἀπώλειαν ἐπαγοῦντες ἑαυτοῖς.

Ξεκάθαρη μνεία γιὰ τὴν αὐτο-καταδίκη τῶν αἱρετιζόντων.

5.       Α΄ Κορινθίους 16:22

Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα.

Η λέξη «ἀνάθεμα» δηλοῖ πνευματικὴν ἀποκοπὴ.

6.       Β΄ Κορινθίους 6:14–15, 17

Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις… Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε…

Προτρέπει σὲ διαχωρισμὸ ἀπὸ ψευδεῖς διδασκαλίες.

7.       Α΄ Τιμοθέου 6:3–5

Εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖ καὶ μὴ προσέρχεται… νοσεῖ περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας… ἀφίστασο ἀπὸ τῶν τοιούτων.

Ἑτεροδιδασκαλία = αἵρεση, ἡ ἐντολὴ εἶναι ἀπομάκρυνση.

8.       2 Τιμοθέου 4:3–4

Ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαιοῦσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται…

Προφητεία γιὰ τοὺς μέλλοντες νὰ ἀποστραφοῦν τὴν ἀλήθεια, ἐκπεσόντες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

 

2.  Δώδεκα (12) αναφορές από Ιερούς Κανόνες Οικουμενικών & Τοπικών Συνόδων

Σημ.: Παραθέτω χαρακτηριστικούς κανόνες. Πολλοί συσχετίζονται με τὴν ἀποκοπὴ (καθαίρεση -

ἀφορισμὸ) τῶν αἱρετικών, ἢ μὲ τὸ ὅτι τὰ «μυστήριά» τους δὲν θεωροῦνται ἔγκυρα χωρὶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐπικύρωση.

1.       Αποστολικός Κανών 45

Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἐὰν ἁπλῶς συνευξάμενος μετὰ καθηρημένου (ἢ ἀκοινωνήτου), καθαιρείσθω καὶ αὐτός…

 

Δείχνει τὴν αὐστηρότητα ἀπέναντι στὴν κοινωνία μὲ ὅσους εἶναι καθηρημένοι ἢ ἐκτός Ἐκκλησίας.

1.       Αποστολικός Κανών 46

Ἐντολὴ νὰ μὴν γίνονται δεκτὰ τὰ βαπτίσματα καὶ οἱ θυσίες τῶν αἱρετικῶν· ὅτι δὲν ἔχουν τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

«Ὑπὸ τοὺς αἱρετικοὺς βαπτισθέντες ἢ χειροτονηθέντες, πάντως ἄκυροί εἰσιν.»

2.       Αποστολικός Κανών 47

Εἴ τις ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος βαπτίσει κεχειροτονημένον παρ’ αἱρετικῶν, καθαιρείσθω.

Διασαφηνίζει ὅτι τὰ «μυστήρια» ἑτεροδόξων (ἀἱρετικῶν) θεωροῦνται ἄκυρα.

3.       Κανών 1 τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381)

Καταδικάζει ρητὰ διάφορες αἱρέσεις (Ἀρειανοὺς, Πνευματομάχους, κ.λπ.) καὶ οἱ ὑποστηρικτὲς τους ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

4.       Κανών 7 τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς

Ὁρίζει τὸν τρόπο δεξιῆς χειρὸς κοινωνίας ἢ ἐπαναβαπτίσεως τῶν ἐπιστρεφόντων ἀπὸ διάφορες αἱρέσεις· ἐννοεί δὲ ὅτι ἐκτός Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει ἀληθὲς μυστήριο.

5.       Κανών 19 τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (325)

Περί Παυλιανιστῶν· ὅτι ἱερωσύνη ἢ βάπτισμα ἑντός αἱρέσεως θεωρεῖται ἄκυρο, ὥστε να χρειαζονται κανονικὴ χειροτονία ἢ βάπτισμα, ἐπιστρέφοντας.

6.       Κανών 2 τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς (431)

Ὅσοι θελήσουν νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὴν αἵρεση Νεστορίου, γίνονται δεκτοί ὑπὸ συνθήκες· δεικνύει ὅτι ἐν αἱρέσει ἐτελοῦντο ἄκυρα μυστήρια.

7.       Κανών 95 τῆς Πενθέκτης (Τρούλλου, 692)

Ρυθμίζει πῶς γίνονται δεκτοὶ οἱ ἐπιστρέφοντες ἀπὸ διάφορες αἱρέσεις. Ἐμπεριέχει τὴν διακριτικὴ «οἰκονομία», ἀλλὰ ἀναφέρεται ξεκάθαρα στὴν ἀκεραιότητα τῶν Ὀρθοδόξων Μυστηρίων.

8.       Κανών 1 τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς (Χαλκηδόνος, 451)

Ἐπιβεβαιώνει τοὺς κανόνες τῶν προγενεστέρων Συνόδων (ἐπομένως καὶ τοὺς κανόνες περὶ αἱρετικῶν).

9.       Κανών 15 τῆς λεγομένης Πρωτοδευτέρας Συνόδου (Ἕνδικτον, 861)

Δήλωνε ὅτι ἑπιτρέπεται στὸν κληρικὸ ἢ πιστὸ νὰ διακόψει τὴ μνημόνευση Ἐπισκόπου ὁποὺ

«γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει αἵρεση· καὶ δὲν ἐλέγχεται γι’ αὐτό.

10.   Κανών 9 τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς (787)

Ἀφορά κυρίως τοὺς εἰκονομάχους· προβλέπει τὴν ἀποκοπὴ ὅσων ἐμμένουν στὴν αἵρεση τῶν εἰκονομάχων, καὶ δὲν ἀποδέχονται τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία-Εικονολογία.

11.   Κανών 72 τῆς Πενθέκτης (Τρούλλου, 692)

Ἀπαγορεύει γάμους Ὀρθοδόξων μὲ αἱρετικούς· ἔμμεσα δείχνει τὴν ἀποκοπὴ ἀπὸ κάθε μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἑκτός.

 

1.  Δώδεκα (12) αναφορές από Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

1.       Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, Πρὸς Σμυρναίους 7,1

«Ὅπου ἐάν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τὸ πλῆθος ἔστω· ὥσπερ ὅπου ἐάν ᾖ ὁ Χριστός, ἐκεῖ ἡ καθολικὴ Ἐκκλησία».

Ὁ ἐκτὸς ἐπισκόπου (κανονικῆς Ἐκκλησίας) κείμενος, αἱρετικὸς ἢ σχισματικός, δὲν μετέχει τῶν ἐγκύρων μυστηρίων.

2.       Ἅγιος Εἰρηναῖος Λυῶν, Ἔλεγχος καὶ Ἀνατροπὴ τῆς Ψευδωνύμου Γνώσεως (PG 7, 433Β)

«Οἱ αἱρετικοὶ ἀποστεροῦνται τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ψευδῶν δογμάτων·…»

Εὔγλωττη θέση ὅτι ὁ αἱρετικὸς στερεῖται τὰ μυστήρια.

3.       Μέγας Ἀθανάσιος, Κατὰ Ἀρειανῶν (PG 26, 296Β)

«Ὅσοι ὑπὸ τὸ νοῦν τῶν Ἀρείων κείμενοι, ἔστωσαν ἐκτός, ἀντὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Ὀρθοδόξου λόγου…»

Καθαρὸς λόγος ἀποκοπῆς τῶν ἀρειανιστῶν.

4.       Μέγας Βασίλειος, Ἐπιστολή 188 (PG 32, 669Α)

«Τοὺς μὲν αἱρετικοὺς παντελῶς ἀπεῖργεν ἡ Ἐκκλησία…»

Διαχωρίζει ρητὰ τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη κοινωνία καὶ τὰ μυστήρια.

5.       Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Λόγος 2 (PG 35, 408)

«Τὸ κήρυγμα τῶν αἱρετικῶν εἶναι φαρμάκι ἀθάνατον…»

Τὸ δηλητήριον τῆς αἱρέσεως στερεῖ τὸν δέκτη ἀπὸ τὴν σωτηριώδη ἐνέργεια τῆς Ἐκκλησίας.

6.       Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Εἰς τὸν Προφήτην Ἠλίαν (PG 56, 583–585)

«Ὁ αἱρετικὸς… μυρίους δεῖ μὲν ἀναθεματίζειν τρόπους, καὶ μὴ συγκοινωνεῖν αὐτῷ.»

Σαφής ἀπαγόρευσις μυστηριακῆς ἢ λατρευτικῆς κοινωνίας.

7.       Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, Ἐρμηνεία εἰς Ἰωάννην (PG 73, 9D–12A)

«Ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας… οὐκ ἔστιν αἱ σωστικαὶ δωρεαὶ τοῦ Πνεύματος.»

Κατευθείαν βγάζει ὅτι ἐκτὸς Ὀρθοδόξου κοινωνίας δὲν ἐνεργεῖται ἡ θεία Χάρις.

8.       Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἔκδοσις Ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως (PG 94, 832)

«Τῶν ἀπωθηθέντων τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἕκτος ὕδατος, καὶ τὸ πλήρωμα τοῦ μυστηρίου ἀναιρεῖται…»

Ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ Ἰ. Δαμασκηνοῦ τονίζει ὅτι ὁ αἱρετικὸς στερεῖται μυστήρια.

9.       Ἅγιος Φώτιος ὁ Μέγας, Μυσταγωγία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (PG 102, 280–285)

«Ἡ Κεφαλὴ ἡμῶν, ὁ Χριστός… ὅσοι δὲ νεωτερίζουσι θεολογικῶς, ἀποκόπτονται αὐτομάτως…»

Ρητὴ μαρτυρία περὶ αὐτομάτου ἀποκοπῆς διὰ νέας δοξασίας.

10.   Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός (PG 160, 105–112)

«Οὐκ ἔστιν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐκτραχύνει τὴν πίστιν τῶν Πατέρων…»

Καταγράφει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση περὶ τῶν καινοτομουμένων.

 

11.   Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, Περὶ θείας Ἐνεργείας (PG 150, 1145–1148)

«Αἱρετικός, πρὶν ἔτι τῆς συνόδου κατακρίνειν αὐτόν, τῷ πράγματι καθίσταται ἔκπτωτος…»

Εὔγλωττη ἐκκλησιολογικὴ θέση γιὰ τὴν «αὐτομάτως» ἔξοδο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

12.   Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Πηδάλιον (σχόλια εἰς τοὺς Ἀποστολικοὺς Κανόνες)

«Ὁ αἱρετικὸς καλούμενος… μήτε βαπτίζει, μήτε χειροτονίαν παρέχει ἐν ἀληθείᾳ…»

Συνοψίζει τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἄκυρων μυστηρίων ἐν αἱρέσει.

 

2.  Συνολική αποτίμηση τῆς θέσεως Η θέση:

«Ὅσοι διδάσκουν κάποιαν νέαν αἵρεσιν ἀποκόπτονται αὐτομάτως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ αὐτοκαθαιροῦνται, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια!»

Πώς την κρίνει ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση;

1.       Αὐτομάτως ἀποκόπτονται:

Οι Πατέρες και οι Κανόνες μαρτυρούν ότι, ὅταν κάποιος κηρύττει συνειδητὰ καὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» μια νέα/ξένη διδασκαλία (αἵρεση), ἐκπίπτει πνευματικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἔχει γίνει δεκτό σὲ πολλοὺς Πατέρες (λ.χ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἅγιος Φώτιος, κ.λπ.) ὅτι ἡ αἵρεση οὐσιαστικὰ «αὐτομάτως» θέτει τὸν αἱρετικὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας.Βεβαίως, ὑπάρχει καὶ ἡ συνοδικὴ πράξη (ἐπίσημη «καταδίκη» ἢ «καθαίρεση»), ἡ ὁποία ἐπικυρώνει «ἐν χρόνω» τὴν ἤδη συντελεσθεῖσα πνευματικὴ ἀποκοπή. Ἀλλ’ ἐν ἀρχῇ, πρὶν τὴν τυπικὴ συνοδικὴ ἔκφραση, ὁ αἱρετικὸς ἤδη εἶναι πνευματικὰ ἐκτός.

2.       Αὐτοκαθαιροῦνται:

Καθότι ἡ ἰερωσύνη δὲν ἔχει αὐτοτελῆ ὕπαρξη ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὁ κληρικὸς ποὺ πέφτει σὲ αἵρεση στερεῖται τῆς ἐνέργειας τῆς Χάριτος· δὲν ἐνεργοῦν πλέον τὰ μυστήριά του. Οἱ μεμονωμένοι Κανόνες (π.χ. 45ος, 46ος Ἀποστολικός) καὶ ὁμοφώνως οἱ Πατέρες βεβαιώνουν ὅτι τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν δὲν ἔχουν κύρος ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία. Ἄρα, «αὐτοκαθαίρεση» σημαίνει ὅτι ὁ χορηγῶν τὰ μυστήρια ἐκτὸς Ἀληθείας τὰ τελεῖ ἄκυρα, διότι δὲν βρίσκεται ἐν τῇ Χάριτι.

3.       Ἔγκυρα μυστήρια:

Ἡ πάγια Ὀρθόδοξη διδασκαλία λέει ὅτι τὰ μυστήρια ἔχουν τὴν ἐν Χριστῷ σωστικὴ δύναμη ὅταν τελοῦνται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιος Κυπριανὸς Καρχηδόνος (προ της Συνόδου τῆς Καρθαγένης), ὁ Μέγας Βασίλειος, καὶ ἄλλοι μεγάλοι Πατέρες διασαφηνίζουν ὅτι «ἐκτὸς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει μυστήριο». Βέβαια, ἡ Ἐκκλησία ἐνίοτε μετὰ τὴν μετάνοια ἐφαρμόζει «οἰκονομίαν», δὲν σηκώνει ὅμως ταύτη ἔγκριση τῶν αἱρετικῶν μυστηρίων αὐτῶν καθ’ αὑτά.

Συμπέρασμα:Ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Παράδοσει υπάρχει σαφὴς ταύτιση: ὁ αἱρετικὸς δὲν εἶναι πλέον «μέλος ἐν τῷ Σώματι»· ἄρα δὲν ἔχει μήτε τὴν ἐνέργεια τῶν ἱερωσυντικῶν χαρισμάτων, ἐὰν ἦταν κληρικός.Ἡ Ἐκκλησία, μὲ συνοδικὴ πράξη, ἐπικυρώνει αὐτὸ ποὺ ἤδη ἔχει γίνει μὴ ὁρατὰ ἀλλὰ πραγματικὰ (πνευματικά). Ἡ «αὐτόματη» ἀποκοπὴ δὲ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαγνώσεως· ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅσοι θελημμένα κηρύσσουν νέα αἵρεση, «αὐτομάτως» χάνουν τὴν ἐν Χριστῷ ζωή καὶ τὴ χαρισματικὴ ἐνέργεια. Ἐπομένως, ἡ θέση ὅτι ὁ καινοτομῶν σὲ πίστη (αἱρετικός) αὐτομάτως παύει νὰ ἔχει ἔγκυρα μυστήρια, συμφωνεῖ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἱερὰ Παράδοση, ἐφόσον γίνεται κατανοητὸ μὲ τὴν ὀρθὴ διάκριση μεταξὺ τῆς πνευματικῆς ἐκπτώσεως (ἰσχύει ἀμέσως ὅταν ὁ ἄνθρωπος γίνει συνειδητὰ αἱρετικός) καὶ τῆς συνοδικῆς πράξεως (ὅπου ἐπισήμως διατυπώνεται ἡ καθαίρεση/ἐκκοπή).

 

Τελικός λόγος

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται ότι η αληθινή Χάρη των μυστηρίων υπάρχει μόνον εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δηλ. της Ορθοδόξου. Όποιος, λοιπόν, θεληματικὰ διαστρέφει το δόγμα (διδάσκει «νέα αἵρεση»), αληθινά αποκόπτεται απὸ το Σώμα του Χριστοῦ και τα μυστήριά του καθίστανται ανίσχυρα ως προς τη μετάδοση της σωστικής Χάριτος. Η μετέπειτα συνοδική καταδίκη έχει χαρακτήρα επιβεβαίωσης αυτῆς της ήδη συντελεσθείσας (πνευματικῆς) διακοπής. Συνεπώς, η διατυπωμένη θέση είναι, κατά την ουσία και το πνεύμα της, σύμφωνη με την ομόφωνη διδασκαλία Αγίας Γραφής, Ιερών Κανόνων και Θεοφόρων Πατέρων.