ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2023): ΜΕΡΟΣ Δ----Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΙΟ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ----Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

ΜΕΡΟΣ Δ

Σημείωση.

Για την συγγραφή του παρακάτω άρθρου χρησιμοποιήθηκαν ως βιβλιογραφικές πηγές τα παρακάτω βιβλία και άρθρα.

1.Τα πρακτικά της ημερίδας με τίτλο-Πρωτείο-Συνοδικότητα και Ενότητα της Εκκλησίας

2.Το κείμενο «Η Εκκλησία της Ρώμης στην αναζήτηση της συνοδικότητας

3. Η έννοια του «πρωτείου» υπό το φως της ορθοδόξου εκκλησιολογίας- π. Παύλου Γερμίλοφ

4.Πρωτείο και Συνοδικότητα στην Ορθόδοξη Εκκλησία-Nikoloz Gurgenidze

5.Πρωτείο και Συνοδικότητα στο κείμενο της Ραβέννας

6. Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

7. Η Παύλεια «περιεκτική» ευχαριστιακή Θεολογία αίτιο και προϋπόθεση της Συνοδικότητας.Π.Βασιλειάδη-Περιοδικό Θεολογία

8. Η ιστορική εξέλιξη του Παπικού Πρωτείου στην Ανατολή και στη Δύση

9. Δημήτριος Τσελεγγίδης, Η λειτουργία της ενότητας της Εκκλησίας και οι εσφαλμένες θεολογικές προϋποθέσεις του παπικού πρωτείου

10.π.Αναστασίου Γκοτσόπουλου: Ιεροκανονική θεώρησις τού Παπικού Πρωτείου

11. "Η συνοδικότητα στο επίκεντρο" | Περιοδικό "Σύναξη", τεύχος 149

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Συνοδικότητα στον Παπισμό

Έρευνα πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Εισαγωγικά

Το θέμα της Συνοδικότητας και του Παπικού Πρωτείου άρχισε να συζητιέται στους Θεολογικούς διαλόγους από το 2007. οπότε και συντάχθηκε το «κείμενο της Ραβέννας». Από τότε γινόταν προσπάθειες της εναρμόνισης του Πρωτείου με την Συνοδικότητα. Βεβαίως, θέμα εναρμονίσεως για μας τους Ορθοδόξους δεν υφίσταται, διότι πως μπορείς να εναρμονίσεις δύο μεγέθη, (Συνοδικότητα και Πρωτείο), καθ’ όν χρόνον το ένα αναιρεί το άλλο, βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του άλλου;

Επίσης όπως έγραψε και ο κα;θηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης "Η Συνοδικότητα, ως θεσμικός τρόπος εκφράσεως της Εκκλησίας, έχει δογματικές προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις αυτές ανάγονται στην Αγιοτριαδική ζωή, στο επίπεδο όμως της θείας Οικονομίας, και θεμελιώνονται κατεξοχήν στο Χριστολογικό δόγμα, αλλά και κατ’ επέκταση στην ταυτότητα της Εκκλησίας, νοουμένης ως μυστηριακού σώματος του Θεανθρώπου Χριστού".

Οπότε οι δογματικές όμως διαφορές στο Χριστολογικό και Τριαδολογικό δόγμα (και όχι μόνο ) με τους Παπικούς αποτελούν σοβαρότατο εμπόδιο

Ωστόσο, αν για μας δεν υφίσταται θέμα εναρμονίσεως, υφίσταται όμως για τους οικουμενιστές, που προωθούν την «ένωση των Εκκλησιών» πάση θυσία και πιστεύουν ακράδαντα ότι η εν λόγω εναρμόνιση μπορεί να επιτευχθεί με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές. Μετά τη «Σύνοδο» της Κρήτης το 2016, οπότε οι σχέσεις μας με το Βατικανό έγιναν ακόμη πιο θερμές, (καθ’ όσον αναγνωρίσαμε σ’ αυτούς πλήρη εκκλησιαστικότητα), υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία για την εξεύρεση λύσεως αμοιβαίως αποδεκτής. Πιο συγκεκριμένα τόσον οι παπικοί όσο και οι εκ των «Ορθοδόξων» οικουμενιστές συγκλίνουν στην άποψη, ότι η μεν Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να αναγνωρίσει την ανάγκη αποδοχής ενός πρωτείου, που δεν θα είναι απλώς πρωτείο τιμής, αλλά πρωτείο εξουσίας, οι δε παπικοί θα πρέπει να αναγνωρίσουν την ανάγκη ενίσχυσης της Συνοδικότητας. Οι παπικοί δεν έχουν καμιά αντίρρηση να ενισχυθεί η Συνοδικότητα, όχι όμως μέχρι του σημείου να καταργηθεί το παπικό «Πρωτείο».

Και ενώ σε επίπεδο Θεολογικών Διαλόγων κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, σε λαϊκό επίπεδο το παμπόνηρο Βατικανό πασχίζει να φορέσει το προσωπείο της Συνοδικότητος και να πείσει τα μέλη της «Εκκλησίας» του, ότι έχει ανανεωθεί σημαντικά από πλευράς Συνοδικότητος. Ότι τώρα πια η Συνοδικότητα είναι «ανοικτή» όχι μόνο στον παπικό «κλήρο», αλλά και στο λαό. Αυτό το μήνυμα αγωνίζεται να περάσει, οδηγώντας «κληρικούς» και λαϊκούς σε κάποιες συνελεύσεις, που βαφτίστηκαν «σύνοδοι». Σ’ αυτές θα μπορούν να εκφράζουν σκέψεις, προτάσεις και προβληματισμούς, που θα στέλνονται στη συνέχεια στον «Πάπα», για να λάβει αυτός, και μόνον αυτός, τις όποιες αποφάσεις. Αυτή είναι η «Συνοδικότητα» που εφεύρε το Βατικανό με «Συνόδους υψηλού επιπέδου»!

Η Συνοδικότητα στον Παπισμό

Η Συνοδικότητα» του Παπισμού ουδεμία σχέση έχει με την γνήσια Συνοδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, με το ευλογημένο Συνοδικό Σύστημα και Πολίτευμά της.

Το πολίτευμα του Παπισμού δεν είναι τίποτε άλλο από μια απομίμηση του στυγνού και απάνθρωπου φεουδαρχικού καθεστώτος, που επεκράτησε στην φραγκοκρατούμενη Ευρώπη. Αφότου οι αιρετικοί Φράγκοι κατέλαβαν τον παλαίφατο πατριαρχικό θρόνο της Δύσεως, επέβαλαν με φωτιά και τσεκούρι τις αιρετικές τους δοξασίες, με κυριότερες τις πλάνες του παπικού «πρωτείου» και του παπικού «αλαθήτου», που επέφεραν καίριο πλήγμα στον Συνοδικό Θεσμό διοικήσεως της Εκκλησίας.

Η εκκλησιαστική ιστορία περιγράφει με τα πλέον μελανά χρώματα το φρικώδες εκκλησιαστικό καθεστώς στην φραγκοκρατούμενη Ευρώπη. Ο αυτοκράτορας των Φράγκων, όταν εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και κατέλαβε το Πατριαρχείο της Δύσεως, προσέλαβε και την εκκλησιαστική εξουσία του «Πάπα» και αναγορεύτηκε ως ο υπέρτατος παγκόσμιος μονάρχης και ταυτόχρονα «αντιπρόσωπος του Θεού στη γη».

Πιο κάτω από τον «Πάπα», που βρισκόταν στην κορυφή της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, υπήρχαν οι καρδινάλιοι, οι πρίγκιπες της «εκκλησίας», (μέλη της σημερινής ρωμαϊκής Κουρίας), που προέρχονταν από τις τάξεις των «ευγενών» και αποκτούσαν εκκλησιαστικά αξιώματα με βία, απάτη και χρηματισμό, ζώντας άσωτη ζωή, ανάλογη με εκείνη των υπολοίπων «ευγενών». Μετά από αυτούς υπήρχαν οι λοιποί «επίσκοποι», που προέρχονταν και αυτοί από τις τάξεις των ευγενών και ήταν γαιοκτήμονες. Κάτω από αυτούς οι πιστοί της παπικής «εκκλησίας», οι οποίοι ζούσαν ως δουλοπάροικοι, χωρίς ελευθερία λόγου, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μόνο με υποχρεώσεις. Αυτή περίπου ήταν η διοικητική διάρθρωση του Παπισμού: Η επιβίωση του εφιαλτικού φραγκικού Φεουδαρχισμού, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος Συνοδικότητος.

Το «Πρωτείο του επισκόπου Ρώμης», αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικότερο δόγμα πίστεως στον Παπισμό, το οποίο μαζί με το «αλάθητο», καταλύει κάθε ίχνος Συνοδικότητος, διότι τοποθετεί τον «Πάπα» υπεράνω όλων των Συνόδων, ακόμα και των Οικουμενικών, υποβιβάζοντας τις Συνόδους σε απλά συμβουλευτικά όργανά του. Είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση του Ντον Μπόσκο, που τιμάται από τον Παπισμό ως άγιος, ο οποίος είπε: «Ο Χριστός ύψωσε τον πάπα υπεράνω των προφητών, του Προδρόμου Ιωάννου, των Αγγέλων. Ο Ιησούς ανέβασε τον πάπα στο ύψος του Θεού… Ο ίδιος ο Πίος Θ΄ εθεωρείτο κάτοχος θαυματουργικής δυνάμεως»……

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ