Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019


ΕΛΛΗΝΕΣ, 

ΠΑΛΙΑ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

του αρχιμ. Αθανασιου Σιαμακη


Οἱ Ἕλληνες  γιὰ τὸ Θεὸ ἀποτελοῦν ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα περίπτωσι, καθὼς  ἡ ἀγάπη του γι᾿ αὐτοὺς καὶ γιὰ τὸ ἔθνος τους ἐκδηλώνεται ζωηρὰ ἀπὸ τὴν ἀρχαϊκὴ ἱστορία τους (11 π.Χ. αἰ.), ὅπως θὰ δοῦμε. Ὁ ἐκλεγμένος περιούσιος λαός, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔμελλε νὰ προέλθῃ τὸ κατὰ σάρκα ὁ Χριστός,  εἶναι βέβαια ὁ Ἰσραήλ, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔχει κάνει εἰδικὲς συμφωνίες (διαθῆκες), γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ πορευθῇ, προκειμένου νὰ παραμείνῃ στὴν εὐαρέσκειά του αἰωνίως.  
Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς ἤξερε τὴ δυστροπία καὶ ἀσυνέπεια ποὺ θὰ ἐκδηλώσῃ ὁ Ἰσραὴλ στὸ μέλλον, καθὼς καὶ τὴν ἀθέτησι τῶν συμφωνηθέντων, ἑτοιμάζει ἀπὸ νωρὶς τὴν ἐναλλακτικὴ συνέχισι τοῦ σχεδίου του μὲ τὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, παρ᾿ ὅλο ὅτι ἐκεῖνο δὲν τὸν γνωρίζει ἀκόμη, οὔτε κἂν ὑποπτεύεται μιὰ τέτοια τιμὴ ἐκ μέρους του, γι᾿ αὐτὸ καὶ συνεχίζει νὰ ζῇ στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας. Ὁ Θεὸς ὅμως, θ᾿ ἀξιοποιήσῃ ἐν καιρῷ τὸ ἔθνος αὐτὸ σὰν νέο περιούσιο λαό. Στὶς περιπτώσεις ποὺ θ᾿ ἀναφερθοῦν στὴ συνέχεια φαίνεται σαφῶς ὅτι δείχνει πρὸς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλλάδα τὴν προτίμησί του, τοὺς προειδοποιεῖ καὶ τοὺς προετοιμάζει.
Ἀπὸ ποῦ πληροφορούμαστε τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν ἑτοιμασία τους γιὰ τὸν ὑψηλὸ προορισμό τους;  Ὄχι πάντως ἀπὸ τοὺς ἴδιους. Διότι, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἄσχετοι μὲ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ δὲν ἔχουν καμμιὰ ἐπικοινωνία μαζί του, οὔτε γνωρίζουν τὸ σχέδιό του γιὰ τὴ λύτρωσι τῶν ἀνθρώπων[1]. Ἀντλοῦμε λοιπὸν ἀπὸ τοὺς προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, στοὺς ὁποίους μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς καὶ τῶν ὁποίων οἱ προρρήσεις εἶναι καταγραμμένες στὴ θεόπνευστη καὶ ἀδιαφιλονίκητη Βίβλο.
Οἱ Ἕλληνες λοιπὸν ἀναφέρονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη περίπου 30 φορές, τὶς περισσότερες ἀπ᾿ αὐτὲς μὲ εὔφημο τρόπο. Ἡ μνεία τους γίνεται ἀπὸ τοὺς προφῆτες  Ἠσαΐα, Σοφονία, Ἰερεμία, Ἰωήλ, Ἰεζεκιήλ, Δανιήλ, Ζαχαρία, καὶ ἀπὸ τὸν 71ο Ψαλμό, ποὺ εἶναι ἀρχαιότερος ἀπ᾿ αὐτούς. Οἱ ἀναφερθέντες ἔζησαν σὲ μιὰ περίοδο 6 αἰώνων, ἀπὸ τὸν ΙΑ΄μέχρι τὸν Ε΄π.Χ. αἰῶνα. Σ᾿ αὐτὲς τὶς 30 ἀναφορὲς οἱ Ἕλληνες καὶ ἡ χώρα τους ἀναφέρονται μὲ δυὸ ὀνόματα, Νῆσοι καὶ Ἕλληνες[2]. Ὁ Ὅμηρος (Θ΄π.Χ. αἰ.) τοὺς λέει Ἴωνες [3] καὶ ὁ Ἀριστοτέλης (Δ΄π.Χ. αἰ.) Γραικούς [4].
Οἱ τρεῖς ἀρχαιότεροι ἀπὸ τοὺς προαναφερθέντες 8 προφῆτες (Ψαλμῳδὸς Ἠσαΐας καὶ Σοφονίας) ὀνομάζουν τὴν ἑνιαία Ἑλλάδα καὶ τοὺς κατοίκους της Νήσους, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιποι πέντε τὴν ὀνομάζουν ἄλλοτε Νήσους καὶ ἄλλοτε Ἰωνίμ (= Ἴωνες,  Ἕλληνες).
Γιατί τοὺς ἀποκαλοῦν Νήσους; Γιὰ τὸν εὐνόητο λόγο ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι νησιωτικὴ χώρα. Κύπρος, Κρήτη, Πελοπόννησος, Σικελία, Δωδεκάνησα, Κυκλάδες, Ἑπτάνησα, ὅλα ἑλληνικὰ νησιὰ τῆς Μεσογείου. Αὐτὰ γνωρίζει ὁ ἀνατολικῶς τῆς Μεσογείου βιβλικὸς Ἰσραὴλ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀρχαῖοι παραμεσόγειοι λαοί. Ἐξ ἄλλου ἡ ἴδια ἡ μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα εἶναι χερσό-νησος.
Ἂς περάσουμε στὶς κυριώτερες προφητεῖες.
Ὁ 71ος  Ψαλμὸς (ΙΑ΄π.Χ. αἰ.) εἶναι γραμμένος ἀπὸ ἄγνωστο ποιητή, ἄνθρωπο τοῦ ἀμέσου περιβάλλοντος τοῦ Δαυῒδ. Εἶναι τὸ ἀρχαιότερο κείμενο στὴν παγκόσμια  γραμματεία, ποὺ ἀναφέρει τὴν Ἑλλάδα ὡς Νήσους, ἀρχαιότερο καὶ ἀπὸ τὰ ὁμηρικὰ ἔπη. Λέει·
      Βασιλεῖς Θαρσὶς καὶ Νῆσοι δῶρα προσοίσουσιν (στ. 10).
 Ὁ ποιητὴς προφητεύει τὴν προσέλευσι τῆς Ἑλλάδος στὸ Χριστό. Θὰ ἔρθουν, λέει, οἱ Ἕλληνες θὰ τὸν προσκυνήσουν καὶ θὰ τοῦ προσφέρουν δῶρα. Ἡ εἰκόνα ἔχει ὁμοιότητες μὲ τὴ γνωστὴ ἐκείνη τῶν μάγων ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴν ἀνατολή, προσκυνοῦν τὸ παιδίον, καὶ προσφέρουν δῶρα χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν (Μθ 2,11) γιὰ λογαριασμὸ τῶν λαῶν τῆς ἀνατολῆς.  Ἂν σήμερα ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὁ ὀμφαλὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ Θεὸς τὸ δηλώνει τόσο νωρὶς ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ  θ᾿ ἀσπαστῇ μὲ χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη τὴν ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια καὶ θὰ συνεισφέρῃ στὴν ἐξάπλωσί της. Ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται στὸ στίχο σὰν ἀφ᾿ ὑψηλοῦ παρατηρητὴς καὶ ἐκφωνητὴς τοῦ γεγονὀτος, ἀλλὰ βέβαια δὲν εἶναι μόνο παρατηρητής· εἶναι καὶ ῥυθμιστὴς τοῦ μέλλοντος, εἶναι αὐτὸς ποὺ προβλέπει τὴν παρευδοκίμησι τοῦ Ἰσραὴλ καὶ στὴ θέσι ἐκείνου τὴν ἀνάδειξι τοῦ νέου ἀγαπητοῦ λαοῦ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ θὰ ὑποκαταστήσῃ ἐκεῖνον. Θαρσὶς εἶναι ἡ πόλι Ταρτησσὸς τῆς ΝΑ Ἱσπανίας, ποὺ ἦταν περίφημη γιὰ τὰ μεγάλα πλοῖα, τὰ ναυπηγούμενα στὸ λιμάνι της, καὶ τὴν ἀκμαία ναυτιλία της (Ψα 47,8· Ἠσ 60,9). Ὁ Ψαλμὸς προβλέπει καὶ γιὰ τὴν πόλι αὐτὴ παράλληλη ἱστορία.

Κι᾿ ἐρχόμαστε στὸν Ἠσαΐα (810-750) π.Χ. Οἱ προφητικὲς ἐξαγγελίες του ἀναφέρουν τὴν Ἑλλάδα πάλι ὡς Νήσους δέκα φορές [5], καὶ πάντοτε μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἡ χώρα αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ νοσταλγία τοῦ μνηστῆρος Θεοῦ  πρὸς τὴ μνηστή του Ἑλλάδα. Σ᾿ αὐτὲς τὶς ἐξαγγελίες ὁ Κύριος σχεδιάζει καὶ ἑτοιμάζει πολὺ λαμπρὲς σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες ἀπὸ τὴν ἀρχαϊκὴ ἐποχή, τὴ λεγομένη γεωμετρική (Θ΄-Η΄π.Χ. αἰ). «Ἀρχίστε μαζί μου μιὰ νέα σχέσι», λέει στοὺς Ἕλληνες, ἀφήνοντας νὰ νοηθῇ ὅτι ἡ σχέσι τῶν Ἰουδαίων μαζί του ἔχει φθαρῆ καὶ ψυχρανθῆ. Φλερτάρει τοὺς Ἕλληνες. Τοὺς στέλνει σύσσημον, δηλαδὴ μήνυμα, καὶ σημεῖα, δηλαδὴ κοσμήματα  ποὺ στέλνει ὁ μνηστήρας στὴ μνηστή του κατὰ τὸν ἀρραβῶνα. Τοὺς ὑπόσχεται ὅτι θὰ τοὺς στείλῃ προξενητάδες, ἐννοώντας προφανῶς τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ τοὺς συνεργάτες του, ποὺ θὰ συντελέσουν στὴ γνωριμία τους μαζί του. Δηλώνει ὅτι τοὺς ἀγαπάει ἰδιαίτερα σὰν τὸν πλησιέστερο λαὸ στὸν εὐρύτερο ὑπερεθνικὸ λαὸ τῆς χριστιανωσύνης, ἡ ὁποία ὁσονούπω ἔρχεται.
Λέει ἀκόμη στὰ παραπάνω χωρία ὁ Ἠσαΐας καὶ γιὰ τὸ πῶς ἀκοῦν τὰ λόγια αὐτὰ οἱ Ἕλληνες καὶ πῶς αἰσθάνονται. Οἱ  Ἕλληνες, λέει, «τὸν περιμένουν» μὲ ἀγάπη καὶ χαρά. «Θὰ τὸν δεχτοῦν», «θὰ στηρίξουν τὴν ἐλπίδα τους στὸ ῥωμαλέο μπράτσο του», ὅπως ἡ μνηστὴ στηρίζεται (ἀγκαζὲ) στὸ μπράτσο τοῦ μνηστῆρος της κι αἰσθάνεται ἀσφάλεια, καμάρι καὶ ἀποκλειστικότητα. «Θὰ τὸν προσέχουν» στὰ μάτια καὶ θὰ «ὑπακοῦν» στὸ λόγο του. «Θὰ ἔχουν νὰ λὲν γιὰ τὶς ἀρετές του», τὴν ἀντρειά του καὶ τὴν παλληκαριά του. Θὰ τὸν «δοξάζουν» καὶ θὰ τὸν ὑμνοῦν μὲ «ὕμνον καινόν», δηλαδὴ σὰν μὲ ἄλλο ῥομαντικὸ τραγούδι τῶν ἐρωτευμένων. «Ἡ δόξα Κυρίου» θὰ θρονιαστῇ στὴν Ἑλλάδα, ὅπως ὁ κάθε μνηστήρας λαχταράει νὰ θρονιαστῇ στὸ σπίτι τῆς μνηστῆς του, γιατὶ ἐκεῖ περνάει ὄμορφα.
Ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ κολακευτικὰ λόγια δὲν εἶναι ἐθνικιστικὰ ὄνειρα δικά μου, ἀγαπητοί μου, ἀλλὰ λόγια τοῦ Θεοῦ ποὺ λέγονται διὰ στόματος τοῦ προφήτου Ἠσαΐου, καὶ δὲν μπορῶ νὰ τ᾿ ἀποσιωπήσω σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ οἱ ἐνδιαφερόμενοι Ἕλληνες δὲν τὰ γνωρίζουν. Ὁ Ἠσαΐας, ὅπως εἶναι ὁ κυριώτερος πρὸ Χριστοῦ εὐαγγελιστὴς γενικῶς, εἶναι καὶ εἰδικὰ γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὁ κυριώτερος τέτοιος εὐαγγελιστής των. Τὰ λόγια του γιὰ τοὺς Ἕλληνες θὰ τὰ ζήλευε κάθε ἔθνος, ἀλλὰ λέγονται μόνο γι᾿ αὐτούς. Κανένα ἄλλο ἔθνος δὲν ἐξυμνεῖται τόσο ὡς τὸ καινούργιο «φλέρτ» τοῦ Κυρίου, ὅσο οἱ Ἕλληνες. Τὸ ἔθνος τῶν Ἑβραίων ἀκούγοντας τὰ λόγια τοῦ Ἠσαΐου κατσουφιάζει, διότι βλέπει ὅτι τὴ θέσι του τὴ διεκδικεῖ καὶ τὴν παίρνει ἄλλος λαός. Καὶ φυσικὰ φθονεῖ [6] ποὺ ἄλλοι κερδίζουν τὴν πρώτη ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ἐνῷ αὐτοὶ παραμερίζονται.
Σοφονίας προφητεύει ὅτι οἱ Ἕλληνες «θὰ προσκυνήσουν τὸν Κύριο ἀπὸ τὸν τόπο τους» (2,11). Θὰ τὸν προσκυνήσουν δηλαδή, ὄχι πηγαίνοντας στὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἔκαναν οἱ μέχρι τώρα προσήλυτοι τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ ἡ νέα πίστι θὰ ἔχῃ ἐξαπλωθῆ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ Κύριος θὰ προσκυνῆται καὶ ἐκεῖ, διότι οἱ Ἕλληνες θὰ ἔχουν δεχθῆ τὴν πίστι στὸ Χριστό. Ὁ Κύριος δὲν θὰ ἑδρεύῃ πλέον μόνο στὴν Ἰερουσαλήμ, ὅπως πίστευαν οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀνησυχητικὴ ἡ προφητεία γιὰ τὸν ἑβραϊκὸ ἐθνικισμό, σῆμα κινδύνου ὅτι μετατοπίζεται τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἑλλάδα ὡς ἄλλη ἀντεράστρια ἀρχίζει νὰ κάνῃ πέρα τὴν πρώην.
Ἀπὸ τὶς τέσσερες [7] προφητεῖες τοῦ Ἰερεμίου, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὸς τοῦ Ζ΄ π.Χ. αἰῶνος, περίπου σύγχρονος τοῦ Σοφονίου, στὶς δύο οἱ Ἕλληνες ὀνομάζονται Νῆσοι καὶ στὶς δύο Ἴωνες, δηλαδὴ Ἕλληνες. Σ᾿ αὐτὲς μιλάει γιὰ μάχαιραν ἑλληνικήν, ποὺ θὰ συντρίψῃ, κατατροπώσῃ, ἐξολοθρεύσῃ τοὺς  Αἰγυπτίους καὶ τοὺς Βαβυλωνίους, τὶς δυὸ μεγάλες δυνάμεις, ποὺ στὶς ἡμέρες του ἀπειλοῦν τὴν Ἰερουσαλήμ. Οἱ Αἰγύπτιοι φέρονται νὰ προαισθάνωνται τὸν κίνδυνο τῆς ἑλληνικῆς μαχαίρας, καὶ τρεπόμενοι σὲ φυγή, λένε μεταξύ τους·  «Τρέξτε νὰ καταφύγουμε στὴν πατρίδα μας», γιὰ νὰ σωθοῦμε. Στὶς δύο ἄλλες μαρτυρίες πάλι ὁ Κύριος φέρεται νὰ δίνῃ ἐντολὴ νὰ ἐξολοθρευθοῦν οἱ Βαβυλώνιοι ἀπὸ προσώπου ἑλληνικῆς μαχαίρας. Εἶναι πρόδηλο ὅτι αὐτὲς οἱ μαρτυρίες ἀποτελοῦν τὸ ἀρχαιότερο ντοκουμέντο γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῶν Μακεδόνων, διότι «σπαθὶ Ἕλληνος» ἢ «σπαθὶ Ἰωνος» ἢ «σπαθὶ ἑλληνικόν», ποὺ συνέτριψε τοὺς Αἰγυπτίους καὶ τοὺς Βαβυλωνίους, δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ σπαθὶ τοῦ Μακεδόνος Μ. Ἀλεξάνδρου. Πανάρχαιη μαρτυρία τῆς προκλασσικῆς ἐποχῆς, σὲ ἀνύποπτο χρόνο, ξένη (ὄχι ἑλληνικὴ ἀλλὰ ἑβραϊκή), ὑψηλῆς ἀξιοπιστίας, κατατεθειμένη ἀπὸ ἄνθρωπο ἀδιάφορο γιὰ τὰ ἐθνικὰ προβλήματα τῶν Μακεδόνων Ἑλλήνων καὶ τοῦ Ἕλληνος Ἀλεξάνδρου. Οὔτε στ᾿ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ κείμενα τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰερεμίου δὲν ἀναφέρονται  ἀκόμη οἱ Μακεδόνες. Τόσο ἀρχαία εἶναι. Εἶναι δέ, ὄχι ἁπλῶς ἱστορικὸ ἀλλὰ καὶ θεόπνευστο ντοκουμέντο, προερχόμενο ἀπὸ θεόπνευστο ἄντρα, καταχωρισμένη στὸ ὁμώνυμο θεόπνευστο βιβλίο τῆς Π. Διαθήκης.
Ὁ προφήτης Ἰωὴλ (4,6) (Ζ΄ π.Χ. αἰ.) ἀναφέρει τοὺς Ἕλληνες ἱστορικά, ὄχι προφητικά. Ἐλέγχοντας τοὺς φαύλους Ἰουδαίους γιὰ δουλεμπορία, τοὺς λέει᾿  «Πουλᾶτε φτωχοὺς  Ἰουδαίους  καὶ Ἰεροσολυμῖτες στοὺς Ἕλληνες, γιὰ νὰ τοὺς πετάξετε ἔξω ἀπὸ τὰ οἰκόπεδά τους καὶ τὰ χωράφια τους», ὥστε νὰ τοὺς τ᾿ ἁρπάξετε. Τί ἐννοεῖ ὁ Θεὸς σ᾿ αὐτήν; Ὅτι οἱ πλούσιοι τοκογλύφοι Ἑβραῖοι ἔδιναν δάνεια σὲ ἀπόρους ὁμοεθνεῖς των, κι ἐπειδὴ ἐκεῖνοι δὲν μποροῦσαν νὰ τὰ ἐπιστρέψουν, καὶ τὰ δάνεια διωγκώνονταν μὲ τόκους καὶ ἐπιτόκια, οἱ ἄσπλαχνοι δανεισταὶ πωλοῦσαν τοὺς ἴδιους καὶ τὶς οἰκογένειές τους σὲ  Ἕλληνες ποὺ ἀσκοῦσαν δουλεμπορία καὶ πειρατία στὰ παράλια τῆς Παλαιστίνης. Οἱ Ἕλληνες ἀγόραζαν αὐτοὺς καὶ τὶς περιουσίες τους καὶ στὴ συνέχεια  τοὺς μεταπωλοῦσαν σὲ ἄλλους μὲ τὸ ἀζημίωτο.
Σὰν σὲ παρένθεσι νὰ πῶ ὅτι ἡ ἄσκησι πειρατίας καὶ δουλεμπορίας ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες στὴ Μεσόγειο καὶ μάλιστα στ᾿ ἀνατολικὰ παράλια μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὸν Ὅμηρο. Μάλιστα ὁ ποιητὴς μιλάει γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ σὰ νὰ εἶναι κοινωνικῶς ἀνεκτό [8]. Λέει λ.χ. ὅτι, ὅταν ὁ πολυμήχανος Ὀδυσσεὺς ἐπέστρεψε στὴν Ἰθάκη ταλαιπωρημένος καὶ ἀγνώριστος, συστήνεται στὸ δοῦλο του Εὔμαιο, χοιροβοσκὸ τοῦ παλατιοῦ, ποὺ δὲν τὸν ἀναγνώρισε, ὡς τάχα Κρητικὸς πειρατὴς σὲ ξένα παράλια. Καὶ ὁ Εὔμαιος πῆρε θάρρος καὶ τοῦ ἐκμυστερεύεται ὅτι καὶ αὐτὸς ἦταν θῦμα πειρατίας. Ἐνῷ ἦταν, λέει, βασιλόπουλο στὴ Συρία, ἁρπάχθηκε ἀπὸ πειρατὰς καὶ πουλήθηκε σὲ Ἕλληνες, κι ἔτσι κατέληξε χοιροβοσκὸς τοῦ Ὀδυσσέως[9].
Παραλείπω τὸν ἑπόμενο προφήτη  Ἰεζεκιὴλ [10] (ἀκμὴ 635 π.Χ.) καὶ τὸν τελευταῖο Ζαχαρία (9,13-16) (F΄π.Χ. αἰ.) καὶ ἔρχομαι στὸν προφήτη Δανιήλ (600 π.Χ.). Σ᾿ αὐτὸν γίνονται 6 ἀναφορὲς στοὺς Ἕλληνες, πολὺ ἀποκαλυπτικὲς καὶ ἄκρως ἐνδιαφέρουσες. Ἀναφέρονται δὲ στὸν ἀνεπανάληπτο βασιλέα καὶ ἡγέτη τῶν Ἑλλήνων Μ. Ἀλέξανδρο. Ἀναφέρω μόνο τὶς τρεῖς.
Στὴν πρώτη ἀναφορὰ (2,32) ὁ Δανιὴλ ἐξηγεῖ τὸ ὄνειρο τοῦ Ναβουχοδονόσορ ὅτι τὰ 4 μέρη τοῦ ἀνδριάντος (χρυσὸ ἀσημένιο χάλκινο καὶ σιδερένιο, ἤτοι κεφάλι, μέση, γόνατα, πέλματα) εἶναι διαδοχικὰ οἱ 4 αὐτοκρατορίες βαβυλωνιακή, περσική, μακεδονική, καὶ ῥωμαϊκή, ποὺ ἐπικρατοῦν στὴ Μεσόγειο καὶ Ἀσία. Γιὰ τὴν τρίτη, τὴ Μακεδονική, ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει, λέει· «Ἡ τρίτη βασιλεία, ἡ χάλκινη, θὰ κατακτήσῃ ὅλη τὴ γῆ (Δα 2,39)». Εἶναι σεφέστερο τοῦ σαφοῦς ὅτι ἐννοεῖ τὸ κράτος τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν διαδόχων του, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, ὑποτάσσει ὅλη τὴ γνωστὴ τότε γῆ ἀπὸ τὸν Ἑλλήσποντο μέχρι τὴν Ἰνδία.
Στὴ δεύτερη ἀναφορὰ ὁ Δανιὴλ σὲ προφητικό, ἐκστασιακό, ἀποκαλυπτικὸ  ὅραμά του βλέπει φτερωτὴ τετραπτέρυγη πάρδαλι μὲ ἕνα καὶ μετὰ μὲ 4 κεφάλια, κεραυνοβόλου ὁρμητικότητος (Δα 7,6), ποὺ σαφῶς ὡς πάρδαλις ἐννοεῖται πάλι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος.
 Στὴν τρίτη ἀναφορὰ οἱ Ἕλληνες λέγονται μὲ τ᾿ ὄνομά τους. Ὁ Δανιὴλ βλέπει στὸ ὅραμα δύο ζῷα, τὸν κριὸ ποὺ κερατίζει πρὸς ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος καὶ ποδοπατεῖ ὅλα τὰ ζῷα, καὶ τὸν τράγο ποὺ ἐξοντώνει τὸν κριὸ καὶ κυριαρχεῖ στὴ θέσι του αὐτός. Στὸ ὅραμα ὁ Δανιὴλ εἶδε καὶ ἄλλες λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν πορεία τοῦ τράγου, στὶς ὁποῖες ζωγραφίζεται νοητῶς ὁ Μ. Ἀλέξανδρος. Ὁ τράγος, λέει, εἶχε πολὺ μεγάλο κέρατο κι ἐρχόταν ἀπὸ τὴ δύσι διατρέχοντας ὅλες τὶς χῶρες τῆς ἀνατολῆς, κι ἀπὸ τὴν ταχύτητα τὰ πόδια του δὲν ἄγγιζαν τὸ ἔδαφος. Ὥρμησε μὲ σφοδρότητα ἐναντίον τοῦ κριοῦ, τὸν χτύπησε, τοῦ ἔσπασε τὰ κέρατα, τὸν ἔρριξε κάτω στὴ γῆ, καὶ τὸν ποδοπάτησε· καὶ δὲν ὑπῆρχε κανεὶς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ τὸν γλυτώσῃ ἀπὸ τὸν ἐξαγριωμένο τράγο. Ἔπειτα ὁ τράγος ἔγινε πολὺ μεγάλος, ἀλλὰ πάνω στὸ κορύφωμα τῆς δυνάμεώς του τὸ μεγάλο κέρατό του κομματιάστηκε, καὶ στὴ θέσι του φύτρωσαν 4 ἄλλα κέρατα. Τὸ ὅραμα ἐξηγεῖ στὸ Δανιὴλ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ λέγοντας ὅτι ὁ κριὸς εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν, καὶ ὁ τράγος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἐπὶ λέξει λέει· «Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων· καὶ τὸ κέρας τὸ μέγα, ὃ ἦν ἀναμέσον τῶν ὀφθαλφῶν αὐτοῦ, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς ὁ πρῶτος» (ὁ Μ. Ἀλέξανδρος). Ὁ Ἀλέξανδρος λοιπὸν εἶναι βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων. Ἄρα ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάς. Εὐνόητο ὅτι τὰ 4 κέρατα ποὺ φύτρωσαν σημαίνουν τὰ 4 κράτη τῶν διαδόχων τοῦ Ἀλεξάνδρου ἀνατολικὰ δυτικὰ βόρεια καὶ νότια. Τὸ ἀνατολικὸ κέρατο, τὸ ἰσχυρὸ κράτος τῶν Σελευκιδῶν, κακοποίησε τὸ λαὸ τοῦ Κυρίου  (Δα 8,1-21).
Ἂς σημειωθῇ ὅτι οἱ ἀρχικὲς πηγὲς γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ τὴν ἐκστρατεία του, στὶς ὁποῖες στηρίζονται οἱ ἱστορικοί, ἔχουν χαθῆ. Κάποιες ἀποσπασματικὲς πληροφορίες μεταγενέστερες καὶ μικρότερης ἀξιοπιστίας ἀντλοῦν ἀπὸ τὸν Διόδωρο Σικελιώτη (35 π.Χ.),[11], τὸν Πλούταρχο (50-120 μ.Χ.),[12] τὸν Ἀρριανό (95-175 μ.Χ. [13], τὸ βιβλίο Μακκαβαίων Α΄, ποὺ εἶναι  νόθο ἀνιαρὸ καὶ φλύαρο μεταχριστιανικό φιλοσόφημα (1,1-10), κι ἀπὸ ἄλλες περιστασιακὲς καὶ ἀβέβαιες ἀναφορές.
Εἶναι περίεργο ὅμως πὼς οἱ ἱστορικοί, παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, ἀγνοοῦν τὸ γεγονός, -ἴσως θέλουν καὶ τὸ ἀγνοοῦν- ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος ταυτισμένος μὲ τὴν Ἑλλάδα, εἶναι πολυπροφητευμένη προσωπικότητα, 400 ἕως 700 χρόνια πρὶν γεννηθῇ, ἀπὸ ἀληθέστατους ἄνδρες, τοὺς προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως εἴδαμε. Διότι πρόκειται γιὰ ἀδιαμφισβητήτου κύρους προφητεῖες, ποὺ δίνουν μοναδικὴ ἀξία στὴν ἱστορία καὶ στὸ ῥόλο του, ἀσύγκριτα ἀνώτερη ἀπὸ ὅλες. Σύμφωνα μὲ αὐτές, τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος ὑφαίνεται μὲ τὴν ἱστορία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ Ἀλέξανδρος ἀποδεικνύεται ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς τὸν χρησιμοποίησε χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ τὸ καταλάβῃ ὅτι δουλεύει γιὰ λογαριασμό του.
Ἐπιτρέψτε μου, παρακαλῶ, νὰ πῶ ὅτι τὰ πιὸ πάνω νέα στοιχεῖα, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴ θεόπνευστη Βίβλο γιὰ τὸν ἄντρα, καὶ τὰς Νήσους, μὲ ὤθησαν νὰ ταξιδέψω μέχρι τὴν ἀντρειωμένη μεγαλόνησο Κρήτη, ὑπείκοντας στὴν πρόσκλησί σας μέσῳ τοῦ ἀγαπητοῦ σας καὶ ἀγαπητοῦ μου Ἰωάννου Δαμαρλάκη. Ἡ ἱστορία τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἂν δὲν συνδυασθῇ μὲ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντληθῇ μόνο ἀπὸ τὰ πενιχρὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα τῶν θύραθεν ἱστορικῶν, ἀδικεῖται κατάφωρα.
2
Οἱ ἱστορικοί, κρίνοντας ὡς ἕναν ἀσυνήθιστο στρατηλάτη καὶ πολιτισμικὸ κατακτητὴ καὶ εὐεργέτη τῆς ἀνθρωπότητος, χαρακτηρίζουν τὸν Ἀλέξανδρο «προσωπικὴ ἰδιοφυία», τὸ ἔργο του «κοινοπολιτεία παιδείας» καὶ «κόσμο τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ» καὶ «ἠθικὸ πολιτισμό» ποὺ συνετέλεσε στὴ «διεύρυνσι σὲ μέγα βαθμὸ τῶν ὁρίων τῆς γνώσεως» [14]. Τὸν χαρακτηρίζουν καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους ἐγκωμιαστικοὺς χαρακτηρισμούς, ποὺ τοῦ ἀξίζουν.
Ἀλλ᾿ αὐτὰ εἶναι πολὺ λίγα γιὰ τὸν ἄντρα, καὶ λέγονται μὲ τὴν περιωρισμένη ἀνθρώπινη ὀπτική, ποὺ ἀδικεῖ τὴν ὑπερκόσμια διάστασι τῆς προσφορᾶς του. Πρέπει νὰ ποῦμε λοιπὸν ὅτι ἡ μεγαλύτερη προσφορά του εἶναι ἐκείνη ποὺ ἔχει σχέσι μὲ τὴν μεγαλειώδη ὀπτική, ὅτι ἔγινε ὄργανο τοῦ Θεοῦ. Πῶς; Συντελώντας μὲ τὶς κατακτήσεις του στὴν εὐρύτατη ἐπικράτησι τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, αὐτῆς ποὺ ἔμελλε νὰ γίνῃ τὸ ἐφαλτήριο ἐκτινάξεως τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ γνωστὸ τότε κόσμο, γκρεμίζοντας τὰ κατὰ τόπους ἐθνικὰ καὶ γλωσσικὰ θριγκώματα, καὶ καθιστώντας ὁμόγλωσσα τὰ ἔθνη τῆς στεφάνης τῆς Μεσογείου, καθὼς καὶ τὰ τῆς ἐγγὺς καὶ ἄπω ἀνατολῆς.
Οἱ κατακτώμενοι βάρβαροι ἀπὸ τὴ Σικελία μέχρι τὴ Βακτριανὴ καὶ ἀπὸ τὸ Δούναβι μέχρι τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Κυρήνη, ὅπως ἀγάπησαν τὸν Ἀλέξανδρο καὶ τὸν περίμεναν, ὄχι σὰν κατακτητή, ἀλλὰ σὰν ἐλευθερωτὴ ἀπὸ τὴ δυναστεία τῶν δικῶν τους ἡγετῶν, ἔτσι ἀγάπησαν καὶ τὴ γλῶσσα του. Ὁ Κικέρων, ὁ γνωστὸς Λατῖνος ποιητής (Α᾿  π.Χ. αἰ.), ἀναγκάζεται νὰ ὁμολογήσῃ· «Τὰ ἑλληνικὰ διαβάζονται ἀπὸ ὅλα σχεδὸν τὰ ἔθνη, ἐνῷ τὰ λατινικὰ περιορίζονται στὰ σύνορά τους». Ὁ δὲ Πλούταρχος μαρτυρεῖ ὅτι «Ἀλεξάνδρου τὴν Ἀσἰαν ἐξημεροῦντος, Ὅμηρος ἦν τὸ ἀνάγνωσμα, καὶ Περσῶν καὶ Σουσιανῶν καὶ Γεδρωσίων παῖδες τῆς Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους τραγῳδίας ᾖδον» [15].
Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ τὴν ἀνύψωσι τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους στὴ μέγιστη δόξα καὶ πολιτικὴ δύναμι καὶ στὸ κορύφωμα τῆς ἐπιστημοσύνης του, ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἔγινε οἰκουμενική, ὅπως εἶναι τώρα ἡ ἀγγλική. Χαρακτηριστικὰ κείμενα τῆς περιόδου εἶναι ἡ μετάφρασι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης,  ἡ γνωστὴ ὡς μετάφρασι τῶν Ἑβδομήκοντα. Γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ μετάφρασι τῶν Ο΄εἶναι ὁλόκληρη βιβλιοθήκη ποὺ διαβάζεται ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους καὶ τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐθνοτήτων, ἀσκώντας βαθειὰ ἐπίδρασι στὸ ἦθος, στὶς νομοθεσίες, στὴ δικονομία, στὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή, καὶ σὲ πλείστους ἄλλους θεσμούς.
Παράλληλα οἱ Ἑβραῖοι, ὁ πρώην ἀγαπημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, φαίνεται νὰ ἐγκαταλείπονται. Ὁ Θεὸς ποὺ τοὺς διάλεξε καὶ τοὺς ἔδωσε τὸ νόμο, τοὺς προφῆτες, τοὺς ἡγήτορες, ὁ Θεὸς ποὺ τοὺς καθωδηγοῦσε βῆμα πρὸς βῆμα ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸ Σολομῶντα καὶ μέχρι τὴν ἔλευσι τοῦ Υἱοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι τώρα δυσαρεστημένος ἀπὸ τὴ σκληροκαρδία τους, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔπαυσε νὰ τοὺς μιλάῃ. Ἀπὸ τὸν προφήτη Μαλαχία (440-400), ποὺ εἶναι ὁ τελευταῖος προφήτης, μέχρι καὶ τὸν Ἰωάννη τὸ βαπτιστὴ σίγησε.
Τὸ 322 π.Χ. οἱ Ἑβραῖοι περιῆλθαν κάτω ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν Μακεδόνων, τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου στὴν ἀρχή, καὶ τῶν Σελευκιδῶν στὴ συνέχεια, στὴ νέα τότε μακεδονικὴ πόλι τῆς Αἰγύπτου, τὴν Ἀλεξάνδρεια, ποὺ πολὺ γρήγορα ἔγινε  ἡ μεγαλύτερη πόλι τῆς Μεσογείου κι ὅλου τοῦ κόσμου. Σ᾿ αὐτὴν ἀναπτύχθηκε ἡ μεγαλύτερη ἐξωπαλαιστινὴ παροικία τῶν Ἑβραίων τῆς παραμεσογείου διασπορᾶς. Οἱ Ἑβραῖοι τῆς Ἀλεξανδρείας κατὰ τὴ δεύτερη γενιά τους, ὅπως συμβαίνει πάντοτε, μιλοῦσαν ὅλοι γενικῶς τὴν ἑλληνική, καὶ χρόνο μὲ τὸ χρόνο ξεχνοῦσαν τὴν ἑβραϊκή. Δὲν ἤξεραν οὔτε νὰ τὴ μιλοῦν οὔτε νὰ τὴ γράφουν. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἀνάμεσα στὰ ἔτη 285-246 π.Χ., ἐπὶ Πτολεμαίου Β΄, ἔγινε στὴν Ἀλεξάνδρεια ἡ μετάφρασι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ λεγομένη τῶν Ἑβδομήκοντα δύο (ΟΒ΄) ἢ ἁπλούστερα τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο΄), στὴν ἑλληνική.
Ἡ Μετάφρασι ἐκπονήθηκε μὲ ἐντολὴ καὶ φροντίδα τοῦ μεγάλου ἰσραηλιτικοῦ συνεδρίου. Τὸ μέγα συνέδριο εἶχε ἕδρα τὰ Ἰεροσόλυμα καὶ ἦταν ἀνώτατη πνευματικὴ ἡγεσία τοῦ Ἰσραήλ, μὲ πρόεδρο τὸν ἑκάστοτε ἀρχιερέα. Ἦταν κατὰ κάποιο τρόπο ἡ βουλὴ τῶν Ἑβραίων καὶ ἡ ἀνωτάτη δικαστικὴ ἀρχή, ὅπως σ᾿ ἐμᾶς ὁ Ἄρειος πάγος, καὶ ἡ ἱερὰ σύνοδος. Ἀποτελοῦνταν ἀπὸ 72 μἐλη. Ἡ Μετάφρασι τῶν Ο΄ ἐκ τῶν ὑστέρων πῆρε τὴν ἔγκρισι τοῦ μεγάλου συνεδρίου, ἐπειδὴ τότε διατηροῦσε ἀκόμη στοιχεῖα δικαιοσύνης, σὰν ἡ καλύτερη, ποὺ διαφέρει σὲ κῦρος ἀπὸ τὶς ἄλλες. Αὐτὴν χρησιμοποιοῦν καὶ ὁ Χριστὸς καὶ οἱ συγγραφεῖς τῆς Κ. Διαθήκης. Ἀξιόπιστη ἔρευνα ἀπέδειξε πρόσφατα ὅτι ἡ μετάφρασι τῶν Ο᾿ ἔγινε ἀπὸ 10 περίπου φερέγγυους ἑλληνογλώσσους  Ἑβραίους στὴν Παλαιστίνη, ποὺ μοιράστηκαν τὰ βιβλία[16].
Μετὰ τὴ Μετάφρασι τὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπό της ἔπεσε σὲ ἀχρηστία καὶ χάθηκε, ἀφοῦ οἱ Ἰσραηλῖτες μιλοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τους γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία σχεδὸν εἶχε ξεθωριάσει. Ἡ Μετάφρασι τῶν Ο΄ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπέραντο καὶ σπουδαιότατο γλωσσικὸ μνημεῖο τῆς κοινῆς ἑλληνικῆς. Ὡς Π. Διαθήκη ἐννοεῖται πλέον αὐτή. Αὐτὴ εἶναι τὸ ἀρχαιότερο σῳζόμενο κείμενο τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραήλ.  Ἰδοὺ ἀπόδειξι ἀναντίρρητη τῆς εὐνοίας τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ Θεὸς ὕπνωσε τοὺς Ἑβραίους καὶ χάϊδεψε τοὺς Ἕλληνες. Ἔθαψε τὴ γλῶσσα τους καὶ ἀνέστησε τὴν ἑλληνική.
3
Καὶ βέβαια ἀπόδειξι τῆς στροφῆς τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ ἑλληνικὸ Ἔθνος δὲν εἶναι μόνο οἱ προφητεῖες καὶ ἡ μετάφρασι τῆς Π. Διαθήκης. Εἶναι καὶ ἡ συγγραφὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης στὴν κοινὴ ἑλληνικὴ στὰ πρῶτα 70 χρόνια μετὰ Χριστόν. Τὰ 27 βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, μιᾶς δεύτερης μεγάλης βιβλιοθήκης γιὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ γράφτηκε, μὲ τὴν ἀσύγκριτη καὶ ἀξεπέραστη πρωτιὰ στὴν κυκλοφορία της ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, καὶ στὴν ἀναγνωσιμότητά της, τόσο κατὰ τὰ 1500 χρόνια τῆς χειρογράφου παραδόσεώς της, ὅσο καὶ κατὰ τὰ 500 τῆς ἐντύπου κυκλοφορίας της, ἔχουν γραφῆ καὶ αὐτὰ ἀπὸ Ἑβραίους συγγραφεῖς στὴν κοινὴ ἑλληνική. Ἑφτὰ ἀπὸ τοὺς ὀκτὼ συγγραφεῖς της (Ματθαῖος, Μάρκος, Ἰωάννης, Παῦλος, Ἰάκωβος, Πέτρος, καὶ Ἰούδας), εἶναι Ἑβραῖοι. Ἀλλὰ καὶ ἡ προφορικὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ[17] καὶ τῶν ἀποστόλων γινόταν στὴ ἴδια γλῶσσα. Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι καὶ μὲ τὸν φιλότιμο χαρακτῆρα τους καὶ τὴν προσφιλέστατη γλῶσσα τους θὰ συντελέσουν στὸ νὰ γίνῃ τὸ εὐαγγέλιο οἰκουμενικό.
Τέλος δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ οἱ πολυπληθεῖς μαθηταί του, κυρίως ὅμως τέσσερις, ὁ Λουκᾶς ὁ Σιλουανὸς ὁ Τίτος καὶ ὁ Τιμόθεος, κηρύττουν στὴν Ἑλλάδα. Ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος στὴν Τρῳάδα σκέφτεται νὰ συνεχίσῃ τὸ κήρυγμα πρὸς τὴν Άσία, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς  μὲ ὅραμα τοῦ ἀλλάζει τὸ δρομολόγιο καὶ τὸν στρέφει πρὸς τὴ Μακεδονία, Ἀθήνα, Πελοπόννησο, Νησιά. Ἐπὶ λέξει λένε οἱ Πράξεις· «Ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλῳ· ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες (=συμπεραίνοντας) ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς (Πρξ 16,8-10).
Καὶ ὁ Παῦλος εὐθυγραμμίζει τὸ πρόγραμμά του μὲ τὸ θεῖο θέλημα. Ἀφοῦ ὁ Θεός, ὡς ἄλλος οἰκοδεσπότης τῆς Μακεδονίας, τὸν προσκάλεσε, πέρασε στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ λόγο. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ Ῥώμη ἔστειλε παραλλήλως σχεδὸν ὅλες τὶς  Ἐπιστολές του (Πρὸς Θεσσαλονικεῖς, Κορινθίους, Γαλάτας, Ῥωμαίους, Ἐφεσίους, Φιλιππησίους, Φιλήμονα, Κολοσσαεῖς, Τίτον καὶ Τιμόθεον) πρὸς Ἕλληνες Χριστιανοὺς  ἑλληνικῶν πόλεων στὴν ἑλληνική. Καὶ τὴν πρὸς Ἐβραίους στὴν ἑλληνική. Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι (Ἰάκωβος, Πέτρος, Ἰωάννης καὶ Ἰούδας), γράφουν πρὸς Ἕλληνες στὴν ἑλληνική [18].
Ἡ διάσωσι τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης σὲ τόσο μακρὰ περίοδο αἰώνων ἐπειδὴ δι᾿ αὐτῆς διαδίδονταν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τί ἄλλο δείχνει παρὰ τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος; Θὰ μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ διαλέξῃ κάποιο ἄλλο, ἀλλὰ διάλεξε τὸ δικό μας.
Κατὰ τὴν ἑλληνορρωμαϊκὴ περίοδο (30 π.Χ.-284 μ.Χ.) ἡ κοινὴ ἑλληνικὴ παραμένει ἐπίσημη κρατικὴ γλῶσσα γιὰ τὴν ἀνατολικὴ αὐτοκρατορία. Χαρακτηριστικὰ κείμενα πολυδιαβαζόμενα εἶναι τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ ἀποστολικοὶ πατέρες  Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, Πολύκαρπος Σμύρνης, Μελίτων Σάρδεων, καὶ ἄλλοι, καθὼς καὶ ἰδιωτικοὶ αὐτόγραφοι πάπυροι. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ οἱ Ἕλληνες ἔγιναν ὅλοι σχεδὸν Χριστιανοί, ἡ δὲ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι τὸ κύριο ὄργανο  τῆς διδασκαλίας τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησίας. Στὰ πρωτοβυζαντινὰ χρόνια (284-610), ποὺ ἡ λατινικὴ ἔπεσε βαρειὰ πάνω στὴν ἑλληνικὴ καὶ ἀπείλησε νὰ τὴν ἀπορροφήσῃ, τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα διέσωσαν οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἐπέμεναν νὰ γράφουν σ᾿ αὐτήν. Ἡ τύχη τῶν κειμένων τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας περιῆλθε στὰ χέρια τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τὰ ἀντέγραφαν γιὰ 11 αἰῶνες μέχρι τὴν ἐμφάνισι τῆς τυπογραφίας, παρουσιάζοντας μιὰ ἀπὸ τὶς πρῶτες στὸν κόσμο σὲ ὄγκο γραμματεῖες μὲ τὰ προχριστιανικὰ καὶ χριστιανικὰ ἑλληνικὰ βιβλία. Ἀλλὰ καὶ στὶς μετέπειτα ἱστορικὲς περιόδους, ἀπὸ τὴ μέση βυζαντινὴ περίοδο μέχρι τὴν τυπογραφία, καθὼς καὶ ἀπὸ αὐτὴν μέχρι τὴν ἀπελευθέρωσι τοῦ ἔθνους τὸ 1821 καὶ μέχρι σήμερα (2000 μ.Χ.), σώθηκε ἡ ἑλληνικὴ ἀπὸ τοὺς Λατίνους, τὴ φραγκοκρατία, τὴν τουρκοκρατία, καὶ τὶς σύγχρονες διεθνεῖς σκοπιμότητες.  Ἂν ἐξακολουθῇ νὰ ὁμιλῆται μὲ τὴ σφιχτότερη ὁμοιογένεια καὶ τὴν μακροχρονιώτερη ἱστορία, ὀφείλεται στὴ συμβολὴ κυρίως τῆς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, τόσο μὲ τὴν ἐπίμονη χρῆσι τῆς ἀρχαϊζούσης γλώσσης στὴ λειτουργία, ὅσο καὶ μὲ τὸ συγγραφικὸ καὶ κηρυκτικὸ ἔργο της [19] .
Συνοψίζω.
Ὁ Θεὸς μίλησε μὲ τοὺς προφῆτες γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὴν Ἑλλάδα. Οἱ προφῆτες ἐπικεντρώνουν τὶς προφητεῖες τους στὴν Ἑλλάδα τοῦ Ἀλεξάνδρου. Ὁ Ἀλέξανδρος γίνεται αἰτία ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα νὰ γίνῃ οἰκουμενική. Σ᾿ αὐτὴν μεταφράζεται ἡ Παλαιὰ καὶ γράφεται ἡ Καινὴ Διαθήκη. Ἐξ αἰτίας τῶν δύο διαθηκῶν καὶ τῶν σχολιαστῶν τους ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ ἑλληνικὴ σῴζονται μέχρι σήμερα.
Κατὰ τὴ μεγάλη χρονικὴ περίοδο τῶν 2.000 ἐτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ οἱ εἰδωλολάτρες ἐγκατέλειπαν τὰ ξόανα καὶ γίνονταν Χριστιανοί· ἄφηναν τὴν ἀσφἀλεια τῆς εἰδωλολατρίας καὶ ἐπέλεγαν τὴν ἀνασφάλεια τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐγκατέλειπαν τὴν ἠθικὴ ἀκαθαρσία καὶ ἐνδύονταν τὸν ἐν Χριστῷ ἁγιασμό.
Ἐπιτρέψτε μου, παρακαλῶ, νὰ περατώσω τὴν ὁμιλία μου σήμερα, λέγοντας ὅτι ἐδῶ καὶ κάποιες δεκαετίες, καὶ κυρίως ἀπὸ τὴν ἐμφάνισι τῆς ἠλεκτρονικῆς ὀθόνης καὶ τὴν ὑποταγὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν ἀντίχριστη Εὐρώπη, τὰ πράγματα ἀντιστρέφονται. Οἱ Χριστιανοὶ γίνονται εἰδωλολάτρες. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀποχριστιανίζονται, ἀπαρνοῦνται τὴν οἰκογένεια, τὴν καθαρότητα, τὰ παιδιά, ἐνῷ τρέφουν σκυλιά. Μοιχεῖες, πορνεῖες, ἐγκατάλειψι παιδιῶν, διαζύγια, ἀνέντιμα θεάματα, ἄσεμνη ἐνδυμασία, σπατάλες, στὸ ἔπακρο. Οἱ κυβερνῶντες νομοθετοῦν ὑπὲρ τῆς ἀκατονόμαστης διαστροφικῆς συμβιώσεως ἀνδρῶν μὲ ἄντρες καὶ γυναικῶν μὲ γυναῖκες, ἐμπαίζοντας τὴν ἔννοια τοῦ γάμου, τῆς τεκνογονίας, καὶ τῆς ἀνδρικῆς καὶ γυναικείας ἀξιοπρέπειας. Παραπείθουν τὸ λαό, καὶ ἰδιαίτερα τοὺς νέους, νὰ πιστεύσῃ τὰ ἀφύσικα ὡς φυσικά, τὰ ἔκνομα ὡς νόμιμα. Οἱ Ἕλληνες μισοῦν τὴ γλῶσσα τους, τὴν ἱστορία τους, τὰ ἤθη τους, τὴν πίστι τους. Δὲν θέλουν ν᾿ ἀκούσουν γιὰ Θεό, εὐαγγέλιο, ἀλήθεια. Προτιμοῦν τὴν κόλασι τοῦ μίσους, τῆς ἰδιοτέλειας, τῶν ἐκτρώσεων, τοῦ σοδομιτισμοῦ, τῆς κτηνοβασίας, τῆς ζῳοφιλίας, τῆς ἀπανθρωπιᾶς, τῶν αἱρέσεων, τῶν ὕποπτων φιλοσοφιῶν, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς αὐτοκτονίας, τῆς σχιζοφρένειας. Νοσταλγοῦν τὴν εἰδωλολατρία, τὸ δωδεκαθεϊσμό, τὸ βουδδισμό, ἰνδοϊσμό, μουσουλμανισμό, σιντοϊσμό, καὶ ἀπεχθάνονται τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου.
Καὶ διερωτῶμαι· Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα ν᾿ ἀποστέψῃ ὁ Θεὸς τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα του, ὅπως τὸ ἀπέστρεψε καὶ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους του; Ἀλήθεια, ἂν δὲν ἀλλάξουμε πορεία, τί τὸν ἐμποδίζει;

1.       Οἱ στίχοι 1025-1029 τῆς τραγῳδίας τοῦ Αἰσχύλου Προμηθεὺς δεσμώτης, τοὺς ὁποίους κάποιοι νεώτεροι ἡττοπαθεῖς Χριστιανοὶ προβάλλουν ὡς προφητεία γιὰ τὴν ἔλευσι τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς λυτρωτοῦ στὸν κόσμο, εἶναι παρείσακτοι καὶ ἀπόβλητοι. Οἱ φιλόλογοι γενικὰ ἀποφαίνονται ὅτι ἡ τραγῳδία αὐτὴ ἔχει ξαναδουλευθῆ ᾿ Lesky  Ἀ.,Ἱστορία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς λογοτεχνίας, (Μετάφρασι Τσοπανάκη Ἀ.), Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 368.
2.       Ἡ ἀνακάλυψι τῆς σημασίας τῆς λέξεως Νῆσοι ἀνήκει στὸ μεγάλο βιβλικὸ Σιαμάκη Κωνσταντῖνο, φιλόλογο και δρα Θεολογίας, καὶ δημοσιεύεται γιὰ πρώτη φορὰ παγκοσμίως στὸ ἄρθρο του Οἱ Ἕλληνες στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Βλ. σύγγραμμά του, Μελέτες 1,70-79.  Στὸ ἴδιο ἄρθρο του στηρίχθηκε ὅλη σχεδὸν ἡ παροῦσα εἰσήγησι.
3.       Ν 685 Ἰάονες.
4.       Μετεωρολογικὰ 1,14· 352 β2.
5.       Ἠσ 41,1· 42,10· 42,12· 45,16· 49,1· 49,22· 51,5· 60,9· 66,19.
6.       Διευκρινίζεται ὅτι ἡ ὀνομασία Ἕλλην ἐδῶ στὸν Ἠσαΐα( 810-750 π.Χ.) ἔχει ἐθνικὴ σημασία. Θρησκευτικὴ σημασία θὰ πάρῃ ἀργότερα, στὰ ἑλληνορρωμαϊκὰ χρόνια (300 π.Χ - 300 μ.Χ.). Τότε Ἕλλην θὰ σημαίνῃ εἰδωλολάτρης ( Ἰω 7,35· Πρξ 16,1· 21,28· Ῥω 1,14· Α΄Κο 1,14· Γα 2,3). Ἕλλην στὰ χωρία αὐτὰ τῆς Κ. Διαθήκης σημαίνει εἰδωλολάτρης ὁποιασδήποτε φυλῆς ἢ γλώσσης, καὶ Ἑλληνὶς (Μρ 7,25) εἰδωλολάτρισσα, ὅπως λ.χ. ἡ Χαναναία λέγεται Ἑλληνίς. Σιαμάκης Κ., Λεξικὸν τῆς Κ.Δ., λ. Ἕλλην. Στὴν περίπτωσι λ.χ. ποὺ Ἕλληνες θέλουν νὰ δοῦν τὸ Χριστό, σημαίνει εἰδωλολάτρες. Τὸ «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω 12,20), τὸ εἶπε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἔννοια ὅτι οἱ εἰδωλολάτρες ξύπνησαν καὶ ἐξεδήλωσαν ἐνδιαφέρον νὰ πιστεύσουν στὴ διδασκαλία του καὶ νὰ συντελέσουν στὴν διεύρυνσι τῆς δόξης του. Εἶναι ἔνδειξι ἀμαθείας καὶ ἄκρου σωβινισμοῦ, ἂν κάποιοι νομίζουν ὅτι ἐννοοῦνται οἱ Ἕλληνες ὡς λαός.
7.       2,10· 38,10· 26,16· 27,16.
8.       Ὅμηρος ξ 199· 229-234.
9.       Ὅμηρος ο 403-484.
10.    Ἰζ 26,15· 18· 27,7· 13· 15.
11.    Βιβλοθήκη ἱστορική,ἔκδ. F. Vogel, BT. κεφ.. 17
12.    Βίοι παράλληλοι᾿ Ἀλέξανδρος, ἔκδ. K. Ziegler, BT.,
13.     Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις, ἔκδ. A,G.Roos. G.Wirth, BT.)
14.    P. Jouguet, P. Bamm, Κανελλόπουλος Π., στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, 4,232-235.
15.    Di Alexandri magni, στὸ F. Cole Babbitt (ad), Plutarch, Moralia,Cambridge- London, HUP, 1936, pp I 5, 328d. (διαδίκτυο).
16.    Σιαμάκης Κ., Τὸ Ἀλφάβητο, 2,356-358.
17.    Ὁ διάλογος τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Πιλάτο (Ἰω 18,28-40) ἔγινε στὴν ἑλληνική, διότι ὁ μὲν Πιλάτος δὲν ἤξερε τὴν ἑβραϊκή, ὁ δὲ Χριστὸς δὲν μιλοῦσε ποτὲ τὴ ῥωμαϊκή, ἡ δὲ ἑλληνικὴ ἦταν γνωστὴ σὲ ὅλους᾿ Βλ. Σιαμάκη Κ., Μελέτες 12,146,33.
18.    Βλ. Σιαμάκη Κ., Μαθήματα εἰσαγωγῆς στὴν Κ.Δ., Θεσσαλονίκη 1972, σελ. 139-164.
19.    Σιαμάκης Κ., Μελέτες, 6,16-20.

14 σχόλια:

  1. ΕΛ-ΛΑΣ=Η γη του θεού ΕΛ

    ΕΛ-ΛΗΝ=Αυτός που "βλέπει" (έρχεται σε επαφή) με τον θεό ΕΛ

    Ο Βάαλ ήταν ο μεγαλύτερος θεός των Χαναναίων και των Φοινίκων, αλλά και αρκετών σημιτικών λαών της Εγγύς Ανατολής και της βόρειας Αφρικής, όπως των Βαβυλωνίων, Μωαβιτών κ.α. Σύμφωνα με την μυθολογία των Χαναναίων ο Βάαλ ήταν γιος του θεού Ελ.

    Σύμβολο του Βάαλ ήταν ο ταύρος, και μάλιστα, ο "χρυσός ταύρος".

    Το χρυσό μοσχάρι που προσκυνούσαν οι Ισραηλίτες όταν ο Μωυσής κατέβαινε απο το Σινά το θυμάστε;

    Η Πασιφάη μήπως θυμάστε με τι "ζώο" συνευρέθηκε; Ήταν τόσο διαστροφική ή μήπως ήθελε επαφή με παράξενους "Θεούς" που μεταμορφωνόταν σε ταύρο;

    Ό άντρας της Πασιφάη ποιος ήταν; Ο Μίνωας; Πως προέκυψε ο Μίνωας; Ο Δίας λέει μεταμορφώθηκε σε ταύρο,έκλεψε την Ευρώπη και απο την ένωση τους προέκυψε ο Μίνωας

    Και επειδή εγώ δεν ξέρω γράμματα γιατί είμαι γιδοβοσκός, θέλω να μου πείτε ποιοι είναι αυτοί οι "Αλ-Ελ" που κάνει επίκληση το ελληνικό αλφάβητο

    Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή ! Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται

    http://www.hellinon.net/NeesSelides/Prosefhi.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ὅλοι οἱ λαοί εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ἀδάμ καὶ τῆς Εὔας. Στή συνέχεια, χωρίστηκαν σὲ ὁμάδες λαῶν ἁπογόνους τῶν Σήμ, Χάμ, Ἰάφεθ. Ἁπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ πλὴν τῶν Ἑβραίων, διατήρησαν ὅμως στίς μυθολογίες καὶ θρησκεῖες τους κάποιες ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴ Δημιουργία, τὸν κατακλυσμό τοῦ Νῶε, τὴν ὐπόσχεσι περἰ "σύ δὲ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν" (Ἀχιλλεύς, Τάλως κλπ).

      Οἰ Ἕλληνες ὄπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι λαοί, ὅταν ἔπαψαν νὰ πιστεύουν στόν ἁληθινὸ Θεό, ἁρχικῶς πίστευαν ὡς θεό τους τὸν Ἡλιο, μικρότερο θεό (ἢ θεά) τὴ Σελήνη κλπ. Ελ, Σελ, Φαέθων (Φάος φῶς) εἶναι τὸ φῶς, ὁ ἥλιος. Καὶ Ζεύς (τοῦ Διός), ὁ μυθικὸς θεὸε Δίας, ὅπως γράφει ἀλλοῦ ὁ Κ. Σιαμάκης εἶναι πάλι ὁ Ἥλιος (ἐκ τοῦ ζέω = ζεματάω).

      Γιὰ τό ἄλ Ἔλ δὲν γνωρίζω, ἂν ἰσχύει, ἀλλὰ ἄν σημαίνει ἔλα Ἥλιε, ποῦ τὸ περίεργο, ἂν τὸν θεωροῦσαν λογικὸ ὄν καὶ θεό;

      Διαγραφή
    2. Για το αν όλοι οι λαοί είναι απόγονοι του Αδάμ και της Έυας δεν αποδεικνύεται αλλά αποτελεί δόγμα.Δόγμα αποτελεί και το γεγονός πως η ανθρώπινη ζωή ξεκίνησε κάπου στα 6 χιλιάδες προ Χριστού κάτι το οποίο δεν ισχύει.

      Η παρουσία του ανθρώπου στην γη είναι πολλών-πολλών εκατομμυρίων ετών.Το πως προέκυψαν όλες οι φυλές του κόσμου είναι μυστήριο και κανείς δεν μπορείνα το απαντήσει.
      Δεν μπορώ να δεχτώ πως οι πρωτόπλαστοι διώχτηκαν απο τον παράδεισο γιατί δάγκωσαν ένα μηλαράκι.

      Οι πρωτόπλαστοι έκαναν αυτό που κάνουν οι επιστήμονες σήμερα.Άρχισαν να βάζουν χέρι στους νόμους τους σύμπαντος και να προσπαθούν να γίνουν άρχοντες του υλικού κόσμου.Τι τους είπε το "φιδάκι";Ο Θεός σας απαγόρευσε να φάτε απο το δένδρο της γνώσης για να μην γίνετε και εσείς Θεοί.

      Οι επιστήμονες αυτή την στιγμή που κάνουν διάφορα πειράματα με το dna,την κλωνοποίηση,το cern κ.τ.λ. δεν προσπαθούν να γίνουν Θεοί;

      Αν βάλεις έναν Σουηδό στην Αιθιοπία θα γίνει μαύρος; Δια των φυσικών μεταλλάξεων και προσαρμογής στο φυσικό περιβάλλον πόσα εκατομμύρια χρόνια πρέπει να περάσουν ώστε το dna του Σουηδού να δίνει εντολές πως το δέρμα του θα πάψει να είναι λευκό και θα γίνει μαύρο;

      Πρόσεξε,ακόμη και οι Αφρικανοί έχουν διαφορετικές αποχρώσεις του μαύρου.Οι αιθίοπες (όψη αιθάλης) είναι πιο ανοιχτοί σε σχέση με κάποιους άλλους αφρικανούς που είναι κατάμαυροι λες και τους βούτηξες στην πίσσα.

      Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά,υπάρχουν πολλά ερωτήματα που ούτε οι επιστήμονες,ούτε το δόγμα μπορούν να απαντήσουν.

      Η αιμομιξία (πέρα απο αμαρτία) δημιουργεί προβλήματα στην διασταύρωση.Πως είναι δυνατόν να προκύπτουν υγιέστατοι απόγονοι όταν τα παιδιά των πρωτόπλαστων
      αναπαράχθηκαν μεταξύ τους;

      Η μυθολογία λέει πως ο Κέκρωπας φύτρωσε απο την γη και ήταν μισός φίδι και μισός άνθρωπος.Ποια επιστήμη και ποιο δόγμα μπορεί να εξηγήσει πως είναι δυνατόν ο Κέκρωπας να αναδύθηκε απο την γη (να φύτρωσε στην κυριολεξία) και να είχε δυο φύσεις(μια ανθρώπινη και μια ερπετική);

      Για να δώσεις απάντηση πρέπει να καταφύγεις στο φρέαρ της Αβύσσου της αποκάλυψης,όπου είναι κλεισμένα περίεργα όντα.

      Ποια επιστήμη και ποιο δόγμα μπορεί να δώσει ερμηνεία για τα αλλόκοτα όντα που συνάντησε ο Μέγας Αλέξανδρος στην εκστρατεία του;

      Ξέρει πως προέκυψε ο Μέγας Αλέξανδρος άραγε;

      Έτσι αναφέρεται στη γέννηση του Αλέξανδρου ο Πλούταρχος. Λέγεται ότι η Ολυμπιάδα ομολόγησε στον σύζυγό της, Φίλιππο Β, ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του Δία. Η Ολυμπιάδα εμφανίζεται πολλές φορές με φίδια, σαν μαινάδα και αυτό μας το μαρτυρούν άφθονες πηγές:

      «Είδαν φίδια τεράστια σε μέγεθος, τόσο ήμερα και άκακα, που τρέφονταν από τις γυναίκες και κοιμόνταν μαζί με τα παιδιά• ακόμη κι όταν τα πατούσαν, δεν ερεθίζονταν, και όταν τα ενοχλούσαν, δεν οργίζονταν, και έπιναν γάλα από τη θηλή όπως ακριβώς και τα μωρά – υπάρχουν πολλά εκεί πέρα [στην Πέλλα], και από αυτά φαίνεται ότι προέκυψε από παλιά ο μύθος για την Ολυμπιάδα, ότι, δηλαδή, όταν κυοφορούσε τον Αλέξανδρο, κάποιο φίδι κοιμόταν μαζί της. (Λουκιανός, Αλέξανδρος 7.1)...

      http://www.mixanitouxronou.gr/olimpiada-i-mitera-tou-megalou-alexandrou-pou-kimotan-dipla-se-erpeta-ke-thilaze-fidia-skotothike-me-lithovolismo-ke-to-ptoma-tis-emine-atafo/


      Κλείνοντας,να σας θυμίσω τα εξής λόγια

      "ὄφεις γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης"

      Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Τίποτα δεν είναι έτσι όπως σας τα έμαθαν στο σχολείο! Ποιος καθηγητής και ποιος Έλληνας γενικότερα θα τολμούσε να σας πει πως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν γέννημα εχιδνών;

      Διαγραφή
    3. Τὸ θέμα τῆς Δημιουργίας, τῆς καταγωγῆς τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν (ἀνυπάρκτων κατὰ ἀρκετοὺς Χριστιανοὺς*) μυθικῶν ἡμιθέων, ὅπως ἡμίθεο προφανῶς θεωρεῖτε τὸν Μ. Ἀλέξανδρο, ξεφεύγουν ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ ἄρθρου.
      Ἐπιχειρῶντας νὰ ἀμφισβητήσετε τόν Ὄντα, τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀμφισβητεῖτε ἄμεσα τὴ Δημιουργία κατὰ τὴ Γένεσι, τὴν Πίστι τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, τήν Ἁνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅλο τὸν Χριστιανισμό καὶ ἀντιστρόφως. Ἐμεῖς ἐρευνήσαμε πρὸ δεκαετιῶν, ὅσα ἀναφέρετε, καταλήξαμε ὅτι δέν τὰ πιστεύουμε καὶ ἀποδεχόμαστε τὴν ἀλήθεια τῆς Βίβλου. Ὑπάρχει πεντάτομο ἔργο τοῦ Π. Τρεμπέλα μὲ τίτλο "Ἀπολογητικαὶ μελέται", ὐπάρχει εἰδικὸ site στὸ διαδίκτυο, νομίζω apologitis, καὶ χιλιάδες συγγράμματα, ὅπου μπορεῖτε νὰ μελετήσετε τὶς ἀπαντήσεις. Δέν εἵμαστε ἐμεῖς εἰδικοὶ νὰ σᾶς ἀντικρούσουμε, οὔτε θὰ τὸ πράξουμε διότι τότε θὰ ἀποπροσανατολίσουμε τὸ θέμα. Δὲν θὰ μᾶς πείσετε, συνεπῶς, οὔτε καὶ θὰ σᾶς πείσουμε. Ἀλλά, καί, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες, ὅσοι ἀπομείναμε Χριστιανοί, δὲν θὰ κρίνουμε τὸ κείμενο τοῦ π. Ἀθανασίου, μὲ βάσι τὰ δικά σας κριτήρια, ἀλλὰ κατασταλαγμένοι πρῶτα ὅτι πιστεύουμε στόν Θεό τῆς Βίβλου, θὰ τὸ κρίνουμε μὲ τὰ δικά μας κριτήρια καί, ἐπαναλαμβάνω, δέν θὰ ἀποπροσανατολίσουμε τὸ σπουδαῖο κείμενο τοῦ ἄρθρου.

      Γιὰ τὰ μυθολογικὰ καὶ γιὰ τὰ ἀναπόδεικτα ἐπιστημονικῶς ἕκαστος φρονεῖ κατὰ τὴν ἀντίληψί του. Ἐπειδὴ εἶμαι ἐπιστήμονας βιολογικῶν ἐπιστημῶν, γιὰ μὲν τὴν αἱμομιξία γνωρίζω ὅτι, γιὰ τὰ πρῶτα καθαρά καὶ ἑντελῶς διαφορετικὰ γονιδιακῶς DNA ἀσφαλῶς ἴσχυσε ἐκτάκτως καὶ φροντῖδι τοῦ Γιαχβέ, γιὰ ἑλάχιστες περιπτώσεις κάτι ποὺ τότε δέν εἶχε τίς συνέπειες τῆς αἱμομιξίας ὅπως αὑτὴ νοεῖται σήμερα. Ἄν διαβάζατε Π.Δ θὰ διαπιστώνατε ὅτι στοὺς Ἑβραίους ἀπαγορευόταν ἠ αἱμομιξία, ἤδη ἀπὸ τίς πρῶτες γενεές ἀνθρώπων. Ἀντίθετα στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, καὶ Ρώμη, ἴσχυε ἐλεύθερα ἡ αἱμομιξία μέχρι τῶν ἐτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἐλεύθεροι, οἱ πλούσιοι καὶ οἱ βασιλεῖς παντρεύονταν τὶς ἀδελφές τους, γιὰ νὰ μὴ χάσουν ἐκτὸς οἱκογένειας περιουσίες καὶ θρόνους. Οἱ συνέπειες, γνωστές.
      Ὡς πρὸς τὴν ὑπόθεσι τῆς Διαρβίνειας θεωρίας τῆς ἐξελίξεως, ἔχω τὴν βεβαία - βάσει ἐπιστήμης - ἀντίληψι ὅτι ἐξέλιξι ἀπὸ εἶδος σὲ εἶδος δὲν ὑπάρχει καὶ δὲν συνέβη ποτέ! Τὰ ἀπολιθώματα βοῦν ὅτι α) Τὰ εἴδη ζώων, φυτῶν, πτηνῶν, στὴ Γῆ μειώνονται, δὲν αὐξάνονται καὶ β) δὲν βρέθηκε κανένα ἀπολίθωμα ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ἀπὸ τόν πίθηκο προῆλθε ὁ ἄνθρωπος ἤ ἀπὸ φυτό ζῶο, ἢ ἀπὸ ψάρι πουλί ἤ θηλαστικό. Ὁ λευκός βόρειος ἄνθρωπος, ἀσφαλῶς σὲ προοπτικὴ χιλιετιῶν γίνεται μελαψός καὶ ἀντίστροφα, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ προσαρμογὴ ἐντὸς τοῦ εἴδους καὶ ὄχι ἐξέλιξι μεταξὺ εἰδῶν.

      Διαγραφή
    4. Δέν ἁναφέρει πουθενὰ γιὰ μηλαράκι ἢ μῆλο ἡ Ἁγία Γραφή. Ἀναφέρει συγκεκριμένα πράγματα, ποὺ εὔκολα μπορεῖτε νὰ τᾳ μελετήσετε στὴ Γένεσι, λαμβάνοντας ὑπ' ὄψι ὅτι τὰ ἱστορεῖ σὲ ἀλεπάλληλους κύκλους. Γράφει μία περίληψι τῆς Δημιουργίας καὶ ἐπανέρχεται λεπτομερῶς. Ἡ σωστὴ ἀντιμετώπιση καὶ ἑρμηνεία τοῦ ἀπαγορευμένου καρποῦ δέν εἶναι τί καρπὸς ἦταν, τὸ τί χυμοὺς περιεῖχε, ὁ καρπός, ἢ ποιὸ καὶ τίνος εἴδους, γνωστοῦ ἢ ἄγνωστου, ἦταν τὸ δέντρο, ἀλλὰ ἡ ὑπακοὴ ἢ ἡ ἀνυπακοή στὴν ἐντολή τοῦ Δημιουργοῦ.

      Προσκρούει στὴ λογική μας ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἦταν γέννημα ἐχιδνῶν, εἴτε κυριολεκτικῶς εἴτε μεταφορικῶς.

      Ὁ Κύριος εἶπε τὴ φρᾶσι αὐτή ἀπευθυνόμενος πρὸς τούς Φαρισαίους. Καί, ἐξήγησε γιατί. Κατεβατὸ ὁλόκληρο.
      Εἶναι "ἑβραϊσμός" δηλ. οἱ Ἑβραῖοι ἀντί ἄνθρωπος ἔλεγαν "υἱὸς ἀνθρώπου". Ἔτσι, "ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν!" μεταφράζεται "φίδια, οχιές" καὶ ἑρμηνεύεται μεταφορικῶς, τόσον ὡς πρὸς τῆν ἁντιστοιχία τοῦ ὄφεως τῆς Γενέσεως μὲ τὸ Διάβολο, ὅσο καὶ μὲ τήν μεταφορικὴ ἀντιστοιχία τοῦ πονηροῦ ἀνθρώπου μὲ τήν ἀλεποῦ κλπ.

      Διαγραφή
    5. Εγω το φιδι το κοβω να ηταν ο μπαμπης ο εραστης

      Διαγραφή
    6. Ακυρώστε όλα όσα ο προγραμματισμένος νους σας δεν μπορεί να δεχτεί για να σας βγουν τα κουκιά.

      Και το φρέαρ της Αβύσσου που θα ανοίξει κατα τα χρόνια του Αντιχρίστου και θα ξεχυθούν στην ανθρωπότητα αλλόκοτα όντα
      και αυτό είναι ένας μύθος.Δεν υπάρχει.Είναι συμβολικό!!!

      "ἔχουσι βασιλέα ἐπ᾿ αὐτῶν τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου· ὄνομα αὐτῷ ἑβραϊστὶ Ἀβαδδών, ἐν δὲ τῇ ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων"

      και έχουν και βασιλέα,ε; Μύθος και αυτό!

      Άγγελος της Αβύσσου; Ποιος άγγελος και ποια Άβυσσος; Μυθοπλασίες της Αποκάλυψης!

      Στα έγκατα της γης δεν κατοικούν άγγελοι,ούτε βασιλιάδες.Τα έγκατα της γης έχουν μόνο πετρώματα,νερό,πετρέλαιο,φυσικό αέριο και πολύτιμα μέταλλα


      Οι σημερινοί Έλληνες έχουν σκοτεισμένο νου εις τον υπέρτατο βαθμό,γεγονός το οποίο με κάνει να πιστεύω πως 5 με 7 εκατομμύρια Ελλήνων θα πεθάνουν απο την στιγμή που θα ξεκινήσουν τα γεγονότα μέχρι και το τέλος του τρίτου παγκοσμίου πολέμου και αυτό όχι επειδή είναι εξορισμού βαθιά νυχτωμένοι αλλά λόγω οτι την ώρα της καταστροφής θα λειτουργούν ως άλογα όντα

      Διαγραφή
    7. Φίλτατε σχολιαστὰ 9 Ιανουαρίου 2019 - 9:31 μ.μ. ἄν εἴχαμε τὴν εὐκαιρία καὶ τὸ χρόνο νὰ συνομιλοῦμε συχνότερα θὰ συνεννοούμαστε, διαβλέπω. Στὴν Καινὴ Διαθήκη ὑπάρχουν ἐκφράσεις κυριολεκτικές, ἑκφράσεις μεταφορικὲς ἤ ἀλληγορικές, ἐκφράσεις ἀλληγορούμενες, παροιμιώδεις κ.ἄ. Ἱδίως γιὰ τίς μεταφορικὲς καὶ ἁλληγορικὲς ἐκφράσεις τῶν Προφητειῶν ἐπἰ 20 αἰῶνες ἰσχύει ὁ ἑρμηνευτικὸς κανόνας ὅτι μπορεῖ μὲν κάθε ἑρμηνευτὴς νὰ λέει τὴν προσωπικὴ του γνώμη, ἀλλἀ ἡ ἀποδεδειγμένα σωστὴ ἑρμηνεία θὰ δοθῆ μόνον κατὰ τὴν πραγματοποίησι τῆς κάθε Προφητείας. Ἡ Ἀποκάλυψι εἶναι Προφητεία καὶ τὰ προφητευόμενα ἀναπτύσσονται συμβολικὰ καὶ μεταφορικὰ ἢ ἀλληγορικά, τὰ ὁποῖα, ὅλα, ὅπως καὶ τὰ περί φρέατος τῆς ἁβύσσου θὰ ἑρμηνευτοῦν ἑπακριβῶς ἅμα τῆ πραγματοποιήσει τῶν γεγονότων. Μποροῦμε ὅμως ἑκ τῶν προτέρων νὰ ἀποκλείσουμε μερικές ἑρμηνεῖες, ὅπως τὴν κυριολεκτική. Παραδείγματα:

      "Ὅταν ὁ εὑαγγελιστὴς λέει πώς, οἱ γραμματεῖς "κατεσθίουσιν τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν" μήπως ἐννοεῖ ὅτι παίρνουν μαχαιροπήρουνα καὶ τρῶνε τἀ σπίτια ἤ κάτι μεταφορικῶς;

      Ὑπῆρχε στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ (ὑπάρχει καὶ σήμερα) Νοτιοανατολικἀ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἕνα στενὸ βαθὺ φαράγγι, ἡ Γἐενα ἤ Γέεννα τοῦ πυρὀς. Ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μιλάει γιἀ τὴν Γἐεννα τοῦ πυρός, τὴν αἱώνια, μήπως ἐννοεῖ τὀ φαράγγι τοῦ σκουπιδότοπου καἰ τῶν διἀ πυρᾶς ἀνθρωποθυσιῶν στὸν Μολώχ, τῶν τέκνων τῶν άσεβησάντων Ἱουδαίων; Ὄχι άσφαλῶς. Ἁλλὰ τὴν αἱώνια Κὀλασι.

      Νομίζω πώς πρέπει νἀ συμφωνοῦμε στὸ ὅτι ἡ ἄβυσσος τῆς Ἁποκαλύψεως, τὸ φρέαρ, οἱ ἀκρῖδες καὶ οἱ σκορπιοί, ἔχουν ἀλληγορικὴ καἰ μεταφορικὴ ἔννοια. Ποιὸς ξέρει τί εἶναι οἱ ἀκρῖδες καὶ οἱ σκορπιοί; Ὄντα σωματικά; ὄντα πνευματικά; Πληγές; Κατὰ τὴν Κατοχή, ἑρμηνεύτηκε πώς, ἦταν τὰ πολεμικά ἀεροπλάνα. Ἄλλοι κατὰ τὸ ἀτύχημα τοῦ Τσέρνομπιλ ἑρμήνευαν τὶς ἀκρῖδες καἲ τοὺς σκορπιοὺς ὡς τὴ ραδιενέγεια καὶ τὰ ραδιενεργὰ κατάλοιπα, ἄν θυμᾶστε).

      Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸ Λεξικὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης τοῦ Κ. Σιαμάκη (τὴν 7η ἔκδοσι 2012 δαπάναις Μητροπόλεως Γόρτυνος καἰ Μεγαλοπόλεως) ἄβυσσος Λκ 8,31. Ἀπ. 9,1. (ἀ+βυθός). χῶρος χωρὶς βυθὸ ἢ ἀγνώστου βάθους. Στὴν Κ. Διαθήκη λέγεται ΜΟΝΟ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΣ γιὰ τὸν κόσμο τοῦ σκότους, τῆς ἁμαρτίας, τῆς κολάσεως, τοῦ ἅδου, τοῦ θανάτου.

      ΣΥΜΦΩΝΩ μαζί σας ὅτι οἱ περισσότεροι εἶναι βαθειὰ νυχτωμένοι. Γι' αὐτὸ στὸ σχόλιο εἶχα βάλει 8 Ιανουαρίου 2019 - 5:43 μ.μ. τὀ ἀστεράκι * στὴ λέξι Χριστιανοἰ* ἐν σχέσει μὲ τοὺς {ἡμιθέους} ποὺ λατρεύουμε ἀντἰ Χριστοῦ ἢ παράλληλα μὲ τὸν μόνο Κύριο.

      Διαγραφή
  2. Ἂς μοῦ ἐπιτραπῇ νὰ ἐξηγήσω στοὺς ἀναγνῶστες κάτι, γιὰ τὸ ὀποῖο πιθανῶς νὰ διερωτηθοῦν. Γράφει ὀ π. Ἀθανάσιος, λίγο πρίν τὴ μέση (πρὶν τὸ 2) τοῦ κειμένου:

    "Ἐπιτρέψτε μου, παρακαλῶ, νὰ πῶ ὅτι τὰ πιὸ πάνω νέα στοιχεῖα, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴ θεόπνευστη Βίβλο γιὰ τὸν ἄντρα (σημ. τὸν Μ. Ἁλέξανδρο), καὶ τὰς Νήσους, μὲ ὤθησαν νὰ ταξιδέψω μέχρι τὴν ἀντρειωμένη μεγαλόνησο Κρήτη, ὑπείκοντας στὴν πρόσκλησί σας μέσῳ τοῦ ἀγαπητοῦ σας καὶ ἀγαπητοῦ μου Ἰωάννου Δαμαρλάκη. Ἡ ἱστορία τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἂν δὲν συνδυασθῇ μὲ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντληθῇ μόνο ἀπὸ τὰ πενιχρὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα τῶν θύραθεν ἱστορικῶν, ἀδικεῖται κατάφωρα."

    Τὰ ἀναφέρει αὐτὰ ὀ π. Ἀθανάσιος Σιαμάκης, Ἀρχιμανδρίτης, καθηγητὴς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ κραταιὸς ἱεροκῆρυξ καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν θείων Γραφῶν, διότι προφανῶς τὸ κείμενο αὐτό, εἶναι τὸ κείμενο τὸ ὀποῖο ὁ ἴδιος ἐκφώνησε τὴν Κυριακὴ 18 Νοεμβρίου 2019 στὸν ἱερὸ Ναὸ Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος Ἡρακλείου Κρήτης. Ἑκ τῶν διοργανωτῶν τῶν σχετικῶν διήμερων ἑκδηλώσεων ἦταν ὀ ἀναφερθεὶς κ. Ἰωάννης Δαμαρλάκης, Ἄρχων Διδάσκαλος τοῦ Ψαλτῆρος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ καθηγητὴς Βυζαντινῆς καὶ Εὐρωπαϊκῆς Μουσικῆς, πρόεδρος τοῦ Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Βυζαντινῆς Μουσικῆς "Ὅσιος Ἰωάννης ὀ Κουκουζέλης" καὶ χοράρχης Βυζαντινῆς Χορωδίας.
    Οἱ προσκλήσεις τῶν ἐκδηλώσεων εἶναι ἐδῶ:
    http://ikoukouzelis.com/archives/7856 (κλείνετε μὲ Χ ἄνω ἀριστερὰ τυχόντα ἀναδυόμενα διαφημιστικὰ παράθυρα).

    Κατὰ τῃν προηγούμενη ἡμέρα 17-11-18 ὁ π. Ἀθανάσιος Σιαμάκης εἶχε ἀναπτύξει ἀλλοῦ στὸ Ἡράκλειο Κρήτης, στὰ πλαίσια Σεμιναρίου Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τὸ θέμα: "Ἡ θέση τοῦ ψάλτου".

    Καὶ ἐνῷ εἴχαμε πληροφορηθῇ γιὰ τίς ὁμιλίες τοῦ π. Ἀθανασίου καὶ ἐναγωνίως προσπαθούσαμε νὰ ἁλιεύσουμε διαδικτυακῶς μήπως παρουσιάζονται κάπου, γιὰ νὰ τίς ἀκούσουμε ἢ νὰ τὶς διαβάσουμε, σήμερα, μᾶς κάμετε δῶρο (τῆς ὀνομαστικῆς μας ἑορτῆς) τὸ κείμενο τῆς μιᾶς εἰσηγήσεως. Χρὸνια Πολλὰ μεθ` εὐχαριστιῶν στὸν Ἰωάννη Δαμαρλάκη.
    Εὐχαριστοῦμε κύριε Ὀδυσσέα, εὐχαριστοῦμε πάτερ Ἀθανάσιε, εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν κ. Κων/νο Σιαμάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανέστατα ἡ ἑκδήλωσις στὴ μεγαλόνησο Κρήτη διεξήχθη τὴν 18η Νοεμβρίου 2018 καὶ ὄχι 2019, ὅπως ἐκ παραδρομῆς γράφτηκε στὸ σχόλιο 7 Ιανουαρίου 2019 - 11:17 μ.μ.

      Ὀ πνευματικὸς πατήρ τοῦ π. Ἀθανασίου Σιαμάκη, ὁ π.
      Αὐγουστῖνος (Καντιώτης) καίτοι γεννήθηκε στὶς Λεῦκες Πάρου ἦταν καταγωγῆς Κρητικῆς, ὅπως πολλές οἰκογένειες ἐκ τῶν Λευκῶν. Τὸ ἴδιο τὸ ἐπώνυμό του, εἶναι δηλωτικὸ τῆς καταγωγῆς (Καντιώτης, ἐκ Καντίας, Κάντια λεγόταν ἡ Κρήτη καὶ εἱδικότερα τὸ Ἡράκλειο). Ἔλεγε ἀρκετές φορές ὁ π. Αὐγουστῖνος καὶ ἀκούεται στίς μαγνητοφωνημένες ὁμιλίες του: "-μέσα μου ῥέει αἷμα Κρητικό".

      Ὁ Παγκρήτιος Σύλλογος φίλων Βυζαντινῆς Μουσικῆς "ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης" στὸ site του φιλοξενεῖ ὁμιλίες τοῦ π. Αὐγουστίνου ὅπως αὐτή: Ψευδοχριστιανοί:
      http://ikoukouzelis.com/archives/5327
      καὶ φυσικά κείμενα τοῦ μουσικολογιωτάτου π. Ἁθανασίου Σιαμάκη, διότι καὶ εὑρίσκονται στὴν ἴδια πλευρὰ ὑποστηρίξεως τῆς πατρώας βυζαντινῆς μουσικῆς παραδόσεως, μάλιστα ὁ π. Ἀθανάσιος συνέγραψε σύγγραμμα ὑπερασπιστικὸ τοῦ γνησίοφίλωνυ θεωρητικοῦ τοῦ Χρυσάνθου καὶ ἐσύρθη καὶ σὲ δικαστήρια ὑπὸ ὀπαδῶν τῆς ἄλλης "παρατάξεως" ὅπου ἀσφαλῶς ἀθωώθηκε.

      Καὶ εἶχε κάποια ἐπιπλέον σχέσι μὲ τὴν Κρήτη τό θέμα τῆς ὁμιλίας, διότι, σημαντικὸ περιεχόμενο τῆς ὁμιλίας ἀφορᾶ τὸν Μ. Ἀλέξανδρο. Κρῆτες μισθοφόροι τοξότες ὑπηρέτησαν στὸ Μακεδονικὸ στρατὸ κατὰ τὴν ἁπελευθερωτικὴ - ἐκπολιτιστικὴ ἐκστρατεία κατὰ τὴν ὀποία ὁ Μ. Ἁλέξανδρος ἡγεῖτο τῶν ἑνωμένων Ἑλλήνων (πλὴν Λακεδαιμονίων), καὶ ὁ ναύαρχος τοῦ στόλου τοῦ Μ. Ἁλεξάνδρου ἦταν Κρής, ὁ Νέαρχος.

      Διαβάζουμε σχετικά (τὸ πλῆρες κείμενο τοῦ κ. Εὐτυχίου Καλογεράκη εδῶ: http://www.rethnea.gr/article.aspx?id=54721

      "...Ο ιστορικός Αρριανός γράφει: «Νέαρχος ο Ανδροτίμου, Κρης, των Αλεξάνδρω τω μεγάλω συστρατευσαμένων, ο διασημότερος». Κατέγραψε τις παρατηρήσεις του από την εκστρατεία στο ημερολόγιο του «Αμφί Τω Περίπλω», το πρώτο ναυτικό ημερολόγιο της παγκόσμιας ιστορίας, που αποτέλεσε βασική ιστορική πηγή για τον Φλάβιο Αρριανό, ιστορικό του Μ. Αλεξάνδρου, στο έργο του περί « Ινδικής»..."
      "...Ο Αλέξανδρος, εκτιμώντας την προσφορά των Κρητών, ίδρυσε πόλι την οποίαν ονόμασε Κρητόπολι, όπου κατοίκησαν απόστρατοι Κρήτες και άλλοι που ήλθαν από το νησί. Κανέναν άλλο ελληνικό λαό δεν ετίμησε με τέτοια πράξη. Κατά τον ιστορικό Διόδωρο Σικελιώτη (80 π.Χ. - 20 π.Χ.), «Η αρχαία Κρητόπολις έκειτο εις απόστασιν 18 ωρών προς βορράν της Ατταλείας» της σημερινής Τουρκίας..."

      Διαγραφή
  3. Σχετικό: Ἂν καὶ τὸ θέμα ἔχει διευκρινιστῇ ἀκροθιγῶς ἀπὸ τὸν κ. Κων/νο Σιαμάκη ἀλλὰ ὄχι ὡς κείμενο κυρίας μελέτης, προφανῶς μὲ δύο λόγια πρέπει νὰ ἀποσαφηνιστῇ ὄτι οἱ Φιλισταῖοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ οἱ σημερινοὶ Παλαιστίνιοι δὲν ἔχουν οὐδεμία σχέσι μὲ τοὺς Κρῆτες, δηλαδὴ οἱ Φιλισταῖοι δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες. Διότι ἐκ παραφράσεως καὶ παρερμηνειῶν ἁκόμα καὶ ἁπὸ ἐπισήμους λέγονται καὶ γράφονται πολλά ποὺ δὲν ἁληθεύουν ἢ, ἀκόμα χειρότερο, οἱ παρερμηνεῖες ἔχουν εἰσχωρήσει σὲ κακέκτυπα τῆς μεταφράσεως τῶν Ο' τῆς Π.Δ..

    Ἡ Ἑλλάδα ἔχει τῆν παγκόσμια τιμητικὴ πρωτιά νὰ ἔχουν ἰδρυθεῖ σ' αὐτὴ πολλὲς πρῶτες Ἐκκλησίες, τῶν Φιλίππων, τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς Βέροιας, τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Κορίνθου, τῆς Κρήτης, τῆς Κύπρου, τῆς Ἁλεξάνδρειας (Βαβυλῶνος τῆς Αἱγύπτου), τῆς Ἁντιόχειας, πόλεων Ἑλληνικῶν ἢ Ἑλληνιστικῶν, τῶν Ἐλλήνων Χριστιανῶν ποὺ ἀπετέλεσαν τὰ μέλη τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ρώμης, τῶν ἐκκλησιῶν Ἑλληνικῶν πόλεων τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπως ἀπαριθμοῦνται στὶς ἐπιστολές, στίς Πρᾶξεις, στὴν Ἁποκάλυψι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΔΕΝ πρόκειται να γίνει επίσκοπος ο πατἠρ Αθανάσιος.

    Αυτή είναι η σημερινή Εκκλησιαστική κατάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επι του θεματος πολυ ενδιαφερουσα η αποψη του αειμνηστου Δημητριου Παναγοπουλου

    28:53 Δ.Παναγοπουλος: Εμεις ως Ελληνες πρεπει να κολακευομεθα γιατι γεννηθηκαμε Ελληνες. Διοτι μας ενεπιστευθη αυτη η κληρονομια της γνωσης και της πιστεως.Ειμεθα Εβραιοι κατ΄ουσιαν .Οσοι διαβασετε το Α΄Μακαβαιων στο ενδεκατο κεφαλαιο θα βρειτε οτι ειμαστε Εβραιοι αδελφοι με τους Εβραιους. Εμεις σημερα θα παιξουμε ενα ρολο και μαλιστα λειαν συντομως. Ολοι θα καθαρισθουν θα πανε στην θεση τους. Θα ζησει η πατριδα μας απ΄ολα τα φρουτα..μα κουμουνισμος λεγεται μα αθεϊσμος λεγεται μα, μα, μα...θα αδειασει η πατριδα μας. Θα μεινουν καθαροαιμοι Ελληνες. Με γλωσσα ελληνικη με ηθη και εθιμα ελληνικα και με πιστη ορθοδοξον.Και με βαση αυτους θα διαδωσει ο Χριστος το Ευαγγελιο στις μυρμηγκιες εκει κατω...που υπαρχουν οκτακοσαριες εκατομμυρια που περιμενουν τον Ευαγγελισμο.Εμεις θα τον παιξουμε τον ρολο αυτο.

    https://www.youtube.com/watch?v=9CKeuU2Mwck&t=1837s

    Α Μακ. 12,19 Καὶ τοῦτο τὸ ἀντίγραφον τῶν ἐπιστολῶν, ὧν ἀπέστειλαν Ὀνίᾳ·

    Α Μακ. 12,19 Το αντιγράφον της επιστολής, την οποίαν οι Σπαρτιάται έστειλαν προς τον Ονίαν είναι το εξής·

    Α Μακ. 12,20 «Ἄρειος βασιλεὺς Σπαρτιατῶν Ὀνίᾳ ἱερεῖ μεγάλῳ χαίρειν.

    Α Μακ. 12,20 “Ο Αρειος ο βασιλεύς των Σπαρτιατών χαιρετίζει τον Ονίαν, τον μέγαν αρχιερέα.

    Α Μακ. 12,21 εὑρέθη ἐν γραφῇ περί τε τῶν Σπαρτιατῶν καὶ Ἰουδαίων, ὅτι εἰσὶν ἀδελφοὶ καὶ ὅτι εἰσὶν ἐκ γένους Ἁβραάμ.

    Α Μακ. 12,21 Ευρέθη εις κάποιο αρχαίον έγγραφον, ότι οι Σπαρτιάται και οι Ιουδαίοι είναι αδελφοί και ότι αμφότεροι κατάγονται από την γενεάν του Αβραάμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α Μακ. 12,22 καὶ νῦν ἀφ᾿ οὗ ἔγνωμεν ταῦτα, καλῶς ποιήσετε γράφοντες ἡμῖν περὶ τῆς εἰρήνης ὑμῶν,

    Α Μακ. 12,22 Και τώρα, αφού εμάθαμεν πλέον αυτά, καλώς θα πράξετε σεις να μας γράψετε σχετικώς με την ειρηνικήν και ευημερούσαν ζωήν σας.

    Α Μακ. 12,23 καὶ ἡμεῖς δὲ ἀντιγράφομεν ὑμῖν τὰ κτήνη ὑμῶν καὶ ἡ ὕπαρξις ὑμῶν ἡμῖν ἐστι, καὶ τὰ ἡμῶν ὑμῖν ἐστιν. ἐντελλόμεθα οὖν ὅπως ἀπαγγείλωσιν ὑμῖν κατὰ ταῦτα».

    Α Μακ. 12,23 Και ημείς επίσης σας γράφομεν, ότι τα ποίμνιά σας και όλα τα υπάρχοντά σας είναι ιδικά μας, και τα ιδικά μας είναι ιδικά σας. Εδώσαμεν δε εντολήν στους κομιστάς της επιστολής, να σας είπουν αυτά και προφορικώς”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου