Ὁ Χριστός, ναὶ ὁ Χριστός, μὲ τὸ σταυρὸ καὶ τὴν ἀνάστασί του νίκησε τὸ σατανᾶ, τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ θάνατο· ἀναδείχθηκε Νικητὴς καὶ θριαμβευτής. Καὶ βγαίνοντας μέσα ἀπὸ τὸν τάφο χαρίζει ἀπὸ τὴν ἄπειρη δύναμί του στὸν κάθε πιστὸ δύναμι ὑπερφυσική, τὴ χάρι του. Κι ἀπὸ τότε μὲ τὴ χάρι τοῦ Χριστοῦ ὁ σατανᾶς νικᾶται στὴν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας παρατηρεῖ ὅτι αὐτός, ποὺ προηγουμένως ἦταν φοβερὸς καὶ τρομερός, κι ἀπειλοῦσε πὼς θὰ καταλάβῃ ὅλη τὴν οἰκουμένη σὰν μιὰ φωλιὰ μὲ πουλάκια καὶ καυχόταν πὼς κανείς δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ ἀντιταχθῇ, αὐτὸς τώρα νικᾶται καὶ καταντᾷ παιχνίδι γιὰ ᾽κείνους ποὺ πιστεύουν στὸ νικητὴ Χριστό (βλ. Α΄ ἑορτ. ὁμιλ.· Ἑ. Π. Migne 77,424-5). Τὸ βλέπει κανεὶς αὐτὸ μύριες φορὲς στοὺς βίους τῶν ἁγίων (παρθένων σὰν τὴν ἁγία Βαρβάρα, νέων σὰν τοὺς 40 Μάρτυρες, γερόντων σὰν τὸν ἅγιο Πολύκαρπο, μικρῶν παιδιῶν σὰν τὸν ἅγιο Κήρυκο), ποὺ νικοῦν κ᾽ ἐξευτελίζουν τὸν σατανᾶ· στὶς νίκες τους βλέπει νὰ ἐκπληρώνεται ἡ ὑπόσχεσι τοῦ Χριστοῦ «Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ» (Λουκ. 10,19).
«Χριστὸς ἀνέστη»! Ὁ Χριστὸς νικητής! Τὸ βασίλειο τοῦ σκότους καταλύεται, νέα βασιλεία ἀφάνταστη σὲ πνευματικὴ δύναμι καὶ μεγαλοπρέπεια ἐγκαθιδρύεται στὴ γῆ. Τὴ βλέπει ὁ προφήτης καὶ βασιλιᾶς Δαυῒδ πρὶν ἀπὸ δέκα αἰῶνες καὶ περιγράφει τὰ εὐεργετικά της ἀποτελέσματα στὸν 71ο ψαλμὸ λέγοντας· «Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ πλῆθος εἰρήνης ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη» (Ψαλμ. 71,7). Δηλαδή, ἐνῷ προηγουμένως λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας ἤμασταν ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, ἄξιοι τιμωριῶν καὶ κολάσεων, τώρα, διὰ τῆς θυσίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ἔχθρα ἔσβησε, συμφιλιωθήκαμε μὲ τὸ Θεό, γίναμε παιδιά του ἀγαπημένα· ἡ ταραχὴ καὶ ἡ ἀγωνία τῆς συνειδήσεως ἔφυγε καὶ ἦρθε στὶς καρδιές μας ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.
Δικαιοσύνη (ἄφεσις ἁμαρτιῶν) καὶ εἰρήνη (γαλήνη συνειδήσεως) βασιλεύουν στὶς ψυχὲς ἐκείνων ποὺ πίστεψαν στὸ Χριστὸ καὶ βαπτίστηκαν. Ναί, μόνο στὸ βασίλειο τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη· αὐτὸ εἶνε μία πραγματικότητα ποὺ τὴ ζοῦν οἱ πιστοί. Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μικρὴ σὲ ἔκτασι ἀφοῦ λίγοι εἶνε οἱ ἐκλεκτοί, θὰ αὐξάνεται συνεχῶς, θὰ ἐπεκτείνῃ τὰ ὅριά της, ἐνῷ ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ πλάνη διαρκῶς θὰ περιορίζωνται, ἕως ὅτου ἐκλείψῃ «ἡ σελήνη». Ποιά εἶνε «ἡ σελήνη»; Ὅπως ἑρμηνεύει ἀλληγορικὰ ὁ ἅγιος Κύριλλος, «σελήνη» ἐδῶ νοεῖται ὁ ἄρχων τοῦ σκότους, ὁ σατανᾶς.
Ναί, θὰ ἐκλείψῃ ἡ σελήνη. Ὁ πόλεμος τοῦ φωτὸς κατὰ τοῦ σκότους συνεχίζεται. Τὸ φῶς ποὺ ἀνέτειλε ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Κυρίου δὲν πρόκειται νὰ σβήσῃ, ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ καταλυθῇ. Θὰ ὑπάρχῃ σὰν ὄασις μέσα στὴ Σαχάρα τοῦ κόσμου τούτου, γιὰ νὰ βρίσκουν σ᾽ αὐτὴν οἱ ψυχὲς δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη.
Τὸ ῥητὸ «ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη» θυμίζει καὶ μία σελίδα τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας. Ὅταν τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ποὺ ἀπαγχονίσθηκε ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τῆς Ἄγαρ τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα τοῦ 1821, τὸ ἔρριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἐπέπλεε στὰ κύματα τοῦ Βοσπόρου, τὸ βρῆκε ἕνας εὐσεβὴς πλοίαρχος, τὸ συνέλεξε καὶ τὸ μετέφερε στὴν Ὀδησσό. Ἐκεῖ ἐκφώνησε ἐπικήδειο λόγο ὁ μέγας ῥήτωρ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων καὶ ἔκλεισε μὲ τὰ ἑξῆς.
«Ὦ Θεὲ τοῦ ἐλέους, …ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ σου. Ἕως πότε, Κύριε, μέλλει νὰ ἐξυβρίζῃ παναθέσμως εἰς τὸ πανάγιόν σου ὄνομα ὁ βάρβαρος ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ; …Ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή. Μὴ παραδώῃς ἡμᾶς εἰς τέλος… Ὑπόταξον ὑπὸ τοὺς νικηφόρους πόδας τοῦ Χριστοῦ σου πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον, ἀπὸ περάτων ἕως περάτων, ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη» (Λόγοι τ. Α΄, ἐπιμ. Θ. Σπεράντσα, Ἀθῆναι 1971, σσ. 16-17).
Ἀνέτειλε, ἀγαπητοί μου, ὁ ἥλιος τῆς Ἀναστάσεως. Θὰ εἴμαστε ἀνάξιοι νὰ λεγώμαστε Χριστιανοί, ἂν δὲν μᾶς συγκινῇ ὁ θρίαμβος τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Τὸ ἀνέσπερο φῶς του συνεχῶς θὰ πολεμῇ καὶ θὰ διαλύῃ τὰ σκότη «ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη» (Ψαλμ. 71,7).
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Πόσο ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Αὐγουστίνου, λόγῳ τοῦ Πάσχα καὶ λόγῳ τῶν ἐθνικῶν κινδύνων ἐκ τοῦ ἐξ ἀνατολῶν ἐχθροῦ (ἀφοῦ ἀπωλέσθη κάθε ἱκμάδα τῆς φυλῆς, ἐξ αἰτίας ἐσωτερικῶν καὶ ἐξ έσπερίας Εύρώπης ἐχθρῶν καὶ ῥαθυμίας ἢ παρακμῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαὶ πόσο παρήγορη ἡ ὑπενθύμισις ὅτι ἡ θυσία καὶ Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάταξε τὸν Σατανᾶ, τὸν ἔκανε ἀνήμπορο νὰ βλάψῃ κάθε άληθινὰ πιστό.
Κι' ἐμεῖς ὁ θρησκευόμενος λαός, ἀντὶ νὰ ἀφιερώνουμε τὶς ὧρες τῆς μελέτης μας στὴν Ἁγἰα Γραφή καὶ στὴν ἑρμηνεία της, στὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων καὶ στὰ ἱερὰ κηρύγματα ἐπιπέδου ὅπως τὸ παρὀν, μελετοῦμε ἐπὶ ὦρες, μῆνες, ἔτη καὶ δεκαετίες τὶς διαρκῶς ἀναγεννώμενες ἐκ τῆς τέφρας τῆς διαψεύσεώς των ἀνοησίες συνωμοσιολόγων μοναχῶν καὶ γεροντάδων γιὰ δῆθεν σφραγίσματα σὲ κάρτες καὶ barcodes καὶ γιὰ δῆθεν ἐπικείμενη συντέλεια τοῦ αἰῶνος. Πότε θὰ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη;