Ομολογία

Ζωγράφοι της Αγάπης

«Συνίστησι δε την εαυτοῦ αγάπην εις ημᾶς ο Θεός,

ότι έτι αμαρτωλῶν όντων ημῶν,

Χριστός υπέρ ημῶν απέθανεν»

(Ρωμ. ε΄ 8).

του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

Ο Ίδιος ζωγραφίζει την ΑΓΑΠΗ

Χρειαζόταν ειδικός ζωγράφος, έκτακτο ταλέντο, που το πινέλο του να το καθοδηγῆ το χέρι του Θεού, για να μπορέση να ζωγραφίση στις καρδιές των ανθρώπων την Αγάπη του Σταυρού. Δεν υπάρχει τέτοιος θεόπνευστος ζωγράφος. Υπάρχουν όμως στην Καινή Διαθήκη εικόνες θεοπνεύστων χρωστήρων.

Ας δούμε πῶς ζωγραφίζει την αγάπη του Σταυρού ο ίδιος ο Χριστός!

Την παρουσιάζει σαν την πιο ωραία ενέργεια του Θεού, σαν το πιο πολύτιμο δώρο Του. Διδάσκει το Νικόδημο: «Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ ἐχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ΄16).

Όταν ένα αθώο παιδί το ρωτάς: «Πόσο μ’ αγαπάς;», εκείνο ανοίγει τα χεράκια του και σου λέει: «Τόοοοοοσο σ’ αγαπάω»!

Αυθόρμητα ανοίγει τα άχραντα χέρια Του το Αθώο Παιδί, ο Υιός της Παρθένου, και λέει: «Ούτως…», τόοοοοοσο πολύ! Η Αγάπη του Θεού στο ζενίθ της προσφοράς της.

Ο Παύλος ζωγρφίζει την ΑΓΑΠΗ

Ο απόστολος Παύλος είναι ο εραστής της σταυρωμένης Αγάπης, ο κήρυκας του λόγου του Σταυρού. Πώς ζωγραφίζει, λοιπόν, την Αγάπη του Σταυρού ο μεγάλος Απόστολος;

● Ο Σταυρός, κατά τον Παύλο, είναι η ταυτότητα του Χριστού.

-Το όνομά Σου, Χριστέ;

- ΑΓΑΠΗ!

-Το επίθετό Σου, Χριστέ;

- ΑΓΑΠΗ!

- Η διεύθυνσις της κατοικίας Σου, Χριστέ;

- Ο Σταυρός της ΑΓΑΠΗΣ!

- Το επάγγελμά Σου, Χριστέ;

- Το έργο της ΑΓΑΠΗΣ.

Να τα Παύλεια λόγια, που αποτυπώνουν τα στοιχεία της ταυτότητος του Χριστού της Αγάπης: «Συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανεν» (Ρωμ. ε΄8).

● Και άλλη παράστασι της Αγάπης του Σταυρού έχει ο απόστολος Παύλος. Είναι η εικόνα της απαγωγής και των λύτρων. Η τραγωδία του ανθρώπου μοιάζει με περιπέτεια απαγωγής. Θύμα του Απατεώνα, του Διαβόλου, ο άνθρωπος. Πήρε το πλάσμα από τον Πλάστη, το παιδί του Θεού από το οικείο περιβάλλον του και το έκλεισε στη γη του πόνου, στη φρίκη της αμαρτίας, στο άντρο του θανάτου. Για την απελευθέρωσι του απαχθέντος ανθρώπου χρειάζονταν λύτρα.

Αυτό κάνει ο Χριστός πάνω στο Σταυρό: Καταβάλλει τα λύτρα, για την απολύτρωσί μας, για την εξαγορά μας από το σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας και του θανάτου. Είναι ο Λυτρωτής. «Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του Νόμου, γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ.γ΄13). Ψάλλουν οι λελυτρωμένοι το βράδυ της Μεγ. Πέμπτης: «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τῶ τιμίω σου αίματι∙ τῶ Σταυρῶ προσηλωθείς και τῆ λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις∙ Σωτήρ ημών δόξα Σοι» ( απολυτίκιο Μεγ. Παρασκευής).

● Και με άλλο τρόπο ζωγραφίζει ο Παύλος την Αγάπη του Σταυρού. Ο Σταυρός είναι το φιλί της ζωής. Φαντασθήτε τραυματία να ψυχορραγή. Κάποιος σκύβει πάνω του, του δίνει το φιλί της ζωής και τον ζωντανεύει…

Ο Χριστός δίνει το φιλί της ζωής όχι μόνο σ’έναν, αλλά σε όλους τους ανθρώπους, αφού όλοι είναι βαθειά χτυπημένοι κι ετοιμοθάνατοι. Μας προσφέρει το φιλί της αιωνίου ζωής. «Ο Θεός, πλούσιος ών εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού, ήν ηγάπησεν ημάς, και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστῶ» (Εφεσ.β΄4-5).

Πῶς ζωγραφίζει ο Πέτρος την ΑΓΑΠΗ;

Ο Σταυρός δεν στέκει σ’ένα τόπο, σ’ένα χρόνο, για έναν άνθρωπο. Προχωρεί. Και προχωρώντας ο Εσταυρωμένος, αφήνει τα ίχνη Του. Είναι τα ίχνη της Αγάπης. Τα ζωγραφίζει ο άλλος μεγάλος Απόστολος, ο Πέτρος. Και πίσω από τον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό ζωγραφίζει πολλά πρόσωπα, χιλιάδες πιστούς. Ακολουθούν πιστά τα ίχνη της εσταυρωμένης Αγάπης. Μικροί εσταυρωμένοι πίσω απ’ το Μεγάλο Εσταυρωμένο. «Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, ημῖν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού» (Α΄Πέτρ.β΄21).

Ο Σταυρός περπατά. Η Αγάπη καρφώθηκε, αλλά δεν παρέμεινε ακίνητη. Περπατά ακούραστα, διασχίζει τη γη και την ιστορία, πάντοτε ματωμένη.

Προχωρεί και προσφέρεται.

Προχωρεί και θυσιάζεται.

Η Αγάπη ζητάει και τα δικά σου πόδια, να τρέξη και σήμερα. Να καλύψη τις ανάγκες των ανθρώπων. Να προσφέρη το Χριστό, που ο κόσμος ζητάει.

Ο Ιωάννης ζωγραφίζει την ΑΓΑΠΗ

Την Αγάπη του Σταυρού ζωγραφίζει ο μαθητής της Αγάπης. Υπήρξε θεατής του Σταυρού «εκ του σύνεγγυς». Οι λοιποί απόστολοι παρακολούθησαν τα ποικίλα θαύματα του Χριστού. Το μεγάλο θαύμα, το θέαμα του Σταυρού, ένας μόνο το παρακολούθησε. Ο Ιωάννης ο θεολόγος και ευαγγελιστής.

Θυμόταν πάντοτε τις σταγόνες από το Αίμα του Διδασκάλου. Είναι το Αίμα, που στάζει από τις πληγές Του.

Σαν να συλλέγη ο Ιωάννης το Αίμα, που τρέχει σταγόνα – σταγόνα. Το Αίμα γίνεται λουτρό. Μέσα σ’ αυτό πλένονται ψυχές και καθαρίζονται. Οι ψυχές των αγίων είναι εξαγνισμένες στο Αίμα, στο λουτρό του Αίματος.

Στην Αποκάλυψι ο Ιωάννης τραγουδάει το τραγούδι της Αγάπης, την ωδή του αγαπημένου Ιησού∙ την ωδή «τῶ αγαπήσαντι ημᾶς και λούσαντι ημᾶς από των αμαρτιῶν ημῶν εν τῶ αίματι αυτοῦ» (Αποκ.α΄5).

Ανοχή – Αντοχή – Παροχή

Η αγάπη του Σταυρού δεν περιγράφεται. Είναι μυστήριο. Αν κακοποιοί αρπάξουν αθώο παιδί και το μαστιγώσουν, δεν θα συγκινηθούμε; Πώς γίνεται να μη συγκινούμεθα από τη θέα του Αθώου, που Τον μαστιγώνουν και Τον πληγώνουν, και τελικά Τον σταυρώνουν;

Τα μαστιγώματα στο θεανθρώπινο Σῶμα του Ιησοῦ φανερώνουν την Αγάπη∙ την Αγάπη του Πατέρα στον Υιό. «Όν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δε υιόν όν παραδέχεται»(Εβρ.ιβ΄6).

Ένα υιό παραδέχεται απόλυτα ο Θεός Πατέρας. Τον παραδέχεται ως κατ’ουσίαν Υιό. Αυτό τον Υιό τον έδωσε να σταυρωθῆ για μας. «Του ιδίου υιοῦ ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημῶν πάντων παρέδωκεν αυτόν» (Ρωμ.η΄32).

Θαυμάζουμε το Σταυρό της αγάπης.

● Τον θαυμάζουμε ως ανοχή. Ο πάσχων Κύριος ανέχεται. Τον βρίζουν, και ανέχεται. Τον βλασφημούν, και ανέχεται. Τον φτύνουν, και ανέχεται. Τον σταυρώνουν, και ανέχεται. «Λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει∙ πάσχων ουκ ηπείλει» (Α΄Πέτρ.β΄23-24).

● Τον θαυμάζουμε ως αντοχή. Η ανοχή φανερώνει και την αντοχή του Εσταυρωμένου.

Οι δικοί μας ώμοι αντέχουν λίγο βάρος. Πόσο όμως αντέχουν οι ώμοι του Χριστού! Φορτώνονται όλα τα βάρη. Τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Σαν να έρχωνται «πάντες οι πεφορτισμένοι» (Ματθ.ια΄28), να ξεφορτώνονται τα αμαρτήματά τους και να τα φορτώνεται ο Αναμάρτητος.

Σαν ν’ ακούγεται ο «Αίρων» να λέη: «Βάλτε κι άλλα. Βάλτε τα όλα. Φορτώστε τα πάνω μου. Οι δικοί μου ώμοι αντέχουν»!

Σαν να βλέπη ο Εσταυρωμένος και το τελευταίο αμάρτημα, που διέπραξα και να μου λέη με αγάπη, αλλά και με πόνο: «Φέρτο κι αυτό, παιδί μου! Δεν έπρεπε να το κάνης. Αλλά μη προσπαθής να το σηκώσης εσύ. Είναι ασήκωτο. Και προ παντός, μην αφήσης να το πάρης μαζί σου μετά θάνατον. Και αυτό θα το σηκώσω. Αρκεί να μετανοήσης».

● Τον θαυμάζουμε και ως παροχή. Η ζωή του Ιησού δόθηκε αντιπαροχή.

Για να πάρουμε εμείς τη σωτηρία. Εκείνος έδωσε τη ζωή Του. Για να κληρονομήσουμε εμείς τη βασιλεία Του, έδωσε Εκείνος τον Εαυτό του, «πάσι παρέχων το μέγα έλεος».