ΙΔΟΥ
ΜΕ ΚΕΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ
ΠΛΗΡΩ ΠΑΝΤΑ
-ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ
Μεγαλειώδεις ιστορικές στιγμές ζεί η θεολογία αυτές τις μέρες στην Ακαδημία Βόλου.
Τιμάται ο κ.Ζηζιούλας και γύρω του υπάρχουν όλοι του οι μαθητές και απόστολοι.
Πώς διαβάζουμε στην ιστορία της Εκκλησίας, για τα μυθικά πρόσωπα, τις μεγάλες προσωπικότητες, οι οποίοι κατέληξαν αιρεσιάρχες, όπως ο Μομψουεστίας, ακριβώς αυτές οι σελίδες πήραν ζωή στον Βόλο και μας άναψαν όλων τα αίματα!
Μόνο και μόνο γι’αυτό το καταπληκτικό θέαμα, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και στον κ.Καλαϊτζίδη και στον επίσκοπο Ιγνάτιο.
Ο ζωντανός μύθος της θεολογίας μας κ.Ζηζιούλας δοξάζεται και τιμάται.
Και δικαίως.
Διότι άλλες δόξες δέν θα ξαναβρεί μπροστά του.
Ότι προφτάσει ο άμοιρος. Όπως διάλεξε ο άτυχος. Διότι νικήθηκε απο τον εαυτό του.
Είναι ξεκάθαρο.
Διάλεξε τον εύκολο δρόμο. Να κάνει τον φιλόσοφο ανάμεσα στους θεολόγους, όχι τον θεολόγο ανάμεσα στους φιλοσόφους, όπως ο Απ.Παύλος.
Ούτε τον φιλόσοφο ανάμεσα στους φιλοσόφους όπως θά’πρεπε αν είχε το απαιτούμενο θάρρος ή τον πόθο της αλήθειας.
Τέλος πάντων, ας δούμε το περιτύλιγμα με το οποίο προσπαθεί να στολίσει την πατερική μας θεολογία. Την ταμπακιέρα, η οποία απέξω είναι χρυσή, αλλά απο μέσα ζοφερό σκότος. Καπνός και έρεβος.
Ας ακούσουμε μόνον με τί θράσος μίλησε για τον Κύριο, όπως μας πληροφότησε ο π.Μπαθρέλλος, ο οποίος υποδύεται τον ιερέα κάθε τόσο.
«Ο Χριστός θα ήταν ένα βδέλλυγμα χωρίς το σώμα του, όπως ο Επίσκοπος χωρίς το πρεσβύτεριο και τον λαό του».
Η μόνη δυνατή εξήγηση είναι πώς κύτταζε τον καθρέφτη εκείνη της στιγμή και αισθανόταν γυμνός χωρίς τα παπαδοπαιδάκια του.
Το σύστημά του είναι η απόλυτη εκμετάλλευση της αποκαλύψεως.
Δηλ, της Τριάδος όπως αποκαλύπτεται και εργάζεται στην οικονομία της Σωτηρίας μας.
Και η αναλογική κατασκευή βάσει αυτής της Τριάδος ακόμη και της φυσικής ή αϊδίου Τριάδος.
«Κατανοεί τον Χριστό μέσω (Διά)του επισκόπου. Αποδίδει στον Επίσκοπο πρωτείο, όπως και Ιεραρχία ανάμεσα στις τοπικές Εκκλησίες και πρωτείο στον Πατριάρχη ανάμεσα στις επισκοπές, παρότι είναι επίσκοπος και ο ίδιος.
Στην Αγία Τριάδα δέν υπάρχει Τριάδα πυραμιδικού τύπου αλλά αρίθμηση των προσώπων. Διότι στην αϊδία Τριάδα υπάρχει το πρωτείο του Πατρός στο οποίο στηρίζεται και το πρωτείο του Πάπα.
Και για να συστήσει αναλογία ανάμεσα στην αΐδιο Τριάδα και στην οικονομική, χρησιμοποιεί υποτίθεται το δόγμα του ΕΝΟΣ και των ΠΟΛΛΩΝ, πιστός στην θεολογία των Καππαδόκων Πατέρων. Λέει !
Δηλ, της Τριάδος όπως αποκαλύπτεται και εργάζεται στην οικονομία της Σωτηρίας μας.
Και η αναλογική κατασκευή βάσει αυτής της Τριάδος ακόμη και της φυσικής ή αϊδίου Τριάδος.
«Κατανοεί τον Χριστό μέσω (Διά)του επισκόπου. Αποδίδει στον Επίσκοπο πρωτείο, όπως και Ιεραρχία ανάμεσα στις τοπικές Εκκλησίες και πρωτείο στον Πατριάρχη ανάμεσα στις επισκοπές, παρότι είναι επίσκοπος και ο ίδιος.
Στην Αγία Τριάδα δέν υπάρχει Τριάδα πυραμιδικού τύπου αλλά αρίθμηση των προσώπων. Διότι στην αϊδία Τριάδα υπάρχει το πρωτείο του Πατρός στο οποίο στηρίζεται και το πρωτείο του Πάπα.
Και για να συστήσει αναλογία ανάμεσα στην αΐδιο Τριάδα και στην οικονομική, χρησιμοποιεί υποτίθεται το δόγμα του ΕΝΟΣ και των ΠΟΛΛΩΝ, πιστός στην θεολογία των Καππαδόκων Πατέρων. Λέει !
Ας δούμε όμως τί λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Λόγο ΚΘ,2.9!
«Ημείς όμως τιμώμεν την μοναρχίαν (ημίν δέ μοναρχία το τιμώμενον) και μάλιστα την μοναρχίαν η οποία δέν περιορίζεται εις ένα πρόσωπον (μοναρχία δέ, ούχ ήν έν περιγράφει πρόσωπον) διότι συμβαίνει και το ένα να επαναστατεί κατα του εαυτού του και γίνεται πολλά (έστι γαρ και το εν στασιάζον προς εαυτό πολλά καθιστασθαι),.....διά τούτο μονάς απ’αρχής εις δυάδα κινηθείσα, μέχρι Τριάδος έστη.» και στον ίδιο Λόγο ΚΘ. 12,3: «ότι δέ ού ταυτόν αγέννητον και Θεός, ώδε άν μάθεις. Ει ταυτόν ήν, έδει πάντως (θάπρεπε) επειδή τινών Θεός ο Θεός τινών είναι καί τό αγέννητον (νά είναι τινών, πολλών καί τό αγέννητο) και πάλιν επειδή το αγέννητον και το γεννητόν αντίκειται αλλήλοις (επειδή είναι αντίθετα), ώς έξις και στέρησις (ώς έχειν και μή έχειν) ανάγκης και ουσίας εισαχθήναι αντικειμένας αλλήλαις, όπερ ου δέδοται.
Αυτοί είναι οι Καππαδόκες Πατέρες, τους οποίους ισχυρίζεται ότι ακολουθεί πιστά.
Τί να πούμε;
Νομίζει πώς είμαστε κορόϊδα;
Δέν γνωρίζει πώς υπάρχει Θεογνωσία στην παράδοσι μας, και όχι εικονική αναλογία, αρχής γενόμενης απο τον Απ.Παύλο;
Ποιόν κοροϊδεύει;
Τον Ιερώνυμο, κοροϊδεύει που είναι αγράμματος.
Και όποιον γεννήθηκε δούλος.
Σαν τον Γιακάζογλου.
Ο οποίος μάθαμε ‘‘προφητικώς’’ ότι πολύ σύντομα θα γίνει καθηγητής της θεολογικής σχολής!
Μία θεολογία στηριγμένη εξολοκλήρου στο Filioque, στο ΔΙΆ!
Λές και ξαναφέραμε στην ζωή τον αρχαίο Δία. Π.χ. Συμμετοχή διά του Αγίου Πνεύματος στην αγάπη του Πατρός και του Υιού. Καθαρόαιμος Αυγουστίνος.
Λές και ξαναφέραμε στην ζωή τον αρχαίο Δία. Π.χ. Συμμετοχή διά του Αγίου Πνεύματος στην αγάπη του Πατρός και του Υιού. Καθαρόαιμος Αυγουστίνος.
Είπε ο Κύριος κ.Ζηζιούλα ότι οι βιαστές θα κερδίσουν την Βασιλεία των Ουρανών, αλλά εννούσε οι βιαστές του εαυτού τους, δέν εννούσε τους βιαστές της Αγία Τριάδος.
Αμέθυστος
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Α/
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Καππαδόκες εισήγαγαν την έννοια της αιτίας μέσα στο είναι του Θεού, δηλ. έθεσαν το ερώτημα: «ποιός είναι ο αίτιος της ύπαρξης του Θεού, για το ότι ο Θεός υπάρχει και για το ότι είναι Θεός και υπάρχει ως Τριάδα». Η απάντηση, που έδωσαν ήταν, ότι ο αίτιος για την ύπαρξη του Θεού είναι το πρόσωπο του Πατέρα και μόνον και δεν είναι ούτε η φύση ή ουσία του, ούτε κανένα από τα άλλα δυο πρόσωπα.
Ο αίτιος λοιπόν της ύπαρξης του Θεού είναι το πρόσωπο του Πατέρα, το πρόσωπο δε του Πατέρα είναι το αίτιο της ύπαρξης του προσώπου του Υιού και του προσώπου του Αγίου Πνεύματος. Ο Πατέρας είναι Θεός με την έννοια, ότι δεν λαμβάνει την ύπαρξή του εξ αιτίας κανενός άλλου. Είναι αυτός ο αίτιος της ύπαρξής του, ενώ για τον Υιό και το Πνεύμα, ισχύει ότι έρχονται σε ύπαρξη εξ αιτίας του Πατέρα και ότι συνεπώς μέσα στο Θεό έχουμε αυτή την αναγωγή σε ένα πρόσωπο, σε μια υπόσταση και επομένως σε ένα ελεύθερο αίτιο και όχι σε μια αναγκαστική προβολή ή προέκταση της μιας ουσίας του Θεού, όπως θεωρούν οι Λατίνοι, η θεολογία των οποίων θεωρεί την ουσία του Θεού ως γενεσιουργό αιτία της ύπαρξής του και όχι το πρόσωπό του.
Στην αρχαία φιλοσοφία, τον πρωταρχικό ρόλο, τον οντολογικό, τον είχε πάντοτε η ουσία, ενώ στους Καππαδόκες πάντοτε το πρόσωπο, το οποίο κάνει την ουσία να υφίσταται ως υπόσταση και αυτό σημαίνει ότι ο Θεός υπάρχει αφ’ εαυτού του ελεύθερα και όχι υπό τη δέσμευση της ουσίας, δηλ. η ύπαρξή του δεν έχει πρώτη αιτία την ουσία, η οποία έτσι έχει δέσμια την ύπαρξή του. Έτσι, η Αγία Τριάδα είναι πρωταρχική οντολογική έννοια και δεν πρόκειται για κάτι που το προσθέτουμε στο είναι του Θεού. Αλλά είναι αυτό που κάνει το Θεό να υπάρχει. Δηλαδή, χωρίς την Τριάδα, Θεός δεν υπάρχει, διότι ο μόνος τρόπος να υπάρχει είναι αυτός: Ως Τριάδα. Και αυτό οφείλεται στον Πατέρα, σ’ ένα πρόσωπο και όχι σε μια ουσία. Αυτό λοιπόν που κάνει τον Θεό να υπάρχει, είναι το πρόσωπο του Πατέρα. Αυτή ακριβώς την αντίληψη της αρχαίας φιλοσοφίας, ότι η γενεσιουργός αιτία της ύπαρξης του Θεού είναι η ουσία του, μέσω του νεοπλατωνισμού και του Αυγουστίνου πέρασε στη Δύση και διαχώρισε και διαφοροποίησε τη θεολογία της από εκείνη της Ανατολής.
Ο Αυγουστίνος, μη έχοντας υπόψη του τη θεολογία των Καππαδοκών, παρέλαβε την αντίληψη περί Θεού της αρχαίας φιλοσοφίας και θεώρησε, ως γενεσιουργό αιτία της ύπαρξης του Θεού, την ουσία ή φύση του. Αυτή δε είναι τελικά η γενεσιουργός αιτία της πλάνης του Φιλιόκβε και τούτο οφείλεται στο ότι στη Δύση ποτέ δεν αφομοιώθηκε η θεολογία των Καππαδοκών Πατέρων ακόμη και μέχρι σήμερα. Έτσι, στη μεν Ανατολή, η θεολογία της Αγίας Τριάδος ακολουθεί τη θεολογία των Καππαδοκών Πατέρων, ενώ στη Δύση ακολουθεί τη θεολογία του Αυγουστίνου.
ΙΚ
Β/
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρείται επίσης, ότι οι Kαππαδόκες ξεκινούν από την Τριάδα και ειδικά από το πρόσωπο του Πατέρα, ως αιτίας των πάντων, ενώ ο Αυγουστίνος ξεκινάει από τη φύση του Πατέρα και όχι από το πρόσωπό του. Οι Ανατολικοί ομιλούν για το Θεό και εννοούν το πρόσωπο του Πατέρα, ενώ οι Δυτικοί ομιλούν για τη Θεότητα και εννοούν τη φύση του Πατέρα. Στον Αυγουστίνο είναι σαφές, ότι η Θεότητα είναι απρόσωπη, η Θεότητα είναι η θεία φύση, η θεία ουσία. Έτσι, προηγείται ο ένας Θεός, η ουσία και έπεται λογικά η Τριάδα, ως τρόποι με τους οποίους αυτός ο ένας Θεός υφίσταται. Δηλαδή και ο Πατέρας είναι δευτερογενής έννοια εν σχέσει με τον Θεό. Εδώ είναι το τεράστιο λάθος. Ποιος είναι ο ένας Θεός; Οι Πατέρες βέβαια είναι μονοθεϊστές, αλλά ποιος είναι ο ένας Θεός, στον οποίο πιστεύουν όλοι, όταν λένε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν…..»; Εάν πούμε, ότι ο ένας Θεός είναι η ουσία, όπως έκανε ο Αυγουστίνος, τότε οι τρεις υποστάσεις, Πατέρας, Υιός, Πνεύμα, τοποθετούνται στην ίδια μοίρα από πλευράς οντολογικής ύπαρξης. Δεν είναι πλέον η αιτία ο Πατέρας με την απόλυτη οντολογική σημασία. Είναι μια πηγή, αλλά μια πηγή με την έννοια της Ουσίας, με τη σημασία ότι η Θεότητα προηγείται, δηλ. η Ουσία προϋπάρχει. Δεν είναι Αυτός που κάνει την ουσία να υπάρχει, η ουσία είναι η αιτία της ύπαρξής του. Ο ένας Θεός λοιπόν, είναι η μία ουσία και αυτό έχει περάσει σε πολλούς Ορθόδοξους, οι οποίοι λένε, ότι ο ένας Θεός είναι η μία ουσία. Στην Ανατολή ο Θεός δεν είναι η ουσία, είναι το πρόσωπο του Πατέρα.
Τι συμβαίνει όμως, όταν ο Αυγουστίνος δίνει προτεραιότητα στη ουσία του Θεού και όχι στο πρόσωπό του; Χάνεται η έννοια της αιτιότητας και η έννοια της ελευθερίας στην ύπαρξη του Θεού. Η ουσία, όταν απομονωθεί και είναι απρόσωπη, δημιουργεί αναγκαστικά την ύπαρξη του Θεού, διότι η ουσία περιέχει το στοιχείο της αναγκαιότητας. Η ουσία είναι αυτό που υπάρχει και δεν ρωτάμε, γιατί και πως υπάρχει. Όταν ρωτήσουμε το γιατί και το πώς, τότε φεύγουμε από την ουσία και πηγαίνουμε στις υποστάσεις. Το πώς υπάρχει κάτι, θέτει το ερώτημα της υποστάσεως. Με την ουσία, απλώς καταθέτεις μια οντολογική θέση. Ο Θεός υπάρχει. Κι’ ακόμη εννοείται μ’ αυτό, ότι δεν είναι μια άλλη ουσία. Δεν είναι άνθρωπος, είναι Θεός. Το πώς υπάρχει αυτή η ουσία, είναι το πρόβλημα της υπόστασης. Για τους Καππαδόκες, δεν μπορεί το πώς να ακολουθήσει το ότι υπάρχει. Διότι το πώς, δεν υπάρχει ό,τι υπάρχει. Αυτό θα ειπεί, το ότι δεν υπάρχει ουσία «γυμνή».
ΙΚ