Τι λέει η Αγία Γραφή
για τους αιρετικούς
του Ομολογητου Θεολογου κ. Νικ. Σωτηροπουλου
Η Αγία Γραφή, τό ιερό κείμενο του Χριστιανισμού, είνε θεόπνευστη. Δεν περιέχει ούτε ένα, ούτε τό ελάχιστο λάθος. Γι' αυτό την πρώτη σημασία οι πιστοί πρέπει νά δίνωμε στήν Αγία Γραφή.
Στήν εποχή μας, εποχή της μεγάλης αποστασίας άπό τήν Πίστι, γέμισε ό κόσμος άπό αιρέσεις και αιρετικούς. Χιλιάδες οι αιρέσεις, δύο σχεδόν δισεκατομμύρια οι αιρετικοί, παπικοί, προτεστάντες και άλλοι. Έκτος δε των αιρέσεων υπάρχει στις ήμερες μας και παναίρεσι, ή παναίρεσι του οικουμενισμού. Όχι δέ μόνο παναίρεσι, άλλα και πανθρησκεία. Τό χειρότερο και επικινδυνότερο φαινόμενο στο θρησκευτικό χώρο. Λύσσαξε ό Σατανάς και διαλύει όσον εξ αυτού εξαρτάται τήν Πίστι πρός ματαίωσι της σωτηρίας των ανθρώπων.
Πολλοί, όχι δέ μόνον απλοϊκοί άνθρωποι, άλλά και μορφωμένοι, δεν αντιλαμβάνονται πόσο φοβερό πράγμα είνε οί αιρέσεις, και πόσο άσεβή και τραγικά πρόσωπα είνε οί αιρετικοί, οί όποιοι δημιουργούν και διδάσκουν τις αιρέσεις, άλλά και εκείνοι, οί όποιοι βρίσκονται στίς αιρέσεις και αντιλαμβάνονται, ότι βρίσκονται σέ αιρετικό χώρο, και όμως δέν εξέρχονται άπ' αυτό τό χώρο, δέν εγκαταλείπουν τήν πλάνη και δέν προσέρχονται στήν αλήθεια.
Επειδή πολλοί δέν αντιλαμβάνονται πόσο κακό πράγμα είνε οί αιρέσεις και οί δημιουργοί και οί διδάσκαλοι και οί ακόλουθοι τών αιρέσεων, γι' αυτό θά άναφέρωμε έδώ μερικά μόνο λόγια της Γραφής σχετικά μέ τις αιρέσεις και τους αιρετικούς. Άπ' αυτά τά λόγια θά φανή, οτι ή Γραφή γιά τις αιρέσεις και τους αιρετικούς εκφράζεται μέ τον φοβερώτερο τρόπο, μέ τούς χειρότερους χαρακτηρισμούς.
Στήν έπί τού Όρους Όμιλία του ό Αρχηγός της Πίστεως μας, ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είπε: «Προσέχετε άπό τών ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς ύμας έν ένδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ εισί λύκοι άρπαγες» (Ματθ. ζ' 15). Ό Κύριος έφιστά τήν προσοχή μας επί «τών ψευδοπροφητών», τών ψευδοδιδασκάλων δηλαδή. Οί αιρετικοί διδάσκαλοι διδάσκουν ψεύδη. Οί αιρέσεις είνε ψεύδη, τά μεγαλύτερα ψεύδη. Ψεύτικη δέ δέν είνε μόνον ή διδασκαλία τους, είνε και ή έμφάνισί τους. Εμφανίζονται μέ ένδυμα προβάτου, ως καλοί δηλαδή, πράοι, ήσυχοι, ειρηνικοί, ένώ κάτω άπό τήν πρόβεια, εσωτερικώς, είνε λύκοι, έτοιμοι ν' αρπάξουν και νά κατασπαράξουν τά πρόβατα της ποίμνης τού Χριστού.
Όμοίως με τό Χριστό εκφράζεται γιά τους αιρετικούς ό απόστολος Παύλος, στόμα τού Χριστού. Ομιλώντας στή σύναξι ποιμένων τής Εκκλησίας της Εφέσου είπε: «Έγώ οίδα τούτο, ότι είσελεύσονται μετά τήν αφιξίν μου λύκοι βαρείς εις ύμας μή φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πράξ. κ' 29). Μέ το προφητικό του χάρισμα ό απόστολος γνώρισε την εισβολή αιρετικών στην Εκκλησία και προειδοποίησε: Έγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά τό δικό μου ερχομό θά εισβάλουν σε σάς λύκοι φοβεροί, πού δεν λυπούνται τό ποίμνιο. Λύκους ονομάζει και ό Παύλος τους αιρετικούς. Λύκους φοβερούς, πού δέν λυπούνται τό ποίμνιο του Ιησού, άλλ' ορμούν νά τό κατασπαράξουν. Σ' έπεισε ό αιρετικός νά γίνης και σύ αιρετικός; Σέ κατασπάραξε, όπως ό λύκος τό άρνί, σέ έστειλε στην κόλασι.
Σ' ένα μάγο και «ψευδοπροφήτη», ό όποιος «διέστρεφε τάς οδούς Κυρίου τάς ευθείας», τον Βαριησού, πώς μίλησε ό απόστολος Παύλος; «Πλησθείς Πνεύματος Αγίου και άτενίσας προς αυτόν είπεν Ώ πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας, υιέ Διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης! Ού παύση διαστρέφων τάς οδούς Κυρίου τάς ευθείας;» (Πράξ. ιγ' 9-10). Φοβερώτατος λόγος, ό όποιος άπό πολλούς θά εθεωρείτο ύβρις. Άλλά δέν ήταν ύβρις. Ήταν έλεγχος έν Πνεύματι 'Αγίω. Ακολούθησε θαυματουργικώς και τύφλωσι του διαστροφέως της αληθείας, έλεγχος έν έργω, τιμωρία παιδαγωγική.
Και ό απόστολος Πέτρος μέ τό προφητικό του χάρισμα προβλέπει τήν έμφάνισι αιρετικών στήν Εκκλησία και προειδοποιεί: «Έγένοντο δέ και ψευδοπροφήται έν τω λαω, ώς και έν ύμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις άπωλείας, και τον άγοράσαντα αυτούς Δεσπότην αρνούμενοι, έπάγοντες έαυτοίς ταχινήν άπώλειαν» (Β'Πέτρ. β' 1). Παρουσιάστηκαν δηλαδή και ψευδοπροφήτες στο λαό, τό λαό του Ισραήλ, όπως και σέ σάς, τους χριστιανούς, θά παρουσιασθούν ψευδοδιδάσκαλοι. Αυτοί μέ τρόπο δόλιο θά εισαγάγουν αιρέσεις πού οδηγούν στήν απώλεια, και τον Δεσπότη, τον Χριστό, πού τούς αγόρασε, θά αρνούνται, επιφέροντας έτσι στους εαυτούς τους γρήγορη απώλεια.
Τους αιρετικούς ό απόστολος ονομάζει «ψευδοδιδασκάλους», και τις ψευδοδιδασκαλίες τους χαρακτηρίζει «αιρέσεις άπωλείας»! Φοβερός, φοβερώτατος χαρακτηρισμός. Ή αλήθεια σώζει, οι αιρέσεις οδηγούν στήν απώλεια, στήν κόλασι, στήν αιώνια δυστυχία. Οι αιρετικοί, λέγει επίσης ό απόστολος, είνε άρνηταί του Δεσπότη, του Χριστού, ό όποιος τούς αγόρασε. Άρνηται του Κυρίου! Άλλος φοβερός, φοβερώτατος λόγος. Και άς μή θεωρούμε άρνητάς του Χριστού μόνον εκείνους τους αιρετικούς, οί όποιοι αρνούνται τή θεότητα του Χριστού. Άρνηταί του Χριστού είνε όλοι oi αιρετικοί, διότι δέν παραδέχονται τήν αλήθεια του Χρίστου, άλλά τά ψεύδη του Διαβόλου.
Ό αυτός απόστολος στο Β' Πέτρ. 6' 14 αιρετικούς πού συνδύαζαν τή διαστροφή της αληθείας μέ τις σαρκικές και άλλες αμαρτίες ονομάζει «κατάρας τέκνα»! Παιδιά τής κατάρας, καταταραμένους ανθρώπους. Οι ευσεβείς είνε ευλογημένοι και κληρονομούν ευλογία, oi αιρετικοί είνε καταραμένοι και κληρονομούν κατάρα.
Κατά τον άδελφόθεο απόστολο Ιούδα οι αιρετικοί είνε «νεφέλαι άνυδροι ύπό άνεμων παραφερόμεναι· δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα, έκριζωθέντα' κύματα άγρια θαλάσσης έπαφρίζοντα τάς εαυτών αισχύνας- αστέρες πλανήται, οίς ό ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται» (Ίούδ. 12-13). Οί αιρετικοί είνε δηλαδή σύννεφα άνυδρα, πού παρασύρονται άπό τους άνεμους- δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δυο φορές ξεραμμένα, ξερριζωμένα- κύματα άγρια τής θάλασσας, πού αφρίζουν και φέρουν στην επιφάνεια τις άσχημίες τους- άστρα σκοτεινά, στα όποια τό βαθύ σκοτάδι διατηρείται παντοτινό.
Ό απόστολος Ιωάννης, ό μαθητής τής αγάπης, για τούς αιρετικούς και αυτός ομιλεί μέ γλώσσα αυστηρή, τρομερή. Πώς ονομάζεται ό χειρότερος άνθρωπος, πού θά έμφανισθή στο προσκήνιο τής Ιστορίας, ό άνθρωπος μέ όλη τήν ενέργεια του Σατανά μέσα του και όλη την κακουργία μέσα του και έξω; Αντίχριστος ονομάζεται. Τό άπαισιώτερο και βδελυκτότερο όνομα άνθρωπου. Άλλά και οι αιρετικοί μέ τό αυτό όνομα ονομάζονται άπό τον απόστολο Ιωάννη. Γράφει ό απόστολος: «Παιδία, έσχατη ώρα εστί, και καθώς ήκούσατε ότι ό Αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασι» (Α' Ίωάν. 6' 18). Παιδάκια μου, είνε έσχατος (ή κρίσιμος) καιρός. Και καθώς ακούσατε, ότι ό Αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι έχουν έλθει. Ήδη κατά τήν αποστολική εποχή είχαν έμφανισθή πολλοί αντίχριστοι, αιρετικοί. Και τί νά είπούμε γιά τή σημερινή εποχή; Τότε πολλοί, τώρα πάμπολλοι, αναρίθμητοι αντίχριστοι.
Αναφέραμε μερικά χωρία, δείγματα του τρόπου, μέ τον όποιον εκφράζεται γιά τούς αιρετικούς τό θεόπνευστο κείμενο του Χριστιανισμού, ή Αγία Γραφή. Γιά τούς διαστροφείς τής αληθείας και διεστραμμένους δέν εκφράζεται ή Γραφή μέ ευγένεια, δέν χρησιμοποιεί γλώσσα άβρότητος, άλλ' άκρας αύστηρότητος, διότι ή αίρεσι είνε άκρα ασέβεια. Καταπέλτης ό λόγος τής Γραφής κατά τών αιρετικών!
Και τώρα ερωτούμε: Οί ημέτεροι επίσκοποι, καθηγηταί πανεπιστημίου και άλλοι εκφράζονται γιά τούς αιρετικούς όπως εκφράζεται ή Αγία Γραφή; Λέγουν γι' αυτούς και αυτούς ώμή τήν αλήθεια; Λέγουν τήν αλήθεια κατά τις συναντήσεις και συζητήσεις μέ αιρετικούς, κατά τά διαχριστιανικά συνέδρια, και κατά τούς περίφημους Διάλογους; Λέγουν, ότι οι αιρετικοί μέ τις διδασκαλίες τους εισάγουν «αιρέσεις άπωλείας»; Λέγουν, ότι οί αιρετικοί είνε «λύκοι άρπαγες έν ένδύμασι προβάτων», «λύκοι βαρείς μή φειδόμενοι του ποιμνίου», «πλήρεις παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας, υιοί Διαβόλου», «κατάρας τέκνα», «αντίχριστοι» κλπ.; Εκφράζονται γιά τους αιρετικούς, όπως ό Χριστός και οι Απόστολοι; Ή έγιναν ευγενέστεροι των Αποστόλων και τού ιδίου του Χριστού και σιωπούν ή θωπεύουν τούς αιρετικούς πού έφθασαν μέχρι του σημείου νά εγκρίνουν τήν ομοφυλοφιλία και νά τελούν γάμους ομοφυλοφίλων και χειροτονίες ομοφυλοφίλων; Δυστυχώς, δυστυχέστατα, ημέτεροι επίσκοποι και καθηγηταί πανεπιστημίου και άλλοι δέν συγκινούνται άπό τήν Αγία Γραφή και δέν εκφράζονται γιά τούς αιρετικούς όπως ή Αγία Γραφή, άλλ' άλλοι σιωπούν, άλλοι εξαντλούν κάθε ευγένεια και αβρότητα προς τους αιρετικούς, και άλλοι δηλώνουν, ότι παπικοί, προτεστάντες, άγγλικανοι κ.ά. δέν είνε αιρετικοί! Απομένουν αιρετικοί μόνον οι Χιλιασταί ή ψευδο-Μάρτυρες του Ίεχωβά!...
Τί νά είπούμε γιά τούς ημετέρους, οί όποιοι δέν συγκινούνται άπό τά λόγια του Χριστού και τών Αποστόλων, και φέρονται προς τους αιρετικούς σάν νά μήν είνε αιρετικοί; Νά είπούμε τούτο, ότι δέν είνε ημέτεροι, άλλ' ύπεναντίοι. Και βασανίζουν τις ψυχές τών συνειδητών Όρθοδόξων. Και αναμένεται νά δημιουργήσουν περιπέτειες στους πιστούς γιά τήν Πίστι. Ας προετοιμαζώμεθα λοιπόν γιά τήν άντιμετώπισι διωγμού...
το αναδημοσιευουμε απο τις Ακτινες
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Είναι λάθος να λέμε, ότι η αγία Γραφή δεν περιέχει ούτε ένα, ούτε το ελάχιστο λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ/
Είναι λάθος να συγχέεται η Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής με το αλάθητο. Η Αγία Γραφή είναι αλάθητη μόνο σε θέματα σωτηρίας και μόνο ερμηνευόμενη από την Εκκλησία, η οποία είναι και αυτή που έγραψε την Αγία Γραφή.
Τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη, έχουν γίνει προσθήκες και αφαιρέσεις ή μετατροπές σε διάφορα σημεία τους. Βεβαίως οι μετατροπές είναι μικρής δογματικής σημασίας, εφόσον ξεκαθαρίζονται από άλλα σημεία, όμως δεν παύουν να είναι διαφορές.
Ο συγγραφέας ενός κειμένου της Αγίας Γραφής, συχνά μας γράφει αυτό που θυμόταν ή αυτό που κατάλαβε από μια ομιλία ή μια ιστορία. Μερικοί ακόμα, όπως ο ευαγγελιστής Λουκάς, δεν ήταν καν αυτόπτες μάρτυρες των όσων έγραψαν, αλλά μας μεταφέρουν όσα «διερεύνησαν» από τους αυτόπτες, όπως ο ίδιος ο Λουκάς παραδέχεται στην αρχή του βιβλίου του (1. 2): «καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου». Έτσι έχουμε το Χριστό που μίλησε, αυτόν που τον άκουσε και κατάλαβε όσα κατάλαβε, τον Λουκά, στον οποίο μεταφέρθηκαν αυτά τα λόγια και τον τρόπο που τα κατάλαβε ο Λουκάς. Στη συνέχεια, έχουμε τον Λουκά να τα καταγράφει και εμάς με τη σειρά μας, να τα διαβάζουμε και να τα κατανοούμε με τους δικούς μας περιορισμούς και τις δικές μας προκαταλήψεις και αντιλήψεις.
Για παράδειγμα, ο Λουκάς αναφέρει μια φράση του Χριστού από την επί του όρους ομιλία, ως εξής: «μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού» (6. 20). Αντιθέτως ο Ματθαίος την αναφέρει ως εξής: «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5. 3). Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, άλλο είναι «οι πτωχοί» και άλλο «οι πτωχοί τω πνεύματι». Και έστω και αν ισχύουν και οι δυο αυτές φράσεις για τη χριστιανική πίστη, δεν είπε ο Χριστός και τις δυο. Μία από τις δυο είπε. Τι είπε όμως; Είναι σαφές ότι τα λόγια του μεταφέρθηκαν διαφορετικά από έναν από τους δυο ευαγγελιστές! Γιατί εδώ, μεσολάβησε η προσωπική κατανόηση του μεταφέροντος το λόγο του Χριστού και βέβαια η μνήμη του.
Ένα άλλο παράδειγμα έχουμε στην Κυριακή προσευχή. Άλλη προσευχή καταγράφει ο Ματθαίος (6. 9-13) και άλλη ο Λουκάς (11. 2-4), η Εκκλησία όμως επέλεξε τη μια από αυτές στη λατρευτική της ζωή:
ΙΚ
Β/
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως «θεοπνευστία» δεν σημαίνει «αλάθητο». Ο Θεός εκπληρώνει το σκοπό του, μέσα από την ανθρώπινη αδυναμία και τα λάθη. Και τότε είναι φανερό, ότι δεν είναι κανένας άνθρωπος ο αλάθητος οδηγός και φωστήρας, αλλά μόνον ο Θεός είναι Αυτός που μπορεί να οδηγήσει ασφαλώς την Εκκλησία Του.
Η Αγία Γραφή δεν είναι «υπαγορευμένο κείμενο». Οι συγγραφείς της, δεν είχαν τη συναίσθηση, ότι αυτό που έγραφαν θα ενσωματωθεί στην Αγία Γραφή. Έγραφαν περί της Αποκάλυψης του Θεού σ’ αυτούς. Δεν τους υπαγόρευσε ο Θεός την Αγία Γραφή, υπό τύπον προϊσταμένου και γραμματέως. Κατέγραψαν κάποια πράγματα ωφέλιμα (είτε κατ’ εντολή του Θεού, είτε από μόνοι τους), στα οποία υπήρχε και θεία Αποκάλυψη. Και αυτή η θεία Αποκάλυψη που περιείχαν, τα έκανε να συγκαταριθμηθούν από την Εκκλησία ως Θεόπνευστα. Δεν ήταν ολόκληρα Θεία Αποκάλυψη. Αλλά περιείχαν Θεία Αποκάλυψη. Αυτό σημαίνει, ότι δεν είναι σωστό να θεωρούμε κάθε τους λέξη ως αλάθητη. Αλλά μόνον εντός της παράδοσης της Εκκλησίας είναι δυνατό να γίνει η ορθή κατανόηση του κειμένου.
Αν ο σκοπός του Θεού ήταν να είναι η Αγία Γραφή αλάθητη, θα είχε αποτύχει! Γιατί έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω προβλήματα που αναφέραμε, κανείς δεν είναι δυνατόν να τη διαβάσει και να ισχυρισθεί ότι διαβάζει και αντιλαμβάνεται το ακριβές νόημα που είχε υπόψη του ο συγγραφέας του κάθε βιβλίου. Το ακριβές νόημα της Θείας Αποκάλυψης δεν είναι δουλειά της Αγίας Γραφής, αλλά της Εκκλησίας συνολικά και διαχρονικά.
Αλλά η Αγία Γραφή, ως θεόπνευστο σύγγραμμα, είναι γραμμένο με τη Θεία Πρόνοια. Και τίποτα εκεί μέσα δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός δια της Εκκλησίας Του, φρόντισε να γραφεί και να μαζευτεί, οτιδήποτε χρειαζόταν για το σκοπό της Αγίας Γραφής. Αυτό σημαίνει, ότι έχουν το σκοπό τους εκεί, ακόμα και τα λάθη! Έτσι ο πιστός πρέπει να ζητάει βοήθεια κατανόησης από «τον στύλο και εδραίωμα της αληθείας» (Τιμόθ. Α΄ 3. 15), δηλ. την Εκκλησία.
Όταν η Αγία Γραφή από μόνη της ερμηνευτεί ξέχωρα από την Ιερά Παράδοση, δεν διαφέρει από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο και περιέχει λάθη. Παράδειγμα: Γράφει ο Ματθαίος (27. 9): «τότε επληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος. και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ». Λοιπόν, όσο και αν ψάξει κανείς στον Ιερεμία, αυτή τη παράγραφο δεν θα τη βρει! Και ας γράφει ο Ματθαίος, ότι το λέει ο Ιερεμίας. Υπάρχει όμως αυτό το εδάφιο; Ναι, υπάρχει, αλλά στον προφήτη Ζαχαρία (11. 12): «και ερώ προς αυτούς ει καλόν ενώπιον υμών εστιν, δότε στήσαντες τον μισθόν μου ή απείπασθε. και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργυρούς». Εδώ είναι προφανές, ότι ο Ματθαίος έγραψε από μνήμης τη προφητεία και έκανε λάθος! Νόμιζε ότι την είχε διαβάσει στον Ιερεμία, αλλά την είχε διαβάσει στο Ζαχαρία! Συνεπώς αυτά που έγραφε, δεν του τα υπαγόρευε ο Θεός. Δικά του ήταν! Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να του υπαγόρευσε λάθος πληροφορία. Μήπως ο Θεός δεν ήξερε ποιος έγραψε την προφητεία; Όμως ο Θεός τον άφησε να κάνει αυτό το λάθος, για να είναι αυτό το λάθος σήμερα, ατράνταχτη απόδειξη, απέναντι σ’ αυτούς που έχουν την άποψη ότι η Αγία Γραφή είναι αλάθητη!
ΙΚ
«Ό αυτός απόστολος στο Β' Πέτρ. 6:14 αιρετικούς πού συνδύαζαν τή διαστροφή της αληθείας μέ τις σαρκικές και άλλες αμαρτίες ονομάζει ''κατάρας τέκνα''!».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ακούει αυτά ο θολοκουλτουριάρης θεολόγος των Πατρών ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ; Του ταιριάζουν κουτί…
Είμαι κι εγώ της γνώμης πως δεν έχει νόημα να λέμε πως η Αγία Γραφή δεν έχει κανένα απολύτως λάθος όσον αφορά τα ανθρώπινα κριτήρια που όμως ελάχιστα ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα φαίνεται πως έχει γραμματικά λάθη. Το "από μακρόθεν" (Λουκα 16.23)μάλλον είναι γραμματικό λάθος. Αλλά αυτό δεν αναιρεί την θεοπνευστία της Γραφής, ίσα ίσα μας βοηθά να καταλάβουμε πως η θεοπνευστία δεν είναι μαγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν." (Κατα Ιωάννη 14.26). Ακόμα και η ανάμνηση των όσων είπε ο Χριστός, αυτά δηλαδή τα οποία καταγράφονται στα ευαγγέλια, εμπνέεται από τον Θεό.
"Τι φρονεί η Εκκλησία περί των κανονικών βιβλίων της Καινής Διαθήκης (και των κανονικών της Π.Δ.).
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Φρονεί ότι είναι αλάθητα. Δια την Εκκλησίαν είναι βιβλία αλάθητα, μηδεμίαν ανακρίβειαν και μηδέν λάθος ή ψεύδος περιέχοντα περί την σωτηριώδην αλήθειαν. Λέγω περί την σωτήριον αλήθειαν, διότι μόνο για αυτή αποκλειστικώς ενδιαφέρονται οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης.
Αλλά και σε όλα τα άλλα θέματα, είναι αλάθητα: πρώτον διότι δεν αναμιγνύονται σε επιστημονικά θέματα, δεύτερον διότι ποτέ δεν ιστορούν πράγματα άσχετα προς την υπόθεση της σωτηρίας...
Αν μερικές φορές η Γραφή μιλάει κατά την κοινή αντίληψη μιας δεδομένης εποχής, και όχι κατά την απόλυτη επιστημονική ή ιστορική ακρίβεια, αυτό δεν ακυρώνει το αλάθητό της. Αν δηλ. αποκαλεί τον Ηρώδη τον Β΄ "βασιλέα", ενώ κατά την ιστορική ακρίβεια ήταν "τετράρχης" και όχι βασιλεύς, ή αν μιλάει για "δύση του ηλίου", ενώ κατά την επιστημονική ακρίβεια "ο ήλιος δέν δύει, αλλ΄η γή περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της", ή αν ο Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο "να αποφεύγει την πολλή υδροποσία και να χρησιμοποιεί ολίγον οίνον διά τινας ασθενείας του", ενώ ενδεχομένως αυτά δεν τα συνιστά η ιατρική επιστήμη, όλα αυτά δεν έχουν σχέση με το αλάθητο της Γραφής, αλλά απλά εκφράζουν πώς εκδηλώνεται το πατρικό ενδιαφέρον του Παύλου για την υγεία του Τιμόθεου, ή πώς λέγει ο λαός την δύση του ήλιου, ή πώς αποκαλούσε τότε ο Ιουδαϊκός λαός τον τετράρχη του, έστω και καταχρηστικώς.
β) Τα αλάθητα βιβλία του Κανόνος είναι ιδιαιτέρως και θεόπνευστα. Τούτο είναι αποκλειστικό προσόν των κανονικών βιβλίων της Αγ.Γραφής κατά το φρόνημα της Εκκλησίας. Ο λόγος ο εν τη Γραφή, είναι λόγος του Θεού, απαράλλακτος, ακριβής, αναλλοίωτος. Είναι αποκάλυψις του Θεού εις τους ανθρώπους, αποκάλυψις πραγμάτων τα οποία ήτο φύσει αδύνατον εις τους ανθρώπους να τα μάθουν παρά πάσαν πρόοδον εν τη σοφία. Τα κανονικά βιβλία έγραψε κατ' ουσίαν το Πνεύμα το άγιον, χρησιμοποιήσαν τους ιερούς συγγραφείς ως όργανα. Βεβαίως τα λογικά αυτά όργανα συμμετείχαν εις τα νοήματα άλλοτε περισσότερον και άλλοτε ολιγώτερον, και δεν έγραφαν όπως τα μέντιουμ. επίσης, έδωσαν στα γραπτά τον προσωπικό τους γλωσσικό ή και συγγραφικό χαρακτήρα. αλλά δεν θα ήταν ικανά να γράψουν ή έστω να διανοηθούν αυτά τα οποία έγραψαν, αν δεν εδέχοντο την επιφοίτησιν και την αποκάλυψιν του αγίου Πνεύματος. Αυτά φρονεί η Εκκλησία."
Αντιγραφή και πρόχειρη γλωσσική μετατροπή από Πανεπιστημιακό βιβλίο Θεολογικής Σχολής.
Τα λάθη της λήθης
ΑπάντησηΔιαγραφή"απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι περι καλου εργου ου λιθαζομεν σε αλλα περι βλασφημιας και οτι συ ανθρωπος ων ποιεις σεαυτον θεον"
Όπως αντιμετώπιζαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο, την ίδια αντιμετώπιση κάνουμε σήμερα κι εμείς δια το Άγιον Πνεύμα. Αλλά, φευ, δεν είμαστε Ιουδαίοι. Είμαστε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι. Οι δικοί μας "λίθοι" είναι οι φιλολογικές και άλλες γραμματολογικές αναλύσεις.
- Όχι, η Αγία Γραφή δεν είναι αλάθητη, αλλά είναι θεόπνευστη. Ακούς εκεί, να λέμε αλάθανστη την Αγία Γραφή, ενώ εδώ, εδώ, εκεί και παρέκει, γράφει αυτά κι αυτά και τα λοιπά κι αυτά. Ιδού! Ιδού πόσα λάθη!!
Λαμπρά, ας πάρουμε κι εμείς πέτρες να λιθάσωμεν το άγιον Πνεύμα (συγχώρα με Κύριε) διότι τολμά να μας πει ότι είναι αλάνθαστο, δεν κάνει λάθη, δηλαδή δεν μας φανερώνει (οδηγεί εις) "πάσαν την αλήθεια". Αλάνθανστο δεν είναι, είναι όμως θεόπνευστο, λέμε για να αμβλύνουμε τις οδύνες του λιθιοβολισμού.
Αλλά το θεόπνευστο πώς εκφέρεται και ακόμη, πώς εκφέρεται η Εκκλησία, αφού μόνο σ΄ αυτή αναγνωρίζουμε το αλάθητο, αν και εδώ δεν το ονομάζουμε (την Εκκλησία) θεόπνευστο; Δι΄ ανθρώπων δεν εκφέρεται, καθώς και η Εκκλησία;
Στα λάθη θα μείνουμε ή στην αλήθεια και στα νοήματα; Τα λάθη μπορεί να είναι φιλολογικά και ενδεικτικά της μόνιμης και σταθερής ανθρώπινης ατέλειας που μας συνοδεύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι καταργούμε το αλάθητο της Αγίας Γραφής. Διότι είναι αλάθητη - την αλήθεια φανερώνει - είναι δε και θεόπνευστη.
Όποιοι θέλουν ας αρχίσουν να πετροβολουν και όποιοι άλλοι, ας αφήσουν κάτω τις πέτρες, θέλω να πω τις φιλολογικές αναλύσεις και τα λάθη της λήθης που κάνουν.
Ασχολούμενοι με κορυφαία ζητήματα της θεοπνευστίας, του αλάθητου, της εκκλησιαστικής παράδοσης του κειμένου και της εκκλησιαστικής ερνηνείας της αγίας Γραφής, ξεχάσαμε το κυρίως άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλά τα λέει ο κ.Σωτηρόπουλος, όχι μόνο για τα δογματικά αλλά και για τις σαρκολατρικές αιρέσεις τις αναφερθείσες και στο τρίτο σχόλιο! Αλλά γιατί ο κ.Σωτηρόπουλος τις εντοπίζει μόνο εκτός ορθοδοξίας; Εξ αυτών των σαρκικών παθών και διαστροφών πολλές αιρέσεις εν δόγμασι και πράξεσι ορμώνται, όπως ο Νικολαϊτισμός, οπως οι καταδικασθείσες από την εν Σίδη Σύνοδο αιρέσεις των ενθουσιαστών, μεσαλιανών ευχιτών υπό τον ...Αδέλφιο (όνομα και πράμα) για τα οποία είχε γράψει σε σχόλιο ο αγαπητός ΙΚ.
Επανερχόμαστε στην Κ.Διαθήκη. Διασώζονται περίπου 5.300 χειρόγραφα, βιβλίων ή όλης της ΚΔ, το αρχαιότερο του 70 μ.Χ., εποχής που ζούσαν κάποιοι από τους συγγραφείς. Τα βιβλία (επιστολές τα περισσότερα) διαφυλάχθηκαν αμέσως από την πρώτη Εκκλησία, με φροντίδα να μην αλλοιωθεί το κείμενο, αυτούσια αντιγράφονταν και διαδίδονταν σε όλες τις Εκκλησίες, με τη συναίσθηση ότι είναι ιερά κείμενα των αποστόλων, που πρέπει να αντιγραφούν, να διανεμηθούν και να μην αλλοιωθούν ούτε να παρεισφρύσουν άλλα βιβλία. Γι αυτό από την πρώτη Εκκλησία υπήρξαν οι "κανόνες", οι λίστες ποιά είναι τα γνήσια βιβλία της Κ.Δ. Διαβαζόταν στις συνάξεις πάντοτε, και το οράριο των αμφίων των διακόνων ίσως είναι κατάλοιπο από τους ρολούς των ιερών κειμένων που διάβαζαν ενώπιον του εκκλησιάσματος.
Κριτικές εκδόσεις του κειμένου της Κ.Δ. από συγκρίσεις πολλών χειρογράφων έκαναν οι Tischendorf, Westcott - Hort, Soyter, Soden, Wordsworth-White, επιτομές των οποίων είναι η Αγγλικανική του Baijohn, η προτεσταντική τoυ Nestle κ.ά. Τα κείμενα αυτά δεν τα χρησιμοποιεί επισήμως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Το κείμενο της επίσημης έκδοσης της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας, είναι της Κριτικής Εκδόσεως του καθηγητού της θεολογικής Σχολής Χάλκης Βασιλείου Αντωνιάδου εξ ονόματος του Οικ. Πατριαρχείου, του 1904. Κάποια επουσιώδη ή μη, αντιγραφικά λάθη των χειρογράφων (παραλείψεις, προσθήκες, διαφορετικές γραφές, διαφορετική σειρά λέξεων) επανορθώθηκαν στην κριτική αυτή έκδοση της Κ.Δ. από σύγκριση 125 χειρογράφων της Εκκλησιαστικής παραδόσεως. Το κείμενο είναι σχεδόν ταυτόσημο με το πρωτότυπο, όπως το έγραψαν οι θεόπνευστοι συγγραφείς. Όσα σημεία είναι με πλάγια γράμματα στην έκδοση, βρέθηκε επιστημονικά ότι δεν είναι γνήσια χωρία, ή δεν παρατίθενται σε όλα ανεξαιρέτως τα χειρόγραφα. Ένα από αυτά, νόθο, είναι το Α. Ιωάννου 5,7 το οποίο ο Αντωνιάδης δεν το βρήκε σε κανένα χειρόγραφο της Εκκλησιαστικής παραδόσεως.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ποιό είναι το Πανεπιστημιακό βιβλίο Θεολογικής Σχολής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης θα είτανε ενδιαφέρον να μάθουμε ποιός Πατέρας της Εκκλησίας αναφέρει, ότι η Αγία Γραφή είναι αλάνθαστη.
Και προχωρούμε ακόμη περισσότερο:
Θα είτανε ενδιαφέρον να μάθουμε ποιός Πατέρας της Εκκλησίας αναφέρει, ότι η Εκκλησία (που περιλαμβάνει την Αγία Γραφή) είναι αλάνθαστη ή ποιά Οικουμενική Σύνοδος δογμάτισε "αλαθήτως".
Καμία Οικουμενική Σύνοδος δεν αναφέρει, ότι δογμάτισε "αλαθήτως", αντίθετα αναφέρεται, ότι δογμάτισε "απλανώς"΄, δηλ. χωρίς πλάνη, αλλά όχι χωρίς λάθη. Έτσι:
Η Αγία και Μεγάλη ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος, καθώς η ίδια πολλές φορές μνημονεύεται μ’ αυτό το όνομα στα πρακτικά "εξεφώνησε απλανή όρον", με τα στόματα όλων των παρόντων, καθώς των αντιπροσώπων της Ανατολής, έτσι και των αντιπροσώπων της Ρώμης, στην τελευταία συνεδρίαση αυτής στις 11/16 Σεπτεμβρίου του έτους 681.
Ο όρος "απλανής και απλανώς" χρησιμοποιείται στην Ορθόδοξη πατερική παράδοση. Οι Σύνοδοι και οι Πατέρες εδογμάτισαν "απλανώς" και όχι "αλαθήτως", (Πρβλ. Mansi XI, 632A: "όρον εξεφώνησεν απλανή" και 632D "και τη των αγίων και εκκρίτων πατέρων απλανώς ευθεία τρίβω κατακολουθήσασα.....").
ΙΚ
Σήμερα 11 Ιουλίου με το Πάτριο Εορτολόγιο,δηλαδή στο Άγιο Όρος και όχι μόνο, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιόν από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της. Ερώτημα: Στις ημέρες μας ο "Ορθόδοξος" Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως,αυτόν που μνημονεύουν οι κρατούσες νεοημερολογήτικες εκκλησίες και όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους(εκτός της Μονής Εσφιγμένου) έχει ήδη αναγνωρίσει τα "μυστήρια" των μονοφυσιτών και έχει συμπροσευχηθεί με αυτούς πολλάκις!Πώς θα γιορτάσουν σήμερα στο Άγιο Όρος,στα μοναστήρια αυτά,τη μνήμη του θαύματος αυτού,μνημονεύοντας τον Βαρθολομαίο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν μνημονεύσουν τον Βαρθολομαίο, ποιόν θα έπρεπε να μνημονεύσουν; Ή θα έπρεπε να είναι ανεπίσκοποι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΚ