Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος9 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:03 μ.μ.

    Η Ελληνική μουσική, η Ορθόδοξη Εκκλησιαστική ή βυζαντινή, και η κοσμική παραδοσιακή (δημοτική κ.λπ.) είναι μονοφωνική. Ελάχιστες εξαιρέσεις, π.χ. στην Ήπειρο έχουν πολυφωνία. Στην Εκκλησία αποδίδεται μόνο με τη φωνή χωρίς όργανα, στην παραδοσιακή μας δημοτική μουσική με μουσικά όργανα και φωνή.

    Δυτικής και Ελληνικής μουσικής, και στις μουσικές κλίμακες τα διαστήματα των φθόγγων διαφέρουν αλλά και ενώ η Δυτική είναι πολυφωνική η Ελληνική είναι αυστηρά μονοφωνική, και αν αποδίδεται από πολλά μουσικά όργανα ή τραγουδιστές αποδίδουν την ίδια μελωδία. Στην κλασική πολυφωνία ακούγεται ένα ηχητικό αποτέλεσμα αρμονικής συνήχησης πολλών μουσικών οργάνων, που οδηγεί ίσως σε ηρεμία, αλλά στην Ελληνική μονοφωνική μουσική ο ακροατής διακρίνει ευκρινώς τους φθόγγους, τις φθορές, τις έλξεις, τα μεσοδιαστήματα, την τεχνική δεξιοτεχνία ενός οργάνου ή ενός τραγουδιστή κρατώντας το νου σε εγρήγορση.Τόσο ο δημοτικός μουσικός όσο και ο ψάλτης, πάντοτε δενυπακούει τυφλά στην μελωδία ή παρτιτούρα αλλά εκφράζεται ελεύθερα. Στη δυτική μουσική στο πεντάγραμμο γράφονται ακριβώς οι συχνότητες, οι νότες, ενώ στη βυζαντινή γράφεται η αρχική νότα και έπειτα η αύξηση ή μείωση των εξελισσόμενων διαστημάτων, επιτρέπουσα αυτοσχεδιασμούς και παρεκκλίσεις μικροδιαστημάτων. Μουσική Ελευθερίας η ελληνική μουσική έστω και αν επέζησε σε χρόνους σκλαβιάς, μουσική αυστηρά υπάκουη στην παρτιτούρα η δυτική. Οι λεβέντικοι κυκλικοί χοροί των σκλαβωμένων Ελλήνων ,με τους αυτοσχεδιασμούς, το πιάσιμο ανδρών και γυναικών με το μαντήλι, ήταν πιο ελεύθεροι και ηθικοί από τα καθορισμένα ρομποτικώ τω τρόπω μπαλέτα των δυτικών, όπου μάλιστα ο χορευτής σηκώνει και περιστρέφει προς όλο το ακροατήριο την ντάμα μπαλαρίνα οποία ανοίγει τα πόδια της και προς τέρψιν των ακροατών θεατών επιδεικνύει τα απόκρυφά της και από τα "ταγκώ" για οποία ο Κολοκοτρώνης είπε "¨μα αυτό είναι μισό... γ...σι)

    Με τα ωδεία, από την εποχή του Όθωνα εξορίσθηκε από την Ελλάδα η Ελληνική μουσική, διδασκομένης μόνο της Δυτικής ντο ρε μι. Ευτυχώς η βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική διατήρησε κάποιες κλίμακες. Επίσης προφορικά, από γενιά σε γενιά παραδόθηκε η δημοτική και παραδοσιακή μας μουσική και μόλις στις μέρες μας άρχισε να διδάσκεται θεωρητικά σε ωδεία.

    Γιατί στη συναυλία, δεν επελέγη ένας τραγουδιστής που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην Ορθοδοξία, όπως ο Γιώργος Κοινούσης; Και Ορθοδοξότατο ρεπερτόριο θα παρουσίαζε και κατά τη γνώμη μου καλή Ελληνοπρεπέστατης καλλιέργειας φωνή έχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΛΕΝΗ10 Φεβρουαρίου 2011 στις 1:58 μ.μ.

    Αγαπητε κυριε ανωνυμε μεσα στον ναο δεν επιτρεπονται οι συναυλιες ,ακομα κι αν ειναι απο τραγουδιστη με ορθοδοξο ρεπερτοτιο.Για τις συναυλιες υπαρχουν τα σταδια,τα ανοιχτα η κλειστα θεατρα κτλ.Οι ιεροι ναοι ειναι τοποι για να τελουνται τα μυστηρια της εκκλησιας μας,να προσευχομαστε να μας ελεησει ο Αγιος τριαδικος θεος μας και να δοξολογουμε το αγιο ονομα του! Δεν ειναι τοπος ψυχαγωγιας κοσμικης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10 Φεβρουαρίου 2011 στις 8:56 μ.μ.

    Όχι κοσμική !!! μιλάμε για άσματα βυζαντινοπρεπή, ρεπερτορίου εθνικού και Ορθοδόξου.

    Οι ναοί είναι κυρίως για αυτά που αναφέρετε αλλά όχι μόνο, αν ο σκοπός είναι χριστιανικός και οι καιροί ου μενετοί. Σε έκτακτες περιπτώσεις οι ιεροί Ναοί στέγασαν πρόσφυγες από τη Μ.Ασία, τραυματίες, στρατιώτες, επαναστάτες του 1821, επαναστατικές εκδηλώσεις στην Αγία Λαύρα, Κούγκι, Αρκάδι, το κρυφό σχολειό, τη Φιλική Εταιρεία. Στους σεισμούς του 1977 στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύφθηκε άγνωστη υπόγεια σήραγγα που ξεκινάει από το ιερό (!) του Μητροπολιτικού Ναού Θεσσαλονίκης και καταλήγει στο κτίριο που το 1903-1908 ήταν το Προξενείο της Ελλάδος στην Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία. Από το ιερό του ναού οι μακεδονομάχοι μπαινόβγαιναν στο Προξενείο μέσω του τούνελ, ενώ οι "πράκτορες" του εχθρού νόμιζαν ότι πάνε να ανάψουν το κεράκι τους. Εμεις στη Θεσσαλονίκη έχουμε συνηθίσει από τον π.Λεωνίδα, τον Παντελεήμονα τον Β΄και τον σεβασμιώτατο Άνθιμο, να γίνονται και πατριωτικού περιεχομένου ομιλίες εντός των ναών και πολλάκις να άδεται ο Εθνικός Ύμνος.

    Στον Αγ.Φώτιο Θεσσαλονίκης αρχίζουν εντός του ι.ναού, όχι στην υπόγεια αίθουσα, ομιλίες, 13/2/2011 π.Μωϋσής, 20/2/2011 π.Ιωακείμ Καρυών κ.ο.κ. την 13 Μαρτίου 2011 ο γέρων π.Νίκων Νέας Σκήτης, χαριτωμένος πνευματικός πατήρ.

    Θυμηθήτε τις εντός του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης δυο φορές πραγματοποιηθείσες συκεντρώσεις διαμαρτυρίας (κατά του υποχρεωτικού πολιτικού γάμου, εκκλ. περιουσίας) όπου στη μία, ομιλητής ήτο και ο αυστηρός εις αυτά π.Αυγουστίνος Καντιώτης.

    Δεκάδες φορές έχουμε παραστεί σε εορτές και τελετές λήξεως κατηχητικών μέσα σε ναούς, όπου τα παιδιά άδουν χριστιανικά τραγούδια.

    Αντίθετα, ας καταδικάσουμε τις περιπτώσεις υπερβολών στολισμού, ορυζοκουφετοβολίας, πολυτελών και αποκαλυπτικών γυναικείων ενδυμασιών, υπερβολικών τυχηρών, τετραφώνων δυτικοτρόπων χορωδιών, ανθοστολισμού, γιρλαντών, βιντεοσκοπήσεων και εκατοντάδων λάμψεων φλάς, πάτημα του ποδιού του γαμπρού από την νύφη για να αποδείξει ότι δεν θα τηρήσει τον λόγο του Θεού, από την πρώτη στιγμή , "η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα", επί τροχάδην και εν συντομεύσει αναγνώσεις των ι.κειμένων, σχολιασμού και συνομιλιών του εκκλησιάσματος αντί συμμετοχής στην ακολουθία, με συνέπεια οι ιεροί ναοί από τόποι κατανύξεως και προσευχής να είναι τόποι διακωμώδησης των ιερών και οσίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου