Ομολογία

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ

ΚΑΙ ΤΑ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΑ

Oι ΣΗΠΤΟΙ αρχιερείς θελουν παντου να εχουν το πανω χερι.
Τωρα σκεφτηκαν να βαλουν χερι και στα ησυχαστηρια που λειτουργουν σημερα κατα το υποδειγμα της πρωτοχριστιανικης εποχης.
Ετσι ξαφνικα και αιφνιδια ξεκινησαν μια προσπαθεια να νομοθετησουν την υποτελεια τους στην διοικητικη δεσποτικη αυταρχικοτητα τους.
Παρακατω δημοσιευουμε εναν διαλογο μεταξυ του κ. Μπεκιαρη και του δικηγορου κ. Κανελλοπουλου.

Επιστολή προς το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» απέστειλε σήμερα Τετάρτη, 8 Δεκεμβρίου 2010, ο Δικηγόρος κ. Ιωάννης Κανελλόπουλος.

Ο κ. Κανελλόπουλος με την επιστολή του απαντά στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο, σχετικά με την απαντητική επιστολή του Μητροπολίτη προς το πρόσωπο του.

Επιστολή προς τον Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο

Σεβασμιώτατε, την ευχή Σας.

Μου έφεραν σήμερα, 7-12-2010, μια δισέλιδη απαντητική προς το πρόσωπό μου επιστολή Σας, εκτυπωμένη από το πρακτορείο ειδήσεων –ΡΟΜΦΑΙΑ- (www.Romfea.gr) και σπεύδω να Σας δώσω τις κάτωθι απαντήσεις:

1) Ουδέποτε απευθύνθηκα προς την Υμετέρα Σεβασμιότητα καθ’ οιονδήποτε τρόπο, δεδομένου ότι ως Πρόεδρος της Επιτροπής προφανώς και φέρετε την όποια ευθύνη Σάς αναλογεί για όσα συνετελέσθησαν.

Εγώ ως όφειλα, απευθύνθηκα προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και εκείνη έπρεπε να Σας καλέσει, για να δώσετε τις αρμόζουσες εξηγήσεις και στην συνέχεια η Ιερά Σύνοδος να απαντήσει υπευθύνως.

Σε διαφορετική περίπτωση, γίνεται τοις πάσι κατανοητό ότι υλοποιείται η λαϊκή ρήση: «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

2) Εντός της επιστολής Σας αναφέρετε: «Το νεότερο σχέδιο (άραγε ποιο από όλα) παρεπέμφθη εκ νέου από την Δ.Ι.Σ. προς την Σ.Ε. επί του Μοναχικού Βίου, όπως πληροφορήθηκα, και θα τύχει εκ νέου επεξεργασίας».

Εξ όλων όσων γράφετε, αυτό είναι το σημαντικότερο· και ελπίζω να κληθούν επισήμως και εγγράφως τα Ησυχαστήρια να εκφέρουν επισήμως και εγγράφως -ως οι Ιεροί Κανόνες και ο Νόμος ορίζουν- τις απόψεις τους, διότι αυτό είναι το ορθό και το ζητούμενο, και όχι η όποια δική μας αντιδικία.

3) Για τα όσα διατείνεσθε στην επιστολή Σας, Σας παραπέμπω στην από 1-12-2010 επιστολή του σεβαστού Καθηγουμένου, π. Σπυρίδωνος, μέλους της Συνοδικής Επιτροπής, ο οποίος εν τω Πνεύματι της Αληθείας, που τον διακρίνει, δημοσίως δηλώνει ότι εξηπατήθη. Επίσης Σας παραπέμπω και στην από 6-12-2010 επιστολή μου προς τον σεβαστό Καθηγούμενο, π. Σπυρίδωνα.

4) Μου απευθύνετε επί λέξει την συμβουλή: «Ως μέλος της Εκκλησίας οφείλετε να έχετε κατά νουν ότι το Συνοδικόν πολίτευμα και ο Επισκοποκεντρικός χαρακτήρας είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της εσωτερικής ζωής ασφαλώς και της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας, και να εμπιστεύεστε περισσότερο την ευθυκρισία των Επισκόπων Της».

Σεβασμιώτατε, αυτό το «επιχείρημά» Σας, είναι αλήθεια ότι έχει μεγάλη «προϊστορία»! Ήδη στα χρόνια της επίγειας παρουσίας του Χριστού, οι τότε Αρχιερείς του λαού Του, επικαλούμενοι τον επισκοποκεντρικό χαρακτήρα και την επισκοποκεντρική εξουσία, όχι τον Κανελλόπουλο, αλλά τον Θεό τον Ίδιο επέπλητταν, λέγοντας: « Ειπέ ημίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς, ή τις εστίν ο δους σοι την εξουσίαν ταύτην;».

Ο Χριστός δεινοπάθησε, συκοφαντήθηκε, χλευάστηκε, έτυχε προδοσίας, κατηγορήθηκε ψευδώς από τους ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ Του. Αυτοί είναι που ξεσήκωσαν τον λαό εναντίον Του, αυτοί έστειλαν τους στρατιώτες νύχτα να Τον συλλάβουν, αυτοί δέσμιο στην αυλή του Επισκοπείου Τού έστησαν ψευδο-δικαστήριο, αυτοί έβαλαν ψευδομάρτυρες να ψευδομαρτυρήσουν εναντίον Του, αυτοί διέρρηξαν τα ιμάτιά τους, αυτοί αναιτίως Τον καταδίκασαν, ενώπιον των Αρχιερέων ο υπηρέτης τους Τον ράπισε, αυτοί Τον πήραν και δέσμιο Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο, αυτοί –καίτοι ο Πιλάτος διαπίστωσε την αθωότητά Του- εκβίασαν και τον πολιτικό Ηγεμόνα να εκδώσει καταδικαστική εναντίον Του απόφαση, αυτοί οι Αρχιερείς εκραύγαζαν «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».

Αυτοί εκβίασαν τον Πιλάτο ώστε ο Κύριος Ιησούς να μαστιγωθεί, να γυμνωθεί, να εμπτυσθεί, να περιπαιχθεί, να αναλάβει το βαρύ φορτίο του Σταυρού και εν μέσω δύο ληστών να σταυρωθεί ως άνομος.

Οι τότε Αρχιερείς ήταν που κατηγορούσαν τον Κύριο προς τον Πιλάτο: «ανασείει τον λαόν διδάσκων καθ’όλης της Ιουδαίας».

Αυτοί, οι τότε Αρχιερείς, ανέκραξαν: «άρον τούτον, απόλυσον δε ημίν Βαραββάν». Αυτοί, οι τότε Αρχιερείς, ήταν που «φωναίς μεγάλαις αιτούμενοι αυτόν σταυρωθήναι, και κατίσχυον αι φωναί αυτών και των αρχιερέων».

Οι τότε Αρχιερείς -ενώ ο Ιησούς ήταν στον Σταυρό- ήταν οι εμπαίζοντες μετά των γραμματέων και περιγελούσαν τον Ιησού λέγοντας: «άλλους έσωσε εαυτόν ου δύναται σώσαι».

Αν έχετε παρατηρήσει, Σεβασμιώτατε, όλο το Ευαγγέλιο γράφει τι έκαναν οι Αρχιερείς στον Ιησού και πώς Τον σταύρωσαν.

Δεν είναι τυχαίο, νομίζω, ότι μόλις συνεστήθη η Εκκλησία, ο Θεός αμέσως απευθύνθηκε διά του Αποστόλου Του, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στους Αρχιερείς των Εκκλησιών και, όπως αναφέρεται στην Ιερά Αποκάλυψη, στον Αρχιερέα της Εκκλησίας των Σάρδεων, λέει: «όνομα έχεις ότι ζης, και νεκρός ει... ου γαρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα ενώπιον του Θεού... μνημόνευε ουν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον...» (Αποκ., κεφ. Γ΄) και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Λαοδικείας, λέει: «οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου...συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και κολλύριον ίνα εγχρίση τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης» (Αποκ., κεφ.Γ΄).

Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας των Θυατείρων, λέει: «έχω κατά σου ολίγα...» (Αποκ., κεφ. Β΄). Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Περγάμου, λέει: «έχω κατά σου ολίγα... μετανόησον ουν· ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και πολεμήσω...» (Αποκ., κεφ. Β΄). Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Εφέσσου, λέει: «Έχω κατά σου, ότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας, μνημόνευε ουν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον, ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και κινήσω την λυχνία σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης» (Αποκ. κφ. Β΄).

Σεβασμιώτατε, ο Ιησούς δεν πρόλαβε να αναστηθεί και στους πρώτους Αρχιερείς των τοπικών εκκλησιών (οι οποίοι αναμφιβόλως ήταν εμφορούμενοι και ενεργούμενοι υπό του Αγ. Πνεύματος), που χειροτονήθηκαν διά των Αγίων Αποστόλων, διαμηνύει ότι πρέπει να συμμορφωθούν.

Είναι γνωστά τα όσα υπέστησαν Άγιοι της Εκκλησίας μας από τους Αρχιερείς και, αν θέλετε, και από το «συνοδικό» σύστημα.

Λαμπρό παράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος από Σύνοδο συκοφαντήθηκε, ψευδώς κατηγορήθηκε, εδιώχθη εκ του θρόνου, εστάλη στην εξορία, καθαιρέθηκε, τιμωρήθηκε με ακοινωνησία και πέθανε στην εξορία!

Και για τα όσα υπέστη ακριβώς από το «συνοδικό» σύστημα των Αρχιερέων, αναγορεύθηκε Άγιος και οι Αρχιερείς τώρα τελούν την Θεία Λειτουργία του και τον έχουν πρότυπο Αρχιερέως!

Αυτά όλα περί του σεβασμού στον ΕΠΙΣΚΟΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ, περί της οφειλομένης εμπιστοσύνης προς την ευθυκρισία των Επισκόπων, θα τα συστήνατε, Σεβασμιώτατε και στην μακαριστή Γερόντισσα Μακαρία της Ι. Μονής του Αγ. Εφραίμ της Ν. Μάκρης;

Μετά από τουλάχιστον όλα αυτά, θα Σας παρακαλούσα να μου συγχωρήσετε το δικαίωμα να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Το σύστημα της Εκκλησίας μας, Σεβασμιώτατε, είναι μόνον ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ.

Το κέντρο όλων μας πρέπει να είναι ο Χριστός. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό είναι της παρούσης να αναλυθεί.

Και οι Αρχιερείς «τω καιρώ εκείνω», προσπαθούσαν και αγωνιζόντουσαν να πάρουν τον λαό από τον Χριστό και να τον επικεντρώσουν στον εαυτό τους, πράγμα που το κατάφεραν, αλλά είχε ολέθριες συνέπειες!

Μου γράφετε, επαναλαμβάνω, ότι οφείλουμε να έχουμε κατά νουν... τον Επισκοποκεντρισμό. Εκ νεότητός μου όμως, διαβάζοντας ασκητικά συγγράμματα (τον Ευεργετινό, το Γεροντικό, πλήθος βίων Αγίων Μοναχών και Μοναζουσών), πουθενά, Σεβασμιώτατε, δεν βρήκα οι Όσιοι αυτοί Πατέρες και Αββάδες να συστήνουν στους Μοναχούς ότι οφείλουν να έχουν ως επίκεντρο του νοός τους τον Επίσκοπο, αλλά μόνον τον Θεό και εξ’ Αυτού να μη μετεωρίζονται.

Αντιθέτως, διάβασα ότι πολλοί Πατριάρχες και Αρχιερείς προσέτρεχαν σε Μοναχούς που είχαν επίκεντρο του νοός τους τον Χριστό, ώστε να πληροφορηθούν τα του Θεού (βλ. Μέγας Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.λ.π.) και τα των Εκκλησιών τους.

Ο Θεός, Σεβασμιώτατε, «ουκ έστιν προσωπολήπτης». Δεν επηρεάζεται από πρόσωπο Πατριάρχου, Αρχιερέως, Μοναχού ή Λαϊκού. Εστιάζει μόνο στον νου των ανθρώπων, για να δει ποιος νους Τον έχει επίκεντρο και ταπεινώνει πατρικά τα παιδιά Του, που δεν τον έχουν ως επίκεντρο.

Έτσι, τον Μέγα Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Άγιο Αθανάσιο, τον ονομαζόμενο «Στύλο της Ορθοδοξίας», τον ταπεινώνει και τον στέλνει στην έρημο, για να ωφεληθεί από τον Μοναχό Μέγα Αντώνιο, τον ονομαζόμενο «Στύλο του Μοναχισμού», τον στέλνει στον τσαγκάρη της Αλεξανδρείας, για να ωφεληθεί από τον ταπεινό λαϊκό. Ο Θεός μόνον είναι Πατέρας· γι’ αυτό και μας συμβουλεύει: «μη καλέσητε Πατέρα επί της γης. Εις ο Πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς».

Τελειώνοντας, Σεβασμιώτατε, και για να μην παρεξηγηθώ, θέλω να επισημάνω ότι θα συμβάλλατε κατά πολύ στο να εμπιστευόμαστε «περισσότερο την ευθυκρισία των Επισκόπων», εάν βλέπαμε να μην ενεργείτε «ως Δεσπότες», ως «εξουσίαν έχοντες», ως... ως... αλλά ως Πατέρες εμφορούμενοι και ενεργούμενοι από ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη για τα τέκνα Σας τα πνευματικά.

Οι Μοναχοί και οι Μοναχές των Ησυχαστηρίων είναι άνθρωποι που εν πλήρη ελευθερία άφησαν γονείς, συγγενείς, πλούτο, κόσμο, απολαύσεις και αφιερώθηκαν στον Θεό και όχι στους Αρχιερείς.

Είναι ιερά αναθήματα και πριν συστήσουν τις Αδελφότητές τους, με πλήρη ειλικρίνεια και χωρίς μεθοδεύσεις, αναγνωρίζοντας τον επιχώριο Επίσκοπο ως πατέρα τους, Τού εξέφρασαν την θεώρησή τους για τον μοναχισμό και Του κατέστησαν σαφείς τους όρους της ιδρύσεως των Ησυχαστηρίων τους.

Ο Επίσκοπος με τη σειρά του ήλεγξε τα καταστατικά, ήλεγξε τη νομιμότητά τους, το σύμφωνο με τις μοναχικές υποτυπώσεις και παραδόσεις πνεύμα τους, ζήτησε τις διορθώσεις που έκρινε, το ενέκρινε ο ίδιος, το έθεσε προς έγκριση στην Ι. Σύνοδο, εξετάσθηκε και ενεκρίθη από αυτήν και στην συνέχεια, αφού εξετάσθηκε και ενεκρίθη και από το Υπουργείο Θρησκευμάτων, δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ.

Και έρχεσθε σήμερα, Σεβασμιώτατε, να πείτε ότι είναι «αντικανονική η δημιουργία τους»; Εσάς το Άγιο Πνεύμα Σάς πληροφορεί με καθυστέρηση δεκάδων ετών; Ή άλλο πνεύμα Σάς υπέδειξε πώς να υπονομεύσετε τα ίδια τα παιδιά Σας και όσα άλλοι Αρχιερείς ενέκριναν;

Οι Μοναχοί και οι Μοναχές είναι παιδιά Σας· όμως, ένας Πατέρας που αγαπά τα παιδιά του τα ενημερώνει και συζητά μαζί τους για ό,τι τους αφορά.

Συγχωρέστε με να Σας πω ότι σ’ αυτήν την περίπτωση δεν φέρεσθε ως πραγματικοί Πατέρες και δεν σέβεσθε την προσωπικότητα αυτών των παιδιών Σας ούτε τη Νομική Προσωπικότητα αυτών των Μονών, τις οποίες Εσείς οι ίδιοι ιδρύσατε.

Οφείλατε να «περιθριγκώσετε» τα παιδιά Σας και όχι το «σχέδιο Κανονισμού» Σας έναντι των παιδιών Σας, φοβούμενοι μήπως ο Κανονισμός αρθεί από την επίκληση των νόμων εκ μέρους των παιδιών Σας. Η αγάπη, άλλωστε, έξω βάλλει τον φόβον.

Όσον αφορά σ’ αυτό που γράφετε, ότι: «καταλήξατε στο σχέδιο κατά πλειοψηφία με μοναδικό μειοψηφίσαντα τον σεβαστό π. Σπυρίδωνα» (πράγμα που ουδόλως αναφέρεται στην προς την Ι. Σύνοδο επιστολή Σας και εκ των υστέρων αναγκάζεσθε να το ομολογήσετε), πιστεύω ότι έγινε πλήρως κατανοητή η «δημοκρατικότατη» στάση Σας έναντι των Ησυχαστηρίων.

Κι εγώ θα μπορούσα να συστήσω μια Επιτροπή και να καλέσω πέντε Ηγουμένους και πέντε Ηγουμένες Ησυχαστηρίων, δυο Αρχιερείς και να Σας βγάλω... πλειοψηφική απόφαση!

Το θέμα, λοιπόν, είναι ποιοι είναι αυτοί που πλειοψήφισαν, πώς και με ποια κριτήρια επελέγησαν για την Επιτροπή, ώστε να πλειοψηφίσουν έναντι του ενός και μοναδικού Ηγουμένου-εκπροσώπου των Ησυχαστηρίων, που ως ήταν λογικό και αναμενόμενο, μειοψήφισε και δηλώνει ότι εξαπατήθηκε!

Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι πράγματι υπάρχουν Αρχιερείς με Πατρικό Πνεύμα, που αγαπούν ειλικρινά τα παιδιά Τους περισσότερο από εμένα, και ότι άμεσα θα παρέμβουν δείχνοντας εμπράκτως αυτή την αγάπη Τους. Ζητώντας την ευχή Σας, διατελώ

μετά τιμής και σεβασμού,

Ιωάννης Κανελλόπουλος