Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010



Σύγχρονο

αντιπαραμύθι

Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

1983 μ.Χ.

Μια κόρη, ας πούμε πως την έλεγαν Μαρία, γεννημένη σε μια δροσόλουστη κωμόπολη της Κρήτης, βρίσκεται στην Αθήνα για σπουδές. Ο πατέρας φτωχός εργάτης, η μητέρα της, εργαζόμενη κι αυτή. Μεροδούλι-μεροφάι, αλλά το «δόξα σοι, ο Θεός!» δεν λείπει από το στόμα τους.


Όμορφη η Κρητικοπούλα! Ο λαμπρογάλανος ουρανός της Κρήτης κ’ η νταντελοπλουμισμένη θάλασσά της, κ’ οι ζέφυροι και τα μαϊστράλια, λες κι έβαλαν τα δυνατά τους να την κάμουν σωστή ζωγραφιά!…


Από τα βάθη της Ανατολής, από χώρα εξωτική, ένα πριγκιπόπουλο, γιός ενός Μαχαραγιά, ένας νιός με περίσσια κι εκείνος ομορφιά, έρχεται στην Αθήνα από το Λονδίνο όπου σπούδαζε. Αντάμωσε το πριγκιπόπουλο της Ανατολής την κόρη της λεβεντογέννας και, όπως στα παραμύθια, μια μεγάλη αγάπη τους ένωσε! Την κόρη του εργάτη και τον γιό τού Μαχαραγιά! Μια θερμή αγάπη, που βάδιζε γοργά για γάμο…


Σε κάμποσο καιρό, ο Μαχαραγιάς πατέρας του παλληκαριού κάλεσε στη μακρινή πατρίδα του τους γονείς της Μαρίας νάρθουν μαζί με τα παιδιά, να γνωριστούν, να τους φιλοξενήσουν και να ετοιμάσουν και το γάμο. Φθάνοντας οι Κρητικοί στον τόπο του γαμπρού, στο παλάτι των «συμπεθέρων», νόμισαν πως ονειρεύονται. Κήποι, σωστές ζωγραφιές!… Λιμνούλες, πίδακες, πουλιά πολύχρωμα, λουλούδια κάθε λογής!… Σάλες παραμυθένιες! Διάκοσμος, που μόνο σε όνειρο μπορούσαν να δουν… Πλημμύρα από υπηρέτες! Χαμόγελα από γύρω-γύρω. Βασιλικά έξοδα και περιποιήσεις… Ζαλίστηκαν οι άνθρωποι από τη «χρυσή τύχη» της κόρης τους!


-Ποιος θα μας το ‘λεγε, παιδί μας, πως μια μέρα θα γινόσουν η βασιλοπούλα του παραμυθιού!…

Ήρθε η ώρα να κουβεντιάσουν για το γάμο. Η Κρητικοπούλα ρωτά:


-Πώς θα μας στεφανώσει ο παπάς, εμένα Χριστιανή κι εσένα Μουσουλμάνο;


-Ξέρεις, λέει κάπως δειλά το παλληκάρι, για να γίνει ο γάμος μας πρέπει ν’ αφήσεις την πίστη σου και να γίνεις Μουσουλμάνα! Εγώ δεν μπορώ ν’αλλάξω πίστη! Αν πω ότι αρνούμαι το Ισλάμ, χάνω τα δικαιώματά μου, την πατρική μου κληρονομιά, χάνω τα πάντα!.. Αν μ’ αγαπάς στ’ αλήθεια, άφησε το Χριστιανισμό κι έλα στην πίστη του Προφήτη!…


-Το ξέρεις δα πως σ’ αγαπώ και πως για το χατίρι σου άφησα τον τόπο μου κ’ ήρθα στον δικό σου. Μα μου ζητάς πράγματα που δεν γίνονται!.. Είμαι φτωχή και άσημη. Ναι!… Μα είμαι Χριστιανή! Η πίστη του Χριστού είναι η κληρονομιά μου, ο πλούτος μου! Είμαι Ρωμηά κι Ορθόδοξη! Στο σπίτι μας δεν έσβησε της πίστης το καντήλι,,. Δεν είμαι ούτε αγία, ούτε αναμάρτητη. Μα ξέρεις, δεν μπορώ να πάρω αψήφιστα ούτε τη βάφτισή μου, ούτε τη «μεταλάβωση» που πήρα από παιδί στην Εκκλησία… Δεν γίνεται αυτό που μου γυρεύεις! Θα μείνω Χριστιανή. Δεν μπορείς να γίνεις κι εσύ Χριστιανός, να σώσουμε την αγάπη μας;


-Δεν δέχεσαι, λοιπόν; Λυπάμαι!… Χαλάλι σου, αγόρι μου, κ’ η ομορφιά σου, κι ο έρωτάς σου. κ’ η λεβεντιά σου και τα πλούτη σου!… Χαλάλι σου όλα!… Να ‘σαι καλά, παλληκάρι μου!…


…Σε δύο μέρες το αεροπλάνο έφερε τη Μαρία και τους γονείς της στην Αθήνα. Η περιπέτεια, ή -αν θέλετε- τ’ όμορφο όνειρο, τέλειωσε…


1985 μ.Χ.


Η Μαρία, παντρεμένη μ’ ένα ευλογημένο παλληκάρι, ένα Ρωμηόπουλο, χαίρεται το στεφάνι της, τον ταπεινό της τόπο, την «έντιμον πενίαν» της (όπως θάλεγε κι ο Παπαδιαμάντης) και πιο πολύ τη γλυκεία γαλήνη της συνείδησής της…

Ποιός είπε πως έλειψαν στις μέρες μας οι φίλοι κι ομολογητές του Χριστού;…

πηγή: Οσμή ζωής, εκδ. Άθως

6 σχόλια:

  1. Το φιλαράκι σου, ο Τελεβάντος είναι πάλι, χολή και φαρμάκι εναντίον του φαντάσματος κληρικού, επειδή τον καταδιώκουν οι φαντασιοπληξίες και οι εμπάθειες του.

    http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/10/blog-post_30.html

    Τί κακοήθειες είναι αυτές; Τί παιδαριώδη γελοιότητες είναι αυτές του φιλαρακίου σου; Τί πρωτοφανής εμπάθεια ;

    Αντίθετα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αρχίζει τώρα τελευταία να τον εγκωμιάζει και όπως ο ίδιος λέει, να χύνει δάκρυα συγκινήσεως όταν τον βλέπει! Κύριε ελέησον!

    Φιλόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι δουλειά έχει ο Τελεβάντος στην παρούσα περί-
    πτωση;Το κείμενο είναι και όμορφο και συγκλονι-
    στικό!Να μια θυσία,αν όχι αίματος,αλλά των αγα-
    θών του κόσμου τούτου,που δε μπορεί εύκολα κάποι
    ος να δεχθεί να κάνει!Πάντως από την άλλη πλευ-
    ρά ας μη θεωρήσουμε θυσία την πράξη κάποιων ανε-
    γκέφαλων,που τάχα εν ονόματι της θρησκευτικής τους συνείδησης ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΥΝ!Ελπίζω και πιστεύω να μην τους περάσει!Ο κόσμος προχωράει και δε βρισκόμαστε στην εποχή του Γαλιλαίου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε 12:05μμ εδώ είναι ελεύθερο blog και εδώ λάμπει η αλήθεια σε πολλά θέματα. Τώρα αν στεναχωρήθηκε το φιλαράκι σου ο Τελεβάντος, τί να κάνουμε; Βρες μας εσύ σχετικό τόπο να καταθέσουμε το σχόλιο μας. Βλέπεις πουθενά να υπάρχει πρόσφατο θέμα για τον Τελεβάντο σου;
    Η αλήθεια θα λάμψει.

    Φιλόλαος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αλήθεια είναι ότι ο Τελεβάντος έπαθε λύσσα συκοφαντίας πρώτης τάξεως. Πλεον κατεξευτέλισε κάθε κύρος που είχε κάποτε, όταν ήταν σωστός.

    Επισταθής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ντροπή στον Τελεβάντο που έχει γίνει αγνώριστος πια. Γεμάτος κολακεία προς τους εσωτερικούς εχθρούς της Εκκλησιας και κακό λόγο προς τους αδελφούς του προς τους οποίους έχει κόμπλεξ.

    Επιβλέπων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι αληθινή η Ιστορία; Άξια η Κρητικοπούλα. Εξάλλου... το χρυσάφι δεν τρώγεται ούτε θα το πάρουμε μαζί μας όταν θα αποχαιρετήσουμε τον μάταιο τούτο κόσμο.

    Δόξα τω Θεώ υπάρχουν και στις μέρες της ηθικής ακολασίας της εποχής μας, αρκετές περιπτώσεις που τίμιες κοπέλες -και άντρες- δεν ενδίδουν στις σειρήνες, στις ανήθικες πιέσεις, δε συμμετέχουν σε ανθρώπινα συστήματα προώθησης, δεν κολακεύουν... Με συνέπεια να χάνουν την εργασία τους ή να μη βρίσκουν εργασία, να μην προάγονται, να ταλαιπωρούνται, να μετατίθενται, να εκβιάζονται και να συκοφαντούνται, να θέτουν σε κίνδυνο και τη ζωή τους διότι υπερασπίζονται την αλήθεια και την τιμή τους. Και την πίστη τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου