Περί των Αγιοκατατάξεων (Δ)

 

Αγιόφιλος ή Αγιομάχος τελικά ο Βαρθολομαίος;

 

Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη στην  katanixi.gr

επιμέλεια κειμένου: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου

.....................................................................

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία προκειμένου να γίνει αγιοκατάταξη πρέπει να πληρούνται τα τεκμήρια αγιότητας, όπως είναι να ανήκει ο κεκοιμημένος, με το Βάπτισμα στην Εκκλησία του Χριστού, να υπάρχει Ορθόδοξο φρόνημα, καθώς η αγιότητα είναι αποτέλεσμα της ορθής πίστης, αλλά και άγιος βίος. Η ύπαρξη θαυμάτων ή η μυροβλησία αποτελούν και αυτά τεκμήρια της αγιότητας. Σε αυτά συνηγορεί και το αδιάψευστο στόμα της εκκλησιαστικής συνείδησης. Αυτό σημαίνει πιο απλά ότι ο κεκοιμημενος αναγνωρίζεται ως άγιος στη συνείδηση του ποιμνίου.

Αυτό δεν είναι ξένο προς την παράδοσή μας, καθώς στην Ορθοδοξία δεν έχουμε αγιοποίηση -όρος δυτικός- αλλά αναγνώριση της ήδη υπάρχουσας αγιότητας των συγκεκριμένων μελών της. Έτσι εξηγείται και το ότι ο Άγιος Νεκτάριος αναγνωρίζονταν ως Άγιος και προσεύχονταν σε αυτόν οι πιστοί και τον τιμούσαν ως Άγιο πριν ακόμα αγιοκαταταχθεί επίσημα από την Εκκλησία. Συνηγορεί σε αυτό και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός που λέει ότι τιμούμε τους Αγίους «ὡς ἑνωθέντας Θεῷ κατά προαίρεσιν καί τοῦτον δεξαμένους ἔνοικον καί τῇ τούτου μεθέξει γεγονότας χάριτι, ὅπερ αὐτός ἐστι φύσει». Είναι οι Άγιοι οι έμψυχοι ναοί του Θεού, τα έμψυχα του Θεού σκηνώματα.

Οι κατά συρροήν αγιοκατατάξεις του Οικουμενικού Πατριάρχη

Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην διάρκεια της Πατριαρχίας του έχει πραγματοποιήσει πάνω από πενήντα αγιοκατατάξεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εκτός από το προσωνύμιο ο Πράσινος Πατριάρχης έχει και το έτερο όνομα «ο Αγιόφιλος».

Πώς ταιριάζει όμως σε έναν Πατριάρχη ο οποίος ασπάζεται την παναίρεση του Οικουμενισμού, που αναγνωρίζει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς άρα και σωτηρία εκτός της Ορθοδοξίας, να προβαίνει σε αγιοκατατάξεις και μάλιστα τόσες πολλές; Τι σχέση έχει με το πνεύμα και την Πίστη των αγιασμένων αυτών ψυχών; Η Εκκλησία μας δεν προτάσσει το «τιμή αγίου μίμησις αγίου»;  

Τι κρύβεται πίσω από τις αγιοκατατάξεις;

Μήπως είναι μία καλή μέθοδος του κ. Βαρθολομαίου να γλυκάνει το λαό, ή και να τον παραπλανήσει αποκρύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την αντορθόδοξη τακτική του και τις πνευματικές ανομίες του; Μήπως ρίχνει στάχτη στα μάτια του ποιμνίου; Μήπως εφαρμόζει την τακτική «άρτος και θεάματα»;

Σε αυτό το σημείο έγκειται η ευθύνη του ποιμνίου το οποίο δεν θα πρέπει καθόλου να παρασύρεται από τέτοιες κινήσεις. Προσοχή αδελφοί χριστιανοί! Στώμεν καλώς!

Ας αναλογιστούμε τι πραγματικά συμβαίνει! Μην μένουμε στη βιτρίνα των πραγμάτων. Μην είμαστε φιλοθεάμονες. Σε αυτό πατάει ο Πατριάρχης και όλοι οι φιλόδοξοι νεοεπίσκοποι και ηγούμενοι του αυτού πνεύματος. Αλλά ως συνετοί και φρόνιμοι να εξετάζουμε την ακρίβεια των πραγμάτων.

Καταλαβαίνουμε στ’ αλήθεια τι κάνει ο οικήτορας του Φαναρίου; Από τη μια επίσημα αναγνωρίζει την αγιότητα μακαρίων ψυχών και από την άλλη μολύνει την Πίστη εισάγοντας αιρέσεις και σχίσματα, άρα και αποκόπτοντας τους πιστούς από το Ύδωρ το Ζων το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον! Δηλαδή πιο απλά στερεί στον κάθε πιστό τη δυνατότητα να αγιάσει, να φτάσει στο ζητούμενο και ποθούμενο, που είναι η ένωση με τον Θεό, αφού η αίρεση στερεί αυτό το δικαίωμα. Πόσο μάλλον η παναίρεση του Οικουμενισμού με την οποία έχει μολύνει εδώ και χρόνια την Εκκλησία μας ο π. Βαρθολομαίος.

Έχουν ανάγκη οι Άγιοί μας να αγιοκαταταχτούν και μάλιστα από έναν Εκκλησιομάχο Πατριάρχη; Ο Θεός τους αγίασε όχι ο π. Βαρθολομαίος.

Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσουμε ότι χρησιμοποιούνται μάλιστα οι Άγιοι ως μέσα ανταλλαγών και για τα αλισβερίσια τους. Έτσι εξηγούνται οι σιωπές και οι αμαρτωλές υπακοές τους στα αντιεκκλησιαστικά και αντικανονικά καμώματα του Πατριάρχη. Και αφού καλώς εσιώπησαν, παραλαμβάνουν ως βραβείο και μία αγιοκατάταξη. Βλέπε για παράδειγμα Αγίου Ιερωνύμου για την Σίμωνος Πέτρα, Αγίου Ιωσήφ του Σπηλαιώτη για την Βατοπαιδίου, Αγίου Ευμενίου Σαριδάκη για την Κρήτη και μέχρι την πρόσφατη του Αγίου Βασσαρίωνα για την Μητρόπολη Φθιώτιδας.

Ο λόγος του Μητροπολίτη Φθιώτιδος Συμεών επισφραγίζει τα όσα προαναφέραμε: «… δέχτηκα μόλις προ ολίγου, τηλεφωνικά, το από όλους μας ποθούμενο άγγελμα της χαράς και ευαγγελισμού!! Ο ίδιος ο Πνευματικός Πατέρας του Γένους των Ορθοδόξων, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός μας Πατριάρχης Κύριος Κύριος Βαρθολομαίος, εξελισσομένης της τακτικής συνεδρίας της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου, ο Άγγελος της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, ανήγγειλε στην αναξιότητά μου το Μέγα Μήνυμα της Συνοδικής Αποφάσεως για την επίσημη αναγραφή στο Αγιολόγιο της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, του Ελεήμονος και Πνευματικού, κληρικού της Μητροπόλεως μας και αδελφού της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αγάθωνος… Σας προσκαλώ όλους να ανηφορίσουμε στην Ιερά Μονή Παναγίας Αγάθωνος, να τρέξουμε να γονατίσουμε με ευλάβεια μπροστά στο άφθαρτο σκήνωμα του Οσίου Πατρός ημών Βησσαρίωνος…»

Γιατί, δεν μπορεί ο κ. Βαρθολομαίος να είναι «Άγγελος της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας» και «Πνευματικός Πατέρας του Γένους των Ορθοδόξων» και ταυτόχρονα υμνητής αλλότριων δογμάτων, ξένων προς την Ορθοδοξία. Πώς θα αισθανόταν ένας άγιος αν τον αγιοκατέτασσε ο Άρειος για παράδειγμα; Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα. Για να μην αναφερθούμε και στο θέμα του πώς μια αγιοκατάταξη φέρνει ζεστό χρήμα στον κορβανά μιας Μητρόπολης ή μίας Μονής…

Ας μείνουμε όμως στο πνευματικό μέρος της υπόθεσης που είναι και η ουσία. Στην παρούσα φάση, σε αυτά τα κρίσιμα χρόνια ένα πρέπει να είναι το μέλημά μας. Να διατηρηθούμε εξάπαντος μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μας προστατευμένοι από τον μολυσμό της Πίστης που φέρει η συναναστροφή με τους αιρετικούς, περιτειχισμένοι από το τείχος της Ιεροκανονικής και Αγιοπατερικής Αποτείχισης. Μόνο και μόνο τότε, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, ασπαζόμενοι την ίδια Πίστη με όλους τους Αγίους μας, θα μπορούμε να έχουμε και εμείς ελπίδα ζωής αιωνίου. Αμήν!