Ομολογία

Προς βαπτισμένους Ορθόδοξους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

του Ελευθ. Κοσμιδη

“Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν” . Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος (γενν.σαν σήμερα)

Αναλογιζόμενος κανείς το πολιτικό ανάστημα των βουλευτών και λοιπών πολιτικών της εποχής μας, τον κυριεύει μια πικρή απογοήτευση. Ποιος από τους πολιτικούς άνδρες της χώρας μας θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Άγιο της πολιτικής, τον πρώτο Κυβερνήτη της απελευθερωμένης πατρίδος μας Ιωάννη Καποδίστρια ή με τον Αγιασμένο Στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα;

(Είναι εκ του περισσού η αναφορά στον Περικλή, το Φίλιππο Β της Μακεδονίας, τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο ή τον Άγιο Δούκα Ιωάννη Βατάτζη! Ουδεμία σύγκριση!).

Ο Καποδίστριας και ο Πλαστήρας διακρίνονταν για την ακεραιότητα, την φιλοπατρία, το φιλότιμο, την αυτοθυσία και πάνω από όλα τους ξεχώριζε η εδραία πίστη στον Τρισάγιο Θεό.

Οι σημερινοί πολιτικοί άνδρες είναι μάλλον εκβιάσιμοι, αναμφισβήτητα χρηματοδοτούμενοι, οι περισσότεροι οραματίζονται μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δίχως πατρίδες, υπό βουλευτική ασυλία, κάποιοι και ακαταδίωκτοι, κάποιοι χλιαροί στην πίστη, αλλά εκκλησιάζονται για το θεαθήναι και κάποιοι είναι δηλωμένοι άθεοι.

Το δυτικό πολιτικοοικονομικό κοινωνικοπολιτισμικό σύστημα προωθεί σε θέσεις εξουσίας ελεγχόμενους διαχειριστές, πρόθυμους πολιτικούς νάνους, εκτελεστικά όργανα των εντολέων τους στο διευθυντήριο της νέας θρησκείας, της παγκοσμιοποίησης.

Στο όνομα μιας απόκοσμης δημοκρατίας και μπροστά στο κίβδηλο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, αφού ξεριζώθηκαν οι πολιτισμικές μας ρίζες (θρησκεία, πίστη, ήθη και έθιμα), φτάσαμε σήμερα η Ευρώπη να περιφέρεται ως περίγελος όλων, ένας αργοκίνητος, γερασμένος γίγαντας με γυάλινα πόδια.

Τα κράτη ξεθωριασμένα και φαρμακωμένα από το δηλητήριο του Δυτικού πολιτισμού, της κατανάλωσης, του ηδονισμού και των εθισμών, υποκλίνονται στις διαταγές που οι πολιτικές ασημαντότητες των Βρυξελλών μας επιβάλλουν.

Καταντήσαμε να περιμένουμε στο όρος Σινά των παγκοσμιοποιητών, το Νταβός, τις δέκα εντολές από κάποιον ανεπάγγελτο ονόματι Κλάους Σβαμπ. Να περιμένουμε ντιρεκτίβες από κάποιον φυγόδικο στην πατρίδα του, γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ονόματι Τέντρος Αντχανόμ Γκεμπρεγέσους ή να αγωνιούμε για την επόμενη “προφητεία” του πνευματικού ηγέτη της μεγάλης επανεκκίνησης, Γιουβάλ Χαράρι.

Η παρουσία των βουλευτών μας στο Ευρωκοινοβούλιο και στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς γενικότερα, δε μοσχοβολάει Χριστό και Ελλάδα πια. Η δράση τους εκεί, είναι μάλλον για να θρηνούμε παρά για να ελπίζουμε.

Από την Ορθόδοξη Ελλάδα όμως θα ξεπηδήσει και πάλι η ελπίδα. Τώρα είναι η τελευταία ώρα.

Η ώρα των βουλευτών που είναι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να υψώσουν το ανάστημα τους, να κάνουν αυτοί το αποφασιστικό βήμα ομολογίας, καταψηφίζοντας το αντίχριστο αυτό προς ψήφιση νομοσχέδιο, του γάμου των ομοφυλοφίλων ζευγαριών.

Εἰ ὁ Θεός μεθʹ ἡμῶν οὐδείς καθ’ ἡμῶν!