Ομολογία

ΝΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ

Του Πρωτοπρ. π. Ιωάννου Κ. Διώτη

 «Ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν ήρθε για να διδάξη κοινωνικές αλήθειες» («Εκκλησιαστική Παρέμβαση», Ιανουάριος 2019), «Ο λόγος του Θεού… δεν είναι κοινωνικός» («Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», Οκτώβριος 2007),

Αυτά έγραψεν ο λόγιος Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού π. Ιερόθεος Βλάχος, παραδόξως και ανερμηνεύτως.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιερόθεε Βλάχε εξ Ιωαννίνων, ακόμη και όσοι αρνούνται την θεότητα του Χριστού δέχονται όμως Αυτόν ως τον μεγαλύτερον κοινωνικόν Διδάσκαλον της ανθρωπότητος. Σεβασμιώτατε, αμφιβάλλεις ότι ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός είναι ο μεγαλύτερος κοινωνιολόγος μεταξύ όλων των διδασκάλων του κόσμου;

Υπάρχει το «ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης» (Τωβίτ δ  15). Και εις την ελληνικήν αρχαιότητα απαντά τοιαύτη ρήσις. Πιττακός: «Όσα νεμεσάς τω πλησίον, αυτός μη ποίει» (Fragm. Vorsokr. Diels – Kranz I, σελ. 64, 13). Όσα σε εξοργίζουν όταν διαπράττωνται υπό του πλησίον σου, συ να μη τα πράττης. Επίσης, η έννοια αυτή ευρίσκεται εις τον Βραχμανισμόν, εις τον Βουδισμόν, εις τον Ιουδαϊσμόν, εις τον Ισλαμισμόν, εις τον Κομφουκιανισμόν και εις τον Ταοϊσμόν. Ίσως και αλλού.

Το γνωστόν λοιπόν «ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης» εθεωρείτο ότι ήτο το κορυφαίον και ωφελιμώτερον κοινωνικόν μήνυμα, ως να μη ήτο δυνατόν να βελτιωθή. Ως να είχε την πλήρη τελειότητα. Αυτό το παγκόσμιον κοινωνικόν σύνθημα καταδικάζει μόνον την διάπραξιν του κακού και οδηγεί από την μη διάπραξιν του κακού εις το μηδέν. Εις την ηθικήν απραξίαν. Αυτό είναι το εν μέρος. Το αρνητικόν. Όμως, δεν είναι αρεκτόν απλώς και μόνον να μη πράττωμεν το κακόν, αλλά υπάρχει απόλυτος ανάγκη να πράττομεν και το καλόν. Αυτό είναι το έτερον μέρος. Το θετικόν. Αυτό το κενόν του ουσιωδεστάτου θετικού μέρους συνεπλήρωσεν ο Χριστός με την εντολήν της Αγάπης. Η Αγάπη είναι η μεγαλυτέρα κοινωνική εντολή και διδαχή του Χριστού εις την θεϊκήν πληρότητά της, όπως καθώρισεν ο Θεάνθρωπος Ιησούς αυτό το ύψιστον και ανυπέρβλητον κοινωνικόν αγαθόν. Ιδού:  «Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λκ. ς  31). Είναι ο χρυσούς Κανών της Καινής Διαθήκης. Είναι τέλειος. Δεν επιδέχεται ουδεμίαν βελτίωσιν. Εις τους λόγους αυτούς του Κυρίου περιέχεται η έμπρακτος αγάπη. Δεν θέλομεν μόνον να μη πράττουν οι άλλοι το κακόν εις βάρος μας («ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης»), αλλά να πράττουν και το καλόν υπέρ ημών. Να μας βοηθούν και να μας ενισχύουν εμπράκτως, οσάκις ευρισκόμεθα εις ανάγκην. Κατ’ αυτόν τον τρόπον λοιπόν πρέπει να συμπεριφερώμεθα και ημείς προς τους συνανθρώπους μας. Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιερόθεε Βλάχε, πρέπει να παραδεχθής ότι εδώ έχομεν την κορυφαίαν κοινωνικήν διδαχήν του Χριστού.

Ιδού και άλλοι γνωστοί λόγοι του Χριστού περί της εμπράκτου αγάπης: Επαναλαμβάνει ο Κύριος το της Π. Διαθήκης (Λευ. ιθ  18). «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Μτθ. κβ  39). «Αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. ιγ  34). «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Μτθ. ε  44). «Πεινώντας ενέπλησεν αγαθών» (Λκ. α  53). Με «πέντε άρτους και δύο ιχθύας εχωρτάσθησαν ωσεί πεντακισχίλιοι άνδρες χωρίς γυναικών και παιδίων» (Μτθ ιδ  17-21). Και δια την καθημερινότητα των ανθρώπων εφρόντιζεν ο Χριστός. «Δότε ελεημοσύνην» (Λκ. ιβ   33). «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Μτθ. ε  7). «Πωλήσατε τα υπάρχοντα υμών και δότε ελεημοσύνην» (Λκ. ιβ   33). «Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς» (Μτθ. ιθ  21).  Η ελεημοσύνη είναι η μεγαλυτέρα κοινωνική προσφορά.

Σεβασμιώτατε, ο Χριστός εδίδαξε την κοινωνικήν δικαιοσύνην, αλλά και εκαυτηρίασε την κοινωνικήν αδικίαν με άκραν αυστηρότητα και συ γράφεις ότι δεν ήλθε να διδάξη «κοινωνικές αλήθειες»; Ιδού:

«Ουαί υμίν  γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών» (Μτθ. κγ  13). «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας» (Μτθ. κγ  25). «Ουαί υμίν τοις πλουσίοις» (Λκ. ς  24). «Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών» (Λκ. ιβ  21). Καταδίκη του άφρονος πλουσίου. «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται» (Μτθ. ε  6). «Λέγω υμίν ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών» (Μτθ. ε  20). «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Μτθ. ς  33). «Απόστητε απ’ εμού πάντες οι εργάται της αδικίας» (Λκ. ιγ  27).

Σεβασμιώτατε, η άρνησις της κοινωνικής διδασκαλίας του Ευαγγελίου αποτελεί προσωπικήν σου νεοφανή κακοδοξίαν. Κατ’ αυτόν τον τρόπον διδάσκεις ότι ο Χριστός δεν ενδιεφέρθη δια την παρούσαν ζωήν του ανθρώπου. Σεβασμιώτατε, εάν εφηρμόζετο από όλους τους ανθρώπους το άγιον Ευαγγέλιον του Χριστού δεν θα υπήρχον κλοπαί, ληστεία, φόνοι, αναρχία, τρομοκρατία και οιαδήποτε εγκληματικότης. Δεν θα υπήρχον ούτε δικαστήρια ούτε φυλακαί ούτε Αστυνομία ούτε και Στρατός θα υπήρχε, εάν όλα τα κράτη εκυβερνώντο από τον Ευαγγελικόν Νόμον. Ακόμη ούτε κλειδιά θα υπήρχον. Ο Χριστός εκήρυξεν άκρως ευεργετικήν κοινωνικήν επανάστασιν.

Το σωτηριολογικόν έργον του Χριστού τελειούται ανά τους αιώνας και με την κατά το θέλημα αυτού ατομικήν, οικογενειακήν και κοινωνικήν συμπεριφοράν παντός μέλους της Εκκλησίας. Κατά την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού, οι άνθρωποι θα αξιολογηθούν κυρίως με το κριτήριον εφαρμογής της εμπράκτου αγάπης εν τη κοινωνία προς τον πονεμένον συνάνθρωπον.

Σεβασμιώτατε, πως να εξηγήσωμεν την κατάστασίν σου; Πολλοί διερωτώμεθα· αυτός είναι ο αυτοπροβαλλόμενος και υπό τινων θεωρούμενος ως ο κορυφαίος θεολόγος της εποχής μας; Σεβασμιώτατε, πρέπει πολύ να ανησυχήσης δια τον εαυτόν σου.

Τα εν τη θεωρία και τα εν τη πράξει αθεολόγητα του Ναυπάκτου Ιεροθέου, τα οποία έχω εντοπίσει και αναλύσει με  τριετή θεολογοφιλολογικήν εργασίαν, υπερβαίνουν τα διακόσια πεντήκοντα (250). Εν σχέσει προς όλα αυτά, ο Ναυπάκτου παρουσιάζεται ως αθεολόγητος θεολόγος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιερόθεος, εις το βιβλίον του «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ», εδημοσιοποίησε και προέβαλεν υπερηφάνως δια τον εαυτόν του ότι: «Δεύτερος Ιερόθεος δεν υπάρχει». Έγραψεν ακόμη εις δικόγραφόν του περί του εαυτού του: «Είμαι θεολόγος και συγγραφεύς με φήμη σε όλη την παγκόσμια Ορθοδοξία». Επίσης και εις έτερον δικόγραφόν του πάλιν έγραψεν επαινετικώς περί του εαυτού του: «Χαίρω εκτιμήσεως πανορθοδόξως».

Αγνοεί, ως φαίνεται, ο επαιρόμενος ούτος Επίσκοπος το του Αποστόλου Παύλου: «Ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνός εστι δόκιμος, αλλ’ ον ο Κύριος συνίστησιν» (Β  Κορ. ι  18).

Όμως, ουδείς Αρχιερεύς ολοκλήρου της Ορθοδοξίας έχει περιπέσει εις τόσας και τοιαύτας θεολογικάς πλάνας και κακοδοξίας εις όσας περιέπεσεν ο Ναυπάκτου π. Ιερόθεος Βλάχος, ως θα αποδειχθή ευρύτερον.

Επισημαίνεται και εδώ ότι ο εν λόγω Μητροπολίτης Ναυπάκτου, αθεολογήτως και κατά προκλητικήν παράβασιν ιερών Κανόνων, υπήρξεν ο θεωρητικός και φανατικός υπερασπιστής της Πατριαρχικής ψευδοεκκλησίας του Κιέβου με ψευδοπροκαθήμενον τον ψευδοεπίσκοπον Επιφάνιον. Επίσης, διέπραξε και το πρωτοφανές εν τη Ορθοδοξία μέγα σκάνδαλον να προτείνη προς αγιοκατάταξιν τον αντιλεγόμενον, αμφιλεγόμενον, περιφρονητήν των ιερών Κανόνων, παραπαίοντα θεολογικώς και μωρολόγον Σωφρόνιον Σαχάρωφ. Ακόμη ο λόγιος αυτός Μητροπολίτης έγραψεν ότι δεν γνωρίζει εάν η  συμφωνία των Πρεσπών είναι προδοτική και αντεθνική. Βαρύνεται δε πολύ ο Αρχιερεύς ούτος και ως σφοδρός πολέμιος της ευφήμως γνωστής και πέραν των ορίων της Ελλάδος Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου.

Τέλος, ως είναι γνωστόν, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ιερόθεος Βλάχος έχει κατηγορηθή όσον ουδείς έτερος Μητροπολίτης από άλλους Μητροπολίτας, από Καθηγητάς Θεολογικών Σχολών, από δημοσιογράφους και από πολλούς άλλους. Ο δε αείμνηστος Μητροπολίτης Εδέσσης κυρός Χρυσόστομος, ως ο οικείος Επίσκοπος του Ναυπάκτου, όταν ούτος ήτο ιεροκήρυξ, απέπεμψεν αυτόν εκ της Μητροπόλεώς του ως «ανεπιθύμητον» και «επιζήμιον δια τον τόπον».