Ομολογία

ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ,

ΦΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ!

του Αιδεσιμολογιωτατου πατρος Βασιλειου Βολουδακη

Μέ ἀφορμή τήν ἔκδοση στά Ἑλληνικά τοῦ βιβλίου «Ἰουστινιανός, ὁ Μέγας Αὐτοκράτωρ καί ἅγιος», τοῦ διαπρεποῦς θεολόγου, Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀστερίου Γεροστεργίου, πού ἐκδώσαμε προσφάτως (Ἐκδόσεις Ὑπακοή, Ἀθήνα 2019), θέλω νά ἐπισημάνω τό πνευματικό μήνυμά του, γιατί εἶναι σήμερα πολύ πιό ἐπίκαιρο καί ἀναγκαῖο, ἀπό ὅ,τι κατά τήν ἐποχή πού ἐγράφη καί ἐξεδόθη στά Ἀγγλικά (τό ἔτος 1982). Δυστυχῶς, ὁ σεβάσμιος συγγραφεύς τοῦ βιβλίου, ἐκοιμήθη προσφάτως, στίς 9 Ἀπριλίου 2019, λίγες μέρες ἀφ’ ὅτου ἐπληροφορήθη τήν Ἑλληνική ἔκδοση!

Σήμερα, μετά τά περιπετειώδη ἱστορικά χρόνια, πού πέρασαν –καί τήν πικράν πεῖραν πού ἀποκομίσαμε ἀπό τίς διακυβερνήσεις ἀλλεπαλλήλων πολιτικῶν Κομμάτων– ἔχουμε, πλέον, κάποια ὡριμότητα καί προετοιμασία γιά νά ἀντιληφθοῦμε τή διαφορά τοῦ «διά τοῦ Σταυροῦ Πολιτεύματος» τοῦ ἁγίου Ἰουστινιανοῦ, ἀπό τά ψυχοφθόρα καί ἀπάνθρωπα πολιτεύματα τοῦ αἰῶνος μας, στό ἅρμα τῶν ὁποίων μᾶς ἔζευσαν οἱ κομισάριοι τῆς Δύσεως, καί ἐμεῖς –σάν νά εἴμαστε ἄλογα βόδια– προσηλωθήκαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά μένουμε προσηλωμένοι!

Ἐξ ἄλλου, τήν ἐπικαιρότητα τοῦ βιβλίου ἐπιβεβαιώνει καί ἡ πληροφορία πού μοῦ ἔδωσε ὁ συγγραφεύς του, ὅτι τό βιβλίο του ἔχει ἤδη μεταφρασθεῖ στήν Ρωσσική καί τὴν Ρουμανικὴ γλῶσσα (μέ ἀλλεπάλληλες ἐπανεκδόσεις), δηλαδή σέ χῶρες πού ἰδιαιτέρως δοκιμάσθηκαν ἀπό ἀθεϊστικά καί ἀμοραλιστικά καθεστῶτα καί ἔχουν ἀποκτήσει "πικράν πεῖραν" ἀπό τίς διακυβερνήσεις αὐτές.

***   ***   ***

Τό μήνυμα εἶναι σαφές καί εἶναι τό μήνυμα τῆς Ρωμηωσύνης: Ὅτι δέν νοεῖται ζωή ἀνθρώπων καί λειτουργία Κράτους ἔξω ἀπό τήν Παρουσία καί τήν ἐπίβλεψη τοῦ Θεοῦ μας διά τῆς Ἐκκλησίας Του! Ὅτι, ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ μας εἶναι ἀσύγκριτος καί ἐκτός αὐτοῦ, δέν ὑπάρχει ἄλλος νόμος ἰσχυρότερος καί ἀποτελεσματικότερος! Δέν χωρεῖ  ταλάντευση στή διατύπωση αὐτοῦ τοῦ μηνύματος, γιατί δέν διατυπώνει μιά πολιτική πρόταση πού φαίνεται ἐνδιαφέρουσα, ἀλλά ἐκφράζει μιά κραυγαλέα ἱστορική πραγματικότητα, τό βίωμα τῆς Ρωμαιοσύνης, ἡ ὁποία βασίλευσε ἐπί 1100 καί πλέον χρόνια, καί ἀποτελεῖ, πράγματι, μοναδικό ἱστορικό φαινόμενο τόσο μακρᾶς διακυβερνήσεως, χωρίς ἀλλαγή πολιτεύματος καί μέ τόσο λαμπρά κατωρθώματα, κορυφαῖο τῶν ὁποίων ἡ δημιουργία ἑνός ἀσυναγώνιστου πνευματικοῦ ἀλλά καί ἐπιγείου πολιτισμοῦ, πού ἐξύψωσε τήν πνευματικότητα τῶν ἀνθρώπων ἕως τήν ἁγιότητα!

Ἡ προσέγγιση τῶν γεγονότων τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰουστινιανοῦ καί οἱ ἀβίαστοι καί χωρίς σκοπιμότητα συσχετισμοί καί ἀξιολογήσεις τῶν γεγονότων αὐτῶν, ἔχουν σάν ἀποτέλεσμα, τήν ἄντληση ἀληθειῶν καί τήν ἐξαγωγή ὀρθῶν συμπερασμάτων, γιά τήν σύγχρονη πορεία τοῦ Γένους μας καί τήν συνειδητή βίωση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Μελετῶντας τόν Ἰουστινιανό ἀπό τά κείμενά του, βλέπουμε στό πολιτικό του Πρόγραμμα μιά θαυμαστή ἕνωση, Ἱερωσύνης καί Βασιλείας, τολμῶ νά πῶ, σάν τήν ἕνωση τῶν δύο Φύσεων τοῦ Χριστοῦ μας, Θείας καί Ἀνθρωπίνης, ὅπου ἡ Ἱερωσύνη ὡς Θεία διακονεῖται ἀπό τό Ἱερατεῖον καί ἡ Βασιλεία ἀπό τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ. Διαπιστώνουμε τήν ἀπόλυτη σχέση τῆς Πίστεώς μας μέ τήν πνευματική ποιότητα πού πρέπει νά ἔχη ἡ καθημερινή μας ζωή καί τό πόσο ἀπαραίτητο εἶναι στόν Κυβερνήτη μιᾶς χώρας νά γνωρίζη Θεολογία, ἡ ὁποία ὡς «Τέχνη τεχνῶν καί Ἐπιστήμη ἐπιστημῶν» εἶναι ἡ μόνη λύση, ὄχι μόνο τῶν πνευματικῶν ἀλλά καί ὅλων –ἀνεξαιρέτως ὅλων– τῶν βιωτικῶν προβλημάτων.

Ὁ Ἰουστινιανός τροχοδρόμησε διά τῆς Θεολογίας ὅλη τήν ἱστορική πορεία τῆς Ρωμαιοσύνης, ὁλοκληρώνοντας καί ρυθμίζοντας κάθε λεπτομέρεια τοῦ ἔργου, πού πρῶτος ἐνσάρκωσε ὁ Μέγας ἅγιος Κωνσταντῖνος. Ἔτσι ἐξηγεῖται καί τό γιατί, μετά ἀπό λίγους αἰῶνες, ὁ Μέγας Φώτιος, καταρτίζοντας τό πνευματικό του παιδί, τόν Βούλγαρον Βόριν, πού ἐβάπτισε καί ὀνόμασε Μιχαήλ, τόν γενόμενον Βασιλέα τῆς Βουλγαρίας, πρό πάσης ἄλλης συμβουλῆς γιά τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας του, τοῦ παρέθεσε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τά Δόγματα καί τούς Ἱερούς Κανόνες, αὐτά, δηλαδή, πού πρέπει νά ἀποτελοῦν τόν κορμό καί τήν σπονδυλική στήλη τῆς διακυβερνήσεως κάθε εὐνομουμένου Κράτους.

Ἦταν τόση ἡ Θεολογική γνώση τοῦ Ἰουστινιανοῦ –ἴσως ἦταν ὁ κορυφαῖος Θεολόγος τοῦ αἰῶνος του– ὥστε, ὄχι μόνο συνεκάλεσε τήν Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀλλά καί ἐπέμεινε στήν καταδίκη τῶν «Τριῶν Κεφαλαίων» (Θεοδώρου Μοψουεστίας, Θεοδωρήτου Κύρου καί τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἴβα Ἐδέσσης), ἀποστέλλοντας Ἐπιστολή στή Σύνοδο νά καθαιρεθῆ καί νά ἀναθεματισθῆ ὁ Ὀρθόδοξος τότε Πάπας Βιγίλιος, πού ἀντιδροῦσε, ἀπέφευγε νά προσέλθη στή Σύνοδο καί ὑπέσκαπτε παντοιοτρόπως τό ἔργο της. Ἐάν ἡ Σύνοδος τότε εἶχε ἀκούσει τόν Ἰουστινιανό καί εἶχε ἀναθεματίσει τόν Βιγίλιο, δέν θά τολμοῦσαν μετά ἀπό μερικούς αἰῶνες οἱ ἑπόμενοι Πάπαι νά ἐγείρουν θέμα Παπικοῦ Ἀλαθήτου, ἀφοῦ ἐν τῇ πράξει θά εἶχε γίνει σαφές ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δέν ταυτίζει μέ τό πρωτεῖο τιμῆς, δηλαδή ipso jure, τό Ἀλάθητο τῆς Θεολογίας καί τῆς Ποιμαντικῆς Ὀρθότητος!

Πολλά θά μπορούσαμε νά ἀναπτύξουμε σ’ αὐτό τό ἄρθρο, ἀλλά ὁ σκοπός του εἶναι περιωρισμένος. Προσθέτω μόνο ὅτι τό ἔργο τοῦ Ἰουστινιανοῦ σημάδεψε τόσο καίρια καί εὐεργετικά την Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία μας, ὥστε, καί μετά τήν τεσσάρων αἰώνων αἰχμαλωσία μας ὑπό τον Τουρκικό ζυγό νά μή χαθῇ ὁ Ἰουστινιάνειος Ὁδοδείκτης τῆς Ὀρθοδόξου διακυβερνήσεως! Τόν παρέλαβε ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ἀποκαθαίροντάς τον ἀπό τίς προσμίξεις τῆς αἰχμαλωσίας καί τόν ἀναχάραξε σάν ἄλλος Μωυσῆς σταυροτύπως, ὡς τό «διά τοῦ Σταυροῦ Πολίτευμα». Ἀναχάραξε τήν Ὀρθόδοξη διακυβέρνηση τοῦ λαοῦ μας ἐπί τῆς πολιτικῆς θαλάσσης καί τοῦ σάλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς κομματικῆς λαίλαπος, πού ζητοῦσε νά διαφεντεύη τή χώρα μας, μέσῳ τῶν Ἑλλήνων πρακτόρων της, ὡς "ἐκλελεγμένος –πλέον–κατακτητής"(!) καί  προκαλοῦσε τρικυμία καί ζάλη στήν κρίση καί στίς πολιτικές ἐπιλογές τῶν ἀπελευθέρων Ἑλλήνων.

Χωρίς τή μελέτη τῆς προσωπικότητος καί τοῦ ἔργου τοῦ Ἰουστινιανοῦ, μᾶς εἶναι ἀκατανόητη ἡ μορφή τοῦ Καποδίστρια καί ἀκόμη πιό ἀκατανόητο τό πνευματικό ὑπόβαθρο τῆς Πολιτικῆς του, διά τῆς ὁποίας ἐκ τοῦ μή ὄντος δημιούργησε Κράτος. Χωρίς τόν Ἰουστινιανό, ἀντιλαμβανόμεθα τόν Καποδίστρια μυωπικά, καί συνειρμικά, μέ τίς προσλαμβάνουσες παραστάσεις, πού ἔχουμε ἀπό τή γνωριμία μας μέ τούς πολιτικάντηδες τῆς Πατρίδος μας, τόν κατατάσσουμε στούς Πολιτικούς τῶν franchize "πατριωτικῶν" κομμάτων, παραρτημάτων τοῦ ἐξωτερικοῦ, μόνο πού τοῦ ἀναγνωρίζουμε τήν τιμιότητα καί τό ἦθος!

Δέν εἶναι, ὅμως, αὐτός ὁ Καποδίστριας, ἀλλά εἶναι ὁ διάδοχος τοῦ πνεύματος τῆς διακυβερνήσεως τοῦ Ἰουστινιανοῦ, καί γι’ αὐτό μέ τήν δυναμική αὐτῆς τῆς πολιτικῆς του (δυναμική τῆς πολιτικῆς τῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκρατορίας μας) ἔγινε ἀνεμπόδιστα ἡ διάβαση τοῦ Γένους μας ἀπό τήν αἰχμαλωσία στήν «ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» καί ἐτέθησαν τά θεμέλια γιά τήν προστασία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τήν ἐπαπειλουμένη διάβρωσή του ἀπό τό ἀθεϊστικό Πολιτικό κίνημα τῆς Δύσεως, πού ἀντήλλαξε τήν αἰώνια ζωή μέ μιά ἀφόρητη, πλήρη κλαυθμῶν καί ὀδυρμῶν ἐπίγεια ζωή.

Δυστυχῶς, τά τεθέντα ἀπό τόν Καποδίστρια Ἰουστινιάνεια θεμέλια διεσαλεύθησαν ἀπό τούς Δυτικοπλήκτους Πολιτικούς ἡγέτες τῆς Πατρίδος μας, μετά τήν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτου, χωρίς νά προβληθῇ οὐσιαστική  ἀντίστασις, καί ἐπί τῶν ἡμερῶν μας αὐτή ἡ διασάλευσις ἔφθασε στό ἀποκορύφωμά της, ἡμῶν παντελῶς κοιμωμένων,  μέ ἀποτέλεσμα νά γευώμεθα τούς ἰδιαιτέρως πικρούς καί ἀγεύστους καρπούς της, ὅλοι ἐμεῖς, πού ἔχουμε τό θλιβερό προνόμιο νά ζοῦμε σήμερα.

Εὔχομαι, ὁ ἀναβαπτισμός μας στό «χθές» τοῦ Γένους μας νά φωτίση καί τό «σήμερα», γιατί Φῶς τοῦ Γένους μας ὑπῆρξε πάντοτε ὁ Χριστός, καί ὁ «Χριστός, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 201

Μάϊος 2019